Immortality Chapter 1341 Locks Liu Wushuang
Chapter 1341 Locks Liu Wushuang
锁定柳无双
หลิวอู๋ซ่างคนสองบุคลิก
ท้องพระโรงที่เงียบงัน,คงได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น.
จงซานที่วางแผนที่จะเผยอสูรเปลี่ยนร่าง,แน่นอน,เมื่อเร็วๆนี้เมื่อจงซานรับรู้ความสามารถของมัน,เชาว์ปัญญาของมัน,วิธีการ,นิสัย,ทำให้เขาสามารถที่จะวางแผนเพื่อที่จะจัดการเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้.
ดังนั้น,ในเวลานี้เขาต้องการที่จะสร้างความกดดันให้ฝ่ายตรงข้ามต้องสับสน,หากแต่เห็นชัดเจนว่ามันยังไร้ผล,เพราะว่าจิตใจของของฝ่ายตรงข้ามนั้นจะไร้เทียนทาน,แม้จะใช้เหตุการณ์กลิ่นอายบีบครั้งแล้วก็ตาม.
ภายในห้องโถงที่กลายเป็นเงียบงัน,เหล่าขุนนางทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความเป็นกังวล.
"วูซซซซ!"
ที่ด้านนอกตำหนักนั้น,ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้น,ก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้ามาภายในห้องโถง,เสียงที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน.
สายตาของขุนนางทั้งหมดที่จ้องเขม็ง,เป็นไท่จื่อสามต้าเจิ้ง,จงเสวียนนั่นเอง.
จงเสวียนที่ก้าวเข้ามาช้าๆ.
อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,หลิวอู๋ซ่าง,หนานกงเซิ่ง,และคนอื่น,จ้องมองจงเสวียนที่ตายไปแล้วฟื้นคืนชีพขึ้นมา,ต้องขมวดคิ้วไปมา,ราวกับตระหนักอะไรบางอย่างได้.
ทว่าก็มีขุนนางอยู่หลายคนเช่นกันที่ไม่รู้ว่าจงซานตายไป,แน่นอนว่าว่าไม่สามารถมองเห็นความผิดปรกติเล็กน้อย.
จงเสวียนที่ก้าวเข้ามาด้านหน้าทุกคนช้าๆ.
"บุตรมาสายเกินไป,ขอให้ท่านพ่อโปรดอภัย!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
อย่างไรก็ตาม,หากตั้งใจฟังแล้ว,จะพบว่าเสียงของจงเสวียนจะแข็งๆนิดหน่อย.
"กึก!"
นิ้วของจงซานที่เคาะไปมาเบาๆบนพนักพิง,ดวงตาที่ลืมขึ้น,จ้องมองไปยังจงเสวียนก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ไปประจำที่!"
"รับทราบ!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากนั้น,จงเสวียนที่หันหน้ากลับมามองเหล่าเสนาธิการที่อยู่รอบๆ,หลังจากตรวจสอบแล้ว,จงเสวียนก็เข้าไปประจำตำแหน่งเดิมของเขา.
การตรวจสอบสุดท้าย,ราวกับว่าทำให้หัวใจของหลายคนสั่นไหว.
หลายๆคนที่ไม่รู้ว่าจงเสวียนตาย,อีกหลายคนที่มี่คิดว่าเขาฟื้นคืนชีพอย่างไร,ตายแล้วคืนชีพ,ทำให้หลายๆคนต้องขมวดคิ้วไปมา,ขมวดคิ้วเผยท่าทางแปลกประหลาด,จะจ้องมองด้วยสายตาเบิกกว้างกลมโต.
จงเสวียนที่เข้าประจำตำแหน่ง,เหล่าขุนนางทั้งหมดที่แสดงความเคารพ,หลังจากนั้นไม่นานที่ด้านนอกปรากฏอีกเสียงดังขึ้นมา.
"ไท่จื่อจงเทียนขอเข้าพบ!"เสียงจากด้านนอกที่ดังขึ้น.
"ให้เข้ามา!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ที่ด้านนอก,จงเทียนที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง.
"ฟู่หวง!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เทียนโจวจื่อและเทียนเสิ่นจื่อพูดคุยกันเสร็จแล้ว,เทียนโจวจื่อนั้นร้องขอที่จะอยู่ในต้าเจิ้งชั่วคราว,ยังมีบางอย่างที่ยังตกลงกับเทียนเสิ่นจื่อไม่เสร็จ!"จงเทียนกล่าว.
"เทียนโจวจื่อไม่ยินดีที่จะไปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ใช่!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เช่นนั้นเจ้าจงเตรียมที่อยู่ให้กับพวกเขา!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
ดูเหมือนว่าจงซานจะมองเห็น,เทียนโจวจื่อนั้นตั้งมั่นอย่างแน่วแน่ว่าไม่ต้องการกลับไปยังทวีปเทียนเวลานี้,ทว่าหากปล่อยให้เขาไปซ่อนตัวอยู่ในที่มองไม่เห็น,จะยิ่งทำให้ต้าเจิ้งนั้นรับมือได้ยาก.
"เจ้าไปเตรียมให้กับพวกเขาตอนนี้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ,จากนั้นจึงถอยห่างไปจากห้องโถง.
นับตั้งแต่ต้นจนจบ,เหล่าเสนาธิการที่ไม่กล้าที่จะเอ่ยเสนออะไรออกมา,เพราะว่าวันนี้มันแปลกเกินไปแล้ว,ทำให้ความรู้สึกของทุกคนที่ไม่มั่นคง,ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้ขัดขวาง,รวมทั้งอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและอีกหลายคนก็ด้วย.
