Immortality Chapter 660 The first step, the moral prestige sweeps the floor
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 660 แผนการก้าวแรก,เอาหน้าไปกวาดพื้น.
Chapter
660 The first step, the moral prestige
sweeps the floor
จงซานที่ระงับความโกรธเกรี้ยวของตัวเองเอาไว้,พร้อมกับนำคนของเขาออกจากตระกูลเทียน.
เหว่ยไท่จงที่ได้รับบาดเจ็บและความอับยศกลับมา,ราวกับน้ำมันที่เทราดลงไปในเปลวเพลิง,ทำให้ความโกรธเกรี้ยวของจงซานยิ่งลุกกระหน่ำ.
เทียนจี้จื่อที่ดูแคลนพวกเขาที่สุด,ถึงจงซานจะกล่าวอะไรไปก็ไร้ประโยชน์,เพื่อเอาคืนตระกูลเทียน,แผนการของเขาจะต้องดำเนินไปอย่างระเอียดรอบคอบ.
จงซานรู้ดีว่าการจะขอหยิงหลานคืนมานั้นเป็นเรื่องยาก,และเขาคิดว่าด้วยนิสัยอย่างเทียนจี้จื่อนั้นไม่มีทางยอม.
หลังจากที่ออกมาจากพื้นที่ตระกูลเทียนแล้ว,จงซานยังไม่ออกไปจากนรกหมื่นจั้ง,จงซานที่จดจ้องมองไปยังพื้นที่ตระกูลเทียนที่มีขนาดใหญ่โต.
"ฝ่าบาท,ท่านกล่าวก่อนหน้านี้ว่า,ใช้สันติวิธีก่อน,หลังจากสันติวิธีแล้วคืออะไร?"เหว่ยไท่จงที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางร้อนใจ.
"กองกำลังหนุน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความโกรธ.
"กองกำลังหนุนอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้ากำลังจะใช้กองกำลังทหารจัดการตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?นี่เจ้าบ้าไปแล้วรึ?"หยินโหลวหรี่ที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจับจ้องมองไปยังหยินโหลวหรี่.
"ขณะที่เข้าไปนั้น,นอกเหนือจากเทียนจี้จื่อ,ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ทรงพลัง,นอกจากเทียนจี้จื่อและอาวุโสเทียนสตรี,อย่างน้อยก็ต้องมีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้หกคน,ซึ่งเทียนเซียวออกไปด้านนอก,ก็หมายความว่าพวกเขามีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เจ็ดคน,เจ้าจะใช้กองกำลังใดจัดการกับตระกูลเทียน?"หยินโหลวหรี่แสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.
เจ็ดระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?
จำนวนระดับสวรรค์ทั่วหล้ามารวมกันที่ตระกูลเทียนเป็นจำนวนมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีถึงเจ็ดคน,ต้องบอกเลยว่าตระกูลเทียนนั้นไม่ธรรมดา,เห็นได้ชัดเจนว่าการหาเรื่องพวกเขาก็ไม่ได้ต่างจากแส่หาความตาย.
"ระดับสวรรค์แท้เจ็ดคน?
มากอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
หยินโหลวหรี่,"............."
"ฝ่าบาท,จะไม่สอบถามเทียนจี้จื่ออีกรึ?
ว่าพวกเขามีอะไรแลกเปลี่ยนหรือไม่,"เหว่ยไท่จงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล.
"เป็นไปไม่ได้,เทียนจี้จื่อผู้นี้,เป็นคนที่อหังการเป็นอย่างมาก,จากแววตาท่าทางของเขาแล้ว,ยกเว้นคนตระกูลเทียน,ทุกคนทั่วหล้าล้วนแล้วแต่ไร้ค่า,เหล่าทาสไร้ค่าจะไปต่อรองอะไรกับเขาได้รึ?
เป็นไปไม่ได้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ามีแผนการอันใด,ตระกูลเทียนมีระดับสวรรค์แท้เจ็ดคน,เจ้าจะเตรียมการเช่นไร?
หรือว่าจะใช้ยอดฝีมือจากภพหยาง? เสวียนหยวนรึ?,เสวียนหยวนผู้นี้แข็งแกร่งมาก,อย่างน้อยน่าจะอยู่ระดับเดียวกับเทียนจี้จื่อ,แล้วคนอื่นๆล่ะจะทำอย่างไร?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ภพหยางรึ?
ไม่จำเป็น,เพียงแค่ยอดฝีมือภพหยินก็เพียงพอแล้ว."จงซานกล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"เพียงแค่ภพหยินอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ตกใจเล็กน้อย.
"ข้าไม่สามารถต่อกรกับเทียนจี้จื่อได้,นอกจากนี้ผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้คนอื่นๆเอง,ก็คงไม่ด้อยกว่าข้า,หรืออาจจะแข็งแกร่งกว่าข้าด้วยซ้ำ."หยินโหลวหรี่ที่ส่ายหน้ากล่าวออกมาในทันที.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องออกไปต่อสู้!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
เจ้าไม่ต้องการกำลังของข้าอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวด้วยความประหลาดใจ.
เสาหลักของตระกูลเทียนนั้น,มีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เป็นจำนวนมาก,หากข้าไม่ลงมือ,แล้วเจ้าจะจัดการคนเหล่านั้นได้อย่างไร?
