Immortality Chapter 722 Dense of Tian Family
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 722 ความลับของตระกูลเทียน.
Chapter 722 Dense of
Tian Family
ห้องโถงภายในตำหนักหนักนี้ยาวออกไปลึกและกว้างเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาเทียนเซี่ย.
ลึกเข้าไปในทางเดินนั้น,ที่สุดป้ายทาง,ปรากฏประตูสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่อยู่.
"เจ้าอยู่รอด้านนอก,ประมุขเข้าไปข้างในกับข้า!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเบาๆ.
"ไม่,ไม่,ข้าไม่ไปกับเจ้า!"เทียนหลิงเอ๋อที่กอดแขนของเทียนหลิงเอ๋อแน่น.
เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางหวาดกลัว,ราวกับว่าเป็นลูกแกะที่ยืนอยู่ต่อหน้าหมาป่าเฒ่า.
จงซานที่ยักไหล่,แน่นอนว่าจงซานเองก็คงไม่วางใจเรื่องของเทียนหลิงเอ๋อเช่นกัน.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง,สูดหายใจ,"ก็ได้,จงซานเข้าไปได้,หงสาเพลิงไม่สามารถเข้าไปด้านในได้!"
จากนั้น,เทียนเสิ่นจื่อที่จดจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อดวงตาส่องประกายแสงเล็กน้อย.
"ชิบๆ!"
หงสาเพลิงที่ถูกดีดออกมาจากร่างของเทียนหลิงเอ๋ออย่างคาดไม่ถึง.
"จิบๆ จิบๆ !"
หงสาเพลิงที่ส่งเสียงด้วยความโกรธใส่เทียนเสิ่นจื่อ.
"เสี่ยวหง,เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่นะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวปลอบมัน.
เทียนเสิ่นจื่อได้แต่ต้องยินยอม,ให้จงซานเข้าไป,เทียนหลิงเอ๋อไร้เดียงสาเกินไป,ไม่เช่นนั้นคงจะไม่สามารถทำอะไรต่อได้.
"จิบๆ จิบๆ !"
หงสาเพลิงที่ร้องแสดงท่าทางน้อยใจ,ไม่อยากยอมรับ,เทียนเสิ่นจื่อที่ได้แต่ฝืนยิ้มแบบขมๆ.
"ตูมมมมมมม!"
ประตูสัมฤทธิ์ที่เปิดออกเสียงดัง,แสงสีทองที่พวยพุ่งออกมาจากด้านใน,แสงสีทองที่หนาแน่นเป็นอย่างมาก,ไม่ว่าจะเป็นใครจะต้องหรี่ตา,กับแสงที่มากมายนี้.
วาสนาสีทอง?
จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจออกมากับแสงที่มากมายออกมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่ก้าวเข้าไปด้านใน,จงซานที่พาเทียนหลิงเอ๋อเข้าไปด้านในเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมม!"
ประตูที่ปิดลง,หงสาเพลิงที่ถูกกันเอาไว้ด้านนอก.
ที่ด้านใน,ขณะที่จงซานค่อยๆปรับตัวให้เข้ากับแสงด้านใน,ท้ายที่สุดก็ค่อยมองเห็นพื้นที่ด้านในได้.
ที่ด้านในนั้น,พื้นที่เป็นรูปทรงกระบอก,ที่ด้านข้างประตูนั้น,มีผนังทรงพลัง,มีโพลงอยู่
18 แห่ง,และยังมีประตูสัมฤทธิ์อื่นอยู่อีกด้วย.
ประตูสัมฤทธิ์อื่นนั้นมีอะไร,จงซานไม่สามารถบอกได้เลย,ทว่ากับโพลงทั้ง
18 นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้จงซานตื่นตะลึงแล้ว.
ภายใน 18 โพลงนั้นว่างอยู่หนึ่งที่,ส่วนอีก 17 โพลงนั้น,มีคนในชุดสีดำนั่งอยู่,มีทั้งบุรุษและสตรี,แต่ละคนนั้นดูคล้ายเหมือนคนที่ตายแล้ว,ทว่ากลับยังมีร่องรอยการหายใจอยู่เป็นระยะ,หากแต่ส่วนอื่นนั้นหยุดนิ่งไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย.
บนหน้าผากของแต่ละคนนั้นมีอัญมณีเหมือนกับดวงอาทิตย์ประทับอยู่ด้วยกันทุกคน.
อสุรกายชรา,ร่างเนื้อที่ผสานเข้ากับลิขิตอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังโพลงที่ว่างอยู่แล้วจ้องมองยังเทียนเสิ่นจื่อ,ดูเหมือนว่าที่ว่างอยู่นั้นคือตำแหน่งของเทียนเสิ่นจื่อย่างงั้นรึ?
18 คน?
นี่คือคนของตระกูลเทียนทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ? ตระกูลเทียนนับว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
พื้นที่ทรงกระบอกนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นพื้นที่กับเก็บกรรมวาสนาและวาสนา,การรวบรวมวาสนาและกรรมวาสนา,ทำให้พวกเขาเป็นเห่าซือเหริ่น(กึ่งเป็นกึ่งตาย),ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีวิธีพิเศษในการดูดซับอำนาจวิเศษนี้.
ที่ใจกลางนั้น,มีแท่นศิลาสีขาว,ดูเหมือนว่าจะมีรูพอดิบพอดีให้ใส่ตราสวรรค์ลงไปหรือไม่?
จงซานที่จับจ้องมองด้วยความประหลาดใจ.เทียนหลิงเอ๋อก็เช่นกันจับจ้องมองพื้นที่รอบๆ,พร้อมกับจับจ้องมองเห่าซือเหรินที่นั่งอยู่รอบๆด้วย.
"ทุกคนเป็นประมุขเหมือนๆกันข้า,เป็นบรรพชนตระกูลเทียน!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของจงซานที่สั่นไปมา,ตระกูลเทียน,มีภูมิหลังอย่างไร?
น่าพรั่นพรึงนัก.
"อืม!"เทียนหลิงเอ่อพยักหน้ารับ.
"ข้าจะบอกเกี่ยวกับตระกูลเทียนของพวกเราให้เจ้ารู้,เจ้าจะได้มีความรู้สักเล็กน้อย!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมา.
"อืม!"
"ตระกูลเทียนนั้นมีสองกลุ่ม!"เทียนเสิ่นจื่อที่บอกเล่า.
"ข้ารู้ๆ,ตระกูลเทียนภพหยินและตระกูลเทียนภพหยาง!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตระกูลเทียนภพหยิน?"เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ไม่ใช่อย่างงั้นรึ?"
"ตระกูลภพหยินนั้น,นับเป็นตระกูลเทียนรึ? หนึ่งแสนปีที่แล้วพวกเขาได้ตัดสัมพันธ์กับพวกเราเรียบร้อยแล้ว,สายโลหิตของพวกเขาก็ไม่ใช่คนของตระกูลเทียน,วิญญาณก็ไม่ใช่วิญญาณก่อเกิด,ชะตาวิถีนั้นไม่ใช่คนตระกูลเทียน,พวกเขาไม่ถูกนับเป็นคนตระกูลเทียนเลยแม้แต่น้อย!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"หืม?"
"ตระกูลเทียนอีกกลุ่มนั้น,เป็นสายโลหิตสาขา,ส่วนเจ้าที่เป็นสายโลหิตตรง,เช่นนั้นเจ้าจึงมีคุณสมบัติคู่ควรที่จะเป็นประมุข."เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"ตระกูลสาขา?"
"ตระกูลสาขา,อาวุโสเทียนเองก็เป็นตระกูลสาขา,ทว่าเขาเป็นตระกูลสาขาที่มีความภัคดี,ในโลกใบใหญ่นั้น,มีตระกูลเทียนสาขา,ในอดีตพวกเขาเข้ายึดครองตระกูล,พวกเราสายโลหิตสายตรงมีน้อยกว่าจึงได้หนีมาซ่อนในโลกใบเล็กแห่งนี้."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"พวกเราหนีมาซ่อนตัวในโลกใบเล็ก,พวกเขาเป็นคนไม่ดีอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,ตระกูลเทียนสาขาตอนนี้ไม่รู้เรื่องที่พวกเรามาซ่อนตัวอยู่ในโลกใบเล็ก,หากพวกเขารู้,พวกเขาจะต้องส่งคนมายังโลกใบเล็กนี้อย่างแน่นอน,เพื่อที่จะแย่งชิง,ตราสวรรค์นี้."เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
ได้ยินคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อ,เทียนหลิงเอ๋อที่ร้อนใจขึ้นมากำตราสวรรค์เอาไว้แน่น.
"เช่นนั้น,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าวด้วยความกังวล.
"ตระกูลสาขาของตระกูลนั้นแข็งแกร่งมาก,พวกเราที่เป็นโลหิตสายตรงแต่กลับไม่สามารถต่อกรกับพวกเขาได้,อาวุโสรุ่นก่อนนั้น,จึงได้เลือกเส้นทางฝึกฝนที่ต่างออกไป,โดยการยอมรับลิขิตฝังเข้ามาในร่าง,ตราบเท่าที่พวกเราประสบความสำเร็จ,พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวตระกูลสาขาอีกต่อไป,ทว่าช่างน่าเศร้านัก,พวกเรานั้นได้เลือกเส้นทางที่ต่างออกไปจากเส้นทางบรรพบุรุษไปซะแล้ว."เทียนเสิ่นจื่อที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"บรรพบุรุษ?"
"ตราสวรรค์ในมือเจ้านั้นสร้างขึ้นมาจากบรรพบุรุษของพวกเรา!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวแววตาที่เป็นประกายเต็มไปด้วยความเคารพ.
"บรรพบุรุษล่ะ? คนอื่นๆล่ะ?"
