Immortality Chapter 542 Bets the war
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 542 สงครามเดิมพัน.
Chapter 542 Bets the war
赌战
สงครามเดิมพัน.
จงซานที่เผยยิ้มแปลกๆ,"สิบเมือง,มันน้อยไปใหม?"
กัวเฟิงที่อยู่ไกลออกไปนั้นเผยยิ้มที่เหยียดหยัน,ทันทีที่ได้ยินคำพูดของจงซาน,ใบหน้าถึงกับแข็งค้างทีเดียว.
"หืม?"กัวเฟิงที่ตอบสนองเล็กน้อย.
สิบเมืองน้อยไปรึ? นี่คือหนึ่งในสามของอาณาจักรยังน้อยไปรึ?
จงซานพูดจาใหญ่โตนัก,เหยี่ยนฉงจื่อที่คราแรกจ้องมองเขม็ง,ก่อนที่จะเผยยิ้มล้อเลียนกัวเฟิง.
กัวเฟิงที่เห็นแล้ว,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงเล็กน้อย.
"งั้นก็บอกว่า,ว่าเจ้าต้องการมากเท่าไหร่?"กัวเฟิงที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าเองก็ต้องการไม่มาก, 15 เมือง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เป็นคำพูดที่ตบหน้ากัวเฟิงกับท่าทีก่อนหน้านี้ของเขา.
15?
ด้วยจำนวนนี้,หากว่าเดิมพันล่ะก็,จะเสียครึ่งหนึ่งของดินแดน,ทว่ากับการที่จงซานกล่าวออกมาทันทีทันใด,นี่พร้อมที่จะเสียครึ่งหนึ่งของดินแดนเลยรึ?
สามราชวงศ์จักรพรรดิต่างก็เหมือนกัน,เพียงแค่ลมหายใจเดียวคิดจะเดิมพันมากสุดเลยรึ?
เกาเฟิงที่เห็นจงซานสงบนิ่งสุขุม,"15
เมือง!"นี่เขาไม่คิดเลยรึ?นี่เขาบ้าไปแล้ว!
"มีปัญหาอะไร?น้อยไปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จองมองไปยังกัวเฟิง,เผยยิ้มล้อเลียน.
"ชิ!"กัวเฟิงแค่นเสียง.
"เหยี่ยนฉงจื่อมีความเห็นว่าอย่างไร?"จงซานเผยยิ้มให้กับเหยี่ยนฉงจื่อ.
เหยี่ยนฉงจื่อที่เห็นการแสดงของจงซานที่ตอกกลับฝ่ายตรงข้ามจนเงียบไป,ทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย.
เหยี่ยนฉงจื่อที่ครุ่นคิดเล็กน้อย,ทว่าก็พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มกล่าวว่า."ข้าเห็นด้วย!"
เห็นด้วยอย่างงั้นรึ?
เหยี่ยนฉงจื่อที่ใจกล้ามาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะนำแผ่นดินครึ่งหนึ่งมาเดิมพัน?
จงซานที่จ้องมองด้วยความชื่นชมต่อเหยี่ยนฉงจื่อ,ไม่ว่าอย่างไรเขาก็นับว่ามีความสามารถ,อย่างน้อยก็มีความกล้าหายกมากกว่ากัวเฟิง.
ได้ยิน,เหยี่ยนฉงจื่อเห็นด้วย,ใบหน้าของกัวเฟิงที่เปลี่ยนเป็นดำมืดกระตุกไปมาทันที.
"กัวเฟิง,แล้วเจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร?"จงซานจ้องมองไปยังกัวเฟิงที่อยู่ไกลออกไป,พร้อมกับเผยยิ้มบางๆออกมา.
กัวเฟิงจ้องมองด้วยสายตาที่มืดคลึ้มและไม่แน่ใจ,ครึ่งหนึ่งของอาณาจักร,ทำให้กัวเฟิงลังเลใจอย่างช่วยไม่ได้,ก่อนที่จะเงียบไป,ก่อนที่จะตกลงใจ,กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหยียดหยัน"ตกลง,ตามที่เจ้าปรารถนา!"
