Immortality Chapter 340 The enmity of Jian Hong

Immortality Chapter 340 The enmity of Jian Hong

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 340   ความแค้นของเจี้ยนหง.

Chapter 340 The enmity of Jian Hong

剑红之仇

  ความแค้นของเจี้ยนหง.

บนเมฆสีขาว,จงซาน,เฉียนโหยว,อาต้าและอาเอ้อ,ที่กำลังเดินทางไปยังเมืองเยว่หมิงในเวลากลางวันบ่ายๆ.

"เซียนเซิง,ยังต้องการที่จะฝึกฝนสุ่ยอู๋เหินอยู่อีกเหรอ!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"สุ่ยอู๋เหิน,ควรค่าให้ฝึกฝน,นอกจากนี้เหตุการณ์ในเมืองเยว่หมิง,กองทัพไม่สามารถเข้ามายุ่งเกี่ยว,เช่นนั้นพวกเราจึงต้องมาเพียงแค่สี่คน!"จงซานพยักหน้า.

กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซานเป็นนัยน์พร้อมกับพยักหน้าให้.

 ...........

เมืองเยว่หมิง,บนหอคอยทิศใต้,ซึ่งมีไม้กากบาทถูกติดตั้งอยู่,บนไม้นั่น,มีเชือกที่แขวนอยู่.

มีศพสามศพที่ถูกรัดคอตรึงอยู่บนไม้กางเขน.

เสี่ยวหวัง,เสี่ยวหยวนเฟิงและเสี่ยวหยวนเติ้ง! ทั้งสามศพที่ถูกแขนไว้บนป้อมปราการบนประตูเมือง,ตากลมตากแดด,ถึงแม้ว่าจะตายไปแล้ว,ก็ยังไม่ถูกนำไปฝัง.

สามศพที่ถูกทหารจับแขวนคอ,สภาพน่าอนาถ,ห้อยอยู่บนประตูเมือง,เหล่าทหารมากมายที่เฝ้ายามกระจายตัวออกไปรอบๆอย่างเงียบๆ.

เสี่ยวหวัง,เป็นเสี่ยวหวังจริงๆ,อุปราชของต้ากวง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องมาตายด้วยสภาพที่เลวร้ายเช่นนี้!

ต้ากวงจบแล้ว,ราชวงศ์ต้ายวีที่เพิ่งถูกทำลายจนสิ้น,ราชวงศ์ต้ากวงตอนนี้โดดเดี่ยวถูกตัดความช่วยเหลือ,อีกทั้งอุปราชต้ากวงยังถูกทรมานศพตากแดดตากลม,เป็นการทำลายขวัญกำลังใจครั้งใหญ่ของต้ากวงเลยทีเดียว.

เหนือขึ้นไปบนป้อมปราการนั้น,มีชายหนึ่งคนที่ดูน่าเกรงขาม,ผู้นำของเหล่าขุนพล,สูงใหญ่ทรงพลัง,เป็นตัวตนที่เต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวเอง,มีความภาคภูมิใจจนถึงที่สุด.

นี่คือแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนกองกำลังที่หกของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,เซี่ยงปู่!

เซี่ยงปู่ผู้นี้,ครั้งหนี้เคยสอบเกอจวีได้อันดับหนึ่งในสาม,มีความเชี่ยวชาญในการรบ,ที่เหนือกว่าคนอื่นๆ,ดังนั้น,สถานะของเซี่ยงปู่นั้นจึงถูกยกระดับขึ้นเรื่อยๆ,ท้ายที่สุดก็ได้รับตำแหน่งแม่ทัพพิทักษ์แดนกองกำลังที่หกของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.

ก่อนหน้านี้,สงครามในสนามรบต้ายวี,เขาที่เสียหายจากฝีมือของอี้เหยี่ยน,คาดไม่ถึงเลยว่าเมื่อเข้าร่วมสนามรบของต้ากวง,เสียวหวังก็ทำให้เสี่ยวปู่ตกที่นั่งลำบากอีกครั้ง,ถูกโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ดูเหมือนว่าเขาจะเจ็บแค้นเสี่ยวหวังเป็นอย่างมาก,ถึงได้ทำเช่นนี้!

