Immortality Chapter 725 Zhong Shan turns defeat into victory
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 725 จงซานกลับแพ้เป็นชนะ.
Chapter 725 Zhong Shan
turns defeat into victory
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,คุกสวรรค์ต้าเจิ้ง,ห้องขังลำดับที่หนึ่ง.
ภายในห้องขังสวรรค์นี้,เป็นห้องขังสำคัญ,ที่คุมขังผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,นวีชิงเฮวย! นับเป็นคนอันตรายที่สุดในคุกสวรรค์แห่งนี้.
ช่างน่าเสียดาย,ในเวลานี้นวีชิงเฮวยที่ถูกผนึกพลังฝึกตนโดยตี้เสวียนชา,ทำให้นางไม่ต่างจากปุถุชนธรรมดา,นวีชิงเฮวยผู้งดงามเลอเลิศในปฐพี,แม้นว่าจะเป็นเหมือนปุถุชนธรรมดาหากแต่ความงามของนางก็ละลายใจทุกคนได้,แม้นว่าจะมีระดับสวรรค์แท้มีจิตใจที่เข็มแข็งก็อดที่จะสั่นไหวไม่ได้เช่นกัน.
ในเวลานี้,ภายในคุกสวรรค์.
แม้นว่าจะผนึกพลังฝึกตนของนวีชิงเฮวยเอาไว้,จงซานก็เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,โดยที่คุมขังนางไว้ในห้องขังลำดับหนึ่ง,และไม่ให้ผู้คนเข้าใกล้ภายในรัศมีร้อยจั้ง,เกรงว่าความงามของนางจะสร้างปัญหาได้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าความงามของนางนั้นน่าหวาดกลัวมาก.
ในวันนี้,นวีชิงเฮวยนั่งสมาธิอยู่เหมือนดั่งเช่นทุกวัน.
และทันใดนั้น,นวีชิงเฮวยที่ขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองไปยังทิศหนึ่ง,แววตาที่ดูซับซ้อน,จากนั้น,ดวงตาทั้งสองข้างที่หลับแน่น,ร่างกายของนางที่แปรเปลี่ยนเป็นควันสีม่วงไปในทันที.
กล่าวตามจริงแล้วล่ะก็,พลังฝึกตนของนางที่ควรจะถูกผนึกเอาไว้,เป็นเหมือนดั่งเช่นปุถุชนธรรมดา,ทว่าเมื่อสักครูนั้น,รอบๆตัวนั้น,มีอำนาจวิเศษที่แผ่ออกมาราวๆสามชุน,แน่นอนว่ามันคือวิชาลับที่ปล่อยออกมาจากกายเนื้อของนาง.
ช่างเศร้า,แม้นว่าจงซานจะเตรียมคุกลำดับหนึ่งเอาไว้,แต่เนื่องจากเหล่าองค์รักษ์อยู่ห่างออกไป,ดังนั้นจึงไม่มีใครรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น.
จงซานอยู่ในห้องลับแห่งหนึ่ง.
"ดูเหมือนว่าเจ้าจะคำนวณข้าเอาไว้แล้วด้วยอย่างงั้นรึ?"จิตสำนึกของจงซานที่เผยท่าทางตื่นตกใจ.
"อย่างน้อย,ก่อนที่เจ้าจะตายข้าจะให้เจ้าได้รับรู้รายระเอียด,เกี่ยวกับจิตสำนึกที่ข้ามอบให้กับนวีชิงเฮวย?"จิตสำนึกกู่เฉิงตงแค่นเสียงเย็นชา.
"ทำไมถึงได้นับข้าด้วย?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"เพราะว่าเจ้าเหมือนข้าไงล่ะ!"
"เหมือนเจ้ารึ?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าและกู่เจิ้งอี้แตกต่างกันเล็กน้อย,มีความรู้ที่กว้างขวาง,อดทนใจเย็น,เจ้าจึงได้เหมือนกับข้า!"กู่เฉิงตงที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าอ่าฮ่า,เพราะว่าเหมือนเจ้า,เลยเลือกข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุ่นเคือง.
"ใช่!"
จงซานที่รู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ทว่าก็ทำได้แค่ยับยั้งความโกรธเอาไว้,พยายามที่จะพูดคุยกับกู่เฉิงตงด้วยความใจเย็น,ตอนนี้จงซานไม่สามารถขยับได้,การจะหวังให้ใครมาช่วยดูเหมือนว่าคงเป็นไปไม่ได้.
สิ่งที่น่าเศร้าที่สุด,หนีปู่ซาและอาวุโสเทียนในเวลานี้ต่างก็อยู่ภพหยางทั้งหมด,ที่ด้านนอกไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้น,มีเพียงร่างแยกเงาของเขาที่รับรู้,ไม่มีทางที่จะส่งต่อข้อมูลไปยังภพหยางได้เลยในตอนนี้.
ดังนั้น,ในเวลานี้มีแต่ต้องหาทางช่วยตัวเอง.
สุขุม,ในเวลานี้จะต้องใจเย็นเข้าไว้,นี่เป็นจิตสำนึกของกู่เฉิงตงจริงๆรึ?
