Immortality Chapter 578 Blood nerve
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 578 ค่ายกลสายธารโลหิต.
Chapter 578 Blood nerve
血神经
ค่ายกลสายธารโลหิต.
กลองรบของทั้งสองฝั่งดังลั่น,ทัพหน้าเวลานี้ออกมาประจันหน้ากันแล้ว.
ทั้งทั้งสอง,ต่างก็จัดขบวนรบ,หวังเฉินแม้นว่าจะดูเฉยชา,ทว่าก็ไม่คิดที่จะดูหมิ่นเจ้าโส่วเซี่ยงแต่อย่างใด.
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นคนผู้นี้มาก่อน,ทว่า,หวังเฉินเชื่อว่าด้วยความสามารถของจงซาน,คงไม่ส่งคนที่ไร้ความสามารถมาแน่.
ส่วนเจ้าโส่วเซี่ยงนั้น,เปลี่ยนเป็นจริงจัง,ในเมื่อเขาเคยเป็นบุตรบุญธรรมของจงซาน,แม้ว่าจะทรยศจงซานไป,เมื่อจงซานประเมินเขาไว้สูง,เขาเองก็จะไม่ประมาท,ในเวลานี้เขาจะต้องลงมือเต็มที่.
เจ้าโส่วเซี่ยงนั้นเป็นคนของราชันย์หลายเหยี่ยน.กองกำลังทวนเหล็กของนั้นทรงพลังไม่น้อย,ทว่าด้วยความอิจฉาริษยาของทัพต่างๆ,ทำให้พวกเขาไม่ค่อยมีชื่อนัก,พลังของพวกเขานั้นไม่มีอะไรให้คลางแคลงใจ,นี่คือกองกำลังที่ทรงพลังหนึ่งต้านร้อยอย่างแน่นอน.
"ค่ายกลทวนเหล็ก!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"โฮกกกกกกก"
ทันใดนั้น,รอบๆเจ้าโส่วเซี่ยง,ทหารทั้งห้าพัน,ได้แปรขบวนเป็นค่ายกลสงคราม,หอกกว่าห้าพันด้าม,ที่หมุนวนกระจายขดม้วนเป็นวงกลม,ดูราวกับตัวเม่น.
จิตสังหารที่รุนแรงที่ปะทุขึ้นในสนามรบทันที,ค่ายกลที่ทรงพลัง! ได้ปรากฏขึ้นแล้ว.
แทบจะในทันที,แทบมองให้เห็นเงาของคน,มีเพียงของเสียงของปราณหอกที่พวยพุ่งเจิดจรัสออกมา.
ค่ายกลสงคราม?
ดวงตาของจงซานที่เปล่งประกายจ้องมองอยู่บนป้อมปราการ.
นี่มันไม่ต่างจากค่ายกลแปดประตูกุญแจทองเลยไม่ใช่รึ?
ปราณพลังที่แข็งแกร่งน่าหวาดกลัว,ที่สาดกระจายหมุนวนไปทั่วทิศ,พร้อมกับทะลวงไปยังด้านหน้า,ประกายแสงที่ทะลวงไปยังฝ่ายตรงข้าม.
ไม่ไกลออกไปนั้น,หวางเฉินที่เห็นค่ายกล,หอกเม่น,แววตาไม่ได้แสดงความหวาดกลัวแต่อย่างใด.
นิ้วของเขาที่ยื่นออกไปด้านหน้า,พร้อมกับส่งหยดโลหิตออกไปในทันที.
โลหิตที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า,ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าก่อนที่จะพรมหล่นลงมาในทันที,ไม่,น่าจะเรียกว่าฝนโลหิตมากกว่า,โลหิตที่ย้อมเมฆเป็นสีแดงชาดก่อนที่จะล่วงหล่นลงมาราวกับน้ำตก,พร้อมกับอาบไปทั่วทุกสารทิศรอบๆหวางเฉิน.
สายโลหิตที่ล่วงหล่นมาบนท้องฟ้า,กลายเป็นสายน้ำขนาดย่อมๆย้อมทุกอย่างรอบๆให้กลายเป็นสีแดง,ธารโลหิตที่ไหลไปมายังพื้นที่รอบๆ.
