Immortality Chapter 773 All previous under the heavens first person of accumulation
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 773 เหล่าบุคคลอันดับหนึ่งนับตั้งแต่อดีต.
Chapter 773 All previous under the heavens first
person of accumulation
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,จงซานและเหล่าข้าราชบริพารกำลังรอคอยการต่อสู้ของตี้เสวียนชาอย่างใจเย็น.
หลุมดำที่ยังคงสภาพอยู่ตลอดเวลา,ผ่านไปอีกวัน,หลุมดำก็ค่อยๆฟื้นคืนกลับมาช้าๆ.
ที่ด้านในนั้นปรากฏยอดฝีมือสองคน,ยังไม่มีใครตาย,ทว่าเสื้อผ้าของคนทั้งสอง,ต่างก็ขาดรุ่งริ่ง.
มารชราหมื่นปีที่ดูแปลกประหลาดมีแขนงอกออกมาเพิ่ม,รวมทั้งหมดสี่แขน,แต่ละแขนต่างก็ถือดาบยักษ์ที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงคละคลุ้งไปทั่วอากาศ.
ส่วนฝั่งตี้เสวียนชา,จักรทองสะบั้นโลกาที่หมุนวนล้อมรอบร่างของเขา,เวลานี้ไม่ได้มีแค่สอง,ทว่ามีสามอัน,แต่ละอันปลดปล่อยจิตสังหารที่รุนแรง,ร่างของตี้เสวียนชาที่กลายเป็นมนุษย์หมาป่า,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
"พูดมา!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
มารชราจ้องมองไปยังตี้เสวียนชาสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ข้ารู้ว่าเจ้ามีพรรคพวก,ทว่าข้าไม่ต้องการสนับสุนพวกเขา!"
"ข้ารู้,ข้าต้องการคำอธิบายที่เจ้าบุกมาที่นี่,เผ่าหมาป่านั้นไม่สามารถเปิดราชวงศ์วาสนาได้,เจ้ากับตั้งตนเป็นหัวหน้าเดินทางมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่ออะไร?"ตี้เสวียนชากล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"เพราะเจ้าไงล่ะ!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"ดวงตาของตี้เสวียนชาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,ส่องประกายด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
"ข้าเดินทางมาพบกับจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า,ในโลกใบเล็กแห่งนี้,ไม่มีเผ่าหมาป่าที่ออกมาจากโลกใบนี้มากว่า
30,000 ปีแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฏอัจฉริยะขึ้นที่นี่,ข้าพบแล้ว!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เจ้ายังไม่ตอบข้า,ทำไมถึงต้องโจมตีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
มาชราหมื่นปีที่กวาดตามองสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จ้องมองไปยังวาสนาบนท้องฟ้ามากมายพลางขมวดคิ้วไปมา,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,แววตาที่เผยท่าทางแปลกประหลาดใจ.
"กับพวกโง่เหล่านั้น,ไม่เพียงแต่ไร้ซึ่งความสามารถ,สายตายังไร้ซึ่งวิสัยทัศน์,เชาว์ปัญญาเองก็ไม่มี,คนเหล่านั้นก็เป็นเพียงแค่หมาก,เพื่อหยั่งเชิงวิสัยน์ทัศน์ของเจ้าเท่านั้น,เจ้าไม่เพียงแต่มีพลังความแข็งแกร่งที่น่าอัศจรรย์ใจ,หากแต่วิสัยน์ทัศน์ก็ยังเป็นเอกลักษณ์,ประมุขราชวงศ์สวรรค์ที่เป็นเอกลักษณ์,เป็นเอกลักษณ์ที่แปลกประหลาด,เจ้าที่ไม่ได้มองหาคนที่แข็งแกร่ง,หากแต่สายตาของเจ้ากลับกว้างไกลตระหนักบางอย่างได้,เจ้าจึงมีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วม,แดนเทวะซือเทียน."มารชราหมื่นปีกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"แดนเทวะซือเทียนอย่างงั้นรึ?ไม่เห็นน่าสนใจตรงใหน!"ตี้เสวียนชาที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าจะต้องสนใจ!"มารชราหมื่นปีเผยยิ้มอย่างมีเลศนัยน์.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาจ้องมองมารชราหมื่นปี.
มารชราหมื่นปีที่จับจ้องมองไปยังประตูสวรรค์ทิศใต้,ทันใดนั้นก็ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วไปมา.
"ลูกหลานเซียนอย่างงั้นรึ?"มารชราหมื่นปีที่ดวงตาหดเกร็ง.
