Immortality Chapter 418 Evil altar

Immortality Chapter 418  Evil altar

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 418 แท่นบูชาปิศาจ.

Chapter 418  Evil altar

邪恶祭坛

แท่นบูชาปิศาจ.

บนน้ำที่ใสกระจ่างบนอ่างสีดำสนิท,มีดวงดาราสั่นไหวไปมาอยู่บนอ่างน้ำ,สะท้อนภาพของแสงดาวบนท้องฟ้าอยู่ด้านในนั่นเอง.

"เห็นรึยัง?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม!"เป่ยชิงซือพยักหน้า.

"ยื่นมือออกไป,จับสิ่งที่เจ้าชอบซะสิ."จงซานที่เอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ.

เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังจงซาน,ในแววตาของนางนั้นสาดกระจายไปด้วยความซับซ้อน.

"เร็วสิ,จับสิ่งที่เจ้าชอบ!"จงซานที่กล่าวกระตุ้นอีกครั้ง.

"อืม!"เป่ยชิงซือพยักหน้า,จ้องมองลงไปยังอ่างศิลาสีดำนั่น.

ภายสะท้อนบนสายน้ำราวกับว่าเป่ยชิงซือสามารถควบคุมมันได้.

"จับ,จับ,จับเลย!"จงซานที่ยังคงกล่าวต่อนาง.

ฝ่ามือของเป่ยชิงซือที่ยื่นออกไป,จากภาพเงาของดวงดาราบนผืนน้ำ,จับครั้งแล้วครั้งเล่า,รู้สึกไม่เบื่อแม่แต่น้อย,ราวกับว่านางค่อยๆเปิดใจให้กับใครคนอื่นอีกครั้ง.

"แค๊กๆ,แค๊ก!"เป่ยชิงซือที่เผยยิ้มบางๆออกมา.

เห็นท่าทางที่มีความสุขของเป่ยชิงซือ,จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว.

จวนจะเช้าแล้ว,จงซานจึงได้เอ่ยต่อเป่ยชิงซือ."สิ่งนั้นมอบให้กับเจ้า,อย่างน้อยมันจะสามารถเป็นเพื่อนกับเจ้าได้ในทุกคืน."

"ขอบคุณและก็ขอบคุณ!"เป่ยชิงซือที่เผยยิ้มออกมา,ขณะที่ยังก้มตัวอยู่ที่ด้านหน้าอ่างสีดำ.

 

"เอาล่ะ,ข้าคงต้องไปก่อน,ไม่เช่นนั้นหากมีคนที่ไล่ตามเจ้ามา,ข้าคงจบอย่างน่าเวทนา."จงซานเผยยิ้ม,กล่าวลาเป่ยชิงซือและลงจากยอดเขาไปในทันที.

เป่ยชิงซือที่จ้องมองแผ่นหลังจงซานที่จากไป,รอยยิ้มตอนแรกๆได้หายไปแล้ว,นางที่กัดริมฝีปากแน่น,จ้องมองจงซานหายไปช้าๆ,น้ำตาคลอเบ้า,นั่งลงช้าๆก่อนจะจ้องมองไปยังอ่างศิลาสีดำ.

หลังจานั้นสามวัน,ที่หุบเขาด้านใต้,ตะวันตกและเหนือ,เหล่ากลุ่มผู้นำที่ต่างสถานที่,ต่างก็นำพาคนที่เปิดผนึกเทวะกลับมา,รวมตัวกันที่เมืองซีอู๋.

จงซานที่นั่งอยู่โรงเตี้ยมแห่งหนึ่งกับอาวุโสเจา.

"จงเสวย,ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง,เป็นคนที่สามารถพูดเกลี้ยกล่อมคนได้อย่างยอดเยี่ยม,"อาวุโสเจาที่เริ่มเอ่ยออกมาลองเชิญก่อน.

เหมือนกับว่าคำพูดของเขานั้น,ไม่ใช่อะไรที่จะกล่าวออกมาง่ายๆ.

"อาวุโสเจามีสิ่งใด,กล่าวออกมาได้เลย."จงเสวยที่พยักหน้าให้.

"ข้าคิดถึงเรื่องที่พวกเราจะเดินทางไปยังรังใหญ่ในครั้งนี้."อาวุโสเจากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"หืม?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ข้าเห็นกองกำลังราชวงศ์ต้าจินนับเป็นกองกำลังที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,ข้าได้ตรวจสอบมาแล้ว."อาวุโสเจาที่กล่าวออกมาในทันที.