ทว่าเหล่าทหารในชุดสีแดงห้าพันนายของหวางเฉินทันทีที่แช่ในโลหิต,ก็เปล่งแสงสว่างวับวาวออกมา.
คลื่นทะเลโลหิตที่กวาดม้วนกลายเป็นคลื่นทะเลที่น่าเกรงขาม,พัดออกไป,รวมผสานเข้ากับกองกำลังโลหิตให้หายไปในธารโลหิต,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
คลื่นของสายธารโลหิตที่ราวกับว่าจะรุนแรงขึ้นพัดกวาดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าให้หายไป.
บนป้อมปราการเมือง,เหล่าทหารของราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหงรู้สึกหวาดกลัว,หัวใจขดเกร็ง,สิ่งนี้คืออะไร?
นี่มันวิชาอะไร? มีวิชาเช่นนี้ในโลกใบหนี้ด้วยรึ?
สายธารโลหิต?
ธารโลหิตที่มีมากมายมหาศาลมาจากใหนกัน?
สายธารโลหิต!จงซานเองก็ไม่ได้แปลกใจเช่นกัน,ค่ายกลแปดประตูกุญแจท้องก็สามารถสร้างพายุทรายที่กว้างใหญ่ไพศาลได้เช่นกัน,ตอนนี้ที่เห็นนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นค่ายกลทีมีรูปร่างเป็นธารโลหิต,เรื่องนี้ไม่ได้น่าประหลาดใจอะไร.
สิ่งที่จงซานรู้สึกสนใจประหลาดใจคือผู้ควบคุมธารโลหิตนี้ต่างหาก! หวางเฉิน,อดีตจงซือจิวรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองลงไปยังธารโลหิต,สูดหายใจลึก,ยังคงมองสิ่งที่เกิดขึ้น.
ไกลออกไป,ไท่จื่อฉงเทียนที่อยู่บนทัพหลัก.
ไท่จื่อฉงเทียนที่จดจ้องมองธารโลหิตที่ไหลไปมา,พร้อมกับสูดหายใจลึก,แววตาที่แสดงท่าทางอิจฉาออกมา.
"ธารโลหิต?
คาดไม่ถึงเลยว่าพี่สามจะมองธารโลหิตให้กับหวางเฉิน,โลหิตวิถีเทวะ? 5000
โลหิตจำลองเทวะ,ชิ!"ไท่จื่อฉงเทียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
ไม่ว่าคนภายนอกจะรู้สึกอย่างไร,หากแต่ภายในสนามรบ,ค่ายกลทวนเหล็กของเจ้าโส่วเซี่ยงก็สัมผัสได้ถึงความร้ายกาจของธารโลหิตเช่นกัน.
พลังของค่ายกลทั้งสองที่ปะทุ,ค่ายกลทวนเล็กที่เป็นเหมือนทรงกลมที่มีปลายหอกยื่นออกมารอบๆ,พร้อมกับปล่อยปราณหอกออกไป,ยิงตรงไปยังธารโลหิต.
คลื่นธารโลหิต,ที่เข้าปะทะกับปราณหอกในทันที,คลื่นโลหิตที่รุนแรงราวกับคลื่นพายุในทะเล,ที่พุ่งโอบบอลค่ายกลทันที,แรงปะทะของค่ายกลทั้งสองเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
เหล่านักรบชุดแดงที่แฝงตัวอยู่ในธารโลหิตที่ปรากฏตัวออกมาเป็นระยะ,รอบๆบอลค่ายกลทวนเหล็ก,พร้อมกับโจมตีไปเป็นระยะเช่นกัน.
เป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นกัน,ธารโลหิตที่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า,ปกคลุมไปทั่วสนามรบ,ราวกับว่าเป็นบ่อน้ำขนาดใหญ่,พร้อมกับกลืนกินพื้นที่รอบๆให้จมลงไปด้านล่าง,พร้อมกับกลิ่นอายที่ดุร้ายน่าเกรงขาม,เกิดเสียงระเบิดดังออกมาเป็นระยะจากพลังของคลื่นธารโลหิตบดก้อนหินขนาดใหญ่ที่อยู่รอบๆ.
