Immortality Chapter 122 Mystical Clay Bodhisattva
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 122 หนีปูซาผู้ลึกลับ.
บทที่ 122 หนีปูซาผู้ลึกลับ.
ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของดินแดนหมาป่า,ที่ป่าแห่งหนึ่ง,จงซานและเป่ยชิงซือที่กำลังวิ่งอยู่.
ก่อนหน้านี้สิบวัน,คนทั้งสองได้ออกมาจากดินแดนหมาป่าแล้ว,ทว่าเหล่ากลุ่มคนในชุดสีแดงชาด,ดูเหมือนว่าจะถอนกำลังจากไปแล้วก่อนแล้ว,กลุ่มคนดังกล่าวนั้น,แม้ว่าจะไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด,แต่ก็มีมีอาวุธที่ร้ายกาจ,และกลยุทธ์ในการโจมตีที่ยอดเยี่ยม,ถึงแม้ว่าจะเป็นเป่ยชิงซือที่มีสายโลหิตตกทอด,ยังแทบจะตกตายด้วยฝีมือของพวกเขา.
แม้ว่าจงซานจะคาดเดาได้ว่าคนกลุ่มดังกล่าวได้จากไปแล้ว,ทว่าเพื่อความปลอดภัย,พวกเขาก้ยังคงวิ่งอยู่ในป่า,ปกปิดร่องรอย,ด้วยความเร็วของพวกเขา,พร้อมกับเคลื่อนที่ไปในป่า,รับรองว่าปลอดภัยอย่างแน่นอน.
"ข้ามภูเขาลูกนี้ไป,ก็ถึงแล้ว."เป่ยชิงซือที่เอ่ยปากออกมา.
"อืม"จงซานที่พยักหน้า,หายใจยาว,ต้องไม่ลืมว่าเขาได้รับคำสั่งจากอาจารย์ให้มาเชิญหนีปูซ่าคนนี้ไปยังสำนัก.
คนทั้งสองที่ปีนขึ้นมาบนยอดเขาลูกสุดท้าย,จ้องมองออกไป,เป่ยชิงซือที่ชี้ไปยังหุบเขาดังกล่าวที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขา.
"หุบเขาแห่งนี้ล่ะ."เป่ยชิงซือกล่าว.
"อืม."จงซานพยักหน้าเบาๆ.
"ไปกันเถอะ!"เป่ยชิงซือที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"ช้าก่อน."จงซานที่เอ่ยออกมาพร้อมกับแสดงท่าทางประหลาดใจ.
"หืม?"เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย.
ทว่าจงซานนั้นพบว่าที่จริงบนภูเขาลูกหนึ่งมีตัวอักษรขนาดใหญ่สองตัวทีทรงพลังเป็นอย่างมากปรากฏอยู่.
เหรินเฉิน!
เหรินเฉิน?อยู่บนยอดเขา,ในเวลาเดียวกันตัวอักษรดังกล่าวก็ลอยอยู่ถัดไปที่ภูเขาอีกลูกหนึ่งซึ่งมีอักษร
"จี้เหว่ย"ลอยอยู่,ไม่,นี่ไม่ใช่แค่ภูเขาเท่านั้น,ทว่ามันเป็นเหมือนกับภูเขาที่อยู่ล้อมรอบหุบเขาแห่งนี้,เวียนเป็นวงกลมขนาดใหญ่,ภูเขาแต่ละลูกนั้นมีอักษรสองตัวลอยอยู่ด้วยกันทั้งนั้น.
และแต่ละลูกก็มีอักษรสองตัวที่แตกต่าง.
นอกจากนี้,ความหมายของอักษรแต่ละตัว,จงซานสามารถเข้าใจได้ชัดเจน,ว่ามันหมายถึงตำแหน่ง,พลังงานสวรรค์ทั้งหกสิบ,ทว่าที่ตำแหน่งของ
ซินเหวิ่ยและเทยมี่ นั้นไม่ได้มีอักษรของทิศทางแต่เป็นอักษร"เทียน"
"เหริน" "ฟู่" ท่ามกลางอักษรอื่นๆ.