ตอนนี้คงจะทำให้เขาฮึกเหิมเป็นอย่างมาก,ศัตรูเก่า,เสี่ยวหวัง,กลายเป็นศพที่ห้อยอยู่ด้านหน้า!

ศพของเสี่ยวหวังที่ห้อยอยู่,ในทางหนึ่งก็เพื่อลดทอนกำลังใจของทหารต้ากวง,อีกทางหนึ่ง,เป็นการล่อเหล่าคนที่ภัคดีต่อเสี่ยวหวัง,เหล่าขุนพลที่ต้องการแก้แค้นให้เสี่ยวหวัง,จะมีคนต้องการแก้แค้นให้กับเสี่ยวหวังหรือไม่?

กองกำลัง 2 ล้านคนที่ซุ่มโจมตีอยู่รอบๆเมืองเยว่หมิง! รอคอยจัดการคนที่เดินทางมาแก้แค้น.

ในหนึ่งเดือนนี้,พวกเขาสามารถทำลายกองทัพที่ถูกล่อมาจำนวน 5 แสนที่ต้องการแก้แค้นให้เสี่ยวหวัง.

เซี่ยงปู่มั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมาก,เหตุการณ์ยังคงดำเนินไป,เขาที่สามารถกำจัดทหารรวมกันถึง 1 ล้านคนไม่ได้ยากเย็นนัก,สิ่งสำคัญที่สุด,เหล่าทหารที่ถูกส่งออกมานั้น,จะทำให้การป้องกันเมืองต่างๆในต้ากวงอ่อนแอลง,และเขาก็จะส่งทหารออกไปโจมตีเมือง,นับว่าสามารถสร้างความดีความชอบใหญ่หลวง.

เซี่ยงปู่ที่จ้องมองไปยังศพของเสี่ยวหวัง,พร้อมกับเผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.

เซี่ยงปู่ที่ส่งทหารรักษาการออกไปรอบๆ,มากมาย! เวลานี้ไม่มีใครกล้าบุกเขามา.

ในเวลากลางวันอากาศที่ร้อนแรง.

ประตูเมืองทิศใต้,ที่ไกลออกไปนั้นก็ปรากฏหญิงสาวในชุดสีแดงชาติปรากฏขึ้นในทันที,ใบหน้าของนางที่มืดมน,มีหิมะมากมายที่หมุนวนบนอยู่บนท้องฟ้า.

ดวงตาของหญิงสาวที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,น้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสายโลหิต,ใบหน้าที่ดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก,เวลานี้นางกำลังจ้องมองขึ้นไปบนประตูเมืองน้ำตาโลหิตที่ไหลออกมาไม่หยุด,มีศพสามศพที่ถูกแขวนอยู่บนประตูเมือง,.

นางที่ก้าวเข้าไป,ก้าวแล้วก้าวเล่า,ตรงไปยังป้องปราการบนป้อมประตูเมืองในทันที.

บนป้อมปราการ,เซี่ยงปู่ที่ขมวดคิ้วไปมา,เหล่าทหารทางทิศใต้ไม่กล้าที่จะขยับ,ทำไมถึงได้ปรากฏหญิงสาวขึ้นมามากมายอย่างงั้นรึ?

เขาที่โบกมืออย่างนุ่มนวล,ทหารราวๆ 300 นาย,ที่ออกมากจากประตูเมือง,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังหญิงสาวคนดังกล่าว,ศรปราณทะลวงที่ถูกง้าง,รอคำสั่งจากหัวหน้า,ตอนนี้เล็งไปยังหญิงสาวคนดังกล่าว.