"อาวุโสเจา,ท่านหมายความว่า,จักรพรรดิต้าจริงก็คือจูเหรินอย่างงั้นรึ? แล้วกองกำลังจักรพรรดิต้าจินเองก็คือกองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วกล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"เป็นไปได้มาก,ดังนั้น,คนของแดนเทพอมตะเพียงสามสิบคน,ไม่สามารถสังหารจูเหรินได้แน่."อาวุโสเจาที่กล่าวออกมาพร้อมกวาดตามองไปรอบๆ.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

"อาวุโสเจ้าท่านหมายความว่าอย่างไรอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเจาที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าต้องการให้คนของแดนเทพอมตะส่งคนมาเพิ่มให้เร็วที่สุด,ข้าต้องการความมั่นใจและต้อง ประสบผลในครั้งนี้."อาวุโสเจากล่าว.

"เรื่องนี้?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.

"คนของแดนเทพอมตะนั้นเต็มไปด้วยความอหังการ,แน่นอนว่าพวกเขาไม่ยอมรับแน่ๆ,ดังนั้น,ข้าจึงต้องการให้เจ้าไปเป็นคนเจรจา,โน้มน้าวพวกเขา,หากว่าพวกเขาพ่ายแพ้,พวกเราก็ยังสามารถหนีได้,และยังหลบเลี่ยงการถูกลงโทษจากจูเหริน,หรือไม่พวกเราจะต้องได้ชัยเท่านั้น,จะพ่ายแพ้ไม่ได้!"อาวุโสเทียนจ้องมองไปยังจงซาน.

"จงเสวยเข้าใจ!"จงซานพยักหน้า.

จากนั้นจงซานก็เดินทางตะเวนไปรอบๆตลาด,พร้อมกับก้าวเข้าไปในหอการค้า ต้าหรง,พร้อมกับสอบถามข้อมูลและส่งข่าวบางอย่าง.

.............

ทุกคนได้มารวมตัวกันแล้ว.

"พวกเราต้องการคนเพิ่ม!"จงซานกล่าว.

"เป็นใครมาสั่งการข้ากัน?"ปิงเสวียนที่แค่นเสียงเย็นชา.

ทว่าคนของแดนเทพอมตะที่ส่ายหน้าไปมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขามั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมาก,แต่ละคนนั้นมีระดับหลอมกายธาตุกันทั้งนั้น.

ทุกคนที่จับจ้องมา,ขณะที่จงซานส่ายหน้าไปมาจ้องมองไปยังปิงเสวียน,"จักรพรรดิต้าจินอย่างน้อยก็มีพลังฝึกตนจักรพรรดิแท้แล้ว,หากว่าเขาคือผู้นำกองกำลังปิศาจ,เจ้ามั่นใจว่าจะจัดการเขาได้อย่างงั้นรึ?"

ปิงเสวียนเผยยิ้มดูแคลน.

"หากว่าจักรพรรดิต้าจินเปิดผนึกเทวะ,พลังฝึกตนของเขาจะเพิ่มขึ้นหนึ่งอาณาจักร,ไม่ใช่ระดับจักรพรรดิแท้,แต่ว่าเป็นระดับราชันย์แท้,พวกเจ้าสามารถจัดการเขาได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.

ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เป็นความจริง,อาวุโสทุกท่านมีพลังฝึกตนสูง,ทว่าอย่าได้ลืมว่า,ที่นี่คือเมืองซีอู๋,มีกองกำลังขนาดใหญ่,แม่ทัพต่างก็มีระดับหลอมกายธาตุเป็นอย่างต่ำ,หากพวกเขาเปิดผนึกเทวะพร้อมๆกัน,มั่นใจได้อย่างไรว่าจะจัดการพวกเขาได้?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทุกคนที่แสดงท่าทางลังเล.

"อาจารย์อา,ท่านคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้มากที่สุด,รบกวนท่านกลับไปแจ้งแดนเทพอมตะศิษย์คนอื่นๆให้ตามมาช่วยได้หรือไม่?"เป่ยชิงซือกล่าวออกไป.

เห็นเป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังจงซาน,ปิงเสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก็พยักหน้า.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าจิน,ตำหนักหลวง,ห้องโถงใหญ่.

บนบัลลังก์นั้นมีชายในชุดสีดำ,สวมมงกุฏหยก,ใบหน้าที่ค่อนข้างขาวซีด,ดวงตาที่มีแววตาแสงสีเขียวแฝงอยู่,จักรพรรดิต้าจิน.

ที่ด้านหน้านั้นมีกลุ่มของเสนาธิการที่ยืนเฝ้าประตู,อีกคนหนึ่งที่อยู่ด้านในคือนักบวชเซอคง.

ภายในห้องโถงนั้นปิดสนิท,มีคนแค่สองคนอยู่ด้านใน.

"เซอคง,เรื่องที่เจ้าไปจัดการเป็นอย่างไรบ้าง?"จักรพรรดิต้าจินที่สอบถามออกมาเบาๆ.

เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ."จวนแล้ว,พวกเขาจวนจะเดินทางมาครบ,เก้ากองกำลังแล้ว,และทุกคนต่างก็รวบรวมดวงวิญญาณพร้อมกับส่งไปยังแท่นบูชาและนอกจากนี้ยังมีคนที่เพิ่งเปิดผนึกเทวะอยู่ราวๆ 3000 คน."

" 3000 คนรึ? คนเหล่านี้ต่างก็ถูกปลูกผนึกเทวะไปทั้งหมดอย่างงั้นรึ?"จักรพรรดิต้าจินที่กล่าวสอบถาม.

"ครับ! คนเหล่านี้พวกเราไม่ได้ฝึกฝนมาตั้งแต่แรก,บางที่อาจจะทรยศเราก็เป็นได้,ไม่มีทางเลือกที่ต้องทำเช่นนั้น."นักบวชเซอคงที่กล่าวตอบออกไป.

"อืม,งั้นให้พวกเขาเข้าร่วมพิธีด้วย!"จักรพรรดิต้าจินที่พยักหน้ารับ.

"แต่ว่า? คนที่เข้าร่วมพิธีจะต้องกลายเป็นคนตายไม่ใช่รึ?"นักบวชเซองคงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เส้นโลหิตมังกรตอนนี้กำลังอ่อนแอ,ดวงวิญญาณเวลานี้ไม่เพียงพอ,ให้ใช้โลหิตและวิญญาณของพวกเขาเหล่านั้นทดแทน,เพื่อเพิ่มพลังให้กับพวกเรา,อย่างน้อยก็จำเป็นต้องเสียสละบ้าง."จักรพรรดิต้าจินกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ครับ!"นักบวชเซอคงพยักหน้า,ทันใดนั้นก็เข้าใจความตั้งใจของจักรพรรดิต้าจินได้ในทันที.

"ขณะที่ข้าทำพิธี,ห้ามไม่ให้ใครเข้าไปรบกวนเด็กขาด,ไม่เช่นนั้น,จะทำให้พลังฝึกตนของข้าติดขัด,ทว่าข้าได้จัดเตรียมคนที่ไว้ใจไว้แล้ว,ส่วนเจ้ารับตราของข้าไป,ปกป้องเมืองซีอู๋ให้ดี,รอคอยจนกว่าจะทำพิธีเสร็จ."จักรพรรดิต้าจินกล่าว.

"ครับ!"นักบวชเซอคงกล่าวออกมาในทันที.

"พรุ่งนี้เย็น,คืนเดือนเพ็ญเริ่มทำพิธี."

"รับทราบ!"เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

สองวันแล้วที่ปิงเสวียนจากไป,อาวุโสเจาที่เรียกทุกคนมารวมกัน.

"จูเหรินได้เรียกตัวข้าเข้าพบแล้ว! "สายตาของอาวุโสเจาที่เต็มไปด้วยความกังวล.

ได้ยินคำพูดดังกล่าว,ทุกคนที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,เร็วขนาดนี้เลยรึ? อาจารย์อาเพิ่งออกไปเท่านั้น.

"คนของพวกเจ้าติดต่อคนแดนเทพอมตะได้แล้วรึ?"อาวุโสเจาที่จ้องมองไปยังเป่ยชิงซือด้วยท่าทางเป็นกังวล.

"เร็วๆนี้! อย่างน้อยพวกเขาน่าจะกำลังเดินทางมา."เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เอาล่ะ,หลังจากนี้ตามข้าไป,พวกเจ้ารอคอยอย่างเงียบๆจนกว่าจะเห็นจู่เหริน,ห้ามกล่าวสิ่งใดทั้งนั้น."อาวุโสเจากล่าว.

"อืม!"ทุกคนพยักหน้า.

ทุกๆคนเวลานี้ที่ก้าวตามอาวุโสเจา,ซึ่งตอนนี้ที่ลานตะวันออกมีคนอยู่เป็นจำนวนมาก.

ทุกคนต่างก็พยักหน้ารับรู้กันและกัน,ก่อนที่จะออกจากหุบเขามาเงียบๆ.

ซึ่งที่ด้านนอกมีเซอกงคอยนำทาง.

"พวกเจ้าคือกลุ่มสุดท้ายแล้ว,ตามข้ามาเร็วเข้า!"เซอคงกล่าว.

"อืม!"ทุกคนพยักหน้า.

ไม่นานหลังจากนั้น,เซอคงก็นำทุกคนไปยังตำหนักหลวง,ที่ด้านนอกนั้นมีเหล่าองค์รักษ์คอยดูแลอยู่,เซอคงที่นำคนเข้ามาเป็นจำนวนราวๆหนึ่งพันคน.

เซอคงที่จ้องมองทุกคนที่กำลังก้าวเข้าไป,ทันใดนั้นก็มองไปยังคนผู้หนึ่งข้างๆอาวุโสเจา,จงเสวย.

