Immortality Chapter 545 Yan Chongzhi wisdom

Immortality Chapter 545  Yan Chongzhi wisdom

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 545   เชาว์ปัญญาของเหยี่ยนฉงจื่อ.

Chapter 545  Yan Chongzhi wisdom

阎冲之的智慧

  เชาว์ปัญญาของเหยี่ยนฉงจื่อ.

พื้นที่สนามรอบๆแทบไม่สามารถจดจำได้อีก,พื้นที่ขนาดใหญ่,พังทลายเสียหาย,พื้นดินแตกแยกระแหง,กระจายออกไปทั่ว,หลุมขนาดใหญ่มากมาย,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.

บัลลังก์มังกรของสามราชวงศ์ที่อยู่คนละที่,ยังคงยืนอยู่,ด้วยสภาพอารมณ์ความรู้สึกที่แปลกประหลาดเปลี่ยนไปจากเดิม.

โดดเฉพาะอย่างยิ่งราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน,กัวเฟิง,สายตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,กำหมัดแน่น,จ้องมองไปยังจงซานที่แตกต่างออกไปจากเดิม.

เพราะว่า,ในเวลานี้ทุกอย่างมันกลับกลับตาลปัตรไปหมด.

สองวันที่แล้ว,ซิวซิงโหลวได้ทำพันธะสัญญาโลหิตรับใช้ต่อเซียนเซียน,พร้อมกับนำหมาป่าโลหิตหนึ่งแสนตนจากไป,จากกองทัพของราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน,ตอนนี้ได้ไปยืนอยู่ด้านหลังบัลลังก์มังกรของจงซาน,ด้วยความเคารพ.

ในเวลานี้ซิวซิงโหลวที่ยืนอยู่ด้านหลังมังกร,รอคอยให้เซียนเซียนตื่นขึ้นมา.

ราชวงศ์จักรพรรดิทั้งสามนั้นไม่ได้จากไปใหน,ซึ่งแน่นอนว่ามีเหตุผลเดียว,คือการรอผลการต่อสู้การสงครามในเทือกเขาหยินมี่,เพื่อครองเมืองอีก 25 เมืองนั่นเอง.

หากแต่ผลสรุปในเวลานี้ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเซียนนับว่าสูญเสียอย่างใหญ่หลวง,ไม่เพียงแต่อาณาเขต,ทว่ายังเป็นอาณาจักรอสูรคู่บารมี,หมาป่าโลหิต,ในเวลานี้กำลังเปลี่ยนไปภัคดีต่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?

"งืม...."

เซียนที่สูดหายใจลึกอย่างเกลียดคร้าน,ท้ายที่สุดในเวลานี้ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว,ดวงตาของนางที่ค่อยๆลืมขึ้นมาช้าๆ,นางพบว่าการนอนในอ้อมกอดของจงซาน,ช่างสุขสบายเหลือกระไร.

ต้องรู้ด้วยว่า,ก่อนหน้านี้เซียนเซียนในรูปลักษณ์มนุษย์นั้นไม่สามารถนอนในอ้อมกอดของจงซานได้,จงซานที่เอ็นดูนาง,หากแต่หลังจากที่เปลี่ยนร่างเป็นเป็นร่างมนุษย์,ก็ไม่มีเวลาเช่นนี้เลย,คาดไม่ถึงเลยว่าเมื่อครั้งที่นางบาดเจ็บ,จะได้พักอย่างสบายขนาดนี้.

นางที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย,เซียนเวียนที่หรี่ตาจ้องมอง,หากแต่ไม่คิดที่จะตื่นขึ้นมา.

เสียงหายใจของนางที่ดังขึ้นก่อนหน้านี้,ทุกคนย่อมบอกได้ว่านางได้ตื่นแล้ว,ทว่าเวลานี้กลับแสร้งหลับต่ออย่างงั้นรึ?

จงซาน"............"

