Immortality Chapter 174 Start of Zhong Shan plot
นิยาย เรื่อง อมตะ Chapter 174 Start of Zhong Shan plot
钟山阴谋的开始
เริ่มต้นแผนการของจงซาน.
บนเกาะลอยฟ้า,ห้องโถงขนาดใหญ่ทางทิศเหนือ.
กู่หลินและเซียนเซิงสุ่ยจิงกำลังถือกระดาษใบเล็กๆ,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมาจ้องมองข้อความที่อยู่ในนั้น.
โม่ไป่หลีที่แสดงท่าทางเป็นกังวลอยู่เหมือนกัน.
"ซือจื่อ,เซียนเซิง,สุ่ยเทียนหยามันจะหน้าหนาเกินไปแล้ว.คาดไม่ถึงเลยว่าจะเอ่ยอ้างผลประโยชน์เช่นนี้ออกมา,อีกทั้งยังให้คนของเขาแจกจ่ายกระดาษใบเล็กๆนี้ไปทั่วเลยทีเดียว."โม่ไป่หลีรู้สึกฉุนเฉียวอยู่ไม่น้อย.
กู่หลินและเซียนเซิงสุ่ยจิงอ่านแผ่นหาเสียงขนาดเล็ก.
ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีดุร้ายป่าเถื่อน,หากพวกเขาเข้าโจมตี,ทุกท่านต้องการให้พี่น้องทุกคนถูกราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีสังหารอย่างงั้นรึ?
ต้องการให้เหล่าสหายถูกราชวงศ์ต้ายวีย่ำยีอย่างงั้นรึ?
ด้วยความดุร้ายทารุณของราชวงศ์ต้ายวีพวกเขาจะต้องเข้าโจมตีเมืองทิศใต้,พวกเขาจะต้องเข้าโจมตีอย่างแน่นอน,พวกเขาจะต้องเข้ายึดเมือง,ทุกคนจะต้องถูกจับไปเป็นทาส,เพื่อใช้แรงงาน,ลูกสาวภรรยาของพวกท่านจะถูกนำไปขาย,และบำเรอกามต่อเหล่าทหาร.
พวกท่านทุกคนต้องการบ้านแตกสาแหรกขาดอย่างงั้นรึ?
ต้องการกลายเป็นทาสและถูกขายอย่างงั้นรึ? พอใจกับที่เป็นอยู่ตอนนี้แล้วเหรอ!
หากใครก็ตาม,ไม่ต้องการเห็น,ถึงแม้ว่าจะมีสัญญาสงบศึกก็ตาม,พวกเราก็ไม่ควรประมาทราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,พวกเขากำลังเตรียมตัว,เมื่อไหร่ที่พวกเขาประมาทพวกเขาจะเข้าโจมตีพวกเราในทันที,หากใครต้องการความปลอดภัยโปรดเลือกสุ่ยเทียนหยา
หนานเฉิงตง.
เมืองทิศใต้ที่เข้าใจกับเรื่องดังกล่าวนี้,สุ่ยเทียนหยาเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีทุกเวลา,สุ่ยเทียนหยาสามารถป้องกันเมืองทิศใต้,ไม่มีทางที่เมืองทิศใต้จะล่มสลาย,มีเพียงแค่เมืองทิศใต้ที่จะปลอดภัย,แล้วเมืองอื่นๆล่ะจะเป็นอย่างไร?
อย่าไว้ใจปิศาจร้ายราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,พวกเขาต้องการโจมตีทิศใต้,และจะโจมตีเมืองอื่นๆอย่างแน่นอน! อย่าได้วางใจ,ในความสงบสุข.
ทุกอย่างเป็นไปได้!!
ต้องการให้เมืองอู๋ซวังมีม่านพลังที่แข็งแกร่ง,ไม่พังทลายหรือไม่?
โปรดลงคะแนนให้กับสุ่ยเทียนหยา.