ปราณหอกเองก็ระเบิดออกมา,ถูกยิงเข้าปะทะพื้นที่รอบๆเหล่าภูเขาเนินเล็กแม้แต่กำแพงเมือง,เสียงดังสนั่นราวกับฟ้าผ่า,เสียงดังกึกก้องกับกลบเสียงกลองรบทั้งสองฝั่งไปเลย.
ค่ายกลหอกเหล็กนั้นทรงพลังมาก,กล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่ามันถูกออกแบบมาให้เป็นเครื่องมือสังหาร,พลังทำลายในสนามรบนั่นไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย,ค่ายกลทวนเหล็กที่ตัดเฉือนทำลายล้างทุกอย่างในทุกแห่งที่เคลื่อนที่ผ่าน.
ส่วนธารโลหิตนั้นมีพลังกัดกร่อนที่น่าหวาดกลัวมาก,ทุกแห่งที่มันเคลื่อนที่ผ่าน,ต้นไม้ใบหน้าพืชมีชีวิตจะถูกกัดก่อนให้กลายเป็นควันสีขาวสลายหายไปในทันที.
ธารโลหิตที่หมุนวนกัดเซาะพื้นดินลึกลงเรื่อยๆ,ราวกับว่าเวลานี้มันได้เป็นบ่อโลหิตที่ดูน่าเกรงขามเหมือนกับอยู่ในนรกอเวจี.
การปะทะของกค่ายกลทั้งสอง,ไม่มีใครสามารถเข้าไปใกล้ได้เลย,การจัดคู่ของทั้งสองทัพเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว,พลังของทั้งสองฝั่งนั้นทรงพลังจนไม่มีใครเพรี้ยงพล้ำต่อใคร.
ในเวลานี้เหล่าทหารฝั่งของเมืองเหยี่ยนหงและทหารของราชวงศ์ต้าสุ่ย,ที่จ้องมองค่ายกลทั้งสองปะทะกัน,รู้สึกขวัญหนีดีฝ่อขึ้นมาเช่นกัน.
นี่คือการต่อสู้ของคนหนึ่งหมื่นคนเองรึ?
กองกำลังหนึ่งล้านคน,ราวกับหมดประโยชน์ไปโดยสิ้นเชิง,แข็งแกร่งทรงพลังเกินไปแล้ว,นี่คือการรบของกองกำลังระดับสูงอย่างงั้นรึ?
เป็นสนามรบที่น่าขนลุก,เป็นทัพที่น่าหวาดกลัว.
กลุ่มกองกำลังที่ทรงพลังทั้งสองฝั่งนั้นต่างก็ไม่ธรรมดาเหมือนๆกัน,นี่หากว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่มีกองกำลังเช่นนี้พวกเขาจะต้องถอนทัพกลับไปด้วยความพ่ายแพ้เป็นแน่.
แข็งแกร่ง,ทรงพลังเกินจะกล่าว.
กับการเผชิญหน้าของค่ายกลพลังทั้งสอง,กลายเป็นที่จับตามองของทุกคน,แทบจะทุกคนไม่สามารถวางสายตาได้เลย.
การต่อสู้ที่คู่คี่สูสี,ไม่มีใครเสียเปรียบต่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง.
จงซานที่จับจ้องมองอยู่พักหนึ่ง,ก่อนที่จะหันหน้าไปมาไท่จื่อฉงเทียนที่อยู่ไกลออกไป,ในเวลานี้,แววตาของไท่จื่อฉงเทียนที่จับจ้องมองสนามรบด้วยความไม่ถึงพอใจ,ราวกับว่าเขาที่คิดว่าจะต้องชนะอย่างแน่แท้หากแต่เมื่อถูกหยุดเอาไว้ตอนนี้ทำให้ฉุนเฉียวอยู่ไม่น้อย.
"กงเหว่ย?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม,จักรพรรดิจง,มีอะไรจะแนะนำอย่างงั้นรึ?"กงเหว่ยที่จับจ้องมองสนามรบไม่วางตา,เมื่อได้ยินจงซานเรียกจึงเรียกสติกลับมา.
„According to the third set of plan that I
said that now lets these soldiers who we ambushed, started to eliminate the
Grand Sui Heavenly Dynasty flank army, and at the maximum speed, outflanked to
come from the rear area, we must these Grand Sui Heavenly Dynasty armies, have
it all!” Zhong Shan said solemnly.
