Immortality Chapter 373 Enters the northern battlefield
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 373 เข้าสู่สนามรบภาคเหนือ.
Chapter 373 Enters
the northern battlefield
进入北方战场
เข้าสู่สนามรบภาคเหนือ.
"ผู้ชายนี้ไม่มีอะไรดี,เสือผู้หญิง!"เห่าเม่ยหลีแค่นเสียงเหยียดหยันในทันที.
"เจ้าเป็นใครกัน,เจ้าพูดจาว่าร้ายกู่เหยี่ยเยี่ย,หมายความว่าอย่างไร?"หยิงหลานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลีที่ว่ากล่าวจงซานแสดงท่าทางไม่พอใจ.
"หยิงหลาน,อย่าได้เสียมารยาท,นี่คือเห่าเม่ยลี!"จงซานกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"ทุกคนที่ชะงักงันเล็กน้อย,จ้องมองด้วยท่าทางแปลกประหลาดไปยังเห่าเม่ยลี,จากนั้นก็ไม่กล่าวอะไรอีกต่อไป.
"โอ้ว!"หยิงหลานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี.
เห็นท่าทางทุกคน,เห่าเม่ยหลีหาได้ใส่ใจอะไร,"จงซาน,มีอะไรกัน?ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมานางบอกว่าเห็นเจ้ายังอยู่ในห้องโถงก่อนหน้านี้เลยอย่างงั้นรึ??"
เห็นท่าทางแก่นแก้วกดขี่ของนาง,ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
"ที่นางกล่าวนั่นคงหมายความว่า,ที่ในห้องโถงนั่น,ได้เห็นวาดภาพของข้าที่เหมือนกับตัวจริง,จึงได้คิดว่าข้างในนั้นเหมือนมีข้าอยู่ข้างในไงล่ะ,"จงซานถึงกับปาดเหงื่อและจ้องมองไปยังหยิงหลานให้เห็นตาม.
"ใช่!"หยิงหลานที่กล่าวรับในทันที.
เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางสงสัย,ใบหน้าที่ไม่อยากเชื่อ,ก่อนที่จะกล่าว่า,"ข้าและเจ้าเพิ่งจะกลับมา,พวกนางรู้อย่างงั้นรึว่าเห็นภาพวาดแล้วก็รู้ว่าเจ้าจะมา?
เพียงแค่มองภาพวาดนี้นะ?เจ้าลองให้นางนำภาพวาดนั้นมาให้ข้าดูสักหน่อย."
เห่าเม่ยลีที่ดูเหมือนพูดจากไม่ยอมคน,ต้องการที่จะเห็นภาพวาดของเขา.
ดูเหมือนว่าจงซานจะรู้สึกปวดหัวอยู่เหมือนกัน,ภาพวาดรึ?
หยิงหลานจะมีภาพวาดเขาได้อย่างไร?
เขาที่เจอนางแทบทุกวัน,นางจะเก็บภาพวาดไว้ทำอะไร?
หยิงหลานที่กัดริมฝีปาก,จ้องมองไปยังจงซาน,ใบหน้าที่แดงระเรื่อเล็กน้อย,จากนั้นก็สะบัดฝ่ามือ,นำภาพของจงซานออกมาจากำไลเก็บของ.
"หืม?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย,ทุกคนที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,มีจริงๆรึ?
เป็นภาพที่ประณีตเป็นอย่างมาก,เป็นการวาดออกมาด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างมาก,รายละเอียดเล็กๆน้อย,วาดได้เหมือนตัวจริง,จงซาน,เป็นจงซานจริงๆ!
จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,เหว่ยไท่จงที่อยู่ข้างๆก็ขมวดคิ้วด้วยเช่นกัน,ก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆ.
"เห็นรึยัง?หยิงหลานที่เก็บภาพวาดดังกล่าวทันที,ก่อนที่จะลอบมองไปยังจงซาน.
หยิงหลานมีรูปของจงซานอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้จากที่ดู,ยังวาดออกมาได้อย่างประณีตเป็นอย่างมาก,นี่เป็นฝีกมือของหยิงหลานอย่างงั้นรึ?
"อืม!
ก็แค่รูปภาพหักๆ,ไม่เห็นมีอะไรพิเศษ,"เห่าเม่ยลีที่ส่ายหน้าไปมา.
ทว่าทันใดนั้นมังกรทองขนาดใหญ่โต,ก็ลดขนาดลงอย่างรวดเร็ว,พริบตาเดียวก็ใต่ขึ้นไปอยู่บนไหล่ของเห่าเม่ยลี.
"สายโลหิตมังกรต้นกำเนิดอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วจ้องออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หืม,ตาแก่,ตาแหลมคมเหมือนกันนี่!"เห่าเม่ยลีที่กล่าวออกมาอย่างไม่เกรงใจ.
