Immortality Chapter 651 Tian Family inside story
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 651 ประวัติตระกูลเทียน.
Chapter 651 Tian Family inside story
เซียนลึกล้ำหนานกงเซิ่ง,ที่เข้าร่วมราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ความอหังการของหยินโหลวหรี่ที่เคยมีหดหายไปหมด,แม้ว่าเผ่าพยัคฆ์ในภพหยินจะทรงพลังแข็งแกร่งไม่น้อย,นอกจากนี้ยังมีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้อีกด้วย,ทว่าตอนนี้อย่างไร?
ถึงกับมีเซียนเข้าร่วมต้าเจิ้ง,แล้วตัวเขาล่ะมีอะไรกัน?
หยินโหลวหรี่ที่พูดไม่ออก,เวลานี้ได้อาศัยอยู่ในราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งชั่วคราว.
จงซานมีระดับราชันย์แท้?
ปรกติหยินโหลวหรี่หาได้สนใจเกี่ยวกับระดับราชันย์แท้แม้แต่น้อย,หากแต่ตัวเขานั้นถูกเผ่าอูเล่นงานปางตาย,แต่จงซานระดับราชันย์แท้กับสามารถสังหารเผ่าอูได้อย่างงั้นรึ?
ตลอดหลายปีมานี้หลังจากได้เฝ้ามองจงซาน,หยินโหลวหรี่ก็ค่อยๆยอมรับจงซานช้าๆ,แน่นอนว่าจงซานนั้นไม่ได้ขัดขวางความต้องการของเขาจะอยู่หรือไป.
คนทั้งสามเวลานี้ได้เดินทางเข้ามาในห้องอักษรแล้ว,ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย.
"ฝ่าบาทให้คนไปเรียก,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่สอบถามออกมา.
"เกี่ยวกับตระกูลเทียน!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"คนทั้งสามที่ตกใจเล็กน้อย,โดยเฉพาะอาวุโสจิวโถว,ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้องการสอบถามเรื่องตระกูลเทียนเพื่ออะไรอย่างงั้นรึ?"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงแหบเครือ.
"สมาชิกครอบครัวของข้าถูกตระกูลเทียนจับเอาไว้ในบ่อคลื่นสงบ.ก่อนหน้านี้เจ้าเป็นคนของตระกูลเทียน,รู้อะไรมาบ้าง?"จงซานสอบถาม.
ได้ยินคำว่าบ่อคลื่นสงบ,อาวุโสจิวโถวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จากนั้นแววตาก็แสดงท่าทางเจ็บปวด,ครุ่นคิดครู่หนึ่งและกล่าวออกมาว่า,"ฝ่าบาท,พวกเราไม่ควรที่จะยุแหย่ตระกูลเทียนในตอนนี้."
"หืม?"ใบหน้าของจงซานยังคงแสดงท่าทางดื้อรั้น.
"ข้าของพูดเกี่ยวกับสถานการณ์ต่างๆให้กับฝ่าบาทฟังก่อนก็แล้วกัน!"อาวุโสจิวโถวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม!"
"ทุกๆวันของตระกูลเทียน,ภายในนรกหมื่นจั้งนั้น,จะมีภูติมารวมตัวกันนับสิบล้านจากทุกทั่วสารทิศ,ภูติเหล่านี้ยังไม่มีเชาว์วิญญาณ,มีเพียงสัณชาติญาณเท่านั้น,และมีเพียงคนที่สามารถจุติเกิดใหม่เท่านั้นถึงจะได้ก้าวไปยังเส้นทางแม่น้ำเหลือง,หรือสลายหายไปเป็นพลังฟ้าดิน,และมีจำนวนหนึ่งที่จะได้รับพลังจากราชันย์ภูติให้มีเชาว์วิญญาณ,ถึงจะสามารถจากไปได้."อาวุโสจิวโถวที่อธิบาเกี่ยวกับวิถียมโลก.
"อืม!"
"ภายในตระกูลเทียนที่มีปราณภูติมากกว่าปรกติ,ทุกๆวันภูติมากมายจะมารวมตัวกัน,ผ่านมาเช่นนี้มาหลายพันปีแล้ว,ภายในตระกูลเทียนนั้นมีตำหนักอยู่ห้าตำหนัก,แต่ละตำหนักนั้นต่างก็มีวิถีที่แตกต่างกัน,ฝ่าบาทรับรู้เรื่องนี้หรือไม่?"อาวุโสจิวโถวที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ห้าวิถีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
""ตำหนักหมิง(ชีวิต),ตำหนักอวิ๋น(ลิขิต),ตำหนักเฟิงสุ่ย(ฮวงจุ้ย),อวิ๋นเต๋อ(กรรม)และตำหนักกงหมิง(ชื่อเสียง)!"อาวุโสจิวโถวกล่าว.
"ตำหนักหมิง(ชีวิต),ตำหนักอวิ๋น(ลิขิต),ตำหนักเฟิงสุ่ย(ฮวงจุ้ย),อวิ๋นเต๋อ(กรรม)และตำหนักกงหมิง(ชื่อเสียง)อย่างงั้นรึ?
