Immortality Chapter 160 You cannot offend me
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 160 เจ้าไม่สามารถล่วงเกินข้า.
บทที่ 160 เจ้าไม่สามารถล่วงเกินข้า.
"ระดับหก?"สุ่ยอู๋เหินที่ค่อนข้างประหลาดใจ,เพราะว่าสุ่ยอู๋เหินจำได้ว่า,ยกเว้นลานประมูลแล้ว,ย่านธุรกิจแห่นี้,กลับมีของวิเศษระดับหกด้วย,นอกจากนี้ยังไม่ใช่ร้านใหญ่ที่สุด,เป็นเพียงแค่ร้านเล็กๆ,กลับมีของวิเศษระดับหกอย่างงั้นรึ?
แม้ว่าเถ้าแก่อ้วนจะแนะนำความรู้พื้นฐานกับจงซาน,ทว่าเขาก็ยินดีให้บริการคนกลุ่มนี้เป็นอย่างดีเหมือนกัน.
กับคนที่เข้ามาในร้าน,ถือพัดกระดาษ,นอกจากนี้ที่เอวยังมีหยกเนื้องาม,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ใช่คนยากจน,นอกจากนี้ยังมีคนที่ดูเหมือนไม่รู้อะไรเลย,ถึงจะดูธรรมดาทั่วไป,แต่เมื่อเห็นราคาของวิเศษแล้วกลับไม่รู้สึกหวาดผวา,ตลอดจนคนทั้งสามเดินทางมาด้วยกัน.
สำหรับเถ้าแก่อ้วนแล้วนี่เป็นอะไรที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก,ภายในใจของเขานั้นตระหนักได้เลย,นี่คือ"บ่อน้ำมันชั้นดี."เหมาะที่จะใช้เล่ห์เหลี่ยมล่อลวง.
ล่อลวงจงซานอย่างงั้นรึ?
ตามหลักธุรกิจแล้ว,จงซานที่นับว่าอ่อนแอที่สุดในกลุ่ม,ด้วยการสอบถามซอกแซกมากมาย,เป็นทั้งแผนการและหาข้อมูลแสร้งทำว่าไม่รู้อะไรเลย.
แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจ,รู้เขารู้เรา,เข้าใจในสิ่งที่คนอื่นคิดเพื่อลดการสูญเสีย,แน่นอนว่าการจะทำให้จงซานขาดทุนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแน่.
"ระดับหก?ให้ข้าได้ยล."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
เห็นท่าทางของสุ่ยอู๋เหินที่สนใจ,เถ้าแก่อ้วนที่หรี่ตาเผยยิ้มออกมา."ได้."
เพียงแค่สะบัดมือครั้งหนึ่ง,เถ้าแก่อ้วนก็นำธวัชมัดหนึ่งขนาดเล็กออกมา.
"โย่,สุ่ยอู๋เหิน,ไม่ได้เจอกันนานเลย."ที่ด้านนอกนั้นมีเสียงที่ทำให้งงงวยปรากฏขึ้นในทันที.
ได้ยินเสียงดังกล่าวแล้ว,สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองออกไปด้านนอก.
ที่ด้านนอกร้านนั้น,มีคนสามคนที่ค่อยๆก้าวเข้ามาช้าๆ.
สองคนด้านหลังดูเหมือนว่าจะเป็นผู้คุ้มกัน,สวมชุดดำยืนอยู่ด้านหลัง,ชายที่อยู่ด้านหน้านั้นสวมชุดที่ดูหรูหรา,เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่แปลกประหลาด.
"โม่เส้าเหยี่ย."เถ้าแก่อ้วนจำคนดังกล่าวได้ทันที,และคำพูดของเส้าเหยี่ยโม่,เรียกคนด้านหน้าเขาว่าสุ่ยอู๋เหินอย่างงั้นรึ?
少爷 shàoye คุณชาย,นายน้อย
ใบหน้าของชายอ้วนเปลี่ยนเป็นโง่งมทันที,ใบหน้าฝืนยิ้มออกมา,เขาที่กำลังเตรียมการขายเกินราคา,ตอนนี้เมื่อพบความจริงแล้ว,ต่อให้มีความกล้าสิบเท่าก็,ไม่กล้าแล้ว.
