Immortality Chapter 306 four directions (north, south, east, west) static stratagem

Immortality Chapter 306  four directions (north, south, east, west) static stratagem

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 306 รับรู้ทั่วสารทิศ.

Chapter 306  four directions (north, south, east, west) static stratagem

四方静谋

  รับรู้ทั่วสารทิศ.

ห้าเดือน,ห้าเดือน,ก็สามารถยึดครอง 12 เมืองหลิงไห่,และเข้าควบคุมเมืองทั้ง 12 อย่างสมบูรณ์.

เรื่องนี้,เป็นเรื่องที่เกินจะเชื่อได้,นี่คือเมืองป้อมปราการทั้ง 12 อย่างงั้นรึ?

เผ่ามังกร,มีหลายคนที่คิดว่าทุกอย่างเป็นเพราะว่าเผ่ามังกร,ความดีความชอบต้องมอบให้กับเผ่ามังกร,ทว่า,มีบางคนที่ไม่เชื่อว่าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น,จะสามารถโจมตีได้รึ? จะมีใครมีความสามารถขอความช่วยเหลือจากเผ่ามังกรได้อย่างงั้นรึ?

ท้ายที่สุดคนทุกคนต่างก็จะต้องยอมรับจงซานไปโดยปริยาย.

เป็นเรื่องทั่วไป,ที่ข่าวของจงซานที่ยึดครองเมือง 12 ป้อมปราการได้จะกระจายไปทั่วหล้าทุกหนทุกแห่งในทันที.

 ...

สุ่ยจิงในเมืองแห่งหนึ่ง,ตำหนักเจ้าเมือง,พร้อมกับนั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ.

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ถือจดหมายฉบับหนึ่ง,ซึ่งทหารสังเกตการณ์ได้รวบรวมข้อมูลของ 12 เมืองหลิงไห่ ส่งมาให้.

เหล่าขุนพลที่ยืนอยู่เป็นสองแถวข้างๆ.

"หืม?"สุ่ยจิงที่ถอนหายใจเป็นระยะพลางเผยยิ้มออกมา.

"เฮ้ เฮ้,อืม,อืม."เซียนเซงิสุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา,พลางเผยยิ้มขมๆ.

"จอมพล,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เหล่าขุนพลที่สอบถามเซียนเซิงสุ่ยจิง.

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สูดหายใจลึก,หลับตาลงเบาๆ,พร้อมกับยื่นจดหมายให้เหล่าขุนพลดู,หลังจากที่ทุกคนได้อ่าน,ดวงตาก็เบิกกว้าง,อุทานออกมาแทบจะพร้อมๆกัน."เป็นไปไม่ได้!"

เหล่าขุนพลคนใหนที่ได้เห็นต่างก็จ้องมองตากันและกัน,และอุทานออกมาด้วยกันทั้งนั้น"เป็นไปไม่ได้!"

เหล่านายกองทุกคน,ต่างก็รับจดหมายดังกล่าวไปดู.

เนื้อความจดหมายบรรทัดแรก"ตงฟางโหว,จงซาน,ได้นำทหาร 500,000 นาย,ใช้เวลาห้าเดือน,โจมตีเมืองป้อมปราการ,สามารถยึดครอง 12 เมืองหลิงไห่เรียบร้อยแล้ว!"

จะมีใครที่จะเชื่อลงล่ะ? แม้ว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงจะพอคาดการณ์ล่วงหน้าได้บ้าง,ทว่าไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้,ห้าเดือน? ใช้เวลาเพียงห้าเดือนอย่างงั้นรึ? ไม่มีทัพใหนที่จะเทียบได้อย่างแน่นอน!!

"จอมพล,เป็นไปไม่ได้,เกี่ยวกับสถานการณ์ทางทหารแล้ว,ถึงแม้ว่าจะยึดเมืองได้,ทว่าพวกเขาจะต้องใช้กองกำลังป้องกันเมืองด้วย,ทหารเพียง 5 แสนนายไม่เพียงพออย่างแน่นอน!!"

