Immortality Chapter 580 An aggressive blade able to move unhindered

Immortality Chapter 580  An aggressive blade able to move unhindered

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 580 เหนือกว่าอย่างสิ้นเชิง.  

Chapter 580  An aggressive blade able to move unhindered

霸气纵横的一刀

เหนือกว่าอย่างสิ้นเชิง. 

สนามรบที่กำลังดุเดือดที่เกิดขึ้นในราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหงเมืองทางตะวันออก.

ทางทิศเหนือเป็นธารโลหิตที่น่าหวั่นเกรง,ปะทะปราณหอกที่ไร้เทียมทาน,ทางทิศใต้การต่อสู้ของปราณดาบที่กำลังปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า,และดูเหมือนว่าจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะทรงพลังขนาดนี้,นี่เขาที่มีระดับจักรพรรดิแท้,แต่กับต่อกรกับระดับราชันย์แท้ขั้นสุดท้ายได้อย่างสูสี,นี่เป็นเรื่องที่น่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.

บนป้อมปราการ,เหล่าข้าราชบริพารต่างก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,หวาดกลัว,การที่จงซานมาช่วยเหลือในครานี้,หากว่าหลังจากนี้จงซานจากไปล่ะ,พวกเขาจะทำอย่างไร? วันข้าหน้าพวกเขาจะสามารถจัดการเองได้รึ?

คลื่นพลังบนอากาศที่กระแทกพื้นที่รอบๆเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ภายในใจของทุกคนที่จ้องมองอยู่กำลังสั่นสะท้าน,เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.

ทว่าในเวลาเดียวกัน,ที่ทิศตะวันตก,บนท่านบัญชาการของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ได้ปรากฏคนมากมาย,ชายผู้หนึ่งที่สวมชุดคลุมสีทอง,คิ้วที่ตั้งตกที่ตรงกลางมีดวงตาที่สามปิดอยู่.

เหล่ากลุ่มบุรุษที่ปรากฏขึ้นมาพร้อมกันนั้น,อยู่บนอาชาทมิฬตัวใหญ่ถือดาบขนาดใหญ่โต.

ผู้ที่นำพวกเขามาในเวลานี้คือผู้บัญชาการทหารของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ไท่จื่อเหล่ยเทียน.

"คารวะท่านผู้บัญชาการ!"เหล่าองค์รักษ์ที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.

ไท่จื่อเหล่ยเทียนพยักหน้า,ไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย,สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังสนามรบ.

ที่ไกลออกไปนั้น,เหล่าขุนนางบนป้อมปราการเมือง,จ้องมองไปยังแท่นบัญชาการที่ปรากฏคนมากมายได้ปรากฏตัวขึ้นมา.

"ไท่จื่อเหล่ยเทียน?"เหล่าขุนนางที่อุทานออกมาด้วยท่าทางตื่นกลัว.

เสียงอุทานของหลายๆคน,ทำให้ทุกคนจับจ้องมองไปยังไท่จื่อเหล่ยเทียนบนแท่นบัญชาการ.

เพียงแค่สายตาของไท่จื่อเหล่ยเทียนที่จ้องมองออกไป,ราวกับว่าทำให้เหล่าขุนนางจำนวนมากสั่นไปถึงจิตวิญญาณ,น่าเกรงขามนัก.

ยกเว้นเหล่าขุนนางชราไม่กี่คน,ที่สามารถข่มความหวาดกลัวเอาไว้ได้.

เห็นกลุ่มขุนนางที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,พร้อมกับเผยยิ้มอย่างเหยียดหยัน,พร้อมกับจ้องมองไปยังการต่อสู้ของสนามรบ,สถานที่แรกการต่อสู้กันระหว่างค่ายกล.

ค่ายกลธารโลหิต,นี่คือค่ายกลสายธารโลหิตที่เขาเป็นคนมอบมันออกไปด้วยตัวเอง,นี่ค่ายกลที่ทรงพลังมาก,หากแต่ไม่คิดเลยว่าฝ่ายตรงขามเวลานี้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันมากนัก,นี่มัน....."

