Immortality Chapter 670 Blood Asura
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 670 เผ่าอสูรโลหิต.
Chapter 670 Blood Asura
ชายชราที่มีสถานะสูงที่สุด,เห็นได้ชัดเจนว่าคำพูดของเขา,คือบัญชาของตระกูลเทียน.
จงซานที่ใช้วิชาสร้างภาพมายา,ตราสวรรค์ขึ้นมา,คาดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่บรรยากาศที่อยู่รอบๆ,ยังปรากฏความเบาบาง,ผ่อนปรนแรงกดดันออกจากจงซานในทันที.
เพียงแค่ภาพมายา?
เพียงแค่จงซานสร้างภาพของตราสวรรค์ขึ้นมาเท่านั้น,แต่กับทำให้บรรยากาศรอบๆรับรู้ได้เลยรึ?
บ่อคลื่นสงบและตราสวรรค์มีอะไรเกี่ยวข้องกันอย่างงั้นรึ?
จงซานที่รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน,สัมผัสเทวะของเขาในเวลานี้,ไม่ถูกอะไรขวางกั้นแล้ว,ราวกับว่านับตั้งแต่เขา.ฉายภาพตราสวรรค์ขึ้นมา,ก็ได้รับการยอมรับจากบ่อคลื่นสงบในทันที.
จงซานที่ต้องขมวดคิ้วไปมา,ตราสวรรค์นับว่าเก็บซ่อนความลับที่ยิ่งใหญ่,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก,กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้จะต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันอย่างแน่นอน.
"เทียนเฉินจื่อ,คารวะตราคำสั่งประมุขภพหยาง!"ชายชราที่เป็นหัวหน้าที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที.
"เทียนเฉินจื่อ?ท่านคือประมุขภพหยางรุ่นก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ตามข่าวที่เขาได้มา,ประมุขตระกูลเทียนรุ่นก่อน,เทียนเฉินจื่อไม่ได้ออกจากโลกใบเล็กแล้วรึ?
แล้วมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
"ใช่!
ว่าแต่ให้เรียกท่านว่าอะไร!."ชายชราที่พยักหน้ารับ.
ภายในใจของจงซานที่หดเกร็ง,เขาที่เห็นท่าทางของชายชรา,เกี่ยวกับตราสวรรค์นั้น,เขาเต็มไปด้วยความเคารพ,แม้แต่หวั่นเกรงด้วยซ้ำ.
"จงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตระกูลเทียนภพหยางยังมีอยู่อีกรึ?"เทียนเฉิงจื่อที่ชำเลืองมองจงซาน,ราวกับว่ากำลังสำรวจความคิดตัวตนของจงซาน.
"แล้วท่านคิดว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ทว่าภายในใจของจงซานไม่ได้รู้สึกวางใจนัก,ต้องไม่ลืมว่า,ท่าทางของฝ่ายตรงขามที่เปลี่ยนเป็นนอบน้อมนี้เป็นจริงหรือว่าเสแสร้าง?
อย่างไรก็ตามมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าพวกเขาจะไม่กระทำอะไรจงซาน.
"ตราสวรรค์ของจริงนั้นอยู่ที่ใหนอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แน่นอนว่ามันก็ต้องอยู่ในมือของประมุข!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้ารู้ว่ามันอยู่ที่ใหน?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวสอบถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"แม้นว่าข้าสามารถสร้างภาพของตราสวรรค์ออกมาได้,แต่ข้าไม่สามารถหยิบถือนำมันมาได้ด้วยตัวเองไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ตราสวรรค์,นับตั้งแต่โบราณมีเพียงแค่ประมุขเท่านั้นที่สามารถใช้ตราสวรรค์นี้,และออกคำสั่งทุกอย่างได้,การที่เจ้าบุกมายังบ่อคลื่นสงบ,แม้นว่าเจ้าจะมีตราสวรรค์ของจริง,ทว่าภพหยินหยางตระกูลเทียนเองก่อนหน้านี้ได้แบ่งแยกกันแล้ว,พวกเรานั้นย่อมไม่ได้วาดหวังที่จะรับคำสั่งจากอีกตระกูลอีกต่อไป!"เทียนเฉินจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
ส่วนคนอื่นๆต่างขมวดคิ้ว,ทว่าด้วยคำพูดของเทียนเฉินจื่อได้กล่าวออกมาแล้ว,คนอื่นๆย่อมไม่สามารถกล่าวอะไรได้.
ภพคู่หยิน-หยาง,ตระกูลเทียนได้แบ่งแยกกันเรียบร้อยแล้วรึ?
จงซานที่พิจารณาคำพูดดังกล่าว,แน่นอนว่ามันย่อมมีความนัยน์?
เดิมที่ก่อนหน้านี้เป็นตระกูลเดียวกัน,และตราสวรรค์ก็คือประมุขเท่านั้นที่ครอบครอง,เพียงแค่คิดจงซานก็เผยยิ้มที่เย็นชาออกมาในใจ.