ตระกูลเทียนช่างโอหังนัก."หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ห้าผู้นำตำหนักทั้งห้า,
"ตำหนักหมิง(ชีวิต),ตำหนักอวิ๋น(โชค),ตำหนักเฟิงสุ่ย(ฮวงจุ้ย),อวิ๋นเต๋อ(กรรม)และตำหนักกงหมิงชื่อเสียง,ต่างก็รับคำสั่งตรงจากประมุข! ประมุขของตระกูลเทียนเวลานี้ก็คือ เทียนจี้จื่อ"อาวุโสจิวกล่าว.
"หืม? เทียนจี้จื่อ?"
"ประมุขพรรคตระกูลเทียนแต่ละรุ่น,ตามธรรมเนียมของตระกูลเทียน,จะมอบตำแหน่งให้กับบุตรของตน."อาวุโสจิวกล่าว.
เทียนจี้จื่อ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,อาจารย์ของจงซาน,เทียนซิงจื่อ,ก็เป็นประมุขตระกูลเทียนของภพหยางอย่างงั้นรึ?
"เจ้าที่บำเพ็ญโชค,บางที่ก่อนหน้านี้เจ้า,คือสมาชิกของตำหนักอวิ๋นของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,ท่านปู่ของข้านั้นได้ส่งต่อทักษะให้ข้า,เดิมที่ท่านเคยเป็นเจ้าตำหนักอวิ๋นของตระกูลเทียน."อาวุโสจิวกล่าว.
"แล้วครอบครัวของเจ้าตอนนี้ล่ะ?"จงซานที่แสดงท่าทางจริงจังขึ้นเรื่อยๆ.
"ตายทั้งหมดแล้ว!"อาวุโสจิวกล่าวตอบ.
"หืม?"
"ภูมิหลังของข้านั้นไม่ได้ดีนัก,ไม่เช่นนั้นแล้วเทียนจี้จื่อคงไม่ต้องการให้ข้าส่งต่อวิชาบำเพ็ญโชคให้กับผู้เยาว์คนอื่น?จะต้องรู้ด้วยว่า,การบำเพ็ญโชคนั้น,สามารถเรียนได้เพียงแค่คนเดียว,หากข้าต้องส่งต่อให้คนอื่นนั้น,ข้าจะต้องตายก่อน,แม้นว่าข้าจะมีพรสวรรค์ไม่สูงนัก,แต่ก็ไม่ต้องการนั่งรอให้ตกตายไป,ท่านปู่ของข้าที่ส่งทักษะนี้ให้ข้า,นั่นก็หมายความว่าข้าควรจะได้เป็นเจ้าตำหนักคนต่อไป,เป็นเพราะภูมิหลังที่ไม่ดีจึงไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นเจ้าตำหนัก,และถูกไล่ล่าสังหารไปทั่วหล้า"อาวุโสจิวที่กล่าวออกมาด้วยความคลั่งแค้นเช่นเดียวกัน.
"เจ้าตำหนักทั้งห้า,มีความแข็งแกร่งขนาดใหน?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"ห้าตำหนัก?
ตำหนักอวิ๋นบำเพ็ญโชค,แล้วอีกสี่ตำหนักล่ะ?"
"ยกเว้นบำเพ็ญชีวิต,แต่ละตำหนักต่างก็บำเพ็ญเพียรในวิถีแตกต่างกันไป"อาวุโสจิวโถวกล่าว.
"บำเพ็ญ?
ฮวงจุ้ย,กรรมและชื่อเสียงอย่างงั้นรึ?"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อืม!"
"ไม่ใช่สิ,บำเพ็ญฮวงจุ้ย,บำเพ็ญกรรมแล้วบำเพ็ญชื่อเสียงได้ด้วยรึ?"หลินเซียวที่โพล่งออกมาทันที.
"ความจริงนั้นตระกูลเทียนได้ลอบควบคุมราชวงศ์ราชันย์เอาไว้อยู่หลายแห่ง,ซึ่งใช้ในการรวบรวมวาสนาโดยเฉพาะ!"อาวุโสจิวที่กล่าวออกมาทันที.
"ตระกูลเทียนฝั่งรากลึก,น่าเกรงขามจริงๆ!"หยินโหลวหรี่ที่อุทานออกมา.
"ฮึ!"อาวุโสจิวที่เผยยิ้มแสดงท่าทางดูแคลนออกมา.
"หืม?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ข้ากล่าวนั้นเป็นเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น."อาวุโสจิวโถวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ยังมีอำนาจมากกว่านี้อย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ตระกูลเทียน,ที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุด,ที่แท้จริงควรจะเรียกว่าบ่อคลื่นสงบ,ข้าเองก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบ่อคลื่นสงบนี้,ทว่า,ท่านปู่ที่ส่งต่อวิชาบำเพ็ญโชคให้ข้านั้น,ได้เอ่ยมาครั้งหนึ่ง,ได้ยินมาว่าห้าหมื่นปีที่แล้ว,ตระกูลเทียนนั้นถูกทำลายไปจนสิ้น,สามราชวงศ์สวรรค์ของภพหยินที่รุมล้อม,อยู่ในภาวะวิกฤติทีเดียว,ในเวลานี้บ่อคลื่นสงบได้ออกมาช่วยบรรพชนตระกูลเทียนเอาไว้,ก่อนที่จะมาเป็นปกติแม้แต่ทำลายสามราชวงศ์สวรรค์ไปจนสิ้น."อาวุโสจิวโถวกล่าวอย่างหนักแน่น.
