Miracle Throne Chapter 531 Chu Tian Great Leader
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 531 ต้าโซวหลิงฉู่เทียน.
Chapter 531 Chu Tian Great Leader
ต้าโซวหลิงฉู่เทียน.
ไม่ต้องใช้วิชาใดๆทั้งนั้น.
ยังไม่แสดงวิชาลับที่มีอีกด้วย!
ปิศาจเขาและปิศาจเขียว,หากว่าเข้าไปใกล้กว่านี้แล้วล่ะก็,พวกเขาก็จะถูกเผาไหม้อย่างไม่ต้องสงสัย.
ถูกแล้ว!
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้ในพริบตาเดียวนั้น!
เปลวเพลิงสีขาวน้ำเงินที่ลุกไหม้กลืนกินไปทั่วร่าง,แม้ว่าร่างกายของปิศาจจะเหนียวแน่นทนเปลวเพลิงและพลังธาตุต่างๆก็ตาม,หากแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเพลิงที่มีไม่แผ่คลื่นความร้อนออกมานี้,ทว่ากลับเผาร่างกายของพวกเขาราวกับเผาไหม้กระดาษเปล่า,พริบตาเดียวไม่เหลือซาก,กลายเป็นเถ้าถ่านในทันที.
นี่มันเกินกว่าคำว่าน่าหวากลัวแล้ว.
และที่น่าพรั่นพรึงที่สุดนั้นยังไม่เห็นฝ่ายตรงข้ามทำอะไรเลยด้วยซ้ำ!
ผู้เชี่ยวชาญปิศาจเขาและปิศาจเขียวหลายสิบคนที่ไม่มีโอกาสให้หวาดกลัว,เหมือนกับแมงเม่าที่พุ่งเขามาเพื่อสังหารฉู่เทียน,ท้ายที่สุดก็ลายเป็นขี้เถ้าไม่มีแม้แต่โอกาสให้ร้อง,กับภาพที่เห็น,เหล่าเผ่าพื้นเมืองที่โหดร้ายป่าเถื่อน,บางที่เพียงแค่พริบตาเดียวเดียว,ความต้องการสู้ที่มากมายของพวกเขาก่อนหน้านี้ก็หายไปทั้งหมด!
วิธีการของฉู่เทียนที่แปลกประหลาด,พวกเขาไม่สามารถบอกได้เลยแม้แต่น้อย.
นี่คือแก่นของเปลวเพลิงที่เกิดจากการโจมตีด้วยสัมผัสเทวะ
ระดับอำนาจศักดิ์สิทธิ์,เหล่าปิศาจเขาและปิศาจเขียวที่พุ่งเขามา,เมื่ออยู่ในรัศมีการโจมตีของฉู่เทียน,ไม่จำเป็นต้องทำอะไร,เพียงแค่ส่งเพลิงปิศาจอเวจีออกไป,เปลวเพลิงที่สามารถเผาไหม้พลังวิญญาณได้,แน่นอนว่ามันราวกับจุดเพลิงในน้ำมัน,ทำให้ลุกไหม้รวดเร็วและรุนแรง,แม้แต่กระดูกยังไม่เหลือนั่นเอง.
ไม่ได้การแล้ว!
แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!
ท้ายที่สุดเหล่าปิศาจระดับต่ำ,ก็เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าพวกเขาโง่งมขนาดใหน.
คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาต้องการจับอสุรกายเช่นนี้?บางทีเพียงแค่เห็นแต่ไกลพวกเขาควรที่จะวิ่งหนีซะมากกว่า.
หัวหน้าปิศาจเขียว,หัวหน้าปิศาจเขาและหัวหน้าปิศาจปีก
ตระหนักได้แล้วว่าฉู่เทียนไม่ได้ล้อเล่น,คนต่างถิ่นผู้นี้ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะต่อกรได้,ตอนนี้ไม่มีทางเลือกแล้ว,ทันใดนั้นทุกคนหลบหนีในทันที!
"คิดหนีรึ?"
ฉู่เทียนไม่รีรอ หายตัวไปอยู่ด้านหน้าพวกเขาอย่างรวดเร็ว,เพียงแค่กระพริบตาเท่านั้น,ก็เคลื่อนตำแหน่งไปในทันที,สามจุดสามตำแหน่งแค่อึดใจเดียว,คนทั้งหมดก็ถูกลากกลับมากองอยู่ด้านหน้าของปิศาจผีเสื้อขาว.