"ตายไปหมดแล้ว,ไม่เช่นนั้นพวกเราคงจะไม่ถอยหนีออกมาซ่อนตัวในโลกใบเล็ก,บรรพบุรุษของพวกเรานั้นเป็นยอดคน,แม้นว่าจะล่วงหล่นจากท้องฟ้าแล้ว,ทว่าเขาก็ยังสามารถสร้างตราสวรรค์ขึ้นมาก่อนที่จะตกตายไป,เพียงแค่ลูกหลานสายตรงเท่านั้น,ถึงจะสามารถเข้าใจสิ่งที่อยู่ในนั้นได้."เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"เรื่องนี้?"เทียนหลิงเอ๋อที่จดจ้องมองตราสวรรค์ที่อยู่ในมือด้วยความประหลาดใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ยกมือขึ้นอีกครั้ง,เทียนหลิงเอ๋อที่อึกอักไม่อยากส่งมอบให้เขา,ทว่าจงซานที่บอกกล่าว,นางถึงปล่อยตราสวรรค์กลับมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่จับตราสวรรค์เอาไว้.
"ตราสวรรค์,หากจะให้กล่าวและก็มีเพียงประมุขสายตรงและประมุขสาขาที่รู้,หากแต่คนที่เรียกตัวเองว่าตระกูลเทียนในภพหยิน,พวกเราคงจะรับรู้เพียงว่ามันสำคัญ,หากแต่ไม่รู้ว่ามันสำคัญอย่างไร."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
บนแท่นศิลาสีขาวที่มีรูอยู่,เทียนเสิ่นจื่อที่ใส่มันลงไป.
ทันใดนั้น,เมื่อตราสวรรค์ใส่เข้าไป,ก็เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นมา,แสงสีแดงมากมาย,ดูยิ่งใหญ่เป็นอย่างมากแผ่ออกมา.
ที่ด้านข้างแท่นศิลาหยกนั้น,ปรากฏหลุมเล็กๆบุ่มลงไปสีทองพอให้นิ้วสองนิ้วใส่เข้ามา.
"นี่คือแท่นสืบทอด,เจ้านำนิ้วของเจ้าใส่ลงไป.
"นี่มัน?"เทียนหลิงเอ๋อที่จับจ้องมองไปยังหลุมสีทองที่บุ่มลงไป.
"อืม!"
เทียนหลิงเอ๋อที่อยากรู้อยากเห็นยืนมืออกไป,ทันใดนั้นก็ใช้นิ้วแขนขวายื่นออกไป,ใส่ลงไป,สายตาของนางที่หลับพริ้มราวกับรู้สึกเบาสบาย.
"ข้าจะส่งต่อตำแหน่งประมุขให้กับเจ้าในตอนนี้!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
หลังจากที่กล่าวยก,นิ้วของเทียนเสิ่นจื่อก็ปรากฏบอลสีทองพุ่งออกไปในทันที,บอลขนาดใหญ่ที่ลดขนาดเล็กลงเรื่อยๆ,ก่อนที่จะมีขนาดเท่ากับหัวแม่มือ.
แสงสีทองที่ส่องเข้าไปในรูสีทองอีกรูที่อยู่ห่างจากเทียนหลิงเอ๋อ,จากนั้นแสงสีแดงก็สว่างเจ้าพุ่งเข้าไปในนิ้วของเทียนหลิงเอ๋อ.
แสงสีทองที่เข้าไปภายในร่างของเทียนหลิงเอ๋อ,จากนั้นก็หายไปในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เทียนเสิ่นจื่อหลังจากส่งต่อ,ประมุขอย่างเป็นทางการให้กับเทียนหลิงเอ๋อ,ร่างของเทียนเสิ่นจื่อที่ดูชราขึ้นในทันที.
ประกายแสงสีทองที่เข้าไปในร่างของเทียนหลิงเอ๋อ,ร่างของนางที่ส่องประกายแสงสีทองสว่างจ้า,ก่อนที่จะค่อยๆลดลงเปลี่ยนมาเป็นสงบ,แสงสีทองที่แล่นไปมาทั่วร่าง,ประกายแสงสีทองที่ไหลไปมาแม้แต่ลมหายใจของนาง.
เทียนเสิ่นจื่อที่ส่องต่อประมุขเป็นทางการให้,จดจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,อำนาจวิเศษที่แผ่ซ่านและสงบลงด้วยตัวเอง,ดวงตาของเขาที่หดเกร็ง,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ผ่านไปราวๆหนึ่งชั่วยาม.
"พรึบ,วูซซซ!"
ตราสวรรค์ที่สืบทอดต่อมาเป็นเวลานานก็หายไปในทันที.
ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,จากนั้นก็เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้นมา.
"การอวยพรของบรรพชน,ท้ายที่สุด,ก็มีคนร่างกายที่มีชะตาวิถีที่เหมือนกับบรรพชนได้ในที่สุด."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
แสงสีทองที่แผ่นซ่านไปทั่วร่างของเทียนหลิงเอ๋อ,นางที่ค่อยๆลืมตาขึ้นมา,แววตาที่เผยท่าทางมีความสุข.
