Immortality Chapter 336 Divine State removes
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 336 กำจัดออกจากทวีปศักดิสิทธิ์.
Chapter 336 Divine State removes
神州除名
กำจัดออกจากทวีปศักดิสิทธิ์.
ภูเขาสามสิบลูก,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ยืนอยู่ห่างออกมา,จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนจ้องมองไปยังต้าเสวียนอ๋องพร้อมที่จะต่อสู้แล้ว!
"กองกำลังทั้งหมดรับคำสั่ง!"ต้าเสวียนอ๋องที่ออกคำสั่งเสียงดัง.
"โฮกกกกกก"
เสียงของกองกำลังทั้งหมดที่ดังสนั่นดังลั่นไปจนถึงชั้นฟ้า.
"ตงฟางโห่วจะเป็นผู้นำทัพแทนข้า,นำทั้งทั้งหมดเข้ายึดราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีให้ราบคาบ!"ต้าเสวียนอ๋องที่ออกคำสั่ง.
กับคำสั่งที่สั่งออกไป,เหล่าแม่ทัพไม่น้อยที่ชะงักไปเล็กน้อย,ทว่าไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งต้าเสวียนอ๋อง!
"รับทราบ!"ทหารทั้งหมดที่รับคำสั่งเสียงดังลั่น.
ทำไมเป็นจงซานรึ?
ต้าเสวี่ยนอ๋องมั่นใจว่าถ้าเป็นจงซานมีโอกาสชนะมากกว่าคนอื่น,อีกอย่างหนึ่ง,แผนการสวรรค์ล่มก็มาจากเขา,นี่คือแผนการของจงซาน,การให้เขานำทัพก็นับว่าสมเหตุสมผล.
ต้าเสวียนอ๋องกำลังจะออกไปอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ต้าเสวียนอ๋องไม่พูดมากอีกต่อไป,สายตาทีคมกล้า,จ้องมองไปยังน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่อยู่ไกลออกไป.
สายตาของทั้งคู่จ้องมองกันและกัน,ไม่มีใครขยับไปใหน,นี่คือเวลาของทั้งคู่จะแสดงฝีมือ.
แม้ว่าทั้งคู่เพียงแค่จับจ้องมองกันและกันเท่านั้น,ทว่าก็เหมือนกับว่าทั้งคู่ได้เข้าสู่โลกจิตสำนึก,จิตสังหารที่รุนแรงกำลังเข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วง!
นี่คือการประลองของสองราชันย์,ไม่เพียงจงซาน,คนอื่นๆเองก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่ง,บนสนามรบ,ไม่มีใครสามารถเข้าไปวุ่นวายได้,บางทีไท่จื่อเผ่าพยัคฆ์,หยินซาเทียน,ก็ยังไม่สามารถเข้าไปด้วยเช่นกัน! ทำได้แค่คำรามออกมา,จ้องมองอกไปด้วยความเย็นชา.
พื้นที่ระหว่างคนทั้งสองที่จ้องมองกันและกัน,จงซานสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่หนาแน่นเพิ่มพูนสูงขึ้นในทันทีทันใด.
ทันใดนั้น,ที่ใจกลางระหว่างคนทั้งสอง,พื้นที่ระหว่างคนทั้งสองที่จ้องมองกันและกัน,เกิดแสงสว่างวาปขึ้นในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมม"
เกิดระเบิดเสียงดัง,ดูเหมือนว่าราวกับถูกกระแทกด้วยอุกกาบาตขนาดใหญ่จนระเบิดออกมา,แสงสว่างที่ส่องประกายจ้าไปหมด,เหมือนกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็กที่หล่นลงมาตรงกลาง,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยพลังกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงที่แผ่ออกไปรอบทิศ,จากการระเบิดของกลิ่นอายคนทั้งสอง.
ภูเขาสามลูก,ต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่ตรงกลาง,สลายหายไปจากการระเบิด.
จงซานที่จ้องมองไปยังพื้นที่ดังกล่าวพลางสูดหายใจลึก.