ตี้เสวียนชาที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ที่ไกลออกไปนั้นจงซานที่เหมือนจะได้ยินคำพูดของมารชราหมื่นปี,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,เพราะว่ามารชราจับจ้องมองมาทางฮวงโหวของเขานั่นเอง.
"ตี้เสวียนชา,ขอให้มารชราหมื่นปีเข้ามา!"จงซานที่เอ่ยออกไป.
มารชราหมื่นปีที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาแปลกๆ,ก่อนที่จะเผยยิ้มเล็กน้อยและบินลงมา.
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,ในเวลานี้,ตี้เสวียนชาไม่ได้ขวางไว้,ทว่าคอยจับจ้องมองชราอย่างระมัดระวังเท่านั้นเอง.
มารชราหมื่นปีที่ร่อนลงมาที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,ขณะจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ.
"เหมือน,เหมือนมาก!"มารชราหมื่นปีที่สูดหายใจลึก.
"มารชราหมื่นปีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
มารชราหมื่นปีที่จ้องมองไปยังจงซาน,จากนั้นก็เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.
"เจ้าคือจงซานอย่างงั้นรึ?"
"เจ้ามาทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปตามตรง.
"โปรดวางใจ,ข้าไม่ได้มาเพื่อเจ้า,ข้าต้องการมาพาตัวตี้เสวียนชาไป!"มารชราหมื่นปีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮึ!"จงซานหัวเราะอย่างดูแคลน.
"เจ้ามีคุณสมบัติใดมาพาตัวข้าไป?"ตี้เสวียนชาแค่นเสียงเย็นชา.
"แดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนนั้นเป็นดินแดนของเผ่าหมาป่า,ทว่าไม่ใช่ว่าเผ่าหมาป่าทั้งหมดหรอกนะที่จะเข้าไปด้านในได้,ข้าคือตัวตนเป็นผู้แสวงหาเผ่าหมาป่าพรสวรรค์,และเป็นคนตัดสินใจว่าใครมีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนได้!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้ว,หากข้าไม่ไปล่ะ?"ตี้เสวียนชากล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ไม่ไปอย่างงั้นรึ? เจ้าควรจะรู้ว่ากำลังพูดอะไร?
ไม่ใช่ว่าเตรียมจะใช้ชีวิตตลอดชีวิตในต้าเจิ้งหรอกนะ?อีกนานเท่าไหร่ต้าเจิ้งจะคงอยู่?
ถึงแม้นว่าจะเป็นผู้นำของโลกใบนี้ได้,หรือแม้แต่สามารถแยกสวรรค์ได้,แล้วอย่างไรล่ะ?
เจ้าควรจะรู้ว่าด้านนอกโลกใบเล็กนั้นมีอะไรรออยู่?
ตราบเท่าที่แยกสวรรค์ได้,พวกเจ้าก็จะพบกับความน่าหวาดกลัวที่แท้จริง!"มารชราหมื่นปีที่แค่นเสียงออกมา.
"หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"หมายความว่าอย่างไร?
เฮ้เฮ้,ยกตัวอย่างนาง,นางคือลูกหลานเซียน? และยังเป็นสายโลหิตสืบทอดด้วย!"มารชราหมื่นปีที่ชี้ไปยังเป่ยชิงซือ.
"อย่างไร? ลูกหลานเซียนมีอยู่ตั้งมากมาย!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"มากมายเหรอ,เฮ้เอ้,จะไปนับรวมเซียนทั่วไปกับเซียนสืบทอดได้อย่างไร,ที่ข้ากล่าวถึงนั้นหมายถึงบรรพชนของนางสำเร็จเป็น,ต้าเซียนต่างหาก,ถึงจะทำให้สายโลหิตของนางเป็นโลหิตสืบทอด,บางทีจะบอกได้เลยว่ามีน้อยมากๆ,คนที่ได้รับได้สายโลหิตสืบทอดยิ่งบรรพชนมีระดับที่สูงขึ้นไปเท่าไหร่ก็ยิ่งมีน้อยมากเท่านั้น!"มารชราหมื่นปีกล่าว.
"ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
เซียนเซิงซือที่กล่าวอธิบายออกมาในทันที,"ฝ่าบาท,เหนือระดับเซียนสวรรค์ขึ้นไปก็คืออาณาจักรต้าเซียน,เซิ่งหวังของศาลเทวะ,อย่างน้อยก็ต้องก็มีระดับต้าเซียน,ผู้ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนได้,ถึงจะมีคุณสมบัติสร้างทักษะเทวะ,และทักษะเทวะไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะมีได้,ซึ่งทักษะดังกล่าวของต้าเซียนนั้น,สามารถที่จะสืบทอดส่งต่อมาให้กับลูกหลานเซียนด้วย."
