Immortality Chapter 560 Miserable/Tragic
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 560 น่าอนาถ.
Chapter 560 Miserable/Tragic
惨烈
น่าอนาถ.
"ฝ่าบาท,พวกเรารีบถอยกันก่อนเถอะ!"จื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวลในทันที.
ระดับสวรรค์แท้รึ?
ถึงแม้ว่าจะเป็นระดับสวรรค์แท้ที่ไม่สมบูรณ์ก็ยังน่าสะพรึงกลัว.
จื่อเห่าที่กล่าวออกมาเช่นนั้น,ทำให้คนอื่นๆแสดงความเป็นกังวลไปด้วย,โดยเฉพาะอย่างยิ่งกู่เฉียนโหยว,นางย่อมรับรู้ดีว่าเฉินฉีเทียนนั้นเกลียดจงซานขนาดใหน,เมื่อเฉินฉีเทียนระเบิดพลังออกมา,หากว่าเขาจัดการเจี้ยนหงแล้ว,ถัดจากนั้นล่ะ?
"ไม่จำเป็นต้องกังวล!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
การที่จงซานกล่าวอยากหนักแน่นเช่นนี้ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ฝ่าบาทมีวิธีต่อกรกับระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?
ไม่เช่นนั้นคงจะไม่สงบขนาดนี้?
"ครับ!"จื่อเห่าที่รับคำในทันที,
เจ้าโส่วเซี่ยงที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,แม้ว่าเขาจะไม่เคยพบเห็นระดับสวรรค์แท้,แต่ก็รับรู้ว่าไม่ธรรมดาแน่,ส่วนตัวเขาเองที่ห่างไกลถึงสามอาณาจักร,คงเหมือนกับระดับหลอมกายธาตุที่พบเจอกับระดับเซียนเทียนนั่นเอง,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่รู้สึกป็นกังวลเลยรึ?
เขื่อในตัวเจี้ยนหง,หรือว่าเชื่อในตัวเอง?
แน่นอนที่จงซานยังคงสงบได้นั้น,ที่จริงเป็นเพราะว่าบัวหงหลสนต่างหาก,ตอนนี้มันได้เปลี่ยนสีแต่อย่างใด.
ที่ไกลออกไปนั้น,เฉินฉีเทียนที่กดนิ้วลงไปบนหน้าผาก,ทันใดนั้น,ร่างของเฉินฉีเทียนที่ส่องประกายแสงสีเขียวพร้อมกับส่งประกายแสดงสว่างจ้าออกมา,แรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงแผ่นออกมา,เหล่าวานที่อยู่รอบๆต่างพากันคุกเข่าลง,แสดงความหวาดกลัวที่ลึกล้ำลงไปที่ฝังอยู่ในใจของพวกมัน.
"โฮกกกกกกกกกกกกก"
เฉินฉีเทียนที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,คำรามอย่างบ้าคลั่ง,เสียงโหยหวน,พลังที่ระเบิดออกมาพัดเป่าที่ที่รอบๆออกไป,แทบจะในทันทีพลังของเขาที่พัดเป่าปราณกระบี่บนอากาศให้ลอยหายไป,ดวงตาของเฉินฉีเทียนส่องประกาย,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด,ในเวลาเดียวกันพายุทรายที่หมุนวนบิดเกรียวไปรอบๆร่างของเฉินฉีเทียน.
แม้ว่าเฉินฉีเทียนจะปลดปล่อยแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงออกมามากมายก็ตาม,ทว่าเจี้ยนหงหาได้หวาดกลัว,กระบี่ในมือนางที่กวัดแกร่งด้วยความรวดเร็ว,ในเวลานี้อ๋องวานรทั้งสองที่แทบไม่สามารถต้านทานเจี้ยนหงเอาไว้ได้เลย.
หากไม่เพราะจื่อจุ้นในเวลานี้,ผู้ฝึกตนราชันย์แท้สองตนคงจะหนีไปในทันที,สตรีผู้นี้ผิดปรกติเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้เฉินฉีเทียนที่เปิดผนึกวิญญาณอสูร,ความทรงจำในชาติที่แล้วที่ผนวกเข้ากับชาตินี้,เป็นความตั้งใจของชาติที่แล้วที่จะให้จิตสำนึกทั้งสองหลอมรวมกัน,ในเวลาที่เขาเปิดผนึกวิญญาณอสูรนั้น,เมื่อมันผนวกรวมกันวิญญาณอสูรของเขาก็จะปลดผนึกสมบูรณ์.
"โฮกกก!!!!"
หมอกควันที่กระจายออกไปรอบๆ,จากนั้นเสียงของเฉินฉีเทียนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,คำรามลั่นกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ปราณกระบี่มากมายที่อยู่รอบๆสลายหายไปในทันที.
