Immortality Chapter 184 Yu Heng Sect
นิยาย เรื่อง อมตะ Chapter 184 Yu Heng Sect
玉衡宗
สำนักยวีเหิง.
สถานที่แห่งนี้อยู่เพียงแค่ครึ่งทางจากเมืองหลวงของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเท่านั้น,ซึ่งยังอยู่อีกไกลมาก,ต้องใช้เวลาอีกครึ่งปี,พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวล,นอกจากนี้ยังได้ส่งเหล่าคณะทูตล่วงหน้าไปก่อน,เพื่อตรียมการทุกอย่างเอาไว้.
"เฉียนโหยว,ทำไมเจ้าต้องเข้าร่วมสำนักยวีเหิงด้วย,นี่เป็นเพียงแค่สำนักเล็กๆไม่ใช่รึ?"กู่หลินที่ขมวดคิ้วสอบถาม,ขณะอยู่บนเมฆสีขาว.
"สำนักยวีเหิง,สำนักเล็ก,นั่นคือหนึ่งในศาลาเจ็ดดาว?"กงจูเฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ศาลาเจ็ดดาว?,ศาลาเจ็ดดาวที่น่าเกรงขาม,ทำไมถึงได้เกิดจากสำนักเล็กๆทั้งเจ็ด?
บิดาของข้าที่กล่าวว่าเจ้าเป็นรู้อยู่แล้ว,ไม่เห็นต้องทำเช่นนี้,อีกอย่างหนึ่ง,ศาลาเจ็ดดาวและราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไร?"กู่หลินที่ขมวดคิ้วสอบถามออกมา.
"ความสัมพันธ์ใด?เฮ้เฮ้,ทำไมเจ้าไปไปถามบิดาเจ้า,อ๋องต้าเสวียน,ข้าเองก็ไม่เข้าใจ."เฉียนโหยวส่ายหน้าไปมา,เห็นชัดเจนว่านางไม่ต้องการจะตอบ.
"สุ่ยจิง,เจ้าบอกข้าสิ."กู่หลินที่ต้องการเข้าใจเรื่องดังกล่าว.
"ซือจื่อมีสิ่งใดต้องการรู้อย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ฝืนยิ้มออกมา.
"เจ้าบอกข้าเกี่ยวกับศาลาเจ็ดดาวด้วย,ทำไมถึงได้ก่อตั้งขึ้นจากสำนักเล็กๆทั้งเจ็ด,นอกจากนี้ยังกระจายกันไปทั่วทุกสารทิศอีกด้วย?
ข้าลองหาข้อมูล,สำนักเล็กทั้งเจ็ดหากว่าต้องการความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ควรจะรวมเป็นหนึ่งไม่ใช่รึ,นี่กับกระจายไปทั่วสารทิศเช่นนี้,มันจะมีประโยชน์อะไร,ทำไมถึงต้องกระจายไปทั่วทุกสารทิศด้วย?"กู่หลินสอบถาม.
"กระจายไปทั่วทุกสารทิศอย่างงั้นรึ?
เฮ้เฮ้,เทียนชู,เทียนเสวียน,เทียนจี,เทียนเสวียน,ยวีเหิง,ไคหยางและเหยากวง,สำนักขนาดเล็กทั้งเจ็ด,ไม่ได้กระจายไปทุกทิศทุกทางอย่างไม่มีความหมาย."สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาขณะพูด.
"ไม่ได้กระจายไปทุกทิศทางอย่างงั้นรึ?มีทั้งบนเกาะหมาป่าสวรรค์,และราชวงวงศ์ต้ายวี,และยังมีราชวงศ์วาสนาอื่นๆอีก,ไม่ใช่ว่าควรที่จะอยู่ในสถานทีเดียวกันหรอกเหรอ."กุ่หลินที่เอ่ยถาม.
กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ถอนหายใจเบาๆ,จ้องมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิง.
"ศาลาเจ็ดดาวนั้น,เป็นสำนักที่เกิดจากสำนักเล็กทั้งเจ็ดถูกตั้งวางอยู่ในตำแหน่งที่ต่างๆกัน,ตำแหน่งต่างๆนั้น,หากซือจื่อสังเกตดีๆบนแผนที่ล่ะก็,จะพบว่าตำแหน่งต่างของสำนักทั้งทั้งเจ็ดนั่น,เป็นตำแหน่งของกลุ่มดาวกระบวยใหญ่."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.
