Immortality Chapter 481 Huge incomparable Nether Spring
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 481 น้ำพุหยินขนาดมหึมา.
Chapter 481 Huge incomparable Nether Spring
庞大无比的幽泉
น้ำพุหยินขนาดมหึมา.
กับวิญญาณเทวะราชันย์แท้ห้าดวง,สามารถทะลวงได้แค่สองขั้น,ทะลวงได้แค่สองขั้นเพียงเท่านั้นรึ?
จงซานที่รู้สึกงงงวยเป็นอย่างมาก,ระดับราชันย์แท้,ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์นี้มีมากมายขนาดใหนกัน?ห้าวิญญาณเทวะระดับราชันย์แท้ยังทำให้ระดับหลอมกายธาตุเพิ่มขึ้นสองขั้นเอง,หลังจากนี้เขาจะทำอย่างไร?
ระดับจักรพรรดิแท้,ระดับราชันย์แท้หรือแม้แต่ระดับสวรรค์แท้.
ด้วยพรสวรรค์ทางร่างกายเช่นนี้,หากเปลี่ยนเป็นดั่งเช่นร่างแยกก็คงจะดีกว่านี้!
จงซานได้แต่ถอนหายใจเบาๆ,พร้อมกับกล่าวออกมา,เมฆสายฟ้าหนึ่งล้านมู่ที่บดบังท้องฟ้าได้สลายหายไปแล้ว.
นับจากวันนั้นจงซานที่คิดถึงวิธีในการเพิ่มพลังฝึกตนของตัวเองไม่หยุดหย่อน,ยิ่งเพิ่มขึ้นมาเท่าไหร่ก็จะดีเท่านั้น.
หลังจากที่กู่เฉิงตงแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีแล้ว,ตัวเขาเองก็ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องที่จะเกิดขึ้นอีกมากมาย.
หากสามารถแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีสำเร็จ,ในเวลานั้นจะต้องพบกับผู้ฝึกตนของโลกใบใหญ่,จะต้องรู้ด้วยว่าโลกใบใหญ่นั้นไม่ใช่สถานที่ธรรมดาเป็นสถานที่ที่มีเซียนอยู่ด้วย,ในเวลานั้น,จะมีเหล่าผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งมากมาย,มีวาสนาที่มากมายรวมทั้งกรรมวาสนาด้วย,ซึ่งจะเต็มไปด้วยอันตรายไร้ที่สิ้นสุด.
ในทางตรงกันข้าม,หากกู่เฉิงตงล้มเหลวในครั้งนี้,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะต้องล่มสลายแน่นอน,ทวีปศักดิ์สิทธิ์ทางทิศตะวันออก,จวบจนลามมาถึงทิศใต้จะต้องเกิดสงครามใหญ่,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งเองก็ถึงเวลาตบเท้าเข้าสู่ทวีปศักดิ์สิทธิ์อย่างเป็นทางการ,เพื่อหลีเหลี่ยงโอกาสในการเผชิญหน้ากับเหล่าผู้มีพลังฝึกตนระดับสูง,เขาจะต้องแข็งแกร่ง,แข็งแกร่งมากขึ้นกว่านี้.
What also has?
จะต้องทำอย่างไร?
มุกมังกรหมื่นปี,ใช่แล้วมุกมังกรหมื่นปีที่เห่าเม่ยลีสัญญาเอาไว้,รอคอยให้นางนำมันมา.
แต่เดี๋ยว,ยังคงมีอีกหนึ่งสมบัติวิเศษอีกนี่นา.
ของวิเศษระดับเก้า,กระบี่เหยาหรี่,นี่เป็นของวิเศษระดับเก้าของเกาะหมาป่าสวรรค์,ซึ่งใช้ปิดผนึกน้ำพุหยินเอาไว้.
ในอดีต,ขณะที่เขาทะลวงผ่านระดับเซียนเทียนใหม่ๆนั้น,ก่อนที่จะเดินทางเข้าไปในสำนักไคหยาง,ในป่ายุงพิษ,เขาได้พบกับซ่งเฉิน,และได้เคล็ดวิชากายาเทพอสูรมา,ในเวลานั้นซ่งเฉินต้องการกระบี่เหยาหรี,ทว่ากับทำผิดพลาด,สถานที่ดังกล่าวนั้นจึงมีเพียงเขาที่รู้.