ทันใดนั้นจงซานก็สามารถเข้าใจได้ในทันที,ภูเขาแต่ละลูกเป็นตัวแทนของแต่ละตัวอักษร,นอกจากนี้,การเรียงตัวของภูเขาแต่ละลูกนั้นยังพิเศษเป็นอย่างมาก,หุบเขาที่อยู่ด้านในนั้น,ล้อมรอบด้วยภูเขาเป็นวงกลม.
สภาพภูมิประเทศแห่งนี้นั้น,ดูเหมือนกับเข็มทิศขนาดใหญ่.(ต้าโหลวผาน)
นี่คือเข็มทิศขนาดใหญ่,ซึ่งมีหุบเขาแห่งนี้เป็นจุดศูนย์กลางและใจกลางเป็นแผนภูมิสวรรค์,และที่ด้านนอกนั้นเป็นแผนผังแปดทิศ,เก้าดารา,สร้างวงล้อมด้วยสัญลักษณ์ทางโหราศาสตร์,และใช้ภูเขาเรียงตัว
ราศีบนและราศีล่างเรียงจากซ้ายไปขวา,อักษรภาคสวรรค์ สิบตัวและอักษรภาคปฐพี 12 ตัว
โดยใช้ภูเขาแทนตำแหน่ง,ซึ่งจะทำให้มีรูปแบบเรียงกัน 60 คู่,เป็นการจัดเรียงทางดาราศาสตร์.
ใช่แล้ว,นี่คือเข็มทิศขนาดใหญ่,โดยใช้ภูเขารอบๆแทนตำแหน่งต่างๆ,ที่นี่เป็นค่ายกลอย่างแน่นอน,เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างงั้นรึ?
"อะไร?"เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย.
จงซานที่ถอนหายใจยาวก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ไปเถอะ,ข้าแค่ตกใจชั่วขณะ."
"อืม."เป่ยชิงซือพยักหน้า.
คนทั้งสองที่เดินตรงไปยังแนวเขาตรงไปยังตรงกลางของแผนภูมิสวรรค์
พวกเขาได้เดินทางมาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง,จงซานสามารถบอกได้ว่ามันคือใจกลางตามที่เขาสงสัย.
แผนภูมิสวรรค์,ที่ด้านบนของมันนั้น,ถูกล้อมรอบด้วยภูเขา,และด้านบนหุบเขายังมีเมฆสีขาวปกคลุมไปทั้งหมด,เมฆสีขาวที่ดูลึกลับเป็นอย่างมากเรียงตัวกัน
18 ตำแหน่ง,รูปแบบดูเหมือนกับเข็มทิศเช่นกัน.
อย่างไรก็ตามเมฆสีขาวที่เรียงตัวเป็นเข็มทิศนั้น,ดูเหมือนว่ามันจะล้อมรอบทิศทางของพวกเขา,และมันแทบจะไม่เคลื่อนที่เลย,และยังสัมผัสได้ว่ามันเชื่อมต่อสวรรค์และปฐพีเอาไว้ด้วย.
"ผู้เยาว์เป่ยชิงซือ,คารวะผู้อาวุโส."เป่ยชิงซือที่ตะโกนเข้าไปในหุบ,พวกเขาไม่ได้เร่งรีบที่จะเข้าไปด้านใน.
"เจ้าเป็นใคร?"ภายในหุบเขานั้น,มีเสียงของบุรุษตอบกลับมา.
เสียงดังกล่าวนั่นดังก้องอยู่ลึกๆ,ได้ยินแล้วทำให้รู้สึกเหมือนอยู่กลางทะเลหรือท้องนา,แรงกดดันที่แผ่ออกมานั้นราวกับว่าไม่สนใจแม้แต่สวรรค์,เป็นคำตอบที่ดังออกมาอย่างรวดเร็ว.
"บิดาของข้าเป่ยชิงเฟิง,ถูกทำร้ายด้วยเหล่าวายร้าย,ครั้งหนึ่งเคยของร้องอาวุโสให้ช่วยเหลือ,และยังฝากฝังให้อาวุโสช่วยข้า,เพื่อที่จะแก้แค้นแทนบิดา."เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"หยดโลหิตของเจ้าลงยังแผนภูมิสวรรค์."เสียงที่ดังขึ้นจากด้านในหุบเขา.
