Miracle Throne Chapter 414 Poison

Miracle Throne Chapter 414 Poison

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 414 พิษ

บทที่ 414 พิษ

ดวงตาที่ใสกระจ่างเป็นประกายแต่เต็มไปด้วยความสุขุมนุ่มลึก,เต็มไปด้วยพลังอำนาจ,แต่ก็ไม่ได้ดูถมึงทึงเลยแม้แต่น้อย,เขาโบกมือออกไปอย่างนุ่นนวล,เตอลูอวีที่อยู่รอบๆเงียบเสียงไปในทันที,แม้ว่าเขาจะไม่ได้กล่าวอะไรอีกต่อไปแต่ก็พอจะได้ยินเสียงคำรามเบาๆในลำคอ,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวใดๆ.

"ผู้เยาว์ชาวมนุษย์,ข้าสัมผัสได้ถึงความไม่ธรรมดาของเจ้า"เซียนจื่อที่กล่าวออกไปอย่างสุขุมและอบอุ่น"การคำนวณชะตาชีวิตของเซียนจื่อเตอลูอวีนั้นเป็นแค่สิ่งไร้ค่า,ไม่เพียงแต่ล่วงรู้ได้จำกัด,กับชะตาชีวิตที่ซับซ้อนมากมาย,ยากที่จะสามารถเข้าใจได้ชัดเจน,ข้าสามารถที่จะมองเห็นอายุไขเรื่องต่างๆของพวกสัตว์เลื้อยคลานได้,แต่ก็ไม่สามารถที่จะมองเห็นอายุไขและความเป็นไปของมังกรผู้ยิ่งใหญ่ได้.ส่วนตัวเจ้า...."

ดวงตาที่กลมโตเต็มไปด้วยประกายแสงที่สงสัย"ข้าขอกล่าวตามตรง,แม้ว่าเจ้าจะมายืนอยู่ต่อหน้าข้า,ข้าก็ไม่สามารถที่จะมองเห็นโชคชะตาของเจ้าได้,ดูเหมือนว่าเจ้าไม่มีทั้งอดีตและอนาคตในเวลาเดียวกัน."

ตำนานเป็นความจริงๆรึ?

เหล่าเซียนจื่อเตอลูอวีนั้นมีความสามารถลึกลับจริงๆรึ?

ฉู่เทียนเคยเห็นในตำราโบราณ,ที่ได้กล่าวถึงเซียนจื่อในสมัยโบราณ,พวกเขานั้นมีความสามารถมองเห็นในสิ่งที่คนอื่นๆไม่สามารถมองเห็นได้,ฉู่เทียนที่พยายามทดสอบ,ทว่าจากคำพูดของเขาแล้ว,ทำให้เขารู้สึกตื่นตะลึงไม่น้อย,เหมือนว่าชายคนนี้จะเห็นบางอย่างจริงๆ?

"ชะตาชีวิตก็เหมือนกับสายน้ำ,ทุกสิ่งมีชีวิตก็เป็นเหมือนกับฝุ่นที่เล็กน้อย,มีสถานที่ไปที่แน่นอน,ทุกชะตาชีวิตล้วนแล้วแต่ถูกลิขิตเอาไว้แล้ว,การจะฝืนชะตานั้น,ไม่สามารถที่จะทำได้."กล่าวถึงตรงนี้,สายตาของเขาก็เผยท่าทางสนใจในทันที"ตอนนี้มีปลาที่กระโดดขึ้นมาบนแม่น้ำ,ไม่เพียงแต่พยายามมุ่งหน้าไปคนละเส้นทางกับคนอื่น,ทว่าทุกเส้นทางที่มันผ่านไป,ล้วนแล้วแต่ได้พาฝุ่นผงจำนวนหนึ่งนั้นติดตัวไปกับมันด้วย."

"ข้าสัมผัสได้ถึงคนอีกหลายคนที่ได้ร่วมเดินทางไปกับเจ้า,ชะตาชีวิตของพวกเขาที่กำลังเปลี่ยนไป."สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังเตอลวอลีซือ,พร้อมกับเผยความรู้สึกที่เป็นนัยยะ,"สถานการณ์ของเมืองลวีตีในเวลานี้ไม่สามารถที่จะคาดเดาได้,แปลกประหลาดและสับสนเป็นอย่างมาก."

เป็นเรื่องจริง.

หากว่าฉู่เทียนไม่ปรากฏการขึ้นมาล่ะก็.

