Immortality Chapter 554 The top fluctuates Dawangqi
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 554 เปลี่ยนธงอาณาจักร.
Chapter 554 The top fluctuates Dawangqi
城头变幻大王旗
เปลี่ยนธงอาณาจักร.
ขอบเขตรอบนอกของภพหยิน.
สงครามใหญ่ที่เกิดขึ้น,สงครามที่ปะทุอย่างรุนแรง,ก่อนหน้าที่จงซานจะจากไปได้วางแผนการเอาไว้แล้ว,ด้วยการบัญชาการของหลินเซียว,แผนการที่สั่นสะเทือนสวรรค์ก็เกิดขึ้น.
ทัพของหลินเซียวที่เตรียมพร้อมตั้งแต่ก่อนแล้ว,ทันทีที่กัวเฟิงเคลื่อนทัพ,หลินเซียวก็ออกคำสั่งเคลื่อนทัพ,เข้าโจมตีเมืองของกัวเฟิงเต็มกำลัง.
กัวเฟิงที่เสียหายอย่างหนักไม่มีเวลาป้องกัน.
ราชวงศ์ต้าซุนขณะที่เคลื่อนทัพเพื่อเข้าโจมตีต้าหยิง,ก็ต้องหยุดชะงักที่กลางทาง.
ทัพของหลินเซียวนั้นราวกับสายน้ำหลาก,เข้าโจมตีเมืองต่างๆอย่างบ้าคลั่ง,กว่าทัพของกัวเฟิงจะเคลื่อนที่กลับมาช่วย,พื้นที่รอบๆก็ถูกยึดไปหมดแล้ว.
หลังจากผ่านไปสองเดือนครึ่ง,ทัพของหลินเซียวก็เข้าประชิดกำแพงราชวงศ์จักรพรรรดิต้าซุนเรียบร้อยแล้ว.
กัวเฟิงที่ยืนอยู่บนกำแพงเมืองจ้องมองไปยังประตู,ในเวลานี้ทัพของศัตรูได้โจมตีมาแล้ว,ภายในใจที่รู้สึกไม่ดีนัก,หัวใจเต้นไปมา,กัวเฟิงที่กำหมัดแน่น,ก่อนที่ร่างของเขาจะหายไปในทันที.
บนท้องฟ้าเมืองหลวง วาสนาแผ่นดินที่ตอนนี้จางลงจนแทบไม่เหลือ,ราชวงศ์จักรพรรดิตาซุน,กำลังจะล่มสลายในเร็วนี้แล้วรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น,หลินเซียวที่นั่งอยู่บนอาชาปิศาจทมิฬ,ซึ่งเป็นสัตว์ขี่ที่นิยมในภพหยิน.
สงครามในครั้งนี้,หลินเซียวไม่ได้ใช้ทัพหมาป่าโลหิตให้เข้าร่วมในสงคราม,ต้องไม่ลืมว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนนั้นพวกเขาคืออาณาจักรคู่บารมี,มีบุญคุณต่อกันไม่น้อย,หลินเซียวได้คำนวณดีแล้ว,ถึงแม้ว่าหมาป่าโลหิตยินดีที่จะเข้าร่วมสงครามก็ตาม,ทว่าหลินเซียวมั่นใจ,ว่ามีพลังเพียงพอที่จะต่อกรกับราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน.
ท้ายที่สุด,สงครามในครั้งนี้ก็ถึงคราการต่อสู้ของผู้นำทั้งสองฝ่ายแล้ว.
"หลินเซียว,ข้าประมาทไป! คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นแม่ทัพที่แข็งแกร่ง!"กัวเฟิงทีเผยท่าทางเสียใจ.
"แม่ทัพที่แข็งแกร่งรึ,ไม่เลย! กัวเฟิง,เปิดประตูแล้วยอมแพ้ซะ!"หลินเซียวกล่าวเสียงดัง.