กับท่าทางที่ทุกข์ใจของนาง,นางที่จ้องมองไปยังบนประตูเมือง,กระบี่ยาวของนางที่กวัดแกว่งไปมา.

"ซี่ๆๆๆๆ"

ประกายแสงที่สว่างวูบ,คนทั้งสามร้อยคนไม่ขยับ,หญิงสาวคนดังกล่าวที่ก้าวต่อไปด้านหน้า,ก้าวผ่านคนทั้งสามร้อยคนที่หยุดหนึ่ง,ปล่อยให้นางผ่านไป,โดยที่ทหารทั้งสามร้อยคนนั้นไม่เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย.

"หมายความว่าอย่างไร?"เซี่ยงปู่ที่รู้สึกฉุนเฉียวจ้องมองลงไปด้านล่าง.

หลังจากนั้นหนึ่งลมหายใจ,เซี่ยงปู่ก็รับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น,คนทั้งสามร้อยคนที่ออกมาโจมตีหญิงสาวคนดังกล่าว,ขณะที่นางตะวัดกระบี่ออกไปก่อนหน้านี้,ทุกคนที่ถูกตัดออกเป็นสองท่อนไปแล้ว,เวลานี้ร่างกายของพวกเขาที่ค่อยๆเลื่อนออกมา,โลหิตพุ่งกระฉูด,ไปทั่ว,พริบตาเดียว,พวกเขาทุกคนถูกแยกออกเป็นสองท่อนพร้อมๆกัน.

เห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,เหล่าขุนพลที่อยู่บนประตูเมืองต่างก็หวาดผวาไปตามๆกัน!

"ทหารทุกคนเตรียมตัวรับมือศัตรู!"เซี่ยงปู่ที่คำรามเสียงดัง.

"ตรึม,ตรึม,ตรึม...."

เสียงกลองรบเสียงดังสนั่น,ประตูเมืองที่เปิดขึ้น,เหล่าทหารมากมายที่หลั่งไหลออกนอกประตูเมือง,ตอนนี้ออกมาป้องกันป้อมปราการเอาไว้.

"ยิง!"

คำสั่งที่ถูกสั่ง,ศรปราณมากมายที่ถูกยิงออกไปเป็นห่าฝน,พุ่งตรงไปยังหญิงสาวในชุดสีแดงเพลิง.

เหล่าลูกศรที่มืดฟ้ามัวดิน,หล่นลงตรงหน้าของหญิงสาวคนดังกล่าว.

ทันใดนั้นกระบี่ของนางที่ตวัดขึ้นไปบนท้องฟ้า.

"เปรี้ยง!!!"

ศรปราณทะลวง 40,000-50,000,ถูกกระบี่สับไปพร้อมๆกันในทันที,และพื้นที่รอบๆปรากฏเป็นกระบี่ 70,000-80,000 เล่ม,ปรากฏขึ้น,เพียงแค่การสะบัดกระบี่ครั้งเดียวของนาง,กระบี่ของนางที่ตัดทุกอย่างที่ขวางหน้า.

หญิงสาวผู้นี้มีเพลงกระบี่ที่ไม่ธรรมดา,ทุกคนที่ตะลึงงัน,นี่มันอสุรกายตนใดกัน?

"ฆ่า!!!"เซี่ยงปู่ที่ยังคงออกคำสั่ง.

ทหารกว่าหนึ่งแสนคน,ที่พุ่งตรงไปยังหญิงสาวชุดสีแดง,ด้วยการทำลายศรปราณทะลวง,จำเป็นต้องใช้พลังไปเป็นจำนวนมาก,หญิงสาวชุดสีแดงคงจะใช้พลังไปไม่น้อยแล้ว.

อย่างไรก็ตาม,ความแข็งแกร่ง,นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริง!

กระบี่ของหญิงสาวชุดสีแดงชาติ,ที่ตวัดออกไปอีกครั้งหนึ่ง,ไม่ใช่วิชาเหมือนก่อนหน้า,แต่เป็นปราณกระบี่ที่โผทะยาน.