"ซิวซิงโหลวคารวะจู่เหริน."ซิวซิงโหลวที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

สองวันที่แล้ว,ซิวซิงโหลวต้องการเข้าใจเรื่องทุกอย่าง,พลังฝึกตนของเขาไม่ลดลง,ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับ"ชีวิต",ปรกติแล้วการสาบานโลหิตรับใช้นั้น,เป็นการกำราบชีวิตของกันและกัน,ซึ่งเป็นได้อย่างชัดเจนว่าเซียนเซียนนั้นมีระดับจักรพรรดิแท้,ทว่ากลับมีชีวิตที่ทรงเกียรติ,เป็นชีวิตที่ยิ่งใหญ่? ไม่สงสัยเลยว่านางจะพูดจาใหญ่โตเท่านั้น.

ส่วนซาโพวที่มีระดับราชันย์แท้,แสดงความเคารพและบอกว่านางคือเส้าเหยีย,อธิบายได้ว่ายังมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่กว่าซาโพวอีก,ไม่ใช่ระดับราชันย์แท้,หากแต่ระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ? มีเผ่าหมาป่าที่ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?

ไม่เคยมีใครรับรู้เลยว่า,เผ่าหมาป่าในภพหยินแห่งนี้มีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้อยู่?

ทว่านี่คือความจริง,เส้าเหยี่ยที่มีระดับจักรพรรดิแท้,หากแต่กลับมีชีวิตชะตาที่สูงส่งมาก?

กล่าวได้ว่าซิวซิงโหลวนั้นไม่ได้เสียใจ,เป็นไปไม่ได้ที่จะเสียใจ,หลังจากที่รับรู้ความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม,ความเสียใจที่มีก็ได้หายไป.

"หลางเจียงกำลังเรียกเจ้าอยู่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาให้กับเซียนเซียน.

หลังจากที่ถูกจงซานเขย่า,เซียนเซียนก็รับรู้แล้วว่าไม่สามารถปกปิดความจริงได้แล้ว,ร่างของนางที่เปลี่ยนเป็นรูปร่างมนุษย์อีกครั้ง.

ซิวซิงโหลวที่กำลังรอคอยอยู่.

"อืม,ผู้ชายที่น่าเกลียด,ในเมื่อเจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้า,หลังจากนี้จงรับใช้ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,รับรู้หน้าที่ตัวเอง,อย่าได้ทำให้ข้าขายหน้า."เซียนเซียนที่กล่าวออกมาโดยตรง.

"ครับ!"ใบหน้าของซิวซิงโหลวที่กระตุกเล็กน้อย.

จากนั้น,ไม่จำเป็นต้องให้เซียนเซียนออกคำสั่ง,ซิวซิงโหลวที่นำหมาป่าโลหิตมายังฝั่งทัพของจงซาน.

กัวเฟิงที่จ้องมองมายังซิวซิงโหลวที่ได้ย้ายข้างไปยังต้าเจิ้งแล้ว,ใบหน้าที่เกลียดชังนั้นไม่สามารถปิดเอาไว้มิด,ดวงตาแดงซานจ้องมองจงซานด้วยความเกลียดชัง,ทว่ารับรู้ว่าจงซานนั้นน่าเกรงขาม,จึงต้องกัดฟันทนเอาไว้,ไม่กล้าที่จะลงมือ.

ระดับราชันย์แท้,คาดไม่ถึงราชวงศ์จักรพรรดิกับมีระดับราชันย์แท้? ภายในราชวงศ์จักรพรรดิมีตัวตนเช่นนี้ซ่อนอยู่อย่างงั้นรึ? ไม่,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงเองก็มีระดับราชันย์แท้ด้วย,ดูเหมือนว่าทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว,สองราชวงศ์จักรพรรดิยังมีอะไรที่ลึกล้ำซ่อนอยู่อีก?

กัวเฟิงที่ขุ่นเคือง,หากแต่ก็หวั่นเกรงด้วยเช่นกัน.

"วูซซ"

บนเทือกเขาหยินมี่ทิศใต้,เวลานี้มีทัพหนึ่งที่เดินออกมาแล้ว.

ที่นำมานั้นเป็นทหารเผ่ามนุษย์.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง?

เหยี่ยนชิงจื่อและกัวเฟิงนั้นจ้องมองไปยังชุดที่พวกเขาใส่,เป็นชุดนักรบของต้าเจิ้ง,พวกเขาออกมาแล้วรึ?

ออกมาแล้วอย่างงั้นรึ?