"ซี่ๆๆๆ"
กระบี่ของเจี้ยนหงที่ตัดร่างของอ๋องวานรตนหนึ่ง,ระดับราชันย์แท้ที่ทรงพลัง,คาดไม่ถึงจะถูกเจี้ยนหงตัดออกเป็นสองท่อน,กระบี่ยาวของนางที่กำลังกวัดแกว่งไปมา,แม้แต่วิญญาณเทวะยังถูกทำลาย.
กระบี่ของนางที่ชี้ไปยังอ๋องวานรอีกตน,ใบหน้าของมันที่ขาวซีดเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เพลงกระบี่ของเจี้ยนหงผิดปรกติขนาดนี้เลยรึ?
ในเวลานี้อ๋องวานรอีกตนพุ่งตรงไปหาเฉินฉีเทียน,ทว่าเจี้ยนหงจะปล่อยมันไปอย่างงั้นรึ?
กระบี่ของนางที่ตะวัดออกไปอีกครั้ง,พุ่งตรงไปยังอ๋องวานรตนดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
ปราณกระบี่ขนาดหมื่นจั้งที่พุ่งออกไปยังอ๋องวานรในทันที.
หัวใจของอ๋องวานรที่ตื่นตระหนก,ปราณกระบี่ได้พุ่งมาแล้ว,ต้องไม่ลืมว่าปราณกระบี่ของเจี้ยนหงนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ทว่า,ขณะที่อ๋องวานรหลบ,คาดไม่ถึงเลยว่าเจี้ยนหงจะมีความเร็วสูงมาก,พริบตาเพียวก็มาอยู่ด้านหน้าของอ๋องวานรแล้ว.
กระบี่ทะลวงเรือนอย่างของอ๋องวานรในทันที.
อ๋องวานรที่ดวงตาเบิกกว้าไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,จากนั้นกระบี่ของนางที่ตัดฟาดฟันวิญญาณเทวะไปพร้อมกับตัดร่างให้ล่วงหล่นลงที่ด้านหน้าของเฉินฉีเทียน.
พริบตาเดียวกันนั้น,เฉินฉีเทียนก็สามารถฟื้นความทรงจำทั้งหมดกลับมาได้,ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จดจ้องมองกระบี่ของเจี้ยนหงที่ทะลวงอ๋องวานร,มันช้าเกินไปที่เขาจะช่วยเหลือได้ทัน,อ๋องวานรถูกกระบี่ของเจี้ยนหงสับไม่เป็นชิ้นดี.
ศพของอ๋องวานรที่ล่วงหล่นลงมาที่ด้านหน้าของเฉินฉีเทียน,
"เจ้าคือเฉินฉีเทียนอย่างงั้นรึ?"เจี้ยนหงที่จ้องมองเฉินฉีเทียนด้วยความสงสัย.
ทั่วร่างของเฉินฉีเทียนนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัว,ไม่สามารถเอาเฉินฉีเทียนก่อนหน้ามาเทียบได้เลย,ทำให้เจี้ยนหงสงสัยกับกลิ่นอายของเฉินฉีเทียนที่เปลี่ยนไป,กลิ่นอายของพลังวิญญาณของแต่ละคนที่แตกต่างกันไป,ซึ่งนางคุ้นชินกับกลิ่นอายเดิมที่ไล่ตามมาตลอด,จะทำให้นางไม่สามารถจดจำได้อย่างไร?
เฉินฉีเทียนที่ยังคงสงบ,ใบหน้าที่ดำมืด,จ้องมองเจี้ยนหง,แววตาที่เต็มได้ด้วยเกลียดชัง.
"สามพันปี,ข้าวางแผนไว้ถึงสามปี,ผนึกวิญญาณเพื่อเกิดใหม่,คาดไม่ถึงว่าจะถูกเจ้าทำลาย,เจี้ยนหงรึ?
เจ้าทำได้ดีมาก,ไม่เคยมีใครทำให้ข้าโกรธเกรี้ยวได้ถึงขนาดนี้!"เฉินฉีเทียนที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.
"เจ้าคงเฉินฉีเทียนจริงๆสินะ!"เจี้ยนหงที่ตระหนักได้ถึงสถานะของเฉินฉีเทียนในทันที.
ทันทีที่ยืนยันสถานะของเฉินฉีเทียนได้,กระบี่ของเจี้ยนหงที่พุ่งตรงไปยังเฉินฉีเทียนในทันที.
กระบี่ที่ร้ายกาจรวดเร็วรุนแรง,แทงออกไปด้วยความเร็วสูง,ฉีกอากาศออกมาเลยทีเดียว.