"สุ่ยเส้าเหยี่ย,ต้องขออภัยที่ผู้น้อยจำท่านไม่ได้,"เถ้าแก่อ้วนยังคงยิ้มออกมาอย่างข่มๆ.
สุ่ยอู๋เหินพยักหน้าให้,ไม่ได้ใส่ใจนัก.
"โม่เหยียนปิง!"สุ่ยอู๋เหินกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่แสดงท่าทางรังเกียจ.
"เขาเป็นใคร?"หนานป่าเทียนที่สอบถามออกไปด้วยเห็นใบหน้าที่รังเกียจฉายอยู่บนใบหน้าของสุ่ยอู๋เหิน.
"บุตรชายของเป่ยเฉิงตง."สุ่ยอู๋เหินที่ตอบเบาๆ.
"นี่เป็นของวิเศษชั้นยอด,เถ้าแก่,ข้าต้องการ,เสี่ยวซานจ่ายเงิน,"โม่เหยี่ยนปิงที่เข้ามาในร้านเห็นสมบัติในมือเถ้าแก่อ้วน,ทันในนั้นเขาไม่ลังเลเลยเข้าแย่งซื้อสินค้าดังกล่าวในทันที.
"โม่เหยี่ยนปิง,ของสิ่งนี้ข้าเป็นคนพบก่อน,ข้าเองก็มีแขกด้วยในวันนี้,ข้าไม่ต้องการที่จะมีปากเสียงกับเจ้าหรอกนะแต่อย่างน้อยควรจะแข่งกันอย่างเป็นธรรม."สุ่ยอู๋เหินที่กกล่าวออกมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของสุ่ยอู๋เหิน,สายตาของโม่เหยี่ยนปิงที่กวาดตามองออกไป,จ้องมองไปยังจงซานและหนานป่าเทียน,พร้อมกับคิดอยู่ในใจ,นี่คือแขกของเจ้าเหรอ,กำลังล้อข้าเล่นอยู่รึๆไง.
"ข้าต้องการสิ่งนี้,เจ้าต้องการแข่งกับข้ารึ?เสี่ยวซาน,ถอยออกมาก่อน."โม่เหยียนปิงเองก็ไม่ยอมง่ายๆเช่นกัน.
เถ้าแก่อ้วนเวลานี้ฝืนยิ้มออกมา,แอบปาดเหงื่อเล็กน้อย,ทั้งเป่ยเฉิงตงและหนานเฉิงตงมีความขัดแย้งกันโดยตลอด,เวลานี้เส้าเหยียทั้งสองขัดแย้งกัน,หลายต่อหลายครั้ง,แต่ก็ไม่คิดเลยว่ามันจะมาเกิดขึ้นที่ร้านของเขาเช่นนี้,ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนที่ไม่สามารถล่วงเกินได้.
"เถ้าแก่,ของชิ้นนี้มีราคาเท่าไหร่."สุ่ยอู๋เหินเองเห็นได้ชัดเจนว่าไม่ยอมโม่เหยี่ยนปิงเช่นกัน.
" 10,000
ศิลาวิญญาณระดับสูง,"เถ้าแก่อ้วนเอ่ยออกมาในทันที.
"อะไรนะ?"โม่เหยี่ยนปิงถึงกับอุทานออกมา.
"ของหักๆนี้มีราคาถึง 10,000
ศิลาวิญญาณระดับสูงเลยรึ?"โม่เหยียนปิงกล่าวออกมาเสียงดัง.
"นี่คือธวัชระดับหก,ค่ายกลหมอกเทวะอำพราง."ชายอ้วนกล่าว.
"ระดับหก?หนึ่งหมื่น?"ใบหน้าของโม่เหยียนปิงแข็งค้าง,จากนั้นจ้องมองไปยังเถ้าแก่อ้วนด้วยความประหลาดใจ.
ระดับหก,คาดไม่ถึงเลยจะมีราคาแค่ 10,000 ?
มารดาเถอะถูกสุดๆเลย.
สุ่ยอู๋เหินเองก็จ้องมองออกไปยังเถ้าแก่อ้วนด้วยความประหลาดใจเช่นกัน.