ทุกคนที่ได้ยินคำบอกเล่าของอาวุโสจิวโถวแล้ว,รู้สึกจริงหรือเท็จกัน,ตระกูลเทียนมีประวัติที่ร้ายกาจน่าเกรงขามถึงเพียงนั้นเลยรึ?
"ดังนั้น,ฝ่าบาทหากว่าเริ่งรีบยุแหย่ตระกูลเทียนเวลานี้,ไม่มีทางสำเร็จได้อย่างแน่นอน."อาวุโสจิวโถวที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ารู้จักตระกูลเทียนในภพหยางหรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ภพหยางมีตระกูลเทียนด้วยรึ?"อาวุโสจิวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานรู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที,เขาต้องการสอบถามเกี่ยวกับ,ตราสวรรค์
ของอาจารย์จะใช้ประโยชน์ได้หรือไม่,ตอนนี้ดูแล้วไม่จำเป็นต้องถามแล้ว,อาวุโสจิวโถวไม่รู้อย่างแน่นอน.
"บางที่อาจจะมีตระกูลเทียนก็ได้!"อาวุโสจิวที่ราวกับนึกอะไรได้.
"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,บางที่อย่างงั้นรึ?
"เพราะว่าตระกูลเทียนนั้นมีภารกิจหลักของตระกูลอยู่!"อาวุโสจิวโถวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"มีภารกิจอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านปูผู้ที่ส่งต่อวิชาบำเพ็ญโชคให้กับข้า,เคยกล่าวว่าตระกูลเทียนนั้นมีภารกิจหนึ่ง,ทำหน้าที่ในการปกป้องโลกใบเล็ก,ท่านได้กล่าวต่อข้าว่า,สามารถทรยศตระกูลเทียนได้,แต่ห้ามทรยศต่อโลกใบเล็ก,และก็ได้ช่วยให้ข้าหนีออกมาจากตระกูลเทียน,และให้ข้าเป็นคนเฝ้ามองสถานการณ์ทั่วหล้า,ขับไล่คนใบใหญ่ออกไป,นี่คือคำสั่งสอนของบรรพชน,บางที่ด้วยภารกิจที่แปลกประหลาดนี้,เช่นกันในภพหยางเองก็ควรจะมีตระกูลเทียนด้วยเช่นกัน!"อาวุโสเทียนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ภารกิจ?
ปกป้องโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"จงซานที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย.
นี่คือภารกิจหลักของพวกเขา?
ทำให้ตระกูลเทียนคงอยู่จนถึงวันนี้อย่างงั้นรึ?
"ไม่ได้มีเพียงตระกูลเทียน!"หนานกงเซิ่งที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"
"ผู้มีหน้าที่ปกปักษ์รักษาโลกใบเล็กนั้นไม่ได้มีเพียงตระกูลเทียน,ยังมีกลุ่มอิทธิพลอื่นด้วย!"หนานกงเซิ่งที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ศาลาเทวะ!"หนานกงเซิ่งกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง.
"หนึ่งในสามแดนเทวะ,ศาลาเทวะอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,แดนศาลาเทวะ,ภพหยาง,เป็นหนึ่งในแดนเทวะที่แข็งแกร่งที่สุด,ไม่มีใครรู้เรื่องราวของพวกเขามากมายนัก,พวกเขาที่คงอยู่มานานแล้ว,บางที่ตระกูลเทียนของภพหยาง,ตำหนักศาลาเทวะคงรับรู้ว่าตระกูลเทียนนั้นหายไปใหน,ทว่าสำหรับตำหนักศาลาเทวะแล้ว,ยกเว้นเสวียนหยวน,ข้าเองก็ไม่เคยเห็นคนอื่นๆเลย,ราวกับว่าคนอื่นๆเองก็หายไปหมดด้วยเช่นกัน."หนานกงเซิ่งที่กล่าวตอบ.
"มีคนเดียว?
และเป็นจ้าวตำหนักศาลาเทวะอย่างงั้นรึ?"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่มีอะไรชัดเจนนัก,ไม่มีใครรู้ว่าตำหนักศาลาเทวะอยู่ที่ใหน,รู้เพียงว่าพวกเขานั้นคงอยู่เท่านั้น!"หนานกงเซิ่งที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อย่าเพิ่งกล่าวอะไรเกี่ยวกับตำหนักศาลาเทวะเลย,ข้าต้องการพูดคุยเกี่ยวกับตระกูลเทียนเท่านั้น! ข้าเตรียมที่จะเดินทางไปยังตระกูลเทียน,หนานกงเซิ่ง,ในเวลานี้,พลังของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.
"ยังไม่แม้แต่สร้างค่ายกลได้,มีพลังระดับหลอมกายธาตุเท่านั้น!"หนานกงเซิ่งที่ฝืนยิ้มออกมา.
"อืม,เช่นนั้นเจ้าอยู่รักษาบาดแผลที่ต้าเจิ้งก่อน!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"หนานกงเซิ่งพยักหน้ารับ.
"จื่อจุ้นหยิน,ท่านยินดีจะไปกับข้าหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"แน่นอน,ข้าต้องตามท่านไป!"หยินโหลวหรี่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หยินโหลวหรี่ปรากฏความฮึกเหิมขึ้นมาทันที,จงซานที่ต้องการยุแหย่ตระกูลเทียน,แน่นอนว่าทำให้เขาคาดหวังไปด้วย.