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ลืมตาขึ้นและถอนหายใจเบาๆ,"สถานการณ์ทางทหารอย่างงั้นรึ? เกี่ยวกับวิธีการโจมตีเมืองนั้น,จะเอาสถานการณ์ทางทหารมากล่าวได้อย่างไร? จงซานนั้นร้ายกาจมาก,ถึงแม้ว่าข้าจะประเมินเขาไว้สูงแล้ว,ทว่าสุดท้ายก็กลายเป็นว่าประเมินเขาต่ำไปอยู่ดี."

"จอมพล,ความดีความชอบครั้งนี้เพราะผ่ามังกรต่างหากล่ะ."ขุนพลอีกคนที่ปฏิเสธที่จะยอมรับ.

"เฮ้เฮ้,เจ้าไม่อยากยอมรับอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ผู้น้อยยากที่จะยอมรับได้,เขาเพียงแค่โชคดีเท่านั้น,ที่ได้เผ่ามังกรช่วย."ขุนพลคนหนึ่งกล่าว.

"จะยอมรับหรือไม่นั้นหาได้สำคัญ,ต้ายวีตอนนี้นับว่าเสียหายไปไม่น้อย,สูญเสียเมือง 12 เมือง,หลายๆเมืองถูกยึดครองกลับคืนมาโดยไร้ซึ่งการต่อต้าน,ตงฟางโหวนับว่ากระทำการอย่างรวดเร็วร้ายกาจมาก,กับบุคคลเช่นนี้แล้วจะกลายเป็นคนที่ทุกคนต้องระวังที่สุด."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เขาจะถูกย้ายอย่างงั้นรึ?"ขุนพลที่กล่าวออกมาทันที.

"เขาเป็นคนที่จะกลายเป็นคนที่สำคัญ,แน่นอนว่าไม่มีใครต้องการที่จะให้เกิดวีระบุรุษที่ร้ายกาจเกิดขึ้น,ดังนั้น,อีกไม่นานหลังจากนี้,อาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลง."สุ่ยจิงกล่าว.

"ครับ!"ขุนพลพยักหน้ารับ.

...........

ฉีเทียนโห่ว,หลังจากที่การต่อสู้ที่หนักหน่วงผ่านมาอีกครึ่งปี,ก็สามารถยึดครองเหมืองต้ายวีได้อีกเมือง.

ตำหนักเจ้าเมือง,ฉีเทียนโห่วที่มีจิตใจฮึกเหิม,เหล่าขุนพลต่างก็แสดงความยินดีกันไม่หยุด.

"จอมพล,เวลานี้,ถือว่าสำเร็จใหญ่หลวงเลย,เมืองที่สามแล้ว."ขุนพลผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.

"อืม,เพราะทุกคนพยายามกันอย่างหนัก."ฉีเทียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"จอมพล,พวกเราจะต้องประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องอย่างแน่นอน."ขุนพลต่างกล่าวประจบประแจง.

"อืม,ข้าที่ใส่ใจแต่การโจมตีเมือง,ข้าเลยไม่มีเวลาถาม,ฝั่งอื่นๆเป็นอย่างไร,จงซานตอนนี้เป็นไง?"ฉีเทียนโหยวที่สอบถามขุนพลผู้หนึ่งที่เป็นคนรวบรวมข้อมูลของทัพอื่นๆ.

"ตงฟางโหว,ได้ยึด 12 เมืองหลิงไห่ได้แล้ว!"ขุนพลผู้หนึ่งกล่าว.

"หืม? เจ้าพูดอะไรนะ? ยึดได้แล้ว?"ฉีเทียนโห่วที่ขมวดคิ้ว,ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน.

"ตงฟางโห่ว,ตอนนี้ได้ยึดเมือง 12 หลิงไห่เรียบร้อยแล้ว!"ขุนพลผู้หนึ่งที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.

"อะไรกัน?เป็นไปไม่ได้,นี่ผ่านมานานเท่าไหร่กัน?เพิ่งเคลื่อนทัพได้แค่เจ็ดเดือน,นี่ยึดครองได้ทั้ง 12 เมืองแล้วรึ? เขามีกองกำลังเพียงห้าแสนเท่านั้นนี่นะ."ฉีเทียนโห่วที่แสดงท่าทางงงงวย.