"ไม่ว่าจะปฏิบัติหรือไม่นั้น,อยู่ในใจของพวกท่าน,ข้าไม่ได้ต้องการร้องขอสิ่งใด,ข้าเพียงต้องการสิ่งของๆข้ากลับคืน!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของจงซานเทียนเฉินจื่อที่ดวงตาหดเกร็ง,ส่วนคนอื่นๆเองก็เช่นกัน,ในเววตาที่เผยความโกรธอยู่เล็กน้อย.
?เห็นทางทางการตอบสนองของคนอื่นๆแล้วจงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,หมายความว่าอย่างไร?
กำลังคิดว่าข้าจะกล่าวอะไรกัน!
"สิ่งของของเจ้า?
หมายถึงสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่เผยท่าทางดำมืดและเย็นชา.
"ไม่,ข้าควรจะบอกว่ามีภูติสองตนจากภพหยาง,ถูกพวกเจ้าคุมขังเอาไว้ที่นี่!"จงซานทีก่ล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"สายตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโต.
ทุกคนที่จดจ้องสบตากันและกัน,คราแรกรู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างมาก,จากนั้นก็สลายหายไป,แววตาที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ภูติอย่างงั้นรึ?
"เพียงแค่ภูติอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกเขาที่อดไม่ได้ต้องสอบถามออกมาทันที.
"แน่นอน!"จงซานพยักหน้า.
ดูจากใบหน้าท่าทางของพวกเขาก่อนหน้านี้,จงซานเองก็รู้สึกประหลาดใจ,ราวกับว่าที่นี่มีสิ่งของที่สำคัญของตระกูลเทียนภพหยางอยู่,อย่างงั้นรึ?
คนผู้หนึ่งที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ท้ายที่สุดก็จับจ้องมองไปยังเทียนเฉินจื่อเพื่อตัดสินใจ!
"ไม่รู้ว่าทำไมทุกท่านต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เทียนเฉินจื่อที่หลับตาลง,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้นเอ่ยออกมาทันที,"ตกลง,ในเมื่อมีแขกจากตระกูลเทียนภพหยาง,จะไม่ให้ตระกูลเทียนภพหยินไว้หน้าพวกเจ้าได้อย่างไร!"
"ขอบคุณ!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา,ซึ่งภายในใจที่ลอบถอนหายใจเช่นกัน,ดูเหมือนว่าจะเป็นไปด้วยดี.
ในเวลาเดียวกัน,ทันใดนั้นก็มีคนที่พุ่งเข้ามาจากด้านนอก,ชุดของเขาที่ขาดวิ่น,ทรงผมที่หยิกหยอยกระเซอะกระเซิง,ใบหน้าที่หายใจแฮกๆ,น่าอนาถเป็นอย่างมาก,เทียนจี้จื่อนั่นเอง!
ทันทีที่เทียนจี้จื่อเข้ามาถึง,ทันใดนั้นสายตาของเขาก็เห็นจงซานได้ในทันที.
"เป็นเจ้า? เจ้าปิศาจ!!"
เทียนจี้จื่อที่เข้ามาในบ่อคลื่นสงบ,ก็คำรามลั่นใส่จงซาน,พร้อมกับยกกระบี่ชี้ไปยังหน้าของเขาด้วย.
"สามหาว!!"
เทียนเฉินจื่อที่คำรามดัง,เทียนจี้จื่อที่ต้องหยุด,พร้อมกับค่อยๆหันหน้าไปหาเทียนเฉินจื่อ.
"อาวุโสใหญ่,เป็นเขา,ตระกูลเทียนต้องพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน,ขุนเขาทั้งหาล่มสลาย,แม้แต่กรรมวาสนาและวาสนา,ต่างหดหาย,มีเหล่าภูติมากมายบุกเข้ามายังตระกูลเทียน,ผู้เยาว์เกือบทั้งหมดได้รับบาดเจ็บหนัก,แม้แต่ค่ายกลของตระกูลเทียนเกือบทั้งหมดยังพังทะลาย,เขายังสมคบกับคนโลกใบใหญ่,คนผู้นี้ไม่ตาย,ยากที่จะสามารถบรรเทาความโกรธภายในใจของข้าได้,หากว่าเขาไม่ตาย,จะต้องอับอายขายหน้ากับบรรพชนตระกูลเทียนของพวกเรา!"เทียนจี้จื่อที่กล่าวอออกมาเสียงดังฟังชัด.
"ภายในบ่อคลื่นสงบ,ใช้สถานที่ที่เจ้าจะมาวางอำนาจได้รึ!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเสียงดังตำหนิเขาอย่างแรง.
แม้แต่คนอื่นๆเองก็รอคอยฟังคำสั่งของเทียนเฉินจื่อ,สายตาของพวกเขาที่เฉยเมยจับจ้องมองไปยังเทียนจี้จื่อ.
"การที่ตระกูลเทียนเกิดเหตุเช่นนี้ขึ้น,เป็นเพราะเจ้าไร้ปัญญาปกป้องตระกูลเทียนไม่ใช่รึไง!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
กับคำพูดของเทียนเฉินจื่อ,ราวกับว่าเขาที่ไม่ใส่ใจตัวตนของเทียนจี้จื่อด้วยซ้ำ,หากแต่คำพูดของเขาที่กล่าวออกมาก็ทำให้เทียนจี้จื่อเงียบลง,ไม่กล้ากล่าวโต้เถียงอะไรออกมา.