ตามความจริง,มันไม่ควรจะใช่สิ่งที่จะอยู่ภายในร่างกายได้เลย,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นอะไรที่แข็งแกร่ง.
"เจ้าคิดที่จะโต้เถียงไปมากับข้าเช่นนี้รึ?
ใครจะทนได้คนแรดก็ยังบอกไม่ได้? หากข้าต้านเอาไว้หนึ่งเดือน?หนึ่งปี?ในเวลานั้น,ผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าย่อมเข้ามา,เมื่อถึงเวลานั้น,กับแผนการของเจ้าคิดว่าจะเป็นไปตามที่หวังรึ?
เจ้าเป็นเพียงแค่จิตสำนึกเท่านั้น."จงซานที่กล่าวเลียบเคียง.
"หนึ่งเดือน?
ไม่จำเป็น,อย่างน้อยเพียงสองวัน,ข้าก็กลืนกินเจ้าได้แล้ว!"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไร้สาร,เจ้าคิดว่าเป็นเพียงแค่จิตสำนึกจะกลืนกินข้านะรึ?
ลำพังที่เหลือเพียงจิตสำนึก?เป็นข้ากินเจ้า,หรือว่าเจ้ากลืนกินข้า?"จงซานแค่นเสียงเหยียดหยัน.
"กลืนข้าอย่างงั้นรึ?"กู่เฉิงตงที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"ข้ารับรู้ว่าเจ้านับว่ามีความสามารถทีเดียว,ทำให้ข้าประหลาดใจไม่น้อย,รากเทวะของเจ้า,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่งรึ?
ไม่เคยเห็นมาก่อน,เจ้าช่างหาญกล้านัก! เจ้าควรจะรู้แล้วว่าจิตสำนึกของข้าฟื้นมากว่า
80% แล้ว,ที่จริงนั่นก็เพราะรากเทวะของเจ้า,ไม่เช่นนั้น,ข้ากลืนเจ้าไปหมดแล้วตอนนี้!"กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความเกลียดชัง.
"ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนที่ประมาทเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!"
"ประมาทรึ? ข้าประมาทตรงใหนกัน!"จิตสำนึกกู่เฉิงตงที่เผยยิ้มออกมา.
"เจ้าไม่ประมาทรึ?
ปัญหาใหญ่ที่สุดไม่ใช่ว่าเป็นการกลืนกินข้าหรอกรึ?
หากเจ้าไม่ประมาท,คงไม่มีทางกลืนกินข้าได้ตลอดไป!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"มีใครบางคนกำลังช่วยข้า."กู่เฉิงตงกล่าว.
"ช่วยเจ้ารึ? ฮ่าฮ่าฮ่า,ตลกน่า,ภายในร่างของเข้า,แม้ว่าเจ้าจะเปลี่ยนเป็นข้า,ทว่าเจ้าก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายของเข้า,แม้แต่ไม่รับรู้สัมผัสใดๆของข้าได้เลย,เจ้าอยู่ในร่างกายของข้า,เหมือนกับอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกใบนี้,ไม่รับรู้ไม่เห็นด้านนอกเลยแม้แต่น้อย! เจ้ายังคิดว่ามีคนช่วยเจ้าอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวเหยียดหยัน.
"ข้าไม่จำเป็นต้องสัมผัสถึงหรือรับรู้ถึงเรื่องราวภายนอก!"กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
จงซานที่ใช้คำพูดมากมายล่อลวงถึงครึ่งวัน,ด้วยข่าวต่างๆมากมาย,ช่างน่าเศร้า,ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เป็นผลมากนัก,ใครกันที่จะช่วยกู่เฉิงตง,เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ,สิ่งสำคัญคือคือต้องหาทางออกจากสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ก่อน.
จงซานที่เงียบไปครู่หนึ่ง,กู่เฉิงตงเองก็ด้วยเช่นกัน.
"เป็นไปได้ด้วยรึ?ที่คนเข้ามาในร่างกายของข้า,แล้วจะใช้แทนที่จิตสำนึกของข้าได้?"จงซานที่สูดหายใจลึกสอบถามออกไป.
"ไม่,ข้าคิดว่านวีชิงเฮวยควรจะบอกเจ้าแล้วไม่ใช่รึ?"
"อะไร?"
"เจ้าเติบโต,ข้าเติบโต,เมื่อเจ้าก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,จิตสำนึกของข้าก็จะมีพลังพอกลืนกินเจ้า,ในเวลานั้นข้าก็จะสามารถกลืนกินเจ้าได้ทั้งหมด!"กู่เฉิงตงกล่าว.
"เป็นไปไม่ได้,ที่ข้าจะทะลวงระดับ?
ฮ่าฮ่าอ่า,ข้าทะลวงระดับอย่างงั้นรึ?
ใครจะสามารถทำให้ข้าทะลวงระดับได้,ร่างกายของข้านั้น,ไม่มีใครสามารถทำให้ทะลวงระดับได้,แล้วเจ้าไม่รู้เรื่องร่างกายของข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แผยยิ้มออกมา.
