Immortality Chapter 109 Zhong Shan vs Nan Batian
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 109 จงซาน ปะทะ หนานป่าเทียน.
บทที่ 109 จงซาน ปะทะ หนานป่าเทียน.
"เขาคือจงซานอย่างงั้นรึ?คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีระดับหกเซียนเทียนแล้ว,นี่ต้าหนิว,ก่อนหน้านี้เขาเอาชนะเจ้าได้ใช่หรือไม่?"
"ก่อนหน้านี้ข้าพ่ายแพ้เขา,ทำให้ข้าต้องฝึกฝนอย่างหนัก,จนคาดไม่ถึงว่าหนึ่งปีหลังจานั้นข้าก็มีระดับหกเซียนเทียนเช่นกัน,ข้าเตรียมที่จะท้าประลองเขาอีกครั้ง,ทว่ากับไม่เคยเห็นเขาเลย,คาดไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้เขาจะท้าประลองกับระดับเก้าเซียนเทียนเลย,ชิ,แส่หาความตายชัดๆ."
"แต่ว่าเขาก็มีความกล้าที่ไม่ธรรมดาจริงๆ,หากเป็นเจ้า,คิดว่าเจ้าจะกล้าอย่างงั้นรึ?"
"ข้าจำเป็นต้องแสวงหาความอับอายมาให้กับตัวเองรึไง."
ที่มุมแห่งหนึ่งมีคนที่เคยพ่ายแพ้จงซาน,ซึ่งเขาเองก็เป็นศิษย์ที่เพิ่งเข้ามาสำนักไคหยางเมื่อสองปีที่แล้วเช่นกันกำลังพูดคุยกับคนอื่นอยู่.
เหล่าศิษย์ขั้นสามมากมายกว่าห้าสิบคน,พวกเขาต่างก็พูดคุยกันไปต่างๆนาๆ,ทว่าส่วนมากแล้วพวกเขาไม่ได้มองจงซานในแง่ดีนัก.
จงซานที่ยังคงหลับตาแน่นยืนอยู่ตรงกลางไม่แยแสต่อคนรอบข้าง,เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเลยแม้แต่น้อย,เขารอคอยเพียงแค่หนานป่าเทียนเท่านั้น.
ท้ายที่สุด,หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งก้านธูป,ตอนป่ายแก่ๆ,หนานป่าเทียนที่มีรอยแผลเป็นที่ใบหน้า,ก็ปรากฏตัวออกมา.
หนานป่าเทียนเองก็หาได้สนใจคนอื่นนัก,เพราะว่าพวกเขารู้ดีว่าคนเหล่านี้เพียงแค่ต้องการมาเรียนรู้เท่านั้น.
หนานป่าเทียนที่สนใจจงซานที่อยู่ไมไกลออกไป.
ในมือของเขาที่มีง้าวยักษ์,ก่อนที่จะมาปรากฏตัวที่ด้านหน้าของจงซาน.
"คลืนนๆ."ง้าวยักษ์ที่กระแทกลงบนพื้น,หนานป่าเทียนจ้องมองไปยังจงซาน.
"..."ดวงตาของจงซานที่ลืมขึ้น,ก่อนที่จะชักกระบี่ขึ้นจากพื้นช้าๆ.
"จงซาน,หวังว่าเจ้าจะแสดงความสามารถทั้งหมดออกมาจากการต่อสู้ในครั้งนี้."หนานป่าเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จ้องมองไปยังหนานป่าเทียน,จงซานก็กล่าวออกมาว่า"ข้าจะทำเต็มที,โปรดระวังตัว."
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทุกคนต่างก็คิดว่าจงซานบ้าไปแล้ว,โปรดระวังตัวอย่างงั้นรึ?
นี่ควรจะเป็นคำพูดของหนานป่าเทียนไม่ใช่รึไง? คาดไม่ถึงเลย ว่านี่จะออกมาจากปากของจงซาน.
"ดี."หนานป่าเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หนานป่าเทียนที่ขยับง้าวของเขา,มือขวาที่หวี่ยงไปมา,ด้วยมือเดียว,ง้าวยักษ์ที่ถูกชี้ตั้งขึ้น,พร้อมกับฟันมายังด้านหน้าของจงซาน,ขณะเดียวกันก็ปล่อยปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมากดดันจงซาน.