"เจ้าทำอะไร!"
หัวหน้าทั้งสี่ที่เต็มไปด้วยท่าทางหวาดผวา.
ร่างของฉู่เทียนเวลานี้ปลดปล่อยเพลิงออกมาสี่สาย,เป็นเพลิงสีขาวนวลที่หมุนวนไปรอบๆมือทั้งสองข้างของเขา,เพลิงดังกล่าวนี้เป็นดอกบัวเคลื่อนที่เหมือนกับอสูรพิษพุ่งออกมาไต่ไปรอบๆร่างกายของพวกเขา,ดูเหมือนกับผนึกอย่างหนึ่งที่กำลังเลื้อยไปบนร่างของหัวหน้าเผ่าต่างๆ.
ผู้นำทั้งสี่เวลานี้แสดงท่าทางหวาดกลัวกับความร้ายกาจของคนเผ่าต่างถิ่นเข้าแล้ว,สะเก็ดไฟเพียงแค่นิดเดียวสามารถที่จะสังหารพวกเขาได้เลย,ไม่คิดเลยว่าฉู่เทียนจะสามารถสร้างเพลิงรูปดอกบัวที่ราวกับมีชีวิตเช่นนี้ได้
เป็นพลังที่น่าเกรงขามมาก.
ฉู่เทียนยังคงแสดงท่าทางง่ายๆสบายๆ,เหมือนกับกำลังหยอกล้อกับสหาย,"นี่คือแก่นอาคมเพลิงที่ข้าคิดขึ้นมา,ไม่ต้องกังวล,มันเป็นแค่ผนึก,ไม่ทำร้ายพวกเจ้าแน่นอน,แต่ตราบเท่าที่พวกเจ้าต่อต้านข้า,มันก็พร้อมที่จะทำให้พวกเจ้าเป็นขี้เถ้าได้ด้วยเช่นกัน."
"เจ้า!"
หัวหน้าปิศาจเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธ,ทันใดนั้นรู้สึกร้อนขึ้นมาทันที,เกิดเป็นอาคมผนึกที่ส่องประกายแสงเจิดจ้า,ราวกับว่ามันกำลังแผ่พ่นเปลวเพลิงขยายออกไปทั่วร่าง.
"ข้าลืมเตือนเจ้า."ฉู่เทียนที่เผยยิ้มเป็นใน."อาคมแก่นหัวใจเพลิงนั้นมีสัมผัสเทวะของมันเอง,ดังนั้นมันจึงมีความคิดเป็นของตัวเอง,หากว่าเจ้ากล้าปล่อยจิตสังหารล่ะก็,มันย่อมรับรู้ได้,หากกล้าคิดร้ายกับข้าล่ะก็,ข้ารับประกันเลยว่าพวกเจ้าคงจะตายก่อนจะมาถึงตัวข้า,อย่าลืมว่าเพลิงของข้าพร้อมทำให้เจ้ากลายเป็นขี้เถ้าในทันที,ดังนั้นไม่ต้องคิดที่จะลอบโจมตีใดๆ,มันไร้ประโยชน์"
ใบหน้าของหัวหน้าเผ่าทั้งสี่ขาวซีดราวกับว่าได้ตายไปแล้ว.
ในโลกนี้มีวิชาที่ร้ายกาจเช่นนี้อยู่อย่างงั้นรึ?
อาคมแก่นหัวใจเพลิงนั้น,ทำให้ชีวิตของคนทั้งสี่ไม่เพียงแต่อยู่ในกำมือของฉู่เทียนแล้ว,นอกจากนี้ยังไม่สามารถคิดร้ายต่อฉู่เทียนได้อีกด้วย,ตราบเท่าที่มีจิตสังหารต่อฉู่เทียน,อาคมเพลิงก็จะทำงานในทันที,วิชาเช่นนี้ราวกับว่าสามารถควบคุมคนได้อย่างสมบูรณ์แบบ.
นี่คืออาคมผนึกที่ฉู่เทียนคิดขึ้นมาใหม่.
