Immortality Chapter 695 Once again promotion
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 695 ยกระดับอีกครั้ง.
Chapter 695 Once again promotion
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าแดนเทพอมตะได้นำผู้ฝึกตนสวรรค์แท้หกคนเข้าล้อมสวนสวรรค์หลิงเซียว,ท้ายที่สุดอาวุโสตายสามคน,หนีออกมาสองคน,อีกหนึ่งคนถูกจับตัว,นี่คือชะตากรรมของพวกเขาที่ได้รับอย่างงั้นรึ?
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,เหล่าผู้ฝึกตนที่ถูกส่งมาสังเกตการณ์เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,ราวกับว่ามันไม่ใช่ความจริง,กับเรื่องที่เกิดขึ้นในครานี้.
"เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
นี่คือราชวงศ์ราชันย์อย่างงั้นรึ?"เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็พูดไปต่างๆนาๆ.
"สี่ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เข้าล้อมกรอบจงซาน,ล้อมระดับราชันย์แท้คนเดียว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถทำอะไรได้,กลับไปมือเปล่าอย่างงั้นรึ?"
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง?
ในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้คงเป็นราชวงศ์ราชันย์ลำดับหนึ่งไปแล้ว!"
"ไม่,ราชวงศ์ราชันย์ที่เทียบเท่ากับราชวงศ์สวรรค์! มีพลังเท่าราชวงศ์สวรรค์อย่างแน่นอน!"
"ราชวงศ์ราชันย์ที่เทียบเท่าราชวงศ์สวรรค์,เมื่อไหร่ที่ก้าวไปถึงราชวงศ์สวรรค์,ไม่กลายเป็นราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกใบนี้เลยรึ?"
"การสอบเกอจี,จะมีเร็วๆนี้,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งจะเปิดสอบเกอจีเร็วๆนี้! ข้าจะต้องรีบไปเตรียมตัวแล้ว!"
ข่าวเกี่ยวกับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เวลานี้ได้ถูกผู้ฝึกตนที่มาสังเกตการกระจายข่าวออกไปทั่วหล้า,ราชวงศ์ราชันย์,ได้ปรากฏราชวงศ์ราชันย์ที่แข็งแกร่งที่สุดเกิดขึ้นแล้ว.
เรื่องที่น่าเหลือเชื่อนี้,แน่นอนว่าต้องถูกพูดต่อขยายความเกินจริง,จงซานที่ต่อกรกับยอดฝีมือสวรรค์แท้สี่คน!
การต่อสู้ได้จบลงแล้ว,เหล่าผู้เฝ้ามองเหตุการณ์ยังจับจ้องอยู่อีกเป็นเวลานานก่อนที่จะจากไป.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองแสงสีทองวาสนาของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ผู้คนมากมายต่างก็อุทานออกมาเสียงดัง.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง.
อ๋องไท่จง,อ๋องจ้านเทียนและอาวุโสเทียนที่จับจ้องมองด้วยความเงียบงัน.
"ต้าเจิ้ง?"อ๋องจ้านเทียนที่แสดงท่าทางอิจฉาออกมาเช่นกัน.
การต่อสู้ก่อนหน้านี้ทำให้อ๋องจ้านเทียนเต็มไปด้วยความตื่นตะลึงตกใจเป็นอย่างมาก.
"จงซาน,ร้ายกาจมาก!"อ๋องไท่จงกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ร้ายกาจ?
เขายืมอำนาจวิเศษจากแผ่นดินของต้าเจิ้ง,เขาที่ได้การอวยพรจากแผ่นดินต้าเจิ้ง,หากเป็นคนอื่นเองก็ไม่ต่างกัน!"อ๋องจ้านเทียนที่กล่าวด้วยความอิจฉา.
"ไม่,ข้าไม่ได้กล่าวถึงพลัง,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นจะเหมือนกันอย่างงั้นรึ?
หากเป็นคนอื่นจะต้องตกตายอย่างไม่ต้องสงสัย."อ๋องไท่จงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"การต่อสู้ในครั้งนี้,จงซานไม่มีทางชนะเต๋าจวินเซิ่งหย๋าได้,ไม่มีทางต่อกับกับกระบี่เซียนเซียนได้,ทว่าเขาก็ยังสามารถรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ได้,เจ้าไม่เห็นหรอกรึ?
ครั้งแรกพวกเขารุมโจมตีพร้อมๆกัน,ครั้งที่สองนั่น,อสุรกายที่ออกมาข่มขวัญกระบี่เซียนเซียน,เป็นการเดิมพันกับจิตใจของคู่ต่อสู้,และมีดบินสังหารเซียนสองเล่มนั่น,เข้าเลือกโจมตีเล่มที่อ่อนแอ,ก่อน,จากนั้นก็ใช้ปราณมังกรรับมือกับมีดบินเจ็ดสีพร้อมที่จะรับบาดเจ็บจากการปะทะ,ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนั้นเขาควบคุมสถานการณ์ได้อย่างสุขุม,กระทำการไปทีละขั้นอย่างใจเย็น,จงซานเป็นคนที่ร้ายกาจจริงๆ!"อ๋องไท่จงสูดหายใจลึก.
