Immortality Chapter 614 Li Si
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 614 หลี่ซือ.
Chapter 614 Li Si
李斯
หลี่ซือ.
"ลู่เจี้ยนปิงเจ้าควบคุมการเดินทางของสวนสวรรค์ลิงเซียวให้ดี,อย่าได้ให้มีข้อผิดพลาด!"จงซานสั่งการ.
"รับด้วยเกล้า,ฝ่าบาทโปรดวางใจในการควบคุมการเดินทางของสวนสวรรค์หลิงเซียวนั้น,ได้ใช้แผนผังดาราศาสตร์เป็นตัวควบคุม,ตราบเท่าที่มีดาวเต็มท้องฟ้า,ไม่มีที่ใหนที่สวนสวรรค์หลิงเซียวไปไม่ถึง!"ลู่เจี้ยนปิงกล่าวด้วยความเคารพ.
"อืม,เจ้าไปได้แล้ว!"จงซานพยักหน้า.
"รับทราบ!"ลู่เจี้ยนปิงที่ตอบรับในทันที.
"เจ้าโส่วเซี่ยง!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่รับคำในทันที.
"สวนสวรรค์หลิงเซียวนั้นเคลื่อนที่ไม่ได้รวดเร็วนัก,เพื่อป้องกันราชวงศ์ราชันย์อื่นโจมตี,การรักษาความปลอดภัยต้องพึงเจ้าแล้ว!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"น้อมรับคำสั่ง!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ตอบกลับมาในทันที.
จงซานที่หันหน้ากลับไปมองหนีปู่ซา!
"เทียนเจียน,หนีปู่ซา!"จงซานทที่กล่าวออกมาทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"หนีปู่ซาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นิกายต้าหมิงนั้นได้ถูกแต่งตั้งเป็นศาสนาประจำชาติ,ข้าต้องการฮวงจุ้ยที่เกี่ยวข้องกัน,ก่อนหน้านี้ที่รัฐชิง,ข้าได้วางแผนการนี้เอาไว้แล้ว,ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้กับข้า!"
"ฝ่าบาท!"หนี่ปู่ซาที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
"อืม?"จงซานที่จ้องมองหนีปู่ซาด้วยความสงสัย.
"นิกายต้าหมิงบำเพ็ญกรรม,ราชวงศ์ต้าเจิ้งบำเพ็ญชื่อเสียง,เห็นได้ชัดเจนว่าอยู่กันคนละสาย,การนำมารวมกันเช่นนี้,หลังจากนี้ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดปฏิปักษ์ต่อกัน,ในอดีตเองก็มีปรากฏให้เห็นเป็นตัวอย่าง,ถึงแม้ว่าใต้หล้านี้จะมีจะมีสำนำและราชวงศ์สวรรค์จะชักใยกันและกัน,แต่ก็ไม่เคยได้ยินมาว่าสำนักจะก่อตั้งราชวงศ์วาสนา,ทั้งสองนั้นไม่เข้าพวก,ไม่ได้ช่วยเพิ่มวาสนาแผ่นดินแต่อย่างใด,และราชวงศ์วาสนาก็ไม่ช่วยทำให้สำนักเติบโตได้เช่นกัน!"หนีปู่ซาที่กล่าวแนะนำ.
"เจ้าไปจัดเตรียมฮวงจุ้ยสำหรับเรื่องดังกล่าว,ส่วนเป้าหมายนั้น,หลังจากนี้เจ้าจะรับรู้เอง."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"หนีปู่ซาที่พยักหน้ายอมรับ,เกี่ยวกับคำแนะนำของเขาได้,จงซานไม่ยอมรับ,หากแต่จวบจนถึงทุกวันนี้,การตัดสินใจของจงซานนั้นไม่เคยผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย.
เกี่ยวกับภาพรวมสถานการณ์ของใต้หล้านั้น,หนีปู่ซานั้นด้อยกว่าจงซาน,เรื่องนี้จึงไม่ได้กล่าวทัดทานต่อไปอีก.
ศาสนาประจำชาติ? นิกายต้าหมิงรึ?