อย่างไรก็ตาม,การประชุมก็ยังคงดำเนินต่อไป,เป็นเหมือนกับครั้งก่อนๆ,ไม่ได้มีเรื่องพลิกโผอะไร,เพียงแต่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้เหล่าขุนนางรู้สึกซับซ้อนเป็นอย่างมาก,แม้นว่าจะสามารถประชุมต่อไปได้,ทว่าอารมณ์ของทุกคนก็ไม่ค่อยมั่นคง.
ส่วนเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้งรู้เป้าหมายของจงซานดี,การประชุมในครั้งนี้นั้น,เพื่อที่จะเปิดเผยความสงสัย,และเพื่อเพิ่มความสงสัย,ภายในท้องพระโรงแห่งนี้เกิดความเคร่งขรึมอารมณ์ที่หนักอึ้งขึ้นใจของทุกคน,เพื่อที่เป็นเมล็ดพันธ์ให้เกิดพิรุธของเป้าหมาย.
ในคืนนั้น.
ภายในตำหนักของอี้เหยี่ยน,อี้เหยี่ยนขณะกำลังศึกษาบทความของเหล่าบรรพชน.
"มีนักฆ่า!"พ่อบ้านที่เอ่ยกล่าวออกมา.
อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆที่หันหน้าไปจ้องมอง,เห็นภาพเงาสีดำที่กำลังหนีออกจากตระกูลของอี้ในทันที.
"ตามไป!"
"จับนักฆ่าเร็วเข้า!"
"อย่าให้หนีไปได้!"
..............................
............
......
ที่ตำหนักของอี้เหยี่ยนที่ดังโหวกเหวกขึ้นในทันที,องค์รักษ์มากมายที่ปรากฏขึ้น,ในเวลาเดียวกันฝ่ามือสีเขียวที่ปรากฏขึ้นบนอากาศ,ต้องการจะจับเงาร่างดังกล่าว.
"หยุด!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ทุกคนที่ตื่นตระหนกตกใจเล็กน้อย,หมายความว่าอย่างไร?
"ไม่จำเป็นต้องไล่ตาม!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"? ท่านปู่,ทำไม?"
"ใช่,ท่านพ่อ,ทำไมไม่ให้ไล่ตาม?"
"นายท่าน,เขาหนีไปแล้ว!"
........................
............
......
ภายในตำหนักอี้ที่ได้ยินเสียงที่กระวนกระวายดังขึ้นในทันที.
"ข้าบอกว่าไม่จำเป็นต้องไล่ตาม,ไม่เข้าใจอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"หืม?"ทุกคนที่ไม่เอ่ยอะไรต่อไป.
"วันนี้ไม่มีนักฆ่า,ไม่มีชายในชุดดำ,ไม่มีอะไรเกิดขึ้น,ไม่มีใครเห็นอะไร,ได้ยินหรือไม่?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
"ครับ!"
อี้เหยี่ยนที่เป็นผู้นำตระกูลของตำหนักแห่งนี้,แน่นอนย่อมไม่มีใครกล้าขัดขืน.
คืนนี้,ไม่ใช่แค่ในตำหนักของอี้เหยี่ยน,ที่มีนักฆ่าลอบเข้ามาในทันที,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญล้วนแล้วแต่มีนักฆ่าลอบเข้ามาทั้งนั้น.
ตำหนักของตระกูลสุ่ยจิง.
"ไม่จำเป็นต้องไล่ตาม!"สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"นายท่าน,เจ้าโจรร้ายไม่รู้ว่าต้องการสิ่งใด,พวกเราจะไม่ไล่ตามเขาไปอย่างงั้นรึ?"พ่อบ้านที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ.
"ข้าบอกแล้วว่าไม่ต้องไล่ตาม,ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ใช่!"ทุกคนในตระกูลของสุ่ยจิงย่อมไม่มีใครกล้าขัดขืนเช่นกัน.
"เรื่องในวันนี้,ใครแพร่งพรายออกไป,จะต้องถูกลงโทษอย่างหนัก!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
ภายในตำหนักของตระกูลหนานกงเซิ่ง.
ร่างในชุดดำก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน,ช่างน่าเศร้า,ใครคือหนานกงเซิ่ง?
ยอดฝีมือค่ายกลที่หายาก,ไม่จำเป็นหนานกงเซิ่งต้องทำอะไร,ค่ายกลก็สามารถจับกุมร่างเงาไปแล้ว.
จากนั้น,ชายในชุดสีน้ำที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะทำลายค่ายกลของหนานกงเซิ่ง,ส่วนหนานกงเซิ่งที่ยกมือขึ้นห้ามทุกคนไม่ให้ลงมือแต่อย่างใด.
"นายท่าน,เจ้าโจรร้ายนั่น,กำลังทำลายค่ายกล!"พ่อบ้านที่เอ่ยปากออกมาทันที.
"ไม่ต้องทำอะไร!"หนานกงเซิ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"นายท่าน!"
"ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครับ!"
ตำหนักของหลิวอู๋ซ่าง.
ร่างในชุดดำที่มาปรากฏขึ้นที่นี่,ปรากฏขึ้นในที่พักของผู้บัญชาการของจินอี้เหว่ยอย่างงั้นรึ?