"ฝ่าบาท,เฉินมีวิชาลับอาจจะเป็นประโยชน์!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เจ้า? เจียงซือปู่ซารึ?
ไม่ได้,แม้ว่าเจียงซือปู่ซาจะแข็งแกร่ง,หากแต่เป็นเพียงศพที่มีระดับสวรรค์แท้เท่านั้น,เมื่อหลอมกลั่นแล้ว,พลังของมันไม่ได้เกินกว่าระดับราชันย์แท้เลย."จงซานส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ไม่ใช่เจียงซือ,ทว่าคือเทียนกุย(ภูติสวรรค์)!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เทียนกุยอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือด้วยความสงสัย.
"เมื่อไม่นานมานี้ข้าเพิ่งได้ศพเซียนมา,ข้าสามารถหลอมสกัดกลั่นศพเซียนดังกล่าวนั้นด้วยเหล่าภูติขั้นต้นที่มีอยู่หลายพันลาน,ก่อร้างสร้างภูติสวรรค์ขึ้น,ทว่าจำเป็นต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย."เซียนเซิงซือกล่าวพลางถอนหายใจเบาๆ.
"แล้วเทียนกุยมีพลังระดับใด?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่อ่อนด้อยไปกว่าจื่อจุ้นหยิน!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ทว่าหยินโหลวหรี่ที่อยู่ข้างๆแสดงท่าทางแปลกประหลาดอย่างที่สุด,คนผู้นี้เป็นใครมากจากใหน,นี่ไม่ได้อยู่ในโลกใบใหญ่,หากแต่เขากับมีความรู้มากมาย,แม้แต่สร้าง,เทียนกุย,ขึ้นมาเลยรึ?แล้วเทียนกุยนี้ทรงพลังขนาดนั้นเลยรึ?
"ดี,ดีมาก,ยอดเยี่ยม!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ข้าต้องใช้เวลาสามเดือน!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ข้าจะให้เวลาเจ้าสามเดือน!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่นำยันต์ยกออกมา,พร้อมกับถ่ายข้อมูลใส่ลงไป,จากนั้นก็มอบให้กับเหว่ยไท่จง.
"ไท่จง,ส่งแผ่นริ้วหยกนี้ให้กับเสวียนหยวน,บอกเขา,บ่อคลื่นสงบ,ข้าพบมันแล้ว,ให้เขาเร่งเดินทางมา!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า!"เหว่ยไท่จงที่รับคำในทันที.
"เจ้าหาบ่อคลื่นสงบได้แล้วรึ?
แล้วเจ้าหามันเจอได้อย่างไร?"หยินโหลวหรี่ที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจ.
"เมื่อครั้งที่เข้าไปในตระกูลเทียน!"จงซานที่กล่าวตามจริง.
จงซานที่มีร่างโคลนมากมาย,ด้วยวิชาลับของเขาที่สามารถส่งออกไปรอบๆเพื่อค้นหาเส้นทางของบ่อคลื่นสงบ,แม้นว่าจะมีค่ายกลซับซ้อน,คนทั่วไปไม่สามารถค้นหาได้,ทว่าด้วยร่างโคลนที่มีภูมิต้านอำนาจค่ายกล,การจะคนห้าบ่อคลื่นสงบนั้นไม่ได้ยากเย็นนัก,ที่จริงเขาได้พบกับยอดฝีมือของตระกูลเทียน.
บ่อคลื่นสงบนั้นมียอดฝีมือเฉพาะปกป้องอยู่,พริบตาเดียวที่จงซานปรากฏตัวขึ้น,กลิ่นอายมหาศาลก็ผลักดันตัวเขา,ทำให้จงซานต้องถอยหนีในทันที.
หยินโหลวหรี่ที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาด,จริงหรือเท็จกัน?
ไม่ใช่ว่าพวกเราเข้าไปด้วยกันอย่างงั้นรึ? แล้วเจ้าพบได้อย่างไร?
แน่นอนว่าจงซานย่อมไม่ได้กล่าวเรื่องร่างโคลนออกมาแต่อย่างใด.
"เอาล่ะ!จือจุ้นหยิน,พวกเราไปหากเหล่ายอดฝีมือกัน,ภายในสามเดือน,หากลุ่มยอดฝีมือที่พร้อมจะไปสร้างปัญหาให้กับตระกูลเทียนกันดีกว่า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยนำเสียงมั่นใจ.
"สามเดือนรึ?
จะไปหากกลุ่มยอดฝีมือจากใหนกัน? เจ้าน่าจะรู้ว่าโลกใบนี้กว้างขนาดใหน?
จากนี้ไปถึงต้าเจิ้งยังต้องใช้เวลาครึ่งปี,สามเดือนหายอดฝีมือ,แล้วจะมีใครมากัน?"
หากวันหลังจากนั้น,เซียนเซิงซือที่เริ่มหลอมภูติสวรรค์จากศพเซียน,เหว่ยไท่จงที่ไปส่งจดหมายให้กับเสวียนหยวน,ส่วนจงซานและหยินโหลวหรี่กลับมายังโรงเตี้ยมในเมืองที่พวกเขามาก่อนหน้า.