มีทหารเป็นจำนวนมากออกมาด้วย,และยังมีธงบัญชาการที่ถูกหลินเซียวนำออกมา,ก้าวออกมาจากเทือกเขาหยินมี่.

หลินเซียว!

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,แม่ทัพลำดับหนึ่งของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง.

จงซานที่เห็นเหลินเซียวออกมา,แววตาที่แสดงท่าทางพึงพอใจ,ตราบเท่าที่หลินเซียวปลอดภัย,ทุกอย่างก็ดีแล้ว.

หลินเซียวที่ออกมาแล้ว,ในเวลาเดียวกัน,ก็ยังได้ธงบัญชาการของทัพทั้งสองออกมาอีกด้วย.

กว่าสามวัน,หากแต่ไม่ถึงสี่วัน,หลินเซียวสามารถยึดธงแม่ทัพจากทัพทั้งสองได้อย่างงั้นรึ?

เร็วมาก!

หมายความว่าอย่างไร? สามวัน? ใช้เวลาเพียงแค่สามวันอย่างงั้นรึ?

หลังจากที่หลินเซียวออกมาแล้ว,ที่ไกลออกไปนั้น,ก็เห็นอีกสองทัพที่ค่อยๆออกมา,บนร่างกายของพวกเขาที่เต็มไปด้วยบาดแผลและร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งได้รับชัย!

"ยินดีกับราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งด้วย!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มจากพื้นที่ไกลออกไป.

"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับอย่างเป็นมิตรเช่นกัน.

"กลับ!!!"

กัวเฟิงที่สะบัดแขนเสื้อ,สั่งการให้นำบัลลังก์มังกร,พร้อมกับทัพที่เหลือจากไป.

15 เมือง,นี่คือรางวัลจากการเดิมพัน,พวกเขาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนเสียดินแดนไปครึ่งหนึ่ง.

การเดิมพันนี้,เป็นที่นิยมในภพหยินเป็นอย่างมาก,ทุกๆคนจะต้องทำตามประเพณี,ต้องยอมยกดินแดนที่พ่ายแพ้ให้อีกฝ่ายอย่างช่วยไม่ได้,หากไม่แล้ว,จะกลายเป็นศัตรูของทุกราชวงศ์,ต้าเจิ้งและต้าหยิงที่ได้เฉือนแผ่นดินของราชวงศ์ต้าซุนไป.

การเดิมพันในครั้งนี้,เผยให้เห็นพลังของต้าหยิงและต้าเจิ้ง,กัวเฟิงแน่นอนว่าไม่กล้าที่จะปฏิเสธหนี้ชำระแน่.

"หลินเซียวโชคดีที่ทำภารกิจสำเร็จได้สำเร็จลุล่วง!"หลินเซียวที่นำทัพ 180,000 คน,พร้อมกับทำความเคารพต่อจงซาน.

"ลำบากพวกเจ้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวต่อทัพทั้งหมดเช่นกัน.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"ทัพทั้งหมดที่ทำความเคารพ.

หลินเซียวที่สั่งการนำทัพของต้าเจิ้งออกไป.

ทว่าอีกฝั่งหนึ่ง,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงที่ยังเหลือทัพภูติเผ่าวิญญาณจำนวน 80,000 ตน,ส่วนทหารราบของต้าหยินถูกสังหารทั้งหมด,ส่วนเผ่าหมาป่านั้นได้รับบาดเจ็บล้มตายเพียงหนึ่งหมื่นตน,ซึ่งหลินเซียวจงใจเผยความเมตตาให้นั่นเอง.

กองทัพต้าเจิ้งทรงพลังมาก.

การเดิมพันทีผ่านมา,การสู้รบบนเทือกเขาหยินมี่นั่นจำเป็นต้องใช้เวลานับเดือน,ในเวลานี้กลับใช้เวลาเพียงสามวัน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลินเซียวนั้นทรงพลังแค่ใหน.

"เช่นนั้นจงซาน,ต้าหยิงมอบเมืองห้าเมืองให้เจ้า,ตอนนี้มันเป็นของต้าเจิ้งแล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ยินดีเดิมพันแน่นอนว่าเขาต้องเต็มใจทำเช่นนั้น.

"เช่นนั้นก็ไม่เกรงใจแล้ว!"จงซานพยักหน้ารับ.