"พรสวรรค์ทางร่างกายเจ้านะรึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,ร่างกายของเจ้านับว่าน่าสนใจ.ตอนนี้มาถึงราชันย์ขั้นสมบูรณ์แล้ว,เพียงแค่มีร่างสถิตเทวะ,ด้วยร่างกายของเจ้าก็จะทะลวงผ่านระดับไปได้,ข้ากล่าวถูกต้องใหม?"กู่เฉิงตงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ได้ยินคำพูดของกู่เฉิงตงแล้ว,จงซานที่ตื่นตระหนกขึ้นมาอีกครั้ง?
กู่เฉิงตงรู้อย่างงั้นรึ?
"หมายความว่าอย่างไรกัน?"จงซานสอบถามออกมาด้วยความเย็นชา.
จงซานที่เฝ้าสอบถามกู่เฉิงตง,ทันใดนั้นที่ด้านนอกก็มีใครบางคนที่เข้ามาจับร่างของเขาไว้,ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก,สัมผัสได้ถึงกลิ่นของสตรีคนหนึ่ง.
สตรีที่มาถอดเสื้อผ้าของจงซานออก,ไม่นานหลังจากนั้น,จงซานรับรู้ได้ว่าร่างกายของเขาที่เปลือยเปล่า.
จงซานที่รู้สึกร้อนใจขึ้นมาเช่นกัน,ท้ายที่สุดก็เข้าใจความหมายของกู่เฉิงตงได้,เขาได้กล่าวว่ามีสตรีร่างสถิตเทวะก็สามารถช่วงทะลวงผ่านพลังฝึกตนของเขาได้,แล้วจะทำให้เขาทะลวงผ่านไปยังระดับสวรรค์แท้นั่นเอง.
ทว่าเขาในตอนนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีสตรีที่กำลังล่วงละเมิดเขาอยู่,เขาขยับไม่ได้,ความรู้สึกที่หนักอึ้งดูเหมือนว่าจะมากขึ้นและก็มากขึ้น,แม้นจะได้รับความรู้สึกมาบ้าง,หากแต่ไม่ได้ทำให้จงซานรู้สึกเพลิดเพลินแต่อย่างใด.
นั่นเพราะเมื่อทะลวงระดับ,เขาก็จะต้องตกตายไป,เป็นครั้งแรก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเต็มไปด้วยความงงงวยอย่างคาดไม่ถึง,ไม่คิดว่าจะทะลวงระดับอะไรเช่นนี้เป็นครั้งแรก,จงซานที่เป็นชายอกสามศอก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกสตรีขืนใจด้วยกำลัง,เป็นความอับอายที่สุด,ที่เขาไม่สามารถขัดขืนได้.
ภายในใจของจงซานที่พยามทำใจให้สงบ,แม้นว่าจะเต็มไปด้วยความร้อนใจ,เขาที่ต้องครุ่นคิดทำใจ,จิตสำนึกของเขาจะถูกกู่เฉิงตงกลืนกินอย่างงั้นรึ?
ร่างกายของเขาที่ไม่สามารถขยับได้,แม้แต่สัญชาติญาณก็ไม่ตอบสนอง.
ห้ามทะลวงผ่าน,ห้ามยกระดับ!จงซานที่ได้แต่ภาวะนา.
ช่างน่าเศร้า,ที่ทำได้แค่ภาวนาเท่านั้น,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามกำลังแผ่ไปรอบๆห้องลับ.
จงซานที่ไม่สามารถขัดขืนได้แม้แต่น้อย,ราวกับว่าเวลานี้เขาไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย.
"เอ๊ะ?
ทำไมเจ้าเงียบไป?"กู่เฉิงตงที่สอบถามออกไปในทันที.
ร่างกายที่เปลี่ยนไป,หากแต่จิตสำนึกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด,ความรู้สึกที่ขัดแย้งอย่างรุนแรง,จงซานไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับเขา.
"ข้ารู้,นับตั้งแต่เริ้มแล้ว,ตอนนี้สำเร็จแล้ว,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ระดับสวรรค์แท้,ตอนนี้กำลังสำเร็จระดับสวรรค์แท้แล้ว!"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
จงซานไม่ได้วาดหวังที่จะให้สตรีด้านนอกนั้นช่วย,หากแต่เขตแดนระดับพลังของเขาตอนนี้,ได้มาถึงประตูพร้อมทะลวงผ่านขั้นไปแล้วจริงๆ!
"ระดับสวรรค์แท้?
ระดับสวรรค์แท้แล้วอย่างไร? เจ้าคิดว่าสามารถกลืนกินข้าได้อย่างงั้นึ?
เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน."จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความรังเกียจ.
"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ?
ข้ากู่เฉิงตง,ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!"กู่เฉิงตงที่กล่าวเหยียดหยัน.
"เจ้าแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าข้ารึที่แข็งแกร่ง? ระดับสวรรค์แท้,ข้านั้นแข็งแกร่งกว่าสิบเท่า! ใครจะชนะข้าได้,ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่รู้ตัว!"จงซานที่กล่าวยืนกราน.
"เป็นไปไม่ได้,เจ้าแค่เข้ามาอาศัยในร่างของข้าชั่วคราวเท่านั้น,จะมีพลังได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"เพราะว่าข้านั้นได้อาศัยอยู่ที่จุดเสิ่นถิงของเจ้าไงล่ะ!"กู่เฉิงตงที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"แล้วอย่างไร?"