"ท่านลูกค้า,เป็นความจริงดั่งที่ท่านกล่าว,ศิลามิติราคาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว,ต้องขอบคุณพวกท่านจริงๆ!"เฒ่าแก่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"โอ้ว?
ศิลามิติราคาเพิ่มสูงขึ้นแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,ศิลามิติที่เพิ่มขึ้นหลายเท่า,ก่อนหน้าที่ข้ากักตุน,เวลานี้มันเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าแล้ว,และยังคงเพิ่มอย่างบ้าคลั่ง,ตอนนี้คนมากมายทั่วเมืองกำลังหาศิลามิติกันไปทั่ว."เฒ่าแก่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น.
"หืม,ดูเหมือนว่าหลายวันมานี้,ได้เริ่มแผนการมาถึงจุดนี้แล้วรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วครุ่นคิด.
หยินโหลวหรี่ที่รับรู้ว่ามันคือแผนการสวรรค์ล่มในอดีต,เมื่อได้ยินเถ้าแก่ร้ายเล่าอีกครั้ง,ทำให้ภายในใจของเขาอดที่จะประหลาดใจไม่ได้.
"ท่านลูกค้า,ขอคำแนะนำท่าน,ตอนนี้ข้าควรจะขายศิลามิติออกไปได้หรือยัง?"
"หืม?"
"ตอนนี้ราคาของมันเพิ่มสูงขึ้น,ข้าเกรงว่า,ตอนนี้มันสูงมาสิบเท่าแล้ว,กลัวราคามันจะลดลง!"เถ้าแก่ร้านที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไม่มีปัญหา,รอให้มันไม่มีศิลามิติในตลาดก่อน,เจ้าค่อยขายมันออกไปทั้งหมด!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอรับ,ข้าเชื่อท่าน!"เถ้าแก่ที่กล่าวด้วยความตื่นเต้น.
"ทว่าอย่าให้ใครมารบกวนข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"ได้,ได้,ท่านลูกค้าโปรดวางใจ,นับจากวันนี้,โรงเตี้ยมของข้าไม่ต้องเปิดบริการ,จะดูแลท่านโดยเฉพาะ!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาด้วยความสุข.
"หืม?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย.
"ท่านลูกค้า,ข้าจะไปเตรียมอาหารและเครื่องดื่มชั้นดีให้,เชิญๆ,โปรดวางใจได้เลย!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาตรงๆ.
เถ้าแก่ที่ใช้เงินทุนจำนวนมากซื้อศิลามิติ,ในเวลาเดียวกัน,หากว่าขายไปในตอนนี้กำไรที่ได้จะมากมายสามารถใช้ได้หลายร้อยปี,ทุกอย่างนี้เพราะจงซาน,ไม่เพียงแต่ต้องการตอบแทน,อีกทั้งเวลานี้แม้นว่าเปิดรับลูกค้าคนอื่นแต่ก็เทียบไม่ได้กับการได้รับเงินจากจงซานซึ่งเป็นกลุ่มลูกค้ารายใหญ่กลุ่มนี้เลยแม้แต่น้อย.
"เถ้าแก่,ข้ามีงานให้เจ้าทำ."จงซานกล่าว.
"ท่านลูกค้าเชิญกล่าว!"
"แผ่นริ้วหยกนี้,ข้าต้องการให้เจ้าคัดลอกมันเป็นหนึ่งหมื่นแผ่น,และข้าต้องการจ้างคนให้ส่งมันไปทั่วราชวงศ์ราชันย์ซิงโต่ว,และราชวงศ์ราชันย์อื่นที่เทียนเซียวอยู่."จงซานที่ส่งแผ่นริ้วหยกออกไป.
"เรื่องนี้?"เถ้าแก่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นี่เป็นเพียงแค่ข้อเท็จจริงเท่านั้น,เพียงแค่กระจายมันออกไปก็พอ,แน่นอนว่าข้าจะต้องตอบแทนเจ้าอย่างงาม!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หลังจากที่เถ้าแก่รับและจากไป,หยินโหลวหรี่ก็เอ่ยสอบถามออกมาทันที,"เป็นแผ่นริ้วหยกบันทึกอะไรไว้?"
"เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทะเลโลหิตเฉินฝู! แน่นอนว่ามีการดัดแปลงบางอย่างให้เหมาะสม!"จงซานที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าต้องการจะชักจูงซิงไท่โต่วรึ?"
"ไม่ใช่แค่ซิงไท่โต่ว,คนของโลกอมตะด้วยแม้แต่ใต้ซือเฉินซิว!"จงซานกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"บางที่ซิงไท่โต่วอาจจะยินดีที่จะไป,ทว่าคนของโลกอมตะและใต้ซือเฉินซิ่วล่ะ?
ก่อนหน้านี้พวกเขาทำภารกิจล้มเหลว,พวกเขาจะยินดีไปอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หากข้าชักจูงซิงไท่โต่วได้!
คนอื่นๆย่อมตามมา,อีกอย่าง,การที่พวกเขาช่วยเหลือซิงไท่โต่วก่อนหน้า,นั่นก็หมายความว่า,โลกอมตะ,ได้ตัดสินใจที่จะต่อกรกับตระกูลเทียนมาก่อนแล้ว,นอกจากนี้แม้ว่าพวกเขาไม่ต้องการออกมา,หากแต่ถูกกระตุ้นสักเล็กน้อย,พวกเขาย่อมต้องการแบ่งปันความเกลียดชังตระกูลเทียนกับพวกเราแน่!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"แล้วเฉินซิว?