วิชากายาเทพอสูร,ระดับสอง!
ดวงตาของจงซานที่เปล่งประกาย,ด้วยวิชากายาเทพอสูรถูกเปิดการใช้งาน,พลังของเขาก็จะเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่า,จากเดิม.
จงซานที่ตะวัดดาบยักษ์เขาปะทะง้าวยักษ์ในทันที.
"ตูมมมมม"
เสียงระเบิดดังลั่น,คลื่นพลังที่รุนแรงกำลังแผ่ออกจากเท้าของทั้งคู่,จนทำให้ผืนดินรอบๆแตกเป็นรอยยาว,เกิดเสียงดังลั่น,ทำให้คนที่เฝ้ามองดูเต็มไปด้วยความตกใจ,บางคนถึงกับหายใจหอบๆทีเดียว.
หนานป่าเทียนที่มีระดับเก้า,จงซานที่มีระดับหก?
เขา,ทำเช่นนี้ได้อย่างไร?
หลายคนก่อนหน้านี้ที่กล่าวล้อจงซาน,ใบหน้าถึงกับแข็งค้างไปเลยทีเดียว.
ในเมื่อนี่คือการต่อสู้อย่างเป็นทางการ,แน่นอนว่าหนานป่าเทียนเองก็ใช้ฝีมือเต็มทีเช่นกัน,ง้าวยักษ์ของเขาที่พลิก,งัดคมง้าวกระแทกดาบยักษ์ออกไป,พร้อมกับโจมตีตีจงซานเป็นครั้งที่สอง.
ระดับเก้าเซียนเทียน,ความเร็วของเขานั้นมีมากมายมหาศาล,และพลังเองก็มากมายเป็นอย่างมาก.
แน่นอนจงซานเข้าใจดีทำให้เขาเริ่มใช้พลังสามเท่าตั้งแต่แรก,เพราะหากใช้แค่เพียงสองเท่า,เพียงแค่กระบวนท่าเดียว,เขาก็พ่ายแพ้แล้ว.
แม้ว่าจะใช้แรงสามเท่าแล้ว,การปะทะกันตรงๆเองก็แทบจะทำให้จงซานกระเด็นออกไปเช่นกัน,หนำซ้ำยังดูเหมือนว่าความเร็วของหนานป่าเทียนยังมีกว่าเขามากมาย,เขาที่สร้างปราณดาบปลดปล่อยออกมาพร้อมกันหลายๆครั้ง,สร้างปราณดาบขนาดใหญ่,เพื่อกระแทกไปยังหนานป่าเทียน,เพื่อป้องกันการปัดป้องของเขา,ปราณดาบที่พุ่งออกไปยังทิศเดียวกัน.
ด้วยการฟันออกไปสามครั้งอย่างรวดเร็ว,ปราณกระบี่สามเส้นก็ตรงไปยังด้านหน้าของหนานป่าเทียนพร้อมๆกัน.
ทันใดนั้น,ประกายแสงของปราณดาบที่พุ่งตรงไปยังหนานป่าเทียน,นอกจากนี้,น่าประหลาดใจ,ปราณดาบทั้งสามนั้นไม่ได้ทรงพลังพอที่จะจัดการเขา,หนานป่าเทียนที่หลบอย่างรวดเร็ว,ทว่าทิศทางที่เขาหลบออกมานั้น,จงซานที่ตะวัดดาบฟันออกไปเช่นเดียวกัน.
ทุกคนที่อยู่รอบๆถึงกับเปลี่ยนเป็นเงียบงัน,ปราณดาบสามเส้น,ระดับหกเซียนเทียน?
ระดับหกเซียนเทียนก็สามารถทำได้อย่างงั้นรึ?
"ย๊าก!!"
หนานป่าเทียนที่คำรามออกมา,ง้าวยักษ์ในมือของเขาก็เปล่งแสงสีทองออกมา,ตวัดออกไปฟันขึ้นไปจากด้านล่างเช่นกัน.
อาวุธของหนานป่าเทียนก็คือง้าวยักษ์,ช่วงการฟันของมันนั้นย่อมมีมากกว่าดาบเป็นธรรมดา,พลังของดาบและง้าวที่เข้าปะทะกันด้วยความรุนแรง.