ได้ยินคำพูดของเห่าเม่ยลีแล้ว,อี้เหยี่ยนที่ได้แต่ส่ายหน้าไปมา
ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เห่าเม่ยลี,ข้าและคนอื่นๆนั้นไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน,มีคำพูดหลายคำที่ต้องการกล่าว,ข้าจะให้ไท่จงพาเจ้าไปดูรอบๆเป็นอย่างไร?"จงซานกล่าว.
"อืม,ได้,ข้าไม่ต้องการรบกวนการพูดคุยของเจ้าหรอก!"เห่าเม่ยลีพยักหน้า.
"ไท่จง!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"เหว่ยไท่จงกล่าวรับคำในทันที.
จากนั้นเหว่ยไท่จงก็พาเห่าเม่ยลีออกไป,เห็นเห่าเม่ยลีจากไปแล้ว,ทุกคนถึงกับต้องถอนหายใจยาว.
"เอาล่ะ,เข้าไปในตำหนัก,พวกเรามีอะไรต้องปรึกษาหารือกันอยู่ไม่ใช่รึ?"จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,หยิงหลาน,หลินเซียวและอี้เหยี่ยนก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน,ดูเหมือนว่าเขาจะเพิ่งกลับมาจริงๆ,น้ำเสียงนั้นดูท่าทางจริงจัง.
จงซานที่ก้าวเข้าไปข้างในห้อง,ที่มุมหนึ่ง,ร่างแยกเงาของจงซานที่เคลื่อนที่เข้าหาร่างหลัก,ก่อนที่จะรวมร่างกันอีกครั้ง.
"กู่เหยี่ยเหยี่ย,ท่านได้บอกกับข้าและเยี่ยเยี่ยหลินก่อนหน้านี้,ให้จัดการกับเหล่าสำนักทุกสำนักในเกาะหมาป่าสวรรค์ให้สิ้,ให้พวกเขายอมแพ้หรือจากไป,หากขัดขืนให้กำจัดในทันที,ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว"หยิงหลานที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม,ในเมื่อเรื่องนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว,ต่อไปให้คงถึงเวลาเคลื่อนทัพไปยังสนามรบทิศเหนือ."จงซานพยักหน้า.
"ดูเหมือนว่าราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงนั้น,จะไม่มีประโยชน์ที่จะใช้ในการกั้นขวางราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่เอาไว้ได้แล้ว."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"ในเวลานี้,ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่คงถึงคราวเอาจริง,ต้องการกำจัดราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสามให้สิ้นแล้ว,ราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสามเองดูเหมือนว่าจะเริ่มถอยล่นครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วในเวลานี้!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ไม่ใช่ว่าหลิวเต๋านั้นไม่ต้องการฝึกฝนกองกำลังของพวกเขาแล้วหรอกรึ?ในเมื่อเป็นเช่นนี้,พวกเราก็ต้องเปลี่ยนเป็นแผนแรกเริ่ม,ราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงคงไม่สามารถใช้ยึดครองราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ได้แล้ว,คงถึงเวลารับพวกเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังกษัตริย์ต้าเจิ้งแล้ว,อี้เหยี่ยนรับผิดชอบในการรวบรวมทหารเหล่านั้น,พรุ่งนี้ออกเดินทาง,ไปยังแนวหน้าดำเนินตามแผนที่ได้วางไว้."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับในทันที.
"หยิงหลานและหลินเซียว!
พวกเจ้าไปจัดเตรียมทัพให้พร้อม,หลังจากนี้สิบวัน,ให้ยกทัพออกไปในทันที."จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทั้งสองที่ตอบรับในทันที.
"แล้วฝ่าบาทล่ะ?"อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้ากำลังรอคำตอบ,หากได้คำตอบเมื่อไหร่,ข้าจะออกเดินทางทันทีเช่นกัน."จงซานกล่าว.
"คำตอบรึ?"คนทั้งสามที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ข้ารู้สึกว่าราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ในเวลานี้,อาจจะมีกองกำลังเสริมที่คาดไม่ถึงซ่อนอยู่,ข้าได้ให้เซียนเซียนเชิญต้าเสวียนชา,ต้องการรอว่าเขาจะยินดีหรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตี้เสวียนชา?เขา?
คงยากที่จะยอมรับ."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้ารู้,ทว่า,ไม่ว่าอย่างไร,ก็ต้องลองดูก่อน,ตี้เสวียนชานั้นข้าไม่ได้คาดหวังนัก,ข้ารอเซียนเซียนมาถึง,ข้าจะออกเดินทางทันทีเช่นกัน."จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม!"คนทั้งสามที่พยักหน้ารับ.
...........
ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,ภายในห้องอักษรของหลิวเต๋า.