เพื่อความปลอดภัยทั้งสี่เขต,โปรดเลือกสุ่ยเทียนหยา!
"น่าอาย,มันจะหน้าหนาเกินไปแล้ว,สุ่ยเทียนหยาไร้ยางอายจริงๆ."กู่หลินที่รู้สึกขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก.
"ใช่แล้ว,ซือจื่อ,เซียนเซิง,สุ่ยเทียนหยาได้แจกแผ่นหาเสียงนี้ไปทั่ว,สร้างเรื่องไปทั่วทุกเขต,แต่ละวันราวกับคนบ้า,ตะโกนอย่างเอาเป็นเอาตาย."ใบหน้าของโม่ไป่หลีกล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"ตอนนี้คะแนนเสียงเป็นอย่างไรบ้าง?"กู่หลินสอบถาม.
"ข้ายังนำอยู่,ทว่าคะแนนของสุ่ยเทียนหยาก็เพิ่มขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง,แม้ว่าจะตามหลังอยู่
800,000
ก็ตาม,แต่หากว่าเพิ่มขึ้นในทุกๆวันเช่นนี้,ข้าเกรงว่าจะไล่ทันในไม่ช้า."โม่ไป่หลีเอ่ย.
"เซียนเซิง,ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรดี?"กู่หลินเองก็แสดงท่าทางเป็นกังวลเช่นกัน.
เซียนเซิงสุ่ยจิงที่โบกสะบัดพัดไปมา,ขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง,"ในเมื่อพวกเขาไร้ซึ่งกฎเกณฑ์หาเสียงทุกพื้นที่แม้แต่ถนน,เช่นนั้น,ใต้เท้าโม่,ท่านก็ควรนำคนออกไปหาเสียงตามถนนและทุกพื้นที่ก็แล้วกัน."
"ใช่แล้ว,คนของพวกเรามีมากกว่าพวกเขาสามเท่า,สามารถกระจายไปได้ทุกที่,ด้วยการกระจายข่าวไปทั่ว,ย่อมต้องได้ผลดีกว่าพวกเขาอย่างแน่นอน."กู่หลินกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ครับ."โม่ไป่หลีรับคำในทันที.
"เอิ่ม."เซียนเซิงสุ่ยจิงสะบัดพัดไปมา.
คนทั้งคู่ที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิง.
"ให้ตรวจสอบคะแนนเสียงทั้งหมด,กับทหารของพวกเรา,ว่าพวกเขาลงคะแนนให้พวกเราหมดรึยัง!"เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.
"เซียนเซิง,เกี่ยวกับเหล่าทหารนั้น,เสียงทั้งหมดต้องเป็นของพวกเรา,ทำไมต้องใส่ใจด้วยเล่า,ตอนนี้ที่พวกเราจะต้องใส่ใจคือ,เหล่าคนที่ควบคุมไม่ได้,พวกที่ไม่ได้อยู่ในการปกครองของท่านพ่อไม่ใช่รึ?"กู่หลินที่ครุ่นคิดสอบถามออกไป.
เซียนเซิงสุ่ยจิงจ้องมองไปยังกู่หลิน,พร้อมกับเผยยิ้มออกมา,คาดไม่ถึงเลยว่ากู่หลินจะคิดเป็นเหมือนกัน.
"ซือจื่อ,ที่ข้าต้องการให้ตรวจสอบนั้น,มันไม่ใช่เรื่องใหญ่,เช่นนั้นก่อนหน้านี้ข้าจึงไม่ได้เอ่ย,ตอนนี้เหตุการณมันเปลี่ยนไป,เหล่าทหารที่ข้าหมายถึงนั้นไม่ใช่คนของพวกเรา,แต่เป็นคนของฝ่าบาท,คะแนนเสียงเหล่านี้,หากไม่สามารถควบคุมได้,อาจจะเป็นปัญหาต่อพวกเรา."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.
"อย่างไรรึ?"กู่หลินจ้องมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิงด้วยความสงสัย.
