Immortality Chapter 116 Aura Breaking Arrow

Immortality Chapter 116  Aura Breaking Arrow

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 116   ศรปราณทะลวง.

บทที่ 116   ศรปราณทะลวง.

จงซานและเป่ยชิงซือยังคงเดินทางอยู่ในเขตแดนหมาป่าไม่หยุด,ที่กลางทางนั้นพบกับหมาป่าที่มีพลังฝึกตนสูง,ทว่ายังดูด้อยกว่าหลางเจียงมาก,ซึ่งหมาป่าที่แข็งแกร่งที่สุดคาดว่าจะเป็นหัวหน้าฝูง,เพราะว่ามีหมาป่าอีกหลายตัวที่วิ่งตามมันมา.

พวกเขาที่หลบฉากออกไป,แต่แล้วในเวลาเดียวกันนั้น,คนทั้งสองที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า,ทันใดนั้นก็มีบอลเพลิงขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้าใส่พวกเขาเป็นระยะ,พวกเขาจ้องมองลงไปด้านล่างก็พบกับหมาป่าขนาดยี่สิบเมตรดวงตาแดงฉานจ้องมองมายังพวกเขา.

หมาป่าขนาดความสูง 20 เมตร,ตัวสูงใหญ่ราวกับตึกหกชั้น,มันได้ก้าววิ่งตามพวกเขา,ราวกับว่ากำลังข่มขู่ให้พวกเขาลงมา,ไม่เช่นนั้นมันจะทำการโจมตีในทันที.

เป็นความจริงหากว่าอยู่บนท้องฟ้า,พวกเขาก็น่าจะหนีไปได้อย่างสบายๆ.

จงซานและเป่ยชิงซือที่จ้องมองไหน้ากันและกัน,ถอนหายใจ,ก่อนที่จะค่อยๆร่อนลงมา,นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาได้เจอ.

เป่ยชิงซือที่นำตราหมาป่าออกมา,ซึ่งมันสามารถส่งกลิ่นอายออกมาได้ในระยะรัศมียี่สิบเมตร,ซึ่งจากนั้นหมาป่ายักษ์ก็หันไปหาจงซาน.

อย่างไรก็ตาม,เหมือนดั่งที่หลางเจียงก่อนหน้านี้.

"ฟุตฟิต,ฟุตฟุต,ฟุตฟิต."

เหล่าหมาป่าหลายตัวที่จ้องมองไปยังจงซาน,จากนั้นก็เปิดทางให้กับเขาทันที.

จงซานและเป่ยชิงซือเองก็สงสัยด้วยเช่นกัน,ก่อนหน้านี้ที่ได้พบกับหลางเจียง,ทั้งคู่จากมาก่อน,ดังนั้นจึงไม่ได้ถาม,ส่วนหมาป่า 20 เมตรเอง,ไม่รู้ว่าสามารถพูดภาษามนุษย์ได้หรือไม่?

คนทั้งสองที่มองหน้ากันไปมา,พร้อมกับเดินทางต่อ,ทว่าจงซานก็จ้องมองสังเกตพื้นที่รอบๆอย่างระมัดระวัง.

พื้นที่แห่งนี้มีหมาป่าหลายฝูง,ซึ่งอาศัยอยู่รอบๆภูเขาหลายร้อยลูก,แต่ละฝูงนั้นจะมีหมาป่าที่แข็งแกร่ง,เหมือนฝูงเมื่อสักครู่ที่มีหมาป่าขนาดยี่สิบเมตร,และมีสมาชิกมากกว่าร้อยตัวเลยก็ว่าได้.

จงซานที่จ้องมองสังเกตพื้นที่รอบๆ,พร้อมกับเหินตามเป่ยชิงซือไปช้าๆ,พวกเขามุ่งตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,ซึ่งอยุ่ในเขตแดนหมาป่าอยู่,นับว่าพื้นที่ทุกแห่งเต็มไปด้วยอันตราย,จงซานนับว่าค่อนข้างพิเศษ,ส่วนเป่ยชิงซือนั้นมีตราหมาป่า,ไม่เช่นนั้นแล้ว,พวกเขาคงยากที่จะเข้ามาในเขตแดนดังกล่าวได้อย่างปลอดภัย.