นี่เท่ากับแส่หาความตาย.
หลิวอู๋ซ่างที่ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเชือกรัดชายในชุดสีดำ,ก่อนที่ร่างของเขาจะล่วงหล่นลงบนพื้น.
"นายท่าน,ช่างเป็นวิชาที่ร้ายกาจนัก!"พ่อบ้านกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"นายท่าน,เจ้าโจรร้ายนี้,นำไปทรมานเพื่อให้เขาคายทุกอย่างออกมา!"อีกคนที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
หลิวอู๋ซ่างที่จ้องมองไปยังชายในชุดดำ,จ้องมองอย่างเคร่งขรึม,จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าไปมา,"ไม่จำเป็น,ปล่อยตัวไป!"
"หืม?นายท่าน,เรื่องนี้......!”
"ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครับ!"
-----------------------------------
เวลาเย็น,จนถึงดึก,เหล่าเสนาธิการทุกคนต่างก็มีโจรร้ายมาเยือน,บางคนถูกปล่อยตัว,มีบางคนถูกจับเอาไว้ด้วยเช่นกัน.
เช้าวันถัดมา,ข้อมูลต่างๆของเหล่าขุนนางทั้งหมดที่ถูกส่งมามายังห้องอักษรของจงซาน,เกี่ยวกับการจับกุมและปล่อยตัวชายในชุดสีดำ.
ภายในห้องอักษรของจงซาน.
จงซานที่นั่งอยู่ด้านหลังของโต๊ะอักษร,จงเทียนที่ยืนอยู่ข้างๆ.
ชายในชุดสีดำที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้า.
"เซิ่งหวัง,ในเวลานี้!"ชายในชุดสีดำที่ถูกจับเมื่อคืน.
"ออกไปก่อน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"ชายในชุดสีดำที่ถอยออกไปในทันที.
"ห้าสิบคน,ทั้งถูกจับและถูกปล่อยไป,สถานการณ์เวลานี้เปลี่ยนเป็นซับซ้อนแล้ว!"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ซับซ้อนอะไรนัก,อสูรเปลี่ยนร่างที่ต้องการเข้าใกล้กัน,แน่นอนว่าห้าสิบคนที่ข้าเลือกนั้นล้วนแต่เป็นคนที่คุ้นเคยกับข้า."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า,ก็ยังคงยากที่จะแยกแยะได้?"จงเทียนกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เมื่อวานนี้เมื่อครั้งประชุม,ข้าจงใจสร้างความกดดันให้กับขุนนางทั้งหมด,ที่จริงนั้นเป็นการย้ำเตือนพวกเขา,ในตอนเย็นข้าได้ส่งชายชุดดำไป,ดังนั้นอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและเหล่าคนที่มีความสามารถต่างก็ไม่ได้สนใจ,บันทึกต่างๆเองก็เช่นกัน,หนานกงเซิ่งและอีกหลายคนที่ละเลย,ไม่คุมตัวพวกเขามาสอบสวน,พร้อมกับปล่อยออกไปเพื่อให้พวกเขากลับมารายงานข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สถานการณ์ในเวลานี้คืออะไร?
ท่านพ่อ,ท่านเห็นแล้วรึว่าใครคืออสูรเปลี่ยนร่าง?"จงเทียนสงสัย.
"กับดักที่ข้าเป็นคนสร้าง,แน่นอนว่าข้าต้องมองเห็น!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม? ใครกัน?"
"คนที่น่าสงสัยที่สุด,ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ย,หลิวอู๋ซ่าง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"เขา? เขาเป็นตัวปลอมอย่างงั้นรึ? ท่านพ่อ,หลิวอู๋ซ่างต่างกับคนอื่นอย่างไร?
บุตรมองไม่เห็นจุดอ่อนเลย?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า,"ชายในชุดดำที่ข้าส่งออกไปนั้น,มีลักษณะพิเศษที่แตกต่างกันออกไป,และชายในชุดดำที่ข้าส่งไปทดสอบหลิวอู๋ซ่างนั้นเป็นเผ่าหมาป่า! นอกจากนี้ยังเป็นหมาป่าเพลิงโดยตรงใจ."
"หมาป่า?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
"ตั้งแต่การประชุมเมื่อวานนี้,ข้าได้ทำให้ทุกคน,เหล่าขุนนางทั้งหมดเกิดความระวัง,กดดันค้นหาตัวตนที่ปลอมตัวในกลุ่มของพวกเขา,ว่าข้าจะลงมือ,ในตอนเย็นนั้นข้าก็ได้ส่งชายชุดดำออกไป,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า,มีบางคนที่เข้าใจความหมาย,เฝ้าระวัง,หลิวอู๋ซ่างเองนั้นได้ระมัดระวังเป็นอย่างมาก,กล่าวตามตรง,ทุกคนย่อมต้องระมัดระวัง,ทว่าก็มีเรื่องที่เขาไม่สามารถห้ามได้,นั่นก็คือสันชาติญาณของตัวเอง,หลิวอู๋ซ่างนั้นทำได้สำเร็จสมบูรณ์มาก,จนทำให้เขาเผยจุดอ่อนออกมา,โดยที่เขาไม่รู้ตัว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?หมายความว่าอย่างไร?"จงเทียนไม่เข้าใจ.