"เซียนเซิงสุ่ยจิงช่างลึกล้ำนัก."กงจูเฉียนโหยวกล่าวชมพลางถอนหายใจ.
"มิกล้าๆ."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมรอยยิ้ม.
"แล้วสำนักยวีเหิงตอนนี้,มีอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่ขมวดคิ้วไปมาพลางสอบถาม.
"เกิดอะไรขึ้น,ข้าไปรู้,ทว่าเกี่ยวกับทำเนียมของสำนักยวีเหิงแล้วการเชิญอาวุโส,กลับสำนักนั้น,สำนักยวีเหิงในเวลานี้อยู่ในภาวะวิกฤติอย่างแน่นอน,หากเจ้าสำนักตาย,จำเป็นต้องเชิญอาวุโสสองคนขึ้นไป,แต่ในเวลานี้,เชิญแค่เพียงแค่คนเดียว,ย่อมมีความหมายลึกซึ่ง,เมื่อไปถึงก็จะเข้าใจเอง."กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมา.
สองเดือนหลังจากนั้นที่ไกลออกไปออกไปด้านหน้า,ก็ปรากฏเห็นสำนักยวีเหิงที่อยู่ไกลออกไป.
"บู๋ๆๆ"
ที่ไกลออกไปนั้น,ได้ยินเสียงของหมาป่าที่โหยหวน.
จงซานที่หรี่ตาจ้องมองลงไป,ในเวลานั้น,ที่ด้านล่างหุบเขา,มีหมาป่าอัคคีมากมายชุมนุมตัวกันอยู่.
หมาป่า,จงซานที่เห็นหมาป่าก็รู้สึกซับซ้อน,ทว่าที่แห่งนี้มีหมาป่ามากมายขนาดนี้เลยรึ?
เป็นพื้นที่ของดินแดนหมาป่าอย่างงั้นรึ? บางทีสถานที่แห่งนี้คงถูกหมาป่าล้อมรอบ.
ทว่าขณะที่กงจูเฉียนโหยวหรี่ตาจ้องมองลงไปด้านล่าง,เมฆสีขาวที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วอยู่นั้น.
"ตูมม ตูมม ตูมม ,ตูมม ตูมม"
บอลเพลิงมากมายที่ทะยานขึ้นมาจากด้านล่างในทันที,เมฆสีขาวที่อยู่ด้านหลังกำลังเคลื่อนที่หลบบอลเพลิงที่หมาป่าอัคคีกำลังพ่นออกมาไม่หยุดหย่อน,บอลเพลิงที่กำลังไล่ล่ากลุ่มของจงซาน.
อย่างไรก็ตาม,เมฆสีขาวนั้นมีความเร็วมากๆ,นอกจากนี้ยังสามารถหลบหลีกหลีกหนีได้อย่างแคล่วคล่อง,สามารถหลบห่าบอลเพลิงได้อย่างง่ายดาย,ข้ามผ่านเทือกเขาไปได้,ทว่ากับสิ่งที่พวกเขาเห็นนี้,กองกำลังหมาป่ามากมาย,หมาป่าอัคคีที่รวมตัวอยู่ในเวลานี้,จงซานไม่คิดว่าที่แห่งนี้เป็นเขตแดนหมาป่า,แต่ดูเหมือนว่าจะมีหมาป่านับหมื่นที่รวมตัวกันอยู่ที่แห่งนี้ด้วยความบ้าคลั่ง.
อย่างไรก็ตาม,หมาป่านับหมื่นแห่งนี้,เพียงแค่ล้อมรอบเอาไว้,ยังไม่ได้บุกเข้าไปด้านใน,ทว่าส่วนมากแล้วจะมีพลังฝึกตนระดับแกนทองอยู่จำนวนหนึ่ง,ที่มากสุดก็คือระดับเซียนเทียน.
เมฆสีขาวที่บินข้ามพวกหมาป่าจำนวนมาก,และมุ่งตรงไปยังลานขนาดใหญ่ด้านหน้า.
พื้นที่แห่งนี้ดูเหมือนกับสำนักไคหยางเป็นอย่างมาก,มีอักษรขนาดใหญ่สลักบนศิลา.
สำนักยวีเหิง!
ที่ด้านหน้าสำนักยวีเหิง,ด้านนอกมีหมาป่ายักษ์มากมาย,ขนาดใหญ่สุดมีขนาดถึง
40 เมตร,มีพลังก่อตั้งวิญญาณเป็นอย่างต่ำ,มีหมาป่ายักษ์ที่ดุร้ายเฝ้าอยู่ด้านหน้าของสำนัก,ด้านหลังก็เป็นฝูงของหมาป่าอัคคีอีกมากมาย.