"รู้มากมายขนาดนั้นเลยรึ?"มารชราหมื่นปีที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
ดวงตาของเซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,จดจ้องมองมารชราอย่างไม่สนใจ.
"ที่นอกโลกใบเล็ก,มีอะไรรอข้าอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังมารชราหมื่นปี.
มารชราหมื่นปีที่จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,ก่อนที่จะหันกลับมามองจงซาน,เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย,"มีอะไรรออยู่อย่างงั้นรึ?
ที่ด้านนอกนั้นมีศาลเทวะไท่ชูและกลุ่มอิทธิพลใหญ่มากมาย,มียอดฝีมือมากมายกว่าภายในโลกใบเล็กจนนับไม่ไหว,และยอดฝีมือระดับต้าเซียนอีกนับไม่ถ้วน,บรรพชนของนางก็คือคนหนึ่ง,ข้าเคยเห็นนาง,เจ้าดูเหมือนนางมาก!"
"นางจะมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นาง? ไม่ใช่แค่นาง,ในโลกใบเล็กแห่งนี้,มีบุคคลอันดับหนึ่งมากมาย,ที่จะมา,ที่ด้านนอกโลกใบเล็กแห่งนี้,คึกคักเป็นอย่างมาก,มียอดฝีมือเต็มไปหมด,สิบปีที่แล้ว,เจี้ยนอ้าวที่ผ่านทัณฑ์สวรรค์ไป,มีคนมากมายที่รู้สึกหวั่นเกรงฝีมือของเขา,ดังนั้นจึงไม่เกิดผลกระทบต่อโลกใบเล็กแห่งนี้มากนัก,พวกเขาต่างก็รออยู่ข้างนอก,ไม่มีใครโง่เข้ามาด้านในนี้หรอก,ถึงแม้ว่าต้าเซียนจะไม่เคลื่อนไหว,ทว่าเหล่าลูกศิษย์ของพวกเขาก็ต้องมาแน่."มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เหล่าบุคคลอันดับหนึ่ง,จะกลับมาอย่างงั้นรึ?
เจ้ารู้เรื่องพวกเขาได้อย่างไรกัน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สวรรค์จะต้องถูกแยก,โลกใบเล็กแห่งนี้เป็นเหมือนกลับบ้านเกิดของเซียน,แน่นอนว่าภายในใจของพวกเขาย่อมสัมผัสได้,พวกเขาที่เร่งรีบมา!
แม้นว่าจะไม่ได้เข้ามา,แต่จะต้องมีคนแยกสวรรค์ได้แน่,ต้าเจิ้งของเจ้ามีความแข็งแกร่งพอที่จะปะทะยอดฝีมือเหล่านั้นได้แล้วรึ?"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ผู้ที่ได้ฉายาบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,ไม่ได้มาง่ายๆ.
หยิง,บุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้เมื่อ 80,000
ปีที่แล้ว!
เทียนเสิ่นจื่อ,บุคคลอันดับหนึ่งเมื่อ 100,000
ปีที่แล้ว!
กู่เฉิงตง,บุคคลอันดับหนึ่งเมื่อไม่กี่ร้อยปีที่แล้ว!
นี่เป็นบุคคลอันดับหนึ่งส่วนน้อยเท่านั้น,ยังมีอีกหลายยุคหลายสมัย,ที่พวกเขาออกจากโลกใบเล็กไปแล้วที่ขึ้นชื่อว่าบุคคลอันดับหนึ่งเช่นกัน?
มียอดฝีมืออยู่มากมาย,ที่ด้านนอกเองก็เช่นกัน! มีอันตรายมากมายที่รออยู่!
"แล้วอย่างไร?"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"แล้วอย่างไร?
เจ้าคิดว่าพวกเขาจะกลับมาเพียงแค่แสดงความยินดีกับการแยกสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
ถึงแม้ว่าจะเป็นต้าเจิ้งเป็นคนแยกสวรรค์ก็ตาม,หลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว,จะต้องถูกกำจัดไปในทันทีอย่างแน่นอน!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเหยียดหยัน.
"เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
กับท่าทางของนาง,ราวกับว่าเห่าเม่ยลี่มีวิธีที่จะจัดการเรื่องนี้.
มารชราหมื่นปีที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,ทันทีที่เห็นนาง,ดวงตาของมารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาเล็กน้อย,"บรรพชนของเจ้าก็คือเห่าเทียนอย่างงั้นรึ?"