"หลิวอู๋ซ่างทันทีที่เขาเห็นชายชุดดำที่เป็นเผ่าหมาป่า,รู้หรือไม่เขาตอบสนองอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"เมื่อครั้งประชุมที่ท่านพ่อใช้วิธีกดดันพวกเขา,เป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครรับรู้ว่ามีชายในชุดสีดำจะไปเยือนตระกูลพวกเขา,เพียงแต่ก็ยังมีกลุ่มคนที่มีเชาว์ปัญญาที่ไม่ธรรมดาเข้าใจมัน,ทันทีที่ชายชุดดำถูกส่งไป,ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจ,เช่นอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและอีกหลายคน,บิดากล่าวว่าอสูรเปลี่ยนร่างนั้นมีเชาว์ปัญญาที่ไม่ธรรมดาไม่ได้ด้อยกว่าสุ่ยจิง,ทว่าหลิวอู๋ซ่างกลับไม่ใช่,เขาที่จับตัวชายในชุดสีดำ,ก่อนที่จะเห็นว่าเขาปลอมตัว,หลิวอู๋ซ่างที่จับตัวเอาไว้นั้น,เลยกลายเป็นผู้สงสัยอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางแปลกๆ.
"เป็นการวิเคราะห์ที่ดี,เขานั้นมีเชาว์ปัญญาที่สูงย่อมเข้าใจเกี่ยวกับหลุมพรางนี้อย่างแน่นอน,ทว่าสิ่งที่ข้ากล่าวนั้นคือเผ่าหมาป่าต่างหาก,ชายชุดดำนั้นคือเผาหมาป่า,รู้หรือไม่ว่าเขาควรจะตอบสนองอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"เผ่าหมาป่า?
เผ่าหมาป่าคืออาณาจักรคู่บารมีของต้าเจิ้ง,หลิวอู๋ซ่างที่จับชายชุดดำ,เพื่อที่จะหลบเลี่ยงไม่ให้ท่านพ่อสงสัย,เขาก็นับว่าทำถูกแล้วไม่ใช่รึ?!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เขาระมัดระวังเกินไป,บางสิ่งที่เขาแสดงออกมานั้นมีสมบูรณ์เกินไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"เขาไม่ได้รู้เรื่องราวกับหลิวอู๋ซ่างทั้งหมด,เกี่ยวกับนิสัยที่ผิดแปลกของเขา,เผ่าหมาป่า?
เขาที่มองเห็นเผ่าหมาป่าเขากลับยังเป็นปรกติ,ทั้งสัญชาติญาณของเขาที่มีต่อเผ่าหมาป่านั้นจะแตกต่างออกไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"?"จงเทียนที่เผยท่าทางสงสัย.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,หลิวอู๋ซ่างแท้จริงนั้นยังมีจิตสำนึกที่แตกแยก! คนสองบุคลิก! ทว่าเมื่อคืนนี้,หลิวอู๋ซ่างนั้นกับแสดงออกมาเพียงแค่บุคลิกเดียว,อีกบุคลิกไม่เผยออกมาแม้แต่นิดเดียว."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คนสองบุคลิก? เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ,เรื่องนี้มีคนรับรู้ด้วยรึ?
"หลิวอู๋ซ่างที่เป็นจินอี้เหว่ยนั้น,เจ้าควรรับรู้ว่าเขาได้กระทำต่อเหล่านักโทษอย่างอมหิต,การทรมานของเขานั้นไม่ธรรมดา,ทำให้เหล่านักโทษต้องสงเสียงกรีดร้องอย่างทุกข์ทรมาน,เจ้ารู้ใช่หรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเพียงแค่ว่าหลิวอู๋ซ่างนั้นคือปิศาจร้ายที่น่าสะพรึงในคุก,เหล่านักโทษในคุกสวรรค์นั้นเพียงแค่ได้ยินชื่อของเขาก็กลัวแล้ว!
ทว่านิสัยของเขานั้น,มีอะไรเกี่ยวข้องกับจิตสำนึกที่แปลกแยกด้วยอย่างงั้นรึ?"จงเทียนเผยท่าทางสงสัย.
"ความลับของหลิวอู๋ซ่าง,ในอดีตข้านั้นพบกลับหลิวอู๋ซ่าง,ในครั้งนั้นเพื่อแลกกับการถูกรุกรานสำนัก,เขาต้องถูกหมาป่าทรมานสามปี,หลังจากที่ผ่านพ้นมาสามปี,เขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาเป็นอย่างมาก,เขาที่ได้ผ่านความยากลำบากสามปีจากหมาป่าน้อย,จนทำให้เกิดมารภายในใจที่เพิ่มพูนสูงขึ้นเรื่อยๆ,ทำให้เมื่อพบเจอกับเผ่าหมาป่า,จึงทำให้เขาเผยบุคลิกที่สองออกมา,แม้นว่าจะปรากฏขึ้นเพียงเล็กน้อย,แต่ก็ต้องปรากฏขึ้นในทุกครั้ง."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หลิวอู๋ซ่าง,เมื่อเขาจับกุมคนชุดดำเผ่าหมาป่า,บุคลิกที่สองไม่ปรากฏ,และบุคลิกที่หนึ่งยังปรากฏออกมาอย่างหมดจด,เขาที่สามารถตัดสินความสำเร็จและล้มเหลวได้?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
จงซานที่พยักหน้ารับ.
ทว่าจงเทียนในเวลานี้ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้อย่างไร,คนสองบุกลิคอย่างงั้นรึ?
แม้นจะเผยออกมาเล็กน้อย,คาดไม่ถึงว่าท่านพ่อกลับมองเห็นอย่างงั้นรึ?