"เรื่องนี้อย่าได้ประมาท,หลังจากนี้พวกเราไม่ควรที่จะเสียคะแนนเสียงเหล่านี้ไปง่ายๆ,กองทัพและประชาชนทั่วไปนั้นแตกต่างกัน,โดยเฉพาะกองทัพภายในเมืองอู๋ซวังนั้น,กองทัพต้องทำศึกมาหลายต่อหลายปี,เกี่ยวกับสงครามที่ผ่านมานั้น,พวกเขาสูญเสียพี่น้องล้มตายไปด้วยฝีมือของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเป็นจำนวนไม่น้อย,แน่นอนว่าพวกเขาต้องคิดแก้แค้นอีกฝั่งแน่,ข้ากังวลว่ากงจูเฉียนโหยวจะใช้จุดนี้,เพื่อชักชวนเหล่าทหารให้เข้าใจผิดไป."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ถอนหายใจยาว.
"ใช่,รีบดำเนินการเร็วเข้า."กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"ขอบคุณเซียนเซิง."โม่ไป่หลีถึงกับใจหายเหมือนกัน,เหมือนดังที่เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว,หากว่าพวกเขาประมาทล่ะก็,เกี่ยวกับคะแนนเสียงของกองทัพอาจจะหลุดลอยไปก็ได้.
"ซือจื่อ,ท่านควรที่จะไปดูแลเกี่ยวกับคะแนนเสียงของเหล่าทหาร,ส่วนใต้เท้าโม่ก็ควรที่จะไปจัดการคนของท่านให้กระจายออกไปหาเสียงให้ครอบคลุม."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.
"อืม."คนทั้งสองที่แยกย้ายกันไปในทันที,ดูเหมือนว่ามีเรื่องเร่งด่วนที่พวกเขาจะต้องจัดการ.
หลังจากที่ทั้งสองคนจากไป,เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วแน่น,ก้าวเดินเข้าไปในห้องโถง,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,กล่าวออกมาเบาๆ,"กงจู,นี่ไม่ใช่รูปแบบของท่าน,เป็นใครกันที่อยู่ข้างกายท่านกัน?"
.........
ที่ลานบ้านของจงซาน.
"เซียนเซิง,นี่คือปรมาจารย์หลอมศิลปะวัตถุ,โดยเฉพาะอย่างยิ่ง,ศรปราณทะลวง,กล่าวได้เลยว่าในเมืองอู๋ซวังแห่งนี้,จะมีใครที่มีความสามารถมากกว่าอาจารย์จื่อเฉิน."กงจูเฉียนโหยวกล่าวต่อชายกำยำในชุดสีเทา.
"อาจารย์จื่อเฉิน?
ต้องขออภัยที่รบกวน."จงซานกล่าวออกมาในทันที.
"มิกล้าๆ,เซียนเซิงโปรดกล่าวมาได้เลยว่าต้องการให้ผู้น้อยทำอะไร."อาจารย์จื่อเฉินกล่าวออกมาทันที.
"อาจารย์จื่อเฉินช่วยอธิบายเกี่ยวกับศรปราณทะลวงให้ข้าได้ฟังหน่อยได้หรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม,ศรปราณทะลวงนั้น,มีสองส่วนที่สำคัญ,หนึ่งคันศร,อีกหนึ่งก็คือลูกศร,ในระดับต่างๆ,ย่อมให้พลังที่แตกต่างกัน.ศรปราณทะลวงที่มีพลังต่ำสุดจะมีพลังเทียบเท่ากับปราณของผู้ฝึกตนระดับแกนทอง,ส่วนคันศรและลูกศรที่มีพลังสูงสุดนั้น,ในตำนานเคยกล่าวไว้ว่าสามารถยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าทำลายดวงดาวได้,ทว่าที่ผู้น้อยสร้างได้ในตอนนี้เพียงแค่ปราณของผู้ฝึกตนระดับหลอมกายธาตุเท่านั้น,ทว่าเพียงเท่านี้อาวุธวิเศษก็ยากที่จะทำลายได้ง่ายๆแล้ว."อาจารย์จื่อเฉินกล่าว.
