Immortality Chapter 497 Entire lead(er) court discipline

Immortality Chapter 497  Entire lead(er) court discipline

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 497  เหล่าตัวตนแม่ทัพราชวงศ์ต้าเจิ้ง.

Chapter 497  Entire lead(er) court discipline

整领朝纲

  เหล่าตัวตนแม่ทัพราชวงศ์ต้าเจิ้ง.

หลังจากที่จื่อซวินคารวะกู่เฉิงตง,นางที่ยืนจับจ้องเงียบไปชั่วขณะ,ราวกับนางมีคำพูดมากมายนับไม่ถ้วนที่ต้องการกล่าว,หากแต่ยังคงปิดปากเงียบ.

จื่อซวินสูดหายใจลึก,ก่อนที่จะหันหลังกลับ,ตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีใครกล้ารบกวน.

"เปรี้ยง!!"

ขณะที่จงซานรอคอยจื่อซวินอยู่นั้น,ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็เกิดเสียงฟ้าผ่าดังสนั่นขึ้น,เสียงของสายฟ้าที่ดังลั่นทั่วลาน,พร้อมกับสายฟ้าที่ฟาดลงมายังตำหนักไว้ทุกข์ของกู่เฉิงตง.

ตำหนักไว้ทุกข์ระเบิดอย่างงั้นรึ?

แทบจะทุกคนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,หาญกล้านัก,กับสุสานของกู่เฉิงตง,คน 80 ล้านคนที่กำลังไว้ทุกข์,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้าทำลายตำหนักไว้ทุกข์? ถึงกับระเบิดตำหนักไว้ทุกข์เลยรึ?

สี่ไท่จื่อและหวนถูหลงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจับจ้องมองไปยังบนท้องฟ้า,ซี่งปรากฏผู้ฝึกตนผู้หนึ่งที่กำลังปรากฏขึ้นมา.

ภูเขาหยกขาวขนาดใหญ่,ในเวลานี้ระเบิดเสียหายไปหนึ่งในสาม,ประตูตำหนักที่เสียหายไปจนถึงด้านใน.

ใครกัน? ช่างโอหังนัก,แส่หาความตายขนาดนี้เลยรึ?

สายตาของทุกคนที่จับจ้องคนที่ปรากฏขึ้นมา,ขณะนี้,สี่ไท่จื่อที่แทบจะหรี่ตาจ้องมอง.

จงซานจดจำคนผู้นี้ได้.

"นวี,ชิงเฮวย!"กู่เฉียนโหยวที่กำหมัดจ้องมองสตรีคนดังกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว.

สตรีผู้นี้มีผ้าปิดหน้าเอาไว้,ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของนางได้,ทว่ารูปร่างของนางเองก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนหลงไหลได้,เป็นนางนั่นเอง,ที่ระเบิดตำหนักไว้ทุกข์.

"นวีชิงเฮวย,เจ้าต้องการทำอะไร?"หวนถูกหลงดวงตาเบิกกว้าง,จากนั้นก็บินขึ้นมา.

นวีชิงเฮวยที่จ้องมองลงไป,เพียงแค่มองไปยังหวนถูหลงเท่านั้น.

ร่างกายของหวนถูกหลงที่ถูกกระแทกล่วงหล่นลงบนพื้นเสียงดังสนั่น.

"ตูมมมมมมม"

ร่างของหูถวนหลงที่จมลงบนพื้น,เกิดเป็นหมอกควันกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,แม้ว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ,หากแต่กับพลังที่นางแสดงออกมานี้,หวนถูหลงก็พ่ายแพ้สู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย.

"ระดับสวรรค์แท้? คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้แล้ว? เป็นไปได้อย่างไร?"หวนถูหลงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

นวีชิงเฮวยนั้นเป็นผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,เรื่องนี้คนมากมายต่างก็รับรู้,ด้วยเหตุนี้ทำให้หวนถูหลงคาดการผิด,ระดับสวรรค์แท้,การจะล้มระดับราชันย์แท้นั้นเป็นเรื่องง่ายดายมาก,คาดไม่ถึงนางก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ก่อนหน้านี้,เหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เท่านั้นที่จะสามารถยึดครองปราณเมฆม่วงได้,ซึ่งพวกขาต่างก็เก็บตัวกันอยู่,ทำไมนวีชิงเฮวยอยู่ที่นี่? เป็นไปได้ว่าหลังจากที่กู่เฉิงตงตาย,นางก็สามารถทะลวงระดับได้อย่างงั้นรึ?