ในเวลานี้,ดูเหมือนว่าจะถึงเวลานำกระบี่เหยาหรีอออกมาแล้ว.
หลังจากออกมาจากสถานที่เก็บตัว,ที่ด้านนอกห้องนั้นมีเป่าเอ๋อและหลิงเอ๋อยืนรอคอยด้วยท่าทางเป็นกังวล,และเหว่ยไท่จงด้วยเช่นกัน.
"เหล่าเย่,เป็นไรหรือไม่?"เป่าเอ๋อที่ก้าวเข้ามาพร้อมกับตรวจสอบร่างของจงซานในทันที.
"เหล่าเย่ของเจ้าเป็นคนพลิกชะตา,จะเป็นอะไรได้อย่างไร?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไท่จง,แจ้งไปยังวิหารหมาป่า,ให้แปดหลางเจียงและเทียนเจียน,ให้มาพบกับข้าในทันที."จงซานกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"เหว่ยไท่จงที่รับคำในทันที.
เหว่ยไท่จงที่ออกไป,จงซานที่ปลอบสามงามทั้งสอง,ซึ่งทำให้สองสาวร่าเริงขึ้นมาทันที,จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,พร้อมกับหญิงสาวทั้งสองที่ขมวดคิ้ว,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
เพราะว่าคนทั้งสามสัมผัสได้ทว่าปราณพลังฟ้าดินตอนนี้ดูเหมือนว่าจะต่างออกไป,น่าจะบอกว่ามันกำลังยุงเหยิงไม่เป็นระเบียบ,ราวกับว่าพลังวิญญาณกำลังเคลื่อนย้ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง,ชนกันไปมาจนเกิดริ้วแสงขึ้นบนท้องฟ้า.
ริ้วสีบนอากาศนั้น,เป็นริ้วรอยเพียงเล็กน้อยยากที่จะมองเห็นได้.
มีปราณวิญญาณมากมายขนาดนี้เลยรึ?
หมายความว่าอย่างไร?
ภายในเมืองเสวียน,ตราบเท่าที่มีพลังฝึกตน,ก็จะสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงนี้,ราวกับว่ามีศัตรูกำลังบุกเข้ามารึไม่?
"ข้ารู้,ข้ารู้."เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางดีใจประหลาดใจ.
"หืม?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
"เตาอบฟ้าดิน,มันคือเตาอบฟ้าดินล่ะ,มันคือมุกคงหลิง,หนึ่งร้อยปีจะเกิดขึ้นครั้งหนึ่ง,อีกแค่วันเดียวเท่านั้น,มันได้ถึงวันเก็บเกี่ยวแล้ว."เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
มุกคงหลิงรึ? ดวงตาของจงซานที่เปล่งประกาย,พร้อมกับคิดถึงการเก็บวัตถุดิบก่อนหน้านี้.
"รับบัญชาจากข้า!"เสียงของจงซานที่ดังขึ้นในทันที.
เสียงดังกล่าว,ดังก้องกังวานไปทั่วทั้งเมืองเสวียนในทันที,ประชาชนทุกคนของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งที่สงบลงรอคอยรับฟังในทันที,นี่คือคำสั่งของจักรพรรดิอย่างงั้นรึ?
"เตาอบฟ้าดินได้ปรากฏขึ้นแล้ว,ตอนนี้ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยมุกคงหลิง,ทุกๆคนเตรียมตัวเก็บ,นำสมบัติเหล่านั้นกลับมา,มุกคงหลิงที่ได้มานั้นสามารถนำมาแลกกลับศิลาวิญญาณระดับต่ำได้,มีเวลาหนึ่งวัน."จงซานกล่าว.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"ประชาชนของตำหนักเสวียนและเหล่าเจ้าหน้าที่รับคำสั่งในทันที.
ในเวลาเดียวกันทันทีที่เสียงของจงซานผ่านออกไป,มันก็ได้แพร่กระจายออกไปรอบๆอย่างรวดเร็วมากขึ้นและก็มากขึ้น,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ได้รับข้อความดังกล่าวนี้อย่างรวดเร็ว.