เพื่อที่จะเตรียมสถานที่ให้พร้อม,จงซานเวลานี้จึงจำเป็นต้องรอเพียงแค่ให้สวนสวรรค์หลิงเซียวเดินทางไปถึงรัฐชิง,ซึ่งนับว่าค่อนข้างไกลทีเดียว,ความเร็วของสวนสวรรค์ลิงเซียวนั้นไม่เร็วนัก,การเดินทางไปยังรัฐชิง,อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสองปี.
ส่วนเรื่องอื่นๆจงซานก็ได้ทำการเรียมการไว้หมดแล้ว,ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวล.
สวนสวรรค์หลิงเซียวได้บินจากไปแล้ว,เหล่าฝูงมังกรเวลานี้เต็มไปด้วยความเศร้าใจ.
เหล่ามังกรวารีและมังกรเขาที่ได้รับคำสั่งให้เฝ้าเกาะหมาป่าสวรรค์,แม้นว่าจะถอยห่างออกมา,หากแต่พวกมันก็ถูกแดนเยือกแข็ง,จากชีพจรปฐพีหยินที่ผิดพลาดแช่แข็งเอา,ในเวลานี้ร่างของพวกเขาถูกหนีบเอาไว้,ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด,กว่าจะหลุดออกมาได้.
ปราณหยินชีพจรปฐพี,ทรงพลังร้ายกาจเป็นอย่างมาก!
มังกรเขาไม่รู้ว่า,ปราณหยินชีพจรปฐพีได้รั่วไหลมานานแล้ว.
.....
จื่อจุ้นเผ่ามังกร,อ้าวจื่อไห่,ทันทีที่ได้รับข่าว,เขาที่เร่งรีบตรงมายังตำแหน่งของเกาะหมาป่าสวรรค์,ซึ่งเวลานี้,กำลังมีพายุพุ่งผุดๆขึ้นมาจากด้านล่างทะเล.
ปราณที่หนาวเย็นกำลังหลั่งไหลออกมาจากพื้นที่ที่เคยเป็นเกาะหมาป่าสวรรค์.
พื้นที่รอบๆกลายเป็นน้ำแข็งไปทั้งหมด,อ้าวจื่อไห่ที่จ้องมองทะเลที่กลายเป็นแดนเยือกแข็ง,ก็ขมวดคิ้วไปมา,หายไปใหนแล้ว?
หัวใจของอ้าวซือไห่ที่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,เกาะหายไปใหน? พื้นที่เยือกแข็งนี้คืออะไร,ข้าจำผิดไปอย่างงั้นรึ?
หากจำไม่ผิด,แล้วมันเกิดอะไรขึ้น? พื้นที่รอบๆกลายเป็นแดนเยือกแข็งได้อย่างไร?
เอาล่ะ,ต้องตามหามังกรเขา,จะต้องไปหามังกรเขา,ไม่เช่นนั้นเขาคงงงงวยไม่เข้าใจอะไรอยู่เช่นนี้แน่.
"ฟิ้ว!!!!"
อ้าวซือไห่ที่มาปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้ามังกรเขาทันที.
"คารวะจื่อจุ้น!"มังกรเขาที่แสดงความเคารพทันที.
"เกิดอะไรขึ้น? เกาะหมาป่าสวรรค์ล่ะ?"ดวงตาของอ้าวซือไห่ที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
เกาะหมาป่าสวรรค์!เมื่อเห็นกลุ่มของมังกร,อ้าวซือไห่ก็ตระหนักได้ว่าที่นี่คือเกาะหมาป่าสวรรค์,ทว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? เกาะหายไปใหน? ทำไมถึงได้ถูกเปลี่ยนเป็นแดนเยือกแข็งแทน?
"บินไปแล้ว!"มังกรเขาที่ตอบออกมาในทันที.
"$%##@@$" ใบหน้าของอ้าวซือไห่หน้าดำหน้าแดงไปเลยทีเดียว
เห็นจือจุ้นที่โกรธเกรี้ยว,มังกรเขาเร่งรีบตอบออกมาในทันที,"จือจุ้น,เป็นความจริง,เกาะหมาป่าสวรรค์ได้บินขึ้นบนฟ้า,แล้วลอยหนีไปแล้ว."