เซอคงที่จ้องมองแผ่นหลังของจงเสวย,แววตาที่รู้สึกแปลกประหลาด,ราวกับว่าเคยพบมาก่อน,ทว่าคิดไม่ออก,ก่อนที่กลุ่มคนดังกล่าวจะหายไปจากสายตาของเซอคง.

เซอคงส่ายหน้าไปมา,ไม่คิดถึงความแปลกอีกต่อไป,ต้องไม่ลืมว่าแผ่นหลังของคนต่างก็เหมือนกันมากมาย,เขาหันหน้ากลับไปปกป้องเมืองต่อไป.

จงซานที่เดินเข้ามาในตำหนักหลวงซึ่งด้านในนั้นมีคนมากกว่าพันคน,กระจายอยู่รอบๆ,อยู่ภายในค่ายกล,ซึ่งมีองค์รักษ์คอยปกป้อง,มีองค์รักษ์ประจำอยู่มากมาย.

กลุ่มของพวกเขามีขันทีคนหนึ่งนำทาง,เข้าไปในตำหนัก,ผ่านห้องโถงใหญ่,ซึ่งมีพื้นที่ไม่ใหญ่นัก,ก่อนที่จะลงมายังใต้ดินที่มีห้องโถงขนาดใหญ่.

จงซานที่ก้าวตามขันทีลงไปด้านล่างช้าๆ.

ตลอดสองข้างทางมีองค์รักษ์ยืนประจำการ,บนผนังมีมุกราตรีคอยส่องแสงสว่างให้แสงพื้นที่รอบๆ.

จงซานกวาดตามองพื้นที่รอบๆ,ขนาดของห้องนั้น,ดูเหมือนว่ามันจะมีขนาดใหญ่โตกว่าห้องใต้ดินของเขาในอดีตถึงสองเท่าทีเดียว.

นับเป็นพื้นที่ใต้ดินที่ใหญ่โตมาก.

ที่มุมหนึ่งของห้อง,มีคนจำนวนมากยืนอยู่,ราวๆ 9000 คน.

อย่างไรก็ตาม,คนเหล่านั้นไม่ใช่คนสำคัญ,ทว่าใบหน้าของพวกเขาดูแล้วราวกับว่ากำลังป่วยอยู่.

รอบๆลานนั้น,มีคูน้ำที่แปลกประหลาด,มีอักษรรูนมากมาย,เป็นรูปร่างของปิศาจที่หลากหลาย,บนคูนามที่เชื่อมต่อไปยังบ่อน้ำที่มุมสามบ่อ.

บ่อน้ำขนาดใหญ่สามบ่อที่แตกต่างกัน,ในบ่อหนึ่งเต็มไปด้วยศิลาครวญวิญญาณ,ซึ่งเป็นสิ่งของที่จงซานได้ส่งออกไปก่อนหน้านี้,ส่วนอีกสองบ่อนั้นมีหัวใจของผู้คนและศพที่นำมารวมกันนั่นเอง.

หัวใจของคนมากมาย,กองอยู่เต็มเป็นภูเขา,จงซานสามารถบอกได้ด้วยสายตา,ดูเหมือนว่าหัวใจของคนมากมายเหล่านี้จะอยู่ในบ่อที่สอง,โลหิตที่เริ่มแห้งแล้ว,เป็นหัวใจมนุษย์ที่เริ่มมีตัวอ่อนของแมลงลงไปชอนไชเรียบร้อย,ดูน่าเกลียดน่ากลัวเป็นอย่างมาก.

ส่วนบ่อที่สามนั้น,มองดูแล้วขนลุก,เด็กเล็ก,ไม่,น่าจะบอกว่าศพเด็กที่ตายแล้ว,นอกจากนี้ยังเป็นศพเด็กที่ยังอยู่ในรก,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ศพเด็กเหล่านี้ถูกดึงออกมาจากท้องของหญิงสาวที่ท้อง,ด้วยความโหดร้ายอย่างที่สุด.

กองของศพทารกที่กองเต็มบ่อที่สาม,มีหนอนแมลงใต่ไปมายั่วเยี่ย,ทำให้ทุกคนพะอืดพะอมได้เลยทีเดียว.

บ่อทั้งสามบ่อ,ต่างก็เต็มไปด้วยอักขระปิศาจมากมาย,มีคลองที่เชื่อมต่อกันกับบ่อทั้งสามเชื่อมตรงไปยังท่านบูชาหยกตรงกลาง,ซึ่งส่องประกายแสงสีเหลืองระเรื่อออกมา,และยังมีอักษรรูนมากมายส่องประกายวับวาว,ดูแล้วน่าหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก.

"นี่คือแท่นบูชา!"เซียนเซิงซือกระซิบบอกจงซาน.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.