"ฝ่าบาท,เฉินมีเรื่องที่จะเตือนฝ่าบาทสักเล็กน้อย!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ภายในโลกใบเล็กนั้น,ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่เหล่าเซียน,ทว่าคือผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ระดับ
12! หากว่ากู่เฉิงตงยังอยู่,เขาก็คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดนั่นเอง."
"หืม?"
"ก่อนหน้านี้ที่ข้ายังไม่ได้รับบาดเจ็บ,คนเผ่าอู่สามคน,ตราบเท่าที่อยู่ในโลกใบเล็ก,พวกเขาย่อมมีพลังจำกัด,หากเทียบแล้วพวกเขาไม่มีใครต่อกับกับกู่เฉิงตงได้,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,การที่ฝ่าบาทสามารถสังหารคนเผ่าอูได้นั้นก็ไม่แตกต่างกัน,พลังที่พวกเขาแสดงออกมานั้นมากสุดก็ได้แค่ระดับ
11 สวรรค์แท้,ทว่าระดับ 11
สวรรค์แท้ก็ร้ายกาจเป็นอย่างมาก,ดังนั้นขอให้ฝ่าบาทได้โปรดระวัง,อย่าได้ดูแคลนระดับสวรรค์แท้โดยเด็ดขาด."หนานกงเซิ่งกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อืม,ข้าจะจำไว้!"จงซานพยักหน้า.
เป็นความจริง,แม้ว่าจะเปิดหลุมสังสารวัฏ,ก็สามารถล้มเผ่าอูในระดับต่ำเท่านั้น,จงซานเองรับรู้ว่าตัวเองยังอ่อนด้อยนัก,หากว่าต้องต่อกรกับคนระดับกู่เฉิงตง,ก็ไม่ต่างจากแส่หาความตายเท่านั้น,ทว่า,จงซานซานนั้นยังมีความได้เปรียบอยู่อย่างหนึ่ง,หากว่าเขาต้องการหนี,ไม่มีทางที่ใครจะสามารถขวางทางเขาได้,ไม่มีใครในโลกใบเล็กนี้ทำได้อย่างแน่นอน.
"ฝ่าบาท,ข้า......"อาวุโสจิวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"โปรดวางใจ,เจ้าไม่จำเป็นต้องลงมือ!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"อาวุโสจิวโถวถึงกับสูดหายใจยาวทีเดียว.
"เซียนเซิงซือ,เจ้าไปกับข้า!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"รับทราบ!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับในทันที.
เซียนเซิงซือที่มาจากโลกใบใหญ่,แม้นว่าในโลกใบเล็กจะนับว่าเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่น่าเกรงขามมากเท่าไหร่,หรือบอกกล่าวว่าตระกูลเทียนนั้นทรงอำนาจมานานเท่าไหร่,เซียนเซิงซือเองก็หาได้ประหลาดใจแต่อย่างใด.
"ฝ่าบาท,ให้บ่าวชราไปด้วย!"เหว่ยไท่จงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เจ้ารึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม้ว่าความแข็งแกร่งของบ่าวชราจะไม่ได้มีมากมาย,ทว่ารับรองไม่เป็นตัวถ่วงฝ่าบาทแน่นอน,บ่าวชราสามารถที่จะค้นหาข่าวอื่นๆให้กับฝ่าบาทได้,ขอให้ฝ่าบาทนำบ่าวชราไปด้วย,บ่าวชราผู้นี้ต้องการเห็นหยิงหลานให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!"เหว่ยไท่จงที่กล่าวด้วยใบหน้าที่คาดหวัง.
"ได้!"จงซานที่สูดหายใจลึก,ไม่กล่าวตัดรอนเหว่ยไท่จงต่อไป.
"คนที่จะไปกับข้า,สามวันพวกเราจะออกเดินทาง!"จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
"รับทราบ"คนทั้งสามที่ตอบรับในทันที.
คนที่จะเดินทางไปยังนรกหมื่นจั้งกับจงซาน,มีเซียนเซิงซือ,หยินโหลวหรี่และเหว่ยไท่จง.
หลังจากนั้นสามวัน,จงซานและคนอื่นๆรวมสี่คนก็ออกเดินทางไปยังใจกลางของภพหยินอย่างเป็นทางการ,สถานที่ดังกล่าวถูกเรียกว่านรกหมื่นจั้ง.
ภายในภพหยาง,ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ชายผมขาวชุดขาวที่นั่งสมาธิหลับตาอยู่,คนผู้นี้ก็คือเจ้าตำหนักศาลาเทวะ,เสวียนหยวน,ทันใดนั้นเสวียนหยวนก็ลืมตาขึ้น,ดวงตาทั้งสองที่เป็นประกายแสงสีเงิน,สาดส่องออกไปด้านหน้าราวกับคมกระบี่ที่สามารถเฉือนทุกอย่างได้.
Chapter 651 Tian Family inside story
天家的底蕴
ประวัติตระกูลเทียน.
