Immortality Chapter 135 Hongyun Town
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 135 เมืองหงอวิ๋น.
บทที่ 135 เมืองหงอวิ๋น.
"แม่ทัพเหล่ยติง,คนผู้นั้นตายแล้วรึ?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาทันที.
"โชคร้ายเป็นบ้าเลย,เจ้าเด็กนั่นมันจะดวงดีเกินไปแล้ว,ข้าต้องซวยกับมันทุกครั้ง,ครั้งนี้บิดาถึงกับต้องบาดเจ็บ,พักฟื้นจนถึงวันนี้,"แม่ทัพเหล่ยติงที่เผยสีหน้าท่าทางราวกับว่าโชคร้ายสุดๆ.
ได้ยินคำพูดของแม่ทัพเหล่ยติง,ดวงตาของเซียนเซิงซือที่หรี่เล็กลง,ที่มุมปากเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,และกล่าวออกมาว่า"ดูเหมือนว่าภารกิจที่ฝ่าบาทให้ไล่ตามคนผู้นี้จะยากไปหน่อย,หรือว่าจะกลับไปพร้อมกับข้าล่ะ."
"เพ่ย,จะฆ่าหนอนแมลงนั่นมันจะยากขนาดใหนกัน?ข้าสาบานไว้แล้ว่าจะต้องสังหารมันก่อน,ข้าจะต้องฆ่ามันให้ได้,ตอนนี้ให้ข้ากลับไป,ข้าจะมีหน้าไปพบกับฝ่าบาทได้อย่างไร?"แม่ทัพเหล่ยติงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,จ้องมองอย่างขุนเคืองไปยังเซียนเซิงซือ.
สายตาที่เย็นชาของแม่ทัพเหล่ยติงนั้น,ทำให้เซียนเซิงซือเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,"หากเป็นเช่นนั้น,ข้าก็ขออวยพรให้แม่ทัพโชคดี.
"ฮึ!"เหล่ยติงที่แค่นเสียงออกมา.
ส่วนเซียนเซิงซือพูดจบเขาก็ขึ้นกระบี่เหินพร้อมกับบินออกไปทันที.
ราชอาณาจักรต้าเจิ้ง,เมืองเสวียน,วิหารหมาป่า.
"ย๊ากๆๆ!"
เสียงคำรามลั่นดั่งก้องกังวานไปทั่วทั้งวิหารหมาป่า,ดังออกไปจนถึงผนังตำหนัก.
ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่จ้องมองตาโตไปยังจงซานที่นั่งหลับตาอยู่,ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่สุขุมอยู่ตลอด,เวลานี้ก็บังเกิดความไม่อยากเชื่อเกิดขึ้นได้เหมือนกัน,บนหน้าผากของเขาที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ใบหน้าที่ตื่นตะลึงจ้องมองจงซาน.
จงซานเวลานี้ยังคงหลับตาบำเพ็ญเพียรควบคุมพลัง,หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง,เขาก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆ,จ้องมองไปยังชิงอวิ๋นหลางเจียง.
"ด้วยวิธีเช่นนี้,สามารถทะลวงผ่านพลังฝึกตนได้อย่างงั้นรึ??"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่มาอยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
ที่จริงจงซานก็ไม่ได้รู้วิธีเฉพาะนี้มาก่อนเช่นกัน,เขาที่ส่ายหน้าไปมา,"ข้าเพิ่งเคยใช้การทะลวงผ่านเช่นนี้เหมือนกัน,นอกจากนี้ไม่คิดเลยว่าจะสามารถทะลวงผ่านระดับได้จริงๆ,ระดับแปดเซียนเทียน.
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก,ระดับแปดเซียนเทียน,ด้วยวิชากายาเทพอสูรที่เขามี,สามารถต่อกรกับผู้ฝึกตนระดับแกนทองขั้นต้นได้แล้ว.
”โบ๋!!”
ที่ด้านนอกตำหนักนั้น,ในเวลานั้นก็มีเสียงหมาป่าที่ดังขึ้นมาในทันที,เสียงดังกล่าวที่ดังผ่านเข้ามาถึงตำหนักหมาป่า.
ได้ยินเสียงของหมาป่านั่น,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,พร้อมกับจ้องมองไปยังชิงอวิ๋นหลางเจียง,ราวกับว่าตระหนักได้ถึงบางอย่าง.
ได้ยินเสียงดังกล่าว,ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน,"ยินดีด้วยเหล่ยติงปรากฏกายแล้ว."
ได้ยินเช่นนั้นสายตาที่เครียดแค้นของจงซานก็เปล่งประกาย,ท้ายที่สุดก็ปรากฏตัวแล้ว,ดี,ดีมาก!
"เจ้าเตรียมตัวเอาไว้แล้วรึ?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่กล่าวออกมา.
