Immortality Chapter 586 Competes Immortal Pill
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 586 การแข่งขันระหว่างเม็ดยาเซียน.
Chapter 586 Competes Immortal Pill
攀比仙丹
การแข่งขันระหว่างเม็ดยาเซียน.
เม็ดยาเซียนถือกำเนิด,ทะลวงผ่านชั้นสวรรค์แล้ว!
ภาพมายาลมหายใจของสองเม็ดยาเซียนทะลวงผ่านชั้นฟ้าขึ้นไป.
ทัณฑ์เม็ดยาที่เวลานี้รวมตัวมากขึ้นและก็มากขึ้น,สายฟ้ามากมายที่ส่องประกาย,ราวกับว่าพร้อมจะฟาดลงมาเพื่อทำลายเม็ดยาเซียนให้แตกสลายไปจากโลกใบเล็กแห่งนี้.
ทัณฑ์เม็ดยาในเวลานี้ดูน่าเกรงขาม,สนามพลังวายุที่พัดแรง,ทว่าเหล่าคนมากมายไม่ได้หวาดหวั่น,ทุกคนรับรู้ดีว่าทัณฑ์เม็ดยานั้น,ได้เล็งไปที่เม็ดยาเซียนนั่นเอง.
จะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่นับตั้งแต่ในอดีตพวกเขาถึงจะสามารถได้เห็นเม็ดยาเซียน.
เมฆสายฟ้าที่ปกคลุมท้องฟ้ามากขึ้นและก็มากขึ้น,ราวกับจะระเบิดที่กำลังจะล่วงหล่นลงมาด้านล่าง.
ทั่วทั้งเมืองหลานเหยี่ยนเวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยทัณฑ์เม็ดยา,เหล่าประชาชนทั่วไปเวลานี้ได้หลบหนีอพยพกันแล้ว.
เมฆที่มืดคลึ้มถมึงทึง,คาดไม่ถึงเลยว่าเวลานี้ถูกค่ายกลคุ้มเมืองของเมืองหลานเหยี่ยนป้องกันเอาไว้อยู่,ค่ายกลสายฟ้าเก้าสวรรค์นั่นเอง.
ในเวลานี้,เมฆสายฟ้าที่มืดคลึ้มนั้น,กำลังปะเข้ากับค่ายกลคุ้มเมือง,เกิดเป็นประกายแสงลั่นแป๊บๆออกมาไม่หยุด,เมฆสายฟ้าที่ไม่สามารถล่วงหล่นลงมาบนพื้นได้,หากแต่เขาปะทะค่ายกลสายฟ้าเก้าสวรรค์ไม่หยุดหย่อนเช่นกัน.
ราชันย์หลานเหยี่ยนเห็นเช่นนั้น,หัวใจของเขาที่หดเกร็งรัดแน่น,ทันใดนั้นก็ยื่นมือออกไปพร้อมกับใช้วิชาลับบางอย่างชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า,พร้อมกับปล่อยแสงสีน้ำเงินออกไป.
ทันใดนั้น,ค่ายกลคุ้มเมืองก็สายหายไป,คาดไม่ถึงเลยว่าหลานเทียนยวีจะคลายค่ายกลออกมาเพื่อปกป้องค่ายกลเอาไว้อย่างงั้นรึ?
ยกเลิกค่ายกลคุ้มเมือง,เมฆสีดำเวลานี้ไมได้สลายหายไปใหน,ซ้ำยังคงเพิ่มความหนาแน่นขึ้นมากกว่าเดิมอีก.
ที่ด้านนอกเมืองหลานเหยี่ยนนั้น! ที่ไกลออกไป,บนยอดเขาสูง,ปรากฏคนสองคนขึ้นในทันที.
คนหนึ่งคือ,ชายที่สวมชุดราชวงศ์,สวมมงกุฏหยกสีขาว,ใบหน้าที่ดูสุขุมนุ่มลึก,กลิ่นอายที่สูงสงแผ่ออกไปรอบทิศ,หากว่าจงซานอยู่ที่นี่ย่อมจดจำเขาได้อย่างแน่นอน,เซิ่งซ่างต้าหลี,เนี่ยฟ่านเฉิน!
อีกคนก็คือจงกวนราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,เป็นขันทีที่เคยนำจงซานเข้าไปพบเนี่ยฟ่านเฉินเป็นการส่วนตัวนั่นเอง.