"ยอมแพ้รึ? ชิ,ข้ากัวเฟิงยอมตายดีกว่ายอมจำนน,นี่เป็นประเพณีมาช้านาน,การต่อสู้ครั้งนี้,ให้จงซานออกมาเจอข้าซะ!"กัวเฟิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"เจ้าไม่คู่ควรที่จะเจอกับฝ่าบาท! ไม่มีเหตุอันควรที่จะให้ฝ่าบาทลงมือ!"หลินเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าพูดอะไรกัน?"กัวเฟิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
หลินเซียวจ้องมองกัวเฟิงด้วยสายตาที่เหยียดหยัน,ไม่จำเป็นต้องอธิบายพลังของฝ่าบาท,เช่นเจ้ามีอะไรมาเทียบ?เพียงแค่ทัพของเขาเองก็สามารถกำราบได้แล้ว,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งมีกองกำลังที่แข็งแกร่งหกทัพ,ไม่มีทัพใหนเลยที่ด้อยกว่าทัพของกัวเฟิง,เขาไม่คู่ควรเป็นคู่มือของฝ่าบาทเลยแม้แต่น้อย.
"โจมตีเมือง!"หลินเซียวที่ออกคำสั่ง,ไม่สนใจกัวเฟิงอีกต่อไป.
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น.
จงซานนำเซียนเซิงซือและเซียนเซียนกลับมา.
ในเวลานี้,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนถูกทำลายสิ้น,และยังมีเมืองที่ต้าซุนได้ยึดของต้าหยิงไปหลายเมือง,ตอนนี้ก็ตกมาอยู่ในมือของหลินเซียวด้วย.
ที่ชายแดนภพหยิน,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งมีเมืองทั้งหมด
74 เมือง,ต้าหยิงมีเมือง 26 เมือง.
ทั้งกำลังทหารและขวัญกำลังใจ,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้นมีเต็มเปี่ยม,ทำให้กองกำลังของพวกเขาน่าเกรงขามมาก.
แน่นอนว่ายิ่งความเข็งและจิตใจที่ฮึกเหิมและประโยชน์ต่อการรวมดินแดนรอบนอกแห่งนี้.
ส่วนราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงนั้นวางแผนรับมือแล้ว,นอกจากนี้เหยี่ยนฉงจื่อยังกลับมาได้กว่าครึ่งเดือนแล้ว,เขาได้ออกมายับยั้งหลินเซียวเอาไว้ในทันที.
เหยี่ยนฉงจื่อนับว่าทรงพลังไม่น้อย,เขาสามารถมองการไกลได้อย่างดีเยี่ยม,ทำให้เขาสามารถที่จะรับมือได้อย่างรวดเร็ว.
ในชายขอบของภพหยินแห่งนี้เดิมที่มีจักรพรรดิอยู่สามคน,สามขั้วอำนาจที่ทานกันอยู่,ในเวลานี้มีหนึ่งขั้วอำนาจที่พ่ายแพ้ไปแล้ว,ซึ่งส่งผลให้สถานการณ์ในพื้นที่แห่งนี้เกิดตรึงเครียดขึ้นมาในทันที.
ในเวลานี้หลินเซียวได้วางแผนการเอาไว้แล้วทว่าด้วยความไม่ประมาทจึงได้รอคอยให้จงซานกลับมาตัดสินใจอีกครั้ง.
"ฝ่าบาท,เฉินได้วางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว,ขอให้ฝ่าบาทโปรดตรวจสอบ,การโจมตีต้าหยิงด้วยแผนการนี้,จะสามารถยึดครองเมืองต้าหยิงได้อีกสิบเมือง."หลินเซียวที่นำแผ่นหยกบันทึกส่งมันมองให้กับจงซาน,แสดงออกมาด้วยความมั่นใจ.
"โฮว?"จงซานที่รับมา,พร้อมกับตรวจสอบอย่างถ้วนถี่.
"เยี่ยม,หลินเซียว,นับวันเจ้ายิ่งร้ายกาจขึ้นทุกวัน,แผนการนี้,ถึงแม้ว่าจะแจ้งไปยังฝ่ายตรงข้าม,ก็ไม่สามารถป้องกันอะไรได้,สมบูรณ์แบบ,เป็นแผนการที่จะต้องประสบความสำเร็จแน่."จงซานกล่าวออกมาเสียงดัง.
"ฝ่าบาทชื่นชมเกินไปแล้ว!"หลินเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังหลินเซียวด้วยความพึงพอใจ,"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ช่วยส่งแผนการนี้ให้เหยี่ยนฉงจื่อดูด้วย!"
"หืม?"หลินเซียวที่กล่าวเป็นงงงวย.