"เทียนจี้จื่อ,อย่าหาว่าข้า,กล่าวหาเจ้าเลยนะ,ทำไมตระกูลเทียนต้องพบกับหายนะเช่นนี้นั้น,ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการให้เป็นไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวหยัน.
"สารเลว,ข้าต้องการอย่างงั้นรึ?
ข้าต้องการให้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"เทียนจี้จื่อที่โกรธเกรี้ยว,ร้อนรุ่มสุมอยู่ในอกแทบจะระเบิดออกมา.
"ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะไม่ยอมรับ,เช่นนั้นข้าจึงได้บันทึกเรื่องที่พวกเราเจรจากันก่อนหน้านี้เอาไว้!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
ขณะที่ทุกคนแสดงท่าทางแปลกประหลาด,หากแต่เทียนจี้จื่อนั้นยังคงจดจ้องจงซานด้วยความโกรธ,ก่อนที่จะเห็นจงซานนำหยกบันทึกออกมาทันที.
ขณะที่ถ่ายพลังลงไป,ก็เผยให้เห็นภาพเหตุการณ์ตั้งแต่เขาขอเข้าพบกับเทียนจี้จื่อปรากฏออกมา.
"ประมุขตระกูลเทียน,ข้าขอยืนยันคำพูดของข้า,จากวันนี้ข้าจงซานจะต้องกลับมายังตระกูลเทียนอีกครั้งแน่นอน,ข้าจะทำให้เจ้ารู้สึกเสียใจ,ทำให้ตระกูลเทียนพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน!"
"เจ้าต้องการทำให้ตระกูลเทียน,พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินอย่างงั้นรึ?
ดี,ข้าจะคอยดูว่าเจ้ามีความสามารถแค่ใหน!"เทียนจี้จื่อที่เผยยิ้มอย่างเหยียดหยันออกมา.
"แน่นอนว่าทั้งหมด,เพราะข้าจงซานต้องการเดินทางมาที่นี่,ไม่จำเป็นต้องให้ประมุขเช่นเจ้าอนุญาต,ข้าก็สามารถมายังบ่อคลื่นสงบได้!"จงซานกล่าวแค่นเสียง.
ในภาพที่ปรากฏ,เทียนจี้จื่อที่เผยท่าทางเหยียดหยันดูถูกดูแคลนอย่างปิดหูปิดตา,กับคำพูดของจงซาน,เทียนจี้จื่อไม่สนใจจะฟังเลยแม้แต่น้อย.
ในเวลานี้ใบหน้าของเทียนจี้จื่อที่แดงลามกระจายไปจนถึงลำคอ.
"อย่างไร?
เทียนจี้จื่อ,ข้าไม่ยุติธรรมกับเจ้าตรงใหนกัน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ฮือ,อือ,สารเลว.........,เจ้ากล้าดูแคลนข้ารึ?"ดวงตาของเทียนจี้จื่อที่กลายเป็นสีแดง.
"ตระกูลเทียนภพหยินคือตระกูลของเจ้า,ข้าจะกล้าดูแคลนเจ้าได้อย่างไร?
เทียนจี้จื่อ,เจ้าควรจะถามตัวเองซะมากกว่า!"จงซานที่กล่าวเย้ย.
"เจ้า........."เทียนจี้จื่อที่กล่าวกระหืดกระหอบ.
"พอแล้ว!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
เทียนจี้จื่อที่แทบบ้าคลั่ง,ทว่าก็ต้องหยุดชะงัก,ไม่มีคำโต้เถียงอันใด.
"ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีและความน่าเคารพ,ไปยืนอยู่ข้างๆ"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เทียนจี้จื่อที่จ้องมองเทียนเฉินจื่อและเหล่ากลุ่มอาวุโส,จากนั้นใบหน้าที่สลดย่ำแย่ไปในทันที,เขารับรู้ว่าเทียนเฉินจื่อไม่พอใจแล้ว,ทำให้เขารู้สึกเศร้าห่อเหี่ยวใจที่สุด,ทำได้แค่ก้าวไปอยู่ข้างๆ.
"ภูติสองตน,นี่คือรูปลักษณ์ของพวกนาง!"จงซานที่สร้างภาพของเหว่ยหยิงหลานและภรรยาของเสวียนหยวนให้ปรากฏขึ้น.
"เหว่ยหยิงหลาน!"อาวุโสเทียนผู้หนึ่งที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา.
จากนั้น,ก็มีอีกหลายคนที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นภาพของเหว่ยหยิงหลานเช่นเดียวกัน.
เห็นใบหน้าท่าทางของคนหลายคน,ที่ดูไม่ต่างจากเทียนจี้จื่อก่อนหน้านี้เลย,จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจขึ้นมา.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาทันที.
อาวุโสหลายคนที่ดูเฉยเมย,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวไม่ต่างกัน,มีเพียงเทียนเฉินจื่อที่ยังคงสงบเหมือนกับก่อนหน้า.