"เกี่ยวกับแผนการที่สามที่ข้าได้วางใว้ให้พวกเราเตรียมลอบโจมตีนั้น,ให้เริ่มทำการบุกตีท้ายทัพของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุยในทันที,ด้วยความเร็วที่สุด,อย่าได้ให้อีกฝ่ายตั้งตัวได้,พวกเราจะทำให้ทัพของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,จบสิ้นในรอบเดียว!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ,รับทราบ,ข้าจะดำเนินการในทันที!"ใบหน้าของชายชราที่แดงกล่ำด้วยความตื่นเต้น,รับคำและจากไปในทันที.
ชายชราที่เร่งรีบลงไปจากป้อมปราการในทันที,เพื่อทำตามคำสั่งของจงซาน.
ทว่าที่ไกลออกไปนั้นไท่จื่อฉงเทียนที่จับจ้องมองสนามรบ,ทว่าเมื่อมองจงซาน,ที่ยังไม่เห็นจงซานขยับ,เขาก็ไม่ขยับเช่นกัน,มีเพียงแค่หวางเฉินชนะเท่านั้น,จึงจะทำให้ขวัญกำลังใจทหารของพวกเขาเต็มเปี่ยม,เมื่อถึงตอนนั้นการจะยึดเมืองเหยี่ยนหงก็เป็นเรื่องง่ายๆ,จากนั้นก็จะสามารถจับกุมตัวจักรพรรดิเหยี่ยนหงได้.
เขานั้นไม่ได้ระแวงเลยแม้แต่น้อย,ว่าจงซานนั้นได้เตรียมทัพลอบโจมตีเขาแล้ว.
ค่ายกลธารโลหิตของหวางเฉินนั้นความจริงร้ายกาจมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าโจมตีสี่วันสี่คืนไม่มีแรงตกเลย,ส่วนค่ายกลทวนเหล็กของเจ้าโส่วเซี่ยงนั้น,ดูเหมือนว่าพลังโจมตีจะค่อยๆลดลง,ทว่าก็ยังไม่ได้เสียเปรียบอะไร.
ไท่จื่อฉงเทียนที่เห็นค่ายกลทวนเล็กยังไม่ถูกกำจัดซะที,ไท่จื่อฉงเทียนก็ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,รู้สึกไม่ค่อยดีนัก.
ราวกับรับรู้ว่ามีอะไรไม่ถูกต้อง.
"รายงาน!"
ทหารสังเกตการที่กล่าวรายงานในทันที,ไท่จื่อฉงเทียนที่ตกใจเล็กน้อย,มีเรื่องอะไรรายงานกัน?
เวลานี้ยังมีอะไรให้รายงานอีกรึ?
"รายงานรองผู้บัญชาการ,เมืองเจี้ยนหงพ่ายแพ้แล้ว!"ทหารสังเกตการที่กล่าวรายงานด้วยท่าทางร้อนรน.
"อะไร?"ไท่จื่อฉงเทียนที่ตกใจเล้กน้อย,เมืองเจี้ยนหงพ่ายแพ้แล้ว?
เมืองเจี้ยนหงที่พวกเขาเพิ่งยึดมา,ถูกยึดกลับแล้วรึ?
"รายงาน!"
ทหารสังเกตการที่บินมาจากพื้นที่ไกลออกไปตรงเข้ามา.
"เรียนรองผู้บัญชาการ,เมืองหลงอวิ๋นพ่ายแพ้แล้ว!"
"รายงาน"
"เรียนรองผู้บัญชาการ,เมืองซานฉวงพ่ายแพ้แล้ว!"
........................
..................
ทันใดนั้นทหารสังเกตการมากมาย,พร้อมกับนำข่าวร้ายมาด้วย,เหล่าเมืองที่พวกเขาได้ยึดไปแล้ว,เพียงแค่สี่คืน,ก็พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
จงซาน?
ไท่จื่อฉงเทียนที่ราวกับคิดอะไรบางอย่างได้ในทันที,แววตาที่เย็นชาดุร้ายก็จับจ้องมองไปยังจงซาน.
"รายงาน!"