จากนั้น,เหยี่ยนฉงจื่อก็โบกมือ,สั่งการให้ทัพของเขาเคลื่อนที่กลับไปยังทิศทางเดิม,การเดิมพันนี้ได้จบลงแล้ว.

ต้าซุน,สูญเสีย 15 เมือง,จากการเดิมพันในครั้งนี้.

ต้าหยิง,สูญเสียเมืองห้าเมือง,นับว่าไม่มากนัก.

ต้าเจิ้ง,ได้รับเมือง 20 เมือง,ทำให้แผ่นดินของพวกเขาขยายออกไปอีก.

จงซานบนบัลลังก์มังกร,ได้สั่งการให้ทัพทั้งหมดถอนกำลังกลับเมืองเช่นกัน! ทุกคนทั่วทั้งอาณาจักรเต็มไปด้วยความยินดี!

....

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงขณะเดินทางกลับ.

เหยี่ยนฉงจื่อที่จ้องมองไปยังอาวุโสจิวที่อยู่ข้างๆ.

"อาวุโส,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,ท่านคิดว่าพวกเขามาจากใหน?"เหยี่ยนฉงจื่อที่เอ่ยปากกล่าวออกมา.

เหล่าภูติที่อยู่รอบๆต่างก็เงียบลง,พร้อมกับพยายามวิเคราะห์เช่นกัน.

อาวุโสจิวที่นำโถสุราออกมา,ซึ่งเป็นสุราที่ได้มาจากจงซานนั่นเอง.

"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนฉงจื่อที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"สุรานี้,ไม่ใช่สุราของภพหยิน."อาวุโสจิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"หืม?"

"ผลไม้ที่นำมาทำสุรานี้,มาจากภพหยาง,สุราเหล่านี้มีปราณของตะวันสีทอง,และปราณของพระจันทร์สีเงิน."อาวุโสจิวกล่าว.

ตะวันสีทอง,ดวงจันทร์สีเงิน,มีเพียงแค่ภพหยางเท่านั้น,ภายในภพหยินนั้นตะวันสีม่วงและดวงอาทิตย์สีแดง.

"ภพหยางอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนฉงจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่แล้ว,มีคนหลายคน,โดยเฉพาซาโพวที่มีพลังฝึกตนสูงที่สุด,ทว่าน่าแปลกที่เขากลับเต็มไปด้วยความเคารพต่อจงซาน,ส่วนหมาป่าน้อยนั่น,ก็ยากที่จะเข้าใจ."อาวุโสจิวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ไม่ใช่!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา,สูดหายใจลึก.

"หืม?"อาวุโสจิวที่จ้องมองไปยังเหยี่ยนฉงจื่อ.

"ซาโพว,นับว่าทรงพลัง,มีระดับราชันย์แท้,ทว่าบนแท่นเวทีมังกรนั้น,อาจจะไม่ใช่เขาที่แข็งแกร่งที่สุดก็ได้,อย่างน้อยยังมีอีกสองคนที่ไม่ได้ด้อยกว่าเขา!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาในทันที.

"หืม?"อาวุโสจิวที่ตกใจเล็กน้อย.

"หนึ่งคือจงซาน,สายตาของจงซาน,จ้องมองไปยังซาโพว,แววตาของเขาไม่ได้แสดงออกมาเลยว่าซาโพวคือคนที่มีความสามารถ,เขาเป็นเพียงตัวเลือกเท่านั้น,ส่วนซาโพวเองก็เต็มไปด้วยความเคารพที่มีต่อจงซาน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขามีสถานะไม่สามารถเทียบได้,ด้วยความแข็งแกร่ง,จงซานอาจจะเหนือกว่าซาโพวก็ได้!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวยืนยัน.

"อืม!"อาวุโสจิวพยักหน้ารับ.

"คนที่สอง,มีคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังจงซาน,ชายคนดังกล่าวที่ใบหน้าซีดขาว,ท่านจำได้หรือไม่?"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

เหยี่ยนฉงจื่อที่จ้องมองจับจ้องคนของจงซาน,เพื่อพิจารณาอย่างระเอียด.