แม้ว่าจะเห็นเป็นเพียงขันที,ทว่าจงซานสามารถบอกได้ว่าคนผู้นี้เป็นยอดยุทธ์,ระดับสวรรค์แท้อย่างแน่นอน!
คนทั้งสองที่ยืนอยู่บนยอดเขาจ้องมองไปยังเมฆสายฟ้าที่ปกคลุมเมืองหลานเหยี่ยน.
"ฝ่าบาท,นี่คือทัณฑ์เม็ดยาอย่างงั้นรึ?"ขันทีชราที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"เป็นทัณฑ์เม็ดยาจริงๆ,ที่แท่นปรุงยาหมื่นบรรพกาลมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้จริงๆรึ?"แววตาของเนี่ยฟ่านเฉินที่ค่อนข้างคาดหวัง,จดจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปของเมืองหลานเหยี่ยน.
ภายในเมืองหลานเหยี่ยน,บนแท่นปรุงยาหมื่นบรรพกาล.
เป่าเอ๋อและสวีฝูที่ไม่ได้เผยสีหน้าตื่นตกใจอะไร,ยังคงจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
บางที่เมฆสายฟ้านี้กำลังหมักหมมพลังให้เพียงพออยู่,ในเวลานี้สายฟ้าที่ลั่นแป็ปๆ,ก่อนที่สายฟ้าสองแท่นขนาดใหญ่ก็วิ่งตามลมหายใจเม็ดยาเซียน.
"ฟิ้ว!"
บนท่านปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนั้น,ทันใดนั้นก็เกินลมทอนาโดพัดขึ้น,วาสนาแผ่นดินและกรรมวาสนาสีทองที่พวยพุ่งปกคลุมลานปรงยาแห่งนี้เอาไว้ทันที,ปกปิดลานปรุงยาเอาไว้,แสงสีทองที่สาดส่องแสงสีทองระยิบระยับ.
แสงที่สว่างแสบตานี้,ราวกับทำให้พื้นทีรอบๆกลายเป็นเวลากลางวัน,คนมากมายนับไม่ถ้วนต้องปิดตาตัวเองเอาไว้.
แสงจ้าท่าเกรงขามนี้,ถูกส่งออกมาจากลานปรุงยานั่นเอง,สายฟ้าสองสายที่ถูกทำให้สลายไปอย่างงั้นรึ?
สายฟ้าสองสายขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมานั้น,ถูกประกายแสงสว่างจ้าปัดป้องออกไป.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ทั่วทั้งเมืองหลานเหยี่ยนที่มืดคลึ้มก็สลายหายไป,แสงตะวันที่ส่องลงมาเช่นเดิม,เมฆคลึ้มได้สลายหายไป,ทัณฑ์เม็ดยาขนาดใหญ่โต,คาดไม่ถึงเลยว่าจะหายไปในพริบตาเดียวอย่างงั้นรึ?
แสงสว่างจ้าที่หายไปแล้ว,ทุกคนที่นิ่งงันหลับตา,ก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นมา.
ทว่า,เมฆสายฟ้าหายไปใหนหมดแล้วรึ?
ทัณฑ์เม็ดยาล่ะ? ไม่มีแล้ว? หายไปได้อย่างไร?
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังแท่นปรุงยา,วาสนาแผ่นดินและกรรมวาสนาเวลานี้หายไปฝั่งล่ะครึ่ง.
ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ไม่เข้าใจ,ไม่เข้าใจเลย,แท่นปรุงยาทำลายทัณฑ์เม็ดยาไปรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถต้านทัณฑ์เม็ดยาได้,แม้แต่ทำลายมันไปอย่างงั้นรึ?
คนมากมายที่อ้าปากค้างปากกระตุก,ท่านปรุงยานี้มาจากใหนกัน?
มีทักษะที่ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
ส่วนจงซานในเวลานี้,ดวงตาที่เปล่งประกายสว่างเจ้าด้วยความตื่นเต้น.
กรรมวาสนา? วาสนาแผ่นดิน?
หลังจากที่พวกมันรวมตัวกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรงพลังขนาดนี้เลยรึ? นี่มันอะไร?
หมายความว่าอย่างไร?
