Immortality Chapter 562 Eight Extremes Heavenly Tail flaunts the ominous prestige
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 562 แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่แสนจะอันตราย.
บทที่ 22 อันหวงChapter 562 Eight Extremes Heavenly Tail flaunts the ominous prestige
八极天尾逞凶威
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่แสนจะอันตราย.
ถ้าจะให้กล่าวแล้วละก็,เมื่อก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,รากเทวะนั้นจะกลายเป็นโชควาสนาที่มีประโยชน์มากมายมหาศาล,สามารถที่จะปล่อยออกมานอกร่างกายได้,รากเทวะนั้นเป็นอะไรที่ลึกล้ำ,สามารถสร้างเป็นของวิเศษ,เป็นของวิเศษที่มีเชาว์ปัญญาของตัวเอง,แม้ว่าจะทำการหลอมมันขึ้นมาได้ยากลำบากก็ตาม,ทว่าตามตำนานแล้วล่ะก็,รากเทวะนั้นเป็นสิ่งจำเป็นและมีประโยชน์มากเมื่อกลายเป็นเซียน,มันคือของวิเศษที่จะไม่มีวันหนีหายจากผู้เป็นเจ้าของ.
ดังนั้น,ยอดฝีมือทุกคนล้วนแล้วแต่สามารถสร้างรากเทวะได้,นั่นก็เพื่อเป็นการวางรากฐานก่อนที่จะกลายเป็นเซียน.
ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรก็คือรากเทวะของเฉินฉีเทียนนั่นเอง,มันมีขนาดเล็กและสามารถยืดยาวหรือเพิ่มขนาดได้นับล้านเท่า,เคลื่อนไหวไปมาตามใจนึก,แม้ว่าเฉินฉีเทียนจะจุติใหม่,สมบัติวิเศษมากมายทั่วหล้ายอดฝีมือสามารถนำมาครองได้,ทว่าไม้เท้าทองม่วงลายมังกรนั้นไม่สามารถยึดครองได้,ตราบเท่าที่เจ้าของยังมีชีวิตอยู่,มันก็จะกลับไปหาเจ้าของ.
เฉินฉีเทียนที่สะบัดมือ,ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ.
"มีอะไรก็งัดมาซะ,ไม่เช่นนั้นเจ้าจะไม่มีโอกาสอีก!"เฉินฉีเทียนที่กวัดแกว่งไม้เท้าทองม่วงลายมังกร,ให้หมุนวนไปมาเกิดพายุที่บ้าคลั่งขึ้นมาในทันที.
เฉินฉีเทียนจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,เพราะว่าเขารู้สึกสังหรใจไม่ดีเท่าใดนัก.
ความรู้สึกไม่ดีนี้คืออะไร? น่าขันนัก,ตัวเขาที่มีระดับสวรรค์แท้,แม้นว่ากายเนื้อจะอ่อนแอ,ทว่าด้วยระดับพลังแล้ว,แม้แต่ระดับราชันย์แท้ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้.
ทว่าความรู้สึกไม่ดีนี่คืออะไร! หมายความว่าอย่างไรกัน?
จงซาน? นี่คือจงซานรึ?เฉินฉีเทียนที่รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาจนรั้งรอ,ต้องการให้จงซานลงมือก่อน,ก่อนที่จะวางแผนการโจมตีได้.
"นี่นะรึ,ระดับสวรรค์แท้?"จงซานที่กล่าวหยัน.
"ชิ!"เฉินฉีเทียนที่ถูกจงซานยั่วยุ,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
เฉินฉีเทียนไม่ลังเลอีกต่อไป ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องกำจัดจงซานให้ได้,ไม้เท้าของเขาที่พุ่งตรงไปยังจงซานด้วยความรุนแรง.
ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรทันใดนั้นก็ขยายใหญ่เป็นหมื่นจั้ง,พร้อมกับฟาดลงมาเห็นเป็นริ้วแสงสีม่ง,ราวกับทางช้างเผือก,พรุ่งตรงราวกับจะกลืนจงซานไป.