"เจ้ามาสายไป!"เทียนเฉินจื่อกล่าวออกมาทันที.
ได้ยินคำพูดดังกล่าว,จงซานที่รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที,ทำไมแต่ละคนถึงได้แสดงท่าทางดุเดือดโกรธเกรี้ยวถึงเพียงนั้นด้วย.
"หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ก่อนหน้านี้,นางถูกส่งมายังบ่อคลื่นสงบ,นอกจากนี้นางนับว่ามีความสามารถสูง,พวกเราที่เตรียมฝึกฝนนาง,หากแต่นางนั้นมีความสามารถที่น่าเกรงขามทรงพลังเกินไป!"เทียนเฉินจื่อที่ส่ายหน้าไปมา,พลางถอนหายใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"
"นางเป็นคนพิเศษ,ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของนางจะตื่นขึ้นนับตั้งแต่อยู่น้ำพุเหลืองแล้ว,เมื่อพวกเรานำมายังบ่อคลื่นสงบ,ดูเหมือนว่าจะมีคนจับจ้องมองนางมาตั้งแต่ก่อนหน้าแล้ว,ในวันนั้น,ก็ปรากฏอสูรโลหิตได้บุกรุกเข้ามา,เขามีพลังที่น่าหวาดกลัว,แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ถึงกับสามารถแหวกม่านพลังของโลกใบเล็กเข้ามาได้อย่างง่ายดาย,จากนั้นก็นำนางจากไปยังโลกใบใหญ่,ในเวลานี้นางได้กลายเป็นคนของโลกใบใหญ่ไปแล้ว,การรุกเข้ามาของตัวตนที่น่าหวาดกลัวนั่น,เขายังได้สังหารผู้เยาว์ลำดับสอง,อาวุโสเจ็ด,อาวุโสเก้า,ยอดฝีมือของพวกเราให้ตกตายไปในทันทีอีกด้วย."เทียนเฉินจื่อที่เอ่ยปากออกมาด้วยความเจ็บช้ำ.
"เจ้าว่ากระไรนะ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
ในเวลาเดียวกันนั้น,อาวุโสคนหนึ่งที่นำหยกบันทึกออกมาทันที,ซึ่งที่ด้านในนั้นปรากฏภาพที่ค่อยข้างลางเลือนเหมือนกัน.
ในภาพนั้น,มีภูติอสูรที่มีขนาดสามจั้ง,ที่บนหัวมีเขายื่นออกมาคู่หนึ่ง,ดวงตาสีแดง,ร่างกายที่ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยโลหิต,สีแดงชาติ,แต่ละแขนมีนิ้วเพียงสี่นิ้ว,หากแต่กลับมีเล็บคมราวกับใบมีด,ขณะที่มือของอสูรตนดังกล่าวได้ยื่นมือออกไปจับแจกันหยกขนาดเล็ก,ที่ด้านในนั้นมีภูติหยิงหลานที่ถูกขังเอาไว้.
พริบตาเดียว,ในเวลานั้นขณะที่เขาจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก็คำรามออกมาเสียงดัง,เป็นเสียงที่ดูทรงพลังมาก.
"จิตสำนึกภูติโลหิตอย่างงั้นรึ?
บิดาผู้นี้ในที่สุดก็มีศิษย์กับเขาซักที,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
และจากนั้นภาพก็หายไปในทันที.
"นี่เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
"เซียนสวรรค์ขั้นปลาย,ตระกูลเทียนสามคนตกตายไปในทันที,เจ้ายังคิดว่าเขาไม่แข็งแกร่งอีกอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แล้วเขาเป็นใคร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นเผ่าๆหนึ่งในโลกใบใหญ่,เผ่าอสูรโลหิต!"เทียนเฉินจื่อที่สูดหายใจลึก.
เหว่ยหยิงหลานถูกนำไปยังโลกใบใหญ่แล้วรึ? ทันใดนั้นภายในใจของจงซานรู้สึกอ้างวาง,รัดแน่นขึ้นมาในทันที.
"หยกบันทึกนี้,มอบให้เจ้า!"อาวุโสคนหนึ่งที่ทำการบันทึกภาพเอาไว้ก็ส่งหยกออกมา.
จงซานที่ยื่นมือออกไปรับ,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ขอบคุณ!"
เขาที่เก็บอย่างระมัดระวัง.
"ตราสวรรค์อย่างงั้นรึ?"เทียนจี้จื่อที่อุทานออกมาพร้อมกับจับจ้องมองไปยังจงซาน.
ในเวลานั้นเทียนจื่อจื่อที่ได้ยินคำพูดจากอาวุโสคนหนึ่งที่จงซานใช้วิชาสร้างภาพมันขึ้นมา,แม้ว่าจะไม่เห็นมันเอง,หากแต่เพียงแค่ได้ยินชื่อของมันก็ทำให้เขาพอจะคาดเดาเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ในทันที.
จงซานที่ไม่สนใจเทียนจี้จื่อ,ทว่าชี้ไปยังสตรีอีกคนแล้วกล่าวออกมาว่า,"สตรีอีกคน,เป็นภรรยาของสหายข้าล่ะ!"