กรรมวาสนาก่อนหน้านี้ไม่ได้มีมากนัก,และวาสนาแผ่นดินเองก็มีเพียงเล็กน้อย,เพียงแค่
1
เปอร์เซ็นถ้าเทียบกับวาสนาแผ่นดินของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,ทว่าแม้นจะเพียงเล็กน้อยเมื่อรวมตัวกัน,กลับสร้างผลกระทบที่น่าอัศจรรย์ใจขนาดนี้เลยรึ?
กรรมวาสนาและวาสนาแผ่นดินรวมตัวกันอย่างงั้นรึ?
ไม่ได้การ,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่มีแบบอย่างให้รับรู้,ไม่มีคนกล่าวถึงมาก่อนเลย.
กรรมวาสนาและวาสนา,ในอดีตจงซาน,รวบรวมเพื่อที่จะเพิ่มความสามารถทักษะ,เพื่อยกระดับตำแหน่งฟ้าดิน,กรรมวาสนาของจงซานทำแค่เพียงช่วยเพิ่มพลังฝึกตนเท่านั้น?
หากแต่มันไม่ได้นำมาใช้เพื่อการโจมตีแม้แต่น้อย?
ในทวีปศักดิ์สิทธิ์มีสำนักมากมาย,และมีราชวงศ์วาสนามากมายหากแต่ไม่เคยกล่าวถึงเรื่องนี้มาก่อน,หากแต่ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้หมายความว่าอย่างไร?
ทัณฑ์เม็ดยาก่อนหน้านี้,ถึงแม้ว่าจะเป็นเซียนก็ยังยากจะรับมือ,ประกายแสงก่อนหน้านี้กับทำลายไปจนสิ้น,ลำแสงก่อนหน้านี้คืออะไร?
หัวใจของจงซานที่เต้นไปมาอย่างรุนแรง,เขาได้พบเรื่องราวสั่นสะเทือนสวรรค์แล้ว,หากว่าสามารถนำมันมาใช้ประโยชน์ได้ล่ะก็,จะมีประโยชน์มากมายขนาดใหน,ทว่าจะค้นหาวิธีการดังกล่าวได้อย่างไร?
รวมกรรมวาสนาและวาสนาเข้าด้วยกันรึ? ทำอย่างไร?
การรวมของพลังสองสายรึ?
ในอดีตจะต้องมีคนเข้าใจปัญหานี้อยู่แน่,หากแต่ไม่สามารถทำให้สำเร็จได้อย่างง่ายๆ,นี่ไม่ใช่พลังที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังมหาศาลเลยรึ?
จงซานที่ได้เห็นกับตาในวันนี้,แน่นอนเขาจะต้องค้นหาวิถีเพื่อนำมาใช้เป็นพลังของตัวเองให้ได้! ต้องทำได้อย่างแน่นอน!
จงซานที่กำหมัดแน่น,ขณะที่จ้องมองไปยังแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล,ความทะเยอทะยานที่ลุกโชน,เวทีปรุงยานี้ทำได้อย่างไร.
"ทัณฑ์เม็ดยา?"
"แสงก่อนหน้านี้คืออะไร,หมายความว่าอย่างไร?"
"แท่นปรุงยาปกป้องทัณฑ์เม็ดยาได้รึ? ร้ายกาจนัก,นี่คือแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล,แล้วยังสามารถใช้หลอมเม็ดยาเซียนได้ด้วยไม่ใช่รึ?"
"อยู่กับเจ้าก็ไร้ประโยชน์,เจ้าหลอมเม็ดยาเซียนได้อย่างงั้นรึ?"
เสียงของฝูงชนดังเซ็งแซ่,ทุกคนต่างก็รู้สึกประหลาดใจ,อัศจรรย์ใจ,ความรู้สึกมากมายนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นมา.
ทว่า,เสียงดังกล่าวที่ดังอื้ออึงราวๆหนึ่งก้านธูป,ก่อนที่จะเงียบลง,สายตาของทุกคนที่จ้องมองลงไปยังเป่าเอ๋อและสวีฝูพร้อมๆกัน,จ้องมองลงไปยังเตาของคนทั้งสอง,และสิ่งสำคัญที่สุดก็คือเม็ดยาเซียนของทั้งสองนั่นเอง.
หนึ่งแสนปีมาแล้วที่เคยมีเม็ดยาเซียนเกิดขึ้น.
