Immortality Chapter 776 Gui Guzi
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 776 กุยกูซือ.
Chapter 776 Gui Guzi
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เมืองเซียนหยาง,ท้องพระโรง.
"หยิง,เต้าฉินของเจ้าจะต้องลงโทษจงซาน,เผ่ามังกรของข้าเห็นชัดเจนว่าเป็นอาณาจักรคู่บารมีของต้าฉิน,ทำไมจะต้องไปปกป้องจงซานด้วย,นี่เป็นการดูแคลนต้าฉิน,เป็นการเหยียดหยามต้าฉินที่สุด!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาเสียงดังลั่นท้องพระโรง.
"หืม?
เจ้าคิดว่าข้าควรทำอย่างไร?"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
ใบหน้าของหยิงที่มองไม่เห็นท่าทางความรู้สึก,ดวงตาของเขานั้นดูลึกจนมองไม่เห็นก้น.
"นี่คือการดูแคลนระดับราชวงศ์,ต้าเจิ้งดูแคลนต้าฉินอย่างที่สุด,พวกเราจะต้องแก้แค้น,จะต้องสร้างสงคราม!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ.
"อย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวอย่างไม่แยแสกับความไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย.
"นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!"อ้าวซือไห่ที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"อ้าวซือไห่,เจ้าคือจื่อจุ้นเผ่ามังกร,ไม่ใช่จงซาน,ทำไมเจ้าไม่รู้จักดูแลเผ่ามังกรของเจ้า?"หยิงสอบถาม.
"เพราะว่า,เพราะว่ามีคนทรยศ,เรื่องนั้น.....!"อ้าวซือไห่ที่รู้สึกไม่ดี.
"เจ้าไม่คิดจะจัดการเผ่ามังกรของเจ้าหรอกเหรอ,ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นสิ่งแรกที่เจ้าต้องทำด้วยซ้ำ!"หยิงกล่าวอย่างเฉยเมย.
อ้าวซือไห่จ้องมองไปยังหยิง,แววตาที่เผยท่าทางไม่พอใจเป็นอย่างมาก,ตอนนี้รู้สึกคลั่งแค้น,ทำได้แค่เพียงสะบัดหน้า
หันหน้ากลับ จากไปด้วยความไม่ยินดี.
"เลิกประชุม!"หยิงกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
หยิงที่ลุกขึ้นยืน,สะบัดแขนเสื้อและหายไปจากห้องโถง.
ในห้องโถง,หลี่ซือไม่ได้อยู่ในตำหนักมีเพียงแค่ลู่ปู้เหว่ยที่จดจ้องมองอ้าวซือไห่จากไปพร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เซียนเซิงลู่!"ไป๋ฉีที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม? แม่ทัพไป๋?"ลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองไป๋ฉีด้วยความสงสัย.
"ทำไมฝ่าบาทถึงยอมทนเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?
ถึงแม้นว่าอ้าวซือไม่จะไม่ได้ดูแลเผ่ามังกรของตัวเอง,แม้นว่าเผ่ามังกรจะเล็กและอ่อนแอ,ทว่าฝ่าบาทก็ไม่ควรที่จะยอมทนให้ต้าเจิ้งดูแคลน,หากเป็นฝ่าบาทในทอดีตนั้นไม่มีทางปล่อยต้าเจิ้งเอาไว้อย่างแน่นอน,ทำไม?"ไป๋ฉีที่ขมวดคิ้วไปมาแสดงท่าทางสงสัย.
"เฮ้เฮ้,เรื่องนี้นะรึ? ข้อแรก,เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ,ไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจทั้งนั้น,เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นปัญหาของอ้าวซือไห่,ข้อสอง,อ้าวซือไห่ตีค่าตัวเองสูงจนเกินไป,ทั้งแสดงท่าทางกดดันฝ่าบาท,เป็นเหตุให้ฝ่าบาทไม่พอใจ,ข้อที่สามสำคัญที่สุด,เจ้ายังไม่รู้รึ?
ฝ่าบาทสนใจผลประโยชน์มากกว่าชื่อเสียงซะอีก."ลู่ปู่เหว่ยที่ตบไปที่ไหล่ของไป๋ฉี.
ไป๋ฉีที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จากนั้นก็พยักหน้ารับ,"ขอบคุณเซียนเซิงลู่ที่แนะนำ!"
อ้าวซือไห่เก็บความคับแค้นเดินออกมด้านนอกตำหนัก,ที่ด้านหลังของเขามีมังกรกลุ่มหนึ่ง.