ระดับสวรรค์แท้,นี่คือตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปศักดิ์สิทธิ์,คาดไม่ถึงเลยว่านวีชิงเฮวยจะก้าวไปถึงแล้ว?

"เต๋าจวินนวีชิงเฮวย,ฝ่าบาทเองก็ได้จากไปแล้ว,เจ้าต้องการทำอะไร?"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวออกมาในทันที.

เต๋าจวิน,เต๋าจวินในโลกใบหนี้,มีเพียงแค่เต๋าจวินเซิ่งหยา(อีกาเทวะ)ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเพิ่มอีกคน.

"เรื่องนี้เป็นเรื่องของข้ากับเขา,เจ้าไม่ควรจะแส่เข้ามายุ่ง."นวีชิงเฮวยที่กล่าวออกมาเสียงแข็ง.

ได้ยินนวีชิงเฮวยไม่ไว้หน้าตัวเองเลย,สายตาของกู่เจิ้งอี้ที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.

"ท่านต้องการสังหารเขาอย่างงั้นรึ? ในเมื่อเซิ่งซ่างตายไปแล้ว,ร่างกายและวิญญาณก็ไม่มีอยู่แล้ว,แล้วท่านจะทำอะไรได้?

ที่ด้านล่างนั้น,ได้ยินเสียงๆหนึ่งที่โกรธเกรี้ยวจ้องมองขึ้นไป,ตำหนินางด้วยความโกรธในทันที.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองด้วยท่าทางตกใจเล็กน้อย,จ้องมองไปยังจื่อซวินที่อยู่ด้านหน้ากระถางธูป.

จื่อซวินที่ตำหนินางด้วยความขุ่นเคืองใส่นวีชิงเฮวยอย่างงั้นรึ?

ทุกคนที่ไม่รู้สถานะของนาง,แสดงท่าทางเป็นกังวลต่อจื่อซวิน.

กับคำพูดที่ตำหนิติเตือนของจื่อซวิน,เป็นการกระตุ้นยั่วยุนวีชิงเฮวย,พริบตาเดียวนั้น,ร่างกายของนางที่มาปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของจื่อซวิน.

"ท้ายที่สุด,เจ้าก็ยินดีที่จะจำเขาได้แล้วรึ?"นวีชิงเฮวยที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ชิ!"จื่อซวินที่แค่นเสียง,ไม่สนใจนวีชิงเฮวย.

สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองด้วยท่าทางตื่นตระหนก,ความรู้สึกนี้นางกำลังโกรธเกรี้ยวขุ่นเคืองอยู่อย่างงั้นรึ? นางที่แสดงท่าทางเช่นนี้ต่อนวีชิงเฮวย,จะอย่างไร,ตอนนี้นางก็เป็นเต๋าจวิน,ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,ทว่าจือซวินนั้นเป็นใคร,หลายสิบปีก่อนหน้านี้มีเพียงระดับจักรพรรดิแท้เท่านั้น.

ทว่ากับสิ่งที่พวกเขาเห็น,ราวกับว่านวีชิงเฮวยนั้น,ดูจะเอาอกเอาใจจื่อซวิน.

เพ่ย,เกิดสิ่งใดขึ้น,ทุกๆคนถึงกับขยี้สายตา.

"อืม!"นวีชิงเฮวยที่ถอนหายใจเบาๆ,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่สามารถโต้เถียงอะไรกับจื่อซวินได้.

"เต๋าจวินนวีชิงเฮวย,ฝ่าบาทเองก็ได้ตายไปแล้ว,เจ้าที่ต้องการเข้ามาสร้างความวุ่นวาย,พวกเราไม่สามารถห้ามได้,ทว่า,ฝ่าบาทก็ยังอยู่ในใจของพวกเราทุกคน,พวกเราจำเป็นต้องปกป้องฝ่าบาทอย่างเต็มที่,หวังว่าท่านจะนำสายฟ้าสวรรค์ออกไป,อย่าได้กระทำการอะไรเช่นนี้อีก."กู่เจิ้งอี้ที่เอ่ยปากออกมา.