เพียงไม่นานเท่านั้น,บนอากาศ,ราวกับฝูงตั๊กแตน,ที่ปิดท้องฟ้า,คนมากมายนับไม่ถ้วนที่บินเต็มท้องฟ้าไปหมด,พวกเขาที่ออกมาเก็บมุกคงหลิงนั่นเอง
ทุกๆหนึ่งร้อยเมตรจะมีหนึ่งลูก,ตอนนี้มีคนมากมายที่กระจายตัวเต็มท้องฟ้าไปหมด.
ด้วยคำสั่งของจงซาน,ทุกคนที่สามารถบินได้,ต่างก็พุ่งขึ้นไปเพื่อเก็บมุกคงหลิง,มุกคงหลิงคือเตาอบฟ้าดินที่ใช้หลอมของวิเศษ,แม้แต่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นศิลาวิญญาณกับราชวงศ์จักรพรรดิได้ด้วย,ใครจะไม่หวัง?ตราบเท่าที่สามารถบินได้,แน่นอนว่าพวกเขาต้องบินขึ้นไปเก็บมัน.
สำนักไคหยางในอดีต,พวกเขาต่างต้องต่อสู้เพื่อแย่งชิงมันมา,ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้วเพราะมีราชวงศ์จักรพรรดิ,คอยเก็บให้,พวกเขาไม่ได้ลำบากเช่นเดิมแล้ว.
"ฝ่าบาท!"เหว่ยไท่จงที่กลับมา.
เหว่ยไท่จงที่นำคนเก้าคนมา,เป็นแปดหลางเจียงและที่ด้านหลังเป็นหนีปู่ซาในชุดสีดำปกปิดทั่วร่างนั่นเอง.
เหล่าหลางเจียงที่จ้องมองไปยังหนีปู๋ซาต่างก็แสดงท่าทางตกใจอยู่เล็กน้อย.
"ฝ่าบาท,ให้พวกเรามาพบ,เพื่อเก็บมุกคงหลิงบนท้องฟ้าอย่างงั้นรึ?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงสอบถาม.
"ไม่ใช่,ข้าต้องการให้พวกเจ้าไปกับข้าจัดการเรื่องบางอย่าง,ว่าแต่,เซียนเซียนไม่มาอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
"เส้าเหยียกำลังจะทะลวงระดับเร็วๆนี้,จือจุ้นจึงได้นำนางไป."ชิงอวิ๋นหลางเจียงกล่าวตอบ.
"ทะลวงระดับ,ก็ดีแล้ว!"จงซานพยักหน้า.
"แล้วให้ข้ามาทำอะไรอย่างงั้นรึ?"หนีปู่ซากล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"มีสถานที่แห่งหนึ่ง,อยากให้ท่านไปดูกับข้า,มันมีค่ายกลฮวงจุ้ยผนึกอยู่."จงซานกล่าว.
"หืม?"หนีปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
จากนั้น,จงซาน,เป่าเอ๋อ,หลิงเอ๋อ,แปดหลางเจียง,หนีปู่ซาและเหว่ยไท่จงก็บินไปยังทิศทางหนึ่งทางทิศเหนือด้วยความเร็วโดยไม่สนใจมุกคงหลิงบนท้องฟ้าแต่อย่างใด.
จากนั้นไม่นาน,ทุกคนก็เดินทางไปถึงป่ายุงพิษ.
สถานที่แห่งนี้มีศิลาปิดปากถ้ำเอาไว้,จงซานที่สะบัดมือ,ปัดเป่า,ศิลาเหล่านั้นที่ลอยออกไปทันที,ยุงพิษมากมายเองก็สลายหายไปด้วยพลังของจงซาน,ก่อนที่ใต้ดินนั้นจะมีปราณทมิฬที่แผ่ออกมาเล็กน้อยเป็นระยะๆ.
"น้ำพุหยิน?"หนีปู่ซาที่เป็นผู้ฝึกตนฮวงจุ้น,เดินเข้าไปรอบๆภูเขาซึ่งพบว่าสถานที่แห่งนี้ดูผิดปรกติอยู่เล็กน้อย.
