Immortality Chapter 604 Particularly strong
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 604 ความแข็งแกร่งที่เฉพาะ.
Chapter 604 Particularly strong
分外强势
ความแข็งแกร่งที่เฉพาะ.
จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,ทุกคนที่อยู่รอบๆลาน,ได้ยินเสียงดังสนั่น,เหล่าคนมากมายที่รู้สึกราวกับว่าสายฟ้าคำรามระเบิดอยู่ในหูตัวเอง.
จงซานที่ทำให้ทุกคนชงักงัน,ด้วยมันสมองที่ชาญฉลาด,นับว่าเป็นตัวตนที่มีความสามารถในการวางแผนที่ไม่ธรรมดา,ถึงแม้นว่าจะมีแค่คนเดียว,หากแต่ก็รับรู้ว่าจะต้องกระทำเช่นไร.
เขากล้ามาคนเดียวอย่างงั้นรึ?นี่เขาไปเอาความมั่นใจมาจากใหน?
และในเวลาเดียวกันนั้น,แทบจะทุกคนก็นึกคำพูดของเสวียนเหยี่ยน,"เทียน"จงซานสามารถใช้ทักษะนี้ได้.
"อาวุโส,จงซานมีพลังฝึกตนระดับใด?"จิงเสวี๋ยเฉินที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวด้วยเสียงเบาๆ.
แม้ว่าจิงเสวี๋ยเฉินจะกล่าวเสียงเบาๆ,ทว่าระดับสวรรค์แท้ทั้งสามย่อมได้ยินอย่างชัดเจน.
"จักรพรรดิแท้ขั้นที่สิบ!"กุยโซวที่กล่าวตอบ.
ภายในห้องโถงไม่มีใครกล่าวอะไรอีก,เห็นได้ชัดเจนว่ายอมรับคำพูดของกุยโซว.
ระดับจักรพรรดิแท้,ขั้นที่สิบอย่างงั้นึ?
หลังจากได้รับการยืนยันแล้ว,จิงเสวี๋ยเฉินที่จ้องมองจงซานด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย,ระดับสิบจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
ช่างกล้านัก! โอหังนัก,มีพลังเพียงเท่านี้ กับหาญกล้าขนาดนี้เลยรึ?ยโสโอหัง,ไม่สงสัยเลยว่าเต๋าจวินเซิ่งหย๋าต้องการกำจัดเขาโดยเร็วที่สุด!
อย่างไรก็ตาม,ในเมื่อรับรู้ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายแล้ว,เขาจำเป็นต้องหวาดกลัวอย่างงั้นรึ?
ช่างหน้าขัน,ดูซิว่าวันนี้เจ้าจะเปลี่ยนชะตาตัวเองอย่างไร.
"ข้านักพรต,จิงเสวี๋ยเฉิน!
วันนี้คนของแดนเทพอมตะกำลังจะแต่งงาน,จงซานเจ้าที่เป็นประมุขของราชวงศ์วาสนา,ทำไมถึงกล้าเข้ามารบกวนงานแต่งกัน?
เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?"จงเสวี๋ยจิงก้าวมาด้านหน้า,กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม.
กับคำพูดของจิงเสวี๋ยเฉินนั้น,ทำให้คนอื่นๆไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรอีกต่อไป.
"จิงเสวี๋ยเฉิน?ชิ,เจ้าลอบโจมตีชิงซือ,ผนึกพลังฝึกตนของนางใช่หรือไม่?"จงซานที่จ้องมองอย่างดุร้ายไปยังจิงเสวี๋นเฉิน.
จงซาน,ที่มีระดับจักรพรรดิแท้,กับไม่แสดงอาการหวั่นเกรงเขาเลยแม้แต่น้อย,ทำให้จิงเสวี๋ยเฉินรู้สึกไม่ดีนัก.
"แล้วอย่างไร?"จิงเสวี๋ยเฉินที่กล่าวเสียงเคร่งขรึม.
