Immortality chapter 747 To fighting Mirror Monster Master
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 747 ต่อสู้กับจิงเหย๋าซือ.
chapter 747 To fighting Mirror Monster Master
"นี่มันค่ายกลอะไรกัน?"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เพราะว่าค่ายกลดังกล่าวนี้เขาไม่เข้าใจได้ชัดเจนนัก.ไม่เคยเห็นมาก่อน.
"ไม่รู้จักอย่างงั้นรึ? ชิ!"จิงเหย๋าซือที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"แล้วมันคือะไรล่ะ?"
"นี่คือค่ายกลของโลกอมตะ,ซือจิว,พวกเจ้าไม่มีทางออกไปได้,เว้นแต่จะกลายเป็นศพ!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
"ซือจิว?"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา,เห็นชัดเจนว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ซือจิวรึ?
ทำไมถึงได้คล้ายคลึงกันนัก.
ทันใดนั้น,ขณะที่จงซานคิดถึงเมื่อยังหนุ่ม,ในโลกปุถุชนเคยมีบันทึกเกี่ยวกับตำนานต่างๆเอาไว้,ซือจิว?
มันถูกเรียกว่าซือจิวเหมือนกัน?
"หนานกงเซิ่ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน,รับรู้ว่าจงซานกำลังจะสั่งการบางอย่าง,แม้แต่จิงเหย๋าซือเวลานี้ยังอยากรู้เช่นกัน.
"ข้าจะชี้แนะบางอย่างต่อเจ้า,จากนั้นให้หาช่องทางนำทุกคนออกไป!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวรับคำในทันที.
จิงเหย๋าซือที่จ้องมองจงซาน,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,เขาจะกล่าวอะไร?
มีอะไรให้เขากล่าวกัน,ค่ายกลซือจิวของโลกอมตะนั้น,เขารู้วิธีที่จะทะลวงอย่างงั้นรึ?
"ข้าได้ยินมาว่า,ค่ายกล,ซือจิวนั้น,จำเป็นต้องให้ยอดฝีมือสิบคนเตรียมการถึงจะสมบูรณ์แยกออกเป็นสิบสวรรค์,แยกปฐพี,วายุคลั่ง,ทัณฑ์เหมันตร์,แสงสีทอง,หลอมโลหิต,เพลิงกราดเกรี้ยว,วิญญาณหลอน,แม่น้ำแดง,ทรายสีเลือด,สิบอย่าง,ไม่จำเป็นต้องใส่ใจทั้งหมด,จำไว้แค่ว่าแสงสีทอง,เพียงอย่างเดียวก็พอ,แสงสีทองคือแก่นของชีวิต,ซ่อนปราณฟ้าดินเอาไว้,มีกระจกวิเศษทั้งหมด
21 ชิ้น,ในแต่ละชิ้นนั้น,แขวนอยู่บนทิศที่แตกต่างกัน,หากใครที่เป็นเซียนเข้าไป,กระจกจะส่องแสงสีทอง,และแสงสีทองดังกล่าวนั้นจะทำให้ค่ายกลไหลย้อน."จงซานที่กล่าวออกมาตามความทรงจำ.
จิงเหย๋าซือใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อนจ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
ทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,นี่ฝ่าบาทรู้จักอย่างงั้นรึ?
"เจ้าเป็นยอดฝีมือด้านค่ายกล! สิ่งที่ข้ากล่าวออกไปนั้น,มีเพียงเจ้าที่จะสามารถพาทุกคนออกไปได้,ข้าจะถ่วงเวลาให้,รอข้าที่ด้านนอกโลกอมตะ!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"จงซาน,เจ้าจะอยู่ที่นี่อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไป,ข้าไม่เป็นไร!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำสั่งในทันที,เนี่ยนโหยวโหยวที่ไม่ต้องการจากไป,หากแต่เมื่อครุ่นคิดบางอย่างก็พยักหน้ารับ.
จิงเหย๋าซือที่จดจ้องมองจงซานเขม็ง,ส่วนอีกกลุ่มหนานกงเซิ่งที่นำพาทุกคนออกไป,เขาไม่ได้ใส่ใจนัก,เขามั่นใจว่าคนเหล่านี้ไม่สามารถทะลวงค่ายกลนี้ได้.
พื้นที่รอบๆที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกสีทอง,กลืนกลุ่มของหนานกงเซิ่งไปในทันทีจนไม่สามารถมองเห็นได้แล้ว.
"เจ้าคือจงซานอย่างงั้นรึ?"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่เจ้าไม่สนใจความเป็นไปของโลกหล้าเลยรึอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ข้ารับผิดชอบในการปกป้องโลกอมตะ,เรื่องอื่นข้าไม่สนใจ?