"แล้วศรปราณทะลวงระดับหลอมกายธาตุนั้น,ทั้งคันศรและลูกศร,ต้องมีพลังฝึกตนเท่าไหร่ถึงจะใช้ได้?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"อย่างน้อยต้องระดับก่อตั้งวิญญาณ."อาจารย์จื่อเฉินกล่าว.
"ศรทะลวงสามารถที่จะสังหารผู้ฝึกตนหลอมกายธาตุได้จริงๆรึ?"จงซานที่สอบถามอีกครั้ง.
"ไม่,อาจทำได้แค่ทะลวงแค่เกราะป้องกัน,หากเป็นผู้ฝึกตนระดับหลอมกายธาตุแล้ว,แน่นอนย่อมสามารถหลบได้,หรือแม้แต่ใช้กระบี่สับลูกธนูให้ล่วงหล่นก่อนได้."อาจารย์จื่อเฉินกล่าว.
"ใต้เท้าสุ่ย,มีพลังฝึกตนเท่าไหร่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามสุ่ยเทียนหยาที่อยู่ใกล้ๆ.
"ระดับก่อตั้งวิญญาณ."สุ่ยเทียนหยากล่าว.
"เช่นนั้นศรปราณทะลวงปราณหลอมกายธาตุ,สามารถสังหารใต้เท้าสุ่ยได้หรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,สุ่ยเทียนหยาถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,"หากถูกลูกศรเช่นนั้นเข้า,หากไม่เตรียมตัวป้องกัน,ไม่มีทางหนีได้อย่างแน่นอน."
"ไม่สามารถหนีได้?หากศรปราณทะลวงเข้าไปในร่างกาย,หากไม่ถูกจุดสำคัญ,ก็ไม่สามารถหนีได้อย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามด้วยความสงสัย.
"หากถูกยิงเข้าสู่ร่างกายแล้ว,ศรปราณดังกล่าวมีธาตุที่แตกต่างกันไป,มันจะระเบิดหรือเยือกแข็ง,ตามกลิ่นอายที่ใช้สร้าง,สามารถที่จะทำลายปราสาทหยาง,สร้างบาดแผลต่อวิญญาณก่อกำเนิด,ยากที่จะสามารถรักษาได้."อาจารย์จื่อเฉินตอบ.
"หากใต้เท้าสุ่ยสามารถหลบได้,ไม่ใช่ว่าศรปราณไม่มีผลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"หากเป็นระดับก่อตั้งวิญญาณ,หากมีลูกศรพุ่งตรงมายังข้า,ข้าย่อมสัมผัสได้โดยสัญชาติญาณ,ทว่าก็จำเป็นต้องหลบในทันที,ทว่าหากมีมือธนูมากกว่าหนึ่งคน,ก็ยากที่จะหลบพ้นได้."สุ่ยเทียนหยากล่าว.
"อืม,ข้าคงต้องรบกวนอาจารย์จื่อเฉินเพื่อสร้างคันศรและลูกศรให้ข้า,และลูกศรพิเศษหลายลูก,สำหรับคุณสมบัติของมันนั้น,ข้าจะอธิบายให้กับอาจารย์ฟังอย่างระเอียด."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม,เซียนเซิงโปรดวางใจ."อาจารย์จื่อเฉินที่พยักหน้ารับ.
จากนั้น,จงซานได้ให้อาจารย์จื่อเฉินกลับไปก่อน,ต้องไม่ลืมว่า,ยังมีอีกหลายเรื่องที่เขาไม่สามารถให้เขารู้ได้.
"ใต้เท้าสุ่ย,สถานการณ์เวลานี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่สอบถามออกมาทันที.
"โม่ไป่หลีเวลานี้ได้ส่งคนออกหาเสียงทุกพื้นที่,และยังได้รับคะแนนเสียงจากกองทัพทั้งหมดด้วย,ตอนนี้เขามีคะแนน
3.1 ล้าน,ทว่าข้ามีเพียง 1.05
ล้านเท่านั้น."สุ่ยเทียนหยาที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เฮ้เฮ้,ไม่จำเป็นต้องกังวลแค่เพียง 2
ล้านเองไม่ใช่รึ?
ประชาชนในเมืองนั้นมีสิบล้านคน,ตอนนี้คะแนนรวมยังไม่ถึงครึ่งเลย,คะแนนของท่านเองตอนนี้เพิ่มขึ้นกว่าของโม่ไป่หลี,ระยะห่างตอนนี้ยังไม่ได้มากนัก."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม,ดูเหมือนว่าคะแนนเสียงกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,ตอนนี้คะแนนยังไม่ได้ต่างกันมากนัก."สุ่ยเทียนหยาที่กล่าวอกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ตอนนี้,ท่านไม่จำเป็นต้องกังวล,สองสามเดือนนี้ปล่อยให้โม่ไป่หลีพึงพอใจไปก่อน,เมื่อถึงเวลา,ทุกอย่างจะพลิกกลับเอง,ตอนนั้นท่านจะเป็นคนหัวเราะภายหลัง."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ,เซียนเซิง."สุ่ยเทียนหยาที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ทว่า,มีเรื่องที่ท่านต้องทำ."จงซานที่คิดครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวออกมา.
"เซียนเซิงโปรดกล่าว."สุ่ยเทียนหยาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ,เพราะว่าด้วยแผนการของจงซาน,ตอนนี้ทำให้สุ่ยเทียนหยาสามารถมองเห็นความหวังได้,ตอนนี้ทำให้เขารู้สึกเคารพจงซานเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจงซานจะมีพลังฝึกตนต่ำกว่าก็ตาม.
"ข้าต้องการให้เจ้าซื้อใจคนที่อยู่ตรงข้ามคนที่เป็นศูนย์รวมใจของค่ายทหาร.
"ซื้อเหรอ?เซียนเซิง,เรื่องนี้ท่าทางจะยาก,คนที่เป็นศูนย์รวมใจของค่ายทหารนั้น,คนกลุ่มนั้นมักจะเป็นคนเชื่อใจของโม่ไป่หลี,ยิ่งพวกเขาได้รับความเชื่อใจจากโม่ไป่หลีเท่าไหร่,คนเหล่านี้ยิ่งไม่สามารถซื้อได้."สุ่ยเทียนหยาขมวดคิ้วไปมา.
"มันจำเป็นต่อการเลือกตั้งครั้งนี้,เจ้าค่อยๆชักจูงพวกเขาช้าๆ,ค่อยๆทำ,อาจจะมีใครสักคนก็ได้."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เซียนเซิง,การกระทำเช่นนั้นจะไม่เป็นการเปิดเผยแผนการต่อพวกเขาอย่างงั้นรึ?"สุ่ยเทียนหยาที่ขมวดคิ้วไปมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าการจะซื้อคนของโม่ไป่หลีนั้น,เป็นเรื่องที่ยากมากๆ.
"เปิดเผยข่าว?เปิดเผยแผนการอย่างงั้นรึ?ฮ่าฮ่า,โปรดวางใจใต้เท้าสุ่ย,ข้าไม่เคยปิดผังแผนการจากโม่ไป่หลีเลย,ให้พวกเขาได้เห็น,กับความเป็นไปทั้งหมด,"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"หืม? เซียนเซิงมีจุดประสงค์อะไรอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของสุ่ยเทียนหยาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"อย่าเพิ่งถามตอนนี้เลย,ท่านเพียงตอบตกลงก็พอแล้ว."จงซานที่แสดงท่าทางลึกลับ.
"ครับ."สุ่ยเทียนหยาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทำตามที่เซียนเซิงบอก!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวต่อสุ่ยเทียนหยา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น