"ดี!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
สามราชวงศ์จักรพรรดิ,ได้ทำการตกลงกัน,โดยของเดิมพันคือ
15 เมือง,หรือครึ่งหนึ่งอาณาจักร.
45 เมือง,ในการเดิมพันในครั้งนี้,นี่คือการเดิมพันของราชวงศ์จักรพรรดิทั้งสาม.
"เลือกเมือง!"กัวเฟิงที่กล่าวต่อจงซาน.
"เชิญ!"จงซานที่ให้กัวเฟิงเลือก่อน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ด้านหลังบัลลังก์มังกรของกัวเฟิง,เจ้าหน้าทีคนหนึ่งที่ก้าวออกมาตรงกลาง,ก่อนที่จะใช้วิชาลับบางอย่าง,ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็ปรากฏแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น.
แผนที่ขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นที่ลานหยินมี่เพื่อให้จักรพรรดิทั้งสามเลือกเมืองเดิมพัน.
กัวเฟิง,ที่ทำการชี้ไปยังแผนที่หลายจุด,ทำให้บนพื้นที่ปรากฏเป็นจุดสีแดงทั้ง
15 เมืองที่เขาเลือก.
นี่คือการเลือกเมืองที่ต้องการในการเดิมพัน,เหยี่ยนฉงจื่อเองก็เลือกเมือง
15 เมือง.
จงซานเองก็ทำการเลือกเมืองทั้ง 15
ด้วยเช่นกัน.
การกำหนดเมืองไม่สามารถตะบัดสัตย์ได้,ซึ่งนี่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีและอำนาจของราชวงศ์จักรพรรดิด้วย.
ด้วยการใช้พลังฝึกตนฝึกตนสร้างแผนที่, 45
เมืองก็ได้ทำการกำหนดแล้ว,ซึ่งแน่นอนว่ามีการบันทึกเอาไว้เรียบร้อยแล้ว,ก่อนที่จะเก็บแผนที่ดังกล่าวกลับคืน.
"ส่วนการเดิมพันแบ่งเป็นสองอย่าง,เจ้าเข้าใจประเพณีหรือไม่?"กัวเฟิงที่ชำเลืองมองมายังจงซาน.
"แน่นอน!"จงซานพยักหน้า.
การเดิมพันของทั้งสามราชวงศ์นี้,เป็นการแข่งขันด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมด,และความแข็งแกร่งของบุคคล.
การแข่งขันความแข็งแกร่งทั้งหมดก็คือการแข่งขันความสามารถของกองทัพ,ส่วนการแข่งขันส่วนบุคคลก็คือส่งคนออกมาต่อสู้เป็นตายตัดสินกันนั่นเอง.
"รอบแรกการแข่งขันทัพ!"
เป็นเสียงของเจ้าหน้าที่แสดงแผนที่ก่อนหน้านี้ตะโกนออกมาเสียงดัง.
หลินเซียวที่จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะกระโดดลงไปพร้อมกับจัดเตรียมกองกำลังสองแสนนายเตรียมออกไปที่ลานหยินมี่ช้าๆ.
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเหยี่ยนฉงจื่อ,แม่ทัพของเขาก็นำกองกำลังภูติ
2 แสนนายออกไปเช่นกัน.
ผู้ใต้บังคับบัญชาของกัวเฟิง,ได้นำทหารราบหนึ่งแสนนายและกองกำลังหมาป่าอีกหนึ่งแสนตนออกไปเช่นกัน.
"กองกำลังราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิง,พร้อมเข้าสู่เขตแดนเทือกเขาหยิงมี่ทางทิศใต้,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนเข้าสู่สนามรบทางตะวันตก,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งเข้าสู่เขตแดนเทือกเขาหยิงมี่ทางทิศตะวันออก!"ขุนนางคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
เทือกเขาหยิงมี่นั้น,เต็มไปด้วยค่ายกลมากมาย,และด้านในยังมีหมอกสีดำปิดเทือกเขาด้านใน,ทำให้ทัศนะวิสัยย่ำแย่,อีกทั้งสัมผัสเทวะด้านในยังถูกรบกวน,สิ่งสำคัญที่สุด,ไม่สามารถบินได้,เป็นเหมือนกับค่ายกลฮวงจุ้ยที่หนีปู่ซาเคยสร้างขึ้นมา,เมื่อครั้งปกคลุมเมืองทั้ง
64 ของต้ากวง,ทุกคนไม่สามารถบินได้.