มังกรเขาที่เร่งรีบอธิบายตัวสั่นงันงก,ทำให้อ้าวซือไห่ที่กำลังโกรธเกรี้ยว,เปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วไปมา.
"หมายความว่าอย่างไร,เจ้าพูดจริงอย่างงั้นรึ?"อ้าวซือไห่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"มังกรเขาที่รับคำ,จากนั้นก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบอย่างระเอียดอีกครั้ง.
อ้าวซือไห่ยิ่งฟังก็ยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้นและก็มากขึ้น.
หลังจากที่ฟังจบ,อ้าวซือไห่ที่สูดหายใจยาว,จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,แววตาของเขาเวลานี้เต็มไปด้วยความซับซ้อน,ก่อนที่ร่างกายของเขาจะหายไป,ยังทิศทางที่เกาะลอยไป.
เกาะสวรรค์หลิงเซียวที่ลอยตรงไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้รวดเร็วนัก.
วันที่สองตอนบ่าย,จงซานและเหล่าข้าราชบริพารที่กำลังพูดคุยเกี่ยวกับการสร้างนิกายประจำชาติกับหนีปู่ซา,ทันใดนั้นทั้งคู่ต้องดวงตาหดเกร็ง.
ทั้งคู่ที่ออกมาจากตำหนักอย่างรวดเร็ว,ที่บนอากาศนั้นปรากฏแขกผู้มาเยือนที่คาดไม่ถึงปรากฏขึ้นในทันที.
"ผู้มาเป็นใคร?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ชี้หอกไปด้านหน้า.
แม้ว่าพลังฝึกตนของเจ้าโส่วเซี่ยงจะไม่ได้สูงด้อยกว่าอ้าวจื่อไห่มากมาย,ทว่าก็ไม่คิดที่จะโน้มหัวให้,ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงพร้อมกับตระโกนออกไปเสียงดัง.
ในเวลาเดียวกันจงซานที่ปรากฏตัว,พร้อมกับโบกมือสั่งการให้เจ้าโส่วเซี่ยงถอยหลังกลับไป,พริบตาเดียวหลังจากนั้น,ตี้เสวียนชาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆจงซานเช่นกัน,จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม.
นี่คือครั้งที่สองแล้ว,ก่อนหน้านี้ตี้เสวียนชาที่ขับไล่ไปแล้วครั้งหนึ่ง,คาดไม่ถึงครั้งนี้จะยังคงกลับมาอีก.
อ้าวซือไห่ที่จ้องมองจับจ้องมองออกไปด้านล่าง!
"ตี้เสวียนชา,ใจกล้านักนะ! เกาะหมาป่าสวรรค์ที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬาร,คาดไม่ถึงจะสามารถเปลี่ยนเป็นเกาะลอยฟ้าได้เลยรึ?"อ้าวซือไห่ที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาอย่างเฉยชา,และไม่สนใจคนอื่นๆแม้แต่น้อย.
"ตอนนี้ไม่ใช่เกาะหมาป่าสวรรค์อีกต่อไปแล้ว,นับตั้งแต่เมื่อวาน,เจ้าควรจะรู้ว่า,พวกเราได้เปลี่ยนชื่อเป็น,สวนสวรรค์ หลิงเซียว,และเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,ไปแล้ว."จงซานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
ก่อนหน้านี้,จงซานมีพลังฝึกตนต่ำกว่าอ้าวซือไห่มาก,ไม่สามารถทนแรงกดดันได้ด้วยซ้ำ,ทว่าเวลานี้แม้ว่าจะด้อยกว่าอ้าวซือไห่,แต่ก็เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับอ้าวซือไห่ได้.
"สวนสวรรค์หลิงเซียว? เมืองหลวง? พูดจาใหญ่โตนัก! ดูเหมือนว่าจะเป็นฝีมือของเจ้าอย่างงั้นรึ?"อ้าวซือไห่แค่นเสียงเย็นชา.