Chapter 670 Blood Asura
血修罗
เผ่าอสูรโลหิต(อาชูร่า).
ชายชราที่มีสถานะสูงที่สุด,เห็นได้ชัดเจนว่าคำพูดของเขา,คือบัญชาของตระกูลเทียน.
จงซานที่ใช้วิชาสร้างภาพมายา,ตราสวรรค์ขึ้นมา,คาดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่บรรยากาศที่อยู่รอบๆ,ยังปรากฏความเบาบาง,ผ่อนปรนแรงกดดันออกจากจงซานในทันที.
เพียงแค่ภาพมายา?
เพียงแค่จงซานสร้างภาพของตราสวรรค์ขึ้นมาเท่านั้น,แต่กับทำให้บรรยากาศรอบๆรับรู้ได้เลยรึ?
บ่อคลื่นสงบและตราสวรรค์มีอะไรเกี่ยวข้องกันอย่างงั้นรึ?
จงซานที่รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน,สัมผัสเทวะของเขาในเวลานี้,ไม่ถูกอะไรขวางกั้นแล้ว,ราวกับว่านับตั้งแต่เขา.ฉายภาพตราสวรรค์ขึ้นมา,ก็ได้รับการยอมรับจากบ่อคลื่นสงบในทันที.
จงซานที่ต้องขมวดคิ้วไปมา,ตราสวรรค์นับว่าเก็บซ่อนความลับที่ยิ่งใหญ่,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก,กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้จะต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันอย่างแน่นอน.
"เทียนเฉินจื่อ,คารวะตราคำสั่งประมุขภพหยาง!"ชายชราที่เป็นหัวหน้าที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที.
"เทียนเฉินจื่อ?ท่านคือประมุขภพหยางรุ่นก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ตามข่าวที่เขาได้มา,ประมุขตระกูลเทียนรุ่นก่อน,เทียนเฉินจื่อไม่ได้ออกจากโลกใบเล็กแล้วรึ?
แล้วมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
"ใช่!
ว่าแต่ให้เรียกท่านว่าอะไร!."ชายชราที่พยักหน้ารับ.
ภายในใจของจงซานที่หดเกร็ง,เขาที่เห็นท่าทางของชายชรา,เกี่ยวกับตราสวรรค์นั้น,เขาเต็มไปด้วยความเคารพ,แม้แต่หวั่นเกรงด้วยซ้ำ.
"จงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตระกูลเทียนภพหยางยังมีอยู่อีกรึ?"เทียนเฉิงจื่อที่ชำเลืองมองจงซาน,ราวกับว่ากำลังสำรวจความคิดตัวตนของจงซาน.
"แล้วท่านคิดว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ทว่าภายในใจของจงซานไม่ได้รู้สึกวางใจนัก,ต้องไม่ลืมว่า,ท่าทางของฝ่ายตรงขามที่เปลี่ยนเป็นนอบน้อมนี้เป็นจริงหรือว่าเสแสร้าง?
อย่างไรก็ตามมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าพวกเขาจะไม่กระทำอะไรจงซาน.
"ตราสวรรค์ของจริงนั้นอยู่ที่ใหนอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แน่นอนว่ามันก็ต้องอยู่ในมือของประมุข!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้ารู้ว่ามันอยู่ที่ใหน?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวสอบถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"แม้นว่าข้าสามารถสร้างภาพของตราสวรรค์ออกมาได้,แต่ข้าไม่สามารถหยิบถือนำมันมาได้ด้วยตัวเองไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ตราสวรรค์,นับตั้งแต่โบราณมีเพียงแค่ประมุขเท่านั้นที่สามารถใช้ตราสวรรค์นี้,และออกคำสั่งทุกอย่างได้,การที่เจ้าบุกมายังบ่อคลื่นสงบ,แม้นว่าเจ้าจะมีตราสวรรค์ของจริง,ทว่าภพหยินหยางตระกูลเทียนเองก่อนหน้านี้ได้แบ่งแยกกันแล้ว,พวกเรานั้นย่อมไม่ได้วาดหวังที่จะรับคำสั่งจากอีกตระกูลอีกต่อไป!"เทียนเฉินจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
ส่วนคนอื่นๆต่างขมวดคิ้ว,ทว่าด้วยคำพูดของเทียนเฉินจื่อได้กล่าวออกมาแล้ว,คนอื่นๆย่อมไม่สามารถกล่าวอะไรได้.
ภพคู่หยิน-หยาง,ตระกูลเทียนได้แบ่งแยกกันเรียบร้อยแล้วรึ?
จงซานที่พิจารณาคำพูดดังกล่าว,แน่นอนว่ามันย่อมมีความนัยน์?
เดิมที่ก่อนหน้านี้เป็นตระกูลเดียวกัน,และตราสวรรค์ก็คือประมุขเท่านั้นที่ครอบครอง,เพียงแค่คิดจงซานก็เผยยิ้มที่เย็นชาออกมาในใจ.