"จื่อจุ้น,ทำไมถึงได้ห่อเหี่ยวเช่นนั้น?"เหล่าเผ่ามังกรที่ขมวดคิ้วสอบถามออกไป.
"กลับทะเลตะวันออก!"ใบหน้าของอ้าวซือไห่ไม่ใคร่ดีนัก,ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด.
เมื่อเผ่ามังกรเพิ่งก้าวออกมาจากเมืองเซียนหยางไม่นาน.
"ดวงวิญญาณหวนกลับ!"
บนท้องฟ้าของต้าฉิน,เสียงสายฟ้าดังกระหึ่ม,ดังลั่นไปทั่วเมืองเซียนหยาง.
"เปรี้ยง!!"
ท้องฟ้าเริ่มแตกระแหง,เกิดระเบิดใหญ่ดังกระหึ่มไม่หยุด,สายฟ้าที่ลามไปทั่วเมือง,จากนั้น,ปราณหยินบริสุทธิ์มากมายที่ปะทุขึ้นมาในทันที.
ทว่าหลังจากนั้นกลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่พวยพุ่งนั้น,กระแทกเมฆวาสนาของต้าฉิน,ความรุนแรงที่ทำให้เมฆวาสนาสั่นไหวไปมา,ปราณสีดำที่ปกคลุมไปทั่วฟ้า,พร้อมกับแผ่จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงออกไปกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด.
แรงกดดัน,ถึงแม้นว่าอ้าวซือไห่,จะเป็นจื่อจุ้นเผ่ามังกร,ยังรู้สึกหวาดผวาด้วยความหวาดกลัวด้วย.
พื้นที่รอบๆฝูงมังกร,ปรากฏสายฟ้ามากมายที่ส่องประกายแสงแปบๆ,แรงกดดันที่หนักหน่วงที่โถมกระหนำ,กดทับฝูงมังกรให้แนบไปกับพื้น,แม้แต่อ้าวซือไห่ยังล่วงหล่นลงไปกับพื้นด้วย.
หมายความว่าอย่างไรกัน? กลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวนี้คืออะไร?
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ปกคลุมไปทั่วเมืองเซียนหยาง,เป็นเวลาถึงหนึ่งชั่วยาม,จากนั้นถึงค่อยๆสลาย,ถูกดึงกับไปยังสถานที่แห่งหนึ่งช้าๆ.
หลังจากที่ทุกอย่างกลับเป็นเช่นเดิม,เหล่ามังกรที่เพิ่งออกมารู้สึกหวาดผวาปาดเหงื่อที่เย็นเยือบทีเดียว.
"จือจุ้น,ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกัน?"เหล่ามังกรที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
"ลานที่พักตรงนั่น,เป็นใครอาศัยอยู่อย่างงั้นรึ?"อ้าวซือไห่เองก็รู้สึกหวั่นเกรงด้วยเช่นกัน.
"ข้ารู้,ข้าเคยได้ยินมาก่อน."มังกรตนหนึ่งที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ที่นั่นคือตำหนักกุยกู,ที่ตำหนังของเมืองเซียนหยานนั้น,นอกจากตำหนักหลวง,สถานที่แห่งนั้น,ใหญ่โตที่สุด."เผ่ามังกรตนนั้นกล่าว.
"ตำหนักกุยกู?
เป็นสถานที่ของใต้ซือกุยกู,ก่อนหน้านี้เป็นตำแหน่งแห่งความตาย?"มังกรอีกตนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ส่วนอ้าวซือไห่ที่จดจ้องมองไปยังสถานที่ดังกล่าวดวงตาหดเกร็ง.
"กุยกูซือ? กุยกูซือ ของต้าฉินฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ?"อ้าวซือไห่ที่เผยใบหน้าแววตาตื่นตกใจ.
"จื่อจุ้น? เขาเป็นใครกัน?
ใครคือกุยกูซือ?"
"ไป,กลับไปยังทะเลตะวันออก!"อ้าวซือไห่ไม่ตอบ,ทว่าเร่งรีบสั่งการออกไปในทันที.
ภพหยิน,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,เมืองซ่าง.
ในวันนี้,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่งห่างออกไปจากเมืองซ่างไม่ไกล,ปรากฏคนหกคนขึ้น.
เทียนเซียวจื่อ,เทียนไล,และอีกสี่คนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเทียนไล! นอกจากเทียนเซียวจื่อ,อีกห้าคนคือคนจากโลกใบใหญ่นั่นเอง.