ทว่าในเวลาเดียว,จงซานก็ลงมือด้วยเช่นกัน.
ที่ด้านหลังจงซานนั้น,มีแปดหางขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมา,หางขนาดใหญ่ที่พริ้วไหวโบกไปมา,ส่องประกายแสงแปดสี,ร่ายรำบนอากาศ,เหมือนกับหางจิ้งจอกทั่วไป,ทว่ากลับดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
หางทั้งแปด,มีสีที่แตกต่างกัน,ดูแปลกประหลาด,งดงามล่อลวงหัวใจผู้คนได้,มันกวัดแกว่งพริ้วไหว,แปดหาง,แปดสี,ชวนให้น่าหลงไหล.
พริบตาเดียวที่แปดหางปรากฏ,เฉินฉีเทียนที่จิตใจสั่นสะท้าน,ดวงตาเบิกกว้าง.
รู้สึกมึนเมาไปเช่นกัน,หัวใจที่บีบรัด,รู้สึกสังหารใจไม่ดีมากยิ่งกว่าเดิมอีก.
ในเวลานั้น,หางที่ขนาดใหญ่,ยืดออกมารับไม้เท้าทองม่วงลายมังกรในพริบตาเดียว,เฉินฉีเทียนที่รู้สึกมือของเขาสั่นไหว,การควบคุมไม้เท้าที่ราวกับไม่มั่นคงขึ้นมาทันที.
หัวใจของเฉินฉีเทียนที่สะดุ้งตกใจ
"ฟิบ ฟริบ!"
เสียงที่กำลังตื่นเต้นดีใจ,ทำให้เฉินฉีเทียนขมวดคิ้วไปมา,สิ่งนี้คืออะไรกัน.
ที่สามารถมองเห็นได้,เป็นบางอย่างที่มีแปดหาง,ดูงดงามราวกับเป็นงานศิลปะ.
รูปร่างที่ดูแปลกประหลาดอย่างที่สุด,แปดหางขนาดใหญ่ที่ยกขึ้นมารับไม้เท้าทองม่วงลายมังกร,หัวของมันไม่ได้ใหญ่นัก,หากแต่ไม่มีตัว,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดอย่างที่สุด.
เฉินฉีเทียนไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดเช่นนี้มาก่อน,แล้วเจ้าตัวนี้มันคือตัวอะไรกัน?
เฉินฉีเทียนที่กำลังสงสัย,ทันใดนั้นหัวของสัตว์ประหลาดังกล่าวที่ยกหัวขึ้น,เคลื่อนที่เข้าหาไม้เท้าทองม่วงลายมังกรของเฉินฉีเทียนในทันที.
ปากของมันที่อ้ากว้างต้องการกัดไปยังไม้เท้า.
ปากของมันที่อ้ากว้างหนึ่งร้อยจั้ง,ทว่าไม้เท้าทองม่วงที่มีขนาดหมื่นจั้ง,คิดจะกัดอย่างงั้นรึ?
แส่หาความตาย.
เฉินฉีเทียนไม่เข้าใจแม้แต่น้อยว่าสิ่งนี้คืออะไร,ไม่เข้าใจว่ามันต้องการอะไร,ทว่าไม้เท้าทองม่วงในมือของเขาที่สั่นไหว,
กวัดแกว่งปัดป้องอสุรกายเอาไว้.
นี่มัน,อะไรกัน?
นี่คือรากเทวะของจงซาน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,อัจฉริยะแห่งการเขมือบ! แม้แต่เท่าเที่ยในตำนานยังด้อยกว่าแปดหางสวรรค์ในเรื่องการกิน.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ยิ่งกินก็จะยิ่งเพิ่มพลังให้กับตัวของมันเอง.