บนพื้นดิน,ที่ปรากฏปราณกระบี่พุ่งขึ้นมา,ปราณกระบี่มากมายที่ผุดขึ้นมาจากพื้น,ปราณกระบี่นับล้าน,ที่ทะยานขึ้นไปบนฟ้า.

"อ๊ากๆๆๆ"

 "อ๊ากๆๆๆๆ"

เสียงร้องเจ็บปวดทรมานที่ดังขึ้น,ปราณกระบี่นับล้าน,ทรงพลังแข็งแกร่งไร้ที่สิ้นสุด,กับทหารที่มีพลังฝึกตนไม่สูงนัก,ร่างกายที่ถูกตัดเป็นเสี่ยงๆ,ขาดเป็นสองท่อนแม้แต่โล่ของพวกเขา,ส่วนคนที่มีพลังฝึกตนสูงระดับก่อตั้งวิญญาณ,แม้จะยังป้องกันได้,ทว่าด้วยปราณกระบี่นับล้าน,สุดท้ายพวกเขาก็ถูกสังหารไปอยู่ดี,เหล่าทหารมากมาย,ถูกสังหารไปพร้อมกัน,ชิ้นส่วนของทหารที่ลอยว่อนไปบนอากาศ.

"ตูมมมมมม!"

เหล่าขุนพลที่นำทัพออกไปถูกสังหารหลายหมื่นไปในทันที.

ปราณกระบี่ห้าหมื่นสายที่พุ่งขึ้นไปบนฟ้า,พุ่งตรงไปยังกำแพง.

"อ๊ากกๆๆๆ"

"อ๊ากกๆๆๆ"

เหล่าทหารบนกำแพงทันใดนั้นก็ตายไปอีก 30,000,ก่อนที่ปราณกระบี่จะหายไป!

กระบี่เดียว,สังหารทหารไป 130,000 นายเลยรึ?

ทุกคนถึงกับขวัญหนีดีฝ่อ! เสียวปู่,เวลานี้ที่เต็มไปด้วยความอหังการเปลี่ยนเป็นร้อนรนขึ้นมาทันที.

นับตั้งแต่ต้นจนจบ,สายตาของหญิงสาวชุดแดงเพลิงยังคงจ้องมองศพของเสี่ยวหวังไม่วางตา!น้ำตาโลหิตที่ไหลออกมาเป็นสาย,บนป้อมปราการเมืองนั้น,ทหารที่รัดคอเสียวหวังไว้บนไม้กางเขน,นางที่เห็นภาพดังกล่าว,ภายในหัวใจที่เจ็บปวด,อย่างหามิได้,ยังไม่ได้สัมผัสด้วยซ้ำ,ทว่าทันใดนั้น,ไม้ที่แขวนอยู่ก็ล่วงหล่นลงมา.

ศพของเสี่ยวหวังที่หล่นลงมา,สายาตาของนางที่เบิกกว้าง,จ้องมองไปยังทหารด้วยความดุร้าย.

"ตูมมมมมมม"

ร่างของทหารที่อยู่ใกล้ๆระเบิดออกมาด้วยปราณกระบี่ของนาง.

พวกเขาได้แค่มอง.

ทหารทุกคนที่ไม่กล้าขยับ!

ศพของเสี่ยวหวังที่ล่วงหล่นลงมา,หญิงสาวชุดสีแดงที่ก้าวเข้าไปรับ,ไม้แขวนที่หล่นไปอีกฝัง,บนศพของเสี่ยวหวังยังคงมีเชือกห้องอยู่.

ในเวลานี้,น้ำตาของหญิงสาวที่หลั่งไหลเป็นสายโลหิต! พร้อมกับปลดเชือกออกจากคอของเขา,มือของนางที่ยื่นออกไปลูบใบหน้าของเขาไปมา.

"เจ้าตื่นสิ! เจ้าฟื้นเร็วเข้า!"หญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น.