เขาไม่ใช่คนของโลกอมตะ,นอกจากนี้ยังมีข่าวลืมว่าเฉินซิวนั้นหวาดกลัวการต่อสู้เป็นอย่างมาก,เขาจะไปอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่ว่าข้ากำลังเตรียมการอยู่ไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เรื่องที่ทะเลโลหิตเฉินฝู?
เจ้าดัดแปลงอะไรอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าได้ดัดแปลงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทะเลสาบเฉินฝูเล็กน้อยเกี่ยวกับคนของตระกูลเทียน,หากว่าข่าวนี้กระจายไปทั่วหล้าล่ะก็,เฉินซิวจะต้องออกมาแน่!"จงซานกล่าวยืนยัน.
"ทำไม?แม้ว่าเรื่องดังกล่าวเฉินซิ่วจะเป็นคนเตรียมค่ายกลฮวงจุ้ย,แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ตระกูลเทียนต้องโกรธแค้นเขามากมายขนาดนั้น"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ทว่าค่ายกลฮวงจุ้นนั้นถูกใช้กับเทียนเซียว!"
"เทียนเซียว? ข้าคิดว่าเขาไม่น่าจะใส่ใจเรื่องเช่นนี้?"
"เทียนเซียวย่อมไม่ใส่ใจ,ทว่าหากว่าเรื่องนี้มีคนมากมายรับรู้กันทั่วล่ะ,เรื่องนี้เขาจะยังไม่ใส่ใจอีกหรือไม่,เรื่องนี้เฉินซิวจะต้องเจอปัญหา,คนทั้งตระกูลเทียนจะต้องจับตายเฉินซิ่วไม่ว่าจะต้องลงแรงไปเท่าไหร่ก็ตาม!"
"ไม่มีทาง? เป็นไปไม่ได้? สงครามย่อมมีแพ้มีชนะ,เทียนเซียวแม้นว่าจะได้รับความพ่ายแพ้,แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาเรื่องแค่นั้นมาใส่ใจ,ไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะเติบโตได้อย่างไร?"
"เจ้าไม่เข้าใจ,ตระกูลเทียน,พวกเขาที่เป็นกลุ่มอิทธิพลลำดับหนึ่งของโลกใบนี้,อีกทั้งเทียนเซียวยังเป็นผู้สืบทอดที่จะเป็นประมุขคนต่อไป,เรื่องนี้ก็เหมือนกับไท่จื่อของราชวงศ์วาสนา,การจะได้รับบัลลังก์สืบทอดนั้น,ต้องได้รับคำชื่นชมและนับถือจากคนทั่วหล้า,โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลเทียน,พวกเขาที่ยืนยาวมากว่าแสนปี,เทียนจี้จื่อเองก็ชราแล้ว,เห็นได้ชัดเจนว่าเขาใกล้จะแบกรับอำนาจสวรรค์แล้ว,เมื่อถึงตอนนั้นใครกันที่จะได้รับตำแหน่งประมุขตระกูล?
เทียนเซียวเป็นคนที่มีโอกาสที่สุด,ทว่าภาพลักษณ์หน้าตาของเขานั้นย่อมสำคัญต่อการรับตำแหน่งประมุขเป็นอย่างมาก."
"เจ้าหมายความว่า?"หยินโหลวหรี่ที่ราวกับว่าคิดอะไรได้.
"แผนการแรก,ทำให้ผู้สืบทอด,เอาหน้าไปกวาดพื้น."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"เอาหน้าไปกวาดพื้น?"(เสื่อมเสียชื่อเสียง)
"เกี่ยวกับผู้นำตระกูลเทียนนั้น,ภาพลักษณ์ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญ,การทำลายชื่อเสียงของเขา,เทียนเซียวย่อมต้องได้รับแรงกดดันอย่างใหญ่,เขาที่จะเป็นผู้นำตระกูลเทียน,ตระกูลที่มีอิทธิพลลำดับหนึ่ง,แน่นอนว่าเขาจะต้องออกมาจัดการเกี่ยวกับชื่อเสียงของเขา,ก่อนที่จะได้รับตำแหน่งประมุข,เรื่องนี้เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา,หากว่าเขาต้องการแก้ไขชื่อเสียงตัวเองล่ะก็,เขาจำเป็นต้องสังหารเฉินซิวก็เพียงพอแล้ว."
"เป้าหมาย,คือให้เทียนเซียวเสื่อมเสียชื่อเสียง,เพื่อกระตุ้นให้เฉินซิ่วกลัว,เพื่อที่จะให้เฉินซิ่วตอบโต้,ลงมือก่อนอย่างงั้นรึ?"ท้ายที่สุดหยินโหลวหรี่ก็เข้าใจได้.
Chapter
660 The first step, the moral prestige
sweeps the floor
第一步,德望扫地
แผนการก้าวแรก,เอาหน้าไปกวาดพื้น.
จงซานที่ระงับความโกรธเกรี้ยวของตัวเองเอาไว้,พร้อมกับนำคนของเขาออกจากตระกูลเทียน.