ฉู่เทียนที่สามารถคิดค้นวิชาลับเป็นของตัวเอง,นั้นเป็นเพราะอย่างแรกฉู่เทียนได้ศึกษาตำราโบราณมาหลายร้อยเล่ม,ดังนั้นจึงได้พบวิชาลับเกี่ยวกับการควบคุมแก่นธาตุต่างๆ,อย่างที่สองหลังจากที่เดินทางไปยังที่ราบน้ำแข็งที่สาบสูญนั้นเขาได้กลืนแก่นเพลิงเหมันตร์,การเก็บเกี่ยวในครั้งนั้นไม่เพียงแต่ทำให้สัมผัสเทวะเลื่อนระดับ,เขายังกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการควบคุมเพลิงไปแล้ว,เพลิงปิศาจอเวจีในเวลานี้ได้ผสานกลายเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งของฉู่เทียนไปแล้ว.
"สุดท้ายนี้ข้าจะให้โอกาสได้เลือก,จะยอมรับหรือว่าตาย!"
พวกเขาที่จ้องหน้ากันและกันด้วยท่าทางอักอ่วน,พวกเขาที่ไร้ซึ่งพลังต้านทาน,ได้แต่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง,"พวกเรา...ยอมรับ!"
ง่ายดายขนาดนี้เลยรึ?
อย่างไรก็ตามเป็นไปตามที่หวัง.
ในดินแดนหนี่เกินนั้นเผ่าหลักๆจะประกอบด้วยเผ่าแห่งความมืดและเผ่าปิศาจ.
ฉู่เทียนที่ตระหนักได้ดีถึงนิสัยใจคอของเผ่าพันธุ์ธาตุมืดและเผ่าปิศาจ,หลอกลวง,ฉลาดแกมโกงและวุ่นวายโกลาหล,พวกมันไม่ได้มีศักดิ์ศรีเป็นของตัวเอง,เคารพบูชาผู้แข็งแกร่ง,เอาผลประโยชน์เป็นที่ตั้งไม่มีคำว่าผูกพัน
ฉู่เทียนที่เป็นเหมือนกับผู้มาใหม่,ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร,ที่ทำได้คือแสดงความแข็งแกร่งและน่าเกรงขามออกมา,แสดงความสามารถที่จะกุมชีวิตพวกเขา,เช่นนี้ก็สามารถควบคุมเผ่าปิศาจได้แล้ว.
ในดินแดนหนี่เกินแห่งนี้ผู้อ่อนแอเคารพผู้แข็งแกร่งกว่า,ก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องอยู่แล้ว.
ส่วนศักดิ์ศรีนะรึ?
สิ่งดังกล่าวนี้หาได้ยากในดินแดนหนี่เกินแห่งนี้,โดยเฉพาะอย่างยิ่งเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอ,ทำไมเขาถึงได้กล่าวว่ามีทางเลือกให้,ฉู่เทียนที่รู้ว่าคนเหล่านี้เป็นหัวหน้าควบคุมดินแดนในแถบนี้,แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่กลุ่มขนาดเล็ก,หากว่ารวมหมู่บ้านทั้งสี่เข้าด้วยกันล่ะก็,ย่อมกลายเป็นกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งขึ้นมาได้.
กับพวกเขาที่อ่อนแอ!
ปิศาจผีเสื้อ,ปิศาจเขา,ปิศาจเขียวและปิศาจปีก,หมู่บ้านทั้งสี่เผ่านี้อาศัยอยู่ใกล้ๆกัน,ดังนั้นข่าวคราวถึงได้ไปทั่วถึงในเวลาอันรวดเร็ว,ที่จริงแล้วเผ่าเหล่านี้ไม่ควรที่จะยึดมาง่ายๆ,หากว่าอยู่ในป่าแห่งความวุ่นวายล่ะก็,แม้แต่กลุ่มอิทธิพลขนาดเล็ก
เพียงแค่คนเดียวนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต่อกรกับพวกเขา.
สี่หมู่บ้านนี้มีผู้เชี่ยวชาญภูติแท้นับคนได้,นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ฉู่เทียนสามารถจัดการคนเหล่านี้ได้ง่ายๆ,และยังสามารถอธิบายได้ว่าหมู่บ้านเหล่านี้ไม่ได้แข็งแกร่งเลยนั่นเอง.