ดาบยักษ์ของจงซานและง้าวยักษ์ของหนานป่าเทียนต่างก็ส่องประกายแสง,ปรานพลังของอาวุธทั้งสองที่ผลักดันกันไปมา.
ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง,ขณะที่พวกเขากำลังจะกระแทกกันออกมา,จงซานที่สามารถรับรู้ได้ว่าช่วงกระบวนท่าจากง้าวของหนานป่าเทียนนั้นยาวกว่า,ดาบของเขาได้เปรียบกว่าในระยะทางที่สั้น.
"คลืนๆๆ!"
ทันทีที่ถอนปราณกระบี่ จงซานส่งปราณดาบสามเส้นปล่อยออกไปในทันที,ทว่าหนานป่าเทียนเองก็ไม่ได้เพรียงพล้ำ,คมก้าวที่ฟันไปยังปราณดาบเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมม"
เสียงระเบิดอย่างรุนแรง,เกิดเป็นหลุมลึกสิบเมตรขนาดความกว้างสองเมตรขึ้นในทันที.
จงซานที่หลบเลี่ยง,กระโดดขึ้นบนอากาศ,ก่อนที่จะฟันออกไป.
กระบวนท่า ฟันทลายสรรพสิ่ง!
ดาบยักษ์ของจงซานั้นเต็มไปด้วยปราณที่ทรงพลัง,ฟันออกไปด้านข้างของหนานป่าเทียน.
ระยะของง้าวหนานป่าเทียนที่ยาวกว่า,เขาไม่มีเวลาในการปัดป้องแน่นอน,ร่างกายของเขาที่หลบฉากการฟันของจงซาน,เฉียดด้านข้างของเขาไปเล็กน้อย.
"ตูมมมมม"
ดาบของจงซานที่ฟันลงไปยังพื้นด้านหน้าของหนานป่าเทียน,เกิดเป็นหลุมยักษ์ขนาดใหญ่,ที่มีความยาวหลายสิบเมตร,หนานป่าเทียนอาจจะถูกฟันขาดไปอย่างแน่นอนหากว่าเขาไม่หลบ.
ทว่าจงซานรู้ดีว่า,พลังดังกล่าวนั้นไม่เพียงพอที่จะทำอันตรายหนานป่าเทียน,อีกอย่างก่อนหน้านี้เขาได้ปล่อยปราณถึงสามเส้นออกไป,ดังนั้นกระบวนท่าต่อมาจึงมีพลังด้อยกว่าที่ควรจะเป็น.
กระบวนท่าของทั้งสองคนทั้งเร็วและทรงพลัง,ดาบยักษ์ที่ฟาดฟันไปรอบๆ,ปราณง้าวยักษ์เองก็รวดเร็วและทะลวงไปด้านหน้าแทบมองไม่เห็น,พื้นดินรอบๆเกิดเป็นหลุมเป็นแอ่งเกิดขึ้นมากมาย,การต่อสู้ดีที่รุนแรงของศิษย์ขั้นสามเช่นนี้,ร้อยปียังยากที่จะมีใครทำได้.
สายตาของทุกคนที่กำลังเฝ้ามอง,ตาแทบถลนออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
พวกเขาตกใจสุดๆ,โดยเฉพาะจงซานนั้นร้ายกาจมาก,ก้าวล้ำหน้าพวกเขาไปมาก.
นี่เขาเพิ่งมีระดับหกเซียนเทียนอย่างงั้นรึ?
"หงหนิว,เจ้าต้องการจะท้าประลองกับจงซานจริงๆรึ?"ศิษย์ขั้นสามผู้หนึ่งสอบถามอีกคนที่เคยพ่ายแพ้จงซานมาก่อนหน้านี้.
หงหนิว."...."
ที่บนยอดเขาไคหยาง,เทียนซวินจื่อที่จ้องมองด้วยสายตาที่พึงพอใจ,เขาที่ลูบเคลาไปมา,โดยที่มีเสวียนซวินจื่อชำเลืองมองตาโต,สายตาที่เปล่งประกายหายใจหนักหน่วง"ศิษย์พี่,ข้าได้ยินมาก่อนว่าเขาเคยรับมือกับระดับเก้าเซียนเทียนมาก่อน,ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง,หากไม่เห็นกับตาข้าคงไม่เชื่อ,เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นเหรอ."