"ที่นี่อย่างงั้นรึ?"เทียนไลที่จดจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ.
"ใช่,ที่นี่ล่ะ,จงซานอยู่ที่นี่,ในอดีตนั้นเขาเคยแสดงภาพเงาของตราสวรรค์ออกมาให้พวกเราได้เห็น,นอกจากนี้เขายังเป็นศิษย์ของประมุขตระกูลเทียนภพหยาง,แน่นอนว่าเขาจะต้องรู้ว่าตราสวรรค์อยู่ที่ไหน!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาในทันที.
"เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"
"จริงแท้แน่นอน,ข้าต้องหลอกเจ้าด้วยรึ? ด้วยเชาว์ปัญญาของเจ้า,ข้ารู้ว่าข้าหลอกเจ้าหรือไม่?"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาในทันที.
เทียนไลจดจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ,ดวงตาขวาง,ใบหน้าไม่เชื่อใจเทียนเซียวจื่อแม้แต่น้อย,"ข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังหลอกใช้ข้า?เจ้าต้องการให้ข้าช่วยจัดการจงซานให้เจ้าอย่างงั้นรึ?"
"แล้วอย่างไร? ทำไมข้าต้องการหลอกเจ้าด้วย?
นอกจากนี้,พี่สามของเจ้า,เทียนถังไม่ใช่ว่ารับคำของคำของข้าแล้วรึ?
เช่นนั้นเจ้าจะมาหาจงซานกับข้ารึอย่างไร!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาในทันที.
"ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,หลังจากที่พวกเรามาที่นี่,ข้าได้ยินว่าเจ้าพ่ายแพ้ให้กับจงซาน,คุนเผิงล่ะ?
เจ้าไม่ได้มีคุนเผิงแล้วอย่างงั้นรึ?"เทียนไลที่จ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ.
"คุนเผิง,ได้บินสู่สวรรค์,ออกจากโลกใบเล็ก,เดินทางไปอาศัยที่โลกใบใหญ่แล้ว!"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวตอบในทันที.
เทียนไลจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ,เงียบไปชั่วครู่แล้วกล่าวออกมาว่า,"ครั้งนี้ข้าจะเชื่อเจ้าก่อนก็ได้!"
"นั่นแน่นอน,ข้าเทียนเซียวจื่อไม่เคยโกหกใคร."เทียนเซียวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เทียนไลที่หันหน้าจ้องมองออกไป,จดจ้องมองวาสนาที่มีอยู่เต็มท้องฟ้า.
"ซืพวกเจ้าทั้งสี่!"เทียนไลที่กล่าวออกมาทันที.
"ผู้น้อยอยู่นี่แล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสี่กล่าวรับในทันที.
"เรียกจงซาน!"เทียนไลกล่าว.
"ต้องการให้ออกแรงระดับใหนขอรับ?"
"ระดับใดอย่างงงั้นรึ?
ทำลายเมืองซ่างไปเลย,ดูซิว่าจงซานมันจะออกมาใหม?"เทียนไลกล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
"ขอรับ!"คนทั้งสี่ที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
ที่มุมปากของเทียนเซียวจื่อที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
คนทั้งสี่ที่บินออกไปจากยอดเขา,ลอยอยู่บนอากาศ,ทันใดนั้นก็ปรากฏเป็นบอลสีแดงที่ส่องประกายแสงวับวาวถูกยิงออกมาพร้อมกัน,เป็นเปลวเพลิงที่รุนแรงปะทุอย่างหนักหน่วง,มันกำลังใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้น,พริบตาเดียวก็มีขนาดใหญ่ราวกับดวงตะวันขนาดย่อมแล้ว.
อากาศรอบๆตอนนี้เริ่มส่งเสียงลั่นสั่นไหวไปมา,ด้วยผลของความร้อนที่หนักหน่วงรุนแรง,มิติอากาศกำลังสั่นไหวเป็นระลอกคลื่น!
"ครืนนนนนนนนนนนนนน!"
ดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ที่ขยายขนาดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
จากนั้น,ดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่นั้นก็กลายร่างเป็นมังกรเพลิงพุ่งตรงไปยังเมืองซ่างด้วยความเร็วสูง.
เสียงระเบิดที่ดังลั่นแผ่ออกไปรอบๆ,ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่ตำแหน่งหนึ่ง,กำลังผลักดันม่านป้องกันเมือง.
เพลิงมังกรขนาดใหญ่,ที่ทำให้มิติฉีกขนาดสั่นไหว,มิติรอบๆที่กำลังแตกเป็นรอยกระจายไปรอบๆ.