"ข้าได้เตรียมทุกอย่างไว้แล้ว,ทันทีที่เหล่ยติงปรากฏ,ท่านโปรดวางใจข้าได้กล่าวแล้ว,ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือ,เพียงแค่บอกตำแหน่งของข้าก็พอ,หลังจากนี้ข้าจะจัดการเหล่ยติงเอง."จงซานที่ถอนหายใจยาว.
"อืม."ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่พยักหน้า.
จงซานที่ก้าวออกจากวิหารหมาป่าอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับจัดเตรียมแผนการที่เขาได้วางไว้ตลอดจนมอบหมายหน้าที่ให้กับทุกคน.
เขาที่วางแผนที่จะฉีกเหล่ยติงออกเป็นชิ้นๆ,ใครก็ตามที่ล่วงเกินจงซาน,ไม่เคยมีใครสามารถรอดเงื้อมมือเขาไปได้ง่าย,ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณก็ตาม.
ในเวลานี้,จงซานที่เป็นหวงตี้ที่สง่างามยากที่ใครๆยากที่จะดูแคลนได้.
เมืองหงอวิ๋น,ทิศเหนือของราชวงศ์ต้าเจิ้ง.
หกเดือนนับตั้งแต่เขาปรากฏตัว,ต้าเจิ้งก็ทำการอพยพคนธรรมดาออกจากพื้นที่ดังกล่าวหลายพันลี้,เพื่อลี้ภัย,หลายๆคนที่ถูกนำมายังเมืองหลวงต้าเจิ้ง,ตอนนี้พื้นที่รอบๆนั้นเต็มไปด้วยกองกำลังทหารต้าเจิ้งกระจายไปทุกทิศ,ไม่อนุญาตให้คนธรรมดาเข้ามา.
ที่ด้านเหนือของเมืองหงอวิ๋นนั้น,มีภูเขาขนาดใหญ่และยังมีภูเขาไฟอีก้ดวย,เป็นภูเขาไฟที่ไม่ปะทุมา
200 ปีแล้ว,หมักหมมพลังอยู่ด้านล่างพื้นดิน.
ภายในเมืองหงอวิ๋นนั้น,มีหมู่บ้านมากมายหลายแห่ง,หมู่บ้านที่อยู่แต่ละแห่งนั้นดูงดงามไฉไลเป็นอย่างมาก,ทว่าในเวลานี้,เป้าหมายของจงซานนั้นคือจับตัวเหล่ยติง,โดยใช้หมู่บ้านแห่งนี้เป็นฐาน.
ที่ด้านใต้ของเมืองหงอวิ๋นนั้น,มีค่ายทหารอยู่,มีนักรบเป็นจำนวนมาก,และนักรบกองกำลังหมา,ทีทุกคนมีสัตว์ขี่เป็นหมาป่ายักษ์หลายพันคน,กองกำลังหมาป่านั้น,ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมาป่ายักษ์ที่พวกเขาใช้เป็นพาหนะ,ดูราวกับวีระบุรุษสงคราม.
เวลานี้,หยิงหลาน,เหว่ยไทจง,จงเจิ้ง,หลินเซียน,ที่กำลังรอคอยอยู่ด้านนอกหุบเขาแห่งหนึ่ง,แม้แต่ชิงอวิ๋นหลางเจียงยังเดินทางมาด้วย,เขาต้องการรุ้ว่าจงซานจะสังหารผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณอย่างไร,คิดจะใช้กองกำลังปุถุชนอย่างงั้นรึ?
น่าขำนัก.
เพียงแค่กองกำลังของจงซานจะสามารถจัดการแม่ทัพเหล่ยติงได้จริงๆรึ?
ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่จ้องมองไปยังหยิงหลานและคนอื่นๆ,บนใบหน้าของพวกเขาทุกคน,ต่างก็มั่นใจอย่างถึงที่สุด,ราวกับเรื่องที่จงซานทำนั้นไม่มีสิ่งใดที่เขาทำไม่สำเร็จ
กับสิ่งที่เขานั้นนั้น,ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย,พวกเขามั่นใจขนาดนั้นเลยรึ?
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ทิศเหนือของเมืองหงอวิ๋น,มีเรื่องที่ดูแปลกประหลาดเกิดขึ้น.
พื้นที่แห่งหนึ่ง,แม่ทัพเหล่ยติงที่กำลังโกรธเกรี้ยว,ไล่ล่าใครบางคนบนพื้น,เป็นจงซานที่วิ่งหนีด้วยความมั่นใจ.
จงซานที่เป็นคนเผชิญหน้ากับแม่ทัพเหล่ยติงด้วยตัวเอง,พื้นที่รอบๆที่เสียหายไปหมด,ทว่าด้วยความโกรธเกรี้ยว,แม่ทัพเหล่ยติงที่ไม่รับรู้แผนการของเขาได้เลย.
