Immortality Chapter 1275 A move defeats Ancestor Immortal
Chapter 1275 A move defeats Ancestor
Immortal
一招败祖仙
หนึ่งกระบวนท่าโค่นเซียนบรรพชน.
"บัญญัติสวรรค์! คุกปราชญ์เทพ!"แววตาของจงซานที่ระเบิกกลิ่นอายที่น่าเกรงขามขึ้นมาในทันที.
สิ้นเสียงจงซาน,เมฆสีม่วงที่บิดม้วน,ปกคลุมรอบๆเซียนเทียนจง,ก่อนที่จะปรากฏเทียนเต๋าสิบเสิ้นขึ้นในทันที.
เทียนเต๋ายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,สิบ,ห้าสิบเส้น,หนึ่งร้อยเส้น,ห้าร้อยเส้น,หนึ่งพันเส้น!
เทียนเต๋าหนึ่งพันเส้น,ที่กลายเป็นกรงปกคลุมร่างกระดองเต๋าร่างโคลนของเซียนเทียนจงเอาไว้ในทันที.
เทียนเต๋าทั้งหนึ่งพันเสิ้นปรากฏขึ้นเร็วมาก,เซียนเทียนจงไม่มีเวลาที่จะหลบหนี,ในเวลานั้นรอบๆก็ปรากฏเหมือนกับสายน้ำที่ขยายยืดยาวคลุมร่างของเขาเอาไว้แล้ว.
เทียนเต๋าตั้งหนึ่งพันไม่ใช่ว่าจะใช้มันออกมาได้,ทว่ามันกลับปรากฏขึ้นที่ตรงนี้,จงซานทำได้อย่างไร?
ใบหน้าของเซียนเทียนจงที่เปลี่ยนสี,พยายามที่จะบินออกไปยังช่องว่างระหว่างเทียนเต๋า.
"เปรี้ยง!"
ภายในคุกปราชญ์เทพที่ปรากฏสายฟ้ามากมายขึ้นในทันที,พร้อมกับฟาดเข้ามาด้านในคุกปราชญ์เทพกระแทกร่างของเซียนเทียนจงเสียงดังสนั่น.
เซียนเทียนจงที่เป็นเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,นับเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามมาก,ทว่าความแข็งแกร่งของเขาจะเทียบหยวนซือเทียนจุ้นได้อย่างงั้นรึ?
เทียนเต๋าสองร้อยเส้นในครั้งนั้น,คุกปราชญ์เทพของจงซานสามารถกักขังหยวนซือจื่อจุ้นเอาไว้ได้,ในเวลานี้มีเทียนเต๋าหนึ่งพันเส้น,เซียนเทียนจงคิดว่าจะสามารถใช้พลังทะลวงออกไปได้อย่างงั้นรึ?
เซียนเทียนจงที่ถูกกักขังเอาไว้ด้วยเทียนเต๋า,โจมตีไปยังคุกปราชญ์เทพถึงสามครั้ง,ทว่าพลังของคุกปราชญ์เทพนั้นเป็นอะไรที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้.
เป้าหมายของจงซานที่สร้างคุกปราชญ์เทพขึ้นนั้น,เพื่อที่จะให้ทรงพลังจนสามารถกับขังปราชญ์เทพเอาไว้ได้,หนึ่งพันเทียนเต๋า,เซียนเทียนจงจะหนีไปได้อย่างไร?
เขาที่ถูกพลังของคุกปราชญ์เทพกระแทกกลับมา,ทำให้หัวใจของเซียนเทียนจงสั่นสะท้าน,ทว่าเขายังมีร่างโคลนกระดองเต่ายักษ์.
เซียนเทียนจงที่ชี้นิ้วไปด้านหน้า,ควบคุมร่างโคลนกระดองเต่ายังพุ่งออกไปด้านหน้าในทันที.
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามดังกึกก้อง,กระดองเต่าที่กำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ดูเหมือนว่ามันกำลังเรียกสายโลหิตที่ลึกล้ำจากส่วนลึกขึ้นมา.
กระดองเต่ายักษ์ที่สั่นสะท้านหมุนวนพุ่งโจมตีไปยังคุกปราชญ์เทพ.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังป้องกันสุดแกร่งของกระดองเต่ายักษ์,นอกจากนี้มันยังมีพลังภายในที่มากมายน่าเกรงขาม,ด้วยการกระแทกไปยังชองว่าง,สายฟ้ามากมายที่ฟาดลงมาไม่เป็นผล,ทำให้คุกปราชญ์เทพสั่นไหวไปมา,จนเกือบที่จะล่มสลายลง.
"ก็ไม่เท่าไหร่!"เซียนเทียนจงที่เห็นร่างโคลนกระดองเต่ายังมีผลก็เผยความตื่นเต้นออกมาในทันที.
"วูซซซซซ!"