"กับการโจมตีที่ทรงพลังนั้น,ไม่ว่าจะวางแผนอย่างไรก็ไร้ประโยชน์,หากว่าเขาถูกรุมโจมตีอีกครั้ง,ตอนนั้นจงซานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"อ๋องไท่จงที่ปฏิเสธที่จะยอมรับ.
"จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าจงซานเพียงแค่โชคดีอย่างงั้นรึ?"อ๋องไท่จงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หรือว่าเขายังมีอะไรซ่อนอยู่อีก,ยังมีไพ่ไม้ตายในมืออยู่อีกรึ?
กับการโจมตีที่ยากจะรับสองครั้งแล้วทำไมเขาถึงยังไม่นำอกมาใช้ล่ะ?"อ๋องจ้านเทียนที่กล่าวโพลงออกมา.
"ทำไม?
เพราะว่ามันคือแผนการของเขา,เขาได้วางแผนแล้วว่าตี้เสวียนชาจะมาทัน,ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เผยไพ่ในมือของเขาออกมา!"อ๋องไท่จงที่สูดหายใจลึก.
"แฮกกๆ!"
อ๋องจ้านเทียนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
"เรื่องนี้,เขายังเป็นคนอีกรึ?"อ๋องจ้านเทียนที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเราด้อยกว่าเขา,ในต้าหยงเอง,บางที่คงมีเพียงฝ่าบาทที่เทียบได้กับจงซาน,ฝ่าบาทที่ซ่อนความเก่งกาจเอาไว้ได้อย่างลึกลับ,สถานการณ์ในวันนี้,ข้าไม่สามารถเข้าใจได้อีกต่อไปแล้ว!"อ๋องไท่จงที่ถอนหายใจยาว.
คนทั้งสามที่ได้แต่เงียบ.
"เช่นนั้น,ได้เวลาที่พวกเราต้องกลับแล้ว!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"อืม!"คนทั้งสองที่พยักหน้าเห็นด้วย.
ยังมีอีกหนึ่งหุบเขา,จื่อซวินที่เฝ้ามองการต่อสู้ที่น่าอัศจรรย์นี้ด้วยเช่นกัน.
หลายๆครั้งที่จื่อซวินต้องการออกไป,หากแต่การต่อสู้ระดับนี้,ถึงแม้นว่าจื่อซวินจะมีระดับราชันย์แท้ขั้นสูง,ก็ไม่สามารถจัดการได้,จนแล้วจนรอด,ท้ายที่สุดเต๋าจวินเซิ่งหย๋าก็ถอยกลับไป,จื่อซวินที่ถอนหายใจยาว,ทว่า,นางยังไม่จากไปใหน,ยังคงอยู่ในหุบเขาดังกล่าวนี้อยู่.
ราวกับว่ากำลังรอคอยให้จงซานรักษาอาการบาดเจ็บกลับคืนมาก่อน.
วันถัดมา,พื้นที่รอบๆเกาะลอยฟ้าสวนสวรรค์หลิงเซียวที่ถูกฟื้นฟูกลับคืนมาเป็นเช่นเดิม,มังกรทองวาสนา
19 เล็กที่ยังคงลอยไปมาอยู่รอบๆ,ดูเหมือนว่าวาสนาจะเพิ่มขึ้นอีกแล้ว,ในเวลานี้เขาของมังกรวาสนาที่ขยายเป็นสองเท่าสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า.
วาสนาที่สั่งสมเพิ่มขนาดของมังกรทอง,วาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่ฟื้นคืนกลับมาอย่างรวดเร็ว.
ยังมีเหล่าผู้สังเกตการณ์ที่คอยจับจ้องมองอยู่,เป็นเรื่องจริงหรือไม่?
ฟื้นฟูได้รวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?
มีดบินสังหารเซียน,ไม่เคยมีคนรอด,ทุกครั้งที่ถูกปล่อยออกมาเป้าหมายต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ไม่เพียงเท่านั้น,มีดบินสังหารเซียนยังเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,ทำลายไปจนถึงดวงวิญญาณ,การจะฟื้นฟูกลับมานั้นต้องใช้เวลาไม่น้อย,ถึงแม้นว่าจะเป็นวาสนาของราชวงศ์ราชันย์,มีปราณมังกรคุ้มกาย,อย่างน้อยที่สุดก็ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนในการฟื้นฟู.
เพียงแค่วันถัดมา,มังกรทองก็ฟื้นฟูหายดีแล้วอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่ต้องสีตาของตัวเอง,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิง,เหล่าองค์รักษ์ที่รอคอยอย่างใจเย็น,ตี้เสวียนชาที่จับกุมตัวนวีชิงเฮวยเอาไว้ภายในห้องโถง.
นวีชิงเฮวยที่ถูกตี้เสวียนชาสะกดด้วยอาคมพิเศษ,ทำให้นางไม่สามารถใช้อำนาจวิเศษอะไรออกมาได้แม้แต่น้อย.
ภายในตำหนักซ่างเฉิง,เวลานี้มีเพียงตี้เสวียนชาและนวีชิงเฮวย.