เหว่ยไท่จงที่ได้รับบาดเจ็บและความอับยศกลับมา,ราวกับน้ำมันที่เทราดลงไปในเปลวเพลิง,ทำให้ความโกรธเกรี้ยวของจงซานยิ่งลุกกระหน่ำ.
เทียนจี้จื่อที่ดูแคลนพวกเขาที่สุด,ถึงจงซานจะกล่าวอะไรไปก็ไร้ประโยชน์,เพื่อเอาคืนตระกูลเทียน,แผนการของเขาจะต้องดำเนินไปอย่างระเอียดรอบคอบ.
จงซานรู้ดีว่าการจะขอหยิงหลานคืนมานั้นเป็นเรื่องยาก,และเขาคิดว่าด้วยนิสัยอย่างเทียนจี้จื่อนั้นไม่มีทางยอม.
หลังจากที่ออกมาจากพื้นที่ตระกูลเทียนแล้ว,จงซานยังไม่ออกไปจากนรกหมื่นจั้ง,จงซานที่จดจ้องมองไปยังพื้นที่ตระกูลเทียนที่มีขนาดใหญ่โต.
"ฝ่าบาท,ท่านกล่าวก่อนหน้านี้ว่า,ใช้สันติวิธีก่อน,หลังจากสันติวิธีแล้วคืออะไร?"เหว่ยไท่จงที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางร้อนใจ.
"กองกำลังหนุน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความโกรธ.
"กองกำลังหนุนอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้ากำลังจะใช้กองกำลังทหารจัดการตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?นี่เจ้าบ้าไปแล้วรึ?"หยินโหลวหรี่ที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจับจ้องมองไปยังหยินโหลวหรี่.
"ขณะที่เข้าไปนั้น,นอกเหนือจากเทียนจี้จื่อ,ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ทรงพลัง,นอกจากเทียนจี้จื่อและอาวุโสเทียนสตรี,อย่างน้อยก็ต้องมีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้หกคน,ซึ่งเทียนเซียวออกไปด้านนอก,ก็หมายความว่าพวกเขามีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เจ็ดคน,เจ้าจะใช้กองกำลังใดจัดการกับตระกูลเทียน?"หยินโหลวหรี่แสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.
เจ็ดระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?
จำนวนระดับสวรรค์ทั่วหล้ามารวมกันที่ตระกูลเทียนเป็นจำนวนมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีถึงเจ็ดคน,ต้องบอกเลยว่าตระกูลเทียนนั้นไม่ธรรมดา,เห็นได้ชัดเจนว่าการหาเรื่องพวกเขาก็ไม่ได้ต่างจากแส่หาความตาย.
"ระดับสวรรค์แท้เจ็ดคน?
มากอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
หยินโหลวหรี่,"............."
"ฝ่าบาท,จะไม่สอบถามเทียนจี้จื่ออีกรึ?
ว่าพวกเขามีอะไรแลกเปลี่ยนหรือไม่,"เหว่ยไท่จงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล.
"เป็นไปไม่ได้,เทียนจี้จื่อผู้นี้,เป็นคนที่อหังการเป็นอย่างมาก,จากแววตาท่าทางของเขาแล้ว,ยกเว้นคนตระกูลเทียน,ทุกคนทั่วหล้าล้วนแล้วแต่ไร้ค่า,เหล่าทาสไร้ค่าจะไปต่อรองอะไรกับเขาได้รึ?
เป็นไปไม่ได้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ามีแผนการอันใด,ตระกูลเทียนมีระดับสวรรค์แท้เจ็ดคน,เจ้าจะเตรียมการเช่นไร?
หรือว่าจะใช้ยอดฝีมือจากภพหยาง? เสวียนหยวนรึ?,เสวียนหยวนผู้นี้แข็งแกร่งมาก,อย่างน้อยน่าจะอยู่ระดับเดียวกับเทียนจี้จื่อ,แล้วคนอื่นๆล่ะจะทำอย่างไร?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ภพหยางรึ?
ไม่จำเป็น,เพียงแค่ยอดฝีมือภพหยินก็เพียงพอแล้ว."จงซานกล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"เพียงแค่ภพหยินอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ตกใจเล็กน้อย.
"ข้าจะทำให้ตระกูลเทียนแม้แต่สุนัขและไก่ก็อยู่ไม่เป็นสุข,พลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน,ข้าจะทำให้เทียนจี้จื่อรับรู้ว่า,จดจำจนวันตาย,ทำให้ตระกูลเทียนพังทลาย,ระหว่างนี้,จำเป็นต้องมีผู้สมรู้ร่วมคิดก่อน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
鸡犬不宁 jīquănbùníng (鸡=ไก่,犬=สุนัข)
แม้แต่สุนัขและไก่ก็อยู่ไม่เป็นสุข(รบกวนก่อความเดือดร้อนกันไปทั่ว)
"ข้าไม่สามารถต่อกรกับเทียนจี้จื่อได้,นอกจากนี้ผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้คนอื่นๆเอง,ก็คงไม่ด้อยกว่าข้า,หรืออาจจะแข็งแกร่งกว่าข้าด้วยซ้ำ."หยินโหลวหรี่ที่ส่ายหน้ากล่าวออกมาในทันที.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องออกไปต่อสู้!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
เจ้าไม่ต้องการกำลังของข้าอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวด้วยความประหลาดใจ.