แม่ทัพเหล่ยติงที่ไล่ล่าจงซานไม่หยุด,แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องแปลก,ทุกครั้งที่ราวกับว่าจะจับจงซานได้,จงซานก็จะหายตัวไปในทันที.
จงซานที่จะไปปรากฏตัวที่อีกตำแหน่งเสมอ,จงซานที่หนีจากเงื้อเมือเขาได้อย่างง่ายๆ,เป็นไปได้อย่างไร?เขาเป็นปิศาจอยางงั้นรึ?
แม่ทัพเหล่ยติงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,จงซาน,จะต้องตาย,เป็นแค่ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียน,มันจะยากเย็นที่จะสังหารอย่างงั้นรึ?เช่นนั้นหากว่ามีพลังมากกว่านี้,เขาจะทรงพลังขนาดใหนกัน?
แม้ว่าเหล่ยติงจะเต็มไปด้วยความโกรธ,แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองสับสน,ยังคงไล่ตามอย่างสุขุม,เฝ้ามองพื้นที่รอบๆ,ระมัดระวังว่าจะไม่มีกับดักใดๆที่จะทำร้ายเขาได้.
ท้ายที่สุด,คนสองคนที่ไล่ล่ากันเข้าไปในหุบเขาแห่งหนึ่ง,สถานที่แห่งนี้เป็นที่อาศัยของมนุษย์ปุถุชน.
เหล่ยติงที่ยืนอยู่บนยอดภูเขาไฟ,สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังร่างแยกเงาของจงซานที่วิ่งอย่างรวดเร็ว,ที่มุมปากของเขาที่ยกขึ้นมาอย่างเหยียดหยัน,ถึงกับมาถึงที่แห่งนี้ได้,ไม่คิดเลยว่าเป็นแค่แมงสาบจะหนีได้รวดเร็วขนาดนี้,ตอนนี้คิดจะเข้าไปซ่อนตัวในหมู่บ้าน,เพื่อที่จะซ่อนตัวอย่างงั้นเหรอ?
พื้นที่แห่งนี้เหนือหัวของเขาได้วางแผนที่จะยึดครองเอาไว้แล้ว,ไว้รวมดินแดนภาคเหนือของเกาะหมาป่าสวรรค์โลกปุถุชนได้ทั้งหมด,พวกเขาก็จะบุกลุกล้ำยึดครองสถานที่แห่งนี้.
ร่างแยกเงาจงซานที่วิ่งตรงไปยังทิศทางหนึ่ง,แม่ทัพเหล่ยติงที่เผยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา,พร้อมกับเร่งรีบบินตรงไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
เมื่อมาถึงที่แห่งนี้แล้ว,แม่ทัพเหล่ยติงไม่ต้องหวาดกลัวที่จงซานจะรอด,คิดหนีอย่างงั้นรึ?เขาจะมีเส้นทางใหนให้หนีอีก?
พริบตาเดียว,แม่ทัพเหล่ยติงที่ปรากฏขึ้นที่ท้องฟ้าของเมืองหงอวิ๋น.
"เซียน?"ที่ด้านนอกของค่ายทหารทิศใต้นั้น,สายตามากมายของเหล่าทหารที่อุทานออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
เซียน,คนที่สามารถบินอยู่ในอากาศได้,ไม่ใช่ว่าเป็นเซียนหรอกเหรอ?
ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาได้ข่าว,ให้กองกำลังทหารคอยปกป้องเมืองหงอวิ๋น,พวกเขาเข้าใจว่าต้องการสังหารยอดผู้เชี่ยวชาญ?เซียน?ฝ่าบาทของพวกเขาต้องการสังหารเซียนอย่างงั้นรึ?
เหล่าทหารมากมายภายในใจที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง.
หยิงหลาน,หลินเซียวและคนอื่นๆที่สูดหายใจเข้าลึกๆ,ท้ายที่สุดก็มา.
ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่จ้องมองไปยังเหล่ยติงที่ปรากฏขึ้นบนอากาศ,เหล่ยติงในวันนี้ฟื้นฟูกลับมาสมบูรณ์แล้ว,เขาที่บินเข้ามาในเมือง,ชิงอวิ๋นที่จ้องมองออกไป,จงซาน?จงซานล่อเข้ามาอย่างงั้นรึ?
ร่างแยกเงาที่วิ่งเข้าไปในเมืองหงอวิ๋น,เขาที่พุ่งเข้าไปในบ้านเรือนแห่งหนึ่ง,จากนั้นก็หายไปไร้ร่องรอย,ทว่าแม่ทัพเหล่ยติงที่คอยจับจ้องอยู่.
เหล่ยติงที่สร้างบอบสายฟ้าพร้อมกับโจมตีไปยังบ้านที่จงซานวิ่งไปหลบ.