ยอดยุทธ์,นี่คือยอดยุทธ์,ไม่ได้ใช้วิชาใดๆออกมา,เพียงแค่ปลดปล่อยกลิ่นอายข่มกันและกัน,จนเกิดระเบิดใหญ่ออกมา.
จงซานมั่นใจได้เลยว่าหากว่าเขายืนอยู่ตรงกลางนั้น,คงจะสิ้นชีวีไปอย่างแน่นอน.
จะให้กล่าวล่ะก็,พลังของเขาในเวลานี้,ไม่สามารถเทียบได้กับเศษเสี้ยวของพลังต้าเสวียนอ๋องเลยนั่นเอง.
จงซานที่จ้องมองจากที่ไกลออกไป,ได้แต่กำหมัดแน่น,จงซานที่มองเห็นความแข็งแกร่งของพวกเขา,เขาที่คาดหวังสักวันที่จะก้าวไปถึงระดับนั้น,ไม่,จะต้องเหนือกว่าพวกเขาด้วย!
"น่าหลานเพีวเสวี๋ย!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาเสียงดัง!
"กู่เสวียน!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่อยู่ไกลออกไปกล่าวออกมาเช่นกัน.
แม้ว่าเสียงของทั้งสองคนนั้นจะไม่ได้ดังนัก,ทว่าก็สามารถกระจายออกไปรอบๆ,จนทำให้ทุกคนได้ยินกันทั้งหมด.
"เจ้าก้าวข้ามมาอีกระดับแล้วอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
"หนึ่งเดือนที่แล้ว,เพราะว่าเจ้าข้าถึงได้ทำสำเร็จ!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เจ้าต้องการจะสู้กับข้าอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังอีกฝ่าย.
"ผู้ชนะเป็นเจ้า,มีอะไรที่ต้องถามกัน!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เป็นความจริง,ในอาณาจักรของพวกเขา,นับว่าลำบากที่จะมองหาคู่แข่งขันได้,ไม่,และยิ่งน้อยกว่าพวกเขาเข้าไปอีก,คือเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ที่ยากจะหาคนระดับเขาได้ยากกว่า,แน่นอนว่ามีไม่กี่คนในระดับพวกเขาจะหาคู่ต่อสู้,ก่อนหน้านี้จื่อจุ้นมังกรสวรรค์และน่าหลานเพียวเสวี๋ยต้องใช้เวลาไม่น้อยเพื่อจะได้ประลองกัน.
ตอนนี้ต้าเสวียนอ๋องที่มาด้วยตัวเอง,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ยกระดับไปอีกขั้น,แน่นอนว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้ทดสอบฝีมือ,เขาจะปล่อยไปได้อย่างไร.
"เช่นนั้นตามข้ามา!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
จากนั้น,หยินซาเทียนที่พุ่งขึ้นไปบนฟ้า,พาต้าเสวียนอ๋อง,พุ่งไปยังอีกทิศทางหนึ่ง.
บนอากาศ,จงซานที่มองไม่เห็นรูปร่างของต้าเสวียนอ๋องและหยินซาเทียนเลย,เห็นเป็นเหมือนกับลูกไฟ,พุ่งตรงไปยังทิศเหนือด้วยความเร็วสูง.
น่าหลานเพียวเสวี๋ยเช่นกัน,ที่โผทะยานขึ้นฟ้า,บินตามขึ้นไป,แหวกว่ายทะเลเมฆา,ร่างกายของเขาที่ราวกับอุกกาบาติพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว,ไล่ตามต้าเสวียนอ๋องไป.
การต่อสู้ระดับนี้,ไม่มีสนามรบให้พวกเขา,แน่นอนหากพวกเขาเริ่มต่อสู้,แม้แต่เมืองก็คงไม่เหลืออยู่,ทั้งน่าหลานเพียวเสวี๋ยและต้าเสวียนอ๋องไม่คาดหวังเช่นนั้น.
ต้าเสวียนอ๋องจากไปแล้ว,เหล่าแม่ทัพทุกคนที่จ้องมองยังจงซาน!