ท่านหญิง,หยิงหยิง,หนานกง,ทุกๆคนที่ต้องเดินไปบนเส้นทางเดียวกับเขา,ตัวของฉู่เทียนในเวลานี้กำลังเปลี่ยนประวัติศาสตร์อยู่,ดังนั้นคำพูดที่เขากล่าวออกมานั้นถูกต้อง.

ฉู่เทียนค่อนข้างประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ในโลกนี้ยังมีคนที่สามารถมองเห็นชะตาชีวิตได้จริงๆรึ?

คำพูดเหล่านั้น,ฉู่เทียนจำได้ดี ในเวลานั้นเขาได้เข้าทดสอบที่หอคอยโบราณแห่งรัฐกลาง,เป็นคำเปรียบเปรยเกี่ยวกับชะตาชีวิตที่ได้ยินมาก่อน,สิ่งมีชีวิตที่น่าพรั่นพรึงน่าเกรงขามสามารถที่จะควบคุมเส้นทางและกำหนดชะตาชีวิตตัวเอง,ทว่าคนที่น่าเกรงขามนั่น,จะไม่ไหลไปตามสายน้ำ,นั่นก็หมายความว่ากำลังฝืนชะตาชีวิตของตัวเองอยู่.

เคอลาเคอและเตอลวอลีซือที่ลอบตกใจอยู่เหมือนกัน.

เซียนจื่อเตอลูอวีนั้นมีความสามารถที่ลึกล้ำเหนือจินตนาการ,และสิ่งสำคัญที่สุดที่เหมือนว่าเขากำลังประเมินค่าของฉู่เทียนอยู่,ถึงแม้ว่ามังกรยักษ์มาปรากฏต่อหน้า,ก็ไม่สามารถที่จะบอกได้ถึงชะตาชีวิตของมันได้อย่างถูกต้อง,ซึ่งนั้นก็สามารถบอกได้แล้วว่าคนเหล่านั้นสามารถที่จะควบคุมชะตาชีวิตของตัวเองได้.

แน่นอนว่าเขานั้นก็ไม่สามารถที่จะมองเห็นชะตาชีวิตของฉู่เทียนได้เช่นกัน.

ชะตาชีวิตของทุกคนในโลกใบนี้,ที่จริงแล้วเหมือนว่ามีเส้นด้ายที่เชื่อมโยงกันอยู่,และไม่สามารถบอกได้ว่าใครคนใหนที่พิเศษ,หากว่าเส้นใยชีวิตนั้นวุ่นวายสับสนแล้วล่ะก็,จะทำให้ทักษะในการทำนายของเซียนจื่อเตอลูอวีผิดพลาดไม่สามารถทำนายต่อได้.

ชายหนุ่มเผ่ามนุษย์นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ.

บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เซียนจื่อต้องการพบกับเขา.

ฉู่เทียนที่ทอดถอนใจ"ในเมื่อไม่สามารถคำนวณได้,ก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,ที่จริงการรู้ชะชีวิตตัวเองนับว่าเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ,มันจะทำให้ชีวิตขาดรสชาติ,จะแสวงหาความสุขและประหลาดใจไม่ได้ไม่ใช่รึ?"

เซียนจื่อเผยยิ้ม"เซียนเซิงช่างเบิกบาน,ท่านมาเยือนวิหารเตอลูอวี,มีสิ่งใดจะแนะนำเตอลูอวีอย่างงั้นรึ?"

"มิบังอาจแนะนำ."ฉู่เทียนที่ไม่ต้องการที่จะคาดเดาต่อไป,ดังนั้นเขาจึงได้กล่าวออกไปตามที่เขาได้คาดการณ์เอาไว้,"ข้าต้องการที่จะสอบถามที่เซียนจื่อเตอลูอวีอพยพมายังเมืองลวีตีเมื่อนานมาแล้วนั้น,เป็นเพราะว่าต้องเผชิญหน้ากับอสูรร้ายโบราณกาล,ทำให้ได้รับบาดเจ็บจนไม่สามารถรักษาได้จนถึงตอนนี้สินะ."

不敢当 【bùgǎndāng】มิบังอาจ

ไม่มีคำตอบใดๆ.

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง.

เตอลูอวีนั้นไม่ได้มีเหตุผลพิเศษใดที่เดินทางมาที่แห่งนี้,ไม่ได้มีอคติอะไรกับโนมเลย,ในยุคสมัยที่รุ่งเรื่องนั้นพวกเขาคือผู้เชี่ยวชาญระดับต้นๆของป่าแห่งความวุ่นวายแน่นอน,ทว่าหลังจากผ่านสงครามกับสัตว์ร้ายจากโบราณกาล,ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ลดลงเป็นอย่างมาก.