และทันใดนั้นนางที่จดจ้องมองไปยังแท่นสืบทอด,ตราสวรรค์
หายไปแล้ว,เทียนหลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที,"ตราสวรรค์ของข้าล่ะ?"
เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางตื่นเต้นและเบาใจไปพร้อมๆกัน,ก่อนที่จะจับจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางร้อนใจ,เทียนเสิ่นจื่อที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ตราสวรรค์มันได้เข้าไปอยู่ในร่างกายของเจ้าแล้ว,หลังจากนี้เจ้าจะพบวิธีใช้มันด้วยตัวเจ้าเอง!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"จริงๆรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัยเทียนเสิ่นจื่อ,จากนั้นก็จดจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่พยักหน้าให้,บอกว่าเป็นความจริง.
เมื่อเห็นจงซานกล่าวยืนยัน,เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกเศร้ายอมรับความจริง,มันเข้ามาอยู่ในร่างของนางอย่างงั้นรึ?
เสี่ยวหงเองก็เข้ามา,ตราสวรรค์ก็เข้ามาอย่างงั้นรึ?
"เจ้าล่ะ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
เทียนเสิ่นจื่อที่พยักหน้า,"ข้าได้ส่งต่อตำแหน่งประมุขให้กับเจ้าแล้ว,ในเวลานี้ข้าได้ตื่นก่อนกำหนด,ไม่สามารถทำอะไรได้,ตอนนี้จะต้องเป็นเห่าซือเหริน,เพื่อผสานลิขิตให้สำเร็จ."
"ท่านต้องการจะหลับอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"อืม,ข้าจำเป็นต้องหลับลึก,ประมุขปัจจุบันยังไร้เทียนสา,เจ้านั้นแตกต่าง,เป็นยอดฝีมือที่ทรงพลัง,ข้าคิดว่าเจ้าควรจะรับรู้ความสำคัญของพวกเรา,ระหว่างข้าหลับนี้,ช่วยปกป้องที่นี่ด้วย!"เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"โปรดวางใจ!ข้าจะปกป้องอย่างดีที่สุด!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"อืม!"
"ข้าจะทำการย้ายยอดเขาเทียนเซี่ยไปยังเมืองหลวงราชวงศ์ของข้า! ไม่รู้ว่าท่านจะตื่นอีกทีเมื่อไหร่?"จงซานที่กล่าวด้วยท่าทางจริงจัง.
"ถัดไปที่ข้าจะตื่นนั้น,อย่างน้อยต้องใช้เวลา
3 พันปี!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"หากหลัง 3000ปีล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ดูเหมือนว่าจะยาวนานขนาดนั้นเลยรึ?
"บางทีอาจไม่ฟื้นอีกต่อไป!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวต่อด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
จงซานที่ถอนหายใจ,พยักหน้ารับ,"ตกลง!"
จากนั้น,เทียนเสิ่นจื่อก็เข้าไปในในโพลงที่ว่างอยู่,ซึ่งรอบๆเองก็มีบรรพชนตระกูลเทียนนั่งอยู่นั่นเอง.
"ก่อนที่ข้าจะหลับไปข้าต้องการเตือนเจ้าสักอย่าง."เทียนเสิ่นจื่อกล่าวด้วยเสียงที่อ่อนแรง.
"เชิญกล่าว!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อย่าได้หาเรื่อง หยิง"
เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้ารู้!"จงซานพยักหน้า.
"บ่อคลื่นสงบในภพหยินนั้น,เป็นสมบัติของตระกูลเทียนสายตรงของพวกเรา!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ท้ายที่สุดแล้ว,โปรดระมัดระวังตระกูลเทียนสาขาในโลกใบใหญ่!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมา.
จากนั้น,ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อก็หลับลง.
"ครืนนนนนน!
ประตูสัมฤทธิ์ที่เปิดให้พวกเขาออกมาดูเหมือนว่าจงซานและเทียนหลิงเอ๋อได้รับการยอมรับจากประตูทองแดง,หงสาเพลิงเองก็เช่นกัน,พวกเขาทุกคนที่ออกมาจากด้านในเทือกเขาเทียนเซี่ย.
"ครืนนนนน!"
เทือกเขาเทียนเซี่ยที่แยกออกนั้น,ตำหนักที่ผุดขึ้นมาก็ค่อยๆจมลงช้าๆ,กลายเป็นรูปร่างเทือกเขาเทียนเซี่ยเหมือนดังเดิม,ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น.
จงซานที่จ้องมองไปยังเทือกเขาเทียนเซี่ย,พร้อมกับโค้งคำนับให้,เทียนหลิงเอ๋อก็ด้วยเช่นกัน.
"ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,อาวุโสเทียน,คาวะท่านประมุข!"อาวุโสเทียนที่แสดงความเคารพต่อเทียนหลิงเอ๋อในทันที.