ที่จริงแล้วฉู่เทียนได้พบกับลักษณ์พิเศษอยู่ด้วยเช่นกัน.
ความแข็งแกร่งของเผ่าพันธ์พื้นเมืองเองก็นับว่าสูงไม่น้อย,พลังต่ำสุดของเผ่าปิศาจนั้นไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าพลังปลุกดวงจิตเลย,นั่นก็หมายความว่าดินแดนหนี่เกินแห่งนี้,เพียงแค่คนธรรมดาก็แข็งแกร่งแล้ว,ตราบเท่าที่เพิ่มความสามารถเล็กน้อย,สามารถที่จะเป็นนักรบแนวหน้าของทวีปด้านบนได้เลย.
เผ่าแห่งความมืดและเผ่าปิศาจนั้นเป็นนักรบตั้งแต่เกิด,หรือเทียบได้กับนักรบที่มีพรสวรรค์หายากบนโลกด้านบน,ดังนั้นดินแดนหนี่เกินแห่งนี้,เหมาะที่จะสร้างค่ายทหารที่สุด.
ป่าแห่งนี้นั้นอยู่ในเขตของเมืองอานเห่ย.
เมืองอานเห่ยนั้นมีพื้นที่หลายพันลี้,เป็นหนึ่งในเมืองใต้พิภพที่มีประชากรหลายล้านคนนับว่ามากที่สุดในแถบนี้,ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขานั้น,ทำให้มีเผ่าพันธุ์ขนาดใหญ่หลากหลายเผ่าพันธุ์อยู่ภายใน,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,แม้ว่าดินแดนหนี่เกินจะนับว่าเป็นดินแดนที่มีขนาดใหญ่,ทว่าโครงสร้างของมันก็แทบจะเหมือนกับป่าแห่งความวุ่นวายแทบไม่ต่างกันเลย.
ฉู่เทียนคิดว่าควรที่จะสร้างหอคอยนำส่งขึ้นที่นี่.
ภายในดินแดนหนี่เกินแห่งนี้มีทรัพยากรที่หายากอยู่ไม่น้อย,ซึ่งหากว่าสามารถขนส่งขึ้นไปบนพื้นดินล่ะก็,แน่นอนว่าจะต้องขายได้เป็นกอบเป็นกำ,ปัญหาในเวลานี้,ฉู่เทียนยังไม่มีวิธีที่จะติดต่อกับเมืองฉีจี.
พื้นโลกเวลานี้น่าจะห่างขึ้นไปหลายพันลี้.
ลำพัง,ชั้นหินหนา,และยังลำธารลาวาขนาดใหญ่,มีชั้นไร้น้ำหนักขึ้นไปอีก,มีอุปสรรคมากมายขนาดนี้,ไม่ว่าสัญญาณสื่อสารจะทรงพลังขนาดใหนก็ยากที่จะผ่านไปถึง,ถึงแม้ว่าจะสามารถสื่อสารได้,ก็ไม่สามารถที่จะสร้างสถานีสื่อสารส่งสัญญาณได้เช่นกัน.
หากฉู่เทียนไม่สามารถติดต่อท่านหญิงได้ก็ไม่สามารถเก็บเกี่ยววัตถุดิบเหล่านี้ได้.
ในเมื่อไม่สามารถติดต่อได้,ไม่ว่าทรัพยากรของดินแดนหนี่เกินจะมากมายขนาดใหนก็หาได้มีประโยชน์,การจะเดินทางมาถึงที่นี่ไม่ง่ายเลย,ฉู่เทียนจึงยังไม่คิดที่จะกลับไป.
"พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องกลัวข้า."ฉู่เทียนที่นั่งอยู่บนห้องต้นไม้ขนาดใหญ่,ปิศาจผีเสื้อ,ปิศาจปีก,ปิศาจเขา,และปิศาจเขียว,ที่ตอนนี้กำลังนั่งอย่างสงบเสงี่ยม,"ข้าต้องการรับรู้เรื่องราวของโลกใต้พิภพนี้,ตราบเท่าที่พวกเจ้าจริงใจกับข้า,ข้าย่อมต้องตอบแทนกับทุกคนแน่นอน,ก่อนอื่นข้าต้องการรับรู้สถานการณ์ของหมู่บ้านของพวกเจ้าก่อน."