ทว่าในดินแดนทิศตะวันออกเฉียงเหนือของดินแดนหมาป่านั้น,ในเวลานี้มีคนกลุ่มหนึ่งได้มาดักรอพวกเขาแล้ว.

ชายชุดสีแดง,หน้าตาที่เหมือนกับบัณฑิต,ทว่ารอบๆข้างกายของชายคนนี้มีชายชุดแดงชาติกว่าร้อยคนล้อมรอบ,พวกเขาสวมชุดที่แทบจะไม่ต่างกันเลย,ราวกับว่าเป็นชุดประจำของเขา,ทุกคนที่เหน็บกระบี่ที่เอวของตัวเอง,และทุกคนต่างก็แสดงความเคารพต่อชายที่เหมือนกับบัณฑิตเป็นอย่างมาก.

แม้ว่าจะสวมชุดบัณฑิต,แต่ภายในดวงตาของเขานั้นกับเต็มไปด้วยความเย็นชา,จ้องมองไปยังเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่คุกเข่าอยู่.

"ต้าเหริน,อีกสักพัก,คนที่เหลือรอดของตระกูลเป่ยจะมาถึงแล้ว."คนที่นั่งคุกเข่าอยู่กล่าวอย่างเคารพ.

"ดี,จงตั้งใจให้ดี,ในครั้งนี้,ต้องกำจัดคนของตระกูลเป่ยให้สิ้น,หากว่ามันไม่ตายไป,พวกเจ้าก็ต้องตายไปแทนมัน."ชายในชุดบัณฑิตที่ดวงตาส่องประกายด้วยความดุร้ายเป็นอย่างมาก.

"ขอรับ."ทุกคนต่างก็รับคำเสียงดัง,ตลอดทั้งร่างกายที่สั่นสะท้าน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายในชุดบัณฑิตดูทรงอำนาจเป็นอย่างมาก.

จงซานและเป่ยชิงซือ,แม้ว่าจะรู้จะรู้ว่ามีคนไล่ตาม,ทว่าไม่คาดคิดเลยว่ากลุ่มคนดังกล่าวนั้นจะมีทักษะตรวจจับอย่างคาดไม่ถึงขนาดนั้น,เขตแดนหมาป่านั้นมีหมาป่าที่ทรงพลังปกคลุมไปหมด,คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะสามารถคาดเดาจ้องมองบอกถึงเส้นทางของทั้งคู่,ตลอดจนไปรอคอยยังตำแหน่งที่ทั้งสองจะต้องผ่านไป.

หลังจากผ่านไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง.

จงซานและเป่ยชิงซือที่ไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย,บินตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือ.

ขณะที่จงซานและเป่ยชิงซือพูดคุยกัน,ทันใดนั้น,ใบหน้าของเป่ยชิงซือก็เปลี่ยนไป,นางที่หยุดนิ่งกลางอากาศในทันที.

"ตูมมม!"

ถึงแม้ว่าเป่ยชิงซือจะพบว่ามีเหตุผิดปรกติได้ก็ตาม,ทว่าก็ช้าไปหนึ่งก้าวแล้ว,พลังที่แข็งแกร่งกระแทกเข้ามายังกระบี่เหินของนางเสียงดังสนั่น,ร่างของนางที่เกือบหล่นลงไปด้านล่าง.

แทบจะในทันทีเช่นกัน,จงซานสามารถมองเห็นได้,ริ้วแสงสีแดงชาดที่พุ่งมาเป็นลำ,พุ่งตรงมายังกระบี่เหินของเป่ยชิงซืออย่างรวดเร็ว,จงซานที่รู้สึกเหมือนกับว่ามันสว่างวูปขึ้นมาทันที,มีอักษรรูนที่สลักอยู่,หมุนวนอยู่รอบๆลูกศรสีแดง.

คาดไม่ถึงเลยว่าลูกศรดังกล่าวนั้นจะแข็งแกร่งมาก,เป่ยชิงซือที่มีระดับแกนทองขั้นปลาย,และมีพลังสายโลหิต,ความแข็งแกร่งของนางนั้นไม่ได้ด้อยกว่าระดับก่อตั้งวิญญาณเลย.

