Immortality Chapter 557 Peerless Brave Commander

Immortality Chapter 557  Peerless Brave Commander

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 557 แม่ทัพทะลวงฟัน.

Chapter 557  Peerless Brave Commander

绝世猛将

  แม่ทัพทะลวงฟัน.

ชายในชุดสีขาวถือหอกเงิน,ก็คือเจ้าโส่วเซี่ยงนั่นเอง.

นี่คือสำนักทวนเหล็กเกาะหมาป่าสวรรค์,เป็นสหายในอดีตของจงซาน,เจ้าโส่วเซี่ยนเป็นคนที่หยิ่งทระนงในศักดิ์ศรี,ขณะที่สำนักทวนเหล็กกำลังจะถูกกำจัดทั้งหมด,จงซานที่ได้เข้าไปช่วยเหลือ,และเขาก็ได้รับสืบทอดหัวใจหอกมา,ก่อนที่จะนำเหล่าอาจารย์อา,จากเกาะหมาป่าสวรรค์ไป,เดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์.

"เจ้าโส่วเซี่ยง!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

หลิงเอ๋อเองก็รู้จักกับเจ้าโส่วเซี่ยง,ซึ่งเป็นการเดินทางท่องโลกกว้างครั้งแรกของนาง,และพบกับเขา,หลังจากนั้นพวกเขายังกลับมาช่วยกันต่อต้านศัตรูด้วยกัน,แม้ว่าจะไม่ได้สนิทสนม,ทว่าก็มีความประทับใจเช่นกัน.

"คนผู้นี้มีระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? นี่เขาคนเดียวจะรับมือวานรนับหมื่นอย่างงั้นรึ?"กู่เฉียนโหยวที่แสดงท่าทางสงสัย.

ระดับก่อตั้งวิญญาณ? ที่ด้านหน้าอสูรวานรนับหมื่นนี้,มีวานรก่อตั้งวิญญาณร้อยตน,และระดับหลอมกายธาตุอีกหกตน,เจ้าโส่วเซี่ยงจะรับมือคนเดียวอย่างงั้นรึ?

ขณะที่กู่เฉียนโหยวและคนอื่นๆที่เต็มไปด้วยความสงสัย,เจ้าโส่วเซี่ยงที่คำรามเสียงดัง,ตวัดหอกในมือพุ่งเป็นริ้วแสงมายังกลุ่มวานรทั้งหมื่นตน.

เหล่าวานรนับหมื่นที่เข้าล้อมกรอบ,เหล่าวานรมากมายที่เข้ารุมล้อม,แต่ละตนต่างก็ถือไม้เท้าพุ่งเข้าหาเจ้าโส่วเซี่ยง,ร่างกายที่ใหญ่โตของพวกมันดูร้ายกาจเป็นอย่างมาก.

แทบจะในทันที,ขณะที่พวกมันเข้าใกล้เจ้าโส่วเซี่ยง,เรื่องที่น่าตื่นตระหนกก็เกิดขึ้น.

ลำแสงที่ถูกยิงออกมาเป็นสายยาว,ทะลวงร่างของวานรตนหนึ่ง,ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตไม่สามารถที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีเจ้าโส่วเซี่ยงได้เลย.

วานรตนดังกล่าวระเบิดเสียงดังสนั่น,คลื่นจากหอกนั้นเต็มไปด้วยพลัง,จากนั้นเหล่าวานรอีกหลายตัวที่ล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,สายโลหิตที่หลั่งไหลราวกับสายฝน,หอกยาวของเจ้าโส่วเซี่ยงที่ยิงลำแสงออกมา,เป็นพลังที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก!

อย่างไรก็ตามที่ด้านหน้าเจ้าโส่วเซี่ยงนั้นเหล่าวานรมีมากมายนับไม่ถ้วน,เจ้าโส่วเซี่ยงที่โจมตีไม่หยุด,ลำแสงปราณหองที่พุ่งออกไปร้อยสาย,ต่อสู้พัวพันกับทัพวานรขนาดใหญ่.

The wild fight same place, Zhao Suoxiang airtight of long spear dance, such as a battlefield machine is ordinary, is harvesting the ten thousand monkeys life.

เป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงมาก,ลำแสงปราณหอกของเจ้าโส่วเซี่ยงที่ร่ายรำไปบนอากาศ,ราวกับเครื่องจักรสังหารในสนามรบ,เหล่าวานรที่ล่วงหล่นลงบนฟ้าตัวแล้วตัวเล่า..