"ที่จริงแล้ว,ธวัชนี่,ก่อนหน้านี้ลูกค้าร้อนเงิน,ดังนั้นจึงได้ส่งให้นิกายฉีเจิ้งนำมา,และขายมาให้พวกเรา,และพวกเขาเองก็ไม่ได้ขอเพิ่มแต่อย่างใด,ยอมขายในราคาหนึ่งหมื่นศิลาวิญญาณตั้งแต่แรกแล้ว."เถ้าแก่อ้วนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เจ้าใช้เล่ห์เหลี่ยมให้ได้มาอย่างงั้นรึ?
น่าประทับใจมาก,10,000 ศิลาวิญญาณระดับสูง,ขายให้เจ้ารึ? เจ้าไม่รู้รึอย่างไร?ของวิเศษระดับหกนั้น,มีราคาต่ำสุดคือ
50,000 ศิลาวิญญาณระดับสูง."โม่เหยียนปิงกล่าวออกมาเสียงดัง.
"เขายินยอมในราคานี้,ราคาที่ข้าให้ก็นับว่าสูงแล้ว."เถ้าแก่อ้วนกล่าวออกมาด้วยความบริสุทธิ์ใจ.
"หืม?ธวัชนี้มีประโยชน์อะไรกัน,สามารถป้องกันระดับก่อตั้งวิญญาณได้หรือไม่."โม่เหยียนปิงเอ่ยออกมาเสียงดัง.
"ไม่สามารถป้องกันได้."เถ้าแก่อ้วนกล่าว.
"หืม? แล้วระดับแกนทองล่ะ?"โม่เหยียนปิงกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"แม้แต่ระดับเซียนเทียน,ก็ไม่สามารถป้องกันได้."เถ้าแก่อ้วนกล่าว.
"นี่มันธวัชระดับหกไม่ใช่รึไง?"โม่เหยียนปิงเต็มไปด้วยความสงสัย.
"ทว่าธวัชนี่,สามารถช่วยป้องกันสัมผัสเทวะเพื่อใช้ในการตรวจสอบได้,"เถ้าแก่อ้วนกล่าว.
"เดี่ยวก่อน,เดี่ยวก่อน,เจ้าบอกว่ามันช่วยในปิดการตรวจสอบอย่างงั้นรึ?"โม่เหยียนปิงเอ่ยออกมาทันที.
"เอิ่ม คือมันจะช่วยปกปิดตัวตนจากสัมผัสเทวะในการตรวจสอบ,ทำให้ไม่สามารถใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบคนที่อยู่ค่ายกลได้,หรือกล่าวได้ว่าค่ายกลนี้มีพลังที่ใช้ในการรบกวนสัมผัสเทวะได้,ด้วยการสร้างพลังที่แปลกประหลาดขึ้นมา,ทำให้กลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อม,หลบการใช้สัมผัสเทวะได้."เถ้าแก่อ้วนกล่าว.
"มันยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยรึ?เช่นนั้นมันก็ควรจะมีค่ามากกว่า
50,000 ศิลาวิญญาณระดับสูง.
สุ่ยอู๋เหินที่ชำเลืองมองไปยังเถ้าแก่อ้วน,ความจริง,หากเพียงแค่รบกวนสัมผัสเทวะ,ของวิเศษชิ้นนี้ไม่คู่ควรกับของวิเศษระดับหกอย่างแน่นอน.
"แต่ว่า,มันยังมีจุดอ่อนอยู่."ใบหน้าของเถ้าแก่อ้วนที่เผยยิ้มอกมา.
"จุดอ่อน? จุดอ่อนอย่างไร?"โม่เหยียนปิงที่เอ่ยออกมา.
"ทุกๆท่านเชิญไปลานด้านหลังกับข้า,ข้าจะสาธิตให้กับทุกคนดู."เถ้าแก่อ้วนกล่าว.
"เชิญ."ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
เถ้าแก่อ้วนที่เรียกพนักงานร้านมาดูหน้าร้าน,ก่อนที่จะนำคนทั้งหกเดินไปยังลานด้านหลัง.
ที่ด้านหลังนั้นค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว,เป็นพื้นที่โล่งเตียน,เถ้าแก่อ้วนที่นำธวัชขนาดเล็กทั้ง
18 อัน,ปักอยู่พื้นที่รอบๆ,ก่อนที่ค่ายกลลับจะเริ่มทำงาน.