บนท้องฟ้า,เมฆสีม่วงที่แตกเปิดออกมาในทันที,เมฆสีม่วงขนาดหนึ่งล้านลี้ที่เปิดขึ้น,กลายเป็นดวงตาสีม่วงที่จ้องมองมายังกระดองเต่ายักษ์และเซียนเทียนจง,อำนาจสวรรค์ที่โถมทับทรงพลังถึงกับบดขยี้ภูเขานับหมื่นได้ในทันที.
"ตูมมมมมมมม!"
กระดองเต่ายักษ์ที่ถูกอำนาจสวรรค์เป็นส่วนใหญ่,ทันใดนั้นมันได้หดลงในทันที,ส่วนเซียนเทียนจงถึงจะถูกอำนาจสวรรค์เพียงเล็กน้อย,ก็ทำให้ใบหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนเป็นสีม่วง.
"นี่คือคุกปราชญ์เทพที่สมบูรณ์!"จงซานที่อยู่ด้านนอกคุกปราชญ์เทพแค่นเสียงเย็นชา.
เซียนเทียนจงที่ไม่สามรถขยับได้ในทันที,พลังที่ทรงพลังแข็งแกร่งนั้น,ราวกับว่าสวรรค์กำลังล่มสลาย,พลังฟ้าดินที่กำลังกดทับร่างกายของเขาเอาไว้.
กระดองเต่ายักษ์ร่างโคลนของเซียนเทียนจงที่ค่อยๆหยุดลงเช่นกัน.
นี่ไม่ใช่สถานการณ์ย่ำแยกแล้ว,แต่มันยิ่งกว่าย่ำแย่,เซียนเทียนจงที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"ฟริบ,ฟริบ!”
คุกปราชญ์เทพ,เนตรเทียนฟาที่จ้องเซียนเทียนจงด้วยความโกรธเกรี้ยว,ส่วนแปดหางสวรรค์ดูเหมือนว่ากำลังตื่นเต้นดีใจพุ่งไปหาเซียนเทียนจง.
"ไม่!"เซียนเทียนจงที่กำลังอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระดองเต่ายักษ์ร่างโคลนที่ปกป้องกระบี่สังหารเซียนอีกครั้ง,ทว่าแปดหางสวรรค์นั้นไม่สนใจ,เพราะว่าเซียนเทียนจงและกระดองเต่ายักษ์นั้นเคลื่อนที่ช้ามาก,มันเคลื่อนที่ผ่านช่องว่างพร้อมกับพุ่งออกไปเตรียมกลืนกระดองเต่าและเข้าโจมตีเซียนเทียนจง.
"อย่าสังหารข้า,เจ้าต้องการสิ่งใด,ข้าก็จะมอบให้!"เซียนเทียนจงที่เผยความตื่นตะหนกตกใจจนต้องร้องออกมาเสียงดัง.
"ไม่จำเป็น,แค่เจ้าตายไปก็พอแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"จวงจื่อ,ช่วยข้าด้วย!"เซียนเทียนจงที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จวงจื่อ?
แม้นว่าจงซานจะต่อสู้กับเซียนเทียนจงอยู่,ทว่าในเวลานั้นเขาที่ลอบมองไปยังสองทิศทางเป็นระยะๆ.
ทิศทางแรกคือความปลอดภัยของเป่ยชิงซือ,อีกทิศทางนั้นก็คือทิศทางของจวงจื่อและบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
ด้วยการใช้คุกปราชญ์เทพของจงซาน,ทำให้จวงจื่อต้องหรี่ตาเล็กลง,จดจ้องมองจงซานด้วยความจริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่สามารถระเบิดตัวเองได้,จวงจื่อพอจะคาดเดาได้,เหตุผลนั้นคงเป็นอสูรระเบิดของตระกูลเทียนได้พ่ายแพ้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าเทพอสูรตนนี้จะเลื่อนระดับกลายเป็นลำดับแปดแล้ว.
สิ่งสำคัญที่สุด,คุกปราชญ์เทพ!
คุกปราชญ์เทพนับเป็นวิชาที่ร้ายกาจไร้เทียมทาน,ร่างโคลนกระดองเต่ายักษ์ที่มีพลังป้องกันที่ไร้เทียมทาน,ในเวลานี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกำราบเอาไว้ได้.
"เซิ่งหวังจง,คิดจะกำจัดผู้คน! ไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน!"จวงจื่อที่เอ่ยปากออกมาในที่สุด.
จงซานที่หันหน้าไปมองจวงจื่อ,ที่มุมปากเผยยิ้มกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา,"คิดจะลงมือกับข้า,กับรอคอยจนถึงเวลานี้อย่างคาดไม่ถึง,ช่างน่าเสียดาย,บุญคุณของเจ้าที่มีต่อข้าได้ใช้ไปหมดแล้ว,ตอนนี้ข้าไม่คิดจะฟังเจ้า,เซียนเทียนจงต้องตายในวันนี้!"