พื้นที่กว่า หนึ่งแสนจั้ง,ลุกไหม้ด้วยเพลิงมังกร,เสียงของมังกรยักษ์ที่กำลังดังสนั่นหวั่นไหว,แรงกดดันวิญญาณที่โถมกระหนำ,อัดปะทะลงมายังเมืองซ่าง.
"เปรี้ยง!!!"
ความเร็วของเปลวเพลิงมังกรที่ก่อให้เกิดฟ้าฟ้าลามกระจายไปทั่วเมือง.
เพลิงมังกรที่อัดปะทะม่านพลังป้องกัน.
บนท้องฟ้าที่ปรากฏสะเก็ดสายฟ้า,แสงสีเขียวที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ม่านพลังที่โปล่งใสดังกระหึ่ม,ปกป้องเพลิงมังกร.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
เสียงระเบิดจากการปะทะนั้น,ก่อให้มังกรเพลิงระเบิดดังสนั่นไปในที่สุด,เปลวเพลิงที่ถูกผลักดันออกมาด้วยม่านป้องกัน,แตกสลายกลายเป็นเสี่ยงบนอากาศ,พริบตาเดียวบนท้องฟ้าที่กลายเป็นหลุมดำขนาดใหญ่,พื้นที่รอบๆที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง,ม่านพลังของเมืองซ่างที่สั่นไหวไปมาอย่างบ้าคลั่ง,จนทำให้ยอดเขารอบๆพังทลายล่มสลาย.
ม่านขนาดใหญ่ที่ปกป้องเมือง,สั่นไหว,ราวกับว่าจะไม่หยุดลง,ทำให้พื้นที่รอบๆเสียหายอย่างหนัก.
เทียนไลที่จ้องมองดูค่ายกลคุ้มเมือง,ดวงตาที่หรี่เล็ก,เทียนเซียวจื่อรู้สึกราวกับว่าเป็นไปตามที่เขาคาด.
ทว่าซือ,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเทียนไล,จดจ้องมองมายังเทียนไล,ว่าจะตัดสินใจอย่างไร.
เมืองซ่าง,ตำหนักหลวง,ร่างเงาจงซานที่กำลังประชุมอยู่.
พริบตาเดียวที่ดวงตะวันขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น,จงซานก็จดจ้องมองขึ้นไปด้านบนท้องฟ้า,จากนั้นก็ออกมาจากตำหนักปู่ซือ.
ส่วนค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,เป็นเจี้ยนจิ้งอี้เทียนเจี้ยน,หนานกงเซิ่งเปิดการใช้งานนั่นเอง.
ขณะที่จงซานออกมาจากตำหนักปู่ซือ,หนานกงเซิ่งก็ออกมาอยู่ข้างๆจงซาน,จงซานที่จ้องมองไปยังสถานที่ไกลออกไปยอดเขาแห่งหนึ่งนอกเมืองซ่าง.
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้ไปทั่ว,ความร้อนที่ทำให้มิติบิดเบี้ยวได้เลย,บนยอดเขาที่ไกลออกไปมีคนหกคนยืนอยู่.
เทียนไลที่จ้องมองไปบนท้องฟ้าจดจ้องมองประกายดวงดารา.
"นับเป็นค่ายกลที่ยอดเยี่ยม,มีพลังเทียบเท่ากับค่ายกลของโลกใบใหญ่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีอยู่ในโลกใบเล็กแห่งนี้,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ก็พอมีฝีมืออยู่บ้าง!"เทียนไลที่กล่าวชมเล็กน้อย.
"ประมุขตระกูลเทียน,เจ้ามีจุดประสงค์อะไร?
ต้องการมาระลึกความเจ็บปวดอีกรึไง? ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าเจ้าควรจะคิดได้แล้ว,ทว่ายังไม่พออีกรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
แม้นว่าจะอยู่ไกลออกไป,ทว่าจงซานก็สามารถส่งเสียงผ่านออกไปได้,ภายในแผ่นดินต้าเจิ้ง,จงซานมีทักษะในการส่งเสียงไปทั่วทิศนั่นเอง.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ดวงตาของเทียนเซียวจื่อเต็มไปด้วยความเกลียดชัง,หากแต่ไม่กล่าวตอบแต่อย่างใด.
"คนนี้นะรึจงซาน!"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวต่อเทียนไล.
"หืม?"เทียนไลที่จ้องมองไปยังตำแหน่งของจงซาน.
สายตาของทั้งคู่ที่จดจ้องมองกันและกัน,แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา.