สายตาของไท่จื่อฉงเทียนที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,จากนั้นจึงได้เงยหน้าจ้องมองไปยังอีกฝั่งหนึ่ง.

แน่นอนว่ามันคือการต่อสู้ของจงซานและไท่จื่อฉงเทียน.

จงซานที่มีแปดหางสวรรค์แห่งจุจบ,หากแต่ยังไม่ได้คิดจะนำมันมาใช้,เวลานี้เขาที่ใช้พลังความแข็งแกร่งของตัวเองเท่านั้น,นอกเสียจากไม่มีทางเลือก,จงซานถึงจะใช้มันออกมา.

บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อน 80 ทบ!

การโจมตีของจงซานที่ทรงพลังมากขึ้นและก็มากขึ้น,จนในเวลานี้เขาที่ต่อสู้ได้อย่างสูสีกับไท่จื่อฉงเทียน.

เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเป็นอย่างมาก,ไท่จื่อฉงเทียนที่ไม่สามารถจัดการศัตรูได้,หนำซ้ำยังถูกการโจมตีของปราณดาบกระแทกผลักดันออกมาเป็นระยะๆ.

การต่อสู้ที่ดูเหมือนยืดเยื้อนี้,ทำให้จงซานยกระดับขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,และเริ่มกดดันฝ่ายตรงข้าม.

น่าขันนัก,อีกฝั่งระดับจักรพรรดิแท้แต่กับสามารถข่มขู่ข้าได้รึ?ข้าที่มีระดับจักรพรรดิแท้,ในพี่น้องทั้งสิบเขาคือผู้ฝึกตนราชันย์แท้ที่แข็งแกร่งที่สุด,จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะสูสีกับจงซาน?

การต่อสู้ด้วยเพลงดาบของทั้งสอง,ที่กำลังผลักดันกันไปมา,พลังวิญญาณที่ระเบิดออกมาเป็นระยะ,เสียงดังสนั่นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,บนท้องฟ้าทุกคนที่เป็นประกายแสงที่ส่องสว่างแว็บๆเป็นระยะๆ.

แม้แต่บนศีรษะของจงซานเวลานี้มีทักษะ "เทียน"ซึ่งปรากฏขึ้นขณะที่ทั้งสองต่อสู้กัน.

พลังที่ดุร้ายบ้าคลั่งที่กระแทกกันไปมา,ต่างฝ่ายต่างก็โจมตีติดพันโรมรันกันไปมา.

"ตาย!!!"

ไท่จื่อฉงเทียนที่คำรามเสยงดัง,ดาบยักษ์ของเขาที่ส่องประกายแสงราวกับน้ำตา,ที่ส่องลงมาอาบไปยังตำแหน่งของจงซาน,พลังที่น่าเกรงขามที่สั่นสะเทือนบรรยากาศของผืนฟ้าทำให้มิติสั่นไหวไปมา.

เห็นชัดเจนว่าไท่จื่อฉงเทียนเวลานี้เริ่มใช้วิชาลับบางอย่างออกมา.

เห็นเช่นนั้นดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ตั้งใจพยายามให้มากขึ้นกว่าเดิมอีก,เขาที่กัดฟันแน่น,เส้นโลหิตบนหน้าผากที่ปูดโปนขึ้นมา.

"บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อน 100 ทบ!"

จงซานที่คำรามเสียงดัง,พลังปราณดาบของเขาที่เพิ่มขึ้นอีกครั้ง,ไท่จื่อฉงเทียนที่ฟาดฟันออกไป,พลังของปราณดาบทั้งสองเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น.