นี่คือการต่อสู้ของกองทัพ,เป็นสงครามที่อยู่ภายในเทือกเขา,ซึ่งเป็นการตัดสินกันด้วยความเป็นความตาย,เพื่อชิงธงแม่ทัพของฝ่ายตรงข้าม,หรือว่าสังหารฝ่ายตรงข้ามทั้งหมดให้ตกตายไปถึงจะได้รับชัยชนะ.
"เรียนฝ่าบาท,เฉินขอเป็นคนบัญชาทัพในเทือกเขา,โปรดเพิ่มข้าเข้าไปในทัพของต้าซุนด้วย!"แม่ทัพผู้หนึ่งของต้าซุนที่เอ่ยต่อกัวเฟิง.
"อืม!"กัวเฟิงพยักหน้า.
แม่ทัพคนดังกล่าวที่รับคำสั่ง,ให้นำทัพทหารราบหนึ่งแสนนายและกองกำลังหมาป่าอีกหนึ่งแสน,มุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือ,เพื่อเข้าไปยังเทือกเขาหยินมี่ทางเขตแดนตะวันตก.
"เรียนฝ่าบาท,เฉินของนำทัพของราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงไปยังที่ฐาน!"แม่ทัพของต้าหยิงที่นำเหล่าภูติเอ่ยต่อเหยี่ยนฉงจื่อ.
"ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อกล่าว.
แม่ทัพภูติที่พยักหน้ารับคำ,ก่อนที่จะนำทหารภูติสองแสนตนมุ่งตรงไปยังทิศเหนือ,เพื่อเข้าไปยังเทือกเขาทางทิศใต้ของเทือกเขาหยินมี่.
"เรียนฝ่าบาท,ทัพของเฉินที่จะมุ่งไปยังฐานนั้น,จะทำการแบ่งแยกทัพออกเป็นสองส่วน!"หลินเซียวที่แสดงความเคารพต่อจงซาน.
ทหารสองแสนนายของต้าเจิ้งที่พร้อมต่อสู้แล้ว.
"ให้คนนำสุราผู้กล้ามา,ข้าต้องการคารวะหลินเซียว!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
คารวะหลินเซียวอย่างงั้นรึ?
กัวเฟิงที่ขมวดคิ้ว,เหยี่ยนฉงจื่อเองก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน,จงซานต้องการซื้อใจหลินเซียวอย่างงั้นรึ?
เพื่อที่จะสร้างขวัญกำลังใจอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ก้าวลงจากบันลังก์,พร้อมกับก้าวมาอยู่ด้านหน้าของหลินเซียว.
สองผู้รับใช้ก้าวมาด้านหน้าหนึ่งคนถือถาด,อีกคนถือสุรา,ก่อนที่อีกคนจะรินสุราสีทองลงบนจอกที่วางบนถาด.
ทันใดนั้นกลิ่นสุราที่โชยออกไป,ชายชราที่นอนอยู่ด้านหลังเหยี่ยนฉงจื่อ,เขาที่นอนอยู่ตลอดก็สูดหายใจลึก,จากนั้นดวงตาที่เบิกกว้างส่องประกายแสง,ลุกขึ้นมายืน,จับจ้องมองไปยังตำแหน่งของจงซาน.
"สุราดี.................!"
ชายชราที่แสดงท่าทางมีความสุข,ร้องอุทานออกมาเสยงดัง,ร่างกายที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง,หายไปจากเก้าอี้ยาว,พุ่งตรงอย่างรวดเร็วไปยังสุรายังตำแหน่งของจงซาน.
เร็วมาก,แทบจะทันทีเขาได้มาปรากฏตัวขึ้นที่โถสุรา.
"ฟิ้ว!!!!"
เห็นเพียงลมที่พัดผ่านมา,ชายชราที่ถูกหยุดเอาไว้,ไม่ให้เขาคว้าจับสุรา.