"ไม่ว่าจะปฏิบัติหรือไม่นั้น,อยู่ในใจของพวกท่าน,ข้าไม่ได้ต้องการร้องขอสิ่งใด,ข้าเพียงต้องการสิ่งของๆข้ากลับคืน!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของจงซานเทียนเฉินจื่อที่ดวงตาหดเกร็ง,ส่วนคนอื่นๆเองก็เช่นกัน,ในเววตาที่เผยความโกรธอยู่เล็กน้อย.
?เห็นทางทางการตอบสนองของคนอื่นๆแล้วจงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,หมายความว่าอย่างไร?
กำลังคิดว่าข้าจะกล่าวอะไรกัน!
"สิ่งของของเจ้า?
หมายถึงสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่เผยท่าทางดำมืดและเย็นชา.
"ไม่,ข้าควรจะบอกว่ามีภูติสองตนจากภพหยาง,ถูกพวกเจ้าคุมขังเอาไว้ที่นี่!"จงซานทีก่ล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"สายตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโต.
ทุกคนที่จดจ้องสบตากันและกัน,คราแรกรู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างมาก,จากนั้นก็สลายหายไป,แววตาที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ภูติอย่างงั้นรึ?
"เพียงแค่ภูติอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกเขาที่อดไม่ได้ต้องสอบถามออกมาทันที.
"แน่นอน!"จงซานพยักหน้า.
ดูจากใบหน้าท่าทางของพวกเขาก่อนหน้านี้,จงซานเองก็รู้สึกประหลาดใจ,ราวกับว่าที่นี่มีสิ่งของที่สำคัญของตระกูลเทียนภพหยางอยู่,อย่างงั้นรึ?
คนผู้หนึ่งที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ท้ายที่สุดก็จับจ้องมองไปยังเทียนเฉินจื่อเพื่อตัดสินใจ!
"ไม่รู้ว่าทำไมทุกท่านต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เทียนเฉินจื่อที่หลับตาลง,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้นเอ่ยออกมาทันที,"ตกลง,ในเมื่อมีแขกจากตระกูลเทียนภพหยาง,จะไม่ให้ตระกูลเทียนภพหยินไว้หน้าพวกเจ้าได้อย่างไร!"
"ขอบคุณ!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา,ซึ่งภายในใจที่ลอบถอนหายใจเช่นกัน,ดูเหมือนว่าจะเป็นไปด้วยดี.
ในเวลาเดียวกัน,ทันใดนั้นก็มีคนที่พุ่งเข้ามาจากด้านนอก,ชุดของเขาที่ขาดวิ่น,ทรงผมที่หยิกหยอยกระเซอะกระเซิง,ใบหน้าที่หายใจแฮกๆ,น่าอนาถเป็นอย่างมาก,เทียนจี้จื่อนั่นเอง!
ทันทีที่เทียนจี้จื่อเข้ามาถึง,ทันใดนั้นสายตาของเขาก็เห็นจงซานได้ในทันที.
"เป็นเจ้า? เจ้าปิศาจ!!"
เทียนจี้จื่อที่เข้ามาในบ่อคลื่นสงบ,ก็คำรามลั่นใส่จงซาน,พร้อมกับยกกระบี่ชี้ไปยังหน้าของเขาด้วย.
"สามหาว!!"
เทียนเฉินจื่อที่คำรามดัง,เทียนจี้จื่อที่ต้องหยุด,พร้อมกับค่อยๆหันหน้าไปหาเทียนเฉินจื่อ.
"อาวุโสใหญ่,เป็นเขา,ตระกูลเทียนต้องพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน,ขุนเขาทั้งหาล่มสลาย,แม้แต่กรรมวาสนาและวาสนา,ต่างหดหาย,มีเหล่าภูติมากมายบุกเข้ามายังตระกูลเทียน,ผู้เยาว์เกือบทั้งหมดได้รับบาดเจ็บหนัก,แม้แต่ค่ายกลของตระกูลเทียนเกือบทั้งหมดยังพังทะลาย,เขายังสมคบกับคนโลกใบใหญ่,คนผู้นี้ไม่ตาย,ยากที่จะสามารถบรรเทาความโกรธภายในใจของข้าได้,หากว่าเขาไม่ตาย,จะต้องอับอายขายหน้ากับบรรพชนตระกูลเทียนของพวกเรา!"เทียนจี้จื่อที่กล่าวอออกมาเสียงดังฟังชัด.
"ภายในบ่อคลื่นสงบ,ใช้สถานที่ที่เจ้าจะมาวางอำนาจได้รึ!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเสียงดังตำหนิเขาอย่างแรง.
แม้แต่คนอื่นๆเองก็รอคอยฟังคำสั่งของเทียนเฉินจื่อ,สายตาของพวกเขาที่เฉยเมยจับจ้องมองไปยังเทียนจี้จื่อ.
"การที่ตระกูลเทียนเกิดเหตุเช่นนี้ขึ้น,เป็นเพราะเจ้าไร้ปัญญาปกป้องตระกูลเทียนไม่ใช่รึไง!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
กับคำพูดของเทียนเฉินจื่อ,ราวกับว่าเขาที่ไม่ใส่ใจตัวตนของเทียนจี้จื่อด้วยซ้ำ,หากแต่คำพูดของเขาที่กล่าวออกมาก็ทำให้เทียนจี้จื่อเงียบลง,ไม่กล้ากล่าวโต้เถียงอะไรออกมา.