ปิศาจผีเสื้อขาวที่ยืนขึ้นในทันที,"เรียนต้าโซวหลิง,เผ่าผีเสื้อของพวกเรานั้นมีประชากรกว่า
4000 คน,ส่วนคนที่สามารถสู้ได้นั้น,มีอยู่ราวๆ 3000 ตน."
หัวหน้าปิศาจเขียวที่ลุกขึ้นกล่าวเช่นกัน,"หมู่บ้านปิศาจเขียวมีประชากร
5000 คน,มีหนุ่มสาววัยฉกรรจ์ 3000-4000 ตน."
หัวหน้าปิศาจปีกเองก็รายงานออกมาเช่นกัน,"ปิศาจปีกเองก็มีคนกว่า
4000 คน,เป็นนักรบ 3000 ตน."
หัวหน้าปิศาจเขาที่รายงานเช่นกัน,"เผ่าปิศาจเขาของข้ามีคน
6000 ตน,มีนักรบที่แข็งแกร่งมากกว่า 5000!"
"โฮ้ว,ยอดเยี่ยม!"ฉู่เทียนพยักหน้าพึงพอใจ,เขาจ้องมองไปยังหัวหน้าปิศาจผีเสื้อ,"ชื่อปิศาจของเจ้ามันยาวไปหน่อย,ข้าจะให้ชื่อมนุษย์กับเจ้าก็แล้วกัน,นับจากนี้ไป,เจ้าจะมีชื่อว่า
ไป่เตี๋ย."
ผีเสือขาวรู้สึกดีใจขึ้นมาในทันที,"ขอบคุณต้าโซวหลิง!"
เหล่าหัวหน้าอีกสามหมู่บ้านรู้สึกอิจฉาขึ้นมาในทันที.
เห็นชัดเจนว่าต้าโซวหลิงนั้นให้ความสำคัญกับปิศาจผีเสื้อ.
"เอาล่ะ,พวกเจ้าฟังข้า."ฉู่เทียนที่ลุกขึ้นยืนพร้อมกับประกาศออกไป,"นับจากวันนี้,ข้าจะนำทุกคนขยายอาณาเขต,เพิ่มอิทธิพลของพวกเรา,ยึดทรัพยากรมา,ยึดประชากรมา! ข้ารับรองว่า,ตราบเท่าที่ก้าวไปกับข้า!ข้าเทียนจะพาพวกเจ้าไปพบกับอนาคตที่รุ่งโรจน์,ในวันข้างหน้าการจะยึดเมืองอานเห่ยก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้."
แทบทุกคนถึงกับสั่นสะท้านจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.
อะไร?ยึดเมืองอานเห่ย!
นี่ชายคนนี้บ้าไปแล้วอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้นำหมู่บ้านหลายคนที่เป็นกังวล,ตอนนี้พวกเขารู้สึกย่ำแย่ไปเลย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนบ้าคลั่งขนาดนี้,ซ้ำยังมาเป็นต้าโซวหลิงพวกเขาอีก,ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังฉู่เทียน,ทว่าฉู่เทียนยังไม่มีอะไรที่จะอธิบาย,เพราะว่าดูเหมือนว่าเขาจะต้องหาวิธีติดต่อกับด้านบนก่อน,ตราบเท่าที่สามารถเชื่อมต่อเมืองฉีจีกับดินแดนหนี่เกินได้,ด้วยความแข็งแกร่งของหอการค้าปาฏิหาริย์,ถึงแม้ว่าจะยึดเมืองอานเห่ยยังจะเป็นเรื่องยากอยู่อีกรึ?
"เอาล่ะนั่นคืออนาคต,ตอนนี้มาทำแผนระยะสั้นกันก่อน!"
ฉู่เทียนที่กำลังตรวจสอบแผนที่อยู่นั้นยังไม่เสร็จด้วยซ้ำ,ปิศาจผีเสื้อหลายตนที่เข้ามารายงาน,"ไม่ดีแน่,โนมทมิฬกลับมาแล้ว,พวกเขานำคนมาหลายคน,มีผู้เชี่ยวชาญเป็นจำนวนมาก,บางทีคงจะเข้ามาโจมตีพวกเราอย่างแน่นอน!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==> Click
-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น