เซียนลึกล้ำหนานกงเซิ่ง,ที่เข้าร่วมราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ความอหังการของหยินโหลวหรี่ที่เคยมีหดหายไปหมด,แม้ว่าเผ่าพยัคฆ์ในภพหยินจะทรงพลังแข็งแกร่งไม่น้อย,นอกจากนี้ยังมีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้อีกด้วย,ทว่าตอนนี้อย่างไร?
ถึงกับมีเซียนเข้าร่วมต้าเจิ้ง,แล้วตัวเขาล่ะมีอะไรกัน?
หยินโหลวหรี่ที่พูดไม่ออก,เวลานี้ได้อาศัยอยู่ในราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งชั่วคราว.
จงซานมีระดับราชันย์แท้?
ปรกติหยินโหลวหรี่หาได้สนใจเกี่ยวกับระดับราชันย์แท้แม้แต่น้อย,หากแต่ตัวเขานั้นถูกเผ่าอูเล่นงานปางตาย,แต่จงซานระดับราชันย์แท้กับสามารถสังหารเผ่าอูได้อย่างงั้นรึ?
ตลอดหลายปีมานี้หลังจากได้เฝ้ามองจงซาน,หยินโหลวหรี่ก็ค่อยๆยอมรับจงซานช้าๆ,แน่นอนว่าจงซานนั้นไม่ได้ขัดขวางความต้องการของเขาจะอยู่หรือไป.
คนทั้งสามเวลานี้ได้เดินทางเข้ามาในห้องอักษรแล้ว,ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย.
"ฝ่าบาทให้คนไปเรียก,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่สอบถามออกมา.
"เกี่ยวกับตระกูลเทียน!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"คนทั้งสามที่ตกใจเล็กน้อย,โดยเฉพาะอาวุโสจิวโถว,ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้องการสอบถามเรื่องตระกูลเทียนเพื่ออะไรอย่างงั้นรึ?"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงแหบเครือ.
"สมาชิกครอบครัวของข้าถูกตระกูลเทียนจับเอาไว้ในบ่อคลื่นสงบ.ก่อนหน้านี้เจ้าเป็นคนของตระกูลเทียน,รู้อะไรมาบ้าง?"จงซานสอบถาม.
ได้ยินคำว่าบ่อคลื่นสงบ,อาวุโสจิวโถวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จากนั้นแววตาก็แสดงท่าทางเจ็บปวด,ครุ่นคิดครู่หนึ่งและกล่าวออกมาว่า,"ฝ่าบาท,พวกเราไม่ควรที่จะยุแหย่ตระกูลเทียนในตอนนี้."
"หืม?"ใบหน้าของจงซานยังคงแสดงท่าทางดื้อรั้น.
"ข้าของพูดเกี่ยวกับสถานการณ์ต่างๆให้กับฝ่าบาทฟังก่อนก็แล้วกัน!"อาวุโสจิวโถวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม!"
"ทุกๆวันของตระกูลเทียน,ภายในนรกหมื่นจั้งนั้น,จะมีภูติมารวมตัวกันนับสิบล้านจากทุกทั่วสารทิศ,ภูติเหล่านี้ยังไม่มีเชาว์วิญญาณ,มีเพียงสัณชาติญาณเท่านั้น,และมีเพียงคนที่สามารถจุติเกิดใหม่เท่านั้นถึงจะได้ก้าวไปยังเส้นทางแม่น้ำเหลือง,หรือสลายหายไปเป็นพลังฟ้าดิน,และมีจำนวนหนึ่งที่จะได้รับพลังจากราชันย์ภูติให้มีเชาว์วิญญาณ,ถึงจะสามารถจากไปได้."อาวุโสจิวโถวที่อธิบาเกี่ยวกับวิถียมโลก.
"อืม!"
"ภายในตระกูลเทียนที่มีปราณภูติมากกว่าปรกติ,ทุกๆวันภูติมากมายจะมารวมตัวกัน,ผ่านมาเช่นนี้มาหลายพันปีแล้ว,ภายในตระกูลเทียนนั้นมีตำหนักอยู่ห้าตำหนัก,แต่ละตำหนักนั้นต่างก็มีวิถีที่แตกต่างกัน,ฝ่าบาทรับรู้เรื่องนี้หรือไม่?"อาวุโสจิวโถวที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ห้าวิถีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
""ตำหนักหมิง(ชีวิต),ตำหนักอวิ๋น(ลิขิต),ตำหนักเฟิงสุ่ย(ฮวงจุ้ย),อวิ๋นเต๋อ(กรรม)และตำหนักกงหมิง(ชื่อเสียง)!"อาวุโสจิวโถวกล่าว.
"ตำหนักหมิง(ชีวิต),ตำหนักอวิ๋น(ลิขิต),ตำหนักเฟิงสุ่ย(ฮวงจุ้ย),อวิ๋นเต๋อ(กรรม)และตำหนักกงหมิง(ชื่อเสียง)อย่างงั้นรึ?
ตระกูลเทียนช่างโอหังนัก."หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ห้าผู้นำตำหนักทั้งห้า,
"ตำหนักหมิง(ชีวิต),ตำหนักอวิ๋น(โชค),ตำหนักเฟิงสุ่ย(ฮวงจุ้ย),อวิ๋นเต๋อ(กรรม)และตำหนักกงหมิงชื่อเสียง,ต่างก็รับคำสั่งตรงจากประมุข! ประมุขของตระกูลเทียนเวลานี้ก็คือ เทียนจี้จื่อ"อาวุโสจิวกล่าว.