Chapter 1341 Locks Liu Wushuang
锁定柳无双
หลิวอู๋ซ่างคนสองบุคลิก
ท้องพระโรงที่เงียบงัน,คงได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น.
จงซานที่วางแผนที่จะเผยอสูรเปลี่ยนร่าง,แน่นอน,เมื่อเร็วๆนี้เมื่อจงซานรับรู้ความสามารถของมัน,เชาว์ปัญญาของมัน,วิธีการ,นิสัย,ทำให้เขาสามารถที่จะวางแผนเพื่อที่จะจัดการเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้.
ดังนั้น,ในเวลานี้เขาต้องการที่จะสร้างความกดดันให้ฝ่ายตรงข้ามต้องสับสน,หากแต่เห็นชัดเจนว่ามันยังไร้ผล,เพราะว่าจิตใจของของฝ่ายตรงข้ามนั้นจะไร้เทียนทาน,แม้จะใช้เหตุการณ์กลิ่นอายบีบครั้งแล้วก็ตาม.
ภายในห้องโถงที่กลายเป็นเงียบงัน,เหล่าขุนนางทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความเป็นกังวล.
"วูซซซซ!"
ที่ด้านนอกตำหนักนั้น,ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้น,ก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้ามาภายในห้องโถง,เสียงที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน.
สายตาของขุนนางทั้งหมดที่จ้องเขม็ง,เป็นไท่จื่อสามต้าเจิ้ง,จงเสวียนนั่นเอง.
จงเสวียนที่ก้าวเข้ามาช้าๆ.
อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,หลิวอู๋ซ่าง,หนานกงเซิ่ง,และคนอื่น,จ้องมองจงเสวียนที่ตายไปแล้วฟื้นคืนชีพขึ้นมา,ต้องขมวดคิ้วไปมา,ราวกับตระหนักอะไรบางอย่างได้.
ทว่าก็มีขุนนางอยู่หลายคนเช่นกันที่ไม่รู้ว่าจงซานตายไป,แน่นอนว่าว่าไม่สามารถมองเห็นความผิดปรกติเล็กน้อย.
จงเสวียนที่ก้าวเข้ามาด้านหน้าทุกคนช้าๆ.
"บุตรมาสายเกินไป,ขอให้ท่านพ่อโปรดอภัย!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
อย่างไรก็ตาม,หากตั้งใจฟังแล้ว,จะพบว่าเสียงของจงเสวียนจะแข็งๆนิดหน่อย.
"กึก!"
นิ้วของจงซานที่เคาะไปมาเบาๆบนพนักพิง,ดวงตาที่ลืมขึ้น,จ้องมองไปยังจงเสวียนก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ไปประจำที่!"
"รับทราบ!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากนั้น,จงเสวียนที่หันหน้ากลับมามองเหล่าเสนาธิการที่อยู่รอบๆ,หลังจากตรวจสอบแล้ว,จงเสวียนก็เข้าไปประจำตำแหน่งเดิมของเขา.
การตรวจสอบสุดท้าย,ราวกับว่าทำให้หัวใจของหลายคนสั่นไหว.
หลายๆคนที่ไม่รู้ว่าจงเสวียนตาย,อีกหลายคนที่มี่คิดว่าเขาฟื้นคืนชีพอย่างไร,ตายแล้วคืนชีพ,ทำให้หลายๆคนต้องขมวดคิ้วไปมา,ขมวดคิ้วเผยท่าทางแปลกประหลาด,จะจ้องมองด้วยสายตาเบิกกว้างกลมโต.
จงเสวียนที่เข้าประจำตำแหน่ง,เหล่าขุนนางทั้งหมดที่แสดงความเคารพ,หลังจากนั้นไม่นานที่ด้านนอกปรากฏอีกเสียงดังขึ้นมา.
"ไท่จื่อจงเทียนขอเข้าพบ!"เสียงจากด้านนอกที่ดังขึ้น.
"ให้เข้ามา!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ที่ด้านนอก,จงเทียนที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง.
"ฟู่หวง!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เทียนโจวจื่อและเทียนเสิ่นจื่อพูดคุยกันเสร็จแล้ว,เทียนโจวจื่อนั้นร้องขอที่จะอยู่ในต้าเจิ้งชั่วคราว,ยังมีบางอย่างที่ยังตกลงกับเทียนเสิ่นจื่อไม่เสร็จ!"จงเทียนกล่าว.
"เทียนโจวจื่อไม่ยินดีที่จะไปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ใช่!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เช่นนั้นเจ้าจงเตรียมที่อยู่ให้กับพวกเขา!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
ดูเหมือนว่าจงซานจะมองเห็น,เทียนโจวจื่อนั้นตั้งมั่นอย่างแน่วแน่ว่าไม่ต้องการกลับไปยังทวีปเทียนเวลานี้,ทว่าหากปล่อยให้เขาไปซ่อนตัวอยู่ในที่มองไม่เห็น,จะยิ่งทำให้ต้าเจิ้งนั้นรับมือได้ยาก.
"เจ้าไปเตรียมให้กับพวกเขาตอนนี้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ,จากนั้นจึงถอยห่างไปจากห้องโถง.
นับตั้งแต่ต้นจนจบ,เหล่าเสนาธิการที่ไม่กล้าที่จะเอ่ยเสนออะไรออกมา,เพราะว่าวันนี้มันแปลกเกินไปแล้ว,ทำให้ความรู้สึกของทุกคนที่ไม่มั่นคง,ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้ขัดขวาง,รวมทั้งอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและอีกหลายคนก็ด้วย.