จงซาน?
ที่เจ้าให้พวกเขาจากไป,หากแต่เจ้าคิดว่าตัวเองจะรอดจากเงื้อมมือข้าไปได้อย่างงั้นรึ?"จิงเหย๋าซือกล่าว.
"ว่าแต่เจ้ารู้จักค่ายกลซือจิวด้วยอย่างงั้นรึ?"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"โอ้ว,มันคือค่ายกลซือจิวจริงๆสินะ?"จงซานที่กล่าวย้อน.
ฟังจากปากของจิงเหย๋าซือแล้ว,จงซานพอจะค่ายการได้ว่า,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนของชุดกระบี่ทั้งสี่ที่น่าเกรงขามไม่น้อย,หากแต่พวกเขายังมีค่ายกลซือจิวอีก,ดูเหมือนว่าอสุรกายชราที่ซ่อนตัวอยู่ในแดนเทพอมตะนั้น,จะไม่ธรรมดาซะแล้ว,จงซานที่รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาทันที,หากว่าเป็นไปตามตำนานของโลกมนุษย์,หลังจากนี้คงจะเจอเรื่องลำบากแล้ว.
จิงเหย๋าซือที่หรี่ตาจ้องมองจงซานแล้วกล่าวออกมา,"ในเมื่อเจ้าไม่รู้,แล้วเจ้ากล่าวอะไรออกมากัน?"
เป็นความจริง!
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกจริงจังไม่น้อย.
"แน่นอนว่าข้าเคยได้ยินสหายเก่าที่เป็นคนของโลกอมตะเล่าให้ฟัง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,แม้ว่าภายในใจจะตรึงเครียดไม่น้อย,ทว่าสีหน้าของเขาก็ยังคงสุขุม.
"เป็นไปไม่ได้,นอกจากประมุข,แล้วยังมีเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่รู้,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบอกเจ้า!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่บอกข้า,แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไร?"จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย.
"แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่รู้เรื่องราวของโลกใบใหญ่บอกเจ้า,ก่อนหน้านี้เผ่าโครงกระดูกนั่น!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าคิดว่างั้นรึ?"
"ตูมมมมมม!"
ทิศใต้ที่ไกลออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นในทันที.
ใบหน้าของจิงเหย๋าซือถึงกับเปลี่ยนไป.
"เป็นไปได้อย่างไร?
พวกเขาค้นพบจุดที่อ่อนแอที่สุดได้อย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจิงเหย๋าซือที่กระตุกไปมา,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่พุ่งไปยังทิศทางดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซ!"จงซานที่เคลื่อนที่ไปดักหน้าจิงเหย๋าซือในทันที.
"แส่หาความตาย!"ฝ่ามือของจิงเหย๋าซือที่ฟาดตรงไปยังจงซาน.
ทว่าเวลาเดียวกันนั้น,จิงเหย๋าซือที่รู้สึกถึงแรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ปะทุขึ้นมา,จิตสำนึกของเขาที่ถูกกดด้วยการจ้องมองของจงซาน,ดวงตาคู่นั้นที่มีสีเขียว.
เนตรสังสารวัฏ,เปิด!
จิงเหย๋าซือที่ถอยหลังออกมาทันที,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น.
สายตาของเขาที่จ้องมองจงซาน,ด้วยท่าทางลังเลใจ,เพราะว่าจิงเหย๋าซือไม่ได้รู้จักจงซานมากนัก,ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร,หากแต่แรงกดดันที่ปล่อยออกมานั้นทำให้เขาหวั่นเกรงไม่น้อย.
"พรึด!!"
ที่ไกลออกไปนั้น,ที่ตำแหน่งของเจดีย์หมื่นบานกระจก,ร่างกายอีกร่างหนึ่งของจิงเหย๋าซือที่พุ่งออกไป,ตรงไปยังตำแหน่งที่หนานกงเซิ่งทะลวงออกไปนั่นเอง,ทว่าออกไปยังไม่ถึงหนึ่งลี้ด้วยซ้ำ,ร่างๆดังกล่าวก็ต้องถอยห่างออกมาทันที.
ร่างที่สองของจิงหย๋าซือที่จ้องมองด้านหน้าด้วยความประหลาดใจ,จงซานได้ปรากฏร่างของจงซานด้านหน้าอีกร่าง.
อีกหนึ่งจงซาน? ร่างโคลนรึ?