"ข้าเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน,ข้าเองก็ไม่เชื่อคำพูดของหลิงเอ๋อนัก,จงซานเวลานั้นมีระดับสี่เซียนเทียน,กลับสามารถที่จะต่อกรกับระดับแกนทองขั้นกลาง,เมียวเซียนหลิน,และยังมีผู้ฝึกตนเซียนเทียนขั้นปลายที่โลกปุถุชนคฤหาสน์จงซึ่งได้รับบาดเจ็บ,เขาสามารถจัดการคนเหล่านั้นได้,อีกอย่างข้านึกได้ก่อนหน้านี้ที่เขาได้ประลองกัน
เพื่อช่วงชิงมุกคงหลิง,ดูเหมือนว่าเขาจะมีทักษะบางอย่างที่สามารถเพิ่มพลังขึ้นได้ในทันที,ข้าสงสัยว่าเป็นวิชาลับ,แต่ว่ามันก็ยังเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจจริงๆ."เทียนซวินจื่อที่อุทานออกมา.
"อืม,ป่าเทียนเอง,แม้ว่าเขาจะมีระดับเก้าเซียนเทียน,ทว่ากระบวนท่าวิชาเพลงง้าวของเขานั้น,เทียบได้กับระดับสิบเซียนเทียนทั่วไปได้เลย,ไม่ใช่ว่าจะรับมือได้ง่ายๆ.ทว่าจงซาน,นอกจากยังไม่ได้พ่ายแพ้ในกระบวนท่าเดียว,ยังต่อกรได้โดยไม่เสียเปรียบ,พวกเขาไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย,ดูเหมือนว่าข้าจะคาดเดาผิดมาตั้งแต่แรกแล้ว."เสวียนซวินจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ตอนนี้เขาเป็นเพียงแค่ศิษย์ในนามของข้าเท่านั้น,หากว่าเจ้าต้องการ,สามารถที่จะรับเขาเป็นศิษย์ในภายภาคหน้าได้."เทียนซวินจื่อที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ศิษย์พี่."เสวียนซวินจื่อขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.
"ฮึ,ฮึ,หากว่าข้าไม่อยู่แล้ว,เจ้าจะช่วยดูแลเขาแทนข้าได้หรือไม่?."เทียนซวินจื่อที่กล่าวออกมาอย่างกำกวม.
อย่างไรก็ตามเสวียนซวินจื่อที่คิดอะไรบางอย่างได้,ก่อนที่จะกล่าวอกมา,"ศิษย์พี่,ที่จริงท่านต้องการตามอู๋โหยวไปอย่างงั้นเหรอ."
"หลิงเอ๋อเองก็โตแล้ว,เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เร็วๆนี้,ไว้พวกเราค่อยคุยกัน."เทียนซวินจื่อที่กล่าวหยุดหัวข้อดังกล่าวไปในทันที.
"ครับ."เสวียนซวินจื่อที่พยักหน้า,และจ้องมองไปยังเทียนซวินจื่อที่พยักหน้าให้เขาเช่นกัน.
จงซานและหนานป่าเทียนที่ต่อสู้กันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ,ดูเหมือนว่าจะอันตรายขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน,เป่ยชิงซือที่ซ่อนอยู่ที่มุมหนึ่ง
ขมวดคิ้วไปมา,สายตาของนางนั้นมีความกังวลแฝงอยู่ด้วย.
ส่วนอีกมุมหนึ่ง,เนี่ยชิงชิงที่สายตาหรี่เล็กลง,นางที่ปรารถนาให้คมง้าวของหนานป่าเทียนแยกร่างของจงซานไป,หลิงเอ๋อจะได้เป็นอิสระ,ทว่าจงซานผู้นี้ดูผิดปรกติจริงๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะสามารถเพิ่มพลังขึ้นมาได้ถึงสามเท่า,ทว่าเพียงแค่นั้น,ไม่น่าจะสูสีกับหนานป่าเทียนได้,ดูเหมือนว่าจะยังมีอะไรอีก,ถึงทำให้พวกเขายังเสมอกัน,จนไม่สามารถที่จะบอกว่าใครจะแพ้และชนะได้?