อย่างไรก็ตาม,การประชุมก็ยังคงดำเนินต่อไป,เป็นเหมือนกับครั้งก่อนๆ,ไม่ได้มีเรื่องพลิกโผอะไร,เพียงแต่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้เหล่าขุนนางรู้สึกซับซ้อนเป็นอย่างมาก,แม้นว่าจะสามารถประชุมต่อไปได้,ทว่าอารมณ์ของทุกคนก็ไม่ค่อยมั่นคง.
ส่วนเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้งรู้เป้าหมายของจงซานดี,การประชุมในครั้งนี้นั้น,เพื่อที่จะเปิดเผยความสงสัย,และเพื่อเพิ่มความสงสัย,ภายในท้องพระโรงแห่งนี้เกิดความเคร่งขรึมอารมณ์ที่หนักอึ้งขึ้นใจของทุกคน,เพื่อที่เป็นเมล็ดพันธ์ให้เกิดพิรุธของเป้าหมาย.
ในคืนนั้น.
ภายในตำหนักของอี้เหยี่ยน,อี้เหยี่ยนขณะกำลังศึกษาบทความของเหล่าบรรพชน.
"มีนักฆ่า!"พ่อบ้านที่เอ่ยกล่าวออกมา.
อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆที่หันหน้าไปจ้องมอง,เห็นภาพเงาสีดำที่กำลังหนีออกจากตระกูลของอี้ในทันที.
"ตามไป!"
"จับนักฆ่าเร็วเข้า!"
"อย่าให้หนีไปได้!"
..............................
............
......
ที่ตำหนักของอี้เหยี่ยนที่ดังโหวกเหวกขึ้นในทันที,องค์รักษ์มากมายที่ปรากฏขึ้น,ในเวลาเดียวกันฝ่ามือสีเขียวที่ปรากฏขึ้นบนอากาศ,ต้องการจะจับเงาร่างดังกล่าว.
"หยุด!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ทุกคนที่ตื่นตระหนกตกใจเล็กน้อย,หมายความว่าอย่างไร?
"ไม่จำเป็นต้องไล่ตาม!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"? ท่านปู่,ทำไม?"
"ใช่,ท่านพ่อ,ทำไมไม่ให้ไล่ตาม?"
"นายท่าน,เขาหนีไปแล้ว!"
........................
............
......
ภายในตำหนักอี้ที่ได้ยินเสียงที่กระวนกระวายดังขึ้นในทันที.
"ข้าบอกว่าไม่จำเป็นต้องไล่ตาม,ไม่เข้าใจอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"หืม?"ทุกคนที่ไม่เอ่ยอะไรต่อไป.
"วันนี้ไม่มีนักฆ่า,ไม่มีชายในชุดดำ,ไม่มีอะไรเกิดขึ้น,ไม่มีใครเห็นอะไร,ได้ยินหรือไม่?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.
"ครับ!"
อี้เหยี่ยนที่เป็นผู้นำตระกูลของตำหนักแห่งนี้,แน่นอนย่อมไม่มีใครกล้าขัดขืน.
คืนนี้,ไม่ใช่แค่ในตำหนักของอี้เหยี่ยน,ที่มีนักฆ่าลอบเข้ามาในทันที,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญล้วนแล้วแต่มีนักฆ่าลอบเข้ามาทั้งนั้น.
ตำหนักของตระกูลสุ่ยจิง.
"ไม่จำเป็นต้องไล่ตาม!"สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"นายท่าน,เจ้าโจรร้ายไม่รู้ว่าต้องการสิ่งใด,พวกเราจะไม่ไล่ตามเขาไปอย่างงั้นรึ?"พ่อบ้านที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ.
"ข้าบอกแล้วว่าไม่ต้องไล่ตาม,ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ใช่!"ทุกคนในตระกูลของสุ่ยจิงย่อมไม่มีใครกล้าขัดขืนเช่นกัน.
"เรื่องในวันนี้,ใครแพร่งพรายออกไป,จะต้องถูกลงโทษอย่างหนัก!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
ภายในตำหนักของตระกูลหนานกงเซิ่ง.
ร่างในชุดดำก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน,ช่างน่าเศร้า,ใครคือหนานกงเซิ่ง?
ยอดฝีมือค่ายกลที่หายาก,ไม่จำเป็นหนานกงเซิ่งต้องทำอะไร,ค่ายกลก็สามารถจับกุมร่างเงาไปแล้ว.
จากนั้น,ชายในชุดสีน้ำที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะทำลายค่ายกลของหนานกงเซิ่ง,ส่วนหนานกงเซิ่งที่ยกมือขึ้นห้ามทุกคนไม่ให้ลงมือแต่อย่างใด.
"นายท่าน,เจ้าโจรร้ายนั่น,กำลังทำลายค่ายกล!"พ่อบ้านที่เอ่ยปากออกมาทันที.
"ไม่ต้องทำอะไร!"หนานกงเซิ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"นายท่าน!"
"ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครับ!"
ตำหนักของหลิวอู๋ซ่าง.
ร่างในชุดดำที่มาปรากฏขึ้นที่นี่,ปรากฏขึ้นในที่พักของผู้บัญชาการของจินอี้เหว่ยอย่างงั้นรึ?
นี่เท่ากับแส่หาความตาย.