ทว่าพลังดังกล่าวนั่น,ลูกศรที่พุ่งแข็งแกร่งมาก,สามารถทำให้นางแทบล่วงหล่นลงพื้น,เป็นลูกศรที่ทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง

"ศรปราณทะลวง,เร็วเข้า,ลงพื้น."เป่ยชิงซือที่เร่งรีบ,พุ่งตัวลงพื้นอย่างรวดเร็ว.

จงซานเองไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย,เร่งรีบพุ่งตามลงไปในทันที.

ทว่าในเวลาเดียวกัน.

"ฟิ้ว!"

"ฟิ้ว!"

"ฟิ้ว!"

......

ศรปราณสีแดงหกลำที่พุ่งตรงมาพร้อมๆกัน,หนำซ้ำยังพุ่งตรงมาด้วยความเร็วเป็นอย่างมาก,พริบตาเดียวก็มาอยู่ด้านหน้าเป่ยชิงซือแล้ว,เป่ยชิงซือกวัดแกว่งสะบัดมือออกไป,เกิดเป็นชั้นน้ำแข็งโผล่ขึ้นมาในทันที.

ทว่าศรทั้งหกนั้นทรงพลังมาก,แข็งแกร่งอย่างที่สุด,ถึงแม้ว่าจะมีชั้นน้ำแข็งหนาโผล่ขึ้นมาขวางกั้น,ก็พังทลายลงในพริบตา,ชั้นน้ำแข็งที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าจะไม่สามารถป้องกันศรปราณนั่นได้,แต่ก็ทำให้ศรสีแดงหักเหไป,และลดพลังลงเล็กน้อย.

ซึ่งทำให้เป่ยชิงซือสามารถที่จะหลบมัน,และใช้กระบี่ฟันไปยังศรดอกที่ยากจะหลบพ้น.

"ตูมมมมม!"

เป่ยชิงซือเร่งรีบหลีกหนีจากภัยดังกล่าวนี้ในทันที.

ทั่วร่างของจงซานที่เหงื่อชะโลมร่างที่เย็นเยือบ,ศรปราณนั่นรวดเร็วมาก,ทำได้แค่หลบเท่านั้น,แทบไม่สามารถที่จะซ่อนตัวได้เลย,ดูเหมือนว่ามันจะถูกเล็งตรงมายังเป่ยชิงซือ,หากว่าศรดังกล่าวพุ่งมายังเขา,สิบมีชีวิตก็ไม่พอ.

นี่คือศรปราณทะลวงอย่างงั้นรึ? เป็นศรปราณทะลวงที่ทรงพลังขนาดนี้เลยรึ? เป็นลูกศรที่ห่อหุ้มเอาไว้ด้วยสนามพลังปราณอย่างงั้นรึ?

"ตูมมมม!"

เป่ยชิงซือที่ล่วงหล่นลงในป่าหุบเขาแห่งหนึ่งในทันที,นางที่หาที่ซ่อน,ทว่าจงซานตอนนี้ได้ร่อนลงพื้นไปแล้ว,ที่ด้านล่างนั้นจงซานสามารถมองเห็นได้,จากภูเขาที่อยู่รอบๆ,มีคนในชุดสีชาติกว่า 80 คน,พวกเขาสวมชุดที่เหมือนกัน,ทุกคนต่างก็เล็งเป้ามายังเป่ยชิงซือ.

เห็นเหตุการณ์ดังกล่าว,หัวใจของจงซานถึงกับสั่นสะท้านตื่นตกใจ.คนเหล่านี้กำลังซุ่มดักโจมตีอย่างงั้นรึ?

พริบตาเดียวที่จงซานพุ่งเข้าไปในป่า,หัวใจของเขาที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวาย,เพราะว่าเขาสามารถบอกได้ในทันที,คนเหล่านี้ซุ่มโจมตีได้สมบูรณ์แบบมาก.