"หืม? เทียนจี้จื่อ?"
"ประมุขพรรคตระกูลเทียนแต่ละรุ่น,ตามธรรมเนียมของตระกูลเทียน,จะมอบตำแหน่งให้กับบุตรของตน."อาวุโสจิวกล่าว.
เทียนจี้จื่อ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,อาจารย์ของจงซาน,เทียนซิงจื่อ,ก็เป็นประมุขตระกูลเทียนของภพหยางอย่างงั้นรึ?
"เจ้าที่บำเพ็ญโชค,บางที่ก่อนหน้านี้เจ้า,คือสมาชิกของตำหนักอวิ๋นของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,ท่านปู่ของข้านั้นได้ส่งต่อทักษะให้ข้า,เดิมที่ท่านเคยเป็นเจ้าตำหนักอวิ๋นของตระกูลเทียน."อาวุโสจิวกล่าว.
"แล้วครอบครัวของเจ้าตอนนี้ล่ะ?"จงซานที่แสดงท่าทางจริงจังขึ้นเรื่อยๆ.
"ตายทั้งหมดแล้ว!"อาวุโสจิวกล่าวตอบ.
"หืม?"
"ภูมิหลังของข้านั้นไม่ได้ดีนัก,ไม่เช่นนั้นแล้วเทียนจี้จื่อคงไม่ต้องการให้ข้าส่งต่อวิชาบำเพ็ญโชคให้กับผู้เยาว์คนอื่น?จะต้องรู้ด้วยว่า,การบำเพ็ญโชคนั้น,สามารถเรียนได้เพียงแค่คนเดียว,หากข้าต้องส่งต่อให้คนอื่นนั้น,ข้าจะต้องตายก่อน,แม้นว่าข้าจะมีพรสวรรค์ไม่สูงนัก,แต่ก็ไม่ต้องการนั่งรอให้ตกตายไป,ท่านปู่ของข้าที่ส่งทักษะนี้ให้ข้า,นั่นก็หมายความว่าข้าควรจะได้เป็นเจ้าตำหนักคนต่อไป,เป็นเพราะภูมิหลังที่ไม่ดีจึงไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นเจ้าตำหนัก,และถูกไล่ล่าสังหารไปทั่วหล้า"อาวุโสจิวที่กล่าวออกมาด้วยความคลั่งแค้นเช่นเดียวกัน.
"เจ้าตำหนักทั้งห้า,มีความแข็งแกร่งขนาดใหน?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"เข้าเคยเห็นเจ้าตำหนักเพียงคนเดียว,คนอื่นๆไม่เคยเห็น,ทว่า,ควรจะแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,เพราะว่าท่านปู่ของข้าที่บำเพ็ญโชคนั้น,เขามีระดับสวรรค์แท้,เจ้าตำหนักคนอื่นๆเองก็ควรจะมีระดับสวรรค์แท้เช่นเดียวกัน!"อาวุโสจิวกล่าวตอบ.
"ห้าตำหนัก?
ตำหนักอวิ๋นบำเพ็ญโชค,แล้วอีกสี่ตำหนักล่ะ?"
"ยกเว้นบำเพ็ญชีวิต,แต่ละตำหนักต่างก็บำเพ็ญเพียรในวิถีแตกต่างกันไป"อาวุโสจิวโถวกล่าว.
"บำเพ็ญ?
ฮวงจุ้ย,กรรมและชื่อเสียงอย่างงั้นรึ?"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อืม!"
"ไม่ใช่สิ,บำเพ็ญฮวงจุ้ย,บำเพ็ญกรรมแล้วบำเพ็ญชื่อเสียงได้ด้วยรึ?"หลินเซียวที่โพล่งออกมาทันที.
"ความจริงนั้นตระกูลเทียนได้ลอบควบคุมราชวงศ์ราชันย์เอาไว้อยู่หลายแห่ง,ซึ่งใช้ในการรวบรวมวาสนาโดยเฉพาะ!"อาวุโสจิวที่กล่าวออกมาทันที.
"ตระกูลเทียนฝั่งรากลึก,น่าเกรงขามจริงๆ!"หยินโหลวหรี่ที่อุทานออกมา.
"ฮึ!"อาวุโสจิวที่เผยยิ้มแสดงท่าทางดูแคลนออกมา.
"หืม?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ข้ากล่าวนั้นเป็นเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น."อาวุโสจิวโถวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ยังมีอำนาจมากกว่านี้อย่างงั้นรึ?"หยินโหลวหรี่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ตระกูลเทียน,ที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุด,ที่แท้จริงควรจะเรียกว่าบ่อคลื่นสงบ,ข้าเองก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบ่อคลื่นสงบนี้,ทว่า,ท่านปู่ที่ส่งต่อวิชาบำเพ็ญโชคให้ข้านั้น,ได้เอ่ยมาครั้งหนึ่ง,ได้ยินมาว่าห้าหมื่นปีที่แล้ว,ตระกูลเทียนนั้นถูกทำลายไปจนสิ้น,สามราชวงศ์สวรรค์ของภพหยินที่รุมล้อม,อยู่ในภาวะวิกฤติทีเดียว,ในเวลานี้บ่อคลื่นสงบได้ออกมาช่วยบรรพชนตระกูลเทียนเอาไว้,ก่อนที่จะมาเป็นปกติแม้แต่ทำลายสามราชวงศ์สวรรค์ไปจนสิ้น."อาวุโสจิวโถวกล่าวอย่างหนักแน่น.