หลิวอู๋ซ่างที่ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเชือกรัดชายในชุดสีดำ,ก่อนที่ร่างของเขาจะล่วงหล่นลงบนพื้น.
"นายท่าน,ช่างเป็นวิชาที่ร้ายกาจนัก!"พ่อบ้านกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"นายท่าน,เจ้าโจรร้ายนี้,นำไปทรมานเพื่อให้เขาคายทุกอย่างออกมา!"อีกคนที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
หลิวอู๋ซ่างที่จ้องมองไปยังชายในชุดดำ,จ้องมองอย่างเคร่งขรึม,จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าไปมา,"ไม่จำเป็น,ปล่อยตัวไป!"
"หืม?นายท่าน,เรื่องนี้......!”
"ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครับ!"
-----------------------------------
เวลาเย็น,จนถึงดึก,เหล่าเสนาธิการทุกคนต่างก็มีโจรร้ายมาเยือน,บางคนถูกปล่อยตัว,มีบางคนถูกจับเอาไว้ด้วยเช่นกัน.
เช้าวันถัดมา,ข้อมูลต่างๆของเหล่าขุนนางทั้งหมดที่ถูกส่งมามายังห้องอักษรของจงซาน,เกี่ยวกับการจับกุมและปล่อยตัวชายในชุดสีดำ.
ภายในห้องอักษรของจงซาน.
จงซานที่นั่งอยู่ด้านหลังของโต๊ะอักษร,จงเทียนที่ยืนอยู่ข้างๆ.
ชายในชุดสีดำที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้า.
"เซิ่งหวัง,ในเวลานี้!"ชายในชุดสีดำที่ถูกจับเมื่อคืน.
"ออกไปก่อน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"ชายในชุดสีดำที่ถอยออกไปในทันที.
"ห้าสิบคน,ทั้งถูกจับและถูกปล่อยไป,สถานการณ์เวลานี้เปลี่ยนเป็นซับซ้อนแล้ว!"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ซับซ้อนอะไรนัก,อสูรเปลี่ยนร่างที่ต้องการเข้าใกล้กัน,แน่นอนว่าห้าสิบคนที่ข้าเลือกนั้นล้วนแต่เป็นคนที่คุ้นเคยกับข้า."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า,ก็ยังคงยากที่จะแยกแยะได้?"จงเทียนกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เมื่อวานนี้เมื่อครั้งประชุม,ข้าจงใจสร้างความกดดันให้กับขุนนางทั้งหมด,ที่จริงนั้นเป็นการย้ำเตือนพวกเขา,ในตอนเย็นข้าได้ส่งชายชุดดำไป,ดังนั้นอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและเหล่าคนที่มีความสามารถต่างก็ไม่ได้สนใจ,บันทึกต่างๆเองก็เช่นกัน,หนานกงเซิ่งและอีกหลายคนที่ละเลย,ไม่คุมตัวพวกเขามาสอบสวน,พร้อมกับปล่อยออกไปเพื่อให้พวกเขากลับมารายงานข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สถานการณ์ในเวลานี้คืออะไร?
ท่านพ่อ,ท่านเห็นแล้วรึว่าใครคืออสูรเปลี่ยนร่าง?"จงเทียนสงสัย.
"กับดักที่ข้าเป็นคนสร้าง,แน่นอนว่าข้าต้องมองเห็น!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม? ใครกัน?"
"คนที่น่าสงสัยที่สุด,ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ย,หลิวอู๋ซ่าง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"เขา? เขาเป็นตัวปลอมอย่างงั้นรึ? ท่านพ่อ,หลิวอู๋ซ่างต่างกับคนอื่นอย่างไร?
บุตรมองไม่เห็นจุดอ่อนเลย?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า,"ชายในชุดดำที่ข้าส่งออกไปนั้น,มีลักษณะพิเศษที่แตกต่างกันออกไป,และชายในชุดดำที่ข้าส่งไปทดสอบหลิวอู๋ซ่างนั้นเป็นเผ่าหมาป่า! นอกจากนี้ยังเป็นหมาป่าเพลิงโดยตรงใจ."
"หมาป่า?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
"ตั้งแต่การประชุมเมื่อวานนี้,ข้าได้ทำให้ทุกคน,เหล่าขุนนางทั้งหมดเกิดความระวัง,กดดันค้นหาตัวตนที่ปลอมตัวในกลุ่มของพวกเขา,ว่าข้าจะลงมือ,ในตอนเย็นนั้นข้าก็ได้ส่งชายชุดดำออกไป,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า,มีบางคนที่เข้าใจความหมาย,เฝ้าระวัง,หลิวอู๋ซ่างเองนั้นได้ระมัดระวังเป็นอย่างมาก,กล่าวตามตรง,ทุกคนย่อมต้องระมัดระวัง,ทว่าก็มีเรื่องที่เขาไม่สามารถห้ามได้,นั่นก็คือสันชาติญาณของตัวเอง,หลิวอู๋ซ่างนั้นทำได้สำเร็จสมบูรณ์มาก,จนทำให้เขาเผยจุดอ่อนออกมา,โดยที่เขาไม่รู้ตัว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?หมายความว่าอย่างไร?"จงเทียนไม่เข้าใจ.