จงซานที่จ้องมองจวงจื่อ,ใบหน้าของจวงจื่อยังคงสุขุม.
"หากข้ารับประกันชีวิตเขาล่ะ?"จวงจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,กล่าวออกมาอย่างจริงจัง,"เจ้าคิดว่า,เป้าหมายของเจ้า,ข้าไม่รู้,เจ้าคิดว่าพูดพล่ามนานขนาดใหน?
ต้องการทำอะไรก็เริ่มได้แล้ว!"
ที่ไกลออกไป,จวงจื่อที่เปลี่ยนเป็นสีหน้าเย็นชา,บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ดวงตาสั่นไหวไปมา,จากนั้นก็ก้มหน้าเล็กน้อย,ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องการให้จวงจื่อและจงซานมองเห็นแววตาของเขา.
เสวี๋ยเหม่ย,เจ้าขวางจงซานเอาไว้,ข้าจะทำลายค่ายกลอวกาศ,ให้เหล่าเซียนบรรพชนกลับมา!"จวงจื่อเอ่ย.
"รับทราบ!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่รับคำในทันที.
"ชิ,ทะลวงค่ายกลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลงด้วยความเย็นชา,พร้อมกับก้าวออกไป.
จงซานที่บินออกมาจากคุกปราชญ์เทพ,ทำให้จวงจื่อเผยสีหน้าแววตาประหลาดใจ,เป็นไปได้ว่าคุกปราชญ์เทพไม่จำเป็นต้องให้จงซานควบคุมตลอดเวลาอย่างงั้นรึ?
นี่คือวิชาที่ทำงานได้เอง,ดังนั้นจงซานจึงสามารถทำอย่างอื่นได้,เขาไม่จำเป็นต้องสั่งการมันตลอดเวลา,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเองก็มีความคิดทั่วไปเป็นของตัวเอง,ตอนนี้มันมีสองเป้าหมาย,คือสังหารเซียนเทียนจงและกลืนกินกระดองเต่ายักษ์,ไม่จำเป็นต้องให้จงซานควบคุม.
ส่วนเนตรเทียนฟ้า,นับตั้งแต่เขากำราบมัน,จงซานก็ไม่ได้ทำลายจิตสำนักของมัน,แน่นอนว่ามันเองก็ไม่จำเป็นต้องถูกควบคุมเหมือนกับแปดหางสวรรค์.
จงซานที่บินออกมาสายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.
จงซานคิดที่จะต่อกรกับเขาอย่างงั้นรึ?
เขาที่บินออกมาเช่นนี้.
"วูซซซซ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่หน้าเปลี่ยนสี,เทียนเต๋าปรากฏ,เซียนบรรพชนเสวี๋ยเหม่ยที่เริ่งรีบโจมตีไปยังจงซานก่อนในทันที.
ที่วิหารจวงจื่อ,เซียนบรรพชนเสวี๋ยเหม่ยจดจำได้อย่างชัดเจน,ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเล,ดวงตาทั้งสองข้างของเขาเปลี่ยนเป็นเนตรดอกเหมยทันที.
ในมือของเขามีไม้เท้ายาวที่คลุมด้วยเทียนเต๋า,เขาที่โจมตีไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้าง,หินมากมายที่อยู่รอบๆกำลังลอยขึ้นไปบนอากาศ,ราวกับว่าทั่วทั้งดินแดนเต่าทมิฬเวลานี้ได้สูญเสียแรงโน้มถ่วงไปแล้ว,แม้แต่กระดองเต่าเองก็ยังสั่นไหวมาช้าๆ.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำรามที่ดังกึกก้องดังสนั่นขึ้นมาจากใต้เท้าของจงซาน,เสียงมังกรคำรามที่ดังก้องไปทั่วทุกสารทิศ,แม้แต่ทำให้ปิศาจสวรรค์ระเบิดแตกสลายออกไปเป็นเสียง.
ฝ่ามือของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่กำลังโจมตีมายังด้านล่างสั่นไหวเล็กน้อย.
"วิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์!"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่ร้องโหยหวน,ร่างกายของมันที่มีรอยร้าวนับล้านๆ,ราวกับจะล่มสลายทุกเมือง,ส่วนม่านพลังด้านลนเวลานี้ร่นเหลือเพียงสามแสนลี้ก่อนถึงพื้นแล้ว.
เพราะโลกปิศาจสวรรค์ที่เป็นโลกมายา,ถึงแม้นว่าจะดูเหมือนจะยึดครองพื้นที่ขนาดใหญ่,หากแต่ไม่สามารถสัมผัสได้,ไม่สามารถที่จะรู้สึกได้ถึงการเข้าปะทะเลยแม้แต่น้อย,เหตุผลที่จงซานตัดสินใจที่จะต่อสู้นั้น,เพราะว่าปิศาจสวรรค์นั้นไม่มีทางที่จะสามารถเชื่อมต่อกับโลกนี้ได้.