ทุกคนที่ได้ยินคำบอกเล่าของอาวุโสจิวโถวแล้ว,รู้สึกจริงหรือเท็จกัน,ตระกูลเทียนมีประวัติที่ร้ายกาจน่าเกรงขามถึงเพียงนั้นเลยรึ?
"ดังนั้น,ฝ่าบาทหากว่าเริ่งรีบยุแหย่ตระกูลเทียนเวลานี้,ไม่มีทางสำเร็จได้อย่างแน่นอน."อาวุโสจิวโถวที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ารู้จักตระกูลเทียนในภพหยางหรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ภพหยางมีตระกูลเทียนด้วยรึ?"อาวุโสจิวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานรู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที,เขาต้องการสอบถามเกี่ยวกับ,ตราสวรรค์
ของอาจารย์จะใช้ประโยชน์ได้หรือไม่,ตอนนี้ดูแล้วไม่จำเป็นต้องถามแล้ว,อาวุโสจิวโถวไม่รู้อย่างแน่นอน.
"บางที่อาจจะมีตระกูลเทียนก็ได้!"อาวุโสจิวที่ราวกับนึกอะไรได้.
"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,บางที่อย่างงั้นรึ?
"เพราะว่าตระกูลเทียนนั้นมีภารกิจหลักของตระกูลอยู่!"อาวุโสจิวโถวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"มีภารกิจอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านปูผู้ที่ส่งต่อวิชาบำเพ็ญโชคให้กับข้า,เคยกล่าวว่าตระกูลเทียนนั้นมีภารกิจหนึ่ง,ทำหน้าที่ในการปกป้องโลกใบเล็ก,ท่านได้กล่าวต่อข้าว่า,สามารถทรยศตระกูลเทียนได้,แต่ห้ามทรยศต่อโลกใบเล็ก,และก็ได้ช่วยให้ข้าหนีออกมาจากตระกูลเทียน,และให้ข้าเป็นคนเฝ้ามองสถานการณ์ทั่วหล้า,ขับไล่คนใบใหญ่ออกไป,นี่คือคำสั่งสอนของบรรพชน,บางที่ด้วยภารกิจที่แปลกประหลาดนี้,เช่นกันในภพหยางเองก็ควรจะมีตระกูลเทียนด้วยเช่นกัน!"อาวุโสเทียนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ภารกิจ?
ปกป้องโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"จงซานที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย.
นี่คือภารกิจหลักของพวกเขา?
ทำให้ตระกูลเทียนคงอยู่จนถึงวันนี้อย่างงั้นรึ?
"ไม่ได้มีเพียงตระกูลเทียน!"หนานกงเซิ่งที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"
"ผู้มีหน้าที่ปกปักษ์รักษาโลกใบเล็กนั้นไม่ได้มีเพียงตระกูลเทียน,ยังมีกลุ่มอิทธิพลอื่นด้วย!"หนานกงเซิ่งที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
”?”
"ศาลาเทวะ!"หนานกงเซิ่งกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง.
"หนึ่งในสามแดนเทวะ,ศาลาเทวะอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,แดนศาลาเทวะ,ภพหยาง,เป็นหนึ่งในแดนเทวะที่แข็งแกร่งที่สุด,ไม่มีใครรู้เรื่องราวของพวกเขามากมายนัก,พวกเขาที่คงอยู่มานานแล้ว,บางที่ตระกูลเทียนของภพหยาง,ตำหนักศาลาเทวะคงรับรู้ว่าตระกูลเทียนนั้นหายไปใหน,ทว่าสำหรับตำหนักศาลาเทวะแล้ว,ยกเว้นเสวียนหยวน,ข้าเองก็ไม่เคยเห็นคนอื่นๆเลย,ราวกับว่าคนอื่นๆเองก็หายไปหมดด้วยเช่นกัน."หนานกงเซิ่งที่กล่าวตอบ.
"มีคนเดียว?
และเป็นจ้าวตำหนักศาลาเทวะอย่างงั้นรึ?"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่มีอะไรชัดเจนนัก,ไม่มีใครรู้ว่าตำหนักศาลาเทวะอยู่ที่ใหน,รู้เพียงว่าพวกเขานั้นคงอยู่เท่านั้น!"หนานกงเซิ่งที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อย่าเพิ่งกล่าวอะไรเกี่ยวกับตำหนักศาลาเทวะเลย,ข้าต้องการพูดคุยเกี่ยวกับตระกูลเทียนเท่านั้น! ข้าเตรียมที่จะเดินทางไปยังตระกูลเทียน,หนานกงเซิ่ง,ในเวลานี้,พลังของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.
"ยังไม่แม้แต่สร้างค่ายกลได้,มีพลังระดับหลอมกายธาตุเท่านั้น!"หนานกงเซิ่งที่ฝืนยิ้มออกมา.
"อืม,เช่นนั้นเจ้าอยู่รักษาบาดแผลที่ต้าเจิ้งก่อน!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"หนานกงเซิ่งพยักหน้ารับ.