เงาร่างของคนผู้หนึ่งที่ขวางทางชายชราเอาไว้.
เป็นซาโพว,พริบตาเดียวเขาก็พุ่งมาขวางชายชรา,การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมากๆ,ขวางทางหน้าชายชราเอาไว้.
คนทั้งสองที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,สายตาของจักรพรรดิทั้งสองจากฝังตรงข้ามจดจ้องมองมาด้วยสายตาที่หดเกร็ง,โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายผิวสีโลหิตที่ยืนอยู่ด้านหลังกัวเฟิง,สายตาจ้องเขม็งไปยังซาโพว.
ซาโพวผู้นี้,มีระดับราชันย์แท้,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้คือยอดยุทธ์,ขณะที่เห็นการเคลื่อนไหวของชายชรา,อีกฝังก็เคลื่อนไหว,แน่นอนว่าซาโพวนั้นเป็นองค์รักษ์ของจงซาน.
ชายชราที่ถูกขวางโดยซาโพว,ดวงตาของเขาที่ขมวดแน่น,จากนั้นก็กล่าวงึมงำแสดงท่าทางฉุนเฉียวและแสดงท่าทางงงงวยอกมาพร้อมๆกัน.
"เจ้าต้องการทำอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเฉยเมยต่อชายชรา.
"ผู้ชราต้องการลิ้มรองสุราที่ยอดเยี่ยมเท่านั้น,สุราของเจ้านับว่าแปลกประหลาด,ให้ผู้ชราได้ลิ้มลองหน่อย!"ชายชราที่กล่าวงึมงำปากสั่น.
กลิ่นอย่างงั้นรึ?
สุรานี้เขานำมาจากภพหยาง,ซี่งบ่มจากผลไม้หลายชนิดมากมายในภพหยาง,แน่นอนว่าด้วยสภาพภูมิอากาศของภพหยินย่อมเป็นสิ่งหายาก.
จงซานที่จ้องมองไปยังเหยี่ยนฉงจื่อ,ซึ่งเห็นเขาฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่จ้องมองไปยังชายชรา,ที่ถูกซาโพวขวางเอาไว้,ใบหน้าที่ดูน่าสงสาร,ทว่าดวงตานั้นจับจ้องมองไปยังสุรา,เต็มไปด้วยความต้องการอย่างถึงที่สุด.
"นี่คือสุราผู้กล้า,รอให้ข้าแสดงความเคารพเสร็จก่อน!"จงซานไม่สนใจชายชราคนดังกล่าวแม้แต่น้อย.
เขาที่ยกสุราจอกหนึ่ง,และหลินเซียวก็ยกสุราจอกหนึ่งเช่นกัน.
"ขอให้เจ้าได้รับชัยกลับมา!"จงซานกล่าวด้วนเสียงที่เคร่งขรึม.
"ขอบพระทัพฝ่าบาท!"หลินเซียวที่กล่าวตอบรับ.
เหล่ากองกำลังทั้งหมดที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,ทหารของหลินเซียวสองแสนนาย,สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองด้วยความหวัง,แววตาที่เต็มไปด้วยหัวใจที่ฮึกเหิม,ขวัญกำลังใจที่ดีเยี่ยม.
"เข้าไปในเทือกเขาด้วยความระมัดระวัง,หากว่าไม่สามารถก็ให้ยอมแพ้,ข้าไม่หวังให้เจ้าเกิดเรื่องไม่คาดฝันหรืออุบัติเหตุใด!"จงซานกล่าวเสียวเบาๆ.
ความสามารถในการบัญชาทัพของหลินเซียวนั้น,ไม่มีใครโต้แย้ง,ทว่าในภพหยินนี้มันยังมีเวลาน้อยเกินไป,หลายๆคนที่ไม่รู้จักเขาดีนัก,จงซานที่หวั่นเกรงว่าเขาจะบ้าระห่ำเกินไป,เขายอมเสียเมือง
15 เมือง,หากแต่ไม่หวังที่จะเสียหลินเซียว.
"อืม!"หลินเซียวที่พยักหน้า.