"อ้าวซือไห่,นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว,เจ้ายังกล้ามาอีกรึ? แม้ว่านี่จะเป็นเพียงเพียงราชวงศ์จักรพรรดิ,ทว่าก็ไม่ใช่สถานที่เจ้าจะมาหยาบคายได้!"จงซานที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
"หยาบคายอย่างงั้นรึ? ชิ,ลำพังเจ้านะรึ?"อ้าวซือไห่ที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ข้า? การจะจัดการระดับสวรรค์แท้,หาได้ยากเย็นอะไร!"จงซานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"หืม?"อ้าวซือไห่ที่ตกใจเล็กน้อย,หันหน้าจดจ้องมองเขม็ง.
"ฮ่าฮ่าอ่าฮ่า,น่าขัน! น่าขันนัก! ล้มระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?สำคัญตัวเองผิดไปอย่างงั้นรึ?"อ้าวซือไห่ระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง,เห็นชัดเจนว่าเขาไม่เชื่อคำพูดของจงซาน.
แน่นอน,ไม่แปลกที่อ้าวซือไห่จะอหังการ,เรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองปิงเฟิง,การที่เขาล้มนวีชิงเฮวยได้ข่าวไม่ได้มาถึง,หรือแม้แต่ล้มหวังคู,อ้าวซือไห่ก็ไม่รู้เช่นกัน.
"ฮึ!!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"อ้าวซือไห่,คำพูดของข้าก่อนหน้านี้ที่ข้าบอก,เจ้าไม่คิดจะจำมันอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชากล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"พูดรึ? ตี้เสวียนชา,ข้าทนเจ้ามานานเกินไปแล้ว,คิดว่าตัวเองทรงพลัง,จนมองไม่เห็นใครใต้หล้านี้แล้วรึ? ชิ,คนที่แข็งแกร่งใต้สวรรค์แห่งนี้มีอยู่มากมาย,วันนี้,ข้าจะต้องนำเห่าเม่ยหลีไปให้ได้!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวด้วยเสียงเช่นช้า.
"ชิ!!"จงซานแค่นเสียง.
"ลำพังตอนนี้เห่าเม่ยหลีไม่ได้อยู่ในสวนสวรรค์หลิงเซียวแห่งนี้,ถึงแม้ว่านางจะอยู่,คิดว่าข้าจะมอบนางให้กับเจ้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวด้วยเสียงที่เย็นชา.
"เจ้า!"เห็นชัดเจนว่าอ้าวซือไห่ถูกจงซานกล่าวขัด.
สายตาของอ้าวซือไห่ที่ไม่เห็นจงซานอยู่ในสายตา,กับการพูดจาใหญ่โตนี้ทำให้เขารู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก.
"อ้าวซือไห่,เจ้าคิดว่าชื่อของข้า,เผ่ามังกรคงจะลืมไปแล้ว? ในเมื่อเจ้ากล้าลบหลู่ข้าอีกครั้งแล้ว,อย่าได้โทษข้าที่ไม่ไว้หน้าเจ้า,วันนี้,ข้าจะทำให้เจ้าได้ฟื้นคืนความทรงจำ!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จากนั้น,ร่างของตี้เสวียนชาที่เคลื่อนที่ออกไปอย่างรวดเร็ว.
"ตูมมมมมมมมมม"
ระเบิดเสียงดังสนั่น,อากาศรอบๆแปรปรวนเกิดเป็นระลอกคลื่น,ตี้เสวียนชาและอ้าวซือไห่ที่หายไป,เห็นชัดเจนว่าตี้เสวียนชานั้นเป็นกังวลเกี่ยวกับสถานที่ด้วย,ดังนั้นจึงผลักดันอ้าวซือไห่ให้ออกไปจากเขตแดนของเกาะสวนสวรรค์หลิงเซียว.
เห็นตี้เสวียนชาและอ้าวซือไห่จากไปแล้ว,จงซานที่หันหน้าไปกล่าวกับทุกคน,"เหล่าเจ้า,เจ้าดูแลความปลอดภัยที่นี่,หนีปู่ซา,พวกเรากลับไปปรึกษาพูดคุยกันต่อ!"
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับด้วยความเคารพ.