นวีชิงเฮวยจ้องมองเข้าไปในห้องโถง,แววตาที่แสดงท่าทางไร้กังวล,ตี้เสวียนชาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าไม่กังวลว่าจงซานจะจัดการกับเจ้าอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"ต้องกลัวด้วยรึ?ยังไงข้าก็ทำสำเร็จแล้ว,มีสิ่งใดต้องกังวล?"นวีชิงเฮวยที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"
"เมื่อวานในช่วงเวลาวิกฤติ,หากข้าร่วมโจมตีจงซานด้วยล่ะก็,เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"นวีชิงเฮวยที่ถอนหายใจเบาๆ.
"ฮึ!"ตี้เสวียนชาที่แค่นเสียงเย้ยหยัน.
"มีปัญหาอะไร?"
"ราชวงศ์ราชันย์,เจ้าคิดว่าตัวเองเข้าใจสมบูรณ์แล้วรึ?
ก่อนหน้านี้แม้แต่กู่เฉิงตงยังไม่เข้าใจจงซานแม้แต่น้อย,จงซานสามารถป้องกันการโจมตีได้ครั้งหนึ่ง,ป้องกันครั้งที่สอง,หรือแม้แต่ป้องกันพวกเจ้าได้นับสิบครั้ง!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"เป็นไปไม่ได้!"นวีชิงเฮวยที่ชำเลืองมอง.
"สิ่งที่เจ้าไม่รู้ยังมีอีกมาก!"ตี้เสวียนชาที่สายหน้าถอนหายใจ.
ไม่เข้าใจอย่างสมบูรณ์,แน่นอนจงซานนั้นมีอะไรหลายอย่างซ่อนเอาไว้ในแขนเสื้อ,ตี้เสวียนชารู้ดี,เขาเองหลายปีมานี้ที่เฝ้ามองการเติบโตของจงซานยังไม่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์,ทว่าตี้เสวียนชาพบว่ายิ่งรู้จักจงซานก็ยิ่งพบว่าเขามีความลับที่ลึกมากขึ้นและก็มากขึ้น,นี่คือวิถีของราชาอย่างงั้นรึ?กล่าวอีกอย่างหนึ่งยังมีความลับอีกมากมายที่จงซานเผยออกมาไม่หมด,เขาที่ซ่อนมันเอาไว้ได้อย่างลึกล้ำ.
ตี้เสวียนชาที่ไม่เข้าใจจงซานมากขึ้นเรื่อยๆ,จนท้ายที่สุดที่ต้องยอมรับ,อย่างไรก็ดีเขาที่คิดย้อนหลังไปเมื่อในอดีต,กับการตัดสินใจของเขาในครั้งนั้น,บางที่นี่คงเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วที่จะทำให้เผ่าหมาป่ารุ่งโรจน์,ถึงแม้นว่าเขาจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่แล้วก็ตาม.
ทว่าในเวลานี้,จงซานที่รักษาบาดแผลของตัวเองในห้องลับ,ร่างกายที่ฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว.
ร่างกายของจงซานที่ได้รับบาดเจ็บหนักเหมือนกัน,ทว่าด้วยแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่ได้รับพลังงานมามหาศาล,จึงทำให้สามารถรักษาบาดแผลได้อย่างง่ายได้,แปดหางสวรรค์ที่กลืนมีดบินสังหารเซียนสีขาวเข้ามาสองเล่ม,และยังมีหนึ่งร่างผู้ฝึกตนสวรรค์แท้อีก.
พลังงานไม่น้อยที่ถูกส่งมาให้กับจงซานในทันที.
แทบจะใช้เวลาไม่นานเลยด้วยซ้ำ,ร่างของจงซานก็หายดีกลับมา,แม้แต่ยังมีพลังเหลือช่วยยกระดับพลังฝึกตนของเขาอีกครั้ง,ในเวลานี้เขามีระดับเจ็ดราชันย์แท้!
แม้นว่าจะเพิ่มขึ้นแค่ระดับเดียว,แต่ก็เกินคาดเช่นกัน,มีดบินสังหารเซียนอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มีดบินสังหารเซียนเล่มสีขาวยังเหนือกว่าของวิเศษระดับเก้าแล้ว,แม้แต่เทียบกับเซียนฉีได้เลย,และมีดบินสังหารเซียนเจ็ดสีแน่นอนว่าจะต้องมีระดับสูงกว่าเซียนฉีอีก,และยังมีน้ำเต้าสีทองอีก.
แววตาของจงซานที่เปล่งประกายเล็กน้อย,หากว่าได้กลืนกินมีดบินสังหารเซียนและน้ำเต้าสีทองด้วยกัน,คงจะดี.
และแน่นอนยังมี,ชุดกระบี่สังหารเซียนทั้งสี่เล่ม,จงซานก็ต้องการด้วยเช่นกัน,เป็นอาวุธที่ร้ายกาจกว่าเซียนฉีทั่วไปซะอีก.
ช่างน่าเสียดายที่มันกลับคืนสู่ยอดฝีมือไปแล้ว,ทั้งที่กระบี่จูเซียนและกระบี่จิวเซียนอยู่ในมือของตี้เสวียนชา,ยังไม่สามารถคว้ามันเอาไว้ได้อย่างงั้นรึ?
ทว่าความจริงก็คือความจริง,เป็นยอดฝีมือคนใดกัน,แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลออกไป,ยังสามารถเรียกกระบี่เทวะทั้งสามกลับไปได้!