"แล้วอย่างไร?
เจ้ารู้จักเขาด้วยอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แน่นอน,เขาเป็นคนที่พิเศษ,พวกเขาอยู่ด้านนอกนั้นมีกลุ่มอิทธิพลที่กุมอำนาจส่วนหนึ่งของโลกใบใหญ่,หลังจากที่มีคนแยกสวรรค์แล้ว,จะต้องมีคนมาค้นหาสมบัติที่เขาทิ้งเอาไว้อย่างแน่นอน!"มารชราหมื่นปีกล่าว.
"ชิ!"แววตาของเห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาหมายถึงอนุสาวรีย์อมตะทั้ง
108 อย่างแน่นอน!
"ไม่ต้องบอกเลยว่าต้าเจิ้งจะพบปัญหามากมายขนาดใหนที่ต้องเผชิญหลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว!"มารชราหมื่นปีที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังมารชราหมื่นปี,แม้ว่าคำพูดของมารชราหมื่นปีจะทำให้ดูงงงัน,ทว่าจงซานก็บอกได้ว่ามันเป็นความจริง,เพราะว่าเขาคิดว่าต้าเจิ้งคงไม่มีใครช่วยอยู่แล้ว,จึงเหยียดหยันที่จะโกหกด้วยซ้ำ,นอกจากนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนดูเหมือนว่าจะเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยตัวตนของเผ่าหมาป่าที่แข็งแกร่งอาศัยอยู่.
"ยังมีอะไรที่ต้องเผชิญอีก?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"สองเดือนที่แล้ว,ข้าเพิ่งกลับมาจากพบหยิน,ต้าเจิ้งนับว่าลึกลับมาก,ที่มีตำหนักหยินหยางอย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตาม,ข้าพบกับยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งที่กำลังคนหาเจ้าอยู่."มารชราหมื่นปีกล่าว.
"หืม?"
"ฮวงโหวของเจ้าเป็นคนตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"มารชราหมื่นปีที่จดจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อในทันที.
"แล้วอย่างไร?"
"คนกลุ่มนั้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นคนตระกูลเทียน,ทว่าตระกูลเทียนเหล่านั้นเพิ่งมาจากโลกใบใหญ่,ในโลกใบใหญ่นั้นตระกูลเทียนนับว่าเป็นตระกูลชั้นสูง,พวกเขาไม่มีใครด้อยกว่าข้าแม้แต่น้อย!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ตระกูลเทียนจากโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ดวงตาของเทียนหลิงเอ๋อที่ส่ายไปมา,ส่วนอาวุโสเทียนที่ดวงตาหดเกร็ง.
จงซานที่จ้องมองไปยังมารชราหมื่นปี,ขมวดคิ้วครุ่นคิด,หากแต่ไม่กล่าวสิ่งใดออกไป.
มารชราหมื่นปีที่จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะหนักหน้าจดจ้องมองไปยังตี้เสวียนชาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"ตี้เสวียนชา,ข้ารับประกันว่าเจ้าจะต้องเข้าไปยังแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนกับข้าแน่,เจ้าจะต้องเลือกมันอย่างแน่นอน!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวต่อตี้เสวียนชา.
"ไม่จำเป็น,ข้ามีความคิดของข้า,ข้าไม่สนใจที่จะเข้าไปยังแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียน!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ไม่จำเป็นต้องรีบปฏิเสธ,แดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนนั้น,เป็นดินแดนของเผ่าหมาป่าในโลกใบใหญ่,ก่อนหน้านี้ข้าได้ทดสอบฝีมือของเจ้าแล้ว,ข้าจะไม่บังคับเจ้า,ข้าจะจากไปในทันทีจากโลกใบเล็กแห่งนี้,ข้าจะไปรอเจ้าที่โลกใบใหญ่,เมื่อมีใครแยกสวรรค์สำเร็จ,ข้าจะมาถามเจ้าอีกครั้ง,เมื่อถึงเวลานั้น,เจ้าคงจะคิดระเอียดถี่ถ้วนแล้ว!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังมารชราหมื่นปีด้วยแววตาที่เย็นชา.
"หลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว,ข้าจะมาหาเจ้าอีกครั้ง!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
จากนั้น,มารชราก็เคลื่อนที่หายไปในทันที,ความเร็วของมารชราหมื่นปีนั้นไม่ธรรมดา,ต้องการจะจับตัวเขานั้น,ยากยิ่งกว่ายากซะอีก,แน่นอน,ว่าไม่มีใครต้องการไล่ตามเขาไปด้วยเช่นกัน.