Chapter 722 Dense of
Tian Family
天家之密
ความลับของตระกูลเทียน.
ห้องโถงภายในตำหนักหนักนี้ยาวออกไปลึกและกว้างเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาเทียนเซี่ย.
ลึกเข้าไปในทางเดินนั้น,ที่สุดป้ายทาง,ปรากฏประตูสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่อยู่.
"เจ้าอยู่รอด้านนอก,ประมุขเข้าไปข้างในกับข้า!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าวออกมาเบาๆ.
"ไม่,ไม่,ข้าไม่ไปกับเจ้า!"เทียนหลิงเอ๋อที่กอดแขนของเทียนหลิงเอ๋อแน่น.
เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางหวาดกลัว,ราวกับว่าเป็นลูกแกะที่ยืนอยู่ต่อหน้าหมาป่าเฒ่า.
จงซานที่ยักไหล่,แน่นอนว่าจงซานเองก็คงไม่วางใจเรื่องของเทียนหลิงเอ๋อเช่นกัน.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง,สูดหายใจ,"ก็ได้,จงซานเข้าไปได้,หงสาเพลิงไม่สามารถเข้าไปด้านในได้!"
จากนั้น,เทียนเสิ่นจื่อที่จดจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อดวงตาส่องประกายแสงเล็กน้อย.
"ชิบๆ!"
หงสาเพลิงที่ถูกดีดออกมาจากร่างของเทียนหลิงเอ๋ออย่างคาดไม่ถึง.
"จิบๆ จิบๆ !"
หงสาเพลิงที่ส่งเสียงด้วยความโกรธใส่เทียนเสิ่นจื่อ.
"เสี่ยวหง,เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่นะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวปลอบมัน.
เทียนเสิ่นจื่อได้แต่ต้องยินยอม,ให้จงซานเข้าไป,เทียนหลิงเอ๋อไร้เดียงสาเกินไป,ไม่เช่นนั้นคงจะไม่สามารถทำอะไรต่อได้.
"จิบๆ จิบๆ !"
หงสาเพลิงที่ร้องแสดงท่าทางน้อยใจ,ไม่อยากยอมรับ,เทียนเสิ่นจื่อที่ได้แต่ฝืนยิ้มแบบขมๆ.
"ตูมมมมมมม!"
ประตูสัมฤทธิ์ที่เปิดออกเสียงดัง,แสงสีทองที่พวยพุ่งออกมาจากด้านใน,แสงสีทองที่หนาแน่นเป็นอย่างมาก,ไม่ว่าจะเป็นใครจะต้องหรี่ตา,กับแสงที่มากมายนี้.
วาสนาสีทอง?
จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจออกมากับแสงที่มากมายออกมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่ก้าวเข้าไปด้านใน,จงซานที่พาเทียนหลิงเอ๋อเข้าไปด้านในเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมม!"
ประตูที่ปิดลง,หงสาเพลิงที่ถูกกันเอาไว้ด้านนอก.
ที่ด้านใน,ขณะที่จงซานค่อยๆปรับตัวให้เข้ากับแสงด้านใน,ท้ายที่สุดก็ค่อยมองเห็นพื้นที่ด้านในได้.
ที่ด้านในนั้น,พื้นที่เป็นรูปทรงกระบอก,ที่ด้านข้างประตูนั้น,มีผนังทรงพลัง,มีโพลงอยู่
18 แห่ง,และยังมีประตูสัมฤทธิ์อื่นอยู่อีกด้วย.
ประตูสัมฤทธิ์อื่นนั้นมีอะไร,จงซานไม่สามารถบอกได้เลย,ทว่ากับโพลงทั้ง
18 นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้จงซานตื่นตะลึงแล้ว.
ภายใน 18 โพลงนั้นว่างอยู่หนึ่งที่,ส่วนอีก 17 โพลงนั้น,มีคนในชุดสีดำนั่งอยู่,มีทั้งบุรุษและสตรี,แต่ละคนนั้นดูคล้ายเหมือนคนที่ตายแล้ว,ทว่ากลับยังมีร่องรอยการหายใจอยู่เป็นระยะ,หากแต่ส่วนอื่นนั้นหยุดนิ่งไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย.
บนหน้าผากของแต่ละคนนั้นมีอัญมณีเหมือนกับดวงอาทิตย์ประทับอยู่ด้วยกันทุกคน.
อสุรกายชรา,ร่างเนื้อที่ผสานเข้ากับลิขิตอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังโพลงที่ว่างอยู่แล้วจ้องมองยังเทียนเสิ่นจื่อ,ดูเหมือนว่าที่ว่างอยู่นั้นคือตำแหน่งของเทียนเสิ่นจื่อย่างงั้นรึ?
18 คน?
นี่คือคนของตระกูลเทียนทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ? ตระกูลเทียนนับว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
พื้นที่ทรงกระบอกนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นพื้นที่กับเก็บกรรมวาสนาและวาสนา,การรวบรวมวาสนาและกรรมวาสนา,ทำให้พวกเขาเป็นเห่าซือเหริ่น(กึ่งเป็นกึ่งตาย),ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีวิธีพิเศษในการดูดซับอำนาจวิเศษนี้.