จิงเหย๋าซือนับเป็นครั้งแรกที่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,ร่างโคลน,นี่เป็นร่างโคลน,ในโลกใบเล็กนี้จะมีคนอื่นที่เหมือนเขาอยู่อีกรึ?
ทว่า,หากจะมีใครที่มีร่างโคลนเหมือนข้า,จะต้องเป็นเผ่าจิง?
ไม่ไกลออกไป,เจดีย์หมื่นบานกระจกได้ปลดปล่อยแสงออกมา,อีกสิบร่างของจิงเหย๋าซือก็พุ่งออกมาเช่นกัน,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่หนานกงเซิ่งที่ทะลวงออกไปอีกครั้ง.
"พรึบ!!"
สิบร่างดังกล่าวนั้นก็ต้องถอยห่างด้วยความหวาดหวั่นขึ้นมาเช่นกัน.
เพราะว่าที่ด้านหน้าของเขานั้น,ปรากฏจงซานอีกสิบร่างขึ้นมาเช่นกัน.
"นอกจากนี้,กับสิบร่างของจงซาน,ความเร็วนั่น,จะเป็นไปได้อย่างไร?
เขาเป็นใครกัน?
"เจ้าเป็นใครกัน?"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยความหวั่นเกรง.
"ข้าก็คือข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ร่างโคลนรึ? ข้าคิดว่าเจ้าสามารถสร้างร่างโคลนได้หลายร่าง!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวั่นเกรงไม่น้อย.
จากนั้นจากภายในเจดีย์หมื่นบานกระจก,ก็ปรากฏจิงเหย๋าซือ,ที่มากมายหลายร่างกว่า
300 ,ทั้งหมด361 ร่างก็ถูกปล่อยออกมา,เป็นอะไรที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ในเวลานี้เขาไม่สามารถลังเลใจได้.
ในเวลาเดียวกัน,ร่างโคลนของจงซานก็เพิ่มขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึงเช่นกัน.
หนึ่งต่อหนึ่ง,มาก,มากมายขนาดนี้เลยรึ?
"นี่เจ้าเป็นใครกัน?"จิงเหย๋าซือที่ตื่นตกใจกล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เจ้าเป็นใครกัน?"
"เผ่าจิง? เจ้าเป็นคนเผ่าจิงอย่างงั้นรึ?
จะมาจับข้ารึ?"จิงเหย๋าซือทันใดนั้นก็ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมา.
จงซานที่ได้ยินคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของจิงเหย๋าซือ,ก็วิเคราะห์อย่างรวดเร็ว.
"เจ้าเป็นคนทรยศของเผ่าจิง,พวกเราหาเจ้ามานานแล้ว,ท้ายที่สุดก็มาพบเจ้าที่นี่นั่นเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังแฝงด้วยจิตสังหาร.
"ข้าไม่ใช่คนทรยศ,ข้าไม่ใช่!"จิงเหย๋าซือทันใดนั้นก็หวาดกลัวอย่างที่สุดตัวสั่นขึ้นมา.
ร่างทั้ง 361 ร่างที่หนีไปทุกทิศทุกทาง.
ร่างแยกของจงซาน,ที่ไล่ตามไม่ลดล่ะ,พร้อมทั้งตะโกนไล่,"เจ้าคนทรยศ!"
ยิ่งไล่,จิงเหย๋าซือก็ยิ่งหวาดกลัว.
จงซานหากต่อสู้กับจิงเหย๋าซือตรงๆรับรองว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่,ทว่าจงซานกับโชคดีพบกับจุดอ่อนในจิตใจของจิงเหย๋าซือโดยบังเอิญ,กับคำพูดที่ทิ่มแทงใจนั้น,ทำให้จิงเหย๋าซือหวาดกลัวจนเสียสติ,ในเวลานี้ขอแค่ถ่วงเวลาเอาไว้ก็เพียงพอแล้ว.
ในเวลานี้,จิงเหย๋าซือที่หวาดกลัวจนลืมแม้แต่ควบคุมค่ายกล,จงซานที่ถ่วงเวลาให้กับหนานกงเซิ่ง,ตราบเท่าถ่วงเวลาได้พอ,พวกเขาย่อมหนีออกไปจากค่ายกลนี้ได้แน่,จงซานที่พยายามที่จะไล่ตามจิงเหย๋าซือไป.
"ข้าไม่ใช่คนทรยศ!"
"เจ้ามันคนทรยศ!"
ทุกๆร่างของจงซานที่ไล่ตาม,ไม่ปล่อยเวลาให้จิงเหย๋าซือได้ครุ่นคิดแม่แต่น้อย,เขาไม่มีทางปล่อยให้จิงเหย๋าซือใจเย็นลงได้อย่างแน่นอน.