เป็นความจริง,ด้วยกลยุทธ์ที่วางไว้ในตอนนี้,ถึงแม้ว่าจะแจ้งเหยี่ยนฉงจื่อ,อย่างน้อยก็ต้องสามารถยึดครองได้สิบเมือง,ทว่าหากไม่แจ้งแล้วล่ะก็,ย่อมสามารถยึดได้
15 เมืองหรือมากกว่านั้น,ทำไมฝ่าบาทถึงได้ต้องการให้แจ้งเหยี่ยนฉงจื่อกัน?
หลินเซียวไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,หากแต่จงซานที่เผยยิ้มไม่ได้บอกกล่าวสิ่งใดออกมา.
วันถัดมา,จงซานได้ส่งสารออกไป,เกี่ยวกับแผนการของหลินเซียวที่จะทำการยึดเมือง,ส่งไปยังราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิง,ซึ่งไปถึงมือของเหยี่ยนฉงจื่อเป็นพิเศษ.
หลังจากเหยี่ยนฉงจื่อเห็นจดหมายของจงซาน,ภายในใจที่เปลี่ยนเป็นดำมืด,เขาที่เพิ่งกลับมาไม่นาน,ไม่คาดคิดเลยว่าต้าเจิ้งจะดำเนินการได้รวดเร็วถึงเพียงนี้,ภายในห้องหนังสือ,เขาที่ครุ่นคิดไปมา
มากมาย,พยายามหาตัวเลือกอื่นๆหลายๆอย่าง.
จงซานได้แจ้งมายังจดหมาย,ด้วยทัพหนึ่งล้านคน,ถึงแม้ว่าเหยี่ยนฉงจื่อจะร้ายกาจอย่างไร,ภายในใจก็หนักอึ้ง,ยากจะรับมือได้ง่ายๆ.
แทบทั้งวัน,เหยี่ยนฉงจื่อที่ไม่ออกมาจากห้อง,เหล่าข้าราชบริพารต่างก็เต็มไปด้วยความร้อนรน,ราชวงศ์จักรพรรดิได้ยกทัพมาประจันหน้าแล้ว,ฝ่าบาทยังไม่ตัดสินใจอะไร,ต้าหยิงอยู่ในอันตรายแล้ว.
และเหยี่ยนฉงจื่อเองก็ได้สั่งการเอาไว้ว่า,ห้ามรบกวน,ทำให้ไม่มีใครกล้าด้วยเช่นกัน.
เหล่าเสนาธิการที่รู้ว่านี้เป็นเรื่องสำคัญ,จึงได้ไปของอาวุโสจิวให้ออกหน้า,ให้อาวุโสจิวไปสอบถามฝ่าบาท.
อาวุโสจิวที่ลุกขึ้นตาปรือๆ,ด้วยการรบเร้าของเหล่าขุนนาง,ท้ายที่สุดก็เดินเข้าไปภายในห้องของเหยี่ยนฉงจื่อ,ภายในราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิง,คงมีเพียงแค่เพียงอาวุโสจิวที่กล้าขัดคำสั่งของเขา.
"เหยี่ยนฉงจื่อเกิดอะไรขึ้น?ถึงได้ปล่อยให้เหล่าขุนนางของเจ้ามารบเร้าข้าตั้งแต่เช้า,อย่างนี้ข้าจะนอนหลับอย่างงั้นรึ?"อาวุโสจิวที่ก้าวเข้ามาเอ่ยออกมาในทันที.
เหยี่ยนฉงจื่อที่เงยหน้าขึ้น,จ้องมองไปยังอาวุโสจิว,ก่อนที่จะยื่นจดหมายของจงซานให้กับเขา.
อาวุโสจิวที่ทำหน้าแปลกๆ,รับมา,พร้อมกับจ้องมองโดยระเอียด,จากนั้นยิ่งแสดงท่าทางแปลกยิ่งกว่าเดิม,ก่อนที่จะมองไปยังเหยี่ยนฉงจื่อแล้วกล่าวว่า,"นี่จงซานเชิญเจ้าไปเป็นข้าราชบริพารของเขาอย่างงั้นรึ?
"อืม!"เหยี่ยนฉงจื่อพยักหน้า.
"แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร?"อาวุโสจิวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
เหยี่ยนฉงจื่อที่ฝืนยิ้มออกมา,ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยใบหน้าซีดๆ,"แล้วจะให้ทำอย่างไร?
ท่านคิดว่าจงซานเป็นคนอย่างไร?"
"แข็งแกร่ง!ลึกลับ!
ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้เยี่ยมยุทธ์เลยแม้แต่น้อย!"อาวุโสจิวที่กล่าวออกมาอย่างกระชับ.