เพราะว่าต้าเสวียนอ๋องได้สั่งการเอาไว้,หลังจากที่เขาจากไป,เขาจะเป็นคนมีอำนาจในการสั่งการแทน.
จงซานที่ก้าวออกไปช้าๆ,จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,แม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นได้ชัด,ทว่าสามารถบอกได้ว่านั่นคืออี้เหยี่ยน!
จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียแผ่วเบา,"แบ่งแยกทัพทั้งหมดออกเป็น
15 ทัพ,ยึดเมือง 15 เมืองตามลำดับ!
พร้อมกับมาบรรจบอีกห้าเมืองสุดท้าย!"
"รับทราบ!"เหล่าทัพทั้งหมดที่รับคำสั่ง.
แม่ทัพนายกอง,ที่นำทหารมากมาย,แยกออกไปในแต่ละทิศทาง.
จงซานและกงจูเฉียนโหยวที่นำทัพ,ตรงไปยังเมืองยี.
เมื่อไปถึงเมืองยี,ประตูเมืองได้เปิดออก,กองกำลังทหารด้านในของยอมจำนน.
ส่วนจงซานที่ให้คนค้นทั่วเมืองแล้ว,ไม่พบอี้เหยี่ยนและเถี่ยเสวี๋ยแล้ว!
มีทหารจำนวนไม่น้อยเช่นกันที่หนีไป,ราวทั้งเวลานั้นเถี่ยเสวี๋ยที่นำอี้เหยี่ยน,หนีไปยังที่ปลอดภัยแล้ว!
จงซาน,ไม่ได้ประจำอยู่ที่เมืองต่อไป,หลังจากที่ยึดเมืองยีแล้ว,ก็นำทัพจากเมืองยีไปอย่างรวดเร็ว,ฐานตั้งรับที่เปรียบเหมือนเขื่อนขนาดใหญ่ที่ขวางกั้นราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวตอนนี้แตกแล้ว!
เขื่อนแตกแล้ว,กองกำลังทุกกองที่มุ่งตรงไปยังเมืองเทียนกง.
ทัพ 15 ทัพ,ที่กลับมารวมกันอีกครั้ง.
จากนั้น,จงซานที่นำทัพ,เดินทางไปยังทิศใต้,ก่อนหน้านี้มีเมืองมากมายที่ยอมจำนนต่อราชวงศ์สวรรค์เรียบร้อยแล้ว,ดังนั้นจงซานจึงได้นำทัพผ่านไปด้วยความเร็ว!
ด้วยการมุ่งหน้าไปยังทิศใต้,หลังจากนั้นครึ่งเดือน,ทัพของจงซานก็เดินทางมาถึงเมืองเทียนกง.
ระหว่างนี้,ต้าเสวียนอ๋องที่ไม่ได้ปรากฏตัวอีกเลย,ไม่ว่าจะจบอย่างไร,จงซานก็จำเป็นต้องทำภารกิจตัวเองให้เสร็จ.
การยึดครองเมืองเทียนกง,พร้อมกับรับวาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี.
จงซานที่อยู่นอกเมืองเทียนกง,จ้องมองขึ้นไปบนเมืองที่อยู่ไกลออกไป.
เมืองเทียนกงหรือเมืองลอยฟ้า,ทว่าดูเหมือนจะเปลี่ยนไปจากในอดีตไม่น้อย.
ประตูเมืองเทียนกงที่เปิดออกมาอย่างช้าๆ,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าดูเหมือนเหล่าทหารในเวลานี้ได้เปิดประตูพร้อมกับยอมจำนนแล้ว,เหล่าแม่ทัพทั้งหลายที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานยังไม่สั่งให้เข้าไปในเมือง,ทว่ายังคงยืนมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,จ้องมองไปยังเมืองหยกขาวที่สูงขึ้นไปสองพันเมตร.