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถต้านนวีชิงเฮวยได้,ทว่าเขาคือผู้ที่จะเป็นประมุขของราชวงศ์ในอนาคต,ย่อมไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ในเมื่อเป็นเรื่องที่ต้องทำ,เขาก็ต้องทำ.

นวีชิงเฮวยที่จ้องมองจือซวิน,ได้ยินคำพูดของกู่เจิ้งอี้,สายตาที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,และเตรียมจากไป,ทว่าทันใดนั้นสายตาของนางที่จ้องมองไปยังข้างๆ,ดวงตาถึงกับเบิกกว้าด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ.

สายตาของนวีชิงเฮวยที่จ้องมอง,เป็นจงซานที่อยู่ไม่ไกลออกไป.

สายตาของนวีชิงเฮวย,ไม่สนใจกู่เจิ้งอี้เลยแม้แต่น้อย,เวลานี้กำลังจ้องมองไปยังจงซาน,กู่เจิ้งอี้รู้สึกไม่ดีขึ้นมาในทันที,หลายปีมานี้ที่เขาสามารถควบคุมตัวเองได้อย่างทีเดียว,สีหน้าไม่เคยเปลี่ยน,หากแต่เมื่อจ้องมองคนทั้งสองราวกับว่าทำให้เขารู้สึกสั่นไหว.

ส่วนคนอื่นๆเช่นกัน,ไม่ต่างกัน,ทำไมนวีชิงเฮวยสนใจในตัวของจงซานอย่างงั้นรึ?

ส่วนนวีชิงเฮวยนั้น,ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,พลังของนางไม่ธรรมดา,ตั้งแต่มาถึงนางได้ใช้สายฟ้าระเบิดตำหนักไว้ทุกข์,นิสัยที่เต็มไปด้วยความอหังการนั่นไม่สนใจไว้หน้าใครทั้งนั้น,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าในเวลานั้นนางกับถูกจื่อซวินตำหนิ,และจากนั้นนางก็หยุด,แสดงท่าทางเอาอกเอาใจจื่อซวิน.

จากนั้นนางที่ไม่ไว้หน้ากู่เจิ้งอี้,คาดไม่ถึงตอนนี้กับแสดงท่าทางสนใจในตัวจงซาน.

วันนี้เกิดอะไรขึ้นกัน,เรื่องแต่ละอย่างไม่สมเหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย.

"คาดไม่ถึง,นี่เจ้ายังไม่ตายอย่างงั้นรึ?"นวีชิงเฮวยที่เอ่ยปากออกมาในทันที,แววตาของนางที่ไม่อยากเชื่อและประหลาดใจ.

ยังไม่ตาย? ก่อนหน้านี้นางเห็นด้วยตาตัวเอง,จงซานถูกศรทะลวงเรือนม่วง,ยังไงก็ต้องตายอย่างแน่นอน.

ได้ยินคำพูดของนวีชิงเฮวย,ทุกคนต่างก็สับสน,จงซานยังไม่ตายแน่นอน,เขาจะตายได้อย่างไร?

ส่วนจงซานนั้น,ดวงตาที่หดเล็กลง,ราวกับว่านึกอะไรขึ้นมาได้.

กู่เฉียนโหยวพบว่า,สถานการณ์ไม่ดีนัก,นางที่กำลังจะเอ่ยสอบถามนวีชิงเฮวย,ทว่าจงซานที่อยู่ข้างๆห้ามนางไว้ไม่ให้นางพูด.

กู่เฉียนโหยวที่จ้องมองนวีชิงเฮวยด้วยท่าทางไม่พอใจ.

ส่วนจื่อซวินที่อยู่ด้านหน้านวีชิงเฮวย,ได้ยินคำพูดของนวีชิงเฮวย,ทันใดนั้นก็สั่นไหว,คราแรกที่รู้สึกขุ่นเคืองตอนนี้กลายเป็นโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.

"เป็นจงซานรึ? นี่นางเลือกจงซานจริงๆรึ?"จื่อซวินที่โกรธเกรี้ยวจ้องมองไปยังนวีชิงเฮวย.

เห็นจื่อซวินเวลานี้ที่โกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง,ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความสับสน.นี่มันเกิดอะไรขึ้น? วันนี้เกิดอะไรขึ้นกัน?

ส่วนนวีชิงเฮวยนั้นรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่านางโกรธเพราะอะไร,นางที่คิดได้ว่านางที่จื่อซวินเอ่ยถึง,หมายถึงเนียนโหยวโหยวนั่นเอง.