"พรึดๆๆ"
ธวัชทั้ง 18
ที่สั่นไปมาเล็กน้อย,จากนั้นก็ปลดปล่อยควันสีดำออกมา,เป็นหมอกควันสีดำที่ปิดบังค่ายกลแห่งนี้เอาไว้,พื้นที่รอบๆค่ายกลแห่งนี้ถูกควันสีดำปกปิดไปในทันที.
"เสี่ยวซาน.เจ้าไปยืนอยู่ตรงนั้น."โม่เหยี่ยนปิงที่กล่าวออกมา.
ชายในชุดสีดำที่ยืนอยู่ด้านหลังโม่เหยียนปิงเดินออกไปในทันที.
เข้าไปในหมอก,สามารถมองเห็นชายชุดดำได้,ทว่าโม่เหยียนปิงและสุ่ยอู๋เหินทั้งคู่ที่เผยแววตาประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
"สัมผัสเทวะไม่สามารถสัมผัสถึงเขาได้."โม่เหยียนปิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,เส้าเหยียทั้งสอง,สัมผัสเทวะไม่สามารถสัมผัสถึงเขาได้,ทว่าก็ยังสามารถมองเห็นได้ด้วยสายตา,แม้ว่าภายในจะมีหมอกอยู่แต่ก็ไม่มีผลต่อผู้ฝึกตนเช่นพวกเรา,ค่ายกลนี้จึงไม่สมบูรณ์แบบ,หากจะกล่าวล่ะก็,มันไม่สามารถใช้กับกองกำลังที่แข็งแกร่ง,อย่างดีที่สุดก็เป็นเพียงแค่ของเล่นเท่านั้น."เถ้าแก่อ้วนที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"งั้นก็สามารถเพิ่มค่ายกลลวงตาด้านนอกอีกชั้น."โม่เหยียนปิงกล่าว.
"เพิ่มค่ายกลลวงตา,ด้วยสัมผัสเทวะแล้ว,ไม่ใช่ว่าจะทำให้รับรู้ตำแหน่งหรอกรึ?แล้วจะยังเหมาะที่จะเพิ่มเข้ามาอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินกล่าวออกมาด้วยความเหยียดหยัน.
"เช่นนั้นค่ายกลนี้,ก็เพียงแค่สร้างความสับสนให้กับสัมผัสเทวะเท่านั้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมา.
"ไม่ใช่อย่างนั้นซะทีเดียว,ค่ายกลนี้ไม่ว่าจะเป็นสัมผัสเทวะใดๆก็ไม่สามารถที่จะค้นหาหรือตรวจสอบด้านในได้,ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่ยอมจ่าย
10,000 ศิลาก่อนเกิดเพื่อซื้อมัน,ทว่าหลายปีมานี้ก็ไม่สามารถขายได้เลย."เถ้าแก่อ้วนที่ส่ายหน้าไปมา.
"หากว่าเป็นเช่นนั้น,ธวัชนี้,ข้าต้องการ."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
เถ้าแก่อ้วนนั้นรู้ว่ามันค่อนข้างหายาก,ดังนั้นจึงได้ใช้เงินซื้อในจำนวนสูง,ทว่ากลับไม่สามารถหาลูกค้าได้มาเป็นเวลานาน,ตอนนี้ทำให้เถ้าแก่อ้วนเสียความมั่นใจไปเหมือนกัน,จงซานเป็นพ่อค้าเช่นกัน,เขาย่อมรับรู้ค่ามันได้เป็นอย่างดี,ยิ่งรู้คุณสมบัติของมันแล้ว,ก็ทำให้เขาตื่นเต้นไปเลยทีเดียว.
นี่นับว่าเป็นสิ่งค้าหายาก,ตามความเชื่อของจงซานแล้ว,"สิ่งของหายากสามารถซื้อได้ด้วยเงิน,ถึงแม้ว่าจะเป็นราคาสูงเท่าไหร่,ก็ยังนับว่าถูก"ด้วยคุณสมบัติที่เถ้าแก่อ้วนกล่าวว่าสามารถปกปิดสัมผัสเทวะได้,ไม่ว่าจะมีคุณสมบัติอื่นเพิ่มขึ้นมาหรือไม่,นี่ก็นับว่าล้ำค่าแล้ว.
แม้ว่าจะดูเหมือนว่าจะไร้ประโยชน์,แต่มันขึ้นอยู่กับคนใช้และวิธีการใช้ต่างหาก,นี่คือของวิเศษชั้นยอดเลย.