ราชันย์แห่งกฏของจงซานปรากฏขึ้น,ต้าเต๋าเอียงมังกรของจงซาน,กงเล็บของมนที่พุ่งทะยานขึ้นมา,ยื่นยาวขึ้นไปบนอากาศ.
จงซานที่ยืนอยู่บนหัวมังกร,เผชิญหน้าการโจมตีของบรรพชนรชราเสวี๋ยเหม่ยที่โจมตีมา.
ต้าเต๋าจงซาน,เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยกำลังสั่นไหวไปมา,อำนาจราชา,ประชาชนย่อมหวาดหวั่นเป็นธรรมดา,ไม้เท้ายาวในมือของเขากำลังสั่นไปมา.
"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ยืนอยู่หัวมังกร,ต้าเต๋ารูปร่างมังกรราวกับว่ามีพลังไร้ที่สิ้นสุดไหลบ่าปกคลุมร่างกายของเขาเอาไว้.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับนิ้วชี้และนิ้วกลางยื่นไปด้านหน้า.
ในเวลานั้น,ที่ด้านหน้าของนิ้วจงซานปรากฏหลุมดำขนาดเล็กขึ้น,ก่อนที่มันจะขยายใหญ่ขึ้นมานับล้านล้านเท่า,หมุนวนพร้อมกับรับการโจมตีของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
หลุมน้ำวนสีดำนั้นไม่ใช่หลุมดำที่เกิดจากการสะบั้นของมิติ,ทว่ามันเป็นหลุมดำที่ดูแปลกประหลาด,มันสงบนิ่ง,สามารถที่จะเคลื่อนผ่านท้องฟ้า,มองเห็นเป็นเหมือนกับน้ำวนดูดซับทุกอย่างที่อยู่รอบๆให้หายไป.
วิชาดังกล่าวนี้ตราบเท่าที่บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยสัมผัสมัน,หยวนก่อเกิดของเขาจะต้องหายไปในทันที.
พลังหลุมดำที่เป็นพลังไร้ต้านทาน,ขณะที่กำลังถูกส่งไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,มันสามารถที่จะทำลายเทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยได้อย่างง่ายดาย.
"ตูมมมมมมม!"
ของวิเศษของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,ไม้เท้ายาว,ทันทีที่สัมผัสกับหลุมน้ำวน,ประกายแสงของมันที่หายไป,ก่อนที่จะกลายเป็นไม้ตายซากในทันที.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่แตกสลาย,ร่างกายของเขาที่ลอยโด่งออไป,ใบหน้าของเขาที่เหี่ยวย่นลง,แสงสีน้ำเงินมากมายที่ปกคลุมทั่วร่างกายของเขา.
"ตูมมมม!"ร่างของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ล่วงหล่นไปไม่ไกลจากจวงจื่อ.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ดูเหมือนจะสูญสิ้นกำลังไปในทันที,ร่างกายของเขาที่เหี่ยวย่น,ใบหน้าอ่อนล้า,แสงสีน้ำเงินทั่วร่างที่ส่องประกายแสง,นี่คือแสงแห่งความโชคร้ายอย่างงั้นรึ?
หนึ่งกระบวนท่าล้มบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,จวงจื่อที่บินออกไป,แผนการของเขาที่หยุดนิ่งในทันที,ก่อนที่จะจ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,"เอาชนะด้วยการสลายลิขิตอย่างงั้นรึ?"
"ทักษะเทวะของข้า,กุย! ขอคำแนะนำจากจวงจื่อด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ทักษะเทวะกุย,ที่แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมสองเท่า,เพราะพลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นนั่นเอง,ทำให้ทักษะเทวะของเขาทรงพลังเพิ่มขึ้นด้วย.
"อาจารย์,ไม่ใช่ว่าท่านบอกว่าแสงแห่งความโชคร้ายถูกขับออกไปหมดแล้วอย่างงั้นรึ?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่อ่อนแอจ้องมองไปยังจวงจื่อ.
ด้วยทักษะเทวะกุยของจงซาน,ได้ทำให้ลิขิตของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยสลายหายไปหมด,ทว่าภายในใจของเขานั้นยากจะยอมรับและมันยังเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
จวงจื่อที่ไม่ได้จ้องมองบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน,จงซานที่ทำให้เขาประหลาดใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า,นี่คือจงซานที่อ่อนแอมากมายในอดีตอย่างงั้นรึ?
จวงจื่อที่ลอยออกไป,ต้าเต๋าของจวงจื่อที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง,เป็นผีเสื้อมากมายที่บินไปรอบๆจากต้าเต๋า,นี่คืออำนาจที่สามารถทำให้จงซานเข้าสู่โลกฝัน,ต้าเต๋าของจวงจื่อ,ที่เข้าปะทะกับต้าเต๋าของจงซาน.
ต้าเต๋าทั้งสองที่กำลังเผชิญหน้ากันอีกครั้ง.