อารมณ์ของเหยี่ยนฉงจื่อที่หล่นฮวบลงทันทีเช่นกันกับคำพูดของอาวุโสจิว,ทว่าก็ไม่มีข้อใหนให้เขาปฏิเสธได้.
"ท่านคิดว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิง,จะสามารถเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในภพหยิงได้หรือไม่?"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ยาก,นอกจากต้องเผชิญหน้ากับต้าเจิ้งแล้ว,แล้วยังมีราชวงศ์ราชันย์อีกหลายแห่ง,แม้แต่สองราชวงศ์สวรรค์,เป็นเรื่องที่ยากจริงๆ!"อาวุโสจิวที่กล่าวออกมาตามตรง.
"แล้วจงซานล่ะ?"เหยี่ยนฉงจื่อสอบถาม.
"หืม,ข้าคิดว่าในใจเจ้าคงจะมีคำตอบอยู่แล้วไม่ใช่รึ?"อาวุโสจิวที่กล่าวตอบ.
.........
ค่ายทหารของต้าเจิ้ง.
"ฝ่าบาท,พวกเราจะเริ่มโจมตีเมื่อไหร่?ข้าเกรงว่ายิ่งปล่อยเวลาไปเนิ่นนาน,แผนการที่มีจะไม่ได้ผล!
สิบเมือง,การยึดครองสิบเมือง,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยินอาจจะหาวิธีเตรียมการได้ทันแล้วก็ได้."หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"หลินเซียว,เจ้าคิดว่ามีเพียงแค่พวกเราอย่างงั้นรึ?
ที่ต้องการบุกเบิกขยายอำนาจในภพหยิน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม,จะบอกว่าไม่ก็พูดลำบาก!"หลินเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ภพหยินนั้น,ภูติมนุษย์น้อยกว่าภูติวิญญาณมาก,หากราชวงศ์ของเราสามารถยึดครองทัพของภูติวิญญาณได้,หลังจากนี้พวกเราก็จะสามารถกำราบได้อีกหลายราชวงศ์."จงซานที่กล่าวรับรอง.
"ฝ่าบาทต้องการที่จะนำเหยี่ยนฉงจื่อมาใช้งานอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของหลินเซียวที่เปล่งประกาย,เข้าใจความตั้งใจของจงซานได้อย่างชัดเจน.
"ใช่แล้ว!"จงซานที่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ.
"ฝ่าบาทโปรดวางใจเฉินจะจัดการ,ทำให้เหยี่ยนฉงจื่อพ่ายแพ้อย่างราบคาบ,ในเวลานั้นฝ่าบาทก็จะสามารถควบคุมเหยี่ยนฉงจื่อได้!"หลินเซียวที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
จงซานเผยยิ้ม,ไม่ได้ตอบกลับ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"เอาล่ะ,ออกไปได้,ตอนนี้ไปรับเมืองของต้าหยิงได้แล้ว."
"รับทราบ!"หลินเซียวที่รับคำในทันที.
หลินเซียวไม่ได้ฟังจงซานที่กล่าวออกไปว่า"ออกไปรับ"
ซึ่งไม่ได้เอ่ยว่า"โจมตี"แม้แต่น้อย.
ทัพของพวกเขาที่เคลื่อนที่ออกไปประชิดกำแพงเมือง,ซึ่งเมืองแรกของต้าหยิง,ทำให้หลินเซียวต้องตะลึงงันไปในทันที.
ฝ่ายตรงข้ามที่เปิดประตูเมือง,และที่ป้อมปรากฏกำแพงเมืองยังเปลี่ยนชายธงเป็นตัวอักษรเจิ้งทั้งหมด.
หมายความว่าอย่างไร?
นี่พวกเขาเปลี่ยนธงอาณาจักรตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
หลินเซียวที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก,จากนั้นเขาที่ส่งหน่วยสอดแนมออกไปในทันที.
"เรียนฝ่าบาท,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงทั้ง
26
เมืองในเวลานี้,ได้เปิดประตูเมืองกว้าง,พร้อมกับเปลี่ยนสัญลักษณ์ต้าหยิงเป็นต้าเจิ้งทั้งหมดแล้ว."ทหารสังเกตการที่กล่าวรายงานหลังจาที่กลับมาจากสำรวจ.
ได้ยินรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น,หลินเซียวที่งงงวยยืนนิ่งอีกครั้ง.