"ตอบว่า,ใช่ก็พอ!"สายตาที่เย็นชาของจงซาน,ทำให้คนอื่นๆไม่กล้าเอื้อนเอ่ยขัดขวาง.
"ลงมารับความตายซะ,ต้องการให้ข้าสับตรงใหนของเจ้า?"จงซานที่กุมดาบเงื้อขึ้น.
"อ่าอ่าฮ่าฮ่าฮ่า"
จิงเสวี๋ยเฉินที่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"มารับความตายรึ?
โอหังยิ่งนัก,การที่เจ้ามาวันนี้,คิดว่าจะได้กลับไปอย่างงั้นรึ?!"จิงเสวี๋ยเฉินที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.
จิงเสวี๋ยเฉินที่เต็มไปด้วยความดูแคลน,ระดับสิบจักรพรรดิแท้?
ส่วนจิงเสวี๋ยเฉินนั้นอยู่ในระดับราชันย์แท้ขั้นที่แปด!
แน่นอนว่าแตกต่างกันอย่างชัดเจน,ด้วยพลังความแข็งแกร่ง,ไม่สามารถเทียบกันได้เลย.
จิงเสวี๋ยเฉินทีหัวเราะเสร็จก็บินตรงไปยังด้านหน้าตำหนัก.
ในเวลานี้เหล่าทหารที่อยู่รอบๆได้ถอยห่างออกมาไกลเรียบร้อยแล้วนั่นเอง.
ซึ่งก็เพียงพอที่จะให้จิงเสวี๋ยเฉินแสดงฝีมือได้อย่างเต็มที่.
แทบจะทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียว! เหล่าทหารและสามัญชนทั่วไปเองก็จับจ้องมองด้วยความสนใจ,บนตำหนักมีสามผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,คนของแดนเทพอมตะ,เป่ยชิงซือ,ต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันไป.
เป่ยชิงซือที่เต็มไปด้วยความกังวล.
จิงเสวี๋ยเฉินในชุดสีขาว,เหินร่อนลงมาที่ด้านหน้าไม่ไกลจงซานช้าๆ,ไม่ชักอาวุธออกมาด้วยซ้ำ.
เพราะจิงเสวี๋ยเฉินเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด,เหินลงมาจากท้องฟ้าด้วยความสง่างาม,ที่ด้านหน้าจงซาน,ระดับจักรพรรดิแท้รึ?
ถึงแม้ว่าจะเป็นจักรพรรดิแท้ขั้นที่สิบก็ตาม,ต่อหน้าระดับราชันย์แท้ก็ยังต่างกันราวกับสวรรค์และปฐพี,ไม่ต่างก็เด็กทารกกับผู้ใหญ่.
"มารับความตายแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มแปลกๆให้.
คงไม่มีใครบอกความแข็งแกร่งของเขาให้ฟังอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เขามีระดับจักรพรรดิแท้ขั้นที่ห้า,ก็สามารถล้มไท่จื่อฉงเทียนได้,ไม่มีใครบอกจิงเสวี๋ยเฉินเลยรึ?
ปล่อยให้กับเขามาหาความตายเองรึอย่างไร?
จิงเสวี๋ยเฉินคงไม่ได้ยินเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ,ว่าไท่จื่อฉงเทียนเกือบตายมาแล้ว,อีกอย่างไท่จื่อฉงเทียนนั้นมีพลังฝึกตนมากกว่าเขาด้วยซ้ำ.
"ชิ?มารับความตายรึ? ระดับจักรพรรดิแท้กับกล้าพูดจาใหญ่โต,คิดว่าเจ้ามีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในทวีปศักดิ์สิทธิ์,ทว่าชื่อเสียงนั้นคงจะมีแต่สติปัญญา,หากแต่เมื่อเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งที่แท้จริง,สิติปัญญาอะไรนั้นกับไร้ซึ่งค่าใดๆและยังนำพาความตายมาให้ตัวเอง,เพื่อให้คนทั่วหล้าไม่กล่าวว่าข้ารังแกเจ้า,ข้าจะต่อให้สามกระบวนท่าก็แล้วกัน!"จิงเสวี๋ยเฉินที่กล่าวอย่างโอหัง.