Chapter 1275 A move defeats Ancestor
Immortal
一招败祖仙
หนึ่งกระบวนท่าโค่นเซียนบรรพชน.
"บัญญัติสวรรค์! คุกปราชญ์เทพ!"แววตาของจงซานที่ระเบิกกลิ่นอายที่น่าเกรงขามขึ้นมาในทันที.
สิ้นเสียงจงซาน,เมฆสีม่วงที่บิดม้วน,ปกคลุมรอบๆเซียนเทียนจง,ก่อนที่จะปรากฏเทียนเต๋าสิบเสิ้นขึ้นในทันที.
เทียนเต๋ายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,สิบ,ห้าสิบเส้น,หนึ่งร้อยเส้น,ห้าร้อยเส้น,หนึ่งพันเส้น!
เทียนเต๋าหนึ่งพันเส้น,ที่กลายเป็นกรงปกคลุมร่างกระดองเต๋าร่างโคลนของเซียนเทียนจงเอาไว้ในทันที.
เทียนเต๋าทั้งหนึ่งพันเสิ้นปรากฏขึ้นเร็วมาก,เซียนเทียนจงไม่มีเวลาที่จะหลบหนี,ในเวลานั้นรอบๆก็ปรากฏเหมือนกับสายน้ำที่ขยายยืดยาวคลุมร่างของเขาเอาไว้แล้ว.
เทียนเต๋าตั้งหนึ่งพันไม่ใช่ว่าจะใช้มันออกมาได้,ทว่ามันกลับปรากฏขึ้นที่ตรงนี้,จงซานทำได้อย่างไร?
ใบหน้าของเซียนเทียนจงที่เปลี่ยนสี,พยายามที่จะบินออกไปยังช่องว่างระหว่างเทียนเต๋า.
"เปรี้ยง!"
ภายในคุกปราชญ์เทพที่ปรากฏสายฟ้ามากมายขึ้นในทันที,พร้อมกับฟาดเข้ามาด้านในคุกปราชญ์เทพกระแทกร่างของเซียนเทียนจงเสียงดังสนั่น.
เซียนเทียนจงที่เป็นเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,นับเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามมาก,ทว่าความแข็งแกร่งของเขาจะเทียบหยวนซือเทียนจุ้นได้อย่างงั้นรึ?
เทียนเต๋าสองร้อยเส้นในครั้งนั้น,คุกปราชญ์เทพของจงซานสามารถกักขังหยวนซือจื่อจุ้นเอาไว้ได้,ในเวลานี้มีเทียนเต๋าหนึ่งพันเส้น,เซียนเทียนจงคิดว่าจะสามารถใช้พลังทะลวงออกไปได้อย่างงั้นรึ?
เซียนเทียนจงที่ถูกกักขังเอาไว้ด้วยเทียนเต๋า,โจมตีไปยังคุกปราชญ์เทพถึงสามครั้ง,ทว่าพลังของคุกปราชญ์เทพนั้นเป็นอะไรที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้.
เป้าหมายของจงซานที่สร้างคุกปราชญ์เทพขึ้นนั้น,เพื่อที่จะให้ทรงพลังจนสามารถกับขังปราชญ์เทพเอาไว้ได้,หนึ่งพันเทียนเต๋า,เซียนเทียนจงจะหนีไปได้อย่างไร?
เขาที่ถูกพลังของคุกปราชญ์เทพกระแทกกลับมา,ทำให้หัวใจของเซียนเทียนจงสั่นสะท้าน,ทว่าเขายังมีร่างโคลนกระดองเต่ายักษ์.
เซียนเทียนจงที่ชี้นิ้วไปด้านหน้า,ควบคุมร่างโคลนกระดองเต่ายังพุ่งออกไปด้านหน้าในทันที.
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามดังกึกก้อง,กระดองเต่าที่กำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ดูเหมือนว่ามันกำลังเรียกสายโลหิตที่ลึกล้ำจากส่วนลึกขึ้นมา.
กระดองเต่ายักษ์ที่สั่นสะท้านหมุนวนพุ่งโจมตีไปยังคุกปราชญ์เทพ.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังป้องกันสุดแกร่งของกระดองเต่ายักษ์,นอกจากนี้มันยังมีพลังภายในที่มากมายน่าเกรงขาม,ด้วยการกระแทกไปยังชองว่าง,สายฟ้ามากมายที่ฟาดลงมาไม่เป็นผล,ทำให้คุกปราชญ์เทพสั่นไหวไปมา,จนเกือบที่จะล่มสลายลง.
"ก็ไม่เท่าไหร่!"เซียนเทียนจงที่เห็นร่างโคลนกระดองเต่ายังมีผลก็เผยความตื่นเต้นออกมาในทันที.
"วูซซซซซ!"