Chapter 776 Gui Guzi
鬼谷子
กุยกูซือ.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เมืองเซียนหยาง,ท้องพระโรง.
"หยิง,เต้าฉินของเจ้าจะต้องลงโทษจงซาน,เผ่ามังกรของข้าเห็นชัดเจนว่าเป็นอาณาจักรคู่บารมีของต้าฉิน,ทำไมจะต้องไปปกป้องจงซานด้วย,นี่เป็นการดูแคลนต้าฉิน,เป็นการเหยียดหยามต้าฉินที่สุด!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาเสียงดังลั่นท้องพระโรง.
"หืม?
เจ้าคิดว่าข้าควรทำอย่างไร?"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
ใบหน้าของหยิงที่มองไม่เห็นท่าทางความรู้สึก,ดวงตาของเขานั้นดูลึกจนมองไม่เห็นก้น.
"นี่คือการดูแคลนระดับราชวงศ์,ต้าเจิ้งดูแคลนต้าฉินอย่างที่สุด,พวกเราจะต้องแก้แค้น,จะต้องสร้างสงคราม!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ.
"อย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวอย่างไม่แยแสกับความไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย.
"นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!"อ้าวซือไห่ที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"อ้าวซือไห่,เจ้าคือจื่อจุ้นเผ่ามังกร,ไม่ใช่จงซาน,ทำไมเจ้าไม่รู้จักดูแลเผ่ามังกรของเจ้า?"หยิงสอบถาม.
"เพราะว่า,เพราะว่ามีคนทรยศ,เรื่องนั้น.....!"อ้าวซือไห่ที่รู้สึกไม่ดี.
"เจ้าไม่คิดจะจัดการเผ่ามังกรของเจ้าหรอกเหรอ,ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นสิ่งแรกที่เจ้าต้องทำด้วยซ้ำ!"หยิงกล่าวอย่างเฉยเมย.
อ้าวซือไห่จ้องมองไปยังหยิง,แววตาที่เผยท่าทางไม่พอใจเป็นอย่างมาก,ตอนนี้รู้สึกคลั่งแค้น,ทำได้แค่เพียงสะบัดหน้า
หันหน้ากลับ จากไปด้วยความไม่ยินดี.
"เลิกประชุม!"หยิงกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
หยิงที่ลุกขึ้นยืน,สะบัดแขนเสื้อและหายไปจากห้องโถง.
ในห้องโถง,หลี่ซือไม่ได้อยู่ในตำหนักมีเพียงแค่ลู่ปู้เหว่ยที่จดจ้องมองอ้าวซือไห่จากไปพร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เซียนเซิงลู่!"ไป๋ฉีที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม? แม่ทัพไป๋?"ลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองไป๋ฉีด้วยความสงสัย.
"ทำไมฝ่าบาทถึงยอมทนเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?
ถึงแม้นว่าอ้าวซือไม่จะไม่ได้ดูแลเผ่ามังกรของตัวเอง,แม้นว่าเผ่ามังกรจะเล็กและอ่อนแอ,ทว่าฝ่าบาทก็ไม่ควรที่จะยอมทนให้ต้าเจิ้งดูแคลน,หากเป็นฝ่าบาทในทอดีตนั้นไม่มีทางปล่อยต้าเจิ้งเอาไว้อย่างแน่นอน,ทำไม?"ไป๋ฉีที่ขมวดคิ้วไปมาแสดงท่าทางสงสัย.
"เฮ้เฮ้,เรื่องนี้นะรึ? ข้อแรก,เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ,ไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจทั้งนั้น,เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นปัญหาของอ้าวซือไห่,ข้อสอง,อ้าวซือไห่ตีค่าตัวเองสูงจนเกินไป,ทั้งแสดงท่าทางกดดันฝ่าบาท,เป็นเหตุให้ฝ่าบาทไม่พอใจ,ข้อที่สามสำคัญที่สุด,เจ้ายังไม่รู้รึ?
ฝ่าบาทสนใจผลประโยชน์มากกว่าชื่อเสียงซะอีก."ลู่ปู่เหว่ยที่ตบไปที่ไหล่ของไป๋ฉี.
ไป๋ฉีที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จากนั้นก็พยักหน้ารับ,"ขอบคุณเซียนเซิงลู่ที่แนะนำ!"
อ้าวซือไห่เก็บความคับแค้นเดินออกมด้านนอกตำหนัก,ที่ด้านหลังของเขามีมังกรกลุ่มหนึ่ง.