สวีฝูหันหน้าไปมาองเป่าเอ๋อ,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"สหายเต๋าเชวียนฝีมือยอดเยี่ยมนัก!"
"สหายเต๋าสวีฝีมือล้ำเลิศ!"เป่าเอ๋อที่กล่าวอย่างถ่อมตน.
"ไม่รู้ว่าสหายเต๋าเชวียนปรุงเม็ดยาเซียนอะไรขึ้นมารึ?"สวีฝูเผยยิ้มสอบถาม.
ทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน,จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ,แม้แต่ต่านเซิงหลงหู่ยังจ้องมองคนทั้งสองด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน.
"แล้วสหายสวีล่ะ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สหายเต๋าเชวียนต้องการเห็นข้าก็จะให้เห็น!"สวีฝูที่กล่าวออกมาในทันที.
ด้วยการสะบัดมือหนึ่งครั้ง,เม็ดยาก็ลอยออกมา.
ก่อนหน้านี้ลมหายใจของเม็ดยาเซียน,ที่สามารถเรียกทัณฑ์เม็ดยาได้,ตอนนี้มันได้กลับเข้ามาอยู่ในเตาแล้ว.
สวีฝูที่โบกมือ,ทันใดนั้นควันสีดำที่กระจายออกจากเตาช้าๆ,จากนั้นเม็ดยาก็ส่องประกายแสงวับวาวราวกับผลึกลอยออกมาจากเตาช้าๆ,เม็ดยาดังกล่าวนี้สร้างหมอกสีดำทมิฬขึ้นมามากมาย,ขณะที่มันลอยออกมาจากเตาปรุงยา,หมอกสีดำที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,สายตาของทุกคนที่จ้องมองภาพเหตุการณ์,สายตาของทุกคนรู้สึกชื่นชมหลงไหล,กลิ่นของเม็ดยา,ช่างหอมหวนจนอดใจไม่ได้,ทันทีที่มองเห็น,ทุกคนรู้สึกราวกับว่ารูขุนขนทุกรูทั่วร่างกำลังเปิดกว้าง.
"นี่คือ...?"เป่าเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
เม็ดยาเซียนสีดำทมิฬที่ลอยออกมาจากเตา,ทันใดนั้นก็หมุนวนโคจรรอบๆสวีฝูช้าๆ.
"โชคดีนักที่พบกับแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล,ทำให้ข้าสามารถปรุงยานี้ขึ้นมาได้,เม็ดยานี้ถูกเรียกว่า"ซิงเฉิน"(ดวงดาว)"สวีฝูที่เอ่ยปากออกมา.
ซิงเฉิน? เม็ดยาซิงเฉินรึ?
ทุกคนที่ขมวดคิ้วกับชื่อที่ได้ยิน,เม็ดยาเซียนซิงเฉิน? มันคือเม็ดยาอะไรกัน?
"เม็ดยาซิงเฉิน?
น่าจะเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า"ต่านฉี"เป่าเอ๋อที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
器Qì เครื่องมือ,อุปกรณ์.
"หืม? สหายเต๋าเชวียนรู้จักรต่านฉีด้วยรึ?"สวีฝูเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ต่านฉีนั้น,เป็นเม็ดยาที่แปลกประหลาด,ไม่ได้เอาไว้กิน,ที่จริงมันน่าจะถูกเรียกว่าศาสตราวุธ,ใช้โจมตีและป้องกัน,เหมือนกับของวิเศษทั่วไป,ทว่าสิ่งนี้เป็นของที่ลึกล้ำกว่าของวิเศษทั่วไปมาก,อาจะกล่าวได้ว่าเหมือนกับเซียนฉี(ของวิเศษชั้นเซียน)!"เป่าเอ๋อที่กล่าวตอบออกมา.
เซียนฉีรึ?
เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาถึงกับตะลึงงัน,หลอมยาเป็นอาวุธรึ? ไม่มีทาง?
ต่านเซิงหลิงหู่ที่อยู่ไม่ไกลออกไปดวงตาเปล่งประกาย,รู้สึกราวกับว่าได้เปิดประตูบานใหม่,ดวงตาที่ลุกวาวขึ้นมาทีเดียว.