ใครกัน? มีคนที่น่าเกรงขามขนาดนั้นอยู่อีกรึ?
เป็นคนของแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?
แดนเทพอมตะที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน? หนีปู่ซาและหวังคูไม่รู้ว่าเจออะไรบ้าง.
เมื่อคิดถึงแดนเทพอมตะ,ภายในใจของจงซานที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง!
นวีชิงเฮวย!
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้,ดวงตาของจงซานก็ขดเข้าหากัน,นวีชิงเฮวยที่ปล่อยแสงสีน้ำเงินเข้าหาเขา,พุ่งตรงเข้าวาสนามังกรทองบนศีรษะ,ท้ายที่สุดก็เข้ามาภายในร่าง,สิ่งนี้คืออะไร?
จงซานที่หลับตาอยู่นั้น,แม้นว่าจะใช้สัมผัสตรวจสอบทั่วร่างแล้วก็ไม่พบ,แม้แต่แปดหางสวรรค์ก็ด้วยเช่นกัน,ไม่มี,ภายในใจของจงซานที่รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก,เขาที่ใช้หมอกหงหลวนกระจายไปทั่วร่าง,หากแต่ก็ไม่พบเช่นกัน,สิ่งนี้คืออะไร?
อะไรเข้ามาในร่างของเขา,จงซานไม่สามารถบอกได้เลย,ไม่รู้ว่าจะมีผลอะไรต่อร่างกายของเขาหรือไม่?
หลังจากที่ทำการตรวจสอบ,หนึ่งคืน,จงซานก็ไม่พบสิ่งใด,ดูเหมือนว่าคงต้องไปพบกับนวีชิงเฮวย.
ภายในใจเขารู้สึกไม่ดีนัก,จงซานรู้ดีว่าใต้สวรรค์แห่งนี้ยังมีอะไรที่ลึกล้ำไม่สามารถบอกได้อีกมาก.
ดาบฝันร้ายของจงซานได้รับความเสียหาย,จะต้องหลอมขึ้นมาใหม่,ด้วยเจตจำนงแห่งการต่อสู้และวาสนาของราชวงศ์,การจะหลอมขึ้นมาใหม่นั้นไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด.
ในระยะยาวต้าเจิ้งจะต้องก้าวไปอีกไกล,เขาจะสูญเสียจิตต่อสู้ไม่ได้! ดาบที่เหมาะกับเขา,นี่คือสิ่งที่จงซานปรารถนา.
ในครั้งนี้,การหลอมดาบขึ้นมาใหม่,เขาจะต้องเตรียมการซึ่งเขาได้ศึกษาวิธีต่างๆจากแผนผังแม่น้ำและขุนเขาแล้ว,ทั้งเจตจำนง,พลังแห่งกฏ,จิตใจ,เจตจำนงเทวะ,จิตต่อสู้!
ด้วยวิธีที่เขาได้ดัดแปลงจากแผนผังแม่น้ำและขุนเขา,ดาบใหม่ของเขาจะต้องร้ายกาจยิ่งกว่าเดิมแน่.
การหลอมขึ้นมาใหม่ไม่ได้ยากอะไรนัก,สามวัน,จงซานก็สามารถหลอมขึ้นมาเสร็จ.
ดาบยักษ์,ซึ่งมีรูปแบบและรูปร่างที่เหมือนเดิม,เขาจึงเรียกมันว่า
ฝันร้ายเช่นเดิม,เพราะว่าภารกิจของมันยังไม่เสร็จ,นั่นก็คือสังหารไท่จื่อเหล่ยเทียน,เพื่อจบฝันร้ายที่ยาวนานของเขา!
กับจุดประสงค์หลักของเขานี้,จงซานไม่มีวันลืม.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและซึ่งมีอากาศที่ค่อนข้างหนาแน่นในห้องโถงแล้วกล่าวออกมาว่า"หวนจี,ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้ามาก!"
มวลอากาศ,ที่มีเพียงจงซานสามารถมองเห็น,ก่อนที่จะปรากฏเป็นสตรีผู้งดงามอย่างที่สุด,นี่คือฐานของถ้ำร้อยสวรรค์,ซึ่งถึงเรียกว่าต้นกำเนิดปิศาจ,ซึ่งจงซานเรียกนางว่าหวนจีนั่นเอง.
"อืม,เจ้าจะช่วยเติมความต้องการของข้าได้หรือไม่?"หวยจีที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ความต้องการ?
ตราบเท่าที่ไม่ขัดต่อหลักการของข้า,ทุกอย่างย่อมไม่มีปัญหา!"จงซานพยักหน้ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"หวนจีที่แสดงท่าทางตื่นเต้นออกมา.
ต้นกำเนิดปิศาจ,หวนจีที่เป็นคนที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาเหมือนกับเด็กทั่วไป.
"เจ้ากล่าว!"จงซานพูด.
หวนจีที่กล่าวเสร็จและถามออกมา,"อืม,ข้าไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่!"
จงซาน"...........!"
"หลังจากข้าพูดไปแล้ว,จะทำได้ใหม?"หวนจีที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความคาดหวัง.