เสาหลักของตระกูลเทียนนั้น,มีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เป็นจำนวนมาก,หากข้าไม่ลงมือ,แล้วเจ้าจะจัดการคนเหล่านั้นได้อย่างไร?
"ฝ่าบาท,เฉินมีวิชาลับอาจจะเป็นประโยชน์!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เจ้า? เจียงซือปู่ซารึ?
ไม่ได้,แม้ว่าเจียงซือปู่ซาจะแข็งแกร่ง,หากแต่เป็นเพียงศพที่มีระดับสวรรค์แท้เท่านั้น,เมื่อหลอมกลั่นแล้ว,พลังของมันไม่ได้เกินกว่าระดับราชันย์แท้เลย."จงซานส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ไม่ใช่เจียงซือ,ทว่าคือเทียนกุย(ภูติสวรรค์)!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
***天鬼Tiān guǐ ภูติสวรรค์.
"เทียนกุยอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือด้วยความสงสัย.
"เมื่อไม่นานมานี้ข้าเพิ่งได้ศพเซียนมา,ข้าสามารถหลอมสกัดกลั่นศพเซียนดังกล่าวนั้นด้วยเหล่าภูติขั้นต้นที่มีอยู่หลายพันลาน,ก่อร้างสร้างภูติสวรรค์ขึ้น,ทว่าจำเป็นต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย."เซียนเซิงซือกล่าวพลางถอนหายใจเบาๆ.
"แล้วเทียนกุยมีพลังระดับใด?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่อ่อนด้อยไปกว่าจื่อจุ้นหยิน!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ทว่าหยินโหลวหรี่ที่อยู่ข้างๆแสดงท่าทางแปลกประหลาดอย่างที่สุด,คนผู้นี้เป็นใครมากจากใหน,นี่ไม่ได้อยู่ในโลกใบใหญ่,หากแต่เขากับมีความรู้มากมาย,แม้แต่สร้าง,เทียนกุย,ขึ้นมาเลยรึ?แล้วเทียนกุยนี้ทรงพลังขนาดนั้นเลยรึ?
"ดี,ดีมาก,ยอดเยี่ยม!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ข้าต้องใช้เวลาสามเดือน!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ข้าจะให้เวลาเจ้าสามเดือน!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่นำยันต์ยกออกมา,พร้อมกับถ่ายข้อมูลใส่ลงไป,จากนั้นก็มอบให้กับเหว่ยไท่จง.
"ไท่จง,ส่งแผ่นริ้วหยกนี้ให้กับเสวียนหยวน,บอกเขา,บ่อคลื่นสงบ,ข้าพบมันแล้ว,ให้เขาเร่งเดินทางมา!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า!"เหว่ยไท่จงที่รับคำในทันที.
"เจ้าหาบ่อคลื่นสงบได้แล้วรึ?
แล้วเจ้าหามันเจอได้อย่างไร?"หยินโหลวหรี่ที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจ.
"เมื่อครั้งที่เข้าไปในตระกูลเทียน!"จงซานที่กล่าวตามจริง.
จงซานที่มีร่างโคลนมากมาย,ด้วยวิชาลับของเขาที่สามารถส่งออกไปรอบๆเพื่อค้นหาเส้นทางของบ่อคลื่นสงบ,แม้นว่าจะมีค่ายกลซับซ้อน,คนทั่วไปไม่สามารถค้นหาได้,ทว่าด้วยร่างโคลนที่มีภูมิต้านอำนาจค่ายกล,การจะคนห้าบ่อคลื่นสงบนั้นไม่ได้ยากเย็นนัก,ที่จริงเขาได้พบกับยอดฝีมือของตระกูลเทียน.
บ่อคลื่นสงบนั้นมียอดฝีมือเฉพาะปกป้องอยู่,พริบตาเดียวที่จงซานปรากฏตัวขึ้น,กลิ่นอายมหาศาลก็ผลักดันตัวเขา,ทำให้จงซานต้องถอยหนีในทันที.
หยินโหลวหรี่ที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาด,จริงหรือเท็จกัน?
ไม่ใช่ว่าพวกเราเข้าไปด้วยกันอย่างงั้นรึ? แล้วเจ้าพบได้อย่างไร?
แน่นอนว่าจงซานย่อมไม่ได้กล่าวเรื่องร่างโคลนออกมาแต่อย่างใด.
"เอาล่ะ!จือจุ้นหยิน,พวกเราไปหากเหล่ายอดฝีมือกัน,ภายในสามเดือน,หากลุ่มยอดฝีมือที่พร้อมจะไปสร้างปัญหาให้กับตระกูลเทียนกันดีกว่า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยนำเสียงมั่นใจ.
"สามเดือนรึ?
จะไปหากกลุ่มยอดฝีมือจากใหนกัน? เจ้าน่าจะรู้ว่าโลกใบนี้กว้างขนาดใหน?
จากนี้ไปถึงต้าเจิ้งยังต้องใช้เวลาครึ่งปี,สามเดือนหายอดฝีมือ,แล้วจะมีใครมากัน?"