จงซานรู้ดีว่านี้คือจุดอ่อนอย่างที่สุดของจิงเหย๋าซือ,ก็เหมือนกับเขาในอดีตที่เรื่องขอกุยเอ๋อเพียงแค่เอ่ยออกมา,ก็ทำให้เขาแทบบ้าคลั่งแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นที่ไกลออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ท้องฟ้าผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
การระเบิดในครั้งนี้,ทำให้จิงเหย๋าซือได้สติขึ้นมา,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซาน.
"เจ้าไม่มีทางเป็นเผ่าจิง!"จิงเหย๋าซือที่ยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงหวาดๆอยู่เช่นเดิม.
อย่างไรก็ตามในเวลานี้จงซานไม่จำเป็นต้องใส่ใจแต่อย่างใด,เพราะจงซานรับรู้แล้วว่า,หนานกงเซิ่งพาคนอื่นๆจากไปแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
ที่ไกลออกไปนั้น,เป็นเจดีย์หมื่นกระจกที่ระเบิดเสียงดังสนั่น,เป็นจงซานอีกร่างที่โจมตีไปยังเจดีย์ดังกล่าว,หากแต่คาดไม่ถึงเลยว่าเจดีย์หมื่นกระจกนั้นจะทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ดวงตาของจิงเหย๋าซือที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,ร่างของเขาที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของเจดีย์หมื่นกระจกในทันที.
ร่างโคลนจงซานที่ออกมาขวางในทันที.
"แส่หาความตาย!"จิงเหย๋าซือที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ไม่สนใจจงซานแม้แต่น้อย,ฟาดฝ่ามือออกไปอย่างรุนแรง.
หากแต่ในเวลานี้,จงซานไม่ได้ใช้เนตรสังสารวัฏออกมา,ทว่าร่างของเขาที่ถอยหลบฝ่ามืออย่างรวดเร็ว,และระหว่างทางเองก็ปรากฏจงซานอีกร่างผลัดเปลี่ยนออกมาขวางทางเรื่อยๆ.
จงซานนั้นไม่ใช้เนตรสังสารวัฏ,เพราะว่ามันไม่สามารถทำได้.
361 จิงเหย๋าซือ,ร่างโคลนมากมายทั้ง 361
,แม้นว่าจะใช้พยายามอย่างหนัก,เปิดหลุมสังสารวัฏออกมาออกมามากมายขนาดนั้นคงได้ไม่ถึงครึ่ง,ร่างโคลนก็สลายหายไปแล้ว,นับว่าพลังที่ต้องใช้นั้นมากจนเกินไป,แม้นหากใช้ได้ก็ไม่เพียงพอที่จะกำจัดจิงเหย๋าซือทั้ง
361 ร่างได้อยู่ดี,ร่างแยกเงาของเขาที่เคลื่อนไหวหลบหลีกขวางทาง,ซ่อนตัวแล้วหลบพร้อมเปลี่ยนตัวไปเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว.
ความเร็วของจิงเหย๋าซือนับว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ.
ร่างแยกเงาหลายร้อยร่างของจงซาน,ที่หลบเลี่ยงขวางทางจิงเหย๋าซือย่างรวดเร็ว,ทำให้จิงเหย๋าซือกำลังร้อนรน.
ทว่าร่างหลักจงซานที่ยืนอยู่ด้านหน้าเจดีย์หมื่นกระจก,จดจ้องด้วยความสนใจ,เขาจะต้องทำลายมัน,เพื่อลดกำลังของจิงเหย๋าซือ,หากแต่ก่อนหน้านี้ฝ่ามือของเขาที่โจมตีออกไป,ดูเหมือนว่าจะมีพลังที่แปลกประหลาดคอยปกป้องเจดีย์หมื่นกระจก,ทำให้มันสะท้อนพลังฝ่ามือของจงซานออกมาได้.
"เป็นสมบัติชั้นยอด?
มาดูซิว่าจะสะท้อนพลังหลุมสังสารวัฏหรือไม่!"ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
ทันใดนั้นหลุมสังสารวัฏก็เปิดออกพอดีกับขนาดของเจดีย์หมื่นบานกระจกที่มีขนาดใหญ่.
พลังอำนาจการดูดที่มากมายมหาศาล,กำลังสูบเจดีย์หมื่นบานกระจกไป,แสงสีน้ำเงินที่อยู่รอบๆเจดีย์กำลังถูกหลุมสังสารวัฏดูดซับเข้าไปในทันทีด้วยเช่นกัน.
chapter 747 To fighting Mirror Monster Master
对战镜妖师
ต่อสู้กับจิงเหย๋าซือ.