"ฮ่าอ่าฮ่าอ่า,สหายเต๋าเชวียนช่างมีความรู้กว้างขวาง,ปรมาจารย์ปรุงยารึ?
ใครบอกว่าปรมาจารย์ปรุงยาทำได้แค่ปรุงเม็ดยาอายุวัฒนะกัน?
ปรมาจารย์ปรุงยานั้นน่าเกรงขามนัก,ไม่ได้อ่อนด้อยกว่าผู้ฝึกตนแขนงอื่นแน่นอน."สวีฝูที่หัวเราะเสียงดัง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทุกคนที่นิ่งงันด้วยความอัศจรรย์ใจ,กับคำพูดของสวีฝูง,เม็ดยาซิงก็โคจรไปมาแยกออกเป็นสองแยกออกเป็นสี,ในทันที,มันหมุนวนล้อมรอบร่างกายของสวีฝู,เม็ดยาดังกล่าวนั้นยังก่อร่างสร้างรูปแบบต่างได้อย่างมากมาย,เป็นเรื่องที่น่าแปลกประหลาดเป็นอย่างมา,เม็ดยาซิงเฉินของสวีฝุงนั้นดูทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
"ยินดีกับสหายสวีด้วย!"เป่าเอ๋อกล่าว.
"ยินดีกับสหายสวีด้วย!"ต่านเซิงหลงหู่ที่อยู่ด้านล่างก็กล่าวออกมาเช่นกัน.
"ยินดีกับสหายสวีด้วย!"เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาด้านล่างก็ด้วยเช่นกัน.
"เฮ้เอ้,สหายเต๋าเชวียนล่ะ?"สวีฝูไม่ได้สนใจคนอื่นๆแม้แต่น้อย,ทว่าจ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ,ใบหน้าท่าทางแสดงแววตาแห่งการต่อสู้ขึ้นมา.
เป่าเอ๋อเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะสะบัดมือหนึ่งครั้ง,นำเม็ดยาออกมา.
แทบจะในทันที,แสงที่ส่องประกายสีดำที่อยู่รอบๆก็ถูกผลักออกไปไกลหมื่นลี้,กลิ่นของเม็ดยาที่ล่องลอยออกมาราวกับว่าดวงวิญญาณของพวกเขากำลังระเหิดหายไป,ทุกคนเวลานี้รู้สึกยินดีและผ่อนคลาย.
เป่าเอ๋อที่ใช้วิชาลับนำเม็ดยาลอยบินออกมาวางอยู่บนถาดหยก.
เม็ดยาสองสี,ครึ่งหนึ่งดำครึ่งหนึ่งขาว,เป็นอะไรที่แปลกประหลาด,และยังมีหมอควันสีดำขาวขดผสมกันอยู่รอบๆเม็ดยา,หมุนวนรอบๆแท่นปรุงยาแห่งนี้อีกด้วย.
ขณะที่สวีฝูจ้องมองด้วยความสนใจ,ทันใดนั้นเป่าเอ๋อก็สะบัดมือเม็ดยาที่ลอยออกมาจากเต๋าอีกเม็ดที่เหมือนกันลอยออกมาเช่นกัน.
"สองเม็ด?"สวีฝูที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เม็ดยาเซียนสองเม็ดรึ?"
"นี่นางหลอมเม็ดยาเซียนสองเม็ดขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"
คนที่อยู่รอบๆถึงกับวุ่นวาย.
เป่าเอ๋อเก็บเม็ดหนึ่งไว้ในขวดหยก,อีกเม็ดหนึ่งวางอยู่ถาดหยก.
"มันคือเม็ดยาอะไรรึ?"สวีฝูกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"ยาของข้านั้นเป็นเม็ดยาเซียนที่ใช้กิน,มันถูกเรียกว่า
ฟื้นคืนชีวิต!"เป่าเอ๋อที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ฟื้นคืนชีวิต?
ยาชุบชีวิตอย่างงั้นรึ?"สวีฝูที่ขมวดคิ้วแน่น.
"หลังจากที่ตาย,ภายในเจ็ดวัน,ตราบเท่าที่ใช้ยาฟื้นคืนชีวิตนี้,จะสามารถนำภูติในภพหยินกลับมาสู่ศพนี้ได้,เป็นการนำภูติจากยมโลงกลับมาสู่ร่างที่ตายไปนั่นเอง!"เป่าเอ๋อที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น