"รายงานรองผู้บัญชาการ,ที่ทิศใต้ปรากฏทหารแปดแสนนายของราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหง!"
"รายงาน"
"รายงานรองแม่ทัพ,ที่ทิศตะวันตกปรากฏกองกำลังราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหงห้าแสนนาย!"
"รายงาน"
"รายงานรองผู้บัญชาการ,ทิศเหนือได้ปรากฏทหาร
7 แสนนายของราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหง!"
ข่าวร้ายมากมายที่ผุดขึ้นมาแทบจะพร้อมกัน,ไท่จื่อฉงเทียนถึงกับสะดุ้ง,ข้าใจในทันทีว่าตัวเองถูกตลบหลังซะแล้ว,ภายในเมืองเหยี่ยนหงไม่ได้มีทหารมากมาย,ทว่าถูกส่งออกไปหมดแล้ว,พวกเขาที่ใช้โอกาสที่พวกเขายกทัพใหญ่เพื่อมายึดที่นี้,ทัพเหล่านั้นก็ออกไปยึดครองเหล่าเมืองที่พวกเขายึดครองได้ก่อนหน้านี้.
หลังจากยึดครองเมืองรอบๆกลับคืนหมดแล้ว,ทัพของราชวงศ์เหยี่ยนหงก็นำทัพกลับมาล้อมรอบทัพใหญ่ของพวกเขา.
"จงซาน,เจ้าแส่หาความตาย!"ไท่จื่อฉงเทียนที่โกรธเกรี้ยวตะโกนออกไปเสยงดังสนั่น,ดังก้องกังวานไปทั่วสนามรบ,ส่งไปจนถึงป้อมปราการเมือง.
บนป้อมปราการ,เหล่าขุนนางของราชวงศ์เหยี่ยนหงที่ได้รับข่าวเช่นกัน,ทุกคนที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เชื่อในแผนการจงซานเท่าใดนัก,ต้องไม่ลืมว่า,มันเป็นเรื่องที่อันตรายมาก,การกระทำเช่นนั้น,หากว่าล้มเหลวพวกเขาจะต้องตกตายไร้ที่ฝัง,หากแต่สุดท้ายจงซานก็ทำสำเร็จ.
ในเวลานี้,แผนการที่อันตราย,เหนือเมฆสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จ.
"แผนการเหนือเมฆของจักรพรรดิจง,ขับไล่ศัตรูเหมือนดังเทพ,ผู้น้อยชื่นชมนัก!"กงเหว่ยที่กล่าวด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
คนอื่นๆเองก็ส่งเสียงดังเซ็งแซ่เช่นกัน.
"แผนการนี้อันตรายมาก,พวกเราโชคดีที่ผู้บัญชาการของพวกเขาเป็นลู่ฉงเทียนก็เท่านั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลาเดียวกัน,ในสนามรบ,จงซานที่ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของไท่จื่อฉงเทียนที่ตะโกนลั่นเลยทีเดียว.
จงซานที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังลู่ฉงเทียน.
แส่หาความตายอย่างงั้นรึ?
เจ้าวางแผนที่จะปล่อยข้ารึอย่างไร?
ไท่จื่อเหล่ยเทียนไม่ได้มา,มีเพียงจิวอู๋ซานที่อยู่ข้างกายลู่ฉงเทียน,ภายในใจของจงซานก็คาดไม่ถึงเลยเช่นกัน.
จงซานที่จ้องมองไท่จื่อฉงเทียนด้วยแววตาที่เหยียดหยันและกล่าวออกมาเล็กน้อย,"ไท่จื่อฉงเทียน,นับตั้งแต่ในงานหมื่นเม็ดยา,จงซานได้เอาคืนกลับไปแล้ว,ไม่รู้ว่าไท่จื่อฉงเทียนรู้สึกอย่างไรบ้าง?"
รู้สึกอย่างไร? ทันใดนั้น,ไท่จื่อฉงเทียนก็นึกขึ้นมาได้ในทันที,เข้าใจในความหมายของจงซาน,ระเบิดเตาปรุงยา,เขาได้ระเบิดเตาปรุงยาของปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ย,ไม่ใช่การกระทำของต่านเซิงหลงหู่,เป็นเขา,จงซาน,เป็นจงซานที่ระเบิดเตา!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น