เป็นเรื่องแน่นอน,ถึงแม้ว่าจะมีความแข็งแกร่งด้อยกว่าในอดีต,เซียนจื่อในตอนนี้ก็ยังมีความแข็งแกร่งเกินกว่าจี่ซือของทุกลัทธิขนาดใหญ่ในเมืองแห่งนี้เป็นอย่างมาก.

ฉู่เทียนที่ได้สร้างสถานการณ์เพื่อให้รับปากเท่านั้นก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า"ข้าเป็นเจ้าเมืองคนใหม่ของเมืองลวีตีแห่งนี้,ชื่นชมวัฒนธรรมของเตอลูอวีเป็นอย่างมาก,ข้ามีวิธีในการรักษาเซียนจื่อได้,ทว่าหวังแค่เพียงเตอลูอวีนั้นจะเป็นพันธมิตรกับเมืองลวีตีเท่านั้น."

ใบหน้าของเตอลูอวีคนอื่นๆถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อนอย่างหนัก.

เขาสามารถที่จะรักษาเซียนจื่อได้จริงๆรึ?หากว่าเป็นเช่นนั้น,เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องสำคัญมาก!

อาการเซียนจื่อไม่ได้แสดงท่าทางอะไรออกมาให้เห็น,บางที่ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เลยด้วยซ้ำว่าหนักขนาดใหนแล้ว."เตอลูอวีแต่ละคนนั้นเป็นอิสระ,ข้าไม่สามารถที่จะตัดสินใจแทนเตอลูอวีคนอื่นๆได้."

ฉู่เทียนที่ขมวดคิ้ว,เขาไม่สามารถที่จะรู้ได้ถึงเจตนาของคนกลุ่มนี้ได้เลย?

ฉู่เทียนจึงได้ลดคำขอลง,"ข้ามีวิธีการที่สามารถรักษาเซียนจื่อได้,ทว่าข้าไม่ต้องการที่จะให้เตอลูอวีนั้นเข้ามาเกี่ยวพันธ์กับสงครามของเมืองลวีตีและซาแมน."

เสียงที่อ่อนนุ่มที่กล่าวออกมา"เตอลูอวีนั้นรักความสงบ,ไม่คิดที่จะต่อสู้โดยไร้เหตุผล,ตราบเท่าที่คนอื่นไม่เข้ามารุกรานพวกเขา,พวกเราย่อมไม่ไปรุกรานคนอื่นแน่นอน."

"ดี!คำใหนคำนั้น!"

一言为定 (yī yán wéi dìng/อี้ เหยียน เหวย ติ้ง) สำนวนนี้แปลว่า คำไหนคำนั้น ,ตกลง(ด้วยการเจรจา)เ

ฉู่เทียนที่เดินทางมาครั้งนี้,ก็ไม่ได้หวังว่าจะได้ผลประโยชน์อะไรจากเซียนจื่ออยู่แล้ว,ตราบเท่าที่พวกเขาไม่เข้ามาร่วมในความขัดแย้งนี้,เช่นนั้นทุกอย่างก็เป็นเรื่องที่ดี,ฉู่เทียนรู้สึกวางใจในลัทธิเตอลูอวีแล้ว,ด้วยลัทธิที่ทรงเกียรติและมีความยุติธรรม,พวกเขาย่อมไม่ต้องการที่จะทำให้เทพปกรณัมของพวกเขาต้องแปดเปื้อนด้วยการต่อสู้ที่ไร้เหตุผล.

ฉู่เทียนที่มาเยือนวิหารเตอลูอวีในครั้งนี้,ไม่เพียงแต่ทำให้เขาวางใจ.

เรื่องที่เซียนจื่อกล่าวปฏิญาณออกไปนั้น,ฉู่เทียนเชื่อว่าเตอลูอวีคนอื่นๆคงจะปฏิบัติตาม.

หลังจากที่ฉู่เทียนนำโนมและหญิงสาวเผ่าจิ้งจอกไปแล้ว,เซียนจื่อได้ปิดตาของเขาเข้าไปในทันที,ระหว่างนั้นสมาธิของเขาที่กำลังเริ่มดำดิ่งลึกล้ำมากขึ้นและก็มากขึ้น,ก่อนที่จะเข้าสู่ความเงียบงัน,เตอลูอวีแต่ละคนที่สบหน้ากันด้วยท่าทางงงงวย,พวกเขาเข้าใจว่าท่าทางของเซียนจื่อในเวลานี้,แน่นอนว่าเขากำลังอยู่ในช่วงเวลาครุ่นคิด.

ทันใดนั้น.