เมื่อครั้งมายังเมืองเทียนกงนั้น,เขาที่เห็นมังกรทองที่หมุนวนไปทั่วเมือง,วาสนามังกรทองที่อัดแน่น,หมุนวนทั่วเมือง,มังกรทองวาสนาขนาดใหญ่,เป็นเหมือนกับลมหายใจของราชวงศ์ราชันย์,เขาสองข้างที่เป็นเหมือนกับชั้นของโชคชะตา,ดูน่าเกรงขามอย่างที่สุด,เต็มไปด้วยพลานุภาพแผ่รัศมีสีเขียวเข้มออกมา!
ทว่าตอนนี้,มังกรทอง,แทบจะสลายหายไป,วาสนาที่กระจายหายไป,เหลือเพียงแค่มังกรวาสนาสีทองที่กำลังหมดแรง,ตอนนี้ดูเมื่อยล้า,ราวกับว่าจะละลายสลายหายไป,ทว่ามันยังคงอดทนกล้ำกลืนไม่ยินยอมที่จะหายไป,ยังคงอดทนพยายามอย่างสุดความสามารถ.
มังกรวาสนา!
โชคลาภที่ยังคงค่อยๆสะสมเรื่อยๆตราบเท่าที่ราชันย์น่าหลานยังไม่ตาย.
"เข้าเมืองได้!"จงซานที่ออกคำสั่ง,พร้อมกับอยู่บนพยัคฆ์ขาว,ที่นำพาจงซาน,มุ่งตรงขึ้นไปยังเมืองเทียนกง.
ป้อมปราการเมืองเทียนกง,ทหารคุ้มกันที่ยอมศิโรราบ,ไม่มีใครกล้าซุ่มโจมตีแน่,เหล่าขุนนางต่างก็หนีไปไม่มีใครอยู่แล้ว,เดิมทีเมืองเทียนกงที่ประชาชนจิตใจวุ่นวาย,มีเหรอที่จะสามารถต้านทานได้?
แน่นอน,พวกเขาบางคนที่ยังคงสามารถต้านได้,ทว่าด้วยเหล่าสมาชิกราชวงศ์ของต้ายวีนั้นตายไปแล้ว,ไม่จำเป็นที่คนของจงซานจะต้องใช้กำลัง,หรือสังหารเหล่าขุนพลที่ยอมพ่ายแพ้!
จงซานที่เข้ามาในเมือง!
ในอดีตไม่มีโอกาสได้ไปสำรวจพระราชวังของ่าหลานเพียวเสวี๋ย,ตอนนี้มีโอกาสแล้ว.
เมื่อมาถึง,จงซานยังไม่เข้าไป,ทว่ายังคงสำรวจตำหนักที่ทอดยาวออกไป,มีหมอกที่ปกคลุมอยู่,พร้อมกับอยู่ติดกับภูเขาขนาดใหญ่,ประตูเชื่อมต่อกับตำหนักที่โออ่าประณีต.
สมบัติล้ำค่าภายใน,ไม่จำเป็นต้องคาดเดา,เหล่าขุนนางมากมายที่ได้ทำการยกเค้าไปหมดเรียบร้อยแล้ว.
ตำหนักขนาดใหญ่,ที่ว่างเปล่า,หากแต่เมื่อมองจากด้านนอก,สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่หนักหน่วงพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่แผ่ออกมา,กลิ่นอายของราชันย์น่าหลาน,ที่ทำให้ทุกคนรู้สึกยำเกรง.
"สั่งคน,ให้เตรียมเผาตำหนักหลวง!"จงซานออกคำสั่ง!
"ครับ!"ขุนพลที่ตอบรับในทันที.
"เผาอย่างงั้นรึ?"แม่ทัพจองอี้ลู่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย.
"เผาซะ!"จงซานที่ไม่ได้สนใจเขา,ยังคงสั่งการไปในทันที.
แน่นอนว่าเหล่าขุนพลที่ต้องฟังคำสั่งของจงซาน,ทำการเผา,ในเวลานี้ทหาร
500,000 นาย,ที่เริ่มจุดไฟทั่วทิศ.
พรึบ!พรึบ!พรึบ!