หากวันหลังจากนั้น,เซียนเซิงซือที่เริ่มหลอมภูติสวรรค์จากศพเซียน,เหว่ยไท่จงที่ไปส่งจดหมายให้กับเสวียนหยวน,ส่วนจงซานและหยินโหลวหรี่กลับมายังโรงเตี้ยมในเมืองที่พวกเขามาก่อนหน้า.
"ท่านลูกค้า,เป็นความจริงดั่งที่ท่านกล่าว,ศิลามิติราคาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว,ต้องขอบคุณพวกท่านจริงๆ!"เฒ่าแก่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"โอ้ว?
ศิลามิติราคาเพิ่มสูงขึ้นแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,ศิลามิติที่เพิ่มขึ้นหลายเท่า,ก่อนหน้าที่ข้ากักตุน,เวลานี้มันเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าแล้ว,และยังคงเพิ่มอย่างบ้าคลั่ง,ตอนนี้คนมากมายทั่วเมืองกำลังหาศิลามิติกันไปทั่ว."เฒ่าแก่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น.
"หืม,ดูเหมือนว่าหลายวันมานี้,ได้เริ่มแผนการมาถึงจุดนี้แล้วรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วครุ่นคิด.
หยินโหลวหรี่ที่รับรู้ว่ามันคือแผนการสวรรค์ล่มในอดีต,เมื่อได้ยินเถ้าแก่ร้ายเล่าอีกครั้ง,ทำให้ภายในใจของเขาอดที่จะประหลาดใจไม่ได้.
"ท่านลูกค้า,ขอคำแนะนำท่าน,ตอนนี้ข้าควรจะขายศิลามิติออกไปได้หรือยัง?"
"หืม?"
"ตอนนี้ราคาของมันเพิ่มสูงขึ้น,ข้าเกรงว่า,ตอนนี้มันสูงมาสิบเท่าแล้ว,กลัวราคามันจะลดลง!"เถ้าแก่ร้านที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไม่มีปัญหา,รอให้มันไม่มีศิลามิติในตลาดก่อน,เจ้าค่อยขายมันออกไปทั้งหมด!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอรับ,ข้าเชื่อท่าน!"เถ้าแก่ที่กล่าวด้วยความตื่นเต้น.
"ทว่าอย่าให้ใครมารบกวนข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"ได้,ได้,ท่านลูกค้าโปรดวางใจ,นับจากวันนี้,โรงเตี้ยมของข้าไม่ต้องเปิดบริการ,จะดูแลท่านโดยเฉพาะ!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาด้วยความสุข.
"หืม?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย.
"ท่านลูกค้า,ข้าจะไปเตรียมอาหารและเครื่องดื่มชั้นดีให้,เชิญๆ,โปรดวางใจได้เลย!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาตรงๆ.
เถ้าแก่ที่ใช้เงินทุนจำนวนมากซื้อศิลามิติ,ในเวลาเดียวกัน,หากว่าขายไปในตอนนี้กำไรที่ได้จะมากมายสามารถใช้ได้หลายร้อยปี,ทุกอย่างนี้เพราะจงซาน,ไม่เพียงแต่ต้องการตอบแทน,อีกทั้งเวลานี้แม้นว่าเปิดรับลูกค้าคนอื่นแต่ก็เทียบไม่ได้กับการได้รับเงินจากจงซานซึ่งเป็นกลุ่มลูกค้ารายใหญ่กลุ่มนี้เลยแม้แต่น้อย.
"เถ้าแก่,ข้ามีงานให้เจ้าทำ."จงซานกล่าว.
"ท่านลูกค้าเชิญกล่าว!"
"แผ่นริ้วหยกนี้,ข้าต้องการให้เจ้าคัดลอกมันเป็นหนึ่งหมื่นแผ่น,และข้าต้องการจ้างคนให้ส่งมันไปทั่วราชวงศ์ราชันย์ซิงโต่ว,และราชวงศ์ราชันย์อื่นที่เทียนเซียวอยู่."จงซานที่ส่งแผ่นริ้วหยกออกไป.
"เรื่องนี้?"เถ้าแก่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นี่เป็นเพียงแค่ข้อเท็จจริงเท่านั้น,เพียงแค่กระจายมันออกไปก็พอ,แน่นอนว่าข้าจะต้องตอบแทนเจ้าอย่างงาม!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หลังจากที่เถ้าแก่รับและจากไป,หยินโหลวหรี่ก็เอ่ยสอบถามออกมาทันที,"เป็นแผ่นริ้วหยกบันทึกอะไรไว้?"
"เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทะเลโลหิตเฉินฝู! แน่นอนว่ามีการดัดแปลงบางอย่างให้เหมาะสม!"จงซานที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าต้องการจะชักจูงซิงไท่โต่วรึ?"
"ไม่ใช่แค่ซิงไท่โต่ว,คนของโลกอมตะด้วยแม้แต่ใต้ซือเฉินซิว!"จงซานกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"บางที่ซิงไท่โต่วอาจจะยินดีที่จะไป,ทว่าคนของโลกอมตะและใต้ซือเฉินซิ่วล่ะ?
ก่อนหน้านี้พวกเขาทำภารกิจล้มเหลว,พวกเขาจะยินดีไปอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หากข้าชักจูงซิงไท่โต่วได้!