"ตูมมมมม!"
บอลสายฟ้าที่พุ่งตรงลงไปยังด้านล่าง,กระแทกเข้าไปในบ้านเรือน,ระเบิดเสียงดังสนั่น.
กองกำลังทหารที่ประจำการอยู่ด้านนอก,แต่ละคนถึงกับหัวใจเย็นเยือบทีเดียว.
เซียนสายฟ้า,คนผู้นี้คือเซียนสายฟ้า! เป็นเหมือนกับเทพเจ้า,ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถปล่อยสายฟ้าออกมาได้?
เหล่าทหารที่ตอนนี้กำลังหวาดผวา,ฝ่าบาทต้องการสังหารเซียนสายฟ้า,หากว่าทำให้เซียนสายฟ้าโกรธ,ไม่ต้องตายกันทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
แม่ทัพเหล่ยติงที่ปล่อยบอลสายฟ้าออกไป,บ้านเรือนที่จงซานเข้าไปหลบระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ,ทว่ากลับไม่พบศพของจงซาน,ทว่าที่พื้นนั่น,มีอุโมงค์อยู่,หนีเข้าไปในอุโมงค์อย่างงั้นรึ?
"ไอ้สารเลว!"
แม่ทัพเหล่ยติงที่คำรามลั่น,ร่างของเขาที่พุ่งตรงเข้าไปในอุโมงค์ทันที.
เซียนสายฟ้าโกรธแล้ว,ตอนนี้เซียนสายฟ้ากำลังโกรธแล้วรึ?
ค่ายทหารที่กำลังหัวใจสั่นไหว,ทว่าที่ด้านหลังของค่ายนั้น,ก็ได้ยินเสียงๆหนึ่งดังออกมา.
"
อัญเชิญ,สัญลักษณ์ฟ้าดิน."
"คลืนนนนน!"
เสียงดังก้องขึ้นที่ด้านหลังค่าย,ปรากฏหมาป่าขนาด
20 เมตรขึ้นมาในทันที.
จงซานในชุดมังกร,ก้าวขึ้นไปบนร่างของหมาป่ายักษ์.
ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่หันหน้ากลับไปแสดงสีหน้าแววตาที่ไม่อยากเชื่อ,หมาป่ายักษ์สีแดง,ระดับแกนทองขั้นที่
8 ? ไม่ใช่ว่าจงซานจำเป็นต้องใช้แกนแท้หรอกรึ?ไม่ใช่ว่าเขาใช้พลังในการหลบหนีไปหมดแล้วหรอกรึ?
เขามีเม็ดยาปู่เทียนหรืออย่างไร?
นอกจากนี้,จงซานกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?
ก่อนหน้านี้ยังอยู่ไกลออกไปนั่น? เขาไม่ได้เข้าไปในอุโมงค์หรอกรึ?
หมาป่าขนาด 20
เมตร,ขนาดเท่ากับตึกหกชั้น,เป็นหมาป่าที่ตัวใหญ่มาก,ทำให้เหล่าทหารถึงกับหายใจหอบๆ,จงซานที่ก้าวขึ้นไปบนหัวของหมาป่า,พร้อมกับอยู่ในตำแหน่งในการสั่งการ,แผ่อำนาจบารมีเหนือยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่รอบๆ.
หมาป่าขนาดใหญ่โต,เป็นสิ่งที่ทำให้ทุกคนตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก,ไม่นานหลังจากนั้นเหล่าทหารที่ค่อยๆกลับคืนสู่ปรกติอย่างรวดเร็ว,ในเวลานี้,ทุกคนต่างก็รับรู้แล้วว่า,ฝ่าบาทของพวกเขานั้นหาได้ใช่คนธรรมดาไม่.
จงซานที่อยู่บนหมาป่ายักษ์ก้าวเข้ามาในค่ายทหารช้าๆ.
"ทรงพระเจริญ."เหล่าทหารต่างก็แสดงความเคารพและเผยความเคารพเป็นอย่างมาก.
จงซานที่กวาดตามองกองกำลังของเขา,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองเหว่ยไท่จง.
"ไท่จง."จงซานเอ่ย.
"อยู่นี้แล้วฝ่าบาท."เหว่ยไท่จงที่ตอบรับในทันที.
"ตอนนี้เริ่มแผนการได้แล้ว."จงซานที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.
"รับด้วยเกล้า."เหว่ยไท่จงที่ตอบรับอย่างเคารพ.
จากนั้นเหว่ยไท่จงก็เร่งรีบถอยหางออกไปอย่างรวดเร็ว,ทว่าจงซานยังนั่งอยู่บนหมาป่ายักษ์ก่อนที่จะค่อยๆก้าวไปด้านหน้า,จับจ้องมองเข้าไปยังเมืองหงอวิ๋นอย่างไม่แยแส.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น