"ระดับสวรรค์แท้?เมื่อก้าวถึงระดับสวรรค์แท้,สวรรค์ก็จะประทานกรรมวาสนามากมายให้คนผู้นั้น,และกรรมวาสนาดังกล่าวนั้นก็จะถูกดูดเข้ามาที่จุดเสิ่นถิง,ข้าก็จะทำการดูดซับกรรมวาสนาทั้งหมดไป,แล้วเจ้าจะมีอะไรเทียบข้าได้?"กู่เฉิงตงที่หัวเราะด้วยความมั่นใจ.
กรรมวาสนามากมายอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกจริงจังขึ้นมา,ทันใดนั้นก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่เกาะหงส์เพลิง,ครานั้นเสวียนหยวนก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,สวรรค์ได้ประทานกรรมวาสนามาให้,ช่างน่าเสียดาย,เสวียนหยวนนั้นได้มอบมันให้เป็นของขวัญจงซาน,และในครานั้นทำให้พลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งเลยทีเดียว.
กรรมวาสนามากมายอย่างงั้นรึ? กรรมวาสนา?
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกขุ่นเคือง,ทว่าหลังจากนั้นจงซานที่เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,ความโกรธคราแรกเปลี่ยนเป็นความแปลกประหลาด.
"เจ้าบอกว่าเมื่อก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,สวรรค์จะมอบกรรมวาสนามากมายมาให้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"ไม่ใช่ว่าเจ้าดูดซับมันมาก่อนแล้วหรอกรึ?
ที่เกาะหงส์เพลิง,เสวียนหยวนได้มอบมันให้กับเจ้า?"กู่เฉิงตงแค่นเสียง.
"เจ้ารับรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวด้วยความประหลาดใจ.
"เรื่องของเจ้า,แน่นอนว่าข้าย่อมต้องสืบมาทั้งหมด!"กู่เฉิงตงที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"ทว่า,ทำไมสวรรค์จะต้องประทานกรรมวาสนามากมายให้ด้วย?"จงซานที่ลองถามตรวจสอบ.
"นั่นเพราะว่ามันเป็นของขวัญขอบคุณ,ตราบเท่าที่เจ้าเป็นคนของโลกใบเล็ก,เมื่อก้าวถึงระดับสวรรค์แท้ก็ย่อมได้กรรมวาสนามา,มีปัญหาอะไร?"กู่เฉิงตงที่ราวกับพบว่าเกิดอะไรบางอย่างที่ไม่ดีนักขึ้น.
"เจ้ากำลังจะบอกว่า,มีเพียงแค่คนในโลกใบเล็ก,สวรรค์ถึงจะมอบกรรมวาสนาให้อย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกมาอีกครั้ง.
"ใช่!
มีปัญหาอะไร?"กู่เฉิงตงที่เริ่มรับรู้ท่าทางของจงซานที่ผิดแปลกออกไป.
ได้ยินการยืนยันจากจิตสำนึกกู่เฉิงตง,ภายในใจจงซานที่รู้สึกผ่อนคลายขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏความดีใจหากแต่ไม่ได้กล่าวออกมา.
"อย่างไร?"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่กำลังร้อนรนขึ้น.
"กู่เฉิงตง,เจ้านับว่าเป็นคนที่ร้ายกาจนัก,ช่างน่าเสียดาย,แผนการของเจ้านั้นก็มีจุดอ่อน,เป็นจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดด้วย."จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"แผนการข้ามีจุดอ่อนอย่างงั้นรึ?"
"ใช่แล้วจุดอ่อนเกี่ยวกับภูมิหลังของข้ายังไงล่ะ!"จงซานที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
"ภูมิหลัง?"
"ข้าขอถามเจ้า,เจ้ามีข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่เกิดของข้าอย่างงั้นรึ?
เจ้ารู้รึว่าบิดามารดาของข้ามีนามว่าอะไร?"
ได้ยินคำพูดของจงซาน,จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่สั่นสะท้าน.
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน,ในครั้งนั้นเจ้าเป็นเพียงปุถุชน,เป็นคนธรรมดา,และเจ้ากำลังจะถึงจุดสิ้นสุดของอายุไข,แปดสิบปีที่เจ้าค้นหาโอกาสเป็นผู้ฝึกตน,มันเป็นไปไม่ได้!"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่กำลังตื่นตกใจอย่างรุนแรง.
"ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้,ปุถุชนรึ?
เป็นปุถุชนแล้วมาจากโลกอื่นไม่ได้รึ?
ปุถุชนอายุแปดสิบปีค่อยก้าวสู่เส้นทางผู้ฝึกตนรึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,กู่เฉิงตง,เจ้าคำนวณทุกอย่างมาอย่างดี,หากแต่ไม่รู้ว่าข้าปรากฏตัวในโลกใบนี้เมื่อตอนอายุ
25 ปีสินะ,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
Chapter 725 Zhong Shan
turns defeat into victory
钟山反败为胜
จงซานกลับแพ้เป็นชนะ.
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,คุกสวรรค์ต้าเจิ้ง,ห้องขังลำดับที่หนึ่ง.