"ค่ะ."เป่ยชิงซือที่ตอบกลับในทันที.
นางที่ใช้พลังบังคับให้หยดเลือดไหลออกมาที่นิ้วมือ,เป็นจำนวดหยดหนึ่งก่อนที่จะส่งมันเข้าไปในเมฆที่ลอยอยู่.
เมื่อหยดโลหิตใส่ไป,เข็มทิศเมฆา,ดูเหมือนว่ามันจะถูกย้อมไปด้วยสีแดงอย่างรวดเร็ว.
ดูเหมือนว่าเข็มทิศเมฆาตอนนี้จะเริ่มเดินอีกครั้ง,เนื่องจากการหยดแก่นโลหิตลงไป,จะทำให้มันถูกนำมาคำนวณ.
จงซานที่ชำเลืองมองตาโตทีเดียว,เพราะว่านี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเรื่องที่ลึกลับเช่นนี้.
เข็มทิศเมฆาสีแดงที่โคจรไปมา,ก่อนที่มันจะเคลื่อนที่ช้าลงและแต่ละแถวเริ่มที่จะปรากฏอักษรขึ้นมา.
"เกิงหยิน,เจี่ยเฉิน,เหรินเฉิน,และกุยเหม่า."
อักษรแปดตัว,ส่องประกายแสงสีทองขนาดใหญ่,และลอยตั้งตรงอยู่บนแผนภูมิสวรรค์.
เห็นอักขระทั้งแปดตัว,ดวงตาของเป่ยชิงซือถึงกับชำเลืองมองตาโต,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าน่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก.
"อาวุโสมีพลังเหนือธรรมชาติ,ผู้เยาว์ชื่นชมยิ่งนัก,"เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,ช่วงเวลาตกฟากของวัน,มีเพียงลูกหลานาของเป่ยชิงฟางเท่านั้นที่จะตกตำแหน่งช่วงเวลาตกฟากของวัน.ข้ามีสิ่งที่จะมอบให้เจ้า,เข้ามา."เสียงของบุรุษที่อยู่ด้านในกล่าวส่งเสียงออกมา.
หลังจากกล่าวจบ,เมฆาสีแดง,ที่เปิดเป็นทาง,และเปลี่ยนกลับเป็นสีขาว,ที่จริงยังคงหลงเหลือสีแดงอยู่เล็กน้อยเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเกิดจากโลหิตของเป่ยชิงซือ.
ทั้งคู่ที่ถอนหายใจยาว,จงซานและเป่ยชิงซือจ้องมองกันและกัน,ก่อนที่จะเดินเข้าไปในหุบเขาดังกล่าว,ซึ่งเมฆสีขาวนั้นไม่ได้เข้ามาหยุดพวกเขา,พวกเขาทั้งคู่ที่สามารถผ่านดงเมฆเข้าไปช้าๆ.
เมื่อผ่านเข้ามาในฝูงเมฆ,ที่ด้านในนั้นกลับมีแสงสว่างจ้า,เป็นเหมือนกับหุบเขาด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือ,มีน้ำตกขนาดเล็ก,มีน้ำพุอยู่มากมาย,สายน้ำที่ไหลผ่านออกไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้,ที่ทิศตะวันออกมีป่าไผ่,ทว่าที่ตรงกลางนั้น,มีกระท่อมมุงจาก,ที่ดูหยาบเป็นอย่างมาก.
ที่ด้านหน้าของกระท่อมมุงจากนั้น,มีเตียงไม้ไผ่,และมีชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านบน,คนผู้นี้คือคนที่กล่าวออกมาก่อนหน้านี้.
หนีปู่ซา?
หนีปู่ซาสวมชุดผ้าฝ้ายสีเทา,ที่บนมือของเขานั้นดูเหมือนว่าจะเห็นเป็นเหมือนกับภาพลวงตาเป็นรูปของเข็มทิศ,เป็นเข็มทิศที่ลอยอยู่,เห็นเป็นรูปเป็นร่างสามมิติ,เป็นกงล้อที่มีศูนย์กลางลึกเข้าไปด้านใน,มองจากด้านบนไปยังด้านล่างนั้นดูเหมือนเป็นรูปทรงกลม.