"สถานที่แห่งนี้มีสมบัติวิเศษระดับเก้า,กระบี่เหยาหรี,ข้าต้องการเปิดมัน,สถานที่แห่งนี้มีค่ายกลฮวงจุ้ยผนึกอยู่ใช่หรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"อืม,ดูเหมือนว่าจะเป็นค่ายกงฮวงจุ้ยจริงๆ."หนีปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เหล่าเยว่,ท่านรู้ได้อย่างไรว่าที่นี่คือน้ำพุหยิน,แล้วยังมีกระบี่โหยวหรีอีก?"เป่าเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ,ไว้ให้หนีปู่ซาทะลวงค่ายกลค่อยพูดกันอีกครั้ง.
"ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ค่ายกลฮวงจุ้ยที่ทรงพลังแต่อย่างใด,ตราบเท่าที่ปรับเปลี่ยนทิศทั้งหกนิดหน่อย,ก็สามารถเปิดได้แล้ว."หนีปู่ซาที่จ้องมองไปยังค่ายกลฮวงจุ้ยด้วยท่างสงสัย.
"ไม่ได้ทรงพลังอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"ถูกแล้ว,นี่เป็นเพียงค่ายกลเตือนเท่านั้น,เตือนว่าห้ามทำลาย,ห้ามเปิดสิ่งที่อยู่ด้านใน,ฝ่าบาท,ท่านคิดดีแล้วอย่างงั้นรึ?"หนีปู่ซาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่เป็นไร,เปิดมัน,ชิงอวิ๋น,เจ้านำคนหกคนไปช่วยหนีปู่ซาเปิดและนำกระบี่เหยาหรีออกมา."จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่รับคำสั่งในทันที.
หนีปู่ซาต้องการที่จะห้ามเช่นกัน,ทว่าในเมื่อคิดมาดีแล้ว,หนีปู่ซาเองก็ไม่เชื่อว่าด้วยผนึกง่ายๆนี้,จะมีอันตรายร้ายแรงมากมายขนาดนั้นซ่อนอยู่ในพื้นที่แห่งนี้.
เมื่อคิดได้เช่นนี้,หนีปู่ซาจึงไม่ได้หยุดอีกต่อไป.
จงซานนำสองสาวพร้อมกับเหว่ยไท่จงยืนอยู่บนยอดเขา.
ของวิเศษระดับเก้าที่ผนึกน้ำพุหยิน,ใครจะไม่ตื่นเต้นล่ะ?
อย่างไรก็ตามจงซานไม่ได้กังวลเกี่ยวกับหลางเจียงทั้งแปดนั้นแต่อย่างใด,พวกเขาที่ซื่อสัตย์ต่อราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,นอกจากนี้สถานที่แห่งนี้ยังเป็นเกาะหมาป่าสวรรค์,เป็นอาณาเขตของตี้เสวียนชา,ไม่จำเป็นว่าของวิเศษเหล่านี้จะถูกชิงไป.
จงซานที่เฝ้ามองอย่างอดทน,หลางเจียงที่กระจายไปทั้งหกทิศ,ก่อนหน้านี้ซ่งเฉินที่กระทำการเพียงคนเดียวในอดีต,ตอนนี้ได้กระทำขึ้นอีกแล้ว.
คนทั้งหก,ที่ปลดปล่อยพลัง,แผ่พุ่งลงบนพื้นหกทิศ,สร้างคลื่นมิติคลุม,ซึ่งตอนนี้มันได้ขยายวงกว้างแผ่ซ่านลงใต้พื้นดิน.
"พรึดๆๆๆ"
หกหลางเจียงที่ปลดปล่อย,พลังสีทองแผ่พุ่งลงไปใต้พื้นโลกธรรมดา,ทว่าทันใดนั้นทั่วทั้งท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยประกายแสงสีทอง.
ผืนปฐพีสั่นไหวอย่างรุนแรง,พร้อมกับเกิดแผ่นดินแยกออกมาเสียงดังสนั่น,เสียงของกระบี่ที่ดังหวีดหวิว,เสียงของวิหกมามายที่อยู่ไกล้ๆกำลังบินหนีไปอย่างรวดเร็ว.