ที่ใจกลางนั้น,มีแท่นศิลาสีขาว,ดูเหมือนว่าจะมีรูพอดิบพอดีให้ใส่ตราสวรรค์ลงไปหรือไม่?
จงซานที่จับจ้องมองด้วยความประหลาดใจ.เทียนหลิงเอ๋อก็เช่นกันจับจ้องมองพื้นที่รอบๆ,พร้อมกับจับจ้องมองเห่าซือเหรินที่นั่งอยู่รอบๆด้วย.
"ทุกคนเป็นประมุขเหมือนๆกันข้า,เป็นบรรพชนตระกูลเทียน!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของจงซานที่สั่นไปมา,ตระกูลเทียน,มีภูมิหลังอย่างไร?
น่าพรั่นพรึงนัก.
"อืม!"เทียนหลิงเอ่อพยักหน้ารับ.
"ข้าจะบอกเกี่ยวกับตระกูลเทียนของพวกเราให้เจ้ารู้,เจ้าจะได้มีความรู้สักเล็กน้อย!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมา.
"อืม!"
"ตระกูลเทียนนั้นมีสองกลุ่ม!"เทียนเสิ่นจื่อที่บอกเล่า.
"ข้ารู้ๆ,ตระกูลเทียนภพหยินและตระกูลเทียนภพหยาง!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตระกูลเทียนภพหยิน?"เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ไม่ใช่อย่างงั้นรึ?"
"ตระกูลภพหยินนั้น,นับเป็นตระกูลเทียนรึ? หนึ่งแสนปีที่แล้วพวกเขาได้ตัดสัมพันธ์กับพวกเราเรียบร้อยแล้ว,สายโลหิตของพวกเขาก็ไม่ใช่คนของตระกูลเทียน,วิญญาณก็ไม่ใช่วิญญาณก่อเกิด,ชะตาวิถีนั้นไม่ใช่คนตระกูลเทียน,พวกเขาไม่ถูกนับเป็นคนตระกูลเทียนเลยแม้แต่น้อย!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"หืม?"
"ตระกูลเทียนอีกกลุ่มนั้น,เป็นสายโลหิตสาขา,ส่วนเจ้าที่เป็นสายโลหิตตรง,เช่นนั้นเจ้าจึงมีคุณสมบัติคู่ควรที่จะเป็นประมุข."เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"ตระกูลสาขา?"
"ตระกูลสาขา,อาวุโสเทียนเองก็เป็นตระกูลสาขา,ทว่าเขาเป็นตระกูลสาขาที่มีความภัคดี,ในโลกใบใหญ่นั้น,มีตระกูลเทียนสาขา,ในอดีตพวกเขาเข้ายึดครองตระกูล,พวกเราสายโลหิตสายตรงมีน้อยกว่าจึงได้หนีมาซ่อนในโลกใบเล็กแห่งนี้."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"พวกเราหนีมาซ่อนตัวในโลกใบเล็ก,พวกเขาเป็นคนไม่ดีอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,ตระกูลเทียนสาขาตอนนี้ไม่รู้เรื่องที่พวกเรามาซ่อนตัวอยู่ในโลกใบเล็ก,หากพวกเขารู้,พวกเขาจะต้องส่งคนมายังโลกใบเล็กนี้อย่างแน่นอน,เพื่อที่จะแย่งชิง,ตราสวรรค์นี้."เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
ได้ยินคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อ,เทียนหลิงเอ๋อที่ร้อนใจขึ้นมากำตราสวรรค์เอาไว้แน่น.
"เช่นนั้น,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าวด้วยความกังวล.
"ตระกูลสาขาของตระกูลนั้นแข็งแกร่งมาก,พวกเราที่เป็นโลหิตสายตรงแต่กลับไม่สามารถต่อกรกับพวกเขาได้,อาวุโสรุ่นก่อนนั้น,จึงได้เลือกเส้นทางฝึกฝนที่ต่างออกไป,โดยการยอมรับลิขิตฝังเข้ามาในร่าง,ตราบเท่าที่พวกเราประสบความสำเร็จ,พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวตระกูลสาขาอีกต่อไป,ทว่าช่างน่าเศร้านัก,พวกเรานั้นได้เลือกเส้นทางที่ต่างออกไปจากเส้นทางบรรพบุรุษไปซะแล้ว."เทียนเสิ่นจื่อที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"บรรพบุรุษ?"
"ตราสวรรค์ในมือเจ้านั้นสร้างขึ้นมาจากบรรพบุรุษของพวกเรา!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวแววตาที่เป็นประกายเต็มไปด้วยความเคารพ.
"บรรพบุรุษล่ะ? คนอื่นๆล่ะ?"