หลังจากนั้นไม่นาน,ตี้เสวียนชาก็กลับมา,หลังจากกลับมาแล้ว,แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องรายงานสิ่งใดต่อจงซาน,เขาก็กลับไปยังวิหารหมาป่า.
บนทะเลตะวันออก,เหนือขึ้นไปบนท้องฟ้า,อ้าวซือไห่,หมวกเหล็กและชุดเกราะที่แตกเป็นทางยาวเสียหายอย่างหนัก,สภาพตอนนี้ค่อนข้างอนาถเลยทีเดียว,ดวงตาที่แดงฉานจ้องมองไปยังทิศทางของเกาะสวรรค์ลิงเซียว.
"ถุยยยย!"อ้าวซือไห่ที่พ่นโลหิตออกไป.
จากนั้น,ร่างของอ้าวซือไห่ก็จากไปจากพื้นที่ดังกล่าวไป
..................
หลังจากนั้นครึ่งเดือน,อ้าวซือไห่ก็มาปรากฏตัวขึ้นที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์,เขาเดินทางไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เมืองเซียนหยาง.
เมืองหลวงเซียนหยาน,ราชวงศ์สวรรค์ที่ยิ่งใหญ่,วาสนาสีทองที่ปกคลุมส่องประกายวับวาวไปทั่วท้องฟ้า.
หลังจากที่ขันทีออกมารายงาน,อ้าวซือไห่ก็ตื่นเต้นดีใจที่จะได้พบกับเซิ่งซ่างต้าฉิน,หยิง.
หยิงในชุดราชวงศ์สีดำ,มงกุฏหยกสีดำ,นั่งอยู่บัลลังก์เก้ามังกร,ทรงพลังยิ่งใหญ่เป็นที่น่าเหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก.
ส่วนข้างๆหยิงนั้น,มีผู้ใต้บังคับบัญชายืนแยกออกเป็นสองแถว,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นคนสนิทของเขา,สวีฝูระดับสวรรค์แท้ก็อยู่ปลายแถว,เห็นได้ชัดเจนว่าเขานั้นหาได้ใช่คนสำคัญในกลุ่มข้าราชบริพาร.
"สวนสวรรค์หลิงเซียวรึ? จงซาน?" หยิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ใช่,ตราประทับมังกรของเผ่ามังกรถูกเห่าเม่ยหลีขโมยไป,เจ้าควรจะรู้ว่ามันคือตราประทับที่ถูกส่งต่อมาจากรุ่นสู่รุ่น."อ้าวซือไห่ที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,ตราประทับที่ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น,บางที่นี่คงจะเป็นกุญแจไขความลับของเผ่ามังกรในโลกใบใหญ่สินะ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะนำมาซ่อนเอาไว้ในโลกใบเล็ก."หยิงพยักหน้า.
ได้ยินคำพูดของหยิง,อ้าวซือไห่ที่ดวงตาเบิกกว้าง,ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,หยิงรู้อย่างงั้นรึ? เขารู้ได้อย่างไร? นี่คือความลับของเผ่ามังกร,มีเพียงแค่จือจุ้นที่รู้,กล่าวได้ว่าตราประทับนี้,ไม่มีใครรู้เลยว่ามันคือกุญแจที่ใช้เข้าเขตลับในโลกใบใหญ่.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"มันเป็นความลับอย่างงั้นรึ?"หยิงจ้องมองอ้าวซือไห่,แววตาหาได้ประหลาดใจหรือตกใจแต่อย่างใด,ราวกับว่ามันเป็นเพียงเรื่องธรรมดาทั่วไป.
อ้าวซือไห่ที่จ้องมองหยิงแปลกๆ,ทำได้แค่เก็บความห่อเหี่ยวใจประหลาดใจเอาไว้.
"ขอให้เซิ่งซ่างต้าฉินโปรดช่วยเหลือนำตราดังกล่าวกลับมาด้วย!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"หลีซือ!"หยิงกล่าว.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
ที่ด้านข้างนั้น,มีคนที่สวมชุดคลุมยาว,ร่างกายผอมก้าวออกมาจากแถวพร้อมกับแสดงความเคารพ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น