"นี่มันค่ายกลอะไรกัน?"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เพราะว่าค่ายกลดังกล่าวนี้เขาไม่เข้าใจได้ชัดเจนนัก.ไม่เคยเห็นมาก่อน.
"ไม่รู้จักอย่างงั้นรึ? ชิ!"จิงเหย๋าซือที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"แล้วมันคือะไรล่ะ?"
"นี่คือค่ายกลของโลกอมตะ,ซือจิว,พวกเจ้าไม่มีทางออกไปได้,เว้นแต่จะกลายเป็นศพ!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
"ซือจิว?"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา,เห็นชัดเจนว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ซือจิวรึ?
ทำไมถึงได้คล้ายคลึงกันนัก.
ทันใดนั้น,ขณะที่จงซานคิดถึงเมื่อยังหนุ่ม,ในโลกปุถุชนเคยมีบันทึกเกี่ยวกับตำนานต่างๆเอาไว้,ซือจิว?
มันถูกเรียกว่าซือจิวเหมือนกัน?
"หนานกงเซิ่ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน,รับรู้ว่าจงซานกำลังจะสั่งการบางอย่าง,แม้แต่จิงเหย๋าซือเวลานี้ยังอยากรู้เช่นกัน.
"ข้าจะชี้แนะบางอย่างต่อเจ้า,จากนั้นให้หาช่องทางนำทุกคนออกไป!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวรับคำในทันที.
จิงเหย๋าซือที่จ้องมองจงซาน,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,เขาจะกล่าวอะไร?
มีอะไรให้เขากล่าวกัน,ค่ายกลซือจิวของโลกอมตะนั้น,เขารู้วิธีที่จะทะลวงอย่างงั้นรึ?
"ข้าได้ยินมาว่า,ค่ายกล,ซือจิวนั้น,จำเป็นต้องให้ยอดฝีมือสิบคนเตรียมการถึงจะสมบูรณ์แยกออกเป็นสิบสวรรค์,แยกปฐพี,วายุคลั่ง,ทัณฑ์เหมันตร์,แสงสีทอง,หลอมโลหิต,เพลิงกราดเกรี้ยว,วิญญาณหลอน,แม่น้ำแดง,ทรายสีเลือด,สิบอย่าง,ไม่จำเป็นต้องใส่ใจทั้งหมด,จำไว้แค่ว่าแสงสีทอง,เพียงอย่างเดียวก็พอ,แสงสีทองคือแก่นของชีวิต,ซ่อนปราณฟ้าดินเอาไว้,มีกระจกวิเศษทั้งหมด
21 ชิ้น,ในแต่ละชิ้นนั้น,แขวนอยู่บนทิศที่แตกต่างกัน,หากใครที่เป็นเซียนเข้าไป,กระจกจะส่องแสงสีทอง,และแสงสีทองดังกล่าวนั้นจะทำให้ค่ายกลไหลย้อน."จงซานที่กล่าวออกมาตามความทรงจำ.
จิงเหย๋าซือใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อนจ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
ทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,นี่ฝ่าบาทรู้จักอย่างงั้นรึ?
"เจ้าเป็นยอดฝีมือด้านค่ายกล! สิ่งที่ข้ากล่าวออกไปนั้น,มีเพียงเจ้าที่จะสามารถพาทุกคนออกไปได้,ข้าจะถ่วงเวลาให้,รอข้าที่ด้านนอกโลกอมตะ!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"จงซาน,เจ้าจะอยู่ที่นี่อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไป,ข้าไม่เป็นไร!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำสั่งในทันที,เนี่ยนโหยวโหยวที่ไม่ต้องการจากไป,หากแต่เมื่อครุ่นคิดบางอย่างก็พยักหน้ารับ.
จิงเหย๋าซือที่จดจ้องมองจงซานเขม็ง,ส่วนอีกกลุ่มหนานกงเซิ่งที่นำพาทุกคนออกไป,เขาไม่ได้ใส่ใจนัก,เขามั่นใจว่าคนเหล่านี้ไม่สามารถทะลวงค่ายกลนี้ได้.
พื้นที่รอบๆที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกสีทอง,กลืนกลุ่มของหนานกงเซิ่งไปในทันทีจนไม่สามารถมองเห็นได้แล้ว.
"เจ้าคือจงซานอย่างงั้นรึ?"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่เจ้าไม่สนใจความเป็นไปของโลกหล้าเลยรึอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ข้ารับผิดชอบในการปกป้องโลกอมตะ,เรื่องอื่นข้าไม่สนใจ?