"กงจูเฉียนโหยวที่บังคับเมฆสีขาวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,ตรงเข้าไปในค่ายกลของสำนักยวีเหิงในเสี้ยวอึดใจ,ข้ามผ่านหมาป่าจำนวนมากที่อยู่ด้านหน้า,เมฆสีขาวที่สามารถหลบหลีกเข้าไปในค่ายกลของสำนักยวีเหิงอย่างรวดเร็ว.
"วูซซ วูซซ วูซ วูซซ วูซซ!!"
หมาป่ายักษ์ตัวใหญ่ที่แทบไม่ขยับ,หมาป่ายักษ์กว่า
300 ตัว,ที่พ่นเพลิงลูกมหึมาส่งออกมากระแทกเมฆสีขาวที่เคลื่อนที่เร็วเป็นอย่างมาก.
"ตูมมมมมมมมม"
พวกเขาที่แทรกเข้าไปในค่ายกลของสำนักยวีเหิง,บอลเพลิงกว่าสามร้อยลูกโจมตีกระแทกค่ายกล,ส่งผลให้ผืนปฐพีสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง.
"คลืนนนนนนน"
กู่หลินที่หันไปจ้องมองบอลเพลิงขนาดมหึมาที่กระแทกเข้ากับค่ายกล,ถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอ.
"นี่มันอะไรกัน,สำนักยวีเหิงกำลังทำอะไร?
ไปยุแหย่หมาป่ามากมายขนาดนี้?
พวกมันกำลังบุกเข้ายึดสำนักไคหยางอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
กงจูเฉียนโหยวที่ไม่กล่าวอะไร,ทว่าเพียงแค่ขมวดคิ้วไปมา,เมฆสีขาวที่นำพวกเขาพุ่งตรงไปยังใจกลางสำนัก,ตำหนักยวีเหิงบนยอดเขายวีเหิง.
ขณะที่เมฆสีขาวบินข้ามเข้าไปด้านใน,ก็มีคนห้าคนที่เร่งรีบบินออกมา,พวกเขาย่อมสัมผัสได้ว่ามีใครบางคนเข้าไปยั่วกลุ่มหมาป่าจนทำให้พวกมันโจมตีออกมา,ขณะที่พวกเขากำลังจะออกมาไปต่อว่า,ก็เห็นเมฆสีขาวที่กำลังบินเข้ามา,ศิษย์ขั้นหนึ่งของสำนักยวีเหิงก็เร่งรีบบินออกไปในทันที.
"คารวะอาวุโส."คนห้าคนที่บินออกไป,แสดงท่าทางเคารพขณะที่ลอยอยู่บนอากาศในทันที.
"เข้าไป,คุยกันที่ข้างในตำหนัก."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"รับทราบ."คนทั้งห้าที่ตอบรับกงจูเฉียนโหยว,พร้อมกับบินตรงไปยังตำหนังยวีเหิงที่อยู่ไกลออกไป.
จงซานที่จ้องมองเหล่าศิษย์สำนักยวีเหิงโดยรอบ,อยู่ในสภาวะหวาดผวา.
หลังจากเข้ามาข้างในประจำทีเรียบร้อยแล้ว,จงซานที่จ้องมองไปยังคนทั้งห้า,เป็นผู้ชายสามคน,ผู้หญิงสองคน,ชายคนหนึ่งที่มีรูปร่างเหมือนปุถุชนในวัยกลางคน,สวมชุดสีขาวนวล,ซึ่งมีคนทั้งสี่ยืนอยู่ด้านหลัง,เห็นได้ชัดเจนว่าชายคนดังกล่าวนั้นคือประมุขสำนักยวีเหิง,ทว่าคนทั้งสี่น่าจะเป็นศิษย์น้องชายและหญิง.
"อาวุโส."ประมุขของสำนักยวีเหิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"หลิวสุ่ยเฟิง,เกิดอะไรขึ้น?เจ้าส่งผู้พิทักษ์สำนักไปยังศาลาเจ็ดดาว,เบิกเกิดสถานการณ์ฉุกเฉิน,คือหมาป่าหมื่นตัวที่ล้อมรอบสำนักที่นี่อย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"ไม่ๆ,มีอีกเรื่องต่างหาก,เรื่องหมาป่าหมื่นตนที่ล้อมรอบสำนัก,ที่จริงเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่วันมานี้เท่านั้นเอง."ประมุขยวีเหิง,หลิวสุ่ยเฟิงกล่าวออกมาทันที.