Chapter 773 All previous under the heavens first
person of accumulation
历代天下第一人的聚集
เหล่าบุคคลอันดับหนึ่งนับตั้งแต่อดีต.
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,จงซานและเหล่าข้าราชบริพารกำลังรอคอยการต่อสู้ของตี้เสวียนชาอย่างใจเย็น.
หลุมดำที่ยังคงสภาพอยู่ตลอดเวลา,ผ่านไปอีกวัน,หลุมดำก็ค่อยๆฟื้นคืนกลับมาช้าๆ.
ที่ด้านในนั้นปรากฏยอดฝีมือสองคน,ยังไม่มีใครตาย,ทว่าเสื้อผ้าของคนทั้งสอง,ต่างก็ขาดรุ่งริ่ง.
มารชราหมื่นปีที่ดูแปลกประหลาดมีแขนงอกออกมาเพิ่ม,รวมทั้งหมดสี่แขน,แต่ละแขนต่างก็ถือดาบยักษ์ที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงคละคลุ้งไปทั่วอากาศ.
ส่วนฝั่งตี้เสวียนชา,จักรทองสะบั้นโลกาที่หมุนวนล้อมรอบร่างของเขา,เวลานี้ไม่ได้มีแค่สอง,ทว่ามีสามอัน,แต่ละอันปลดปล่อยจิตสังหารที่รุนแรง,ร่างของตี้เสวียนชาที่กลายเป็นมนุษย์หมาป่า,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
"พูดมา!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
มารชราจ้องมองไปยังตี้เสวียนชาสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ข้ารู้ว่าเจ้ามีพรรคพวก,ทว่าข้าไม่ต้องการสนับสุนพวกเขา!"
"ข้ารู้,ข้าต้องการคำอธิบายที่เจ้าบุกมาที่นี่,เผ่าหมาป่านั้นไม่สามารถเปิดราชวงศ์วาสนาได้,เจ้ากับตั้งตนเป็นหัวหน้าเดินทางมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่ออะไร?"ตี้เสวียนชากล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"เพราะเจ้าไงล่ะ!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"ดวงตาของตี้เสวียนชาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,ส่องประกายด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
"ข้าเดินทางมาพบกับจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า,ในโลกใบเล็กแห่งนี้,ไม่มีเผ่าหมาป่าที่ออกมาจากโลกใบนี้มากว่า
30,000 ปีแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฏอัจฉริยะขึ้นที่นี่,ข้าพบแล้ว!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เจ้ายังไม่ตอบข้า,ทำไมถึงต้องโจมตีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
มาชราหมื่นปีที่กวาดตามองสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จ้องมองไปยังวาสนาบนท้องฟ้ามากมายพลางขมวดคิ้วไปมา,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,แววตาที่เผยท่าทางแปลกประหลาดใจ.
"กับพวกโง่เหล่านั้น,ไม่เพียงแต่ไร้ซึ่งความสามารถ,สายตายังไร้ซึ่งวิสัยทัศน์,เชาว์ปัญญาเองก็ไม่มี,คนเหล่านั้นก็เป็นเพียงแค่หมาก,เพื่อหยั่งเชิงวิสัยน์ทัศน์ของเจ้าเท่านั้น,เจ้าไม่เพียงแต่มีพลังความแข็งแกร่งที่น่าอัศจรรย์ใจ,หากแต่วิสัยน์ทัศน์ก็ยังเป็นเอกลักษณ์,ประมุขราชวงศ์สวรรค์ที่เป็นเอกลักษณ์,เป็นเอกลักษณ์ที่แปลกประหลาด,เจ้าที่ไม่ได้มองหาคนที่แข็งแกร่ง,หากแต่สายตาของเจ้ากลับกว้างไกลตระหนักบางอย่างได้,เจ้าจึงมีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วม,แดนเทวะซือเทียน."มารชราหมื่นปีกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"แดนเทวะซือเทียนอย่างงั้นรึ?ไม่เห็นน่าสนใจตรงใหน!"ตี้เสวียนชาที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าจะต้องสนใจ!"มารชราหมื่นปีเผยยิ้มอย่างมีเลศนัยน์.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาจ้องมองมารชราหมื่นปี.
มารชราหมื่นปีที่จับจ้องมองไปยังประตูสวรรค์ทิศใต้,ทันใดนั้นก็ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วไปมา.
"ลูกหลานเซียนอย่างงั้นรึ?"มารชราหมื่นปีที่ดวงตาหดเกร็ง.