จงซาน?
ที่เจ้าให้พวกเขาจากไป,หากแต่เจ้าคิดว่าตัวเองจะรอดจากเงื้อมมือข้าไปได้อย่างงั้นรึ?"จิงเหย๋าซือกล่าว.
"ว่าแต่เจ้ารู้จักค่ายกลซือจิวด้วยอย่างงั้นรึ?"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"โอ้ว,มันคือค่ายกลซือจิวจริงๆสินะ?"จงซานที่กล่าวย้อน.
ฟังจากปากของจิงเหย๋าซือแล้ว,จงซานพอจะค่ายการได้ว่า,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนของชุดกระบี่ทั้งสี่ที่น่าเกรงขามไม่น้อย,หากแต่พวกเขายังมีค่ายกลซือจิวอีก,ดูเหมือนว่าอสุรกายชราที่ซ่อนตัวอยู่ในแดนเทพอมตะนั้น,จะไม่ธรรมดาซะแล้ว,จงซานที่รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาทันที,หากว่าเป็นไปตามตำนานของโลกมนุษย์,หลังจากนี้คงจะเจอเรื่องลำบากแล้ว.
จิงเหย๋าซือที่หรี่ตาจ้องมองจงซานแล้วกล่าวออกมา,"ในเมื่อเจ้าไม่รู้,แล้วเจ้ากล่าวอะไรออกมากัน?"
เป็นความจริง!
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกจริงจังไม่น้อย.
"แน่นอนว่าข้าเคยได้ยินสหายเก่าที่เป็นคนของโลกอมตะเล่าให้ฟัง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,แม้ว่าภายในใจจะตรึงเครียดไม่น้อย,ทว่าสีหน้าของเขาก็ยังคงสุขุม.
"เป็นไปไม่ได้,นอกจากประมุข,แล้วยังมีเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่รู้,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบอกเจ้า!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่บอกข้า,แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไร?"จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย.
"แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่รู้เรื่องราวของโลกใบใหญ่บอกเจ้า,ก่อนหน้านี้เผ่าโครงกระดูกนั่น!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าคิดว่างั้นรึ?"
"ตูมมมมมม!"
ทิศใต้ที่ไกลออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นในทันที.
ใบหน้าของจิงเหย๋าซือถึงกับเปลี่ยนไป.
"เป็นไปได้อย่างไร?
พวกเขาค้นพบจุดที่อ่อนแอที่สุดได้อย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจิงเหย๋าซือที่กระตุกไปมา,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่พุ่งไปยังทิศทางดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซ!"จงซานที่เคลื่อนที่ไปดักหน้าจิงเหย๋าซือในทันที.
"แส่หาความตาย!"ฝ่ามือของจิงเหย๋าซือที่ฟาดตรงไปยังจงซาน.
ทว่าเวลาเดียวกันนั้น,จิงเหย๋าซือที่รู้สึกถึงแรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ปะทุขึ้นมา,จิตสำนึกของเขาที่ถูกกดด้วยการจ้องมองของจงซาน,ดวงตาคู่นั้นที่มีสีเขียว.
เนตรสังสารวัฏ,เปิด!
จิงเหย๋าซือที่ถอยหลังออกมาทันที,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น.
สายตาของเขาที่จ้องมองจงซาน,ด้วยท่าทางลังเลใจ,เพราะว่าจิงเหย๋าซือไม่ได้รู้จักจงซานมากนัก,ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร,หากแต่แรงกดดันที่ปล่อยออกมานั้นทำให้เขาหวั่นเกรงไม่น้อย.
"พรึด!!"
ที่ไกลออกไปนั้น,ที่ตำแหน่งของเจดีย์หมื่นบานกระจก,ร่างกายอีกร่างหนึ่งของจิงเหย๋าซือที่พุ่งออกไป,ตรงไปยังตำแหน่งที่หนานกงเซิ่งทะลวงออกไปนั่นเอง,ทว่าออกไปยังไม่ถึงหนึ่งลี้ด้วยซ้ำ,ร่างๆดังกล่าวก็ต้องถอยห่างออกมาทันที.
ร่างที่สองของจิงหย๋าซือที่จ้องมองด้านหน้าด้วยความประหลาดใจ,จงซานได้ปรากฏร่างของจงซานด้านหน้าอีกร่าง.
อีกหนึ่งจงซาน? ร่างโคลนรึ?