จงซาน,"......!"
Chapter 695 Once again promotion
再度升级
ยกระดับอีกครั้ง.
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าแดนเทพอมตะได้นำผู้ฝึกตนสวรรค์แท้หกคนเข้าล้อมสวนสวรรค์หลิงเซียว,ท้ายที่สุดอาวุโสตายสามคน,หนีออกมาสองคน,อีกหนึ่งคนถูกจับตัว,นี่คือชะตากรรมของพวกเขาที่ได้รับอย่างงั้นรึ?
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,เหล่าผู้ฝึกตนที่ถูกส่งมาสังเกตการณ์เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,ราวกับว่ามันไม่ใช่ความจริง,กับเรื่องที่เกิดขึ้นในครานี้.
"เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
นี่คือราชวงศ์ราชันย์อย่างงั้นรึ?"เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็พูดไปต่างๆนาๆ.
"สี่ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เข้าล้อมกรอบจงซาน,ล้อมระดับราชันย์แท้คนเดียว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถทำอะไรได้,กลับไปมือเปล่าอย่างงั้นรึ?"
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง?
ในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้คงเป็นราชวงศ์ราชันย์ลำดับหนึ่งไปแล้ว!"
"ไม่,ราชวงศ์ราชันย์ที่เทียบเท่ากับราชวงศ์สวรรค์! มีพลังเท่าราชวงศ์สวรรค์อย่างแน่นอน!"
"ราชวงศ์ราชันย์ที่เทียบเท่าราชวงศ์สวรรค์,เมื่อไหร่ที่ก้าวไปถึงราชวงศ์สวรรค์,ไม่กลายเป็นราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกใบนี้เลยรึ?"
"การสอบเกอจี,จะมีเร็วๆนี้,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งจะเปิดสอบเกอจีเร็วๆนี้! ข้าจะต้องรีบไปเตรียมตัวแล้ว!"
ข่าวเกี่ยวกับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เวลานี้ได้ถูกผู้ฝึกตนที่มาสังเกตการกระจายข่าวออกไปทั่วหล้า,ราชวงศ์ราชันย์,ได้ปรากฏราชวงศ์ราชันย์ที่แข็งแกร่งที่สุดเกิดขึ้นแล้ว.
เรื่องที่น่าเหลือเชื่อนี้,แน่นอนว่าต้องถูกพูดต่อขยายความเกินจริง,จงซานที่ต่อกรกับยอดฝีมือสวรรค์แท้สี่คน!
การต่อสู้ได้จบลงแล้ว,เหล่าผู้เฝ้ามองเหตุการณ์ยังจับจ้องอยู่อีกเป็นเวลานานก่อนที่จะจากไป.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองแสงสีทองวาสนาของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ผู้คนมากมายต่างก็อุทานออกมาเสียงดัง.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง.
อ๋องไท่จง,อ๋องจ้านเทียนและอาวุโสเทียนที่จับจ้องมองด้วยความเงียบงัน.
"ต้าเจิ้ง?"อ๋องจ้านเทียนที่แสดงท่าทางอิจฉาออกมาเช่นกัน.
การต่อสู้ก่อนหน้านี้ทำให้อ๋องจ้านเทียนเต็มไปด้วยความตื่นตะลึงตกใจเป็นอย่างมาก.
"จงซาน,ร้ายกาจมาก!"อ๋องไท่จงกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ร้ายกาจ?
เขายืมอำนาจวิเศษจากแผ่นดินของต้าเจิ้ง,เขาที่ได้การอวยพรจากแผ่นดินต้าเจิ้ง,หากเป็นคนอื่นเองก็ไม่ต่างกัน!"อ๋องจ้านเทียนที่กล่าวด้วยความอิจฉา.
"ไม่,ข้าไม่ได้กล่าวถึงพลัง,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นจะเหมือนกันอย่างงั้นรึ?
หากเป็นคนอื่นจะต้องตกตายอย่างไม่ต้องสงสัย."อ๋องไท่จงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"การต่อสู้ในครั้งนี้,จงซานไม่มีทางชนะเต๋าจวินเซิ่งหย๋าได้,ไม่มีทางต่อกับกับกระบี่เซียนเซียนได้,ทว่าเขาก็ยังสามารถรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ได้,เจ้าไม่เห็นหรอกรึ?
ครั้งแรกพวกเขารุมโจมตีพร้อมๆกัน,ครั้งที่สองนั่น,อสุรกายที่ออกมาข่มขวัญกระบี่เซียนเซียน,เป็นการเดิมพันกับจิตใจของคู่ต่อสู้,และมีดบินสังหารเซียนสองเล่มนั่น,เข้าเลือกโจมตีเล่มที่อ่อนแอ,ก่อน,จากนั้นก็ใช้ปราณมังกรรับมือกับมีดบินเจ็ดสีพร้อมที่จะรับบาดเจ็บจากการปะทะ,ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนั้นเขาควบคุมสถานการณ์ได้อย่างสุขุม,กระทำการไปทีละขั้นอย่างใจเย็น,จงซานเป็นคนที่ร้ายกาจจริงๆ!"อ๋องไท่จงสูดหายใจลึก.