ยอมแพ้รึ? เปลี่ยนธงอาณาจักรหมดแล้ว! นี่เหยี่ยนฉงจื่อยอมแพ้แล้วอย่างงั้นรึ?
หลินเซียวที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,แม้ว่าจะส่งหน่วยสอดแนมออกไปอีกสามครั้ง,แต่ก็ได้ผลเช่นเดิม,ท้ายที่สุดหลินเซียวก็เข้าใจในที่สุด,นี่อาจจะเป็นแผนการของจงซานที่ได้ส่งจดหมายไปหาเหยี่ยนฉงจื่อก่อนหน้านี้.
หลินเซียวที่จับจ้องมองไปยังจงซาน,จ้องมองตาโต,ฝ่าบาทร้ายกาจจริงๆ,ตัวเขาเองแม้ว่าจะวางแผนได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วก็ตาม,แต่ก็ยังกล่าวได้ว่ายังมีข้อบกพร่อง,หลินเซียวที่มั่นใจมากเกินไป,มุ่งมั่นกับการเผชิญหน้ากับแผนการเดิมๆ,แผนการของเขาที่มุ่งเน้นยึดครองได้แค่เพียงสิบเมือง,หากแต่ใครจะกล้ารับประกันได้ล่ะ?
มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่รับประกัน.
ส่วนฝ่าบาทนั้นร้ายกาจกว่ามาก,ใช้เพียงแค่จดหมาย,ก็สามารถได้รับชัยชนะโดยที่ไม่จำเป็นต้องยิงธนูออกไป,ก็สามารถยึดครองราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงได้ทั้ง
26 เมือง,หลินเซียวแทบจะไม่สามารถจินตนาการได้เลย,เขาที่รับรู้แต่เพียงว่า,ฝ่าบาทไม่ต่างจากเทพสวรรค์ที่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ.
แน่นอนว่า,เพียงแค่จดหมายเป็นเพียงแค่การโน้มน้าว,เพราะมันไม่ได้มีเพียงแค่แผนการที่มีประสิทธิภพของหลินเซียวเท่านั้น,ทว่าสองเดือนก่อนหน้านี้,ที่เขตแดนภูติโคลนนั้นเกิดเรื่องที่สั่นคลอนเหยี่ยนฉงจื่อมาก่อนแล้ว.
ขณะที่ทัพของต้าเจิ้ง,ได้เข้ารับเมืองสองเมืองแล้ว,เหยี่ยนฉงจื่อก็ได้นำเหล่าข้าราชบริพารเดิมเข้ามาหาในทันที.
เหยี่ยนฉงจื่อได้ถอนชุดจักรพรรดิออกแล้ว,ในเวลานี้เขาสวมชุดดำเหมือนกับบัณฑิต,นำเหล่าขุนนางเข้ามาแสดงความเคารพต่อจงซาน.
"เหยี่ยนฉงจื่อ,ได้นำข้าราชบริพารเดิมของต้าหยิง,มาคารวะฝ่าบาท!"เหยี่ยนฉงจื่อกที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ดี!
เหยี่ยนฉงจื่อ,ข้าจะประทานตำแหน่งแม่ทัพลำดับที่เจ็ดของต้าเจิ้งให้กับเจ้านับจากวันนี้ไป! เจ้าจะมีบรรดาศักดิ์เป็น หยิงอู๋โห่ว!"จงซานที่รู้สึกพึงพอใจกับเหยี่ยนฉงจื่อเป็นอย่างมาก,พร้อมกับประทานตำแหน่งโห่วให้กับเขาอีกด้วย.
กองกำลังที่เจ็ดอย่างงั้นรึ?
หัวใจของเหยี่ยนฉงจื่อที่สั่นไหวไปมา,เจ็ดรึ?
หลินเซียวคือแม่ทัพกองกำลังที่หนึ่ง,ตัวเขาที่เข้ามาในครั้งนี้ได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นกำลังที่เจ็ด,เป็นไปได้ว่ายังมีแม่ทัพอีกห้ากองกำลังอย่างงั้นรึ?
คิดได้ดังนี้,หัวใจของเหยี่ยนฉงจื่อก็รัดตรึง,จากนั้นก็ฝืนยิ้มออกมา,ฝ่าบาทผู้นี้ยังซ่อนอะไรไว้ลึก,ลึกล้ำมากๆเลยทีเดียว.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น