จงซานในเวลานี้ที่เหวี่ยงดาบเกินกำลังของตัวเอง,โดยปรกติแล้วขีดจำกัดของเขาอยู่ที่คลื่นซ้อน 80 คลื่น,ในเวลานี้เขาถึงกับใช้ถึงหนึ่งร้อยคลื่น! จงซานที่รู้สึกราวกับว่าร่างกายทั่วร่างที่กำลังเจ็บปวด,ผิวหนังของเขาราวกับว่ามันกำลังผลิแตกออกมา,หากว่าไม่เพราะเขาฝึกฝนวิชากายาเทพอสูรแล้วล่ะก็,บางที่ร่างกายของเขาคงจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆปแล้ว.

พลังของปราณดาบที่ฟาดฟันกันและกัน,มิติอากาศที่กำลังสั่นไหวเป็นระลอกๆ,และทันใดนั้นแสงของปราณดาบราวกับอุกกาบาติก็พุ่งออกมา,ตรงดิ่งไปยังทิศของไท่จื่อฉงเทียน.

"ตูมมมมมมมม"

พลังการชนของพลังที่แข็งแกร่งทั้งสอง,จวบจนทำให้มิติบิดเบี้ยว,คลื่นสนามพลังวายุที่โบกสะบัดกระแทกไปยังกำแพงเมือง.

"ตูมมมมมมม"

กำแพงเมืองเหยี่ยนหงที่เริ่มแตกสลายด้วยพลังการต่อสู้ของคนทั้งสอง.

เป็นพลังที่แข็งแกร่งมาก.

"แก๊กๆๆ"

ร่างกายที่ร่างของจงซานที่ส่งเสียงดังออกมาในทันที.

ภายใต้สภาวะเช่นนี้กับแรงกดดันที่หนักหน่วง,ท้ายที่สุดจงซานก็ทะลวงระดับวิชาไปอีกขั้น.

วิชากายาเทพอสูร,ระดับห้า! เพิ่มพลังหกเท่า?

ไร้ซึ่งลังเล,จงซนที่โคจรพลังกายาเทพอสูรระดับห้า,มีพลังเพิ่มขึ้นหกเท่า!

บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อน 100 ทบ! ด้วยพลังที่เพิ่มข้นอย่างรวดเร็ว,ดาบของจงซานที่ยกขึ้นโจมตีพร้อมที่จะสังหารไท่จื่อฉงเทียน.

พลังที่ยิ่งใหญ่ปะทะกัน,ไท่จื่อฉงเทียนก่อนหน้านี้ที่หูป่าตาเถื่อน! เขาได้ใช้วิชาลับบางอย่างออกมา,เขาที่มีระดับราชันย์แท้ขั้นปลาย,แม้แต่ใช้วิชาลับเพื่อเพิ่มพลังขึ้นอีกในเวลาสั้นๆ.

ทว่าจงซานมีระดับจักรพรรดิแท้จริงๆรึ? ก่อนหน้านี้,พลังดาบของเขาที่ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,ทำให้มิติบิดเบี้ยว,เป็นพลังดาบที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,แม้แต่ระดับราชันย์แท้ทั่วไป,ยังต้องตกตายไปในทันที.

ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้? จงซานรับได้อย่างงั้นรึ? นอกจากนี้ดูเหมือนว่าพลังของจงซานจะมากกว่าซะอีกรึ?

"ข้าไม่เชื่อ!!!"

ไท่จื่อฉงเทียนที่ฟันออกไปยังทิศทางของจงซานอีกครั้ง.

ทว่าในเวลานี้,จิตใจของจงซานที่ฮึกเหิมเพิ่มขึ้นไปจนถึงขีดสุด!

ดาบของเขาที่สามารถกำราบไท่จื่อฉงเทียนได้อย่างราบคาบก่อนหน้า,หากแต่เขายังโจมตีออกมาด้วยพลังแบบเดิม.

ในพริบตานั้น,จงซานที่จดจ้องมองกวาดตามองร่องรอยของกฎเกณฑ์ฟ้าดินจากไท่จื่อฉงเทียน.

ดาบของจงซานที่ฟันออกไปไปคราวนี้,พุ่งออกไปด้วยความเร็วและแม่นยำ.