พลังความร้อนที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังแผ่พุ่งออกมา,คลื่นความร้อนที่แผ่วูบเข้ามาปะทะหน้าของพวกเขาเป็นระยะ.
พลังของกระบี่เหยาหรีที่แผ่ออกมานั้น,แม้แต่จงซานยังสัมผัสได้ถึงความร้อนที่รุนแรง,ประกายแสงราวกับดวงตะวันที่สาดส่องออกมาจากทุกทิศทาง.
"ของวิเศษระดับเก้า,ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ."หนีปู่ซาที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.
ประกายแสงมากมายนับไม่ถ้วนที่ถูกส่งออกมาจากกระบี่,แสงสีเหลืองทองของกระบี่,ได้ส่องแสงกว่าล้านๆลำแสงออกมา,ในเวลาเดียวกันขณะที่นำกระบี่เหยาหรีออกมา,ปราณทมิฬมากมายที่ฟุ้งไปทั่วบริเวณ,น้ำพุหยินที่ถูกผนึกเอาไว้ใต้ผืนโลกตอนนี้ได้แผ่ความหนาวเย็นออกมา,ลมหนาวที่แผ่พุ่งกระจายไปรอบๆ,ต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่ใกล้ๆถูกไอของน้ำพุหยิน,แช่แข็งกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งไปในทันที.
"น้ำพุหยินขนาดใหญ่! ไม่ได้การแล้ว,มันมีขนาดใหญ่ขนาดนี้เลยรึ?
แย่แน่,ปราณหยินกำลังจะปะทุออกมาแล้ว,ฝ่าบาท,รีบถอยเร็วเข้า!"หนีปู่ซาที่ตะโกนออกมาในทันที.
ช่างน่าเสียดาย,คำพูดของหนีปู่ซานั้นช้าไปแล้ว,น้ำพุหยินนั้นได้ถูกเปิดออกมาแล้ว,กระบี่เหยาหรี่นั้นไม่ได้มีขนาดใหญ่ที่จะปิดกั้นเอาไว้ได้แล้ว,ในเวลานี้,ปราณหยินที่หนักหน่วงปะทุขึ้นมา,จงซานที่ยืนอยู่บนยอดเขาสูงไม่ไกลออกมา,ไม่มีเวลาให้พวกเขาหลบ.
"คลืนนนนน!"
ปราณหยินที่หนักหน่วงรุนแรงที่ปะทุอาบไปทั่วพื้นที่พุ่งจู่โจมไปตำแหน่งของจงซานด้วยความเร็ว.
ไม่ได้การ!หัวใจของจงซานที่สั่นไหว,ปราณหยินที่หนักหน่วงรุนแรงมากพุ่งเป็นเสาหยินตรงมายังตำแหน่งของเขา,สามารถที่จะแช่แข็งกายเนื้อให้กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งในทันที,และยังมีขนาดใหญ่โตมโหฬารมาก.
ไร้ซึ่งเวลาให้ขบคิด,จงซานที่กอดหญิงสาวทั้งสอง,พร้อมกับใช้ตัวเขาปกป้อง,ดวงตาที่ชำเลืองมองออกไป,ทันใดนั้นก็ปรากฏภาพเงาลางๆโผล่พุ่งออกมาจากร่างกาย.
แปดหางขนาดมโหฬาร,ที่พุ่งออกมาราวขดเรียวปกคลุมจงซานเหมือนกับร่มคลุมจงซาน,สาวงามทั้งสองและเหว่ยไท่จง,ปากของมันที่อ้ากว้างเป็นอย่างมาก,ดูดกลืนปราณหยินที่รุนแรงในทันที.
กลืนนน!
พริบตาเดียวเท่านั้น,ปราณหยินที่ปะทุพุ่งทะลวงออกไป,กระแสความหนาวเย็นที่แผ่ออกไปปกคลุมท้องฟ้าเป็นบริเวณกว้าง.
"ฝ่าบาท!"เหล่าหลางเจียงที่อยู่ไกลออกมานั้นต่างก็อุทานออกมาด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
"เรื่องนี้,เป็นไปได้อย่างไร?"หนีปู่ซาที่ปกป้องร่างกายของตัวเองเอาไว้,พร้อมกับจ้องมองไปยังด้านหน้าด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น