"ตายไปหมดแล้ว,ไม่เช่นนั้นพวกเราคงจะไม่ถอยหนีออกมาซ่อนตัวในโลกใบเล็ก,บรรพบุรุษของพวกเรานั้นเป็นยอดคน,แม้นว่าจะล่วงหล่นจากท้องฟ้าแล้ว,ทว่าเขาก็ยังสามารถสร้างตราสวรรค์ขึ้นมาก่อนที่จะตกตายไป,เพียงแค่ลูกหลานสายตรงเท่านั้น,ถึงจะสามารถเข้าใจสิ่งที่อยู่ในนั้นได้."เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"เรื่องนี้?"เทียนหลิงเอ๋อที่จดจ้องมองตราสวรรค์ที่อยู่ในมือด้วยความประหลาดใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ยกมือขึ้นอีกครั้ง,เทียนหลิงเอ๋อที่อึกอักไม่อยากส่งมอบให้เขา,ทว่าจงซานที่บอกกล่าว,นางถึงปล่อยตราสวรรค์กลับมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่จับตราสวรรค์เอาไว้.
"ตราสวรรค์,หากจะให้กล่าวและก็มีเพียงประมุขสายตรงและประมุขสาขาที่รู้,หากแต่คนที่เรียกตัวเองว่าตระกูลเทียนในภพหยิน,พวกเราคงจะรับรู้เพียงว่ามันสำคัญ,หากแต่ไม่รู้ว่ามันสำคัญอย่างไร."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
บนแท่นศิลาสีขาวที่มีรูอยู่,เทียนเสิ่นจื่อที่ใส่มันลงไป.
ทันใดนั้น,เมื่อตราสวรรค์ใส่เข้าไป,ก็เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นมา,แสงสีแดงมากมาย,ดูยิ่งใหญ่เป็นอย่างมากแผ่ออกมา.
ที่ด้านข้างแท่นศิลาหยกนั้น,ปรากฏหลุมเล็กๆบุ่มลงไปสีทองพอให้นิ้วสองนิ้วใส่เข้ามา.
"นี่คือแท่นสืบทอด,เจ้านำนิ้วของเจ้าใส่ลงไป.
"นี่มัน?"เทียนหลิงเอ๋อที่จับจ้องมองไปยังหลุมสีทองที่บุ่มลงไป.
"อืม!"
เทียนหลิงเอ๋อที่อยากรู้อยากเห็นยืนมืออกไป,ทันใดนั้นก็ใช้นิ้วแขนขวายื่นออกไป,ใส่ลงไป,สายตาของนางที่หลับพริ้มราวกับรู้สึกเบาสบาย.
"ข้าจะส่งต่อตำแหน่งประมุขให้กับเจ้าในตอนนี้!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
หลังจากที่กล่าวยก,นิ้วของเทียนเสิ่นจื่อก็ปรากฏบอลสีทองพุ่งออกไปในทันที,บอลขนาดใหญ่ที่ลดขนาดเล็กลงเรื่อยๆ,ก่อนที่จะมีขนาดเท่ากับหัวแม่มือ.
แสงสีทองที่ส่องเข้าไปในรูสีทองอีกรูที่อยู่ห่างจากเทียนหลิงเอ๋อ,จากนั้นแสงสีแดงก็สว่างเจ้าพุ่งเข้าไปในนิ้วของเทียนหลิงเอ๋อ.
”..”
แสงสีทองที่เข้าไปภายในร่างของเทียนหลิงเอ๋อ,จากนั้นก็หายไปในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เทียนเสิ่นจื่อหลังจากส่งต่อ,ประมุขอย่างเป็นทางการให้กับเทียนหลิงเอ๋อ,ร่างของเทียนเสิ่นจื่อที่ดูชราขึ้นในทันที.
ประกายแสงสีทองที่เข้าไปในร่างของเทียนหลิงเอ๋อ,ร่างของนางที่ส่องประกายแสงสีทองสว่างจ้า,ก่อนที่จะค่อยๆลดลงเปลี่ยนมาเป็นสงบ,แสงสีทองที่แล่นไปมาทั่วร่าง,ประกายแสงสีทองที่ไหลไปมาแม้แต่ลมหายใจของนาง.
เทียนเสิ่นจื่อที่ส่องต่อประมุขเป็นทางการให้,จดจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,อำนาจวิเศษที่แผ่ซ่านและสงบลงด้วยตัวเอง,ดวงตาของเขาที่หดเกร็ง,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ผ่านไปราวๆหนึ่งชั่วยาม.
"พรึบ,วูซซซ!"
ตราสวรรค์ที่สืบทอดต่อมาเป็นเวลานานก็หายไปในทันที.
ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,จากนั้นก็เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้นมา.
"การอวยพรของบรรพชน,ท้ายที่สุด,ก็มีคนร่างกายที่มีชะตาวิถีที่เหมือนกับบรรพชนได้ในที่สุด."เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
แสงสีทองที่แผ่นซ่านไปทั่วร่างของเทียนหลิงเอ๋อ,นางที่ค่อยๆลืมตาขึ้นมา,แววตาที่เผยท่าทางมีความสุข.