"กับการโจมตีที่ทรงพลังนั้น,ไม่ว่าจะวางแผนอย่างไรก็ไร้ประโยชน์,หากว่าเขาถูกรุมโจมตีอีกครั้ง,ตอนนั้นจงซานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"อ๋องไท่จงที่ปฏิเสธที่จะยอมรับ.
"จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าจงซานเพียงแค่โชคดีอย่างงั้นรึ?"อ๋องไท่จงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หรือว่าเขายังมีอะไรซ่อนอยู่อีก,ยังมีไพ่ไม้ตายในมืออยู่อีกรึ?
กับการโจมตีที่ยากจะรับสองครั้งแล้วทำไมเขาถึงยังไม่นำอกมาใช้ล่ะ?"อ๋องจ้านเทียนที่กล่าวโพลงออกมา.
"ทำไม?
เพราะว่ามันคือแผนการของเขา,เขาได้วางแผนแล้วว่าตี้เสวียนชาจะมาทัน,ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เผยไพ่ในมือของเขาออกมา!"อ๋องไท่จงที่สูดหายใจลึก.
"แฮกกๆ!"
อ๋องจ้านเทียนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
"เรื่องนี้,เขายังเป็นคนอีกรึ?"อ๋องจ้านเทียนที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเราด้อยกว่าเขา,ในต้าหยงเอง,บางที่คงมีเพียงฝ่าบาทที่เทียบได้กับจงซาน,ฝ่าบาทที่ซ่อนความเก่งกาจเอาไว้ได้อย่างลึกลับ,สถานการณ์ในวันนี้,ข้าไม่สามารถเข้าใจได้อีกต่อไปแล้ว!"อ๋องไท่จงที่ถอนหายใจยาว.
คนทั้งสามที่ได้แต่เงียบ.
"เช่นนั้น,ได้เวลาที่พวกเราต้องกลับแล้ว!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"อืม!"คนทั้งสองที่พยักหน้าเห็นด้วย.
ยังมีอีกหนึ่งหุบเขา,จื่อซวินที่เฝ้ามองการต่อสู้ที่น่าอัศจรรย์นี้ด้วยเช่นกัน.
หลายๆครั้งที่จื่อซวินต้องการออกไป,หากแต่การต่อสู้ระดับนี้,ถึงแม้นว่าจื่อซวินจะมีระดับราชันย์แท้ขั้นสูง,ก็ไม่สามารถจัดการได้,จนแล้วจนรอด,ท้ายที่สุดเต๋าจวินเซิ่งหย๋าก็ถอยกลับไป,จื่อซวินที่ถอนหายใจยาว,ทว่า,นางยังไม่จากไปใหน,ยังคงอยู่ในหุบเขาดังกล่าวนี้อยู่.
ราวกับว่ากำลังรอคอยให้จงซานรักษาอาการบาดเจ็บกลับคืนมาก่อน.
วันถัดมา,พื้นที่รอบๆเกาะลอยฟ้าสวนสวรรค์หลิงเซียวที่ถูกฟื้นฟูกลับคืนมาเป็นเช่นเดิม,มังกรทองวาสนา
19 เล็กที่ยังคงลอยไปมาอยู่รอบๆ,ดูเหมือนว่าวาสนาจะเพิ่มขึ้นอีกแล้ว,ในเวลานี้เขาของมังกรวาสนาที่ขยายเป็นสองเท่าสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า.
วาสนาที่สั่งสมเพิ่มขนาดของมังกรทอง,วาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่ฟื้นคืนกลับมาอย่างรวดเร็ว.
ยังมีเหล่าผู้สังเกตการณ์ที่คอยจับจ้องมองอยู่,เป็นเรื่องจริงหรือไม่?
ฟื้นฟูได้รวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?
มีดบินสังหารเซียน,ไม่เคยมีคนรอด,ทุกครั้งที่ถูกปล่อยออกมาเป้าหมายต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ไม่เพียงเท่านั้น,มีดบินสังหารเซียนยังเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,ทำลายไปจนถึงดวงวิญญาณ,การจะฟื้นฟูกลับมานั้นต้องใช้เวลาไม่น้อย,ถึงแม้นว่าจะเป็นวาสนาของราชวงศ์ราชันย์,มีปราณมังกรคุ้มกาย,อย่างน้อยที่สุดก็ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนในการฟื้นฟู.
เพียงแค่วันถัดมา,มังกรทองก็ฟื้นฟูหายดีแล้วอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่ต้องสีตาของตัวเอง,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิง,เหล่าองค์รักษ์ที่รอคอยอย่างใจเย็น,ตี้เสวียนชาที่จับกุมตัวนวีชิงเฮวยเอาไว้ภายในห้องโถง.
นวีชิงเฮวยที่ถูกตี้เสวียนชาสะกดด้วยอาคมพิเศษ,ทำให้นางไม่สามารถใช้อำนาจวิเศษอะไรออกมาได้แม้แต่น้อย.
ภายในตำหนักซ่างเฉิง,เวลานี้มีเพียงตี้เสวียนชาและนวีชิงเฮวย.