"หลิวอู๋ซ่างทันทีที่เขาเห็นชายชุดดำที่เป็นเผ่าหมาป่า,รู้หรือไม่เขาตอบสนองอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"เมื่อครั้งประชุมที่ท่านพ่อใช้วิธีกดดันพวกเขา,เป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครรับรู้ว่ามีชายในชุดสีดำจะไปเยือนตระกูลพวกเขา,เพียงแต่ก็ยังมีกลุ่มคนที่มีเชาว์ปัญญาที่ไม่ธรรมดาเข้าใจมัน,ทันทีที่ชายชุดดำถูกส่งไป,ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจ,เช่นอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและอีกหลายคน,บิดากล่าวว่าอสูรเปลี่ยนร่างนั้นมีเชาว์ปัญญาที่ไม่ธรรมดาไม่ได้ด้อยกว่าสุ่ยจิง,ทว่าหลิวอู๋ซ่างกลับไม่ใช่,เขาที่จับตัวชายในชุดสีดำ,ก่อนที่จะเห็นว่าเขาปลอมตัว,หลิวอู๋ซ่างที่จับตัวเอาไว้นั้น,เลยกลายเป็นผู้สงสัยอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางแปลกๆ.
"เป็นการวิเคราะห์ที่ดี,เขานั้นมีเชาว์ปัญญาที่สูงย่อมเข้าใจเกี่ยวกับหลุมพรางนี้อย่างแน่นอน,ทว่าสิ่งที่ข้ากล่าวนั้นคือเผ่าหมาป่าต่างหาก,ชายชุดดำนั้นคือเผาหมาป่า,รู้หรือไม่ว่าเขาควรจะตอบสนองอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"เผ่าหมาป่า?
เผ่าหมาป่าคืออาณาจักรคู่บารมีของต้าเจิ้ง,หลิวอู๋ซ่างที่จับชายชุดดำ,เพื่อที่จะหลบเลี่ยงไม่ให้ท่านพ่อสงสัย,เขาก็นับว่าทำถูกแล้วไม่ใช่รึ?!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เขาระมัดระวังเกินไป,บางสิ่งที่เขาแสดงออกมานั้นมีสมบูรณ์เกินไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"เขาไม่ได้รู้เรื่องราวกับหลิวอู๋ซ่างทั้งหมด,เกี่ยวกับนิสัยที่ผิดแปลกของเขา,เผ่าหมาป่า?
เขาที่มองเห็นเผ่าหมาป่าเขากลับยังเป็นปรกติ,ทั้งสัญชาติญาณของเขาที่มีต่อเผ่าหมาป่านั้นจะแตกต่างออกไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"?"จงเทียนที่เผยท่าทางสงสัย.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,หลิวอู๋ซ่างแท้จริงนั้นยังมีจิตสำนึกที่แตกแยก! คนสองบุคลิก! ทว่าเมื่อคืนนี้,หลิวอู๋ซ่างนั้นกับแสดงออกมาเพียงแค่บุคลิกเดียว,อีกบุคลิกไม่เผยออกมาแม้แต่นิดเดียว."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คนสองบุคลิก? เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ,เรื่องนี้มีคนรับรู้ด้วยรึ?
"หลิวอู๋ซ่างที่เป็นจินอี้เหว่ยนั้น,เจ้าควรรับรู้ว่าเขาได้กระทำต่อเหล่านักโทษอย่างอมหิต,การทรมานของเขานั้นไม่ธรรมดา,ทำให้เหล่านักโทษต้องสงเสียงกรีดร้องอย่างทุกข์ทรมาน,เจ้ารู้ใช่หรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเพียงแค่ว่าหลิวอู๋ซ่างนั้นคือปิศาจร้ายที่น่าสะพรึงในคุก,เหล่านักโทษในคุกสวรรค์นั้นเพียงแค่ได้ยินชื่อของเขาก็กลัวแล้ว!
ทว่านิสัยของเขานั้น,มีอะไรเกี่ยวข้องกับจิตสำนึกที่แปลกแยกด้วยอย่างงั้นรึ?"จงเทียนเผยท่าทางสงสัย.
"ความลับของหลิวอู๋ซ่าง,ในอดีตข้านั้นพบกลับหลิวอู๋ซ่าง,ในครั้งนั้นเพื่อแลกกับการถูกรุกรานสำนัก,เขาต้องถูกหมาป่าทรมานสามปี,หลังจากที่ผ่านพ้นมาสามปี,เขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาเป็นอย่างมาก,เขาที่ได้ผ่านความยากลำบากสามปีจากหมาป่าน้อย,จนทำให้เกิดมารภายในใจที่เพิ่มพูนสูงขึ้นเรื่อยๆ,ทำให้เมื่อพบเจอกับเผ่าหมาป่า,จึงทำให้เขาเผยบุคลิกที่สองออกมา,แม้นว่าจะปรากฏขึ้นเพียงเล็กน้อย,แต่ก็ต้องปรากฏขึ้นในทุกครั้ง."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หลิวอู๋ซ่าง,เมื่อเขาจับกุมคนชุดดำเผ่าหมาป่า,บุคลิกที่สองไม่ปรากฏ,และบุคลิกที่หนึ่งยังปรากฏออกมาอย่างหมดจด,เขาที่สามารถตัดสินความสำเร็จและล้มเหลวได้?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
จงซานที่พยักหน้ารับ.
ทว่าจงเทียนในเวลานี้ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้อย่างไร,คนสองบุกลิคอย่างงั้นรึ?
แม้นจะเผยออกมาเล็กน้อย,คาดไม่ถึงว่าท่านพ่อกลับมองเห็นอย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น