"หืม?"กงจู่เฉียนโหยวที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังหลิวสุ่ยเฟิง.
"อาวุโส,ปัญหาแรกตอนนี้คือการทำให้หมาป่านับหมื่นถอนกำลังไปก่อน,ส่วนเรื่องอื่นๆค่อยว่ากันอีกครั้งเถอะ."หลิวสุ่ยเฟิงกล่าว.
"อืม."กงจูเฉียนโหยวพยักหน้า,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าอีกเรื่องนั้นเวลานี้ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนถึงขนาดนั้น.
"หมาป่าที่ด้านนอกที่เข้ามาล้อมรอบโจมตีสำนักยวีเหิงพวกมันไม่ได้ไร้ซึ่งเหตุผลอย่างแน่นอน."กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เรื่องนี้เป็นเพราะเจ้าลูกทรพีของข้าเป็นเหตุ."หลิวสุ่ยเฟิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางละอายใจ.
"อืม,พูดมา."กงจูเฉียนโหยวพยักหน้าและกล่าว.
"เจ้าลูกทรพี,ไม่นานมานี้มันได้นำเหล่าศิษย์ขั้นสอง,เข้าไปในภูเขาเพื่อจับตัวหมาป่าอัคคีระดับแกนทองขั้นต้น,ต้องการเอามาฝึก,ทว่า,หมาป่าอัคคีนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายดายเช่นนั้นที่จะทำเช่นนั้นได้,พวกมันไม่มีทางสามารถจับมาฝึกได้,และหมาป่าอัคคีตนนั้นได้ถูกเจ้าลูกทรพีทำร้ายบาดเจ็บสาหัส,จนเกือบตาย,การการกระทำของเจ้าลูกทรพีนั่น,จึงได้นำภัยพิบัติมาให้พวกเรา,เป็นไปได้ว่าหมาป่าตนนั้นจะไม่ธรรมดา,จึงเป็นเหตุให้หมาป่ามากมายตามมาแก้แค้น,ตอนนี้ที่ด้านนอกนั้นมีหมาป่ามากมายเข้ามารุมล้อม."ใบหน้าของหลิวสุ่ยเฟิงที่เต็มไปด้วยความอับอาย.
"หมาป่าอัคคีระดับแกนทองขั้นต้นอย่างงั้นรึ?บุตรชายของเจ้าช่างมีความสามารถจริงๆ."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หึม,ใครจะรู้ว่านั่นจะเป็นการสร้างภัยพิบัติที่ใหญ่หลวงให้กับพวกเรา?
ที่ด้านนอกนั้นมีหมาป่าระดับก่อตั้งวิญญาณกว่าสิบตัวและหมาป่าระดับแกนทองอีกมากมาย,ระดับเซียนเทียนอีกนับไม่ถ้วน,นอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ."หลิวสุ่ยเฟิงที่ฝืนยิ้มออกมา.
"เอาล่ะ,บุตรชายเจ้าล่ะ?"ใบหน้าของกงจูเฉียนโหยวที่แสดงท่าทางเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของกงจูเฉียนโหยวแล้ว,ใบหน้าของหลิวสุ่ยเฟิงเปลี่ยนเป็นแดงซ่าน.
"มีปัญหาอะไร?ยังมีอะไรนอกเหนือจากนั้นอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิดไปมาขณะพูด.
"ไม่ๆ,เจ้าลูกทรพีนั่นหวังพึงอะไรไม่ได้เลย,พอมันเห็นหมาป่านับหมื่นล้อมรอบสำนัก,มันก็หนีไปซ่อนตัวอยุ่ในห้อง."หลิวสุ่ยเฟิงที่ได้แต่ทอดถอนใจ.
ทุกคนที่ได้หลิวสุ่ยเฟิงพูดถึงตะลึงไปเลยทีเดียว,แม้แต่กู่หลินยังพูดไม่ออก.
"บุตรชายของเจ้านี้มันเปี่ยมความสามารถจริงๆ,นำมาความล่มจมมาให้สำนักยวีเหิง,ตัวเองหนีไปซ่อนตัวอยู่ในห้องอย่างงงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่แค่นเสียง.