บนท้องฟ้า,เมฆสีม่วงที่แตกเปิดออกมาในทันที,เมฆสีม่วงขนาดหนึ่งล้านลี้ที่เปิดขึ้น,กลายเป็นดวงตาสีม่วงที่จ้องมองมายังกระดองเต่ายักษ์และเซียนเทียนจง,อำนาจสวรรค์ที่โถมทับทรงพลังถึงกับบดขยี้ภูเขานับหมื่นได้ในทันที.
"ตูมมมมมมมม!"
กระดองเต่ายักษ์ที่ถูกอำนาจสวรรค์เป็นส่วนใหญ่,ทันใดนั้นมันได้หดลงในทันที,ส่วนเซียนเทียนจงถึงจะถูกอำนาจสวรรค์เพียงเล็กน้อย,ก็ทำให้ใบหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนเป็นสีม่วง.
"นี่คือคุกปราชญ์เทพที่สมบูรณ์!"จงซานที่อยู่ด้านนอกคุกปราชญ์เทพแค่นเสียงเย็นชา.
เซียนเทียนจงที่ไม่สามรถขยับได้ในทันที,พลังที่ทรงพลังแข็งแกร่งนั้น,ราวกับว่าสวรรค์กำลังล่มสลาย,พลังฟ้าดินที่กำลังกดทับร่างกายของเขาเอาไว้.
กระดองเต่ายักษ์ร่างโคลนของเซียนเทียนจงที่ค่อยๆหยุดลงเช่นกัน.
นี่ไม่ใช่สถานการณ์ย่ำแยกแล้ว,แต่มันยิ่งกว่าย่ำแย่,เซียนเทียนจงที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"ฟริบ,ฟริบ!”
คุกปราชญ์เทพ,เนตรเทียนฟาที่จ้องเซียนเทียนจงด้วยความโกรธเกรี้ยว,ส่วนแปดหางสวรรค์ดูเหมือนว่ากำลังตื่นเต้นดีใจพุ่งไปหาเซียนเทียนจง.
"ไม่!"เซียนเทียนจงที่กำลังอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระดองเต่ายักษ์ร่างโคลนที่ปกป้องกระบี่สังหารเซียนอีกครั้ง,ทว่าแปดหางสวรรค์นั้นไม่สนใจ,เพราะว่าเซียนเทียนจงและกระดองเต่ายักษ์นั้นเคลื่อนที่ช้ามาก,มันเคลื่อนที่ผ่านช่องว่างพร้อมกับพุ่งออกไปเตรียมกลืนกระดองเต่าและเข้าโจมตีเซียนเทียนจง.
"อย่าสังหารข้า,เจ้าต้องการสิ่งใด,ข้าก็จะมอบให้!"เซียนเทียนจงที่เผยความตื่นตะหนกตกใจจนต้องร้องออกมาเสียงดัง.
"ไม่จำเป็น,แค่เจ้าตายไปก็พอแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"จวงจื่อ,ช่วยข้าด้วย!"เซียนเทียนจงที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จวงจื่อ?
แม้นว่าจงซานจะต่อสู้กับเซียนเทียนจงอยู่,ทว่าในเวลานั้นเขาที่ลอบมองไปยังสองทิศทางเป็นระยะๆ.
ทิศทางแรกคือความปลอดภัยของเป่ยชิงซือ,อีกทิศทางนั้นก็คือทิศทางของจวงจื่อและบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
ด้วยการใช้คุกปราชญ์เทพของจงซาน,ทำให้จวงจื่อต้องหรี่ตาเล็กลง,จดจ้องมองจงซานด้วยความจริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่สามารถระเบิดตัวเองได้,จวงจื่อพอจะคาดเดาได้,เหตุผลนั้นคงเป็นอสูรระเบิดของตระกูลเทียนได้พ่ายแพ้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าเทพอสูรตนนี้จะเลื่อนระดับกลายเป็นลำดับแปดแล้ว.
สิ่งสำคัญที่สุด,คุกปราชญ์เทพ!
คุกปราชญ์เทพนับเป็นวิชาที่ร้ายกาจไร้เทียมทาน,ร่างโคลนกระดองเต่ายักษ์ที่มีพลังป้องกันที่ไร้เทียมทาน,ในเวลานี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกำราบเอาไว้ได้.
"เซิ่งหวังจง,คิดจะกำจัดผู้คน! ไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน!"จวงจื่อที่เอ่ยปากออกมาในที่สุด.
จงซานที่หันหน้าไปมองจวงจื่อ,ที่มุมปากเผยยิ้มกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา,"คิดจะลงมือกับข้า,กับรอคอยจนถึงเวลานี้อย่างคาดไม่ถึง,ช่างน่าเสียดาย,บุญคุณของเจ้าที่มีต่อข้าได้ใช้ไปหมดแล้ว,ตอนนี้ข้าไม่คิดจะฟังเจ้า,เซียนเทียนจงต้องตายในวันนี้!"