"อย่าปล่อยให้ข้าอยู่คนเดียว,เจ้าฟื้นเร็ว,เจ้าเคยบอกกับข้า,จะมาอยู่กับข้าหลังจากสิ้นสงคราม,พวกเราจะกลับไปยังบ้านเกิดอาศัยในอยู่ป่าเขา,เจ้าฟื้นเร็วเขา,เจ้าฟื้นเร็ว! เจ้าคนหลอกลวง,เจ้าจะหลอกข้าไปถึงเมื่อไหร่?"หญิงสาวดังกล่าวยังคงลูบใบหน้าของเสี่ยวหวัง,พร้อมกับกอดร่างของเขา,อย่างไรก็ตามเสี่ยวหวังก็ไม่ขยับอีกต่อไปแล้ว.

บนป้อมปราการ,เซี่ยงปู่ที่จ้องมองตากลมโต,เห็นหญิงสาวคนดังกล่าวที่กำลังพูดกับศพของเสี่ยวหวัง,เขาไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย,ได้สั่งทหารหนีออกจากเมืองทางประตูทางทิศตะวันออกอย่างรวดเร็ว.

โจมตีรึ? จะโจมตีอย่างไร? หนีซิ!

หญิงสาวที่ยังคงกอดศพของเสี่ยวหวังร้องไห้ไม่หยุด,ทันใดนั้นนั้น,หญิงสาวที่จ้องมองไปยังศพของเสี่ยวหวัง,ตรวจสอบรอบๆ,ก่อนที่จะนำแผ่นริ้วหยกออกมาจากปากของเสี่ยวหวัง.

นางที่สัมผัสเบาๆ,แผ่นริ้วหยกที่ส่งเสียงออกมาในทันที,เป็นเสียงสุดท้ายของเสียวหวังที่ถูกทิ้งเอาไว้.

เจี้ยนหง,ข้าขอโทษ,ข้ากำลังจำตายแล้ว,นี่คือเสียงสุดท้ายที่ข้าบันทึกเอาไว้,พรึดๆๆๆ(เสียงโลหิตพ่นจากปาก) ไม่คิดเลยว่าข้าเสียวหวังจะต้องมาตายเช่นนี้,ท้ายที่สุดก่อนตาย,ข้าได้คิดถึงเรื่องมากมายที่เกิดขึ้น,คิดถึงชีวิตของเข้า,ในอดีตที่ผ่านมา.

ข้าเสียวหวัง,ชั่วชีวิตนี้,มีผู้หญิงสองคน,หนึ่งคือหรูเหยี่ยน,อีกหนึ่งคือเจ้า,นามเดิมของข้ามีนามว่า,เสี่ยวปิงอี้,หรูเหยี่ยน,หลังจากที่นางตายไปแล้ว,หัวใจของข้าก็ตายไปแล้ว,จวบจนเมื่อข้าได้มาเจอเจ้า.

หรูเหยี่ยน,ข้ารักหรูเหยี่ยนมาก,ถึงแม้ว่าข้าจะทำให้เจ้าโกรธซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ทำให้เจ้าหึงหวงเรื่องนี้,แต่ข้าก็ยังรักนางเช่นเดิม! จวบจนข้าต้องตายไปด้วยความยึดมั่น,ฟ้าดินคงต้องการเตือนข้า.

ในอดีตนั้นนางได้ตายไปเพื่อข้า,วันนั้นที่ข้าได้เห็นวิญญาณนาง,แน่นอนข้าก็ได้ตายไปพร้อมกับนางแล้ว,ทุกๆคนเองก็เห็นว่าเข้าโศกเศร้าแค่ใหน,พวกเราที่เคยให้คำมั่นว่าจะเดินทางข้ามแม่น้ำยมโลกด้วยกัน,ทุกคนก็รู้,มันคือความต้องการของข้า,ข้าที่เคยสัญญาว่าจะอยู่กินกับนางไปจวบจนชั่วชีวิต,แก่เฒ่า,อยู่ร่วมกันแม้แต่ตายไปด้วยกัน.