หลิวเต๋าที่นั่งอยู่บนโต๊ะ,ที่ด้านหน้านั้นมีเหล่าข้าราชบริพารอีกหลายคน.
"ฝ่าบาท,สงครามใหญ่ได้เปิดฉากแล้ว,ราชวงศ์ของพวกเขาได้บุกเข้าประชิด,ราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสามได้ถอยล่นออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า."ขุนนางผู้หนึ่งที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"เรื่องนี้เป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว,ทว่าเมื่อเร็วๆนี้ข้ากับรู้สึกไม่ดีนัก."ขุนนางคนหนึ่งกล่าวออกมา.
"ถูซิว,เจ้ากล่าวมา!"หลิวเต๋าที่จ้องมองไปยังขุนนางคนดังกล่าว.
"ครับ,เฉินรู้สึกว่า,ชัยชนะของพวกเรานั้น,มันน่าจะง่ายดายกว่านี้."ถูซิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"นั่นก็เพราะว่า,ในสนามรบนั้น,มีกองกำลังราชวงศ์กษัตริย์ถึงสี่แห่งกำลังต้านพวกเราอยู่.
"สี่รึ? ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง?
ฝ่าบาท,ท่านกำลังจะกล่าวว่าราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งได้เข้าร่วมสงครามครั้งนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?"ถูซิวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม,เจ้าจงรายงานข้อมูลล่าสุดมา!"หลิวเต๋าที่ชี้ไปยังขุนนางคนหนึ่ง.
"ครับ,ข่าวที่พวกเราได้รับมาเมื่อเร็วๆนี้,บนเกาะหมาป่าสวรรค์,ทุกสำนักที่มีอยู่นั้น,ถูกราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งกำจัดไปจนหมดสิ้นแล้ว,นอกจากนี้เหล่าทหารสังเกตการณ์ที่พวกเราส่งออกไปสำรวจนั้น,กับถูกมือสังหารลอบสังหารไปจนหมด."ขุนนางผู้นี้กล่าว.
"ถูกกำจัดหมดเลยรึ?
ถูกมือสังหารสังหาร?"ถูซิวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,เจ้ามีอะไรจะกล่าวอย่างงั้นรึ?"หลิวเต๋าที่จ้องมองไปยังถูซิว.
"เมื่อเร็วๆนี้พวกเราที่เข้าประจันหน้ากับกองกำลังของต้าเจิ้ง,เหล่าทหารสังเกตการเองก็ถูกสังหารไปจนสิ้น,นี่คงจะเป็น,องค์รักษ์เงาของต้าเจิ้งเป็นแน่."ถูซิวกล่าวออกมา.
"อืม,ยี่สิบปีที่แล้ว,ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งเพิ่งถูกตั้งขึ้นมา?
ก่อนหน้านี้มีเพียงแค่ดินแดนของโลกปุถุชน,คาดไม่ถึงเลยว่าราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งจะพัฒนารวดเร็วขนาดนี้,เร็วจนเกินไปแล้ว,มีเจตนาร้ายอะไร,นอกจากนี้กองทัพของพวกเขายังมีพลังฝึกตนไม่ต่ำเลย,สามารถที่จะคุกคามราชวงศ์ของพวกเราได้เลย,ยี่สิบปีเองรึ?
เป็นไปได้อย่างไร? พวกเขามีหินวิญญาณมากมายขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่,พื้นที่รอบๆนั้นมีพลังวิญญาณหนาแน่นอย่างงั้นรึ?
จะเป็นไปได้อย่างไร"หลิวเต๋าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นไปได้อย่างไร,พวกเขามีศิลาวิญญาณมากกว่าฝ่าบาทอย่างงั้นรึ?
แล้วพวกเขาจะได้ศิลาวิญญาณมากมายมาจากใหนกัน? ถึงแม้ว่าจะได้รับการทำพันธะสัญญากับตี้เสวียนชา,ทว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่ตี้เสวียนชาจะมอบเงินทุนอะไรให้กับพวกเขา."เสนาธิการคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทว่าดูเหมือนว่าจะข่าวที่พวกเราได้รับมา,พวกเขามีศิลาวิญญาณมากมายจริงๆ."หลิวเต๋าที่แสดงท่าทางเป็นกังวลเช่นกัน.
"ฝ่าบาท,เช่นนั้นเกี่ยวกับราชวงศ์ต้าเจิ้ง,พวกเราคงไม่สามารถปล่อยพวกเขาเอาไว้ได้แล้ว,จะต้องเร่งรีบจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด,ไม่สามารถให้โอกาส,พวกเขาเพิ่มความแข็งแกร่งได้มากกว่านี้แล้ว."ถูซิวกล่าว.