ทำไมต้องเผารึ? จงซานที่ทำการยึดเมืองต่อหลายๆเมือง,ไม่ต้องการทำลาย! หากแต่ที่นี่เขาทำเช่นนี้?
หรือเพราะว่าต้องการที่จะแสดงอำนาจให้กับทั่วหล้าได้ประจักษ์,ว่าจงซานเป็นคนดับทำลายราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี?เช่นนั้นจงซานจึงได้เผาทำลายพระราชวังต้ายวีอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่านี้คือการมองแค่ผิวเผิน,การเผานั้น,เป็นการเผาวาสนา! จงซานที่ต้องการรับวาสนา.หากว่าต้าเสวียนอ๋องอยู่ที่นี่,เขาย่อมสังการให้เผาพระราชวังเหมือนกัน.
ตำหนักหลวง,ที่มีรากของราชวงศ์ของต้ายวี,รากของราชวงศ์ต้ายวี,นี่คือสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่,การเผาพระราชวัง,ก็เหมือนกับการทำลายต้นกำเนิดราชวงศ์ต้ายวี,หากไม่ทำลายถึงแม้ว่าต้นกำเนิดของพวกเขาจะทรุดโทรม,ทว่าสุดท้ายก็ยังคงอยู่.
ในเวลาเดียวกัน,ตำหนักราชวงศ์นั้น,เชื่อมโยงกับวาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี.
รากฐานขอวาสนานั้น,ได้มาสะสมกันที่นี่,ตอนนี้จงซานได้สั่งเผาแล้ว!
"โฮ๋ๆๆๆๆๆ"
มังกรทองวาสนาบนอากาศที่ร้องออกมาด้วยความโทมนัส.
เสียงเจ็บปวดรวดร้าว,ทุกคนที่ได้ยินถึงกับหวั่นเกรงขึ้นมาเมือนกัน.
"เผา! เผาต่อไป!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"รับทราบ!"เหล่าทหารยังคงเผาพระราชวังหลวงต่อไป.
เปลวเพลิงที่ร้อนแรง,ควันไฟที่ที่ปรากฏขึ้นเป็นอย่างมาก,เพลิงที่ลูกโชน,เปลวเพลิงที่เผาไหม้ทุกอย่างลุกโชติช่วงสว่างจ้า,จนคนทั้งทั้งเมืองเทียนกงสามารถมองเห็นได้.
เหล่าประชาชนมากมายที่จ้องมองด้วยความงงงวย,หลังจากที่จิตใจสับสนวุ่นวาย,จนทำให้พวกเขาไม่รู้สึกรักชาติอีกต่อไป,ทว่าในเวลานี้,การที่จะต้องเห็นอาณาจักรแห่งนี้ถูกทำลาย,พระราชวังถูกเผา,ภายในใจของทุกคนไม่รู้ทำไม,ลึกลงไปในใจกับยังคงจดจำ,เรื่องราวเมื่อครั้งสนับสนุนต้ายวีได้,จดจำพระราชวังหลวงได้,จดจำเมื่อครั้งที่พวกเขาเต็มไปด้วยความศรัทธาที่มีเต็มเปี่ยมในใจ,ด้วยหัวใจที่ภาคภูมิ!
"นับจากวันนี้,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,จะถูกกำจัดออกไปจากทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,ราวกับว่าต้องการแจ้งต่อสวรรค์ชั้นฟ้า,เพื่อรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น.
"เปรี้ยงงง!!!"
เสียงสายฟ้าสวรรค์,ที่ราวกับตอบรับคำพูดของจงซาน.
"โฮกกกกกก"
บนท้องฟ้าเมืองเทียนกง,มังกรวาสนาที่ตะเกียกตะกาย,ทันใดนั้นก็ราวกับจะจางหายไป,ก่อนจะหายไปมันได้คำรามด้วยความโทมนัสหนึ่งครั้ง,จากนั้นก็จ้องมองมายังจงซานด้วยความเกลียดชัง,พร้อมกับพุ่งลง,ตรงมายังร่างของจงซาน!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น