จิงเสวี๋ยเฉินทะนงตัวนัก,ไม่ได้ตระหนักถึงความตายแม้แต่น้อย!
ถึงขนาดต่อให้กับจงซานสามกระบวนท่าอย่างงั้นรึ?แม้แต่ระดับราชันย์แท้ขั้นปลายบางทียังไม่กล้ากล่าวเช่นนี้,นี่คิดจะต่อให้จงซานสามกระบวนท่าอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังจิงเสวี๋ยเฉิน,ไม่ได้รู้สึกชิงชังแต่อย่างใด,ทว่ารู้สึกประหลาดใจ,แปลกใจ! นี่คิดจะต่อให้ข้าสามกระบวนท่าอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้จิงเสวี๋ยเฉินยังกล่าวด้วยเสียงดังลั่น,เสียงของเขาที่กระจายไปทั่วทุกคนที่ได้ยินชัดเจน,แม้แต่เหล่าสามัญชนที่อยู่ไกลออกไปรอบๆลานยังได้ยินกันทุกคน.
สายตาของประชาชนทุกคนที่จ้องมองมาด้วยความตื่นเต้น,กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นที่ลานตรงกลาง,เพราะว่าดูเหมือนจะมีเรื่องน่าสนุกเกิดขึ้นแล้ว.
จงซานที่หาได้แยแส,ดาบของเขาที่กวัดแกว่งโจมตีออกไปทันที.
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อน 200 ทบ!
ดาบของจงซานที่ฟันไปยังจิงเสวี๋ยเฉินอย่างไร้ซึ่งปราณี.
ในพริบตาที่ฟันลงมานั้น,เกิดเป็นปราณดาบขนาดพันจั้ง,พุ่งตรงไปยังร่างของจิงเสวี๋ยเฉิน,พลังคลื่นซ้อนสองร้อยทบ,ฉีกอากาศให้บิดเบี้ยวเทียบได้กับพลังของสุดยอดฝีมือ,แม้แต่ไท่จื่อฉงเทียนในเวลานั้น,ยังไม่สามารถรับการโจมตีนี้ได้.
ปราณดาบที่ฉีกมิติทำให้เกิดคลื่นเป็นระลอก.
แรงกดดันที่น่าเกรงขามจากการฟัน,ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆอ้าปากค้างเป็นรูปวงกลมเลยทีเดียว.
จิงเสวี๋ยเฉินขณะเห็นปราณดาบพุ่งเข้ามา,ใบหน้าถึงกลับเปลี่ยนสี,ไม่สามารถสงบใจได้อีกต่อไปแล้ว,ทันใดนั้นก็ชักกระบี่ที่สะพายหลังออกมาในทันที,ก่อนจะฟันออกไปเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมมมม"
กระบี่ที่รับการโจมตีของปราณดังเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ปราณดาบที่รุนแรงกระแทกจิงเสวี๋ยเฉินลงบนพื้น,ถูกกดด้วยพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,พื้นดินรอบๆเกิดรอยแยกใยแมงมุมกระจายไปทั่ว,เศษดินเศษหินรอบๆระเบิดออกเป็นผุยผง.
รอบๆลาน,ทุกคนที่สัมผัสได้ถึงแผ่นดินไหว,สิ่งก่อสร้างใกล้ๆพังทลาย,แม้แต่ประชาชนที่อยู่ไกลออกไป,หูดับถึงกับนอนลงเกลือกกลิ้งเจ็บปวดแก้วหูจากคลื่นกระแทกที่ถูกส่งออกไป.
คนของแดนเทพอมตะในเวลานี้ถึงกับปาดเงื่อที่เย็นเยือบไปเลยทีเดียว,นี่มันระดับจักรพรรดิแท้บัดซบอะไรกัน?