บัญญัติสวรรค์! วายุตัด!

บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อน 200 ทบ!

สายฟ้าคำรามเสียงดังสนั่น.

วายุตัด,ที่สลายกฏเกณฑ์,ด้วยการใช้เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนมองจุดอ่อน,พร้อมกับปล่อยคลื่นซ้อนทับออกไปสองร้อยคลื่น,นี่คือขีดจำกัดของจงซาน.

เสียงดังกระหึ่มของสายฟ้า! จากนั้นเมฆสายฟ้ามากมายที่ปรากฏขึ้น,พร้อมกับดาบที่ฟาดฟันออกไป,ปราณดาบที่เต็มไปด้วยพลังสายฟ้าก็ฟันออกไปพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของไท่จื่อฉงเทียน.

"อ๊ากกๆๆๆ"

กับการฟาดฟันออกไปในครั้งนี้,ร่างกายของจงซานที่พองยึดออกมาจนถึงขีดสุด,เสื้อผ้าของเขาที่ระเบิดออกเป็นเสียงเสี่ยงด้วยการขยายของกล้ามเนื้อ.

ดวงตาของจงซานที่แดงฉาน,ดาบของเขาที่ฟาดฟันออกไป.

ส่วนไท่จื่อฉงเทียนที่เตรียมรับการโจมตีนี้เช่นกัน.

อากาศรอบๆร่างของคนทั้งสองเวลานี้กำลังบิดเบี้ยว,พลังที่เอ่อล้นหมุนวนเป็นสนามพลัง,รอบๆร่างของไท่จื่อฉงเทียนเวลานี้,ราวกับผิวน้ำของทะเลสาบที่กำลังเกิดขึ้น,มันกำลังบิดเกลียวส่องออกไปเป็นระลอกๆ.

ทว่าอากาศรอบๆร่างของจงซานเวลานี้,ราวกับพายุ,ที่กำลังสร้างคลื่นในทะเล,คลื่นที่ใหญ่กว่าหลายเท่า,พลังที่น่าเกรงขาม,การโจมตีนี้กำลังกดดันไท่จื่อฉงเทียน.

ในเวลานี้,ไม่เพียงแต่พลังวิญญาณที่แผ่ออกไป,สายฟ้าที่ลั่นเปรี๊ยๆก็ส่องประกาย,เมฆสีม่วงสายฟ้าสีม่วงเวลานี้ได้ปรากฏขึ้นที่บนท้องฟ้า,เสียงของวายุเฉือนที่ดังหวีดหวิงพุ่งตรงโถมกระหน่ำไปยังฝั่งของไท่จื่อฉงเทียน.

ไท่จื่อฉงเทียนในเวลานี้สัมผัสได้,ตอนนี้ที่เขาต้องเผชิญนั้นไม่ใช่จงซาน,ทว่าเป็นพลังของกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,เขากำลังถูกกฎเกณฑ์ฟ้าดินกลืนกิน,ราวกับว่าเป็นสวรรค์ของเซิ่งซ่างผู้ควบคุมสวรรค์นั้นๆ.

ถึงแม้ว่าจะเป็นไท่จื่อฉงเทียนในเวลานี้ก็เผยสีหน้าแววตาหวาดกลัวออกมา.

ปราณพลังที่หนักหน่วงทรงพลังนี้,ไท่จื่อฉงเทียนไม่สามารถหลบหนีได้อีกแล้ว,ตอนนี้เขามีแต่ต้องป้องกันสุดกำลังเท่านั้น.

หากแต่ไท่จื่อฉงเทียนในเวลานี้ถึงกับต้องร้องโฮออกมา,มารดาเถอะ,นี่คือระดับจักรพรรดิแท้รึ? พลังโจมตีแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ? จะทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างไร? กับความรู้สึกย่ามใจราวกับแมวตะปบหนูที่กำลังเล่นหยอกล้ออยู่ก่อนหน้านี้,ตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว,เขาที่ถูกกำราบ,แทบจะในทันทีที่เขาไม่สามารถที่จะขัดขืนได้.