จงซานที่จ้องมองจวงจื่อ,ใบหน้าของจวงจื่อยังคงสุขุม.
"หากข้ารับประกันชีวิตเขาล่ะ?"จวงจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,กล่าวออกมาอย่างจริงจัง,"เจ้าคิดว่า,เป้าหมายของเจ้า,ข้าไม่รู้,เจ้าคิดว่าพูดพล่ามนานขนาดใหน?
ต้องการทำอะไรก็เริ่มได้แล้ว!"
ที่ไกลออกไป,จวงจื่อที่เปลี่ยนเป็นสีหน้าเย็นชา,บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ดวงตาสั่นไหวไปมา,จากนั้นก็ก้มหน้าเล็กน้อย,ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องการให้จวงจื่อและจงซานมองเห็นแววตาของเขา.
เสวี๋ยเหม่ย,เจ้าขวางจงซานเอาไว้,ข้าจะทำลายค่ายกลอวกาศ,ให้เหล่าเซียนบรรพชนกลับมา!"จวงจื่อเอ่ย.
"รับทราบ!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่รับคำในทันที.
"ชิ,ทะลวงค่ายกลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลงด้วยความเย็นชา,พร้อมกับก้าวออกไป.
จงซานที่บินออกมาจากคุกปราชญ์เทพ,ทำให้จวงจื่อเผยสีหน้าแววตาประหลาดใจ,เป็นไปได้ว่าคุกปราชญ์เทพไม่จำเป็นต้องให้จงซานควบคุมตลอดเวลาอย่างงั้นรึ?
นี่คือวิชาที่ทำงานได้เอง,ดังนั้นจงซานจึงสามารถทำอย่างอื่นได้,เขาไม่จำเป็นต้องสั่งการมันตลอดเวลา,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเองก็มีความคิดทั่วไปเป็นของตัวเอง,ตอนนี้มันมีสองเป้าหมาย,คือสังหารเซียนเทียนจงและกลืนกินกระดองเต่ายักษ์,ไม่จำเป็นต้องให้จงซานควบคุม.
ส่วนเนตรเทียนฟ้า,นับตั้งแต่เขากำราบมัน,จงซานก็ไม่ได้ทำลายจิตสำนักของมัน,แน่นอนว่ามันเองก็ไม่จำเป็นต้องถูกควบคุมเหมือนกับแปดหางสวรรค์.
จงซานที่บินออกมาสายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.
จงซานคิดที่จะต่อกรกับเขาอย่างงั้นรึ?
เขาที่บินออกมาเช่นนี้.
"วูซซซซ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่หน้าเปลี่ยนสี,เทียนเต๋าปรากฏ,เซียนบรรพชนเสวี๋ยเหม่ยที่เริ่งรีบโจมตีไปยังจงซานก่อนในทันที.
ที่วิหารจวงจื่อ,เซียนบรรพชนเสวี๋ยเหม่ยจดจำได้อย่างชัดเจน,ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเล,ดวงตาทั้งสองข้างของเขาเปลี่ยนเป็นเนตรดอกเหมยทันที.
ในมือของเขามีไม้เท้ายาวที่คลุมด้วยเทียนเต๋า,เขาที่โจมตีไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้าง,หินมากมายที่อยู่รอบๆกำลังลอยขึ้นไปบนอากาศ,ราวกับว่าทั่วทั้งดินแดนเต่าทมิฬเวลานี้ได้สูญเสียแรงโน้มถ่วงไปแล้ว,แม้แต่กระดองเต่าเองก็ยังสั่นไหวมาช้าๆ.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำรามที่ดังกึกก้องดังสนั่นขึ้นมาจากใต้เท้าของจงซาน,เสียงมังกรคำรามที่ดังก้องไปทั่วทุกสารทิศ,แม้แต่ทำให้ปิศาจสวรรค์ระเบิดแตกสลายออกไปเป็นเสียง.
ฝ่ามือของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่กำลังโจมตีมายังด้านล่างสั่นไหวเล็กน้อย.
"วิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์!"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่ร้องโหยหวน,ร่างกายของมันที่มีรอยร้าวนับล้านๆ,ราวกับจะล่มสลายทุกเมือง,ส่วนม่านพลังด้านลนเวลานี้ร่นเหลือเพียงสามแสนลี้ก่อนถึงพื้นแล้ว.
เพราะโลกปิศาจสวรรค์ที่เป็นโลกมายา,ถึงแม้นว่าจะดูเหมือนจะยึดครองพื้นที่ขนาดใหญ่,หากแต่ไม่สามารถสัมผัสได้,ไม่สามารถที่จะรู้สึกได้ถึงการเข้าปะทะเลยแม้แต่น้อย,เหตุผลที่จงซานตัดสินใจที่จะต่อสู้นั้น,เพราะว่าปิศาจสวรรค์นั้นไม่มีทางที่จะสามารถเชื่อมต่อกับโลกนี้ได้.