ภายในห้องขังสวรรค์นี้,เป็นห้องขังสำคัญ,ที่คุมขังผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,นวีชิงเฮวย! นับเป็นคนอันตรายที่สุดในคุกสวรรค์แห่งนี้.
ช่างน่าเสียดาย,ในเวลานี้นวีชิงเฮวยที่ถูกผนึกพลังฝึกตนโดยตี้เสวียนชา,ทำให้นางไม่ต่างจากปุถุชนธรรมดา,นวีชิงเฮวยผู้งดงามเลอเลิศในปฐพี,แม้นว่าจะเป็นเหมือนปุถุชนธรรมดาหากแต่ความงามของนางก็ละลายใจทุกคนได้,แม้นว่าจะมีระดับสวรรค์แท้มีจิตใจที่เข็มแข็งก็อดที่จะสั่นไหวไม่ได้เช่นกัน.
ในเวลานี้,ภายในคุกสวรรค์.
แม้นว่าจะผนึกพลังฝึกตนของนวีชิงเฮวยเอาไว้,จงซานก็เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,โดยที่คุมขังนางไว้ในห้องขังลำดับหนึ่ง,และไม่ให้ผู้คนเข้าใกล้ภายในรัศมีร้อยจั้ง,เกรงว่าความงามของนางจะสร้างปัญหาได้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าความงามของนางนั้นน่าหวาดกลัวมาก.
ในวันนี้,นวีชิงเฮวยนั่งสมาธิอยู่เหมือนดั่งเช่นทุกวัน.
และทันใดนั้น,นวีชิงเฮวยที่ขมวดคิ้วไปมา,จดจ้องมองไปยังทิศหนึ่ง,แววตาที่ดูซับซ้อน,จากนั้น,ดวงตาทั้งสองข้างที่หลับแน่น,ร่างกายของนางที่แปรเปลี่ยนเป็นควันสีม่วงไปในทันที.
กล่าวตามจริงแล้วล่ะก็,พลังฝึกตนของนางที่ควรจะถูกผนึกเอาไว้,เป็นเหมือนดั่งเช่นปุถุชนธรรมดา,ทว่าเมื่อสักครูนั้น,รอบๆตัวนั้น,มีอำนาจวิเศษที่แผ่ออกมาราวๆสามชุน,แน่นอนว่ามันคือวิชาลับที่ปล่อยออกมาจากกายเนื้อของนาง.
ช่างเศร้า,แม้นว่าจงซานจะเตรียมคุกลำดับหนึ่งเอาไว้,แต่เนื่องจากเหล่าองค์รักษ์อยู่ห่างออกไป,ดังนั้นจึงไม่มีใครรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น.
....
จงซานอยู่ในห้องลับแห่งหนึ่ง.
"ดูเหมือนว่าเจ้าจะคำนวณข้าเอาไว้แล้วด้วยอย่างงั้นรึ?"จิตสำนึกของจงซานที่เผยท่าทางตื่นตกใจ.
"อย่างน้อย,ก่อนที่เจ้าจะตายข้าจะให้เจ้าได้รับรู้รายระเอียด,เกี่ยวกับจิตสำนึกที่ข้ามอบให้กับนวีชิงเฮวย?"จิตสำนึกกู่เฉิงตงแค่นเสียงเย็นชา.
"ทำไมถึงได้นับข้าด้วย?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"เพราะว่าเจ้าเหมือนข้าไงล่ะ!"
"เหมือนเจ้ารึ?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าและกู่เจิ้งอี้แตกต่างกันเล็กน้อย,มีความรู้ที่กว้างขวาง,อดทนใจเย็น,เจ้าจึงได้เหมือนกับข้า!"กู่เฉิงตงที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าอ่าฮ่า,เพราะว่าเหมือนเจ้า,เลยเลือกข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุ่นเคือง.
"ใช่!"
จงซานที่รู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ทว่าก็ทำได้แค่ยับยั้งความโกรธเอาไว้,พยายามที่จะพูดคุยกับกู่เฉิงตงด้วยความใจเย็น,ตอนนี้จงซานไม่สามารถขยับได้,การจะหวังให้ใครมาช่วยดูเหมือนว่าคงเป็นไปไม่ได้.
สิ่งที่น่าเศร้าที่สุด,หนีปู่ซาและอาวุโสเทียนในเวลานี้ต่างก็อยู่ภพหยางทั้งหมด,ที่ด้านนอกไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้น,มีเพียงร่างแยกเงาของเขาที่รับรู้,ไม่มีทางที่จะส่งต่อข้อมูลไปยังภพหยางได้เลยในตอนนี้.
ดังนั้น,ในเวลานี้มีแต่ต้องหาทางช่วยตัวเอง.
สุขุม,ในเวลานี้จะต้องใจเย็นเข้าไว้,นี่เป็นจิตสำนึกของกู่เฉิงตงจริงๆรึ?
ตามความจริง,มันไม่ควรจะใช่สิ่งที่จะอยู่ภายในร่างกายได้เลย,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นอะไรที่แข็งแกร่ง.
"เจ้าคิดที่จะโต้เถียงไปมากับข้าเช่นนี้รึ?