"เจ้าต้องการอย่างงั้นรึ?ข้าจะเป็นคนซื้อให้เจ้าก่อนแล้วกัน."สุยอู๋เหินกล่าว
ต้องไม่ลืมว่า,ในสายตาของสุ่ยอู๋เหินนั้น,จงซานที่เพิ่งมาจากสำนักไคหยาง,น่าจะยังมีทรัพย์สินไม่มาก,เป็นไปไม่ได้ที่จะมีศิลาวิญญาณระดับสูงถึง
10,000.
ได้ยินคำพูดของสุ่ยอู๋เหิน,จงซานที่ขมวดคิ้ว,แม้ว่าจะรู้ว่าสุ่ยอู๋เหินจะมีปรารถนาดี,ทว่าก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ.
ที่จริงก็มีเสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้นมา.
"เถ้าแก่,ธวัชนี้ข้าก็ต้องการ."โม่เหยียนปิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.
จากนั้นทั้งคู่ก็ก็เริ่มต่อสู้กันในทันที.
สุ่ยอู๋เหินขมวดคิ้วกล่าวออกมาว่า"เถ้าแก่,ข้าให้
11,000."
"ข้าให้ 12,000
"โม่เหยียนปิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้า..."ขณะที่สุ่ยอู๋เหินต้องการที่จะเพิ่มราคาอยู่นั้น.
จงซานที่ยื่นมือออกไปแตะไหล่ของสุ่ยอู๋เหิน,ที่กำลังแข่งกับโม่เหยียนปิง.
เถ้าแก่อ้วนเวลานี้ที่จริงกำลังหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,เขาไม่กล้าที่จะตอบรับใครเลย,ทำได้แค่ให้คนทั้งคู่โต้เถียงกันไปมา,ไม่ว่าราคาที่ทั้งสองจะให้สูงขึ้นมาเท่าไหร่,ก็ไม่เว้นที่จะต้องกลายเป็นยุแหย่คนที่พ่ายแพ้ในที่สุด.
"ข้าคิดว่าสินค้านี้,ข้าควรที่จะเป็นคนประมูลมากกว่า."จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.
สุ่ยอู๋เหินพยักหน้า,ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะรีบร้อนไปหน่อย.
เห็นสุ่ยอู๋เหินที่พูดคุยกับชายคนดังกล่าวพร้อมกับก้าวไปยืนด้านหลัง,ทำให้โม่เหยียนปิงหรี่ตามอง,ชายคนนี้เป็นใครกัน?
จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวลให้กับโม่เหยียนปิง,"สหายผู้นี้,ธวัชนี้เป็นข้าที่สนใจ,ไม่ใช่สุ่ยอู๋เหิน,ข้าขอเรียกราคาสู้กับเจ้าก็แล้วกัน."
จงซานที่แสดงความกล้าออกมากดข่มในทันที,นอกจากนี้ยังกล่าวชื่อสุ่ยอู๋เหินตรงๆ,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าทำให้โม่เหยียนปิงสับสน,ทำให้เขาแยกแยะความสัมพันธ์ของเขาและสุ่ยอู๋เหินไม่ออก.
"มีปัญหาอะไร?ข้าต้องการ,เถ้าแก่กล้าที่จะไม่ขายให้กับข้าอย่างงั้นรึ?"โม่เหยียนปิงที่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา.
เห็นโม่เหยียนปิงที่กล่าวเบ่งออกมาแล้ว,จงซานที่หายใจยาวพร้อมกับรอยยิ้ม."นั่นควรที่จะดูว่าใครมีศิลาวิญญาณมากกว่ากัน!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,สุ่ยอู๋เหิน,เขาเป็นอะไรกับเจ้าอย่างงั้นรึ?"โม่เหยียนปิงที่กล่าวออกมาเสียงดังด้วยรอยยิ้ม,ดูเหมือนว่าเขาต้องการทราบสถานะของจงซานจากสุ่ยอู๋เหิน,ขณะที่จ้องมองด้วยความสงสัยในตัวของจงซาน,ว่าเขากำลังแสร้งอวดเบ่งอยู่หรือไม่?
"ข้าและสุ่ยอู๋เหินนั้นจะมีความสัมพันธ์ใดไม่สำคัญ,ที่สำคัญนั้น,เจ้าไม่สามารถล่วงเกินข้าได้!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น