ในเวลานั้น,ในความเป็นจริงข้ากับทิ้งหรูเหยี่ยนไป,ก้าวเข้าสู่ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง,เพื่อแสวงหาความเป็นอมตะ,มันเป็นเรื่องหลอกลวง,เหมือนเมฆที่ล่องลอยไร้จุดหมาย,ที่ข้าต้องเดินไปข้างหน้านั้นเป็นความเห็นแก่ตัวเล็กๆของข้า,ทว่าถึงกระนั้นข้าเองก็มีความสุขด้วยเช่นกัน,นั่นก็เพราะว่าข้าเองก็รักเจ้า!

เพื่อหรูเหยี่ยน,ข้าไม่ต้องการมีชีวิตแล้ว,เพื่อเจ้า,ข้ากับต้องการมีชีวิตอีกครั้ง!

เจี้ยนหง! ข้ารักเจ้าจริงๆ!

ด้วยเรื่องของหรูเหยี่ยน,ข้าไม่คิดว่ามันจะทำให้เจ้าเกิดความหึงหวงขนาดนี้,แม้ว่าข้าจะบอกว่าข้าได้ลืมไปแล้ว,ทว่า,แท้จริงแล้วข้ากับไม่เคยลืมเลย,แม้ว่าภพหยิน-หยางจะอยู่ห่างไกลแสนไกล,ทว่าภายในใจกลับไม่สามารถละทิ้งความรู้สึกได้,ความทรงจำนั้นมันยังตราตรึงเอาไว้อย่างแน่นหนา,ข้ารู้ดีถึงแม้ว่าจะสามารถผนึกความทรงจำได้,ทว่าความรู้สึกนั้นกลับไม่สามารถทำได้เลย.

ในวันนั้นในใจส่วนหนึ่งเมื่อข้าได้เห็นหรูเหยี่ยน,ความปรารถนาของข้าได้ประสบผลแล้ว,ในเวลานั้น,ข้าต้องการที่จะมีชีวิตอยู่จริงๆ,ข้าต้องการมีชีวิต,มีชีวิตเป็นอย่างมาก,เพราะว่าข้ารู้ดีในตำหนักเทพกระบี่นั้น,ยังมีหญิงสาวที่ข้ารักอีกคนที่รอข้าอยู่เสมอ.

ในเวลานี้,ภายในใจของข้ารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก,ข้าไม่ควรที่จะรับปากราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงเอาไว้เลย,ข้าได้รู้แล้วว่าความหวังของข้าแท้จริงแล้ว,เพียงต้องการอยู่กับเจ้าเท่านั้น!

ขอโทษ,ข้าไม่สามารถรักษาสัญญาของข้าได้! ข้าไม่สามารถรอคอยให้ต้ากวงได้รับชัยชนะได้,ถึงแม้ว่าข้าจะไม่สามารถได้บอกลาเจ้าใกล้ๆ,ทำไมไม่รู้,เมื่อข้ากำลังจะตาย,ข้ากับคิดถึงคืนวันที่เคยฝึกฝนกระบี่กับเจ้า,พวกเราที่ห่วงใยดูแลกันและกัน,มันทำให้ข้ามีความสุขยิ่งนัก.

มันช่างเป็นความทรงจำที่ดีที่สุด.

ทำไมเจ้า,ข้าและหรูเหยี่ยน,จะต้องถูกแยกออกด้วยภพหยินหยางด้วยนะ?

ข้ากำลังจะไปภพหยินแล้ว,ข้ากำลังจะตาย,ข้าจะต้องไปพบกับหรูเหยี่ยน,หรูเหยี่ยนรอข้ามาพันปีแล้ว,ตอนนี้ข้าต้องเข้าไปในภพหยินเพื่อพบกับนาง,ภพหยางเวลานี้,อย่างน้อยเจ้าก็ยังมีบุตรของพวกเราเป็นเพื่อนเจ้า.

เจี้ยนหง! ในเวลานี้,ข้าต้องการพบหน้าเจ้าเหลือเกิน! ข้าคิดถึงเจ้าจริงๆ! ต้นไม้พันปีที่พวกเราปลูกร่วมกัน,เจ้าที่โกรธข้าตัดมันทิ้งไปล้ว,ฮึฮึ,ข้าได้ทำให้มันฟื้นขึ้นมาใหม่แล้ว! มันยังอยู่ในตำหนักของเจ้า,อย่าลืมรดน้ำมันด้วยล่ะ!

เจ้าเป็นหญิงสาวที่แข็งแกร่ง,เจ้าบอกข้าว่าเจ้าจะต้องการเป็นเซียนให้ได้,สัญญากับข้า,มีชีวิตอยู่,เพื่อข้า,มีชีวิตเผื่อส่วนของข้าด้วย,เพราะว่าเจ้าคือเจี้ยนหง,คือเจียนหงน้อยที่ดื้อรั้น,หัวแข็งแต่อยู่ในใจของข้าเสมอ!

เสียงของเสี่ยวหวังได้หยุดลงแล้ว,น้ำตาที่ไหลเป็นสายโลหิตของเจี้ยนหงที่เอ่อเต็มใบหน้า,ใบหน้าของนางที่ซีดขาว,เงยหน้าขึ้นท้องฟ้า,พร้อมกับตะโกนออกไปเสียงดัง,นางที่ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง,จดจำเพียงคำพูดของเสี่ยวหวัง,พึมพำไปมา,ข้าเองก็ต้องการพบเจ้าอีกครั้ง.

นางที่คว้ามือของเสี่ยวหวังมาถูหน้าของนางเบาๆ,กุมมือของเขาเบาๆ,เจียนหงที่ไร้ซึ่งอารมณ์,ใบหน้าของนางที่ราวกับสูญเสียความรู้สึกทั้งหมดไป.

นางที่ยังคงเงยหน้าขึ้นมองฟ้า.

เจียนหงที่นำโลงน้ำแข็งออกมา,ก่อนที่จะนำร่างของเสี่ยวหวังใส่ลงไป,นางยังคงมองไปยังร่างของเสี่ยวหวัง,ยังคงจดจำทุกรายระเอียดของเขาเอาไว้.

นางที่เก็บศพของเสี่ยวหวัง,ใบหน้าของนางที่ไม่มีความเกลียดชัง,ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ,เวลานี้มันเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า,ไร้ชีวิตจิตใจ.

นางที่จ้องมองไปยังศพของเสี่ยวหยวนเฟิงและเสี่ยวหยวนเติ้ง,ก่อนที่จะเก็บลงในกำไลเก็บของ.

เสร็จเรียบร้อยแล้ว,เจียงหงที่กวาดตามองขึ้นไปบนป้อมปราการ,นางที่บินขึ้นไป,ยืนอยู่บนป้อมปราการ,เจียงหงที่มองอย่างไร้อารมณ์,ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก!

ไม่ว่าจะมีคำพูดใด,ตอนนี้มันไม่มีผลอะไรกับความรู้สึกของนางแล้ว,ในเวลานี้เจี้ยนหงที่ลืมอารมณ์ไปทั้งหมดแล้ว,อารมณ์ความรู้สึกทั่วไป,เมื่อเสียวหวังตายไป,มีเพียงเกลียดชัง,ทว่ากับคำพูดสุดท้ายที่เสี่ยวหวังทิ้งเอาไว้ก่อนตาย,ได้ทำให้เจี้ยนหงลืมอารมณ์ทุกอย่างไป,เหตุผลทุกอย่างหายไป,นางเหมือนกับไม่มีสติอยู่กับตัว.

สัญชาติญาณของนางที่หลงเหลืออยู่,มีเพียงแค่แก้แค้นเท่านั้น!

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.