"ที่จริงแล้ว,เขายึดครอง 12 เมืองหลิงไห่ได้เพียงแค่สี่เดือนครึ่งเท่านั้น,ด้วยการช่วยเหลือของเผ่ามังกร,ดังนั้นจึงยึดครองได้โดยง่าย."ขุนพลที่กล่าวแล้วรายงาน.

"ไปตรวจสอบการโจมตีเมืองมาให้ข้าโดยละเอียด."ฉีเทียนโห่วที่แสดงท่าทางมืดมนเย็นชา

"ครับ!"ขุนพลที่พยักหน้ารับในทันที.

เหล่าขุนพลที่ได้ยิน,ต่างก็ส่งเสียงอื้ออึง!

เมือง 12 หลิงไห่?เมื่องแห่งนี้,แทบจะกลายเป็นเรื่องเล่า? จึงทำให้พวกเขาพูดคุยกันอย่างโกลาหล.

ส่วนฉีเทียนโห่วที่หรี่ตาจ้องมอง,จากนั้น,ก็นำแผ่นริ้วหยก,บันทึกข้อความของตัวเองอย่างรวดเร็ว.

"เจ้า,เดินทางไปยังเมืองต้าเสวียนให้เร็วที่สุด,มอบมันให้กับต้าเสวียนอ๋อง!"ฉีเทียนโหยวที่กล่าวต่อขุนพลผู้หนึ่ง.

"ครับ!"ขุนพลคนดังกล่าวที่ตอบรับในทันที.

........

ราชวงศ์จักรพรรดิต้ายวี,เมืองเทียนกง,พระราชวัง.

น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่นั่งอยู่ในตำหนัก,ซึ่งมีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ด้านหน้า,เถี่ยเสวี๋ย!

"เหนือหัว,จะรออีกไม่ได้แล้ว,เมือง 12 หลิงไห่, 4 เดือนครึ่งถูกยึดครอง,ตอนนี้เพียงแค่สี่เดือนครึ่งพวกเราเสียหายอย่างหนัก."เถียงเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"นั่นเพราะว่าเผ่ามังกร,หากว่าเข้ามาบนพื้นดิน,เกี่ยวกับน้ำของทะเลตะวันออกก็เป็นเพียงเรื่องไร้สาระ."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ถอนายใจยาว.

"ทว่า,จงซานในตอนนี้เต็มไปด้วยชื่อเสียงและความน่าเกรงขาม,ไม่ใช่แค่เพียงเผ่ามังกรเท่านั้น, 12 เมืองหลิงไห่,เมืองสุดท้าย,ไม่เห็นแม้แต่เงาของเผ่ามังกรด้วยซ้ำ,เพียงแค่ทัพของจงซานยกมา,ก็ทำให้ศัตรูหวาดกลัวแล้ว,สำหรับเจ้าเมืองที่ขี้ขลาด,ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวแล้ว,จงซานแทบไม่ต้องลงมือด้วยซ้ำ,เหนือหัว,หากว่าเป็นเช่นนี้,หลังจากนี้หากว่าทัพของจงซานรุกเข้ามา,จะยิ่งทำให้ขวัญกำลังใจทหารของพวกเราตกต่ำ,จะปล่อยให้เป็นเช่นนี้นะรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่เต็มไปด้วยความเศร้า.

ทั่วทั้งห้องโถงที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เคาะนิ้วกับบัลลังก์มังกร,ขมวดคิ้วแน่น.

"เจ้าต้องการพูดอะไร?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่สอบถามออกมา.

"ขอให้เหนือหัว รับอุปราชอี้เหยี่ยนกลับมาเถิด,ตราบเท่าที่มีอี้เหยี่ยน,พวกเราสามารถยึดครองเมืองที่พ่ายไปกลับมาได้แน่นอน.

"อี้เหยี่ยน? ชิ!!"น่าหลานที่แคนเสียงขมวดคิ้วไม่พอใจ.

"ฝ่าบาท!"เถี่ยเสวี๋ยที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.

"พอแล้ว,เจ้าออกไปซะ!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เอ่ยออกมาทันที.