"ย๊าก!"
หลังจากที่ผ่านไปสามก้านธูป,จงซานและหนานป่าเทียนก็ตะโกนลั่น,ก่อนที่อาวุธทั้งสองจะเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมม"
ระเบิดเสียงดังสนั่น,พื้นที่รอบๆพังทลายเสียหาย,พื้นดินกระจุดกระจาย,คนทั้งสองถูกกระแทกถอยหลังออกจากกัน.
หนานป่าเทียนที่ถอยห่างออกมาสองก้าว,ง้าวยักษ์ของเขาที่ปักลงพื้น,เพื่อพยุงร่างกาย,ทว่าจงซานกลับถอยห่างออกมาสิบก้าว,ก่อนที่จะใช้เท้าดันหินเอาไว้เพื่อพยุงร่างกายเช่นกัน.
กับการปะทะครั้งสุดท้ายนั่น,จงซานที่จงใจจะให้เป็นเช่นนั้น,เพราะว่าหากปล่อยไปอีกหนึ่งก้านธูปล่ะก็,ผลกระทบของวิชากายาเทพอสูรจะเริ่มส่งผล
เขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างราบคาบในทันที,ดังนั้นภายในสามก้านธูปเขาจะต้องเอาชนะให้ได้,ทว่าหากเลยก็แสดงว่าเขาพ่ายแพ้แล้ว.
เมื่อเขายั้งเท่านั้น,จงซานจึงเป็นฝ่ายกล่าวจบการต่อสู้ในครั้งนี้เอง,หนานป่าเทียนที่อยู่ไม่ไกล,ก็นั่งลงพร้อมกับนั่งบำเพ็ญควบคุมลมหายใจทันที,ไม่,ดูเหมือนว่าเขาจะหลับตาลงเพื่อทะลวงผ่านระดับ.
หนานป่าเทียนกำลังจะทะลวงผ่านระดับอย่างงั้นรึ?
การต่อสู้ได้จบลงแล้ว,ทว่าสายตามากมายของคนที่อยู่รอบๆดูเหมือนว่าจะไม่จบ,จงซาน,เขาเพิ่งเข้ามาภายในสำนักไคหยางเพื่อแค่สองปีจริงๆรึ?
เทียนซวินจื่อและเสวียนซวินจื่อที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ลานฝึกแห่งนี้เต็มไปด้วยซากพังทลายเป็นหลุมเป็นบ่อ,พวกเขาที่เหินลงมาจากยอดเขาไคหยาง,พร้อมกับลงมาอยู่ด้านหน้าหนานป่าเทียนและจงซาน.
"คารวะอาจารย์,คารวะอาจารย์อา."จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
พวกเขาจ้องมองไปยังจงซาน,เทียนซวินจื่อที่พยักหน้าให้พร้อมกล่าวว่า,"เจ้ากลับไปก่อน."
เทียนซวินจื่อที่รู้ว่าจงซานใช้วิชาลับ,วิชาลับดังกล่าวจะต้องมีผลสะท้อนกลับอย่างแน่นอน,ดังนั้นเขาจึงให้จงซานกลับไปเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้.
"ครับ,อาจารย์."จงซานพยักหน้าพร้อมกับก้าวขึ้นกระบี่ตรงไปยังติงสุ่ยเซี่ยในทันที,หนานป่าเทียนมีเสวียนซวินจื่อดูแล,ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงอย่างแน่นอน.
เห็นจงซานจากไปแล้ว,เป่ยชิงซือก็จากไปเช่นกัน,ทว่าเนี่ยชิงชิงที่รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก,นางที่จ้องมองจากที่ไกลออกมา,ทว่าก็ไม่ได้ไล่ตามไปแต่อย่างใด.
เหล่าศิษย์ขั้นสามเวลานี้จ้องมองไปยังจงซานที่จากไป,เผยสีหน้าด้วยความหวาดกลัวด้วยเช่นกัน,นี่คือยอดฝีมือ,ควรค่าแล้วที่จะเรียกเขาว่ายอดฝีมือ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ลงลิงค์ผิดเรื่องอ่ะ
ตอบลบ