ใครจะทนได้คนแรดก็ยังบอกไม่ได้? หากข้าต้านเอาไว้หนึ่งเดือน?หนึ่งปี?ในเวลานั้น,ผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าย่อมเข้ามา,เมื่อถึงเวลานั้น,กับแผนการของเจ้าคิดว่าจะเป็นไปตามที่หวังรึ?
เจ้าเป็นเพียงแค่จิตสำนึกเท่านั้น."จงซานที่กล่าวเลียบเคียง.
"หนึ่งเดือน?
ไม่จำเป็น,อย่างน้อยเพียงสองวัน,ข้าก็กลืนกินเจ้าได้แล้ว!"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไร้สาร,เจ้าคิดว่าเป็นเพียงแค่จิตสำนึกจะกลืนกินข้านะรึ?
ลำพังที่เหลือเพียงจิตสำนึก?เป็นข้ากินเจ้า,หรือว่าเจ้ากลืนกินข้า?"จงซานแค่นเสียงเหยียดหยัน.
"กลืนข้าอย่างงั้นรึ?"กู่เฉิงตงที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"ข้ารับรู้ว่าเจ้านับว่ามีความสามารถทีเดียว,ทำให้ข้าประหลาดใจไม่น้อย,รากเทวะของเจ้า,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่งรึ?
ไม่เคยเห็นมาก่อน,เจ้าช่างหาญกล้านัก! เจ้าควรจะรู้แล้วว่าจิตสำนึกของข้าฟื้นมากว่า
80% แล้ว,ที่จริงนั่นก็เพราะรากเทวะของเจ้า,ไม่เช่นนั้น,ข้ากลืนเจ้าไปหมดแล้วตอนนี้!"กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความเกลียดชัง.
"ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนที่ประมาทเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!"
"ประมาทรึ? ข้าประมาทตรงใหนกัน!"จิตสำนึกกู่เฉิงตงที่เผยยิ้มออกมา.
"เจ้าไม่ประมาทรึ?
ปัญหาใหญ่ที่สุดไม่ใช่ว่าเป็นการกลืนกินข้าหรอกรึ?
หากเจ้าไม่ประมาท,คงไม่มีทางกลืนกินข้าได้ตลอดไป!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"มีใครบางคนกำลังช่วยข้า."กู่เฉิงตงกล่าว.
"ช่วยเจ้ารึ? ฮ่าฮ่าฮ่า,ตลกน่า,ภายในร่างของเข้า,แม้ว่าเจ้าจะเปลี่ยนเป็นข้า,ทว่าเจ้าก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายของเข้า,แม้แต่ไม่รับรู้สัมผัสใดๆของข้าได้เลย,เจ้าอยู่ในร่างกายของข้า,เหมือนกับอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกใบนี้,ไม่รับรู้ไม่เห็นด้านนอกเลยแม้แต่น้อย! เจ้ายังคิดว่ามีคนช่วยเจ้าอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวเหยียดหยัน.
"ข้าไม่จำเป็นต้องสัมผัสถึงหรือรับรู้ถึงเรื่องราวภายนอก!"กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
จงซานที่ใช้คำพูดมากมายล่อลวงถึงครึ่งวัน,ด้วยข่าวต่างๆมากมาย,ช่างน่าเศร้า,ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เป็นผลมากนัก,ใครกันที่จะช่วยกู่เฉิงตง,เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ,สิ่งสำคัญคือคือต้องหาทางออกจากสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ก่อน.
จงซานที่เงียบไปครู่หนึ่ง,กู่เฉิงตงเองก็ด้วยเช่นกัน.
"เป็นไปได้ด้วยรึ?ที่คนเข้ามาในร่างกายของข้า,แล้วจะใช้แทนที่จิตสำนึกของข้าได้?"จงซานที่สูดหายใจลึกสอบถามออกไป.
"ไม่,ข้าคิดว่านวีชิงเฮวยควรจะบอกเจ้าแล้วไม่ใช่รึ?"
"อะไร?"
"เจ้าเติบโต,ข้าเติบโต,เมื่อเจ้าก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,จิตสำนึกของข้าก็จะมีพลังพอกลืนกินเจ้า,ในเวลานั้นข้าก็จะสามารถกลืนกินเจ้าได้ทั้งหมด!"กู่เฉิงตงกล่าว.
"เป็นไปไม่ได้,ที่ข้าจะทะลวงระดับ?
ฮ่าฮ่าอ่า,ข้าทะลวงระดับอย่างงั้นรึ?
ใครจะสามารถทำให้ข้าทะลวงระดับได้,ร่างกายของข้านั้น,ไม่มีใครสามารถทำให้ทะลวงระดับได้,แล้วเจ้าไม่รู้เรื่องร่างกายของข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แผยยิ้มออกมา.
"พรสวรรค์ทางร่างกายเจ้านะรึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,ร่างกายของเจ้านับว่าน่าสนใจ.ตอนนี้มาถึงราชันย์ขั้นสมบูรณ์แล้ว,เพียงแค่มีร่างสถิตเทวะ,ด้วยร่างกายของเจ้าก็จะทะลวงผ่านระดับไปได้,ข้ากล่าวถูกต้องใหม?"กู่เฉิงตงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ได้ยินคำพูดของกู่เฉิงตงแล้ว,จงซานที่ตื่นตระหนกขึ้นมาอีกครั้ง?