ราชันย์แห่งกฏของจงซานปรากฏขึ้น,ต้าเต๋าเอียงมังกรของจงซาน,กงเล็บของมนที่พุ่งทะยานขึ้นมา,ยื่นยาวขึ้นไปบนอากาศ.
จงซานที่ยืนอยู่บนหัวมังกร,เผชิญหน้าการโจมตีของบรรพชนรชราเสวี๋ยเหม่ยที่โจมตีมา.
ต้าเต๋าจงซาน,เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยกำลังสั่นไหวไปมา,อำนาจราชา,ประชาชนย่อมหวาดหวั่นเป็นธรรมดา,ไม้เท้ายาวในมือของเขากำลังสั่นไปมา.
"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ยืนอยู่หัวมังกร,ต้าเต๋ารูปร่างมังกรราวกับว่ามีพลังไร้ที่สิ้นสุดไหลบ่าปกคลุมร่างกายของเขาเอาไว้.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับนิ้วชี้และนิ้วกลางยื่นไปด้านหน้า.
ในเวลานั้น,ที่ด้านหน้าของนิ้วจงซานปรากฏหลุมดำขนาดเล็กขึ้น,ก่อนที่มันจะขยายใหญ่ขึ้นมานับล้านล้านเท่า,หมุนวนพร้อมกับรับการโจมตีของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
หลุมน้ำวนสีดำนั้นไม่ใช่หลุมดำที่เกิดจากการสะบั้นของมิติ,ทว่ามันเป็นหลุมดำที่ดูแปลกประหลาด,มันสงบนิ่ง,สามารถที่จะเคลื่อนผ่านท้องฟ้า,มองเห็นเป็นเหมือนกับน้ำวนดูดซับทุกอย่างที่อยู่รอบๆให้หายไป.
วิชาดังกล่าวนี้ตราบเท่าที่บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยสัมผัสมัน,หยวนก่อเกิดของเขาจะต้องหายไปในทันที.
พลังหลุมดำที่เป็นพลังไร้ต้านทาน,ขณะที่กำลังถูกส่งไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,มันสามารถที่จะทำลายเทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยได้อย่างง่ายดาย.
"ตูมมมมมมม!"
ของวิเศษของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,ไม้เท้ายาว,ทันทีที่สัมผัสกับหลุมน้ำวน,ประกายแสงของมันที่หายไป,ก่อนที่จะกลายเป็นไม้ตายซากในทันที.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่แตกสลาย,ร่างกายของเขาที่ลอยโด่งออไป,ใบหน้าของเขาที่เหี่ยวย่นลง,แสงสีน้ำเงินมากมายที่ปกคลุมทั่วร่างกายของเขา.
"ตูมมมม!"ร่างของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ล่วงหล่นไปไม่ไกลจากจวงจื่อ.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ดูเหมือนจะสูญสิ้นกำลังไปในทันที,ร่างกายของเขาที่เหี่ยวย่น,ใบหน้าอ่อนล้า,แสงสีน้ำเงินทั่วร่างที่ส่องประกายแสง,นี่คือแสงแห่งความโชคร้ายอย่างงั้นรึ?
หนึ่งกระบวนท่าล้มบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,จวงจื่อที่บินออกไป,แผนการของเขาที่หยุดนิ่งในทันที,ก่อนที่จะจ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,"เอาชนะด้วยการสลายลิขิตอย่างงั้นรึ?"
"ทักษะเทวะของข้า,กุย! ขอคำแนะนำจากจวงจื่อด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ทักษะเทวะกุย,ที่แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมสองเท่า,เพราะพลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นนั่นเอง,ทำให้ทักษะเทวะของเขาทรงพลังเพิ่มขึ้นด้วย.
"อาจารย์,ไม่ใช่ว่าท่านบอกว่าแสงแห่งความโชคร้ายถูกขับออกไปหมดแล้วอย่างงั้นรึ?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่อ่อนแอจ้องมองไปยังจวงจื่อ.
ด้วยทักษะเทวะกุยของจงซาน,ได้ทำให้ลิขิตของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยสลายหายไปหมด,ทว่าภายในใจของเขานั้นยากจะยอมรับและมันยังเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
จวงจื่อที่ไม่ได้จ้องมองบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน,จงซานที่ทำให้เขาประหลาดใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า,นี่คือจงซานที่อ่อนแอมากมายในอดีตอย่างงั้นรึ?
จวงจื่อที่ลอยออกไป,ต้าเต๋าของจวงจื่อที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง,เป็นผีเสื้อมากมายที่บินไปรอบๆจากต้าเต๋า,นี่คืออำนาจที่สามารถทำให้จงซานเข้าสู่โลกฝัน,ต้าเต๋าของจวงจื่อ,ที่เข้าปะทะกับต้าเต๋าของจงซาน.
ต้าเต๋าทั้งสองที่กำลังเผชิญหน้ากันอีกครั้ง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น