วานรระดับแกนทองที่ตกตายทันทีที่สัมผัสปราณหอก,ส่วนระดับก่อนตั้งวิญญาณก็ถูกกระแทกลอยออกไปได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก,ทุกๆครั้งที่ปลายหอกของเจ้าโส่วเซี่ยงกวาดผ่าน,โลหิตที่สาดกระจายๆชะโลมท้องฟ้าราวกับสายฝน.

"น่าอัศจรรย์จริงๆ,ตอนนี้เข้าสังหารวานรไปกว่า 500 แล้ว,เสื้อผ้าของเขาอาบไปด้วยโลหิตแล้ว."อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"การเคลื่อนไหวของเขาน้อยมากเพื่อลดการใช้พลังวิญญาณอย่างงั้นรึ? ไม่ธรรมดาเลย!"จื่อเห่าที่หรี่ตาจ้องมอง.

ขณะที่ทุกคนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์อยู่นั้น,ท้ายที่สุดวานรยักษ์ที่มีระดับหลอมกายธาตุก็ไม่สามารถนิ่งเฉยอยู่ด้าน,ในเวลานี้วานรระดับก่อตั้งวิญญาณถูกเจ้าโส่วเซี่ยงสังหารไปแล้วมากมาย,ลำแสงปราณหอกนั้นทรงพลังแทบจะสังหารพวกมันได้ในทันทีที่สัมผัสโดน.

วานรยักษ์ที่กระโดดเหินบินขึ้นไป,พร้อมกับฟาดกระบองยักษ์ลงมาอย่างรุนแรง,พุ่งตรงไปยังร่างของเจ้าโส่วเซี่ยง.

ไม้กระบองขนาดใหญ่ที่ปิดเส้นทางหนีของเจ้าโส่วเซี่ยงไปหมด,ไม่มีทางที่จะให้เขาหลบหนี,ทำได้แค่รับการฟาดลงมาของไม้ตระบอง.

ระดับหลอมกายธาตุนับว่าทรงพลังจริงๆ,ไม้เท้าที่ล่วงหล่นลงมาพร้อมกับแรงกดอากาศที่หนักหน่วง,เหล่าวานรตนอื่นๆที่ถอนหลบหนีออกไป.

ดวงตาของเจ้าโส่วเซี่ยงที่แน่วแน่น,ร่างกายที่ย่อลง,ชี้หอกไปยังไม้เท้าขนาดใหญ่.

"ฟิ้ว!"

คลื่นอากาศความเร็วสูงถูกยิงออกไป,ที่หน้าผากของเขานั้นเต็มไปด้วยเส้นโลหิตที่ปูนออกมา,พลังของปราณหอกที่เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า.

ลำแสงปราณหอกที่กระแทกไปยังไม้เท้ายักษ์.

ระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลาย,ปะทะระดับหลอมกายธาตุ.

"ตูมมมมมมมมมมมมมม"

ปราณหอกที่กระแทกไม้เท้ายักษ์,พลังที่ยิ่งใหญ่สองสายกระแทกกัน,สายลมที่รุนแรงที่ดีดกลับ,ปัดเป่าพื้นที่รอบๆออกไปอย่างรุนแรง,เป็นเหตุให้เหล่าวานรกลุ่มใหญ่ต้องถอยออกไปอีกครั้ง,ส่วนเจ้าโส่วเซี่ยงที่ถอยหลังออกไป,ยั้งเท้าเอาไว้,พื้นดินที่แตกระแหง,เศษฝุ่นดินที่คละคลุ้งไปหมด.

เมื่อหมอกควันที่ค่อยๆจางหายไป,ดวงตาของเจ้าโส่วเซี่ยงยังส่องประกาย,จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ยังลุกโชติช่วง,ไม้เท้ายักษ์ที่ถูกแยกออกเป็นสองส่วนในทันที.

ขณะที่วานรยักษ์แสดงท่าทางไม่อยากเชื่อยู่นั้น,ร่างของเจ้าโส่วเซี่ยงก็พุ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว,หอกที่กวัดแกว่งไปมา,พร้อมกับปล่อยลำแสงหอกออกไปยังวานรยักษ์ในทันที.

ขณะที่เจ้าโส่วเซี่ยงตวัดของเขาอยู่นั้น,ร่างของเขาที่เผยออกมาให้เป็นกล้ามเนื้อมากมาย,เสื้อผ้าสีขาวของเขาที่ฉีกออกไปหมดแล้ว.

วานรยักษ์ที่เห็นแค่เพียง,กลิ่นอายปราณหอกที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว,มันเร่งรีบป้องกันอย่างรวดเร็ว.

"ซี่!!!"

เสียงแตกหักทุ้มก็ดังขึ้นมา.

เหล่าวานรที่เหลือต่างก็จ้องมองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ,ปลายหอกที่ทะลวงหัวใจเป็นรู,ตรงเข้าไปยังตำแหน่งเรือนหยาง.

ราวกับเวลาหยุดนิ่งไปในทันที,วานรทุกตัวที่จ้องมองเจ้าโส่วเซี่ยงด้วยแววตาไม่อยากเชื่อการเคลื่อนไหวของเขานั้น,เพียงแค่ลอบสังหารผู้นำของพวกมันอย่างงั้นรึ?

หัวใจของวานรยักษ์ผู้นำของพวกมันถูกทะลวงอย่างคาดไม่ถึง,หลังจากนั้นจ้าโส่วเซี่ยงที่ไม่ลังเล,ดึงหอกกลับ,ทันทีที่หอกถูกดึงออกมา เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ร่างของเจ้าโส่วเซี่ยงที่ล่วงหล่นลงจากอากาศ,พื้นที่รอบๆที่กลายเป็นฝุ่นคลุ้งไปหมด,ส่วนศพของวานรยักษ์เองก็ล่วงหล่นลงจากบนฟ้าเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเช่นกัน,เหล่าวานรนับหมื่นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขึ้นมา.

เจ้าโส่วเซี่ยงที่ลุกขึ้น,เขาไม่สนว่าเหล่าวานรจะรู้สึกอย่างไร,หอกยาวของเขาที่ชี้ออกไป,พร้อมกับปล่อยปราณหอกออกไปขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง.

เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสิบที่อยู่ด้านล่าง,ต่างก็เผยสีหน้าชื่นชมเจ้าโส่วเซี่ยงเข้าปะทะกลุ่มวานร.

ที่ไกลออกไปบนอากาศเช่นกัน,ทุกคนภายในใจเต็มไปด้วยความประหลาดใจ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งจื่อเห่าและคนอื่นๆ.

"ระดับก่อตั้งวิญญาณต่อสู้กับระดับหลอมกายธาตุรึ? ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,แล้วยังสร้างความได้เปรียบอีกด้วย,ชนะรึ?"ใบหน้าของจื่อเห่าที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ,ดูเหมือนว่ามันได้ทำลายความคิดเดิมๆของเขาไปอย่างสิ้นเชิง,การต่อสู้นี้,เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว,เพียงกระบวนท่าเดียว,ที่ทรงพลัง,ก็สามารถพลิกสถานการณ์ได้,น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ!

"เป็นแม่ทัพทะลวงฟันที่ยอดเยี่ยม!"กู่เฉียนโหยวที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.

"แม่ทัพทะลวงฟัน?"เทียนหลิงเอ๋อที่ไม่เข้าใจนัก.

"อืม,แม่ทัพทะลวงฟันนั้นจะแตกต่างจากแม่ทัพเจ้ากลยุทธ์,พวกเขามีสติปัญญาที่ด้อยกว่าเหล่าแม่ทัพเจ้ากลยุทธ์,ทว่าด้วยความร้ายกาจและพลังใจที่เกินพิกัดเหนือกว่าแม่ทัพกลยุทธ์,ความดุร้ายน่าเกรงขามนี้มักพลิกสถานการณ์อย่างคาดไม่ถึงได้เสมอ,เป็นกลิ่นอายที่เหล่าแม่ทัพเจ้ากลยุทธ์ยากที่จะมีได้,ทัพหน้านั้น,การมีแม่ทัพทะลวงฟัน,จะทำให้กลายเป็นทัพยากที่จะพ่ายแพ้,แม่ทัพทะลวงฟันนั้นไม่เพียงแค่มีความสามารถที่ร้ายกาจ,พวกเขายังมีพลังที่ทำให้ขวัญกำลังใจทหารลุกโชน,ตราบเท่าที่มีแม่ทัพทะลวงฟันในทัพหน้า,การต่อสู้รบจะได้เปรียบเป็นอย่างมาก,พวกเขาที่ไม่หวาดกลัวต่อความตาย,สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเหล่ทหาร,กัดไม่ปล่อย,ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว,ความน่าเกรงขามของพวกเขาจะทำให้สะกดข่มขวัญฝ่ายตรงข้าม,ทำให้ขวัญกำลังของพวกเขาลดน้อยถอยลง,ในอดีตของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,มีแม่ทัพเช่นนี้อยู่ด้วยกันมากมาย,เป็นแม่ทัพที่ร้ายกาจโดดเด่นเพียงผู้เดียว,นั่นก็คือราชครูหวนถูหลง! ทว่า,ทว่าหากหานถูหลงมีพลังฝึกตนเท่าเจ้าโส่วเซี่ยง,เขาก็คงไม่ได้ร้ายกาจขนาดนั้น!"กู่เฉียนโหยวกล่าว.