กู่เฉิงตงรู้อย่างงั้นรึ?
"หมายความว่าอย่างไรกัน?"จงซานสอบถามออกมาด้วยความเย็นชา.
จงซานที่เฝ้าสอบถามกู่เฉิงตง,ทันใดนั้นที่ด้านนอกก็มีใครบางคนที่เข้ามาจับร่างของเขาไว้,ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก,สัมผัสได้ถึงกลิ่นของสตรีคนหนึ่ง.
สตรีที่มาถอดเสื้อผ้าของจงซานออก,ไม่นานหลังจากนั้น,จงซานรับรู้ได้ว่าร่างกายของเขาที่เปลือยเปล่า.
จงซานที่รู้สึกร้อนใจขึ้นมาเช่นกัน,ท้ายที่สุดก็เข้าใจความหมายของกู่เฉิงตงได้,เขาได้กล่าวว่ามีสตรีร่างสถิตเทวะก็สามารถช่วงทะลวงผ่านพลังฝึกตนของเขาได้,แล้วจะทำให้เขาทะลวงผ่านไปยังระดับสวรรค์แท้นั่นเอง.
ทว่าเขาในตอนนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีสตรีที่กำลังล่วงละเมิดเขาอยู่,เขาขยับไม่ได้,ความรู้สึกที่หนักอึ้งดูเหมือนว่าจะมากขึ้นและก็มากขึ้น,แม้นจะได้รับความรู้สึกมาบ้าง,หากแต่ไม่ได้ทำให้จงซานรู้สึกเพลิดเพลินแต่อย่างใด.
นั่นเพราะเมื่อทะลวงระดับ,เขาก็จะต้องตกตายไป,เป็นครั้งแรก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเต็มไปด้วยความงงงวยอย่างคาดไม่ถึง,ไม่คิดว่าจะทะลวงระดับอะไรเช่นนี้เป็นครั้งแรก,จงซานที่เป็นชายอกสามศอก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกสตรีขืนใจด้วยกำลัง,เป็นความอับอายที่สุด,ที่เขาไม่สามารถขัดขืนได้.
ภายในใจของจงซานที่พยามทำใจให้สงบ,แม้นว่าจะเต็มไปด้วยความร้อนใจ,เขาที่ต้องครุ่นคิดทำใจ,จิตสำนึกของเขาจะถูกกู่เฉิงตงกลืนกินอย่างงั้นรึ?
ร่างกายของเขาที่ไม่สามารถขยับได้,แม้แต่สัญชาติญาณก็ไม่ตอบสนอง.
ห้ามทะลวงผ่าน,ห้ามยกระดับ!จงซานที่ได้แต่ภาวะนา.
ช่างน่าเศร้า,ที่ทำได้แค่ภาวนาเท่านั้น,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามกำลังแผ่ไปรอบๆห้องลับ.
จงซานที่ไม่สามารถขัดขืนได้แม้แต่น้อย,ราวกับว่าเวลานี้เขาไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย.
"เอ๊ะ?
ทำไมเจ้าเงียบไป?"กู่เฉิงตงที่สอบถามออกไปในทันที.
ร่างกายที่เปลี่ยนไป,หากแต่จิตสำนึกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด,ความรู้สึกที่ขัดแย้งอย่างรุนแรง,จงซานไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับเขา.
"ข้ารู้,นับตั้งแต่เริ้มแล้ว,ตอนนี้สำเร็จแล้ว,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ระดับสวรรค์แท้,ตอนนี้กำลังสำเร็จระดับสวรรค์แท้แล้ว!"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
จงซานไม่ได้วาดหวังที่จะให้สตรีด้านนอกนั้นช่วย,หากแต่เขตแดนระดับพลังของเขาตอนนี้,ได้มาถึงประตูพร้อมทะลวงผ่านขั้นไปแล้วจริงๆ!
"ระดับสวรรค์แท้?
ระดับสวรรค์แท้แล้วอย่างไร? เจ้าคิดว่าสามารถกลืนกินข้าได้อย่างงั้นึ?
เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน."จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความรังเกียจ.
"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ?
ข้ากู่เฉิงตง,ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!"กู่เฉิงตงที่กล่าวเหยียดหยัน.
"เจ้าแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าข้ารึที่แข็งแกร่ง? ระดับสวรรค์แท้,ข้านั้นแข็งแกร่งกว่าสิบเท่า! ใครจะชนะข้าได้,ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่รู้ตัว!"จงซานที่กล่าวยืนกราน.
"ฮ่าฮ่าอ่า,ข้ารู้,ข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแกร่ง,แข็งแกร่งแล้วอย่างไร,น่าสงสาร,จะแข็งแกร่งสักเท่าไหร่?
หลังจากนี้ไม่ใช่ว่าเป็นข้าหรอกรึ? ข้านั้นน่าเกรงขามกว่าเจ้า!"จิตสำนึกกู่เฉิงตงแค่นเสียง.