"จื่อจุ้น,ทำไมถึงได้ห่อเหี่ยวเช่นนั้น?"เหล่าเผ่ามังกรที่ขมวดคิ้วสอบถามออกไป.
"กลับทะเลตะวันออก!"ใบหน้าของอ้าวซือไห่ไม่ใคร่ดีนัก,ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด.
เมื่อเผ่ามังกรเพิ่งก้าวออกมาจากเมืองเซียนหยางไม่นาน.
"ดวงวิญญาณหวนกลับ!"
บนท้องฟ้าของต้าฉิน,เสียงสายฟ้าดังกระหึ่ม,ดังลั่นไปทั่วเมืองเซียนหยาง.
"เปรี้ยง!!"
ท้องฟ้าเริ่มแตกระแหง,เกิดระเบิดใหญ่ดังกระหึ่มไม่หยุด,สายฟ้าที่ลามไปทั่วเมือง,จากนั้น,ปราณหยินบริสุทธิ์มากมายที่ปะทุขึ้นมาในทันที.
ทว่าหลังจากนั้นกลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่พวยพุ่งนั้น,กระแทกเมฆวาสนาของต้าฉิน,ความรุนแรงที่ทำให้เมฆวาสนาสั่นไหวไปมา,ปราณสีดำที่ปกคลุมไปทั่วฟ้า,พร้อมกับแผ่จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงออกไปกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด.
แรงกดดัน,ถึงแม้นว่าอ้าวซือไห่,จะเป็นจื่อจุ้นเผ่ามังกร,ยังรู้สึกหวาดผวาด้วยความหวาดกลัวด้วย.
พื้นที่รอบๆฝูงมังกร,ปรากฏสายฟ้ามากมายที่ส่องประกายแสงแปบๆ,แรงกดดันที่หนักหน่วงที่โถมกระหนำ,กดทับฝูงมังกรให้แนบไปกับพื้น,แม้แต่อ้าวซือไห่ยังล่วงหล่นลงไปกับพื้นด้วย.
หมายความว่าอย่างไรกัน? กลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวนี้คืออะไร?
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ปกคลุมไปทั่วเมืองเซียนหยาง,เป็นเวลาถึงหนึ่งชั่วยาม,จากนั้นถึงค่อยๆสลาย,ถูกดึงกับไปยังสถานที่แห่งหนึ่งช้าๆ.
หลังจากที่ทุกอย่างกลับเป็นเช่นเดิม,เหล่ามังกรที่เพิ่งออกมารู้สึกหวาดผวาปาดเหงื่อที่เย็นเยือบทีเดียว.
"จือจุ้น,ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกัน?"เหล่ามังกรที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
"ลานที่พักตรงนั่น,เป็นใครอาศัยอยู่อย่างงั้นรึ?"อ้าวซือไห่เองก็รู้สึกหวั่นเกรงด้วยเช่นกัน.
"ข้ารู้,ข้าเคยได้ยินมาก่อน."มังกรตนหนึ่งที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ที่นั่นคือตำหนักกุยกู,ที่ตำหนังของเมืองเซียนหยานนั้น,นอกจากตำหนักหลวง,สถานที่แห่งนั้น,ใหญ่โตที่สุด."เผ่ามังกรตนนั้นกล่าว.
"ตำหนักกุยกู?
เป็นสถานที่ของใต้ซือกุยกู,ก่อนหน้านี้เป็นตำแหน่งแห่งความตาย?"มังกรอีกตนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ส่วนอ้าวซือไห่ที่จดจ้องมองไปยังสถานที่ดังกล่าวดวงตาหดเกร็ง.
"กุยกูซือ? กุยกูซือ ของต้าฉินฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ?"อ้าวซือไห่ที่เผยใบหน้าแววตาตื่นตกใจ.
"จื่อจุ้น? เขาเป็นใครกัน?
ใครคือกุยกูซือ?"
"ไป,กลับไปยังทะเลตะวันออก!"อ้าวซือไห่ไม่ตอบ,ทว่าเร่งรีบสั่งการออกไปในทันที.
...............
ภพหยิน,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,เมืองซ่าง.
ในวันนี้,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่งห่างออกไปจากเมืองซ่างไม่ไกล,ปรากฏคนหกคนขึ้น.
เทียนเซียวจื่อ,เทียนไล,และอีกสี่คนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเทียนไล! นอกจากเทียนเซียวจื่อ,อีกห้าคนคือคนจากโลกใบใหญ่นั่นเอง.
"ที่นี่อย่างงั้นรึ?"เทียนไลที่จดจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ.