ขณะที่เฉินฉีเทียนกำลังพยายามพิจารณาครุ่นคิดกวัดแกว่งไม้เท้าอยู่นั้น,แปดหางสวรรค์เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,กระโดดหายไปในทันที,กระโดดครั้งเดียวก็ทิ้งระยะสามพันจั้งแล้ว,เป็นระยะที่ไกลเป็นอย่างมาก.
เห็นรูปร่างที่แปลกประหลาดของแปดหางสวรรค์แล้วใบหน้าของเฉินฉีเทียนที่กระตุก,มารดาเถอะนี่มันตัวอะไรกัน.
"วีดดดดด-ปัง!"
เสียงที่ดังกึงก้องดังสนั่น,เฉินฉีเทียนรู้สึกราวกับว่ามันสั่นสะท้านไปถึงดวงวิญญาณ,หัวของเขาที่ราวกับแตกสลาย,หัวใจที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ.
สูงขึ้นไปกว่าเจ็ดหมื่นฟุต,ปากของแปดหางสวรรค์ที่อ้ากว้างคาบไปที่ปลายของไม้เท้าทองม่วงลายมังกร,ทว่าหัวของมันเปลี่ยนขนาดด้วยความเร็วสูง,พริบตาเดียวก็คาบปลายไม้เท้าไว้แล้ว.
มันเกิดอะไร,ที่จริงแล้วไม่มีอะไรรึ?หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกัน?
ทันใดนั้นเฉินฉีเทียนถึงกับหวาดผวา,ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรของเขาที่สมบูรณ์แบบตอนนี้กำลังถูกแทะอยู่รึ?,อสูรกายตนนี้กัดมันอย่างงั้นรึ?
สายตาที่งงงวยจดจ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,นี่คือตัวอะไร?
เป็นมันรึที่กัดไม้เท้าทองม่วงลายมังกร?ทว่า,กินรึ?เฉินฉีเทียนไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,ต้องไม่ลืมว่าไม้เท้าทองม่วงลายมังกรของเขานั้นแข็งแกร่งขนาดใหน,จะมีใครรู้ดีไปกว่าเขา?
ส่วนในเมื่อมันถูกกัด,รากเทวะของเขาก็เสียหายไปไปด้วย,ตัวเขาที่มีส่วนเกี่ยวข้อง,จิตสำนึกที่แตกร้าว,อสูรตัวนี้มันคืออะไรกัน?
เฉินฉีเทียนที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อแม้แน่น้อย,นีมันกัดกินตอนใหน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะร้ายกาจขนาดนี้.
ปากของแปดหางสวรรค์ที่ใหญ่โต,เฉินฉีเทียนถึงกับตัวสั่น,ดึงไม้เท้าทองม่วงลายมังกรที่เหลือครึ่งหนึ่งกับมา.
ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรกลายเป็นเพียงแท่งอาหารไปแล้วอย่างงั้นรึ?
"วีดดดดด-ปัง!"
เฉินฉีเทียนที่พยายามดึงกับคืนมาก,ขณะที่ดึงไม้เท้าทองม่วงลายมังกรออกมาอย่างแรง,ไม้เท้าที่ขาดออกจากกัน,เหลือเพียงแค่หนึ่งในสามเท่านั้น.
เฉินฉีเทียนที่กุมไม้เท้าทองม่วงที่เหลืออยู่,ต้องการร้องไห้หากแต่ไม่มีน้ำตา.
ก่อนหน้านี้ตราราชวงศ์สวรรค์แม้ว่าจะเป็นของวิเศษ,เฉินฉีเทียนหาได้ใส่ใจอะไรมากมายนัก,ทว่าไม้เท้าทองม่วงลายมังกรนี้เขาที่ค่อยๆหลอมมันขึ้นมาช้าๆใช้เวลาไปมากมายขนาดใหน,ตอนนี้เหลือไม่ถึงครึ่งแล้วอย่างงั้นรึ?
จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจุบที่ลอยอยู่บนอากาศ,ดวงตาของมันส่องประกายจดจ้องมองไปยังมือของเฉินฉีเทียน,จ้องมองแท่งอาการที่น่าอร่อย,เฉินฉีเทียนอ้าปากกว้าง,หวาดผวา,เร่งรีบเก็บไม้เท้าทองม่วงที่เหลือไม่ถึงครึ่งเอาไว้.
นีมันอสูรกายอะไรกัน,มันจะผิดแผกต่อต้านสวรรค์ขนาดนี้เลยรึ?
เฉินฉีเทียนที่จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไกลออกไปด้วยความโกรธเกลียด,นี่จงใจ,จงซานจงใจ,ก่อนหน้านี้เขาได้กล่าวยั่วยุตัวเขา,เพื่อให้เขาโจมตี,ส่วนจงซานได้วางกับดับเอาไว้แล้ว,ตั้งแต่ก่อนหน้านี้,เขาก็มีอสุรกายประหลาดนี้,พร้อมเตรียมมันก่อนแล้ว,แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนี้แน่.
เฉินฉีเทียนไม่คิดอยู่แล้วว่าจงซานจะมีรากเทวะ.
สายตาของเฉินฉีเทียนที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างที่สุด,หากจงซานนำอสูรการเช่นนี้ออกมาก่อน,แน่นอนว่าเขาคงไม่ส่งของวิเศษของตัวเองออกไป,การที่เขาซ่อนอสูรกายเช่นนี้เอาไว้,ไม่น่าแปลกใจเลยว่าจงซานถึงได้สงบนิ่งเช่นนี้.
สายตาที่เย็นชาที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว,จ้องมองจงซาน,เตรียมเข้าโจมตี,แรงกดดันวิญญาณที่โถมกระหน่ำพุ่งตรงออกไปถึงแม้ว่าจงซานจะหลบได้,แต่พรรคพวกของเขาด้านหลังไม่มีทาง.
เฉินฉีเทียนพร้อมสละทุกอย่าง,เพื่อที่จะสังหารจงซาน,ถึงสังหารไม่ได้,ก็ต้องสังหารคนข้างหลังเขาให้ได้.
ส่วนคนอื่นๆในเวลานี้ที่สัมผัสได้ถึงแรงกดดันวิญญาณมหาศาล,กำลังหายใจหอบๆในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่โบกสะบัดหางไปมาทันที,พริบตาเดียวแรงกดดันวิญญาณหายไปหมดในทันที.
ใบหน้าของเฉินฉีเทียนที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,นี่มันอะไรกัน,พลังวิญญาณของเขาที่ปล่อยออกมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกสัตว์ประหลาดตนนี้ทำลายกระจายหายไปหมด
ดวงตาของเฉินฉีเทียนที่เต็มไปด้วยความโกรธ,สายตาจดจ้อง,ไม่ว่าจะเป็นวิชาบำเพ็ญใดๆ,หรือของวิเศษ
ก็ไม่สามารถจัดการอสูรกายตนนี้ได้รึ?
ต้องกำจัดมันก่อน,มีเพียงแค่แต่ใช้พลังที่เหนือกว่าโจมตีให้มันตกตายด้วยกระบวนท่าเดียว.
เฉินฉีเทียนที่เหินลอยออกไป,พร้อมกับซัดฝ่ามือไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบด้วยความบ้าคลั่ง.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่อ้าปากกว้างรอรับ,เฉินฉีเทียนที่มองเห็นปากที่อ้ากว้าง,ราวกับจะกลืนกินตัวเขาลงไป.
เฉินฉีเทียนไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อยว่าอสุรกายตนนี้จะกินเขาลงไป,ต้องไม่ลืมว่า,มีเพียงแต่อสูรกายที่อยู่ในโลกใบใหญ่เท่านั้นที่จะมีพลังเพียงพอจะกินเขา,เพียงแค่อสูรในโลกใบเล็กต้องการกินเขาอย่างงั้นรึ?
ไร้สาระ.