กระบี่ที่พุ่งเข้าหาเฉินฉีเทียนนั้น,เต็มไปด้วยความเกลียดชัง,หวังที่จะสังหารเฉินฉีเทียนให้ตกตายในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมม"
กระบี่ของเจี้ยนหงนั้นกระแทกเข้ากับไม้เท้าอย่างรวดแรง,อากาศรอบๆบิดเบี้ยว,หมุนวนกระเพื่อมไปมา.
เฉินฉีเทียนที่ควงไม้เท้าไปมา,พร้อมกับถอยหางออกมา.
ในเวลาเดียวกัน,ไม้เท้าของเฉินฉีเทียน,ที่ยกขึ้นหวดลงมายังร่างของเจี้ยนหง.
ไม้เท้าที่ขยายขนาดขึ้นในทันที,จวบจนมีขนาดหมื่นจั้ง,ฟาดลงมายังตำแหน่งของเจี้ยนหง,พลังที่มากมายมหาศาลที่กดตรงลงมายังร่างของเจี้ยนหง.
ความเร็วนั้นไม่จำเป็นต้องพูดถึง,ถึงแม้ว่าเจี้ยนหงจะทรงพลัง,แต่ก็ไม่สามารถหลบได้,ทำได้แค่ยกกระบี่ขึ้นรับกันเอาไว้.
"ตูมมมมม"
กระบี่ที่รับการโจมตีของไม้เท้า,ทั้งสองต่างก็เป็นคนบ้าคลั่ง.เฉินฉีเทียน,ในชาติที่แล้วก็คือจื่อจุ้นเผ่าวานร,ในชาติที่แล้วมีระดับสวรรค์แท้,เป็นคนที่ร้ายกายอย่างแน่นอน,โหดเหี้ยมไร้ความเมตตา,อีกคนก็คือเจี้ยนหง,ที่ก่อนหน้านี้ได้แสดงความแข็งแกร่งให้เป็นที่ประจักษ์แล้ว.
แม้ว่าเฉินฉีเทียนจะไม่ได้ฟื้นฟูความแข็งแกร่งของชาติที่แล้วกลับมาอย่างสมบูรณ์,ทว่าในมือของเขานั้นคือไม้เท้าทองม่วงลายมังกร,ซึ่งทำให้สามารถใช้ความสามารถมันได้อย่างเต็มที่.
ไม้เท้านี้,มีอำนาจสวรรค์แฝงอยู่,ม่านประกายแสงสีม่วงที่ปกคลุม,ฟาดลงมายังกระบี่ของเจี้ยนหงอย่างรุนแรง.
ปราณกระบี่ของนางที่แตกสลาย,เดิมที่เจี้ยนหงที่เพิ่งก้าวมาถึงระดับราชันย์แท้,นอกจากนี้นางยังได้รับบาดเจ็บมาก่อน,แขนซ้ายของนางก็ยังไม่ได้รับการรักษา.
"ตูมมมมมมมมมม"เจี้ยนหงที่ล่วงหล่นลงพื้น,ปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่,ไม่รู้ว่าจมลงไปใต้พื้นดินลึกเท่าไหร่.
จากนั้นไม้เท้าม่วงทองลายมังกรที่ฟาดลงไปบนพื้น.
"คลืนนนนน"
ผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมา,พื้นที่รอบๆที่สั่นสะเทือน,ด้วยฝีมือของเฉินฉีเทียน,เจี้ยนหงที่อยู่ในหลุม,ถูกเฉินฉีเทียนทำให้ผืนปฐพีสั่นไหวอย่างรุนแรง.
หลุมขนาดใหญ่นั้นนับว่าสร้างอากาศบาดเจ็บให้กับเจี้ยนหงไม่น้อย,เฉินฉีเทียนที่สร้างแผ่นดินไหวครั้งใหญ่,เพื่อให้นางที่จมอยู่ในพื้นได้รับบาดเจ็บมากขึ้นกว่าเดิม.
เฉินฉีเทียนที่เผยยิ้มเหยียดหยัน,ก่อนที่จะยกไม้เท้ายักขึ้นอีก.
พริบตาเดียวที่ยกไม้เท้าขึ้นสูง,ที่ด้านหน้าไม่ไกลออกไป,ริ้วแสงสีแดงที่พุ่งออกมาจากพื้นดินอย่างรวดเร็ว,เจี้ยนหงที่มีประสบการต่อสู้ไม่ได้น้อย,อาศัยเวลาที่เฉินฉีเทียนผ่อนแรง,ทำให้นางพุ่งตรงไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้,เสื้อผ้าของนางที่ขาดไปทั่วร่าง,โลหิตที่ชะโลมกาย,หากแต่ก็ยังไม่คิดที่จะยอมแพ้.