คนอื่นๆย่อมตามมา,อีกอย่าง,การที่พวกเขาช่วยเหลือซิงไท่โต่วก่อนหน้า,นั่นก็หมายความว่า,โลกอมตะ,ได้ตัดสินใจที่จะต่อกรกับตระกูลเทียนมาก่อนแล้ว,นอกจากนี้แม้ว่าพวกเขาไม่ต้องการออกมา,หากแต่ถูกกระตุ้นสักเล็กน้อย,พวกเขาย่อมต้องการแบ่งปันความเกลียดชังตระกูลเทียนกับพวกเราแน่!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"แล้วเฉินซิว?
เขาไม่ใช่คนของโลกอมตะ,นอกจากนี้ยังมีข่าวลืมว่าเฉินซิวนั้นหวาดกลัวการต่อสู้เป็นอย่างมาก,เขาจะไปอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่ว่าข้ากำลังเตรียมการอยู่ไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เรื่องที่ทะเลโลหิตเฉินฝู?
เจ้าดัดแปลงอะไรอย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าได้ดัดแปลงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทะเลสาบเฉินฝูเล็กน้อยเกี่ยวกับคนของตระกูลเทียน,หากว่าข่าวนี้กระจายไปทั่วหล้าล่ะก็,เฉินซิวจะต้องออกมาแน่!"จงซานกล่าวยืนยัน.
"ทำไม?แม้ว่าเรื่องดังกล่าวเฉินซิ่วจะเป็นคนเตรียมค่ายกลฮวงจุ้ย,แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ตระกูลเทียนต้องโกรธแค้นเขามากมายขนาดนั้น"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ทว่าค่ายกลฮวงจุ้นนั้นถูกใช้กับเทียนเซียว!"
"เทียนเซียว? ข้าคิดว่าเขาไม่น่าจะใส่ใจเรื่องเช่นนี้?"
"เทียนเซียวย่อมไม่ใส่ใจ,ทว่าหากว่าเรื่องนี้มีคนมากมายรับรู้กันทั่วล่ะ,เรื่องนี้เขาจะยังไม่ใส่ใจอีกหรือไม่,เรื่องนี้เฉินซิวจะต้องเจอปัญหา,คนทั้งตระกูลเทียนจะต้องจับตายเฉินซิ่วไม่ว่าจะต้องลงแรงไปเท่าไหร่ก็ตาม!"
"ไม่มีทาง? เป็นไปไม่ได้? สงครามย่อมมีแพ้มีชนะ,เทียนเซียวแม้นว่าจะได้รับความพ่ายแพ้,แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาเรื่องแค่นั้นมาใส่ใจ,ไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะเติบโตได้อย่างไร?"
"เจ้าไม่เข้าใจ,ตระกูลเทียน,พวกเขาที่เป็นกลุ่มอิทธิพลลำดับหนึ่งของโลกใบนี้,อีกทั้งเทียนเซียวยังเป็นผู้สืบทอดที่จะเป็นประมุขคนต่อไป,เรื่องนี้ก็เหมือนกับไท่จื่อของราชวงศ์วาสนา,การจะได้รับบัลลังก์สืบทอดนั้น,ต้องได้รับคำชื่นชมและนับถือจากคนทั่วหล้า,โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลเทียน,พวกเขาที่ยืนยาวมากว่าแสนปี,เทียนจี้จื่อเองก็ชราแล้ว,เห็นได้ชัดเจนว่าเขาใกล้จะแบกรับอำนาจสวรรค์แล้ว,เมื่อถึงตอนนั้นใครกันที่จะได้รับตำแหน่งประมุขตระกูล?
เทียนเซียวเป็นคนที่มีโอกาสที่สุด,ทว่าภาพลักษณ์หน้าตาของเขานั้นย่อมสำคัญต่อการรับตำแหน่งประมุขเป็นอย่างมาก."
"เจ้าหมายความว่า?"หยินโหลวหรี่ที่ราวกับว่าคิดอะไรได้.
"แผนการแรก,ทำให้ผู้สืบทอด,เอาหน้าไปกวาดพื้น."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"เอาหน้าไปกวาดพื้น?"(เสื่อมเสียชื่อเสียง)
"เกี่ยวกับผู้นำตระกูลเทียนนั้น,ภาพลักษณ์ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญ,การทำลายชื่อเสียงของเขา,เทียนเซียวย่อมต้องได้รับแรงกดดันอย่างใหญ่,เขาที่จะเป็นผู้นำตระกูลเทียน,ตระกูลที่มีอิทธิพลลำดับหนึ่ง,แน่นอนว่าเขาจะต้องออกมาจัดการเกี่ยวกับชื่อเสียงของเขา,ก่อนที่จะได้รับตำแหน่งประมุข,เรื่องนี้เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา,หากว่าเขาต้องการแก้ไขชื่อเสียงตัวเองล่ะก็,เขาจำเป็นต้องสังหารเฉินซิวก็เพียงพอแล้ว."
"เป้าหมาย,คือให้เทียนเซียวเสื่อมเสียชื่อเสียง,เพื่อกระตุ้นให้เฉินซิ่วกลัว,เพื่อที่จะให้เฉินซิ่วตอบโต้,ลงมือก่อนอย่างงั้นรึ?"ท้ายที่สุดหยินโหลวหรี่ก็เข้าใจได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น