"จื่อจุ้นหยิน,ท่านยินดีจะไปกับข้าหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"แน่นอน,ข้าต้องตามท่านไป!"หยินโหลวหรี่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หยินโหลวหรี่ปรากฏความฮึกเหิมขึ้นมาทันที,จงซานที่ต้องการยุแหย่ตระกูลเทียน,แน่นอนว่าทำให้เขาคาดหวังไปด้วย.
"ฝ่าบาท,เฉินมีเรื่องที่จะเตือนฝ่าบาทสักเล็กน้อย!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ภายในโลกใบเล็กนั้น,ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่เหล่าเซียน,ทว่าคือผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ระดับ
12! หากว่ากู่เฉิงตงยังอยู่,เขาก็คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดนั่นเอง."
"หืม?"
"ก่อนหน้านี้ที่ข้ายังไม่ได้รับบาดเจ็บ,คนเผ่าอู่สามคน,ตราบเท่าที่อยู่ในโลกใบเล็ก,พวกเขาย่อมมีพลังจำกัด,หากเทียบแล้วพวกเขาไม่มีใครต่อกับกับกู่เฉิงตงได้,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,การที่ฝ่าบาทสามารถสังหารคนเผ่าอูได้นั้นก็ไม่แตกต่างกัน,พลังที่พวกเขาแสดงออกมานั้นมากสุดก็ได้แค่ระดับ
11 สวรรค์แท้,ทว่าระดับ 11
สวรรค์แท้ก็ร้ายกาจเป็นอย่างมาก,ดังนั้นขอให้ฝ่าบาทได้โปรดระวัง,อย่าได้ดูแคลนระดับสวรรค์แท้โดยเด็ดขาด."หนานกงเซิ่งกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อืม,ข้าจะจำไว้!"จงซานพยักหน้า.
เป็นความจริง,แม้ว่าจะเปิดหลุมสังสารวัฏ,ก็สามารถล้มเผ่าอูในระดับต่ำเท่านั้น,จงซานเองรับรู้ว่าตัวเองยังอ่อนด้อยนัก,หากว่าต้องต่อกรกับคนระดับกู่เฉิงตง,ก็ไม่ต่างจากแส่หาความตายเท่านั้น,ทว่า,จงซานซานนั้นยังมีความได้เปรียบอยู่อย่างหนึ่ง,หากว่าเขาต้องการหนี,ไม่มีทางที่ใครจะสามารถขวางทางเขาได้,ไม่มีใครในโลกใบเล็กนี้ทำได้อย่างแน่นอน.
"ฝ่าบาท,ข้า......"อาวุโสจิวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"โปรดวางใจ,เจ้าไม่จำเป็นต้องลงมือ!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"อาวุโสจิวโถวถึงกับสูดหายใจยาวทีเดียว.
"เซียนเซิงซือ,เจ้าไปกับข้า!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"รับทราบ!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับในทันที.
เซียนเซิงซือที่มาจากโลกใบใหญ่,แม้นว่าในโลกใบเล็กจะนับว่าเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่น่าเกรงขามมากเท่าไหร่,หรือบอกกล่าวว่าตระกูลเทียนนั้นทรงอำนาจมานานเท่าไหร่,เซียนเซิงซือเองก็หาได้ประหลาดใจแต่อย่างใด.
"ฝ่าบาท,ให้บ่าวชราไปด้วย!"เหว่ยไท่จงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เจ้ารึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม้ว่าความแข็งแกร่งของบ่าวชราจะไม่ได้มีมากมาย,ทว่ารับรองไม่เป็นตัวถ่วงฝ่าบาทแน่นอน,บ่าวชราสามารถที่จะค้นหาข่าวอื่นๆให้กับฝ่าบาทได้,ขอให้ฝ่าบาทนำบ่าวชราไปด้วย,บ่าวชราผู้นี้ต้องการเห็นหยิงหลานให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!"เหว่ยไท่จงที่กล่าวด้วยใบหน้าที่คาดหวัง.
"ได้!"จงซานที่สูดหายใจลึก,ไม่กล่าวตัดรอนเหว่ยไท่จงต่อไป.
"คนที่จะไปกับข้า,สามวันพวกเราจะออกเดินทาง!"จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
"รับทราบ"คนทั้งสามที่ตอบรับในทันที.
คนที่จะเดินทางไปยังนรกหมื่นจั้งกับจงซาน,มีเซียนเซิงซือ,หยินโหลวหรี่และเหว่ยไท่จง.
หลังจากนั้นสามวัน,จงซานและคนอื่นๆรวมสี่คนก็ออกเดินทางไปยังใจกลางของภพหยินอย่างเป็นทางการ,สถานที่ดังกล่าวถูกเรียกว่านรกหมื่นจั้ง.
ภายในภพหยาง,ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ชายผมขาวชุดขาวที่นั่งสมาธิหลับตาอยู่,คนผู้นี้ก็คือเจ้าตำหนักศาลาเทวะ,เสวียนหยวน,ทันใดนั้นเสวียนหยวนก็ลืมตาขึ้น,ดวงตาทั้งสองที่เป็นประกายแสงสีเงิน,สาดส่องออกไปด้านหน้าราวกับคมกระบี่ที่สามารถเฉือนทุกอย่างได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น