จิงเหย๋าซือนับเป็นครั้งแรกที่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,ร่างโคลน,นี่เป็นร่างโคลน,ในโลกใบเล็กนี้จะมีคนอื่นที่เหมือนเขาอยู่อีกรึ?
ทว่า,หากจะมีใครที่มีร่างโคลนเหมือนข้า,จะต้องเป็นเผ่าจิง?
ไม่ไกลออกไป,เจดีย์หมื่นบานกระจกได้ปลดปล่อยแสงออกมา,อีกสิบร่างของจิงเหย๋าซือก็พุ่งออกมาเช่นกัน,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่หนานกงเซิ่งที่ทะลวงออกไปอีกครั้ง.
"พรึบ!!"
สิบร่างดังกล่าวนั้นก็ต้องถอยห่างด้วยความหวาดหวั่นขึ้นมาเช่นกัน.
เพราะว่าที่ด้านหน้าของเขานั้น,ปรากฏจงซานอีกสิบร่างขึ้นมาเช่นกัน.
"นอกจากนี้,กับสิบร่างของจงซาน,ความเร็วนั่น,จะเป็นไปได้อย่างไร?
เขาเป็นใครกัน?
"เจ้าเป็นใครกัน?"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยความหวั่นเกรง.
"ข้าก็คือข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ร่างโคลนรึ? ข้าคิดว่าเจ้าสามารถสร้างร่างโคลนได้หลายร่าง!"จิงเหย๋าซือที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวั่นเกรงไม่น้อย.
จากนั้นจากภายในเจดีย์หมื่นบานกระจก,ก็ปรากฏจิงเหย๋าซือ,ที่มากมายหลายร่างกว่า
300 ,ทั้งหมด361 ร่างก็ถูกปล่อยออกมา,เป็นอะไรที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ในเวลานี้เขาไม่สามารถลังเลใจได้.
ในเวลาเดียวกัน,ร่างโคลนของจงซานก็เพิ่มขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึงเช่นกัน.
หนึ่งต่อหนึ่ง,มาก,มากมายขนาดนี้เลยรึ?
"นี่เจ้าเป็นใครกัน?"จิงเหย๋าซือที่ตื่นตกใจกล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เจ้าเป็นใครกัน?"
"เผ่าจิง? เจ้าเป็นคนเผ่าจิงอย่างงั้นรึ?
จะมาจับข้ารึ?"จิงเหย๋าซือทันใดนั้นก็ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมา.
จงซานที่ได้ยินคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของจิงเหย๋าซือ,ก็วิเคราะห์อย่างรวดเร็ว.
"เจ้าเป็นคนทรยศของเผ่าจิง,พวกเราหาเจ้ามานานแล้ว,ท้ายที่สุดก็มาพบเจ้าที่นี่นั่นเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังแฝงด้วยจิตสังหาร.
"ข้าไม่ใช่คนทรยศ,ข้าไม่ใช่!"จิงเหย๋าซือทันใดนั้นก็หวาดกลัวอย่างที่สุดตัวสั่นขึ้นมา.
ร่างทั้ง 361 ร่างที่หนีไปทุกทิศทุกทาง.
ร่างแยกของจงซาน,ที่ไล่ตามไม่ลดล่ะ,พร้อมทั้งตะโกนไล่,"เจ้าคนทรยศ!"
ยิ่งไล่,จิงเหย๋าซือก็ยิ่งหวาดกลัว.
จงซานหากต่อสู้กับจิงเหย๋าซือตรงๆรับรองว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่,ทว่าจงซานกับโชคดีพบกับจุดอ่อนในจิตใจของจิงเหย๋าซือโดยบังเอิญ,กับคำพูดที่ทิ่มแทงใจนั้น,ทำให้จิงเหย๋าซือหวาดกลัวจนเสียสติ,ในเวลานี้ขอแค่ถ่วงเวลาเอาไว้ก็เพียงพอแล้ว.
ในเวลานี้,จิงเหย๋าซือที่หวาดกลัวจนลืมแม้แต่ควบคุมค่ายกล,จงซานที่ถ่วงเวลาให้กับหนานกงเซิ่ง,ตราบเท่าถ่วงเวลาได้พอ,พวกเขาย่อมหนีออกไปจากค่ายกลนี้ได้แน่,จงซานที่พยายามที่จะไล่ตามจิงเหย๋าซือไป.
"ข้าไม่ใช่คนทรยศ!"
"เจ้ามันคนทรยศ!"
ทุกๆร่างของจงซานที่ไล่ตาม,ไม่ปล่อยเวลาให้จิงเหย๋าซือได้ครุ่นคิดแม่แต่น้อย,เขาไม่มีทางปล่อยให้จิงเหย๋าซือใจเย็นลงได้อย่างแน่นอน.