รอบทิศทาง,ปิดช่องว่าง,กระจายตัวดักทุกตำแหน่งของพวกเขา,จงซานที่เร่งรีบเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,ไม่ต้องบอกเลยว่าป่าที่เขาอยู่นั้นอยู่ในศูนย์กลางการปิดล้อม,คนชุดสีชาติเหล่านี้วางแผนเอาไว้ก่อนแล้วอย่างงั้นรึ? หากว่าอยู่ในป่าไม่น่าจะมีอันตราย?คิดได้ดังนั้น,จงซานเข้าไปในพื้นที่ป่าแห่งนี้ในทันที.

เป่ยชิงซือที่กุมกระบี่แน่นระวังภัยอยู่รอบทิศ,ดูเหมือนจะโชคดีเหมือนกันที่จงซานจะไม่ได้ถูกลอบโจมตีด้วย,ทว่านางก็รู้สึกเป็นห่วงจงซานด้วยเช่นกัน.

"เจ้าหนีไปเร็วเข้า,พวกเขาตามล่าข้าอยู่."เป่ยชิงซือที่เอ่ยปากออกมาทัน.

"ไม่,เร็วเข้า,กลับไปยังเส้นทางที่พวกเราจากมา,สถานที่แห่งนั้นเป็นพื้นที่ที่หมาป่าและมีหมาป่ามากมาย."จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.

เห็นจงซานที่ไม่ยอมจากไป,ภายในใจของเป่ยชิงซือรู้สึกอบอุ่นอยู่เหมือนกัน,ด้วยป่าแห่งนี้มีต้นไม้หนา,นางกับจงซาน,ที่เร่งรีบกลับไปยังเส้นทางก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว.

ด้วยศรปราณทะลวง,เป่ยชิงซือไม่กล้าบินเลยแม้แต่น้อย,พวกเขาวิ่งในป่า,ซึ่งจะทำให้ง่ายที่จะซ่อนตัว.

คนทั้งสองที่วิ่งหนีอย่างสุดกำลัง,ทว่ามีคนมากมายที่กำลังล้อมจับเป่ยชิงซือ,จึงไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะหลบหนี.

"อยู่ทางนี้."คนผู้หนึ่งที่เห็นจงซานและเป่ยชิงซือและตะโกนออกไปในทันที.

หลังจากได้ยินเสียงเรียก,เหล่าคนเป็นจำนวนมากก็เคลื่อนไหว,พุ่งตรงมายังทิศทางดังกล่าวทันที,พวกเขาที่มุ่งหมายจะสังหารเป่ยชิงซือให้ได้.

วิชากายาเทพอสูร! ระดับสอง!

พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นในทันที,ในเวลานี้เขาไม่สามารถรั้งรอได้,ผู้ฝึกตนกว่า 80 คน,คนเหล่านั้นที่กำลังควานหาพวกเขาในป่า,และยังมีอีกยี่สิบคนที่เหินอยู่บนอากาศ,บินตรวจตรา.

"อยู่ตรงนี้."อีกคนที่เอ่ยร้องตะโกนออกไปในทันทีที่เห็น.

พวกเขาทุกคนที่กรูตรงมายังตำแหน่งดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.

ที่ไกลออกไปนั้น,ที่ปีกด้านซ้ายของหุบเขา,ซึ่งเป็นตำแหน่งที่จะกลับไปยังพื้นที่หมาป่า,ขณะที่เป่ยชิงซือนำจงซานพุ่งตรงออกไปไม่ไกลออกไปนั้น,ทันใดนั้นพวกเขาก็หยุดในทันที.

ชายคนหนึ่งที่มีรูปร่างเหมือนกับบัณฑิต,ดวงตาที่สาดกระจายไปด้วยความเย็นชา,ราวกับว่าเขาได้รอคอยการมาตั้งนานแล้ว,และข้างๆเขานั้นมีคนอีก 18 คนที่กำลังง้างคันธนูเอาไว้,ศรปราณสีแดงที่พร้อมปล่อยในทุกเวลา.

"ยิง!"

ชายที่เหมือนกับบัณฑิตที่เอ่ยออกมาในทันที.

"ฟิ้ว!"