ผ่านไประยะหนึ่งหมอกควันที่ค่อยๆถูกปัดเป่าออกไป,สุ่ยจิงเฉินจ้องมองออกไปด้วยความหวั่นเกรง,ปราณดาบของจงซานทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,เขาที่เร่งรีบเกือบรับมือไม่ทัน,กระบี่ในมือที่เป็นสมบัติระดับแปด,ในเวลานี้ถึงกับสีจางลง,เสื้อผ้าทั่วร่างของเขาที่กลายเป็นรู,แม้แต่ร่างกายยังเป็นแผลรอยฉีกขาด,จงเสวี๋ยเฉินที่กุมกระบี่มือสั่นสะท้านโลหิตที่ไหลซึม,บาดเจ็บถึงอวัยวะภายในทั้งเจ็ดจนมีโลหิตไหลออกมาที่มุมปาก.
ดวงตาของจิงเสวี๋ยเฉินที่เบิกกว้าง,ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น,นี่คือระดับสิบจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
บัดซับ,นี่ระดับสิบเองรึ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร,หากว่าเขาช้าไปแล้วล่ะก็,เขาไม่ต้องตกตายไปอย่างงั้นรึ?
พลังดาบที่ทรงพลังเป็นอย่างมากของจงซาน,ทำให้สามระดับสวรรค์แท้เองก็ปรากฏความประหลาดใจเช่นกัน,จะเป็นได้อย่างไร?
ขณะที่พวกเขาทั้งสามกำลังลังเลว่าได้ประเมินผิดไปหรือไม่,ขณะที่ส่งสัมผัสเทวะออกมา,จงซานมีระดับสิบจักรพรรดิแท้ขั้นที่สิบ,เพื่อที่จะยืนยันอีกครั้ง,ว่าใช้หรือไม่?
คนทั้งสามที่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
"ไม่ได้การแล้ว!"กุยโซวที่ดวงตาเบิกกว้าง,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนไหว.
ที่ด้านนอก,กระบวนท่าที่สองของจงซานก็ตามมาติดๆทว่า...
กายาเทพอสูรขั้นที่หก!
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสามร้อยทบ!
ดาบฝันร้ายของจงซานก็โจมตีออกไปอย่างรุนแรงไร้ซึ่งปราณี.
เป้าหมายที่ถูกเล็งเอาไว้แล้ว,จิงเสวี๋ยเฉินไม่สามารถหนีได้อีกแล้ว! ปราณดาบที่แข็งแกร่ง,ทรงพลังมากยิ่งกว่าเดิมอีก,มิติที่บิดเบี้ยว ปราณดาบที่น่าเกรงขามพุ่งตรงมายังร่างของจิงเสวี๋ยเฉินทันที.
มิติที่บิดเบี้ยวสั่นไหวอย่างรุนแรง,คลื่นวายุที่โบกสะบัดพัดปลิวทุกอย่างออกไปอย่างรุนแรง,ศิลายักษ์ที่ลอยเคล้งออกไปด้านนอก.
ความน่าหวาดกลัว,พลังกดดันที่ขวัญผวา,กดโถมกระหน่ำมายังร่างของจิงเสวี๋ยเฉินก่อน,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะแข็งแกร่งขนาดนี้,แข็งแกร่งเกิดไปแล้ว,หัวใจของจิงเสวี๋ยเฉินที่หดหู่เวลานี้กำลังรู้สึกเสียใจหวาดกลัวในความตายแล้ว!
ในเวลานี้,ถึงแม้ว่าจิงเสวี๋ยเฉินจะใช้พลังปะทะสุดกำลัง,ก็ไม่สามารถต้านได้,แม้นว่าใช้วิชาลับออกไป,ก็ไม่เพียงพอที่จะต้านเช่นกัน,สิ่งที่ทำได้คือหวังว่าระดับสวรรค์แท้ทั้งสามที่อยู่ในตำหนักจะออกมาช่วยเขา.