"หวนถูกหลงคือแม่ทัพทะลวงฟันอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

"อืม,ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นแม่ทัพพิทักษ์ดินแดน,ควงดาบใหญ่,ไล่ฆ่าฟันข้าศึก,พร้อมกับเหล่าทหาร,ทัพของพวกเขานั้นทรงพลังแข็งแกร่ง,ไร้พ่าย,ยากที่จะมีใครหยุดได้!"กู่เฉียนโหยวพยักหน้ากล่าว.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.

"เหล่าเยว่,จะช่วยหรือไม่?"เป่าเอ๋อสอบถาม.

"ไม่จำเป็น,ข้ารู้นิสัยของเขาดี,การต่อสู้ที่รุนแรงนี้,คือสิ่งที่เขาถนัด,ไม่จำเป็นให้ใครเข้าไปช่วย,ดูที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา,ที่ยังไม่ออกมาจัดการไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม!"เป่าเอ๋อพยักหน้า.

ปราณหอกที่โจมตีเหล่าวานรนับหมื่นเพียงคนเดียวอย่างไม่หวากลัว,เจ้าโส่วเซี่ยงร้ายกาจมาก,แน่นอนว่าความร้ายกาจของเจ้าโส่วเซี่ยงนั้น,จงซานรับรู้ดี,จงซานเองก็เช่นกัน,ก่อนหน้านี้เมื่อพบกับกองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายา,จงซานที่เต็มไปด้วยความโกรธและเศร้าใจ,ได้ไล่ล่าฆ่าฟันศัตรูอย่างไม่กลัวเกรง,ราวกับมองเห็นเจ้าโส่วเซี่ยงที่ดูเหมือนกับเจี้ยนอ้าว,ที่ไม่ได้หวาดกลัวต่อการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย.

เจ้าโส่วเซี่ยงยังมีนิสัยที่ไม่ยอมใคร,เมื่อครั้งยังเป็นปุถุชน,เขาที่เป็นแม่ทัพที่ร้ายกาจ,แม้ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนแล้ว,ก็ยังคงกลับมารับผิดชอบดูแลทหาร,เป็นคนที่ถือบุญคุญความแค้นเอาไว้อย่างหนักแน่น.

ฆ่า,ฆ่าและก็ฆ่า!

เจ้าโส่วเซี่ยงในเวลานี้,ราวกับเทพสงคราม,ไล่ล่าสังหารเหล่าอสูรวานร,เมื่อไร้ซึ่งผู้นำ,ก็ทำให้พวกมันไม่เป็นระเบียบ,ปล่อยให้เจ้าโส่วเซี่ยงไล่ฆ่าอย่างดุร้าย,ไม่รู้ว่าเขาไม่รู้จักรเหน็ดเหนื่อยหรืออย่างไร,ถึงได้ไล่ล่าสังหารอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดเช่นนี้ได้.

หนึ่งวันหนึ่งคืน,ทั่วพื้นมีศพของวานรใหม่ๆมีจำนวนถึง 8000 ศพแล้ว.

นับเป็นความสำเร็จที่น่าหวาดกลัว,ตอนนี้เหลือวานรไม่ถึง 1 พันตนแล้ว,เป็นภาพฉากที่น่าหวาดกลัว,มีเหล่าวานรที่หลบหนีด้วยความหวาดกลัว,ทว่าเจ้าโส่วเซี่ยงจะยอมให้พวกมันหนีอย่างงั้นรึ? เจ้าโส่วเซี่ยงราวกับว่าได้เข้าสู่อาณาจักรที่ผิดปรกติไปแล้ว,เขาที่สังหารพวกมันอย่างบ้าคลั่ง.

เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสิบแน่นอนย่อมรับรู้สภาพของเจ้าโส่วเซี่ยงได้,พวกเขาที่เคลื่อนที่ออกไปรอบๆ,จัดการเหล่าวานรที่หลบหนี.

"คลืนนนนนน"

ตูมมมม,เจ้าโส่วเซี่ยงที่ปักหอกลงบนพื้น,จนเกิดรอยแยก,ทั่วร่างของเขาที่ปลดปล่อยพลังวิญญาณที่รุนแรงปะทุขึ้นมา.

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไม่สนใจเหล่าวานรที่เหลืออีกต่อไป,ก่อนที่จะมาล้อมรอบร่างของเจ้าโส่วเซี่ยง.

เหล่าวานรที่ยังรอดตายตอนนี้ยังมีจิตใจที่จะต่อสู้อย่างงั้นรึ? หัวใจของพวกมันที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวหวาดผวา,หนีตายกันอย่างบ้าคลั่ง,พวกมันที่หวาดกลัวเจ้าโส่วเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.

เจ้าโส่วเซี่ยงที่ปักหอกยาวลงบนพื้น,ยืนอยู่,หลับตาแน่น,ขณะที่กลิ่นอายที่แข็งแกร่งปะทุออกมาตลอดเวลา.

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,เจ้าโส่วเซี่ยงก็ลืมตา,แววตาที่ยังมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ลุกโชน.

"ยินดีกับแม่ทัพด้วย!"ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสิบที่กล่าวแสดงความยินดีออกมา.

คนทั้งสิบรับรู้ว่าเจ้าโส่วเซี่ยงที่อยู่ระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลาย,เหลือเพียงอีกนิดเดียวก็จะทะลวงผ่านแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าหนึ่งวันหนึ่งคืนที่เขาเข้าต่อสู้ที่หนักหน่วง,ด้วยพลังที่ใช้ออกไปทั้งหมด,กลับทำให้เขาได้ทะลวงผ่านพลังฝึกตน.

เจ้าโส่วเซี่ยงที่ได้ทะลวงไปยังระดับหลอมกายธาตุแล้ว,ก่อนที่เขาจะหันหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า.

"สหายบนท้องฟ้า,มองพอรึยัง?"ดวงตาของเจ้าโส่วเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.

ขณะที่เจ้าโส่วเซี่ยงกล่าวอยู่นั้น,ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสิบของเขาที่ตื่นตกใจ,ยกหอกขึ้นมาเฝ้าระวังในทันที.

จงซานที่โบกมือ,ให้จื่อเห่าถอนค่ายกลลวงตาออกไปในทันที.

เห็นคนกลุ่มหนึ่ง,คนทั้งสิบที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา.

"เจ้าโส่วเซี่ยง!"จงซานที่กล่าวออกไปเสียงดัง.

พริบตาเดียวที่ค่ายกลคลาย,เจ้าโส่วเซี่ยงที่จ้องมองไปยังจงซาน,ซึ่งเป็นคนที่เขารู้จัก.

"จงซาน! เป็นเจ้าเอง!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,ใบหน้าที่เผยท่าทางดีใจและประหลาดใจขึ้นมาทันที.

แม่ทัพรู้จักคนเหล่านี้อย่างงั้นรึ?ผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเขาตกใจเล็กน้อย.

"ฮ่าฮ่าฮ่าอ่า,เป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม! ปราณหอกของเจ้า,ไม่ได้เปลี่ยนจากในอดีตเลย!"จงซานที่หัวเราะ,พร้อมกับนำคนทั้งสิบบนเมฆลอยลงมา.

"น่าหัวเราะซะมากกว่า,ข้าคิดว่าระดับของการต่อสู้นั้น,ไม่ได้อยู่ในสายตาของเจ้า!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ได้ยินคำพูดของเจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกไปก็ทำให้พวกเขาตกใจเล็กน้อย,แม่ทัพที่ไม่เคยยิ้มเลย,เป็นคนเคร่งขรึมเต็มไปด้วยความอหังการ,ในเวลานี้หมายความว่าอย่างไร?ยิ้มออกมาด้วยความดีใจรึ? แล้วยังถ่อมตนอีกด้วย? คนผู้นี้เป็นใครกัน?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.