"ดี,เช่นนั้นพวกเจ้าต้องการทำการให้เร็วขึ้น,แจ้งไปยังกองทัพทุกกอง,ให้เร่งรีบยึดครองพื้นที่ภาคเหนือให้เร็วที่สุด,เพื่อกุมกำลังทั้งหมดในเขตแดนรอบๆนี้ให้ได้."หลิวเต๋ากล่าว.
"รับทราบ!"ถูกซิวที่ตอบรับในทันที.
สนามรบทิศเหนือ.
สงครามได้เปลี่ยนไปทันที,กองกำลังของราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ที่กำลังบุกเต็มกำลัง,ราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสามตอนนี้พ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเหล่า,เหล่าประชาชนมากมายของราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสามนั้นต่างเต็มไปด้วยความเกลียดชัง,คิดหาวิธีต่างๆนาๆเพื่อต่อต้านราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่.
อย่างไรก็ตามราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงเวลานี้,กลับเริ่มเปลี่ยนแผนการในทันที,พวกเขาไม่ทำการต้านทานราชวงศ์จักรพรรดิหยินเย่วอีกต่อไปแล้ว,พวกเขาเปลี่ยนไปโจมตีราชวงศ์กษัตริย์พันธมิตรอื่นๆแทน.
จะเป็นไปได้อย่างไร?
ราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงเป็นบ้าไปแล้ว?พวกเขากำลังทำอะไร?
ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะเลือดขึ้นหน้ายอมรับความพ่ายแพ้แล้วอย่างงั้นรึ?
หรือเป็นไปได้ว่าราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงนั้นได้ยอมศิโลราบราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่แล้ว?
สนามรบเวลานี้เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย,ความแข็งแกร่งของราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงนั้นไม่ธรรมดาเลย,ก่อนหน้านี้ที่เป็นกองทัพที่ธรรมดาทั่วไป,ทว่าเวลานี้กลับร้ายกาจ,ทรงพลังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน.
ภายในหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้,ราชวงศ์ต้าหมิงที่บุกประชิดพื้นที่รอบๆอย่างหนักหน่วง,ช่วงชิงพื้นที่ได้อย่างมากมาย.
ภายในสนามรบเวลานี้กลายเป็นราชวงศ์จักรพรรดิหยินเย่วและราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงที่แย่งชิงพื้นที่กัน,สองราชวงศ์วาสนา,ยึดครองเมืองและพื้นที่ในเขตแดนภาคเหนือ,กอบโกยพื้นที่ไม่หยุดหย่อน.
ภายในกระโจมใหญ่ของราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิง,อี้เหยี่ยนทีนั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,มีเหล่าขุนพลที่รอคอยอยู่รอบๆ,ซึ่งเป็นคนที่อี้เหยี่ยนนำมา,ก่อนหน้านี้พวกเขาคือเหล่าขุนพลของราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิง,ในเวลานี้เมื่อเห็นการบัญชาการของอี้เหยี่ยนแล้วก็เกิดความชื่นชมเป็นอย่างมาก,นี่คือแม่ทัพที่ร้ายกาจนัก.
"เถี่ยเสวี๋ย!"อีเหยี่ยนที่กล่าวออกมา.
"อยู่นี่แล้ว!"เถี่ยเสวี๋ยที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ที่ด้านหน้านั้นเป็นกำแพงของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเหยี่ยน,ตอนนี้ที่ด้านหลังกำแพงนั้นว่างเปล่า,เจ้านำกองกำลัง
400,000 นาย,เข้าไปยึดกลับมา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"จอมพล,ที่ทิศตะวันออกและทิศตะวันตกของพวกเรามีศัตรูเข้ามาประชิดด้วย,จะทำอย่างไรดี?"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"โปรดวางใจ,หลินเซี่ยวและหยิงลาน,น่าจะมาถึงเรียบร้อยแล้ว."อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับรอง.
"น้อมรับคำสั่ง!"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวรับคำในทันที.
ในเวลาเดียวกัน,เหมือนดั่งที่อี้เหยี่ยนคาดการณ์,ทิศตะวันออกเฉียงใต้และทิศตะวันตกเฉียงใต้ของอี้เหยี่ยน,ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ได้มีกองกำลังขนาดใหญ่มาประจำการ,พร้อมกับชูรบปลิวไสว.
ธงแม่ทัพที่มีการปักเป็นตัวอักษรสีทองขนาดใหญ่.
"หลิน!"กองกำลังที่
1 ของต้าเจิ้ง,หลินเซียว.
"เหว่ย!"กองกำลังที่สองของต้าเจิ้ง,เหว่ยหยิงหลาน!
กองกำลังทั้งสองที่ได้ยกประชิดดินแดนภาคเหนืออย่างเป็นทางการแล้ว!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น