"ใช่,ที่นี่ล่ะ,จงซานอยู่ที่นี่,ในอดีตนั้นเขาเคยแสดงภาพเงาของตราสวรรค์ออกมาให้พวกเราได้เห็น,นอกจากนี้เขายังเป็นศิษย์ของประมุขตระกูลเทียนภพหยาง,แน่นอนว่าเขาจะต้องรู้ว่าตราสวรรค์อยู่ที่ไหน!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาในทันที.
"เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"
"จริงแท้แน่นอน,ข้าต้องหลอกเจ้าด้วยรึ? ด้วยเชาว์ปัญญาของเจ้า,ข้ารู้ว่าข้าหลอกเจ้าหรือไม่?"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาในทันที.
เทียนไลจดจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ,ดวงตาขวาง,ใบหน้าไม่เชื่อใจเทียนเซียวจื่อแม้แต่น้อย,"ข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังหลอกใช้ข้า?เจ้าต้องการให้ข้าช่วยจัดการจงซานให้เจ้าอย่างงั้นรึ?"
"แล้วอย่างไร? ทำไมข้าต้องการหลอกเจ้าด้วย?
นอกจากนี้,พี่สามของเจ้า,เทียนถังไม่ใช่ว่ารับคำของคำของข้าแล้วรึ?
เช่นนั้นเจ้าจะมาหาจงซานกับข้ารึอย่างไร!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาในทันที.
"ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,หลังจากที่พวกเรามาที่นี่,ข้าได้ยินว่าเจ้าพ่ายแพ้ให้กับจงซาน,คุนเผิงล่ะ?
เจ้าไม่ได้มีคุนเผิงแล้วอย่างงั้นรึ?"เทียนไลที่จ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ.
"คุนเผิง,ได้บินสู่สวรรค์,ออกจากโลกใบเล็ก,เดินทางไปอาศัยที่โลกใบใหญ่แล้ว!"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวตอบในทันที.
เทียนไลจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ,เงียบไปชั่วครู่แล้วกล่าวออกมาว่า,"ครั้งนี้ข้าจะเชื่อเจ้าก่อนก็ได้!"
"นั่นแน่นอน,ข้าเทียนเซียวจื่อไม่เคยโกหกใคร."เทียนเซียวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เทียนไลที่หันหน้าจ้องมองออกไป,จดจ้องมองวาสนาที่มีอยู่เต็มท้องฟ้า.
"ซืพวกเจ้าทั้งสี่!"เทียนไลที่กล่าวออกมาทันที.
"ผู้น้อยอยู่นี่แล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสี่กล่าวรับในทันที.
"เรียกจงซาน!"เทียนไลกล่าว.
"ต้องการให้ออกแรงระดับใหนขอรับ?"
"ระดับใดอย่างงงั้นรึ?
ทำลายเมืองซ่างไปเลย,ดูซิว่าจงซานมันจะออกมาใหม?"เทียนไลกล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
"ขอรับ!"คนทั้งสี่ที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
ที่มุมปากของเทียนเซียวจื่อที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
คนทั้งสี่ที่บินออกไปจากยอดเขา,ลอยอยู่บนอากาศ,ทันใดนั้นก็ปรากฏเป็นบอลสีแดงที่ส่องประกายแสงวับวาวถูกยิงออกมาพร้อมกัน,เป็นเปลวเพลิงที่รุนแรงปะทุอย่างหนักหน่วง,มันกำลังใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้น,พริบตาเดียวก็มีขนาดใหญ่ราวกับดวงตะวันขนาดย่อมแล้ว.
อากาศรอบๆตอนนี้เริ่มส่งเสียงลั่นสั่นไหวไปมา,ด้วยผลของความร้อนที่หนักหน่วงรุนแรง,มิติอากาศกำลังสั่นไหวเป็นระลอกคลื่น!
"ครืนนนนนนนนนนนนนน!"
ดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ที่ขยายขนาดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
จากนั้น,ดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่นั้นก็กลายร่างเป็นมังกรเพลิงพุ่งตรงไปยังเมืองซ่างด้วยความเร็วสูง.
เสียงระเบิดที่ดังลั่นแผ่ออกไปรอบๆ,ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่ตำแหน่งหนึ่ง,กำลังผลักดันม่านป้องกันเมือง.
เพลิงมังกรขนาดใหญ่,ที่ทำให้มิติฉีกขนาดสั่นไหว,มิติรอบๆที่กำลังแตกเป็นรอยกระจายไปรอบๆ.