"เทียนจี้จื่อ,อย่าหาว่าข้า,กล่าวหาเจ้าเลยนะ,ทำไมตระกูลเทียนต้องพบกับหายนะเช่นนี้นั้น,ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการให้เป็นไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวหยัน.
"สารเลว,ข้าต้องการอย่างงั้นรึ?
ข้าต้องการให้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"เทียนจี้จื่อที่โกรธเกรี้ยว,ร้อนรุ่มสุมอยู่ในอกแทบจะระเบิดออกมา.
"ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะไม่ยอมรับ,เช่นนั้นข้าจึงได้บันทึกเรื่องที่พวกเราเจรจากันก่อนหน้านี้เอาไว้!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
ขณะที่ทุกคนแสดงท่าทางแปลกประหลาด,หากแต่เทียนจี้จื่อนั้นยังคงจดจ้องจงซานด้วยความโกรธ,ก่อนที่จะเห็นจงซานนำหยกบันทึกออกมาทันที.
ขณะที่ถ่ายพลังลงไป,ก็เผยให้เห็นภาพเหตุการณ์ตั้งแต่เขาขอเข้าพบกับเทียนจี้จื่อปรากฏออกมา.
"ประมุขตระกูลเทียน,ข้าขอยืนยันคำพูดของข้า,จากวันนี้ข้าจงซานจะต้องกลับมายังตระกูลเทียนอีกครั้งแน่นอน,ข้าจะทำให้เจ้ารู้สึกเสียใจ,ทำให้ตระกูลเทียนพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน!"
"เจ้าต้องการทำให้ตระกูลเทียน,พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินอย่างงั้นรึ?
ดี,ข้าจะคอยดูว่าเจ้ามีความสามารถแค่ใหน!"เทียนจี้จื่อที่เผยยิ้มอย่างเหยียดหยันออกมา.
"แน่นอนว่าทั้งหมด,เพราะข้าจงซานต้องการเดินทางมาที่นี่,ไม่จำเป็นต้องให้ประมุขเช่นเจ้าอนุญาต,ข้าก็สามารถมายังบ่อคลื่นสงบได้!"จงซานกล่าวแค่นเสียง.
ในภาพที่ปรากฏ,เทียนจี้จื่อที่เผยท่าทางเหยียดหยันดูถูกดูแคลนอย่างปิดหูปิดตา,กับคำพูดของจงซาน,เทียนจี้จื่อไม่สนใจจะฟังเลยแม้แต่น้อย.
ในเวลานี้ใบหน้าของเทียนจี้จื่อที่แดงลามกระจายไปจนถึงลำคอ.
"อย่างไร?
เทียนจี้จื่อ,ข้าไม่ยุติธรรมกับเจ้าตรงใหนกัน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ฮือ,อือ,สารเลว.........,เจ้ากล้าดูแคลนข้ารึ?"ดวงตาของเทียนจี้จื่อที่กลายเป็นสีแดง.
"ตระกูลเทียนภพหยินคือตระกูลของเจ้า,ข้าจะกล้าดูแคลนเจ้าได้อย่างไร?
เทียนจี้จื่อ,เจ้าควรจะถามตัวเองซะมากกว่า!"จงซานที่กล่าวเย้ย.
"เจ้า........."เทียนจี้จื่อที่กล่าวกระหืดกระหอบ.
"พอแล้ว!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
เทียนจี้จื่อที่แทบบ้าคลั่ง,ทว่าก็ต้องหยุดชะงัก,ไม่มีคำโต้เถียงอันใด.
"ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีและความน่าเคารพ,ไปยืนอยู่ข้างๆ"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เทียนจี้จื่อที่จ้องมองเทียนเฉินจื่อและเหล่ากลุ่มอาวุโส,จากนั้นใบหน้าที่สลดย่ำแย่ไปในทันที,เขารับรู้ว่าเทียนเฉินจื่อไม่พอใจแล้ว,ทำให้เขารู้สึกเศร้าห่อเหี่ยวใจที่สุด,ทำได้แค่ก้าวไปอยู่ข้างๆ.
"ภูติสองตน,นี่คือรูปลักษณ์ของพวกนาง!"จงซานที่สร้างภาพของเหว่ยหยิงหลานและภรรยาของเสวียนหยวนให้ปรากฏขึ้น.
"เหว่ยหยิงหลาน!"อาวุโสเทียนผู้หนึ่งที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา.
จากนั้น,ก็มีอีกหลายคนที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นภาพของเหว่ยหยิงหลานเช่นเดียวกัน.
เห็นใบหน้าท่าทางของคนหลายคน,ที่ดูไม่ต่างจากเทียนจี้จื่อก่อนหน้านี้เลย,จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจขึ้นมา.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาทันที.
อาวุโสหลายคนที่ดูเฉยเมย,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวไม่ต่างกัน,มีเพียงเทียนเฉินจื่อที่ยังคงสงบเหมือนกับก่อนหน้า.