"ชายที่มีปราณแห่งความตายเอ่อล้นคนนั้นนะรึ? ข้าสามารถสัมผัสได้,ร่างกายของเขาที่มีปราณของศพ,ไม่ใช่เจียงซือ,เห็นชัดเจนว่าเป็นคนผู้หนึ่ง."อาวุโสจิวครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"เขามีนามว่าเซียนเซิงซือ,ต้าเจิ้งนั้นเขามีสถานะที่สูงไม่น้อย,ดูเหมือนว่าเขาจะเคารพเพียงจงซานเพียงผู้เดียว."เหยี่ยนฉงจื่อที่สูดหายใจลึก.

มีสถานะสูง,เคารพเพียงแค่จงซานผู้เดียวอย่างงั้นรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าเหยี่ยนฉงจื่อจะจดจ้องเรื่องต่างๆวิเคราะห์ออกมาด้วยความระเอียดขนาดนี้,อาจจะเรียกได้ว่าคนที่อยู่ข้างกายของเขานั้น,แม้ว่าจะพ่ายแพ้ในครั้งนี้,เหยี่ยนฉงจื่อไม่ได้คิดจะยอมแพ้อย่างแน่นอน,อาวุโสจิวที่สูดหายใจลึกจ้องมองทักษะที่ยอดเยี่ยมของเหยี่ยนฉงจื่อ,พร้อมกับนึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างระเอียดอีกครั้งเช่นกัน.

"ข้าเองก็คิดว่าขณะที่ซาโพวเผยพลังความแข็งแกร่งออกมาในเวลานั้น,สายตาของเซียนเซิงซือไม่ได้แสดงท่าทางใส่เลยแม้แต่น้อย!"ทันใดนั้นเสนาธิการคนหนึ่งก็กล่าวออกมาเช่นกัน.

"ไม่สนใจเล็กน้อยเลยรึ? ทำไม? นั่นเพราะว่าทักษะความสามารถของซาโพว,ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวยืนยันอย่างหนักแน่น.

ระดับราชันย์แท้? ไม่อยู่ในสายตาอย่างงั้นรึ?

เป็นไปได้อย่างไร? เสนาธิการคนดังกล่าวที่แสดงท่าทางงงงวย.

"อีกเรื่อง,หมาป่าน้อยเซียนเซียนเป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก,ระดับราชันย์แท้ซาโพว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะแสดงความเคารพต่อนาง."เสนาธิการอีกคนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"เฮ้ยังมีหลินเซียวอีก,สามวัน? เพียงแค่สามวันก็ประสบความสำเร็จถึงเพียงนี้,น่าเกรงขาม,เป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อมาก!"เสนาธิการอีกคนกล่าวออกมาเช่นกัน.

"คนทั้งสี่คนที่อยู่รอบกายจงซาน,ดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาเลย,เขาใช้เวลาเพียงแค่หกปีสามารถที่จะยึดครองราชวงศ์จักรพรรดิต้าเซียนมาเป็นของตัวเองได้,พร้อมกับก่อตั้งราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,ดูเหมือนว่าเขาอาจจะเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามในโลกใบนี้ก็ได้!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

กับการจับจ้องมองและวิเคราะห์เรื่องราวต่างๆของเหยี่ยนฉงจื่อ,มีเพียงแค่เซียนเซิงซือ,แม้แต่จงซานเอง,พื้นหลังของพวกเขาคงไม่ธรรมดา,กับตัวตนที่โดดเด่นเช่นนี้,ไม่สงสัยเลยว่าจะสามารถสร้างราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้.

"ทว่า,ฝ่าบาท,สองภพหยินหยาง,ไม่สามารถผ่านไปมาได้,มีเพียงแค่คนที่ตายไปที่ภพหยางเท่านั้นถึงจะกลายเป็นภูติ,และภูติของภพหยินที่จุติใหม่เท่านั้นถึงจะไปภพหยางได้ เช่นนั้น,การที่จะเดินทางไปมาระหว่างภพได้,จะต้องเป็นเซียนเท่านั้น,เป็นไปได้ใหม?ว่าคนกลุ่มนี้มาจากโลกด้านบนหรือไม่?"เสนาธิการคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ตอนนี้ยังไม่รุ้!"เหยี่ยนแงจื่อที่ขมวดคิ้ว,ไม่สามารถบอกได้ชัดเจนเช่นกัน.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.