พื้นที่กว่า หนึ่งแสนจั้ง,ลุกไหม้ด้วยเพลิงมังกร,เสียงของมังกรยักษ์ที่กำลังดังสนั่นหวั่นไหว,แรงกดดันวิญญาณที่โถมกระหนำ,อัดปะทะลงมายังเมืองซ่าง.
"เปรี้ยง!!!"
ความเร็วของเปลวเพลิงมังกรที่ก่อให้เกิดฟ้าฟ้าลามกระจายไปทั่วเมือง.
เพลิงมังกรที่อัดปะทะม่านพลังป้องกัน.
บนท้องฟ้าที่ปรากฏสะเก็ดสายฟ้า,แสงสีเขียวที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ม่านพลังที่โปล่งใสดังกระหึ่ม,ปกป้องเพลิงมังกร.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
เสียงระเบิดจากการปะทะนั้น,ก่อให้มังกรเพลิงระเบิดดังสนั่นไปในที่สุด,เปลวเพลิงที่ถูกผลักดันออกมาด้วยม่านป้องกัน,แตกสลายกลายเป็นเสี่ยงบนอากาศ,พริบตาเดียวบนท้องฟ้าที่กลายเป็นหลุมดำขนาดใหญ่,พื้นที่รอบๆที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง,ม่านพลังของเมืองซ่างที่สั่นไหวไปมาอย่างบ้าคลั่ง,จนทำให้ยอดเขารอบๆพังทลายล่มสลาย.
ม่านขนาดใหญ่ที่ปกป้องเมือง,สั่นไหว,ราวกับว่าจะไม่หยุดลง,ทำให้พื้นที่รอบๆเสียหายอย่างหนัก.
เทียนไลที่จ้องมองดูค่ายกลคุ้มเมือง,ดวงตาที่หรี่เล็ก,เทียนเซียวจื่อรู้สึกราวกับว่าเป็นไปตามที่เขาคาด.
ทว่าซือ,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเทียนไล,จดจ้องมองมายังเทียนไล,ว่าจะตัดสินใจอย่างไร.
เมืองซ่าง,ตำหนักหลวง,ร่างเงาจงซานที่กำลังประชุมอยู่.
พริบตาเดียวที่ดวงตะวันขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น,จงซานก็จดจ้องมองขึ้นไปด้านบนท้องฟ้า,จากนั้นก็ออกมาจากตำหนักปู่ซือ.
ส่วนค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,เป็นเจี้ยนจิ้งอี้เทียนเจี้ยน,หนานกงเซิ่งเปิดการใช้งานนั่นเอง.
ขณะที่จงซานออกมาจากตำหนักปู่ซือ,หนานกงเซิ่งก็ออกมาอยู่ข้างๆจงซาน,จงซานที่จ้องมองไปยังสถานที่ไกลออกไปยอดเขาแห่งหนึ่งนอกเมืองซ่าง.
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้ไปทั่ว,ความร้อนที่ทำให้มิติบิดเบี้ยวได้เลย,บนยอดเขาที่ไกลออกไปมีคนหกคนยืนอยู่.
เทียนไลที่จ้องมองไปบนท้องฟ้าจดจ้องมองประกายดวงดารา.
"นับเป็นค่ายกลที่ยอดเยี่ยม,มีพลังเทียบเท่ากับค่ายกลของโลกใบใหญ่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีอยู่ในโลกใบเล็กแห่งนี้,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ก็พอมีฝีมืออยู่บ้าง!"เทียนไลที่กล่าวชมเล็กน้อย.
"ประมุขตระกูลเทียน,เจ้ามีจุดประสงค์อะไร?
ต้องการมาระลึกความเจ็บปวดอีกรึไง? ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าเจ้าควรจะคิดได้แล้ว,ทว่ายังไม่พออีกรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
แม้นว่าจะอยู่ไกลออกไป,ทว่าจงซานก็สามารถส่งเสียงผ่านออกไปได้,ภายในแผ่นดินต้าเจิ้ง,จงซานมีทักษะในการส่งเสียงไปทั่วทิศนั่นเอง.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ดวงตาของเทียนเซียวจื่อเต็มไปด้วยความเกลียดชัง,หากแต่ไม่กล่าวตอบแต่อย่างใด.
"คนนี้นะรึจงซาน!"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวต่อเทียนไล.
"หืม?"เทียนไลที่จ้องมองไปยังตำแหน่งของจงซาน.
สายตาของทั้งคู่ที่จดจ้องมองกันและกัน,แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น