ตี้เสวียนชาที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ที่ไกลออกไปนั้นจงซานที่เหมือนจะได้ยินคำพูดของมารชราหมื่นปี,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,เพราะว่ามารชราจับจ้องมองมาทางฮวงโหวของเขานั่นเอง.
"ตี้เสวียนชา,ขอให้มารชราหมื่นปีเข้ามา!"จงซานที่เอ่ยออกไป.
มารชราหมื่นปีที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาแปลกๆ,ก่อนที่จะเผยยิ้มเล็กน้อยและบินลงมา.
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,ในเวลานี้,ตี้เสวียนชาไม่ได้ขวางไว้,ทว่าคอยจับจ้องมองชราอย่างระมัดระวังเท่านั้นเอง.
มารชราหมื่นปีที่ร่อนลงมาที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,ขณะจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ.
"เหมือน,เหมือนมาก!"มารชราหมื่นปีที่สูดหายใจลึก.
"มารชราหมื่นปีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
มารชราหมื่นปีที่จ้องมองไปยังจงซาน,จากนั้นก็เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.
"เจ้าคือจงซานอย่างงั้นรึ?"
"เจ้ามาทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปตามตรง.
"โปรดวางใจ,ข้าไม่ได้มาเพื่อเจ้า,ข้าต้องการมาพาตัวตี้เสวียนชาไป!"มารชราหมื่นปีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮึ!"จงซานหัวเราะอย่างดูแคลน.
"เจ้ามีคุณสมบัติใดมาพาตัวข้าไป?"ตี้เสวียนชาแค่นเสียงเย็นชา.
"แดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนนั้นเป็นดินแดนของเผ่าหมาป่า,ทว่าไม่ใช่ว่าเผ่าหมาป่าทั้งหมดหรอกนะที่จะเข้าไปด้านในได้,ข้าคือตัวตนเป็นผู้แสวงหาเผ่าหมาป่าพรสวรรค์,และเป็นคนตัดสินใจว่าใครมีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนได้!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้ว,หากข้าไม่ไปล่ะ?"ตี้เสวียนชากล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ไม่ไปอย่างงั้นรึ? เจ้าควรจะรู้ว่ากำลังพูดอะไร?
ไม่ใช่ว่าเตรียมจะใช้ชีวิตตลอดชีวิตในต้าเจิ้งหรอกนะ?อีกนานเท่าไหร่ต้าเจิ้งจะคงอยู่?
ถึงแม้นว่าจะเป็นผู้นำของโลกใบนี้ได้,หรือแม้แต่สามารถแยกสวรรค์ได้,แล้วอย่างไรล่ะ?
เจ้าควรจะรู้ว่าด้านนอกโลกใบเล็กนั้นมีอะไรรออยู่?
ตราบเท่าที่แยกสวรรค์ได้,พวกเจ้าก็จะพบกับความน่าหวาดกลัวที่แท้จริง!"มารชราหมื่นปีที่แค่นเสียงออกมา.
"หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"หมายความว่าอย่างไร?
เฮ้เฮ้,ยกตัวอย่างนาง,นางคือลูกหลานเซียน? และยังเป็นสายโลหิตสืบทอดด้วย!"มารชราหมื่นปีที่ชี้ไปยังเป่ยชิงซือ.
"อย่างไร? ลูกหลานเซียนมีอยู่ตั้งมากมาย!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"มากมายเหรอ,เฮ้เอ้,จะไปนับรวมเซียนทั่วไปกับเซียนสืบทอดได้อย่างไร,ที่ข้ากล่าวถึงนั้นหมายถึงบรรพชนของนางสำเร็จเป็น,ต้าเซียนต่างหาก,ถึงจะทำให้สายโลหิตของนางเป็นโลหิตสืบทอด,บางทีจะบอกได้เลยว่ามีน้อยมากๆ,คนที่ได้รับได้สายโลหิตสืบทอดยิ่งบรรพชนมีระดับที่สูงขึ้นไปเท่าไหร่ก็ยิ่งมีน้อยมากเท่านั้น!"มารชราหมื่นปีกล่าว.
"ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
เซียนเซิงซือที่กล่าวอธิบายออกมาในทันที,"ฝ่าบาท,เหนือระดับเซียนสวรรค์ขึ้นไปก็คืออาณาจักรต้าเซียน,เซิ่งหวังของศาลเทวะ,อย่างน้อยก็ต้องก็มีระดับต้าเซียน,ผู้ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนได้,ถึงจะมีคุณสมบัติสร้างทักษะเทวะ,และทักษะเทวะไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะมีได้,ซึ่งทักษะดังกล่าวของต้าเซียนนั้น,สามารถที่จะสืบทอดส่งต่อมาให้กับลูกหลานเซียนด้วย."