"เจ้ากล้า!"เฉินฉีเทียนที่คำราม.
"ซี่ๆๆๆ"
กระบี่ของเจี้ยนหงที่สับมายังไหล่ของเฉินฉีเทียน.
เฉินฉีเทียนที่หลบอย่างรวดเร็ว,ทว่าโลหิตก็พุ่งกระฉูดออกมาเช่นกัน,ด้วยบาดแผลที่ได้รับจากกระบี่,ทว่าก็ไม่เพียงพอที่จะสังหารเขาได้,ทว่ากระบวนท่าดังกล่าวนั้นก็ต้องชดเชยด้วยชีวิตของนาง.
ไม้เท้าของเฉินฉีเทียนที่ฟาดลงไปยังร่างของเจี้ยนหงเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมม"
ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรที่กระแทกเข้าตำแหน่งหัวใจของนาง,ทำลายเรือนม่วงเจี้ยนหงทันที.
ร่างของเจี้ยนหงที่ลอยโด่งออกมาในทันที,ลอยตรงมายังตำแหน่งของจงซานและพรรคพวก.
"ท่านแม่!!"
บุตรของเจี้ยนหง,ที่ตะโกนลั่นใบหน้าที่หวาดผวาขวัญหนีดีฝ่อ.
บางที่เฉินฉีเทียนคงโกรธมากจนเกินไป,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาที่เคยเป็นผู้ฝึกตนสวรรค์แท้จะได้รับบาดเจ็บด้วยฝีมือสตรีผู้นี้,นอกจากนี้ตอนนี้กายเนื้อของเขาก็นับว่าอ่อนแอ,จึงทำให้ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย,ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรที่ยืดยาว,กระแทกเรือนหยางของเจี้ยนหง,ระเบิดพลังออกมา,ทำให้ร่างของเจี้ยนหงพุ่งออกไป,ด้วยอาการบาดเจ็บของนางด้วยแล้ว,ไม่มีทางรอดชีวิตได้.
ร่างของเจี้ยนหงที่ลอยโด่งไปยังฝั่งของจงซาน,บางที่คงเป็นความตั้งใจของเฉินฉีเทียน,เขาที่ต้องการสังหารเจี้ยนหงให้ตกตายลงต่อหน้าของจงซาน.เพื่อเป้าหมายต่อไปก็คือจงซานนั่นเอง.
จงซานที่จ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา,ไม้เท้าของเฉินฉีเทียนที่ยืดกลับ,ศพของเจี้ยนหงที่ล่วงหล่นลงช้าๆ.
จงซานที่สะบัดมือออกไป,คว้าศพของเจี้ยนหงมา.
ในเวลานี้สภาพของเจี้ยนหงนั้นน่าอนาถเป็นอย่างมา,แขนซ้ายแตกหักเปิดออกมาถึงกระดูก,ร่างกายที่ชุ่มไปด้วยโลหิต,เสื้อฟ้าขาดไปทั่วร่างแม้แต่เส้นผมยังมีโลหิตที่จับตัวเป็นก้อน,หัวใจที่ถูกแทงทะลุ,เรือนม่วงถูกทำลาย,วิญญาณเทวะได้รับบาดเจ็บสาหัส,ตกตายไปในทันที.
เจ้าตำหนักเทพกระบี่ที่น่าเกรงขาม,วันนี้ได้จบชีวิตลงแล้ว.
ทว่า,นางที่ตกตายไปนี้,เจี้ยนหงไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย,หนำซ้ำยังมีรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ดวงตาที่มีน้ำตาล่วงหล่นลงมา.
ไม่สามารถช่วยเสี่ยวหวังล้างแค้นได้,แต่นางก็จะไปพบกับเสี่ยวหวังแล้ว.
จงซานไม่สามารถทนเห็นได้จึงได้ใช้น้ำยารวมวิญญาณ,หยุลงไปสามหยด,มันได้ซึมลึกเข้าไปในร่างของเจี้ยนหงในทันที.
"ท่านแม่!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,บุตรของเจี้ยนหงและเสี่ยวหวังที่บินมา,พร้อมกับเข้ามาคว้าศพของเจี้ยนหง.
ทว่าในเวลาเดียวกันร่างของเฉินฉีเทียนที่มีประกายแสงเจ็ดสีอาบไปทั่วร่าง,อาการบาดเจ็บของเขาที่ฟื้นฟู,ก่อนที่เขาจะพุ่งตรงมายังตำแหน่งของจงซาน.
ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นวุ่นวายโกลาหลทันที,จงซานที่โบกมือให้ทุกคนถอยออกไป.
พร้อมกับก้าวไปด้านหน้า,เข้าประจันหน้ากับเฉินฉีเทียนทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น