คนสองคนที่เข้ามาในหุบเขา,หนีปู่ซาที่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,เข็มทิศที่อยู่ในมือของเขาก็หายไป.
จงซานและเป่ยชิงซือที่เข้ามาแสดงความเคารพ.
หนีปูซาที่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยจ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
ทันทีที่เห็นหนีปูซ่าหันหน้ามา,จงซานรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนกับว่ามีพลังที่น่าเกรงขามอย่างคาดไม่ถึง,แม้ว่าจะไม่ได้จ้องมองตรงๆ,แต่ก็สัมผัสได้ว่าราวกับขุนเขาที่น่าเกรงขามตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้า.
"อาวุโส."เป่ยชิงซือที่คุกเข่าให้กับหนีปู่ซา.
จงซานที่ยืนอยู่ด้านหลัง,ไม่ได้คุกเข่าลงด้วยแต่อย่างใด,หนีปูซาที่จ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,แววตาของเขานั้นแสดงท่าทางเสียใจเหมือนกันและกล่าวออกมาว่า"การตายของบิดาเจ้า,ข้าเองก็รับรู้,และนั่นก็เป็นเส้นทางที่เขาเลือก,ข้าไม่สามารถฝืนลิขิตสวรรค์ได้,นอกจากนี้แม้ว่าข้าจะรับรู้แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้,ข้ารู้สึกเสียใจจริงๆ."
"ชิงซือ,ไม่สามารถตำหนิอาวุโสได้,บิดาของข้านั้นที่จริงก็รับรู้อยู่แล้วว่าตัวเองต้องตาย,ดังนั้นจึงได้ทำการแบ่งหลักฐานออกเป็นสามส่วน,ชิงซือสามารถเก็บได้สองชิ้นแล้ว,เหลืออีกแค่ชิ้นเดียว."เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
หนีปู่ซ่าจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,พร้อมกับพยักหน้าให้อย่างนุ่มนวล."เอาล่ะ,เจ้ารับชิ้นสุดท้ายไปเถอะ,จงเก็บรักษามันให้ดี,อย่าให้บิดาของเจ้าต้องตายเปล่า."
"อาวุโส,นี่คือ?"เป่ยชิงซือที่เงยหน้าจ้องมองไปยังหนีปูซ่า,ไม่สามารถเข้าใจได้ดีนัก.
อย่างไรก็ตาม,หนีปู่ซ่าไม่ได้กล่าวอะไรมากนัก,เขาได้นำตำราเหมือนกับของไท่ซูจื่อออกมาให้กับเป่ยชิงซือ.
นางที่รับมาอย่างนุ่มนวล,ทว่าเมื่อจ้องมองไปยังตำราดังกล่าว,รูปร่างและหน้าปกของมันที่แผ่พลังออกมาราวกับว่ามีพลังเพียงพอที่จะเหยียดหยันทุกคนใต้หล้าแห่งนี้,
"ขอบคุณ,อาวุโส."ชิงซือที่รับตำราดังกล่าวนั้นมาด้วยความตื่นเต้น.
อย่างไรก็ตาม,จงซานนั้นก็ไม่ได้ยินดีอะไรนัก,เมื่อนางได้รับตำรา,หลักฐานครบแล้ว,นั่นก็หมายความว่าเป่ยชิงซือพร้อมที่จะแก้แค้นแล้ว.
"ลุกขึ้น,เจ้าคงรู้ว่าต้องทำอะไร,อย่าได้พลาดโอกาส."หนีปู่ซ่ากล่าวออกมาด้วยความนุ่มนวล.
"ค่ะ."เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาทันที,ก่อนที่จะเก็บตำราดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
"เอาล่ะ,เจ้าไปได้แล้ว."หนีปู่ซ่าที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"อาวุโส."จงซานที่เอ่ยปากออกมาทันที.
ได้ยินจงซานกล่าวออกมา,ใบหน้าของหนีปู่ซ่ารู้สึกประหลาดใจ,คิดว่าจงซานเป็นแค่เพื่อนร่วมทางของเป่ยชิงซือเท่านั้น,นี่ไม่ใช่อย่างงั้นรึ?