"รู้มากมายขนาดนั้นเลยรึ?"มารชราหมื่นปีที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
ดวงตาของเซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,จดจ้องมองมารชราอย่างไม่สนใจ.
"ที่นอกโลกใบเล็ก,มีอะไรรอข้าอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังมารชราหมื่นปี.
มารชราหมื่นปีที่จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,ก่อนที่จะหันกลับมามองจงซาน,เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย,"มีอะไรรออยู่อย่างงั้นรึ?
ที่ด้านนอกนั้นมีศาลเทวะไท่ชูและกลุ่มอิทธิพลใหญ่มากมาย,มียอดฝีมือมากมายกว่าภายในโลกใบเล็กจนนับไม่ไหว,และยอดฝีมือระดับต้าเซียนอีกนับไม่ถ้วน,บรรพชนของนางก็คือคนหนึ่ง,ข้าเคยเห็นนาง,เจ้าดูเหมือนนางมาก!"
"นางจะมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นาง? ไม่ใช่แค่นาง,ในโลกใบเล็กแห่งนี้,มีบุคคลอันดับหนึ่งมากมาย,ที่จะมา,ที่ด้านนอกโลกใบเล็กแห่งนี้,คึกคักเป็นอย่างมาก,มียอดฝีมือเต็มไปหมด,สิบปีที่แล้ว,เจี้ยนอ้าวที่ผ่านทัณฑ์สวรรค์ไป,มีคนมากมายที่รู้สึกหวั่นเกรงฝีมือของเขา,ดังนั้นจึงไม่เกิดผลกระทบต่อโลกใบเล็กแห่งนี้มากนัก,พวกเขาต่างก็รออยู่ข้างนอก,ไม่มีใครโง่เข้ามาด้านในนี้หรอก,ถึงแม้ว่าต้าเซียนจะไม่เคลื่อนไหว,ทว่าเหล่าลูกศิษย์ของพวกเขาก็ต้องมาแน่."มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เหล่าบุคคลอันดับหนึ่ง,จะกลับมาอย่างงั้นรึ?
เจ้ารู้เรื่องพวกเขาได้อย่างไรกัน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สวรรค์จะต้องถูกแยก,โลกใบเล็กแห่งนี้เป็นเหมือนกลับบ้านเกิดของเซียน,แน่นอนว่าภายในใจของพวกเขาย่อมสัมผัสได้,พวกเขาที่เร่งรีบมา!
แม้นว่าจะไม่ได้เข้ามา,แต่จะต้องมีคนแยกสวรรค์ได้แน่,ต้าเจิ้งของเจ้ามีความแข็งแกร่งพอที่จะปะทะยอดฝีมือเหล่านั้นได้แล้วรึ?"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ผู้ที่ได้ฉายาบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,ไม่ได้มาง่ายๆ.
หยิง,บุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้เมื่อ 80,000
ปีที่แล้ว!
เทียนเสิ่นจื่อ,บุคคลอันดับหนึ่งเมื่อ 100,000
ปีที่แล้ว!
กู่เฉิงตง,บุคคลอันดับหนึ่งเมื่อไม่กี่ร้อยปีที่แล้ว!
นี่เป็นบุคคลอันดับหนึ่งส่วนน้อยเท่านั้น,ยังมีอีกหลายยุคหลายสมัย,ที่พวกเขาออกจากโลกใบเล็กไปแล้วที่ขึ้นชื่อว่าบุคคลอันดับหนึ่งเช่นกัน?
มียอดฝีมืออยู่มากมาย,ที่ด้านนอกเองก็เช่นกัน! มีอันตรายมากมายที่รออยู่!
"แล้วอย่างไร?"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"แล้วอย่างไร?
เจ้าคิดว่าพวกเขาจะกลับมาเพียงแค่แสดงความยินดีกับการแยกสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
ถึงแม้ว่าจะเป็นต้าเจิ้งเป็นคนแยกสวรรค์ก็ตาม,หลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว,จะต้องถูกกำจัดไปในทันทีอย่างแน่นอน!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเหยียดหยัน.
"เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
กับท่าทางของนาง,ราวกับว่าเห่าเม่ยลี่มีวิธีที่จะจัดการเรื่องนี้.
มารชราหมื่นปีที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,ทันทีที่เห็นนาง,ดวงตาของมารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาเล็กน้อย,"บรรพชนของเจ้าก็คือเห่าเทียนอย่างงั้นรึ?"