"เป็นไปไม่ได้,เจ้าแค่เข้ามาอาศัยในร่างของข้าชั่วคราวเท่านั้น,จะมีพลังได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"เพราะว่าข้านั้นได้อาศัยอยู่ที่จุดเสิ่นถิงของเจ้าไงล่ะ!"กู่เฉิงตงที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
จุดเสินถิง 神庭穴 จุดฝังเข็มบนเส้นกึ่งกลางศีรษะแนวหน้าหลัง อยู่เหนือแนวชายผมขอบหน้าผาก
"แล้วอย่างไร?"
"ระดับสวรรค์แท้?เมื่อก้าวถึงระดับสวรรค์แท้,สวรรค์ก็จะประทานกรรมวาสนามากมายให้คนผู้นั้น,และกรรมวาสนาดังกล่าวนั้นก็จะถูกดูดเข้ามาที่จุดเสิ่นถิง,ข้าก็จะทำการดูดซับกรรมวาสนาทั้งหมดไป,แล้วเจ้าจะมีอะไรเทียบข้าได้?"กู่เฉิงตงที่หัวเราะด้วยความมั่นใจ.
กรรมวาสนามากมายอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกจริงจังขึ้นมา,ทันใดนั้นก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่เกาะหงส์เพลิง,ครานั้นเสวียนหยวนก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,สวรรค์ได้ประทานกรรมวาสนามาให้,ช่างน่าเสียดาย,เสวียนหยวนนั้นได้มอบมันให้เป็นของขวัญจงซาน,และในครานั้นทำให้พลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งเลยทีเดียว.
กรรมวาสนามากมายอย่างงั้นรึ? กรรมวาสนา?
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกขุ่นเคือง,ทว่าหลังจากนั้นจงซานที่เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,ความโกรธคราแรกเปลี่ยนเป็นความแปลกประหลาด.
"เจ้าบอกว่าเมื่อก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,สวรรค์จะมอบกรรมวาสนามากมายมาให้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"ไม่ใช่ว่าเจ้าดูดซับมันมาก่อนแล้วหรอกรึ?
ที่เกาะหงส์เพลิง,เสวียนหยวนได้มอบมันให้กับเจ้า?"กู่เฉิงตงแค่นเสียง.
"เจ้ารับรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวด้วยความประหลาดใจ.
"เรื่องของเจ้า,แน่นอนว่าข้าย่อมต้องสืบมาทั้งหมด!"กู่เฉิงตงที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"ทว่า,ทำไมสวรรค์จะต้องประทานกรรมวาสนามากมายให้ด้วย?"จงซานที่ลองถามตรวจสอบ.
"นั่นเพราะว่ามันเป็นของขวัญขอบคุณ,ตราบเท่าที่เจ้าเป็นคนของโลกใบเล็ก,เมื่อก้าวถึงระดับสวรรค์แท้ก็ย่อมได้กรรมวาสนามา,มีปัญหาอะไร?"กู่เฉิงตงที่ราวกับพบว่าเกิดอะไรบางอย่างที่ไม่ดีนักขึ้น.
"เจ้ากำลังจะบอกว่า,มีเพียงแค่คนในโลกใบเล็ก,สวรรค์ถึงจะมอบกรรมวาสนาให้อย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกมาอีกครั้ง.
"ใช่!
มีปัญหาอะไร?"กู่เฉิงตงที่เริ่มรับรู้ท่าทางของจงซานที่ผิดแปลกออกไป.
ได้ยินการยืนยันจากจิตสำนึกกู่เฉิงตง,ภายในใจจงซานที่รู้สึกผ่อนคลายขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏความดีใจหากแต่ไม่ได้กล่าวออกมา.
"อย่างไร?"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่กำลังร้อนรนขึ้น.
"กู่เฉิงตง,เจ้านับว่าเป็นคนที่ร้ายกาจนัก,ช่างน่าเสียดาย,แผนการของเจ้านั้นก็มีจุดอ่อน,เป็นจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดด้วย."จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"แผนการข้ามีจุดอ่อนอย่างงั้นรึ?"
"ใช่แล้วจุดอ่อนเกี่ยวกับภูมิหลังของข้ายังไงล่ะ!"จงซานที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
"ภูมิหลัง?"
"ข้าขอถามเจ้า,เจ้ามีข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่เกิดของข้าอย่างงั้นรึ?
เจ้ารู้รึว่าบิดามารดาของข้ามีนามว่าอะไร?"
ได้ยินคำพูดของจงซาน,จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่สั่นสะท้าน.
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน,ในครั้งนั้นเจ้าเป็นเพียงปุถุชน,เป็นคนธรรมดา,และเจ้ากำลังจะถึงจุดสิ้นสุดของอายุไข,แปดสิบปีที่เจ้าค้นหาโอกาสเป็นผู้ฝึกตน,มันเป็นไปไม่ได้!"จิตสำนึกของกู่เฉิงตงที่กำลังตื่นตกใจอย่างรุนแรง.
"ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้,ปุถุชนรึ?
เป็นปุถุชนแล้วมาจากโลกอื่นไม่ได้รึ?
ปุถุชนอายุแปดสิบปีค่อยก้าวสู่เส้นทางผู้ฝึกตนรึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,กู่เฉิงตง,เจ้าคำนวณทุกอย่างมาอย่างดี,หากแต่ไม่รู้ว่าข้าปรากฏตัวในโลกใบนี้เมื่อตอนอายุ
25 ปีสินะ,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น