เป็นไปได้อย่างไร? มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

ไท่จื่อฉงเทียนที่เต็มไปด้วยความกลัว,ท้ายที่สุดแล้วเขาก็รู้จักแล้วความกลัวเป็นเช่นไร,ก่อนหน้านั้น,ไท่จื่อฉงเทียนที่เห็นท่าทางสั่นเทิมของนักบวชเซิงคงแล้ว,เขาก็รับรู้ได้ในทันที.

ข้าไม่สามารถ,ข้ากลัวตาย? จงซานเป็นคนที่แปลกอย่างงั้นรึ?

"ไม่ๆๆๆๆ"

ไท่จื่อฉงเทียนที่คำรามออกมาเสียงดัง.

พลังดาบของจงซานที่เปี่ยมไปด้วยพลังที่นุรแรง,ระดับจักรพรรดิแท้,ที่ไม่เคยมีมาก่อน,ปราณดาบที่ไม่เคยมีใครเคยเห็น,ฟันตรงออกไปอย่างดุร้ายรุนแรง.

ปราณดาบของจงซานที่โจมตีออกไปเต็มที่,พร้อมกับแฝงไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของเขาด้วย.

"ตูมมมมมมมมม"

ปราณดาบที่ไร้เทียมทาน,ฟันลงไป,คลื่นวายุที่กวาดม้วน,กำแพงเมืองเหยี่ยนหงที่สั่น,ผืนปฐพีที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง,ทั่วทั้งเมืองเหยียนหงประตูที่โครงเคลงอย่างหนัก.

พื้นดินที่สันไหว,ทุกคนที่ต้องยั้งเท้ารักษาสมดุลหาที่พิงเอาไว้.

ดาบที่ฟันออกไป,ท้องฟ้าที่ปิดไปด้วยหมอกเมฆฝุ่นละออกปกคลุมไปหมด.

ในรัศมี 3 พันจั้งหมอกเมฆหนาทึบจนมองไม่เห็น.

คนมากมายที่ชะงักงัน,อ้าปากหว๋อค้างไปเลยทีเดียว.

จวบจนหมอกเมฆสลายหายไป,ทุกคนจึงเริ่มฟื้นคืนสติจากความตื่นตะลึง.

จงซานทรงพลังน่าเกรงขามนัก,น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว! หมอกเมฆที่สลายหายไปช้าๆ,เผยให้เห็นจงซานที่ลอยบนอากาศ,ร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่า,ทั่วร่างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่ใหญ่โต,เหงื่อที่หลั่งออกมาชโลมกาย,พร้อมกับถือดาบยักษ์ในมือ.

ที่ด้านหน้าของเขาบนพื้นดิน,เกิดเป็นรอยแยกขนาดมหึมา,ลึกลงไปจนมองไม่เห็นก้น.

รอยแยก 3000 จั้ง?

ทุกๆคนที่หยุดนิ่ง! ค่ายกงทวนเล็กและค่ายกลธารโลหิตเวลานี้แยกออกจากกันแล้ว,พวกเขาที่เขาประจำที่ประจำตำแหน่งคนละฝั่ง.

ดาบของจงซานที่ฟันออกไป,พร้อมกับจ้องมองไปยังแท่นบัญชาการของฝ่ายตรงข้าม.

ดาบของจงซานนั้นไม่ได้สังหารไท่จื่อฉงเทียนไป,พริบตาเดียวนั้น,ไท่จื่อฉงเทียนก็ถูกช่วยไปด้วยฝีมือของยอดฝีมือบนแท่นบัญชาการ.

จงซานที่จ้องมองตรงไปยังแท่นบัญชาการที่อยู่ไกลออกไป.

ปล.ได้ 3 ตอน เหลือหนึ่งชดเชยพรุ่งนี้เป็นเช้าสองตอนคับ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.