"ครับ!"เถี่ยเสวี๋ยที่รับคำและถอยออกไปจากห้องโถง.

..............

"ตำหนักอี้เหยี่ยน.

อี้เหยี่ยนยังคงให้อาหารปลาเหมือนเช่นทุกวัน,เถี่ยเสวี๋ยที่ยืนแสดงความเคารพและกล่าวรายงานเรื่องสงครามและท่าทีของฝ่าบาท.

"เฮ้เอ้,เถี่ยเสวี๋ย,หลังจากนี้เจ้าไม่ต้องกล่าวเรื่องของฝ่าบาทอีกแล้ว."อีเหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.

"อุปราช."เถี่ยเสวี๋ยที่อุทานออกมา.

"ฝ่าบาทนั้นไม่ยอมเสียหน้า,ในเวลานี้เอง,สงครามทางเหนือก็ไม่ถือว่าย่ำแย่ขนาดนั้น."อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.

"แต่ว่า,จงซานนั้นร้ายกาจมาก,ยากที่จะต่อต้านได้,เจ้าเมืองรอบๆต่างก็เกรงกลัวเขา."เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"จงซาน?หลายปีมาแล้ว,ข้ารู้ว่าจงซานร้ายกาจ,ทว่าเพราะว่าร้ายกาจถึงทำให้ต้องเจอปัญหา,เขาจะต้องถูกย้ายในเร็วๆนี้,"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.

"ย้ายไปที่อื่นอย่างงั้นรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวด้วยความงงงวย.

ในเวลานี้เขาอาจจะถูกย้ายอย่างงั้นรึ?แล้วย้ายไปที่ใหน?กับกองกำลังไร้พ่าย,ไม่ใช่ว่าให้บุกต่อไปด้านหน้าหรอกรึ?

"ฮึ ฮึ,มีคนอีกมากมายที่ไม่หวังให้เขาบุกต่อเข้ามาในต้ายวี,ด้วยฝั่งตรงข้ามทางการเมืองไม่ต้องการเห็นเขาได้ผลงานไปมากกว่านี้,แน่นอนผู้ที่อยู่เหนือเขาขึ้นไป,ต้าเสวียนอ๋อง,จะต้องการกำราบจงซาน,เขาย่อมไม่ต้องการให้จงซานหลุดการควบคุม,เกินกว่าที่เขาจะไม่สามารถควบคุมได้,ดังนั้น,จงซานจะต้องถูกหยุดเอาไว้ก่อนแน่นอน,ส่วนเซิ่งซ่างต้าโหลวที่ได้อ่านบทความ เรื่องสงครามของเขาแล้ว ทำให้เกิดความฮึกเหิน,ย่อมไม่มีใครกล้าขัดใจเซิ่งซ่างได้อย่างแน่นอน,เช่นนั้นการจะกำราบคนที่นำทัพที่โดดเด่นนะรึ? ไม่มีใครทำได้ง่ายๆ,เช่นนั้นคงทำได้แค่ย้าย,ให้เขาเข้าไปอาณาเขตของต้ากวง,เพื่อรับมือกับพลังอำนาจของเสียวหวัง!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวยืนยัน.

"จงซานจะถูกย้าย,เช่นนั้นหากราชันย์เรียกอุปราชกลับคืนก็คงจะดี."เถี่ยเสวี่ยที่ถอนหายใจยาว.

"ฮึฮึ !"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

"แต่ว่า,อุปราช,ไม่ใช่บอกว่าจะไม่ยุ่งเรื่องราวของโลกหล้าแล้วรึ?ทำไมยังเป็นห่วงเกี่ยวกับสงครามของราชวงศ์ต้ายวีอยุ่ล่ะ?"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวสอบถาม.

"ข้า,แค๊ก แค๊ก แค๊ก แค๊ก "อี้เหยี่ยนที่เริ่มไออีกครั้ง.

เถี่ยเสวี๋ยที่ก้าวออกไปด้านหน้า,เพื่อพยุงร่างของอี้เหยี่ยน,ลูบหลัง,พร้อมกับถ่ายพลังเข้าไปในร่างของอี้เหยี่ยนด้วย.