"ใช่,เป็นจงซาน!"นวีชิงเฮวยที่พยักหน้า.

กับคำพูดของนวีชิงเฮวยที่ยอมรับ,จื่อซวินกัดริมฝีปากแน่น,กลายเป็นเงียบงันในทันที.

เห็นท่าทางสายตาของจื่อซวินที่แน่นิ่งเย็นชา,หัวใจของนวีชิงเฮวยถึงกับรัดตรึง,ราวกับคิดอะไรได้,คงจะไม่.............

"จงซาน,หากว่าเขาตายเพราะท่าน,ข้าจะ,ข้าจะไม่อภัยให้กับท่านตลอดไป!"จื่อซวินเอ่ยออกมาเสียงดัง.

จากนั้น,นางก็หันหน้ามามองจงซานด้วยท่าทางลึกล้ำ,ก่อนที่จะลอยขึ้นไปบนอากาศและหายไปในทันที.

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก,จื่อซวินกล่าวต่อว่าผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้,คาดไม่ถึงจริงๆ.

ไม่เว้นแม้แต่สี่ไท่จื่อและหวนถูกหลง,ต่างก็งงงวยแสดงท่าทางไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.

เห็นจื่อซวินที่จากไปแล้ว,นวีชิงเฮวยที่ขมวดคิ้วไปมา,จากคำพูดของจื่อซวิน,ไม่ยากที่จะบอกว่านางเป็นห่วงป็นใยจงซานเป็นอย่างมา,ทำไมถึงเป็นจงซานล่ะ?

นวีชิงเฮวยจ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่ดูลึกล้ำ,สายตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน,ก่อนที่นางจะหายไปในทันที.

ในเวลานี้,สี่ไท่จื่อถึงกับถอนหายใจแรง,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซาน,ด้วยสายตาที่แปลกประหลาด,จงซาน?

หลังจากที่สตรีทั้งสองจากไปแล้ว,จงซานที่ไม่รอช้าอีกต่อไป,เกี่ยวกับคำพูดของนางทั้งสองคน,จงซานเข้าใจได้ถึงเรื่องนี้ได้,ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนักต่อเขา,

"ไป!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.

กองกำลังจงทั้งหมด,ที่ตามจงซานจากไปในทันที.

ในเวลานี้,ทัพอื่นๆเอง,ไม่มีใครกล้าขวางพวกเขาเช่นกัน,ปล่อยให้กองกำลังจงจากไป.

ขณะที่ออกมาห่างแล้ว,ระหว่างทาง,กู่เฉียนโหยวที่กล่าวสอบถามจงซานในทันที,"จื่อซวิน,หมายความว่าอย่างไรรึ?"

"อย่าได้ใส่ใจเลย?"แววตาของจงซนที่แสดงท่าทางขออภัยด้วยเช่นกัน.

กู่เฉียนโหยวที่เห็นท่าทางของจงซานแล้ว,ราวกับรับรู้อะไรบางอย่าง,ปากที่เม้มแน่น,"เจ้าชู้นัก,ไปที่ใหนมีแต่คนรัก,ไว้กลับไป,ข้าคงต้องบอกเจี่ยเจี่ยทั้งสองให้จัดการเจ้า."

กับคำพูดที่เง้างอน,ของนาง,นางที่บอกจะให้เป่าเอ๋อและหลิงเอ๋อจัดการจงซานนั่นเอง,ที่จริงนางเองก็รับรู้ดี,ทุกคนที่รักและเป็นห่วงจงซาน,แม้ว่าพวกนางจะรู้เรื่องนี้,ก็คงไม่เพียงพอที่จะตำหนิจงซาน.

จงซานที่จ้องมองกู่เฉียนโหยว,ภายในใจที่สั่นไหวอยู่เหมือนกัน.

จงซาน,ได้เดินทางลาจากราชวงศ์ต้าโหลวเดิมแล้ว.

ในเวลานี้,ทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว.

เกี่ยวกับกลุ่มอิทธิ์ใหญ่ของโลกใบนี้จะมีเพียงสามแดนเทวะและสามราชวงศ์สวรรค์.

แดนเทพอมตะ,แดนเทพอเวจีและศาลาเทวะ.

ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,และราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี.