คนทั้งสองที่ดื่มสุรา,ชายชราที่อยู่ไม่ไกลออกไปจดจ้องมองด้วยตาเป็นประกาย.
หลังจากที่ดื่มเสร็จหลินเซียวก็นำทัพ 200,000
นาย,เดินทางไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,เพื่อเข้าไปเตรียมตัวภายในเทือกเขาหยินมี่นั่นเอง.
จ้องมองหลินเซียวจากไปแล้ว,จงซานที่ก้าวกลับมายังบัลลังก์มังกร.
"สุราล่ะ?"ชายชราที่เอ่ยออกมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองชายชราคราหนึ่ง,ก่อนที่จะโบกมือให้ซาโพวปล่อยเขาไป,ชายชราที่นำโถวสุราทั้งหมดจากไป.
เขาที่นำโถสุรากลับไป,กลับไปอยู่ข้างๆเหยี่ยนฉงจื่อ.
จงซานที่ก้าวขึ้นไปบนบัลลังก์มังกร,พร้อมกับจ้องมองไปยังชายชราที่ถือโถงสุรา,พร้อมกับดื่มอย่างสบายใจ.
"การแข่งขันรอบแรกการแข่งขันด้วยกองทัพจะได้รับเมือง
25 เมือง,ส่วนอีก 20
เมืองที่เหลือ,ให้แต่ละฝ่ายจัดคนเอาไว้สิบคนเพื่อต่อสู้กันเดิมพันตามลำดับ."เจ้าหน้าที่ก่อนหน้านี้ที่กล่าวออกมา.
เลือกคนสิบคนออกมา! นี่คือกฏที่มีแต่เดิม, 20 เมือง,แน่นอนว่าถูกจัดสรรออกมาจากการต่อสู้ด้วยกองทัพ,ท้ายที่สุดคนที่จะได้รับชัยชนะในครั้งนี้จะเป็นใคร.
ที่ไกลออกไปนั้น,กัวเฟิงที่จ้องมองไปยังคนที่อยู่ข้างๆ,เป็นชายผิวสีโลหิต,ทั้งคู่ที่ราวกับรับรู้กันและกัน,ชายผิวโลหิตที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้น,บนเวทีบัลลังก์ของกัวเฟิง,ซึ่งมีคนสิบคน,หนึ่งคน,ซึ่งมีผิวสีโลหิตเดินออกมา,กัวเฟิงที่ตัดสินใจที่จะยึดเมืองทั้ง
20 เมืองนี้ให้ได้.
"ข้าเอง,ข้าเอง,ข้าจะกำราบเขาเอง!"ที่ด้านหลังจงซาน,เป็นเซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซียน,ก่อนที่จะพยักหน้า,"ซาโพว,เจ้าไปเป็นเพื่อนเซียนเซียนในการประลองนี้ด้วย!"
"รับทราบ!"ซาโพวที่พยักหน้าด้วยความเคารพ.
ด้วยมีซาโพว,จงซานไม่จำเป็นต้องห่วงความปลอดภัยของเซียนเซียน,เพราะว่าการแข่งขันส่วนบุคคล,ไม่มีความจำเป็นที่ต้องสังหารศัตรู,ฝ่ายตรงข้ามสามารถยอมพ่ายแพ้ได้.
ที่ไกลออกไปนั้น,ชายชราที่อยู่ด้านหลังเหยี่ยนฉงจื่อขณะที่ดื่มสุราอยู่นั้น,จ้องมองไปยังจงซาน,ขณะที่เห็นซาโพวแสดงความเคารพต่อจงซาน,ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนไป,จากนั้นก็หันหน้าไปพูดคุยกับเหยี่ยนฉงจื่อ.
เหยี่ยนฉงจื่อที่ตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็พยักหน้ารับ.
บนเวทีของเหยี่ยนฉงจื่อ,มีคนสิบคน,หนึ่งในนั้นก็คืออาวุโสจิวผู้นี้,กับภูติอีกเก้าตน.
คนสิบคนของต้าซุน,ต้าหยิงสิบคน,ต้าเจิ้งสองคน,เซียนเซียนและซาโพว.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,จงซาน,พวกเจ้ามีแค่นี้รึ?"กัวเฟิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น