ฝ่ามือของเฉินฉีเทียนที่โจมตีออกมา,พุ่งตรงไปยังอสุรกายแปดหางสวรรค์โดยไร้ซึ่งลังเล.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล้กน้อย,ที่จริงแล้วแปดหางสวรรค์นั้นเพียงพอที่จะไปโลกใบใหญ่แล้ว,ทว่ามันไม่ใช่สิ่งมีชีวิต,เป็นเพียงรากเทวะของจงซาน,จึงไม่ถูกจำกัดด้วยกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,แปดหางสวรรค์ที่เติบโตมากขึ้นและก็มากขึ้น,หาได้หวาดกลัวเฉินฉีเทียน,เกรงว่าเขาจะไม่มีพลังมากกว่า,ถึงแม้ว่าจะเป็นเซียน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็สามารถกลืนกินได้อย่างไร้ซึ่งปัญหา.
ดวงตาของจงซานที่เต็มไปด้วยแววตาที่ดุร้าย.
แปดหางสวรรค์และเฉินฉีเทียนที่พุ่งเข้าหากัน.
ทันใดนั้น,ร่างของเฉินฉีเทียนก็หยุดในทันที,ดวงตาลุกลี้ลุกลน,จดจ้องมองไปยังทางตะวันตกเฉียงใต้ด้วยความตกใจ,ร่างกายที่หนีหายไปอย่างรวดเร็ว,ราวกับว่าไม่สามารถทนรอได้เลยแม้แต่น้อย.
เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,จงซานที่หัวใจรัดแน่น,สะบัดมือ,ดึงร่างแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเข้ามาในร่างของตัวเองในทันที.
ทิศตะวันตกเฉียงใต้มีอะไรกัน? มีสิ่งใดกำลังมาอย่างงั้นรึ?,ถึงได้ทำให้เฉินฉีเทียนตื่นตกใจ?
จงซานที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง.
ทันใดนั้น,แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,ถึงแม้ว่าวิชาสายฟ้าสวรรค์ผันแปรของจงซานจะสร้างทักษะเทียน,สร้างแรงกดดันขึ้นมาก็ตาม,พริบตาเดียวนั้น,ราวกับว่าถูกป่าออกไปให้หายไปจนหมดสิ้น.
ทว่าในเสี้ยววินาที,ที่ด้านหน้าของทุกคนก็ปรากฏชายในชุดสีเหลือง.
ชายที่แบกน้ำเต้ายักษ์,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอหังการ,ลอยอยู่บนอากาศ,เคลื่อนที่รวดเร็วราวกับสายฟ้า,ราวกับว่าเป็นพลังของฟ้าดิน,จิตสังหารที่รุนแรงที่แผ่ออกมา,พลังกดดันที่ยิ่งใหญ่,ราวกับว่าจะเป่าทุกสิ่งทุกอย่างให้พัดปลิวระเหยไปหมด.
ประมุขแดนเทพอมตะ,เต๋าจวินเซิ่งหยา(อีกาเทวะ)!
ระดับสวรรค์แท้รึ?
เขาคือระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงซานที่สั่นไหว,แรงกดดันของเต๋าจวินเซิ่งหยานั้น,ทรงพลังมาก,แม้แต่จงซานยังไม่สามารถขยับได้,เทียบกับระดับสวรรค์แท้เช่น,เฉินฉีเทียนต่างกันลิบลับ,จงซานไม่สามารถที่จะต้านทานได้เลย,ต่อหน้าเต๋าจวินเวิ่งหยา,จงซานรับรุ้ว่าตัวเองแทบจะไม่สามารถขยับได้.
พลานุภาพ,จิตสังหารที่หนักหน่วงนั่น,จงซานสัมผัสได้มันยิ่งใหญ่ทรงพลัง,ราวกับเป็นเซียน,เหมือนกับกิเลนเพลิงที่ร่างแยกเงาพบในภพหยิน,น่าหวาดเกรงจริงๆ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น