นวีชิงเฮวยจ้องมองเข้าไปในห้องโถง,แววตาที่แสดงท่าทางไร้กังวล,ตี้เสวียนชาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าไม่กังวลว่าจงซานจะจัดการกับเจ้าอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"ต้องกลัวด้วยรึ?ยังไงข้าก็ทำสำเร็จแล้ว,มีสิ่งใดต้องกังวล?"นวีชิงเฮวยที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"
"เมื่อวานในช่วงเวลาวิกฤติ,หากข้าร่วมโจมตีจงซานด้วยล่ะก็,เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"นวีชิงเฮวยที่ถอนหายใจเบาๆ.
"ฮึ!"ตี้เสวียนชาที่แค่นเสียงเย้ยหยัน.
"มีปัญหาอะไร?"
"ราชวงศ์ราชันย์,เจ้าคิดว่าตัวเองเข้าใจสมบูรณ์แล้วรึ?
ก่อนหน้านี้แม้แต่กู่เฉิงตงยังไม่เข้าใจจงซานแม้แต่น้อย,จงซานสามารถป้องกันการโจมตีได้ครั้งหนึ่ง,ป้องกันครั้งที่สอง,หรือแม้แต่ป้องกันพวกเจ้าได้นับสิบครั้ง!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"เป็นไปไม่ได้!"นวีชิงเฮวยที่ชำเลืองมอง.
"สิ่งที่เจ้าไม่รู้ยังมีอีกมาก!"ตี้เสวียนชาที่สายหน้าถอนหายใจ.
ไม่เข้าใจอย่างสมบูรณ์,แน่นอนจงซานนั้นมีอะไรหลายอย่างซ่อนเอาไว้ในแขนเสื้อ,ตี้เสวียนชารู้ดี,เขาเองหลายปีมานี้ที่เฝ้ามองการเติบโตของจงซานยังไม่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์,ทว่าตี้เสวียนชาพบว่ายิ่งรู้จักจงซานก็ยิ่งพบว่าเขามีความลับที่ลึกมากขึ้นและก็มากขึ้น,นี่คือวิถีของราชาอย่างงั้นรึ?กล่าวอีกอย่างหนึ่งยังมีความลับอีกมากมายที่จงซานเผยออกมาไม่หมด,เขาที่ซ่อนมันเอาไว้ได้อย่างลึกล้ำ.
ตี้เสวียนชาที่ไม่เข้าใจจงซานมากขึ้นเรื่อยๆ,จนท้ายที่สุดที่ต้องยอมรับ,อย่างไรก็ดีเขาที่คิดย้อนหลังไปเมื่อในอดีต,กับการตัดสินใจของเขาในครั้งนั้น,บางที่นี่คงเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วที่จะทำให้เผ่าหมาป่ารุ่งโรจน์,ถึงแม้นว่าเขาจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่แล้วก็ตาม.
ทว่าในเวลานี้,จงซานที่รักษาบาดแผลของตัวเองในห้องลับ,ร่างกายที่ฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว.
ร่างกายของจงซานที่ได้รับบาดเจ็บหนักเหมือนกัน,ทว่าด้วยแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่ได้รับพลังงานมามหาศาล,จึงทำให้สามารถรักษาบาดแผลได้อย่างง่ายได้,แปดหางสวรรค์ที่กลืนมีดบินสังหารเซียนสีขาวเข้ามาสองเล่ม,และยังมีหนึ่งร่างผู้ฝึกตนสวรรค์แท้อีก.
พลังงานไม่น้อยที่ถูกส่งมาให้กับจงซานในทันที.
แทบจะใช้เวลาไม่นานเลยด้วยซ้ำ,ร่างของจงซานก็หายดีกลับมา,แม้แต่ยังมีพลังเหลือช่วยยกระดับพลังฝึกตนของเขาอีกครั้ง,ในเวลานี้เขามีระดับเจ็ดราชันย์แท้!
แม้นว่าจะเพิ่มขึ้นแค่ระดับเดียว,แต่ก็เกินคาดเช่นกัน,มีดบินสังหารเซียนอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มีดบินสังหารเซียนเล่มสีขาวยังเหนือกว่าของวิเศษระดับเก้าแล้ว,แม้แต่เทียบกับเซียนฉีได้เลย,และมีดบินสังหารเซียนเจ็ดสีแน่นอนว่าจะต้องมีระดับสูงกว่าเซียนฉีอีก,และยังมีน้ำเต้าสีทองอีก.
แววตาของจงซานที่เปล่งประกายเล็กน้อย,หากว่าได้กลืนกินมีดบินสังหารเซียนและน้ำเต้าสีทองด้วยกัน,คงจะดี.
และแน่นอนยังมี,ชุดกระบี่สังหารเซียนทั้งสี่เล่ม,จงซานก็ต้องการด้วยเช่นกัน,เป็นอาวุธที่ร้ายกาจกว่าเซียนฉีทั่วไปซะอีก.
ช่างน่าเสียดายที่มันกลับคืนสู่ยอดฝีมือไปแล้ว,ทั้งที่กระบี่จูเซียนและกระบี่จิวเซียนอยู่ในมือของตี้เสวียนชา,ยังไม่สามารถคว้ามันเอาไว้ได้อย่างงั้นรึ?
ทว่าความจริงก็คือความจริง,เป็นยอดฝีมือคนใดกัน,แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลออกไป,ยังสามารถเรียกกระบี่เทวะทั้งสามกลับไปได้!