จิงเสวี๋ยเฉินที่จ้องมอไปยังปราณดาบ,ใบหน้าบิดเบี้ยวแทบร้องออกมา,หากว่ายังมีโอกาสเขาจะไม่ประมาทเช่นนี้,เขาจะไม่ประมาทออกมาด้านหน้าอย่างแน่นอน.
แต่ว่า,ความเป็นความตายมาเยือนเขาแล้ว,จะมีครั้งหน้าอย่างงั้นรึ?
กุยโซวที่ออกมาช่วย,เขาที่เคลื่อนที่ออกไปเพื่อช่วยเหลือจิงเสวี๋ยเฉิน,นวีชิงเฮวยและอู๋หวนเห็นกุยโซวลงมือแล้ว,ก็รู้สึกวางใจ,ทว่าหลังจากนั้น,นวีชิงเฮวยและอู๋หวนต้องเบิกตากว้าง,แววตาที่เผยสีหน้าประหลาดใจออกมา.
ขณะที่กุยโซวเคลื่อนไหวออกไปนั้น,ร่างกายของเขาที่หยุดลงในทันที,เพราะว่าที่ด้านหน้าของกุยโซวนั้น,มีชายในชุดคลุมสีดำออกมาขวาง,ร่างของชายในชุดคลุมสีดำขวางทางกุยโซวไว้อย่างรวดเร็ว.
กุยโซวที่ถูกหยุดด้วยความประหลาดใจ,อีกอย่างกุยโซวก็พบว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นมีพลังเทียบเท่ากับเขาอีกด้วย.
ระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?
"ตูมมมมมมมมมมมมม"
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสามร้อยทบของจงซาน,สับร่างจิงเสวี๋ยเฉินระเบิดเสียงดังสนั่น.
พลังที่มากมายกว่าเดิมหลายเท่า,จนทำให้ผืนปฐพีทั้งเมืองปิงเฟิงสั่นไหวไปมา.
สายตาของประชาชนมากมาย,ที่รวมตัวจ้องมองไปยังดาบของจงซาน,กำลังสั่นคลอนฉีกกระชากจิตสำนึกของทุกคน.
เพลงดาบของจงซาน,ที่ทำลายพื้นที่รอบๆกลายเป็นซากปรักหักพัง,เสียหายอย่างรุนแรง,ฝุ่นดินเศษหินที่พัดปลิวไปทั่ว,ปกคลุมรอบๆร่างของจงซาน,จวบจนเศษฝุ่นที่กระจายหายไปหมด,กลิ่นอายของจิงเสวี๋ยเฉินก็หายไปทั้งแล้ว,บนพื้นดิน,กลายเป็นร่องแผ่นดินแยกกว่าพันจั้ง,ด้วยปราณดาบ! ลึกลงไปจนมองไม่เห็นก้น.
จิงเสวี๋ยเฉินไม่อยู่แล้ว,เหลือเพียงแค่กระบี่ของเขาที่หักครึ่งมีคาบโลหิตเกาะ.
ดาบของจงซานทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
แทบทุกคนเวลานี้สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา!
ทุกคนที่จ้องมองเวลานี้ต้องกลืนน้ำลายคำโต,กับภาพของจงซานที่ร้ายกาจมาก,มันได้ฝังลงในหัวใจของทุกคน,ทุกคนที่หัวใจสั่นไหว,มีเพียงเป่ยชิงซือ,ที่ใบหน้าของนางเปื้อนไปด้วยความยินดี.
หลังจากที่ดาบของจงซานได้โจมตีไปแล้วนั้น,ทั่วทุกพื้นที่กลายเป็นเงียบงันไปชั่วขณะ,ทุกคนจ้องมองพลังของจงซานด้วยแววตาตื่นตะลึง,และมองขึ้นไปบนฟ้าด้านตะวันออกของตำหนักปรากฏคนสองคนลอยอยู่.
ชายชราผมสีขาวในชุดสีขาว,อีกคนหนึ่งเป็นชายในชุดคลุมสีดำ,ทั้งคู่ต่างจดจ้องมองกันและกันด้วยความจริงจัง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น