หลังจากที่ไอเสร็จ,อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มข่มๆพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ข้าเป็นคนของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ข้าซื่อสัตย์ต่อราชันย์องค์แรก,แม้ว่าข้ากำลังจะตาย,ทว่าก่อนตายไป,ก็ไม่ได้หวังให้ทุกอย่างที่ราชันย์องค์แรกต้องพังทลายลงไป."

"ครับ!"เถี่ยเสวี๋ยที่พยักหน้ารับ.

........

เมืองต้าเสวียน,ตำหนักเจ้าเมือง,ห้องหนังสือต้าเสวียนอ๋อง.

ต้าเสวียนอ๋องที่กำลังนั่งอ่านรายงาน,โดยมีเหล่ากุนซือที่ยืนอยู่ด้านหน้าด้วยความเคารพ,ใบหน้าของแต่ละคนที่แตกต่างกันไป.

"สี่เดือนครึ่ง,ยึดครอง 12 เมืองหลิงไห่!"ต้าเสวียนอ๋องที่เผยยิ้มพลางถอนหายใจเบาๆ.

" 15 อนุสาวรีย์อมตะ,เพื่อชักชวนเผ่ามังกร,ไม่เพียงแต่สามารถเชิญเผ่ามังกรมาได้,จงซานผู้นี้,ยังสามารถยึดครองเมือง 12 หลิงไห่ได้ภายในหนึ่งปีตามที่เขาสัญญา."กุนซือผู้หนึ่งกล่าว.

"เป็นความสามารถที่หายาก!"กุนซือผู้หนึ่งที่กล่าวออกมา.

"เป็นฝีมือของเผ่ามังกรมากกว่าในการยึดครองครั้งนี้."กุนซืออีกคนที่ปฏิเสธที่จะยอมรับ.

"ท่านอ๋อง,จงซานได้ทำตามคำพูดยึดเมืองสำเร็จ,นับว่าครั้งนี้เขาเต็มไปด้วยชื่อเสียงที่ยิ่งใหญ่,เมือง 12 หลิงไห่,เมืองสุดท้าย,เจ้าเมืองถึงกับหวาดผวาชื่อของจงซาน,จนหนีไปเอง!"กุนซือผู้หนึ่งแสดงความเห็น.

"ไม่ได้แล้ว,ท่านอ๋อง,เวลานี้จะปล่อยให้เขาแสดงท่าทางอหังการออกมา,จะยิ่งทำให้เขาได้หน้าจนลืมตัวตนของตัวเองไม่ได้."คนผู้หนึ่งที่แสดงความเห็นออกมา.

"อหังการ? กับคนเช่นจงซาน,ข้ารับรองได้ว่าเขาไม่สนใจด้วยซ้ำ,เป็นไปไม่ได้ที่จะหยิ่งผยอง."กุนซืออีกคนที่แสดงความเห็น.

"ข้าไม่ได้หมายถึงลักษณะภายนอกซักหน่อย,ข้าหมายถึงความรู้สึกต่างหาก,ส่วนความสามารถของเขานั้น,หากว่าท่านอ๋องต้องการควบคุมเขาแล้ว,ตอนนี้พวกเราควรจะหารือเรื่องกำราบเขาไม่ใช่รึ?"กุนซืออีกคนที่แสดงความเห็น.

ในเวลาเดียวกัน,กุนซือที่หนึ่งที่เอ่ยปากออกมาเช่นกัน,"ข้าเห็นด้วย,ท่านอ๋อง,พวกเราควรจะหาวิธีกำราบจงซาน."

เพียงแค่กุนซือที่หนึ่งเอ่ยปาก,ทุกคนต่างก็เงียบไปในทันที,ทุกคนที่พยักหน้าเห็นด้วย,แม้มีบางคนที่ขมวดคิ้วไปมา.

เห็นกุนซือที่หนึ่งกล่าว,ต้าเสวียนอ๋องที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,แม้ว่าภายในใจของเขาจะตัดสินใจแล้ว,ทว่าก็หวังที่จะได้รับความเห็นจากเหล่ากุนซือ."แล้วจะกำราบอย่างไรล่ะ?"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.