จงซานรู้ดีว่านี้คือจุดอ่อนอย่างที่สุดของจิงเหย๋าซือ,ก็เหมือนกับเขาในอดีตที่เรื่องขอกุยเอ๋อเพียงแค่เอ่ยออกมา,ก็ทำให้เขาแทบบ้าคลั่งแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นที่ไกลออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ท้องฟ้าผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
การระเบิดในครั้งนี้,ทำให้จิงเหย๋าซือได้สติขึ้นมา,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซาน.
"เจ้าไม่มีทางเป็นเผ่าจิง!"จิงเหย๋าซือที่ยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงหวาดๆอยู่เช่นเดิม.
อย่างไรก็ตามในเวลานี้จงซานไม่จำเป็นต้องใส่ใจแต่อย่างใด,เพราะจงซานรับรู้แล้วว่า,หนานกงเซิ่งพาคนอื่นๆจากไปแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
ที่ไกลออกไปนั้น,เป็นเจดีย์หมื่นกระจกที่ระเบิดเสียงดังสนั่น,เป็นจงซานอีกร่างที่โจมตีไปยังเจดีย์ดังกล่าว,หากแต่คาดไม่ถึงเลยว่าเจดีย์หมื่นกระจกนั้นจะทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ดวงตาของจิงเหย๋าซือที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,ร่างของเขาที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของเจดีย์หมื่นกระจกในทันที.
ร่างโคลนจงซานที่ออกมาขวางในทันที.
"แส่หาความตาย!"จิงเหย๋าซือที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ไม่สนใจจงซานแม้แต่น้อย,ฟาดฝ่ามือออกไปอย่างรุนแรง.
หากแต่ในเวลานี้,จงซานไม่ได้ใช้เนตรสังสารวัฏออกมา,ทว่าร่างของเขาที่ถอยหลบฝ่ามืออย่างรวดเร็ว,และระหว่างทางเองก็ปรากฏจงซานอีกร่างผลัดเปลี่ยนออกมาขวางทางเรื่อยๆ.
จงซานนั้นไม่ใช้เนตรสังสารวัฏ,เพราะว่ามันไม่สามารถทำได้.
361 จิงเหย๋าซือ,ร่างโคลนมากมายทั้ง 361
,แม้นว่าจะใช้พยายามอย่างหนัก,เปิดหลุมสังสารวัฏออกมาออกมามากมายขนาดนั้นคงได้ไม่ถึงครึ่ง,ร่างโคลนก็สลายหายไปแล้ว,นับว่าพลังที่ต้องใช้นั้นมากจนเกินไป,แม้นหากใช้ได้ก็ไม่เพียงพอที่จะกำจัดจิงเหย๋าซือทั้ง
361 ร่างได้อยู่ดี,ร่างแยกเงาของเขาที่เคลื่อนไหวหลบหลีกขวางทาง,ซ่อนตัวแล้วหลบพร้อมเปลี่ยนตัวไปเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว.
ความเร็วของจิงเหย๋าซือนับว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ.
ร่างแยกเงาหลายร้อยร่างของจงซาน,ที่หลบเลี่ยงขวางทางจิงเหย๋าซือย่างรวดเร็ว,ทำให้จิงเหย๋าซือกำลังร้อนรน.
ทว่าร่างหลักจงซานที่ยืนอยู่ด้านหน้าเจดีย์หมื่นกระจก,จดจ้องด้วยความสนใจ,เขาจะต้องทำลายมัน,เพื่อลดกำลังของจิงเหย๋าซือ,หากแต่ก่อนหน้านี้ฝ่ามือของเขาที่โจมตีออกไป,ดูเหมือนว่าจะมีพลังที่แปลกประหลาดคอยปกป้องเจดีย์หมื่นกระจก,ทำให้มันสะท้อนพลังฝ่ามือของจงซานออกมาได้.
"เป็นสมบัติชั้นยอด?
มาดูซิว่าจะสะท้อนพลังหลุมสังสารวัฏหรือไม่!"ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
ทันใดนั้นหลุมสังสารวัฏก็เปิดออกพอดีกับขนาดของเจดีย์หมื่นบานกระจกที่มีขนาดใหญ่.
พลังอำนาจการดูดที่มากมายมหาศาล,กำลังสูบเจดีย์หมื่นบานกระจกไป,แสงสีน้ำเงินที่อยู่รอบๆเจดีย์กำลังถูกหลุมสังสารวัฏดูดซับเข้าไปในทันทีด้วยเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น