ทว่าจงซานในเวลานี้,ที่สูดหายใจเข้าลึก,กับท่าทางที่ดูอึมคลึมของหนีปู่ซ่าก่อนหน้านี้,จงซานสัมผัสได้ถึงความลึกล้ำเป็นอย่างมาก,ด้วยความลึกล้ำนี้,ดูน่าเกรงขามอย่างที่สุด.
„Family master Tian Xingzi.” Zhong Shan
said immediately.
"ข้าเป็นตัวแทนของอาจารย์เทียนซวินจื่อ."จงซานกล่าวออกมาในทันที.
"เทียนซวินจื่อ?"หนีปู่ซาขมวดคิ้วจ้องมองไปยังจงซาน,แววตาของเขานั้นยากที่จะทน,เห็นได้อยากชัดเจนว่าเทียนซวินจื่อคือมารหัวใจที่เขาไม่รู้สึกดีด้วยแม้แต่น้อย.
"ภรรยาของอาจารย์นั้นได้ตายแล้ว,อาจารย์ร้องขอต้องการให้อาวุโส,โปรดช่วยค้นหาฆาตกรด้วย."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อะไรนะ?"ดวงตาของหนีปู่ซาสาดกระจาย,แววตาที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ภรรยาของอาจารย์ตายแล้ว,อาจารย์ต้องการขอให้อาวุโสเดินทางไปยังสำนักเพื่อช่วยค้นหาฆาตกร."จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"อู๋โหยวตายแล้ว?
เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้."ร่างของหนีปู่ซาสั่นไหว,เห็นได้ชัดเจนว่าคำพูดดังกล่าวนั้นกระทบกระเทือนกับเขาอย่างรุนแรง.
"อาวุโส."จงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ร่างของหนีปู่ซาโอนเอน,สายตาทั้งคู่เปลี่ยนเป็นสีเขียวจ้องมองมายังจงซาน,ราวกับจะจับจ้องเรื่องดังกล่าวนั่นเป็นคำลวงหรือไม่?
เขาที่สูดหายใจเข้าลึก,หนีปู่ซาที่จ้องมองมายังจงซานด้วยความดุร้าย,ก่อนที่จะสะบัดฝ่ามือไปยังบ่อน้ำที่อยู่ไม่ไกลออกไป.
"ตูมมมมมมม"
สายน้ำที่กระเซ็นทะยายขึ้นไปอาบไปทั่วทั้งหุบเขา,ดูราวกับเป็นน้ำตก,สาดกระจายไปทั่ว,ดูเหมือนว่าจะมีผลกับค่ายกลด้วย.
"ตูมมมมมม"
ที่ด้านนอกนั้นได้ยินเสียงสายฟ้าคำราม,จงซานที่จ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,แววตาที่ส่องประกายด้วยความประหลาดใจ,หลังจากเสียงดังกล่าวสิ้นสุดลง,ดูเหมือนว่าภูเขารอบๆนี้กำลังเคลื่อนไหว.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ลึกลงไปในบ่อน้ำลึก,ก็ค่อยๆปรากฏเป็นปิ่นปักผมปรากฏขึ้นมา.
เป็นปิ่นปักผมรูปหงเพลิงของผู้หญิง,ซึ่งลอยออกมาจากบ่อน้ำลึก,ก่อนที่จะมาปรากฏขึ้นในมือของหนีปู่ซา.
ทันทีที่ปิ่นปักผมปรากฏออกมา,เหมือนกับก่อนหน้านี้,เข็มทิศขนาดใหญ่เป็นภาพสามมิติก็ปรากฏออกมา,ปิ่นปักษ์ผมที่ลอยออกไปอยู่ใจกลางของแผนผังสวรรค์,ก่อนที่จะมีปราณสีดำปรากฏออกมาที่ตรงกลาง.
หนีปูซาจ้องมองไปยังปราณสีดำที่กำลังหมุนวนเป็นเส้นใยอยู่นั้น,ดวงตาของเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,เขาที่หายใจเข้าอีกสามที,ทันใดนั้น,สีหน้าของหนีปู่ซาก็เปลี่ยนเป็นเย็นเยือบ,แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา,ตอนนี้ใบหน้าดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น