เซียนจื่อก็ยกมือขึ้นมาทันที,ปลดปล่อยภูติวิญญาณออกมาทันที,ภูติวิญญาณที่แปลกประหลาย,กลายเป็นกระดองเต่า,เมื่อทำการบริกรรมคาถากระดองเต่าเทวะก็ถูกใช้งาน.

เหล่าเตอลูอวีที่เห็นต่างก็คุกเข่าลงข้างหนึ่ง.

พวกเขาเข้าใจได้ในทันทีว่าเซียนจื่อนั้นกำลังพยากรณ์อยู่.

เหล่าเตอลูอวีที่อยู่รอบๆได้แผ่พุ่งพลังเข้าไปในกระดองเต่ามากมาย,เพื่อที่จะให้สัญลักษณ์ปรากฏออกมา,นี่คือหนึ่งในวิธีในการทำนายของพวกเขา,หากแต่สัญลักษณ์กลับไม่ปรากฏ,กระดองเต่าในเวลานี้เกิดรอยแยกขึ้นมาในทันที,รอยแตกนั้นเกิดขึ้นเร็วมาก,เกิดเสียงดังสนั่นออกมาอย่างรุนแรง,เพียงพริบตาเดียวกระดองเต่าก็แหลกสลายกลายเป็นเศษชิ้นส่วนชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที.

พรุ๊บบบ!

โลหิตพุ่งกระฉูด.

”!”

"เซียนจื่อต้าเหริน!"

เตอลูอวีคนอื่นๆได้เร่งรีบเข้าไปพยุงแขนของเขาเอาไว้,ที่จริงขณะที่เขายกมือขึ้นนั้น,ทุกคนคงจะเห็นแล้วว่าเขาอ่อนแอเป็นอย่างมาก,ทว่าหากมัวแต่เสียดายชีวิตก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก,ตราบเท่าที่ทุกอย่างเกี่ยวข้องกับมนุษย์ผู้นี้,ดูเหมือนว่าแม้แต่สวรรค์ก็ยังไม่รู้,เขาไม่สามารถทำนายเรื่องของเมืองลวีตีได้เลยแม้แต่น้อย.

เพียงแค่คนๆเดียวสามารถทำให้เรื่องต่างๆเปลี่ยนไปทั้งหมด,สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงทุกคนที่เกี่ยวข้องไปได้ทั้งหมด,ไม่เพียงแต่มีลิขิตที่ไม่สามารถทำนายได้,ยังมีความสามารถที่จะรักษาเขาได้ด้วยเหรอ.

ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน.

ในโลกใบนี้ยังมีคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตัวเองได้จริงๆรึ?

....

ฉู่เทียนใช้เวลาเตรียมการน้อยกว่าสองวันด้วยซ้ำ,ตอนนี้ได้เตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว,ตอนนี้เขาได้กระทำการบางอย่างกับกองทัพของศัตรูอื่น,พร้อมกับกองกำลังเผ่าพื้นเมืองและซาแมนเรียบร้อยแล้ว.

ในวันที่สาม.

กองกำลังของกองทัพชนพื้นเมืองที่มีจำนวนถึง 230,000 ตน,เป็นนักรบหนุ่มระดับสูงของหลากหลายเผ่า,พวกเขาพร้อมที่จะบุกโจมตีเผ่าโนมแล้ว,เผ่าพื้นเมืองตอนนี้ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว,พวกเขาต้องการที่จะบุกเข้าโจมตีแล้ว.

"ฆ่า!"

"ฆ่า!"

"ฆ่า!"

เหล่านักรบกว่า 200,000 ที่รวมตัวกันอยู่ในป่า,กระจัดกระจายออกไปหลายสิบลี้,พวกเขากำลังโห่ร้องเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง,เสียงดังสนั่นราวกับผืนแผ่นดินจะสั่นไหว,เป็นเหตุให้เหล่าวิหกในป่าต่างโบยบินกระจัดกระจายหนีไป.

เหล่าเผ่าพื้นเมืองขนาดใหญ่หลายเผ่าที่นำกองกำลังของพวกเขามา,พวกเขาที่นำทัพมาด้วยความฉึกเหิมเตรียมพุ่งเข้าจู่โจมเมืองลวีตีเพื่อปล้นชิง,และยังมีกองกำลังของซาแมนอู๋จื่อ พวกเขานั้นมีอาคมต่างๆมากมายในมือ,ยกตัวอย่าง อาคมอสูรคลั่ง,อาคมกระหายโลหิต เป็นต้น,หลังจากที่เหล่าซาแมนอู๋จื่อใช้อาคมเหล่านี้ออกมาจะทำให้เพิ่มทักษะการต่อสู้ของเหล่ากองกำลังเผ่าพื้นเมืองเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก.

ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว!

"เมืองลวีตีอยู่ด้านหน้าแล้ว!"

"สังหารพวกมัน,จัดการพวกโนมที่อ่อนแอ!"

ไม่สามารถที่จะหยุดกองกำลังพันธมิตรได้อีกแล้ว,พวกเขาที่กำลังหลั่งไหล,พุ่งตรงไปยังทิศทางของเมืองลวีตี,ซึ่งมีกำแพงป้องกันและผู้พิทักษ์ลวีตีปกป้องอยู่,ซึ่งเหล่าซาแมนได้ปฏิญาณกับพวกเขาว่าลัทธิซาแมนนั้น,เมื่อกองกำลังพันธมิตรเริ่มโจมตี,เหล่าซาแมนอู๋ซือจะทำการปิดกำแพงป้องกันภายในในทันที.

เหล่ากองกำลังพันธมิตรนับแสนก็จะสามารถสังหารทุกคนในเมืองได้อย่างง่ายดาย.

ทักษะการต่อสู้ของโนมนั้นไม่ได้น่าเกรงขามนัก,พวกเขาที่มีกันอยู่ร้ายแสนคนสามารถที่จะจัดการได้อย่างสบายๆ,หนำซ้ำยังมีเหล่าซาแมนสนับสนุน,เมืองลวีตีในเวลานี้คงจะถูกทำลายจนย่อยยับเป็นแน่.

ขณะที่เหล่าหัวหน้าที่นำประชากรของเผ่าตัวเองมุ่งตรงไปยังหุบเขา,ทันใดนั้นก็พบกำแพงป้องกันที่เป็นฉากขนาดใหญ่ป้องกัน เหมือนกับหน้าผาขนาดใหญ่ที่ปิดกั้นและยังมีเหล่ามือธนูของโนมและจี่ซือโนมที่เตรียมตั้งรับอยู่แล้ว.

"อะไรนะ?"

"พวกซาแมนไม่ได้บอกว่าจะปิดการป้องกันของโนมหรอกรึ?"

แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกไม่พึงพอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น,ทว่าพวกเขาก็เดินทางมาถึงที่นี่แล้ว,ถึงแม้ว่ากำแพงป้องกันของเมืองลวีตีไม่เปิด,พวกเขาก็ยังคงมีแต่ต้องบุกต่อไปเท่านั้นเอง.

ใครจะรู้เมื่อเหล่าคนพื้นเมืองที่กำลังโคจรพลังวิญญาณ.

เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น.

ทันทีที่เหล่าคนพื้นเมืองโคจรพลังวิญญาณ,ร่างกายทั่วร่างของพวกเขาก็ลุกไหม้ขึ้นมาในทันที,เปลวเพลิงที่ชอนไชลุกไหม้ไปถึงเส้นปราณ,ดาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาไม่สามารถควบคุมได้เลย.

"นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน?"

"บัดซบ,พวกเราถูกพิษ!"

"ทุกคนถูกพิษ!"

"นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน?"

ทันทีที่เหล่านักรบพื้นเมืองทุกคนกำลังตื่นตะหนกกันอยู่นั้น,พวกเขารู้สึกว่าพิษที่ได้รับนั้นแปลกประหลาดมาก,ขณะที่ทุกคนยังไม่ตั้งตัวนั้น,หัวหน้ามิโนทอร์,ออ-นวอเตอก็คำราวออกมาเสียงดังในทันที,ขวานขนาดใหญ่ของเขาสับลงมายังจี่ซือซาแมน.

วีดดด-ตูมมมมมม!

ศีรษะของจี่ซือซาแมนที่ราวกับเป็นเครื่องดินเผาสั่นสะท้าน,ก่อนจะระเบิดแหลกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ,โลหิตและชิ้นเนื้อแตกกระจายราวกับแตงโมถูกทุบ

เหล่านักรบพื้นเมืองเข้าใจได้ในทันทีว่าพวกเขาทุกคนถูกพิษได้อย่างไร,ตั้งแต่แรกแล้วเหล่ามิโนทอร์ได้ทำการใส่พิษลงไปในอาหาร,มิโนทอร์ที่เป็นหนึ่งในชนพื้นเมือง,ทำให้เผ่าอื่นๆไม่ได้ระวังพวกเขา,ไม่คิดเลยจริงๆว่าพวกมิโนทอร์จะวางยาพิษในอาหารเช่นนี้.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==>  Click

-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว