Immortality Chapter 100 One idea continually snapring

Immortality Chapter 100  One idea continually snapring

 นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 100 หนึ่งกลยุทธ์ล้อมกรอบ.

บทที่ 100 หนึ่งกลยุทธ์ล้อมกรอบ.

หนึ่งกลยุทธ์ล้อมกรอบ.

"เหลียนเซียน,เป็นอย่างไรบ้าง?ประตูเมืองกำลังจะเปิดแล้ว,เจ้าทำไมต้องแสดงท่าทางกังวลขนาดนั้นด้วย?"บรรพชนตระกูลซูสอบถามด้วยความสงสัย.

"ยากมาก,ไม่ง่ายเลย,ไม่ไช่วิธีที่ยอดเยี่ยมเลย."ซูเหลียนเซียนที่ส่ายหน้าไปมากับคำถามดังกล่าว.

"ไม่ง่ายอย่างงั้นรึ?"บรรพชนตระกูลซูที่เต็มไปด้วยความสงสัยส่วนผู้ฝึกตนเซียนเทียนคนอื่นๆก็มองไปที่ซูเหลียนเซียนด้วยเช่นกัน.

"การโจมตีเมืองง่ายอย่างงั้นรึ? สามารถที่จะทะลวงผ่านได้ในทันทีอย่างงั้นรึ? นี่เป็นสิ่งที่จงซานคาดการณ์เอาไว้แล้ว,มันแทบจะไม่มีผลต่อเขาเลย"ซูเหลียนเซียนที่ส่ายหน้าด้วยความเป็นกังวล.

"ง่ายอย่างงั้นรึ? การโจมตีเมืองครั้งนี้,คนตายไปแล้วกว่า 50,000 คน,มันจะง่ายได้อย่างไร?"ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนที่เอ่ยท่าทางไม่อยากเชื่อ.

"แทบจะไม่มีผลเสียกับจงซานเลย,ทหารของพวกเรายิ่งตายมากขึ้นเรื่อยๆ,อย่างน้อยกว่าจะเปิดประตูได้,ต้องตายอย่างน้อย 80,000 นาย,ตอนนี้ตายไป 50,000 แล้ว,มันไม่ง่าย,ไม่ธรรมดาเลย."ซูเหลียงเซียนที่ส่ายหน้าไปมา,แสดงท่าทางละเหี่ยใจออกมา.

ได้ยินคำพูดของซูเลียนเซียนว่าทหารพวกเขาอาจจะต้องตาย 80,000,ทุกคนถึงกับตะลึงงัน,เป็นไปได้อย่างไร?ตอนนี้มีคนตายไปกว่า 50,000 คน,มันเกินที่จะรับได้เช่นกัน,เป็นดั่งที่ซูเหลียนเซียนกล่าว,มันไม่ง่ายเลย?

"เหลียนเซียน,เจ้าอาจจะคิดมากไปก็ได้,จงซานไม่ได้น่าหวาดกลัวขนาดนั้นหรอก?"บรรพชนตระกูลซูที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

"ไม่,ไม่,พวกเราไม่สามารถดูแคลนจงซานได้,ดูถูกจงซานไม่ได้อย่างแน่นอน."ซูเหลียนเซียนที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.

"เช่นนั้นก็ต้องรอ,พวกเราจะต้องเร่งรีบเปิดประตูในทันที,ตราบเท่าที่เปิดประตูได้,สังหารจงซานให้ได้ก็พอแล้ว."บรรพชนซูกล่าวปลอบ.

"หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น."ซูเหลียนเซียนพยักหน้า,ทว่าก็ยังแสดงสีหน้าจริงจังเช่นเดิม.

ที่ด้านบนกำแพงเมืองนั้น,บันไดส่วนใหญ่ถูกเผาไปเกือบหมด,เหลือแค่เพียงไม่กี่อันเท่านั้น,ทว่าพวกเขาก็ยังพยายามปีนป่าย,การง้างธนูก็ดำเนินอีกครั้ง,ขอแค่พวกเขาถ่วงเวลาจนง้างธนูเสร็จก็จะสามารถเปิดประตูเมืองได้.

จงซานที่ยืนอยู่บนหอคอยป้อมปราการ,หายใจลึกก่อนที่จะตะโกนออกมา,ดวงตาเปล่งประกาย,"หยิงหลาน,แผนสอง."

"รับทราบ."หยิงหลานตอบรับในทันที,ก่อนที่จะเปลี่ยนสัญญาณธงเป็นสีม่วง,อย่างรวดเร็ว.

นับจากได้สัญญาณ,เหล่าทหารคุ้มกันกำแพงเมือง,ก็ถอยอย่างรวดเร็ว,ไม่ป้องกันอีกต่อไป.

ทว่าจงซานที่ใช้มือจับไปยังราวจับของประตูเมืองเล็กน้อย,โพกศีรษะ,พร้อมกับลงจากประตูเมืองไปพร้อมกับเหล่าผู้คุ้มกันหนีออกไป.

จงซานถอยอย่างงั้นรึ? จงซานกำลังหนีอย่างงั้นรึ?

ซูเหลียนเซียนที่เห็นฝ่ายตรงข้ามถอนกำลังออกไปก็ขมวดคิ้วไปมา,จงซานกำลังคิดว่ากำลังจะพ่ายแพ้เลยหนีอย่างงั้นรึ?ทว่าแล้วทำไมเหล่ายามป้องกันถึงถอยหนีด้วยล่ะ? ทำไมพวกเขาต้องถอนกำลังออกไปด้วย?

"ฮ่าฮ่า,จงซานเห็นว่าตัวเองกำลังจะแพ้,เลยหนีอย่างงั้นรึ?"ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น.

ทว่าบันไดที่พวกเขาเหลืออยู่นั้น,ก็มีทหารบางคนที่สามารถปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองได้,ที่ด้านบนนั้น,ได้ทำการยกใบมีดเป็นกำแพงกั้นอีกชั้นหนึ่ง,ขณะที่พวกเขาเตรียมสละชีพ,ที่จริงก็พบว่า,บนกำแพงนั้นไม่มีใครอยู่เลยสักคนหนึ่ง.

"ตูมมมมมมม!"

หอกธนูระลอกที่สามได้โจมตีออกไป,มีหอกธนูแปดอันที่ทะลวงประตูเมืองออกไปสมบูรณ์,เสียงดังสนั่น,ประตูหน้า ไม่สามารถทนพลังที่รุนแรงนั่นได้อีกแล้ว,ถึงกับลอยออกไปทีเดียว.

ประตูเมืองเปิดแล้วรึ?

เวลานั้นควรจะมีเสียงโห่ร้องดีใจ,ทว่ากลับไม่มีใครเอ่ยปากออกมาเลย.

กองกำลัง 250,000 นาย,ทำการบุกกำแพงเมือง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนตายไปมากกว่า 50,000,หรือน่าจะกว่า 60,000 คนไปเลยทีเดียว,ถือว่าเป็นราคาที่สูงไม่น้อย,ทว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นมีคนตายไม่ถึงพัน,หรืออาจะไม่ถึงร้อยด้วยซ้ำ,ด้วยอาวุธมากมายที่พวกเขาสะสมไว้หลายปี,พวกเขาได้นำมันออกมาใช้ทั้งหมดในครั้งเดียว.

กองกำลังที่บ้าคลั่งมากมายกำลังพุ่งตรงไปยังประตูเมือง.

ทว่าถึงแม้ว่าอาวุธของพวกเขาจะหมดไป,ทว่าในสายตาของซูเหลียนเซียน,ก็ยังคิดว่ามันไม่ง่ายเลย,มันไม่น่าจะเป็นไปได้,มันไม่ง่ายขนาดนี้,มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่.

"ท่านแม่ทัพ,เหล่าทหารของเมืองเสวียนได้ถอนตัวออกจากคู่น้ำไปหมดแล้ว,ตอนนี้พวกเขาได้ทำการสละสะพานภายในเมืองแล้ว."ทหารอีกคนที่วิ่งเข้ามากล่าวรายงายอย่างรวดเร็ว.

"ไม่ได้การแล้ว,จงซานคงต้องการหนีออกจากเมืองที่ประตูเมืองทิศอื่นแน่."ซูเหลียนเซียนที่ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที.

พวกเขาทั้งหมดลงจากหลังม้า,ก่อนที่จะพุ่งไปยังอีกฝั่ง,เห็นได้ชัดเจนว่าที่อีกฝั่งด้านในนั้นมีคูน้ำอยู่อีกด้าน,และตอนนี้ไม่มีเหล่ามือธนูและเหล่าทหารคุ้มกันอีกแล้ว,สามารถที่จะผ่านไปได้อย่างปลอดภัย.

เหล่าผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนคนอื่นๆต่างก็ลงมาจากหลังมาและก้าวผ่านแพไม้ข้ามาหาซูเหลียนเซียน.

เพื่อข้ามคู่น้ำอีกฝั่ง,ซูเหลียนเซียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที,"รื้อแพออกมาครึ่งหนึ่ง,สร้างสะพานข้ามแม่น้ำไปฝั่งด้านหน้า."

"รับทราบ."เหล่าทหารต่างก็พยักหน้าตอบรับในทันที.

ซูเหลียนเซียนที่นำผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนเก้าคน,ผ่านเข้ามาไปตรงไปยังประตูซึ่งพื้นที่รอบๆนั้นเต็มไปด้วยศพที่นอนเกลื่อนพร้อมกับผ่านเข้าไปในประตูที่แตกหัก,เร่งรีบเตรียมที่จะเข้าไปในเมือง.

ขณะที่เหล่าทหารกำลังรื้อแพรจากด้านหนึ่งพร้อมกับนำไปยังคู่น้ำอีกฝั่ง,ทว่าพวกเขากับพบเหตุการณ์ที่น่าประหลาดใจกับน้ำในคูน้ำ,ดูเหมือนว่ามันจะขุ่นเข้มยิ่งกว่าเดิม,ในเวลานี้มันเปลี่ยนเป็นสีดำทมิฬในทันทีเลยรึ?นอกจากนี้ยังเริ่มดำขึ้นและก็ดำขึ้นอีกด้วย.

ซูเหลียนเซียนที่เข้ามาข้างด้านในได้แล้ว, เขาก็ต้องมาเจอกับคลองน้ำอีกสายที่ขวางกันกองทัพพวกเขาไม่ให้ผ่านไป.

"ต้องว่ายข้ามไป."ซูเหลียนเซียนที่คำรามออกมาเสียงดัง.

ทว่าในเวลานั้น,ที่อีกฝั่งไม่ไกลออกไปนั้น,ก็ปรากฏร่างๆหนึ่ง,เป็นจงซานนั่นเอง.

จงซานที่ยืนอยู่อย่างสุขุม,โดยมีหยิงหลาน,จงเทียนและจงเจิ้งอยู่ด้านหลัง,กองกำลังมากมายก็ค่อยๆปรากฏขึ้นออกมาจากที่ซ่อน,จ้องมองไปยังเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่อีกฝั่ง.

"จงซาน."ซูเหลียนเซียนที่ตะโกนออกมา.

"ข้ารอพวกเจ้าและพรรคพวกมาครึ่งวันแล้ว."จงซานที่แค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา.

จากนั้นเขาก็ได้สะบัดกระดาษจุดเปลวเพลิงพร้อมกับโยนออกไป,เหล่าทหารทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็จุดไฟพร้อมกับโยนลงไปยังแม่น้ำทั้งสองฝั่ง

"ตูมมมมมม"

ทุกคนที่ไม่รับรู้มาก่อน,แม่น้ำด้านหน้าเกิดไฟลุกๆไหม้ขึ้นมาทันที,ซ้ำเปลวเพลิงยังโหมกระหน่ำพุ่งขึ้นท้องฟ้าอย่างรุนแรงอีกด้วย.

เปลวเพลิงที่ถูกจุดขึ้น,พร้อมกับเผาไหม้เหล่าทหารมากมายที่กำลังผ่านแม่น้ำในคูเข้าไป.

ก่อนหน้านี้ซูเหลียนเซียนที่สั่งให้ทหารของเขาว่ายน้ำข้ามไป,ทว่าในทันทีทหารทุกนายต่างก็ร้องออกมาอย่างโหยหวน.

"อ๊ากกก!"

......

เสียงร้องระทนทุกข์,เจ็บปวดทรมานด้วยเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ.

"ไม่ได้การแล้ว,ถอยก่อน."ซูเหลียนเซียนที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงกระวนกระวายใจ.

อย่างไรก็ตาม,แทบจะในทันทีที่เขาตะโกนออกไปนั้น,ร่างกายที่ต้องสั่นสะท้านหวาดกลัว,คูน้ำด้านนอกเอง,เปลวเพลิงก็ม้วนกวาดโหมกระหน่ำออกมาในทันทีด้วยเช่นกัน.

กองกำลังอีกหกหมื่นที่พุ่งเข้ามาก่อน,ถูกล้อมด้วยเปลวเพลิง.

ทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เวลานี้ต้องทำเช่นไร?

ใบหน้าของซูเหลียนเซียนฝืนยิ้มออกมาด้วยความปวดร้าว,จงซาน,จงซาน!!! แพ้อีกครั้งแล้ว,เขาแพ้คนผู้นี้อีกครั้งแล้ว!

"เหล่าทหารทุกคนจงฟัง,พวกเจ้าบังอาจเข้ามาโจมตีเมืองเสวียนของข้า,คนสิบคนนี้เป็นคนที่ชั่วร้ายผู้บงการ,ตราบเท่าที่สิบคนนี้ตาย,ข้าจะไม่เอาเรื่องพวกเจ้าอีก,ตระกูลซูที่ดูแลอาณาจักรต้าคุน,ตอนนี้ถึงเวลาเปลี่ยนแปลงแล้ว,อาณาจักรแห่งนี้ถึงเวลาเปลี่ยนราชวงศ์แล้ว,ตอนนี้จะไม่มีอาณาจักรต้าคุนอีกต่อไป,หากใครสังหารคนทั้งสิบนี้ได้,ข้าจะมอบรางวัลเป็นเงินมากมาย."จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดังดังก้องไปทั่ว.

กับเสียงที่ดังลั่น,ทำให้หัวใจของทหารทุกคนสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,หลายๆคนที่เริ่มกวาดตามองไปยังซูเหลียงเซียนและกลุ่มคนดังกล่าว.

"ฮ่าฮ่าฮ่า,จงซาน,เจ้าคิดที่จะสร้างความสับสนให้กับกองทัพอย่างงั้นรึ? ตราบเท่าที่ตระกูลซูยังคงอยู่ก็ยังคงมีอาณาจักรต้าคุนต่อไป,ไม่มีทางที่กองกำลังต้าคุนจะเปลี่ยนไปตลอดกาล."ซูเหลียนเซียนที่จ้องมองไปด้านหน้าตะโกนผ่านทะเลเพลิงผ่านไปยังฝ่ายตรงข้าม.

"จริงๆรึ?"จงซานที่แค่นเสียงอย่างเหยียดหยัน.

ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ด้านนอกประตูเมือง,นอกคูน้ำด้านนอก,เสียงดังก้องกังวานอื้ออึงควญครางก็ดังลอดผ่านเมา,ทุกคนที่หันหน้าไปจ้องมองในทันที.

ทุกคนที่หันหน้ากลับไปอย่างพร้อมเพรียงนั้น,สามารถที่จะมองเห็นใครบางคนที่นั่งอยู่บนหลังม้าตัวใหญ่,เป็นขันทีเหว่ยไท่จง,ที่มือของเขานั้นกำลังยกขึ้นพร้อมกับชูศีรษะของใครคนหนึ่ง.

ศีรษะ? นั่นคือหวงตี้อาณาจักรต้าคุน,ซูเจิ้งเต๋อ.

"สารเลว!!!"ดวงตาแดงก่ำของซูเหลียนเซียนพร้อมกับตะโกนออกไปสุดเสียง.

"มือธนูเตรียมตัว."ไม่ไกลออกไปจากซูเหลียนเซียน,ก็ได้ยินเสียงสั่งการในทันที.

วู฿ซ,เหล่ามือธนูมากมายที่ง้างคันธนู,พร้อมกับเล็งมายังเหล่าผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนทั้งสิบคน.

เหล่ามือธนูมากมายที่เล็งตรงไปยังพวกเขา,ที่ฝั่งตรงข้ามเองเหล่าขุนพลทหารหลายคนที่อยู่ฝั่งเดียวกับซูเหลียนเซียนตอนนี้ชักกระบี่ออกมา,พร้อมกับเปลี่ยนข้างในทันที,หวงตี้ได้ตายไปแล้ว,ตอนนี้พวกเขายังจะต้องตายไปกับคนเหล่านี้ด้วยอย่างงั้นรึ?

กับการกระทำของเหล่าขุนพลที่ย้ายข้าง,จงซานที่พยักหน้าอย่างพอใจรับรู้ว่าคนเหล่านี้ได้มาอยู่ข้างเดียวกับเขา,ยินดีที่จะร่วมมือกับเขา,นับว่าเป็นเรื่องที่ดีเลยทีเดียว.

"บรรพชน,อีกฝั่งของคู่น้ำ,จะต้องมีมือธนูมากมายรอคอยอยู่แน่นอน,ตอนนี้พวกเราแพ้แล้ว,คงทำได้แค่ทุ่มกำลังเพื่อสังหารจงซานเท่านั้น,ตราบเท่าที่จงซานตาย,พวกเราถึงจะบิดกลับฟ้าดินได้,มีแค่ทางนี้เท่านั้น."ซูเหลียนเซียนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

"ดี."บรรพชนตระกูลซูที่รู้สึกเศร้าสลดกระวนกระวาย,ทว่าเขาก็พยักหน้าตอบรับ.

สายโลหิตของตระกูลซูเหลือเพียงแค่เขาและซูเหลียนเซียนแล้ว.

"ปล่อยธนู!" เสียงของขุนพลที่สั่งการออกมาในทันที.

ทันทีที่ออกคำสั่ง,ห่าธนูเป็นจำนวนมากก็ถูกยิงออกไปยังกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียน,ธนูที่พุ่งผ่านตรงไปฉีกอากาศพุ่งไปยังร่างของพวกเขา,เหล่าขุนพลในเวลานี้ไม่ได้อยู่เป็นโล่ธนูให้กับพวกเขาอีกต่อไป,แน่นอนด้วยจำนวนของพวกเขานั้นเพียงพอที่จะกั้นเป็นโล่ธนูปกป้องบุคคลสำคัญได้.

ทว่าในเวลานี้พวกเขาจะต้องปัดป้องลูกธนูเองและจะสามารถปัดป้องเหล่าลูกศรมากมายได้นานเท่าไหร่กัน?

บนผิวของลำคลอง,ยังคงมีเปลวไฟที่ยังคงลุกไหม้อยู่,เหล่าผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนไม่ได้หวาดกลัวแต่อย่างใด, ทว่าพวกเขาก็ไม่ยอมที่จะกลายเป็นเถ้าไปด้วยเช่นกัน,ตอนนี้ไม่มีทางเลือก.พวกเขาจะต้องหลบห่าธนูไปก่อน.

ผู้ฝีกตนระดับเซียนเทียนทั้งสิบ,ต่างก็กระโดดตรงไปยังฝั่งตรงกันข้ามทันที,ขณะที่อยู่ใจกลางแม่น้ำ,ก็ใช้เท้าในการเหยียบเปลวเพลิง,ก้าวไปตรงไปยังอีกฝั่ง,ด้วยการปล่อยปราณแท้ออกมาให้กลายเป็นที่ยั้งเท้า,พวกเขาก็สามารถที่จะข้ามผ่านทะเลเพลิงได้.

อย่างไรก็ตาม,ในเวลานั้น,จงซานที่รอคอยโอกาสนี้มานานแล้ว.

ผู้ฝึกตนเซียนเทียนทั้งสิบที่ข้ามทะเลเพลิงมานั้นขณะนี้ลอยอยู่บนอากาศก็เหมือนกับกำลังฆ่าตัวตายเท่านั้น,แผนการทุกอย่างได้ถูกเตรียมการหมดแล้ว.

"ปล่อยธนู!!"หยิงหลานที่ออกคำสั่งในทันที.

"ฟิ้ว!!!"

ลูกศรมากมายนับไม่ถ้วนที่รอคอยอยู่นานแล้ว,ทันที่ที่พวกเขาลอยอยู่กลางอากาศก็ถูกปล่อยออกมาพร้อมกัน.

ทว่า,ด้วยเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ,ทำให้การปล่อยลูกศรนั้นไร้ซึ่งความแม่นยำ.

ทว่า,แม้จะไม่แม่นยำก็ตาม,แต่ก็เป็นเหตุให้ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนห้าคนของสี่ตระกูลใหญ่,ล่วงหล่นลงไปในทะเลเพลิง.

ด้วยความร้อนมหาศาล,ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนก็ต้องพบปัญหาร้องระงมออกมาด้วยความเจ็บปวด.

"อ๊ากกกกๆ"

กับความร้อนสูงมากๆ,แม้แต่ผู้ฝีกตนเซียนเทียน,ก็ไม่สามารถต้านทานได้,พวกเขาดิ้นรนทรมานจนตายไปในที่สุด.

น่าเวทนา,น่าเวทนาเป็นอย่างมาก.

ส่วนผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนห้าคนที่ข้ามแม่น้ำมาได้, พวกเขาที่เตรียมตัวที่จะพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซานในทันที.

ทว่าในเวลาสองลมหายใจถัดมาจากห่าลูกศร,ก็เป็นหอกธนูจากหน้าไม้แปดแรงวัว,ถูกยิงออกมาอย่างรวดเร็ว.

หอกลูกศรขนาดใหญ่ที่พุ่งตรงไปยังบรรพชนตระกูลซูตรงๆ,ทว่าดูเหมือนว่าบรรพชนตระกูลซูนั้นจะมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าเหล่าตระกูลใหญ่ทั้งสี่,ทำให้หอกธนูนับสิบที่ถูกปล่อยออกไปนั้น,ถูกโจมตีเข้าเป้าที่ไหล่ซ้ายของเขาเพียงตำแหน่งเดียว,ทว่าผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนอีกสี่คน,กับห่าธนูในระลอกที่สอง,สามคนตายไปทันที,รวมทั้งซูเหลียนเซียนที่ตะลึงงันคาดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น.

ซูเหลียนเซียนไม่คิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาตายด้วยสภาพเช่นนี้อย่างงั้นรึ,เขาที่เต็มไปด้วยความคับอกคับใจ,นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพ่ายแพ้ยับเยินขนาดนี้,ด้วยการตรวจสอบร่างกายทั้งหมด,ท้ายที่สุดเขาก็พบว่า.

ทั่วร่างของเขานั้นถูกธนูกว่า 15 ดอกปักไปทั่ว,ก่อนที่จะรับรู้ถึงความเจ็บปวดเขาก็ล้มลงตายไปในทันที.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.