เสียงหวีดหวิวของศรปราณที่พุ่งตรงมา,ลูกศรปราณทะลวงทั้ง 18 ดอกนั้นรวดเร็วเป็นอย่างมาก,ด้วยความเร็วนั่น,ทำให้หัวใจของจงซานเย็นยะเยือบ,มีมากขนาดนี้เลยรึ?ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า,พวกเขาจะต้องถูกสังหารให้ตายไปเลยรึ?

"ตูมมมมม"

ขณะที่ปราณสีแดงพุ่งตรงมานั้น,แทบจะในทันที บนพื้นดินที่เกิดคลื่นน้ำหมุนกวาดขึ้นมา,ดูเหมือนว่าพื้นที่รอบๆนี้จะค่อนข้างชุ่มชื้นและมีน้ำขังอยู่ในผิวดิน,มันพุ่งขึ้นมาในทันที,พร้อมกับเปลี่ยนเป็นกำแพงน้ำแข็งที่หนาแน่น,ปกคลุมพื้นที่รอบๆป้องกันเหล่าลูกศรเหล่านั้น,แค่อึดใจเดียวเท่าก็ปรากฏขึ้นมาปกป้องเป่ยชิงซือและจงซาน.

แต่ถึงกระนั้น,ศรปราณทะลวงนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,มันสามารถที่จะทะลวงกำแพงน้ำแข็งที่ทรงพลังนั่น,ทุลวงผ่านเข้ามาด้านใน.

แม้ว่าจะเห็นเพียงแค่เงา,18 ศรปราณทะลวงก็พุ่งผ่านกำแพงน้ำแข็งไป, พวกเขารับรู้ว่าเป่ยชิงซือไม่เป็นไร,ไม่เช่นนั้นแล้วกำแพงน้ำแข็งคงจะพังทะลายลงแล้ว.

ที่จริง,ที่ด้านในกำแพงนั้น,มีชั้นน้ำแข็งอีกชั้นหนึ่งและฉายภาพเงาของเป่ยชิงซือไปอีกหลายทิศเพื่อเบี่ยงเบนเป้า.

"ยิงอีก"ชายชุดบัณฑิตตะโกนออกมาอีกครั้ง.

"ตูมมม,ตูมมมและตูมมม..."

18 ศรปราณทะลวงที่พุ่งตรงไปด้านใน,ทว่าดูเหมือนเป่ยชิงซือก็ยังไม่ได้รับผลเหมือนเดิม.

"หยุดก่อน."ชายที่เหมือนบัณฑิตสั่งหยุด.

ทว่าทุกทิศตอนนี้,ชายในชุดสีชาติ 80 คน,ได้ล้อมกรอบไปทุกทิศเอาไว้แล้ว.

จงซานสามารถบอกได้ว่าความแข็งแกร่งของคนทั้ง 80 นั้น,อย่างน้อยน่าจะมีระดับแกนทอง,รวมทั้งบนอากาศอีกยี่สิบ พวกเขามีผู้ฝึกตนแกนทองเกือบร้อยเลยรึ? ด้วยเหล่ายอดฝีมือมากมายขนาดนี้,นี่คือองค์กรหรือสำนักใหนกัน?

พื้นดินรอบๆที่เคยชุมชื้นก่อนหน้านี้,ถูกดึงน้ำในดินออกมาจนหมดเกลี้ยง,จนทำให้พื้นทีรอบๆตอนนี้กำแพงแห้งเผือดและมีรอยแตกระแหงอีกด้วย.

พื้นที่รอบๆนี้ไม่ได้อยู่ใกล้แม่น้ำ,ทำให้นางจำเป็นต้องดึงน้ำมาจากใต้ดินและบนผิวดิน,ตลอดจนอากาศที่มีความชื้นรอบๆนี้เท่านั้น.

 ทว่ามันก็ไม่ยากนักที่เป่ยชิงซือจะดึงความชื้นเหล่านั้นมาใช้.

ชั้นน้ำแข็งที่นางสร้างตอนนี้หนาขึ้นเรื่อยๆ,พื้นที่รอบๆถูกสร้างขึ้นมาปกป้องจงซานและนาง,ทว่าความปลอดภัยนี้ก็เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น,เมื่อไหร่ที่มันพังลง,ศรปราณทะลวงจะต้องยิงผ่านเข้ามาได้อย่างแน่นอน.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.