.......

หนึ่งปีหลังจากนั้น,เกาะหมาป่าสวรรค์,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,ตำหนักซ่างเฉิงเมืองเสวียน.

ภายในท้องพระโรง,จงซานบนเก้าอี้เก้ามังกร,จ้องมองเหล่าข้าราชบริพาร.

"นับจากนี้ไป,ข้าจะแต่งตั้งสุ่ยจิงเป็นแม่ทัพกองกำลังที่หกของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง."จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท,ทรงเจริญหมื่นปีๆปี!"สุ่ยจิงที่รับการแต่งตั้ง.

แม่ทัพพิทักษ์ดินแดนของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งทั้งหก.

กองกำลังที่ 1,หลินเซียว.

กองกำลังที่สอง,เหว่ยหยิงหลาน.

กองกำลังที่สาม,อี้เหยี่ยน.

กองกำลังที่สี่,เซียนเซิงซือ.

กองกำลังที่ห้า,สุ่ยอู๋เหิน.

กองกำลังที่หก,สุ่ยจิง.

หกแม่ทัพใหญ่,มีกองกำลังที่ยิ่งใหญ่,ถึงแม้ว่าจะเป็นราชวงศ์ราชันย์ทั่วไปยังไม่มีคนมากมายถึงเพียงนี้.

จงซานที่จ้องมองหลิวอู๋ซ่าง.

เกี่ยวกับหลิวอู๋ซ่างนั้น,จงซานย่อมรับรู้อยู่แก่ใจดี,เขาที่ไปอยู่กับเผ่าหมาป่า,และหลายปีมานี้ยังเป็นคนดูแลเผ่าหมาป่าทั้งหมด,ความสามารถของเขานั้นโดดเด่นไม่ธรรมดา,แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับแม่ทัพทั้งหมด,ทว่าเขาเองก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา,เขาที่รับใช้จงซานอย่างเต็มกำลัง,ไม่เคยร้องขอสิ่งใด,อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะมีความสามารถใดก็ตาม,สิ่งสำคัญที่สุดคือ,เขาเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์จงรักภัคดีต่อเขาเป็นอย่างมาก.

กับคนเช่นนี้,ควรจะมีตำแหน่งในการช่วยเหลือเขาจัดการงานต่างๆที่สำคัญ.

"หลิวอู๋ซ่าง!"จงซานที่เอยออกมา.

"เฉินอยู่นี่แล้ว."หลิวอู๋ซ่างที่ตอบรับในทันที.

"ข้าจะมอบตำแหน่งผู้บัญชาการจิ่นอีเว่ยราชวงศ์ต้าเจิ้งให้เจ้า,ควบคุมดูแลราชองค์รักษ์ทั้งหมด,เป็นผู้ตรวจการสวรรค์ดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อยทั้งหมดของราชวงศ์,และรับคำสั่งจากข้าโดยตรง."จงซานที่ได้ประทานตำแหน่งให้กับเขา.

จิ่นอีเว่ย - 锦衣卫 หรือ กององครักษ์เสื้อแพร.(ตำรวจวังหลวง)

รับผิดชอบเป็นผู้ตรวจการสวรรค์,และยังรับคำสั่งจากฝ่าบาทโดยตรงรึ? จริงๆรึ?สายตาที่ทุกคนจดจ้องมองไปยังหลิวอู๋ซ่าง,ปรกติเขาที่ไม่ค่อยเผยตัวเองให้คนอื่นได้เห็น,ทุกคนที่นานๆจะเห็นเขา,ไม่คิดเลยว่าเขาจะได้ตำแหน่งที่ใหญ่โตเช่นนี้.

ผู้บัญชาการจินอี่เว่ย? ผู้ตรวจการสวรรค์? กระทรวงยุติธรรม.

แน่นอนสิ่งที่ทุกคนไม่รู้ภายในกระทรวงยุติธรรมนั้น,มีอยู่ด้วยกันสองกรมคือจินอี้เว่ยที่เป็นกรมที่หนึ่งและหยิงเว่ย(องค์รักษ์เงา)กรมที่สอง,ซึ่งมีผู้บัญชาการก็คือ,อันหวงนั่นเอง.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท,ทรงพระเจริญหมื่นปีๆหมื่นปี!"หลิวอู๋ซ่างกล่าว.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.