"เจ้าลูกทรพีนี้ไม่สามารถพึงอะไรได้เลย,ตอนนี้สำนักยวีเหิงกำลังเผชิญวิกฤติใหญ่แล้ว,ขอให้อาวุโสช่วยทำให้หมาป่าหมื่นตัวล่าถอยไปด้วย,ส่วนอาวุโสจะลงโทษเจ้าลูกทรพีอย่างไรก็แล้วแต่อาวุโสแล้ว."หลิวสุ่ยเฟิงที่ได้แต่ถอนหายใจ.
"ให้ข้าลงโทษอย่างงงั้นรึ? ข้ามีหน้าที่ลงโทษอย่างงั้นรึ?ส่งให้กับผู้พิทักษ์สำนัก,เขาจะลงโทษอย่างไร,ก็แล้วแต่เขา."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว.
"ครับ,"หลิวสุ่ยเฟิงที่พยักหน้าตอบรับในทันที.
"หมาป่าอัคคีด้านนอก,มาจากที่ใหนกัน?เพียงไม่นานทำไมถึงได้มีมากมายขนาดนี้?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วและสอบถามออกมา.
"ทิศตะวันตกเฉียงเหนือนั้น,มีเทือกเขาอัคคีโชติช่วงที่อยู่ของหมาป่าอยู่ที่นั่น."หลิวสุยเฟิง
"เทือกเขาหมาป่าโชติช่วงอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของกงจูเฉียนโหยวได้ชำเลืองมองออกไป.
"ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าสามารถใช้กำลังไล่ไปหรอกรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่สอบถามออกมาทันที.
"พวกเราไม่กล้า."หลิวสุ่ยเฟิงที่กล่าวออกมา.
"ไม่กล้าอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่หรี่ตาจ้องมองไปยังหลิวสุ่ยเฟิง.
"หมาป่ามากมายเหล่านี้,ที่พวกเราไม่กล้าใช้กำลังไล่ไปนั้น,ด้วยเกรงว่าจะนำพา,จื่อเห่าหลางเจียงมา."หลิวสุ่ยเฟิงกล่าวด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"หืม,ถึงเทือกเขาอัคคีรุ่งโรจน์นั้นจะเป็นที่อยู่อาศัยของจื่อเห่าหลางเจียง,ทว่าเผ่าหมาป่าก็ไม่ควรเข้ามาโจมตีสำนักอย่างบ้าคลั่งเช่นนี้,นอกจากนี้เจ้าบอกว่าได้ทำร้ายหมาป่าไปแค่ตัวเดียว,เป็นไปไม่ได้ที่จะนำพาหมาป่ามากมายขนาดนี้มา,หลิวสุ่ยเฟิง,เจ้ากำลังปิดบังความจริงอะไรจากข้ากัน?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"มิกล้าๆ,ผู้น้อยกล่าวความจริงทุกอย่าง,ไม่กล้าโป้ปดแม้แต่คำเดียว."หลิวสุ่ยเฟิงที่กล่าวออกมาทันที.
"อาวุโส,ประมุขได้กล่าวความจริงทั้งหมด,ไม่ได้มีตกหล่นแม้แต่น้อย."คนที่ยืนอยู่ข้างๆกล่าว.
"ใช่แล้ว,อาวุโส,พวกเรายืนยันได้."คนอื่นๆเองก็กล่าวรับรองเช่นกัน.
เห็นคนทั้งห้าที่กล่าวยืนยัน,ทำให้กงจูเฉียนโหยวสูดหายใจยาว"ในเมื่อพวกเจ้าไม่ได้ซ่อนความจริงอะไรจากข้า,เช่นนั้นบุตรชายของเจ้าต้องซ่อนความจริงบางอย่าง,หรือว่าเขาไม่ได้พูดออกมาทั้งหมด."
ได้ยินคำพูดของกงจูเฉียนโหยวกล่าว,หลิวสุ่ยเฟิงที่กำหมัดแน่น,แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ,จ้องมองไปยังชายสองคนที่อยู่ด้านข้าง."ศิษย์น้องทั้งสอง,รบกวนพวกเจ้าช่วยข้าไปจับลูกทรพีมาด้วย."
"ครับ,ท่านประมุข."ชายอีกสองคนที่ตอบรับคำในทันที.
จากนั้นพวกเขาก็ออกไป,ส่วนคนอื่นๆตอนนี้รอคอยอยู่ภายในห้องโถง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น