ใครกัน? มีคนที่น่าเกรงขามขนาดนั้นอยู่อีกรึ?
เป็นคนของแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?
แดนเทพอมตะที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน? หนีปู่ซาและหวังคูไม่รู้ว่าเจออะไรบ้าง.
เมื่อคิดถึงแดนเทพอมตะ,ภายในใจของจงซานที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง!
นวีชิงเฮวย!
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้,ดวงตาของจงซานก็ขดเข้าหากัน,นวีชิงเฮวยที่ปล่อยแสงสีน้ำเงินเข้าหาเขา,พุ่งตรงเข้าวาสนามังกรทองบนศีรษะ,ท้ายที่สุดก็เข้ามาภายในร่าง,สิ่งนี้คืออะไร?
จงซานที่หลับตาอยู่นั้น,แม้นว่าจะใช้สัมผัสตรวจสอบทั่วร่างแล้วก็ไม่พบ,แม้แต่แปดหางสวรรค์ก็ด้วยเช่นกัน,ไม่มี,ภายในใจของจงซานที่รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก,เขาที่ใช้หมอกหงหลวนกระจายไปทั่วร่าง,หากแต่ก็ไม่พบเช่นกัน,สิ่งนี้คืออะไร?
อะไรเข้ามาในร่างของเขา,จงซานไม่สามารถบอกได้เลย,ไม่รู้ว่าจะมีผลอะไรต่อร่างกายของเขาหรือไม่?
หลังจากที่ทำการตรวจสอบ,หนึ่งคืน,จงซานก็ไม่พบสิ่งใด,ดูเหมือนว่าคงต้องไปพบกับนวีชิงเฮวย.
ภายในใจเขารู้สึกไม่ดีนัก,จงซานรู้ดีว่าใต้สวรรค์แห่งนี้ยังมีอะไรที่ลึกล้ำไม่สามารถบอกได้อีกมาก.
ดาบฝันร้ายของจงซานได้รับความเสียหาย,จะต้องหลอมขึ้นมาใหม่,ด้วยเจตจำนงแห่งการต่อสู้และวาสนาของราชวงศ์,การจะหลอมขึ้นมาใหม่นั้นไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด.
ในระยะยาวต้าเจิ้งจะต้องก้าวไปอีกไกล,เขาจะสูญเสียจิตต่อสู้ไม่ได้! ดาบที่เหมาะกับเขา,นี่คือสิ่งที่จงซานปรารถนา.
ในครั้งนี้,การหลอมดาบขึ้นมาใหม่,เขาจะต้องเตรียมการซึ่งเขาได้ศึกษาวิธีต่างๆจากแผนผังแม่น้ำและขุนเขาแล้ว,ทั้งเจตจำนง,พลังแห่งกฏ,จิตใจ,เจตจำนงเทวะ,จิตต่อสู้!
ด้วยวิธีที่เขาได้ดัดแปลงจากแผนผังแม่น้ำและขุนเขา,ดาบใหม่ของเขาจะต้องร้ายกาจยิ่งกว่าเดิมแน่.
การหลอมขึ้นมาใหม่ไม่ได้ยากอะไรนัก,สามวัน,จงซานก็สามารถหลอมขึ้นมาเสร็จ.
ดาบยักษ์,ซึ่งมีรูปแบบและรูปร่างที่เหมือนเดิม,เขาจึงเรียกมันว่า
ฝันร้ายเช่นเดิม,เพราะว่าภารกิจของมันยังไม่เสร็จ,นั่นก็คือสังหารไท่จื่อเหล่ยเทียน,เพื่อจบฝันร้ายที่ยาวนานของเขา!
กับจุดประสงค์หลักของเขานี้,จงซานไม่มีวันลืม.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและซึ่งมีอากาศที่ค่อนข้างหนาแน่นในห้องโถงแล้วกล่าวออกมาว่า"หวนจี,ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้ามาก!"
มวลอากาศ,ที่มีเพียงจงซานสามารถมองเห็น,ก่อนที่จะปรากฏเป็นสตรีผู้งดงามอย่างที่สุด,นี่คือฐานของถ้ำร้อยสวรรค์,ซึ่งถึงเรียกว่าต้นกำเนิดปิศาจ,ซึ่งจงซานเรียกนางว่าหวนจีนั่นเอง.
"อืม,เจ้าจะช่วยเติมความต้องการของข้าได้หรือไม่?"หวยจีที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ความต้องการ?
ตราบเท่าที่ไม่ขัดต่อหลักการของข้า,ทุกอย่างย่อมไม่มีปัญหา!"จงซานพยักหน้ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"หวนจีที่แสดงท่าทางตื่นเต้นออกมา.
ต้นกำเนิดปิศาจ,หวนจีที่เป็นคนที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาเหมือนกับเด็กทั่วไป.
"เจ้ากล่าว!"จงซานพูด.
หวนจีที่กล่าวเสร็จและถามออกมา,"อืม,ข้าไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่!"
จงซาน"...........!"
"หลังจากข้าพูดไปแล้ว,จะทำได้ใหม?"หวนจีที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความคาดหวัง.
จงซาน,"......!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น