และทันใดนั้นนางที่จดจ้องมองไปยังแท่นสืบทอด,ตราสวรรค์
หายไปแล้ว,เทียนหลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที,"ตราสวรรค์ของข้าล่ะ?"
เทียนเสิ่นจื่อที่เผยท่าทางตื่นเต้นและเบาใจไปพร้อมๆกัน,ก่อนที่จะจับจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางร้อนใจ,เทียนเสิ่นจื่อที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ตราสวรรค์มันได้เข้าไปอยู่ในร่างกายของเจ้าแล้ว,หลังจากนี้เจ้าจะพบวิธีใช้มันด้วยตัวเจ้าเอง!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"จริงๆรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัยเทียนเสิ่นจื่อ,จากนั้นก็จดจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่พยักหน้าให้,บอกว่าเป็นความจริง.
เมื่อเห็นจงซานกล่าวยืนยัน,เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกเศร้ายอมรับความจริง,มันเข้ามาอยู่ในร่างของนางอย่างงั้นรึ?
เสี่ยวหงเองก็เข้ามา,ตราสวรรค์ก็เข้ามาอย่างงั้นรึ?
"เจ้าล่ะ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
เทียนเสิ่นจื่อที่พยักหน้า,"ข้าได้ส่งต่อตำแหน่งประมุขให้กับเจ้าแล้ว,ในเวลานี้ข้าได้ตื่นก่อนกำหนด,ไม่สามารถทำอะไรได้,ตอนนี้จะต้องเป็นเห่าซือเหริน,เพื่อผสานลิขิตให้สำเร็จ."
"ท่านต้องการจะหลับอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"อืม,ข้าจำเป็นต้องหลับลึก,ประมุขปัจจุบันยังไร้เทียนสา,เจ้านั้นแตกต่าง,เป็นยอดฝีมือที่ทรงพลัง,ข้าคิดว่าเจ้าควรจะรับรู้ความสำคัญของพวกเรา,ระหว่างข้าหลับนี้,ช่วยปกป้องที่นี่ด้วย!"เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"โปรดวางใจ!ข้าจะปกป้องอย่างดีที่สุด!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"อืม!"
"ข้าจะทำการย้ายยอดเขาเทียนเซี่ยไปยังเมืองหลวงราชวงศ์ของข้า! ไม่รู้ว่าท่านจะตื่นอีกทีเมื่อไหร่?"จงซานที่กล่าวด้วยท่าทางจริงจัง.
"ถัดไปที่ข้าจะตื่นนั้น,อย่างน้อยต้องใช้เวลา
3 พันปี!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"หากหลัง 3000ปีล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ดูเหมือนว่าจะยาวนานขนาดนั้นเลยรึ?
"บางทีอาจไม่ฟื้นอีกต่อไป!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวต่อด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
จงซานที่ถอนหายใจ,พยักหน้ารับ,"ตกลง!"
จากนั้น,เทียนเสิ่นจื่อก็เข้าไปในในโพลงที่ว่างอยู่,ซึ่งรอบๆเองก็มีบรรพชนตระกูลเทียนนั่งอยู่นั่นเอง.
"ก่อนที่ข้าจะหลับไปข้าต้องการเตือนเจ้าสักอย่าง."เทียนเสิ่นจื่อกล่าวด้วยเสียงที่อ่อนแรง.
"เชิญกล่าว!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อย่าได้หาเรื่อง หยิง"
เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้ารู้!"จงซานพยักหน้า.
"บ่อคลื่นสงบในภพหยินนั้น,เป็นสมบัติของตระกูลเทียนสายตรงของพวกเรา!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ท้ายที่สุดแล้ว,โปรดระมัดระวังตระกูลเทียนสาขาในโลกใบใหญ่!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมา.
จากนั้น,ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อก็หลับลง.
"ครืนนนนนน!
ประตูสัมฤทธิ์ที่เปิดให้พวกเขาออกมาดูเหมือนว่าจงซานและเทียนหลิงเอ๋อได้รับการยอมรับจากประตูทองแดง,หงสาเพลิงเองก็เช่นกัน,พวกเขาทุกคนที่ออกมาจากด้านในเทือกเขาเทียนเซี่ย.
"ครืนนนนน!"
เทือกเขาเทียนเซี่ยที่แยกออกนั้น,ตำหนักที่ผุดขึ้นมาก็ค่อยๆจมลงช้าๆ,กลายเป็นรูปร่างเทือกเขาเทียนเซี่ยเหมือนดังเดิม,ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น.
จงซานที่จ้องมองไปยังเทือกเขาเทียนเซี่ย,พร้อมกับโค้งคำนับให้,เทียนหลิงเอ๋อก็ด้วยเช่นกัน.
"ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,อาวุโสเทียน,คาวะท่านประมุข!"อาวุโสเทียนที่แสดงความเคารพต่อเทียนหลิงเอ๋อในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น