"เจ้ามาสายไป!"เทียนเฉินจื่อกล่าวออกมาทันที.
ได้ยินคำพูดดังกล่าว,จงซานที่รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที,ทำไมแต่ละคนถึงได้แสดงท่าทางดุเดือดโกรธเกรี้ยวถึงเพียงนั้นด้วย.
"หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ก่อนหน้านี้,นางถูกส่งมายังบ่อคลื่นสงบ,นอกจากนี้นางนับว่ามีความสามารถสูง,พวกเราที่เตรียมฝึกฝนนาง,หากแต่นางนั้นมีความสามารถที่น่าเกรงขามทรงพลังเกินไป!"เทียนเฉินจื่อที่ส่ายหน้าไปมา,พลางถอนหายใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"
"นางเป็นคนพิเศษ,ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของนางจะตื่นขึ้นนับตั้งแต่อยู่น้ำพุเหลืองแล้ว,เมื่อพวกเรานำมายังบ่อคลื่นสงบ,ดูเหมือนว่าจะมีคนจับจ้องมองนางมาตั้งแต่ก่อนหน้าแล้ว,ในวันนั้น,ก็ปรากฏอสูรโลหิตได้บุกรุกเข้ามา,เขามีพลังที่น่าหวาดกลัว,แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ถึงกับสามารถแหวกม่านพลังของโลกใบเล็กเข้ามาได้อย่างง่ายดาย,จากนั้นก็นำนางจากไปยังโลกใบใหญ่,ในเวลานี้นางได้กลายเป็นคนของโลกใบใหญ่ไปแล้ว,การรุกเข้ามาของตัวตนที่น่าหวาดกลัวนั่น,เขายังได้สังหารผู้เยาว์ลำดับสอง,อาวุโสเจ็ด,อาวุโสเก้า,ยอดฝีมือของพวกเราให้ตกตายไปในทันทีอีกด้วย."เทียนเฉินจื่อที่เอ่ยปากออกมาด้วยความเจ็บช้ำ.
"เจ้าว่ากระไรนะ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
ในเวลาเดียวกันนั้น,อาวุโสคนหนึ่งที่นำหยกบันทึกออกมาทันที,ซึ่งที่ด้านในนั้นปรากฏภาพที่ค่อยข้างลางเลือนเหมือนกัน.
ในภาพนั้น,มีภูติอสูรที่มีขนาดสามจั้ง,ที่บนหัวมีเขายื่นออกมาคู่หนึ่ง,ดวงตาสีแดง,ร่างกายที่ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยโลหิต,สีแดงชาติ,แต่ละแขนมีนิ้วเพียงสี่นิ้ว,หากแต่กลับมีเล็บคมราวกับใบมีด,ขณะที่มือของอสูรตนดังกล่าวได้ยื่นมือออกไปจับแจกันหยกขนาดเล็ก,ที่ด้านในนั้นมีภูติหยิงหลานที่ถูกขังเอาไว้.
พริบตาเดียว,ในเวลานั้นขณะที่เขาจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก็คำรามออกมาเสียงดัง,เป็นเสียงที่ดูทรงพลังมาก.
"จิตสำนึกภูติโลหิตอย่างงั้นรึ?
บิดาผู้นี้ในที่สุดก็มีศิษย์กับเขาซักที,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
และจากนั้นภาพก็หายไปในทันที.
"นี่เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
"เซียนสวรรค์ขั้นปลาย,ตระกูลเทียนสามคนตกตายไปในทันที,เจ้ายังคิดว่าเขาไม่แข็งแกร่งอีกอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แล้วเขาเป็นใคร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นเผ่าๆหนึ่งในโลกใบใหญ่,เผ่าอสูรโลหิต!"เทียนเฉินจื่อที่สูดหายใจลึก.
เหว่ยหยิงหลานถูกนำไปยังโลกใบใหญ่แล้วรึ? ทันใดนั้นภายในใจของจงซานรู้สึกอ้างวาง,รัดแน่นขึ้นมาในทันที.
"หยกบันทึกนี้,มอบให้เจ้า!"อาวุโสคนหนึ่งที่ทำการบันทึกภาพเอาไว้ก็ส่งหยกออกมา.
”พรึบ!”
จงซานที่ยื่นมือออกไปรับ,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ขอบคุณ!"
เขาที่เก็บอย่างระมัดระวัง.
"ตราสวรรค์อย่างงั้นรึ?"เทียนจี้จื่อที่อุทานออกมาพร้อมกับจับจ้องมองไปยังจงซาน.
ในเวลานั้นเทียนจื่อจื่อที่ได้ยินคำพูดจากอาวุโสคนหนึ่งที่จงซานใช้วิชาสร้างภาพมันขึ้นมา,แม้ว่าจะไม่เห็นมันเอง,หากแต่เพียงแค่ได้ยินชื่อของมันก็ทำให้เขาพอจะคาดเดาเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ในทันที.
จงซานที่ไม่สนใจเทียนจี้จื่อ,ทว่าชี้ไปยังสตรีอีกคนแล้วกล่าวออกมาว่า,"สตรีอีกคน,เป็นภรรยาของสหายข้าล่ะ!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น