"แล้วอย่างไร?
เจ้ารู้จักเขาด้วยอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แน่นอน,เขาเป็นคนที่พิเศษ,พวกเขาอยู่ด้านนอกนั้นมีกลุ่มอิทธิพลที่กุมอำนาจส่วนหนึ่งของโลกใบใหญ่,หลังจากที่มีคนแยกสวรรค์แล้ว,จะต้องมีคนมาค้นหาสมบัติที่เขาทิ้งเอาไว้อย่างแน่นอน!"มารชราหมื่นปีกล่าว.
"ชิ!"แววตาของเห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาหมายถึงอนุสาวรีย์อมตะทั้ง
108 อย่างแน่นอน!
"ไม่ต้องบอกเลยว่าต้าเจิ้งจะพบปัญหามากมายขนาดใหนที่ต้องเผชิญหลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว!"มารชราหมื่นปีที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังมารชราหมื่นปี,แม้ว่าคำพูดของมารชราหมื่นปีจะทำให้ดูงงงัน,ทว่าจงซานก็บอกได้ว่ามันเป็นความจริง,เพราะว่าเขาคิดว่าต้าเจิ้งคงไม่มีใครช่วยอยู่แล้ว,จึงเหยียดหยันที่จะโกหกด้วยซ้ำ,นอกจากนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนดูเหมือนว่าจะเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยตัวตนของเผ่าหมาป่าที่แข็งแกร่งอาศัยอยู่.
"ยังมีอะไรที่ต้องเผชิญอีก?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"สองเดือนที่แล้ว,ข้าเพิ่งกลับมาจากพบหยิน,ต้าเจิ้งนับว่าลึกลับมาก,ที่มีตำหนักหยินหยางอย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตาม,ข้าพบกับยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งที่กำลังคนหาเจ้าอยู่."มารชราหมื่นปีกล่าว.
"หืม?"
"ฮวงโหวของเจ้าเป็นคนตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"มารชราหมื่นปีที่จดจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อในทันที.
"แล้วอย่างไร?"
"คนกลุ่มนั้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นคนตระกูลเทียน,ทว่าตระกูลเทียนเหล่านั้นเพิ่งมาจากโลกใบใหญ่,ในโลกใบใหญ่นั้นตระกูลเทียนนับว่าเป็นตระกูลชั้นสูง,พวกเขาไม่มีใครด้อยกว่าข้าแม้แต่น้อย!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ตระกูลเทียนจากโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ดวงตาของเทียนหลิงเอ๋อที่ส่ายไปมา,ส่วนอาวุโสเทียนที่ดวงตาหดเกร็ง.
จงซานที่จ้องมองไปยังมารชราหมื่นปี,ขมวดคิ้วครุ่นคิด,หากแต่ไม่กล่าวสิ่งใดออกไป.
มารชราหมื่นปีที่จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะหนักหน้าจดจ้องมองไปยังตี้เสวียนชาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"ตี้เสวียนชา,ข้ารับประกันว่าเจ้าจะต้องเข้าไปยังแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนกับข้าแน่,เจ้าจะต้องเลือกมันอย่างแน่นอน!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวต่อตี้เสวียนชา.
"ไม่จำเป็น,ข้ามีความคิดของข้า,ข้าไม่สนใจที่จะเข้าไปยังแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียน!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ไม่จำเป็นต้องรีบปฏิเสธ,แดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนนั้น,เป็นดินแดนของเผ่าหมาป่าในโลกใบใหญ่,ก่อนหน้านี้ข้าได้ทดสอบฝีมือของเจ้าแล้ว,ข้าจะไม่บังคับเจ้า,ข้าจะจากไปในทันทีจากโลกใบเล็กแห่งนี้,ข้าจะไปรอเจ้าที่โลกใบใหญ่,เมื่อมีใครแยกสวรรค์สำเร็จ,ข้าจะมาถามเจ้าอีกครั้ง,เมื่อถึงเวลานั้น,เจ้าคงจะคิดระเอียดถี่ถ้วนแล้ว!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังมารชราหมื่นปีด้วยแววตาที่เย็นชา.
"หลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว,ข้าจะมาหาเจ้าอีกครั้ง!"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
จากนั้น,มารชราก็เคลื่อนที่หายไปในทันที,ความเร็วของมารชราหมื่นปีนั้นไม่ธรรมดา,ต้องการจะจับตัวเขานั้น,ยากยิ่งกว่ายากซะอีก,แน่นอน,ว่าไม่มีใครต้องการไล่ตามเขาไปด้วยเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น