Strongest Sect of All Times Chapter 181 Devil from hell!
นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล
Chapter 181 Devil from hell!
来自地狱的恶魔！
หลี่เฟยและซูเซียวโม่ที่แหวกฝูงหมาป่า,ดึงดูดความสนใจของหมาป่าทั้งหมด,บางตัวที่กำลังควบรวมเปลวเพลิงและเตรียมโจมตีอย่างบ้าคลั่ง.
ซึ่งนี่คือโอกาสของพวกเขา.
“ฟิ้ว!”
เย่ซิงเฉินที่กระโดดออกไป,ร่อนลงที่ด้านหน้าของเซียวจุ้ยจื่อ.
หมาป่าเพลิงชาดที่เตรียมจะพ่นแท่งเปลวเพลิงอีกครั้ง,มือของเย่ซิงเฉินที่มือหนึ่งจับด้ามกระบี่อีกมือหนึ่งกุมฝักกระบี่.
เห็นศิษย์พี่เย่กำลังจะลงมือ.
แววตาของศิษย์สายน้องที่จดจ้องมองด้วยความนับถือ.
หนึ่งลมหายใจ 30 กระบี่,สังหารหมีภูเขาสัตว์ร้ายระดับกลางขั้นสอง,ทำให้พวกเขาตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก,พวกเขาคาดหวังจะได้เห็น,สุดยอดวิชากระบี่อีกครั้ง!
โจวหงเองก็จับจ้องมองเช่นกัน.
ภายใต้สายตาของทุกคนที่จับจ้อง,เย่ซิงเฉินที่หยุด,อยู่ห่างจากฝูงหมาป่าเพลิงชาติกว่ายี่สิบตัวที่กำลังรวบรวมพลังห่างราว
ๆ 10 เมตร
ด้วยซูเซียวโม่และหลี่เฟยแหวกเข้าไปในฝูงของพวกมัน,อดีตราชันย์รัตติกาลยืนอยู่ห่างราว
ๆสิบเมตร,พวกมันจึงไม่ได้สนใจนัก.
ไกลขนาดนี้จะทำอะไรข้าได้?
เย่ซิงเฉินที่มีความมั่นใจในตัวเองมาก,แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา,ก่อนที่จะขยับ,ปล่อยกระบี่ออกมา.
เสียงชักกระบี่,ที่ราวกับเสียงจากนรกที่ทำให้หมาป่าเพลิงชาดหันหน้ากลับมา.
มีมนุษย์อีกคน,เผามัน!
หมาป่าเพลิงชาดที่หันกลับมา,เย่ซิงเฉินก็ปล่อยเพลงกระบี่ลับออกมาแล้ว.
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฉั๊ว-
พริบตาเดียว 30
กระบี่ที่ถูกฟันออกไปเรียบร้อยแล้ว,ก่อร่างกลายเป็น 30 ปราณเส้นไหมพุ่งออกไปทันที.
“ฟู่ ฟู่!”
ปราณกระบี่ที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว,เหมือนกับสายลมเย็นยะเยือบที่พัดผ่าน!
ปราณกระบี่ที่เย่ซิงเฉินปล่อยออกมา,ทำให้ผมของเย่ซิงเฉินโบกสะบัด,ใบหน้าที่ดูน่าเกรงขาม,แสดงท่าทางน่าเคารพ,สุขุมนิ่งสงบ!
30 ปราณกระบี่,ราวกับดอกไม้ที่เบ่งบาน.
เหล่าศิษย์สายนอกที่รู้สึกนับถือ,แม้แต่ตะโกนเชียร์ออกมาเสียงดัง.
โจวหงที่เห็นเย่ซิงเฉินปล่อย 30
กระบี่ในหนึ่งลมหายใจ,ทำให้ภายในใจของเขาต้องการฝึกวิชาลับเทพกระบี่เหมันตร์แทบบ้าคลั่ง!
......
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
30 ปราณกระบี่,ที่พุ่งออกไป,ได้เล็งเป้าไปยังหมาป่าเพลิงปฐพี
30 ตนเอาไว้แล้ว.
นี่คือวิชาลับที่มีความเร็วสูงมาก.
กล่าวได้ว่าการโจมตีนี้พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง!
หมาป่าเพลิงปฐพีที่เพิ่งหันหัวกลับมา,ยังไม่ได้ทำอะไร,ลมเย็นริ้วกระบี่ก็มาถึงพวกมันแล้ว.
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
ปราณกระบี่ที่พุ่งผ่าน,และหายไปในอากาศ.
30
หมาป่าเพลิงชาดที่เย็นยะเยือบ,ขณะปากกำลังรวบรวมเปลวเพลิงก็สลายหายไป,ดวงตาที่ค่อย
ๆไร้ประกายไป.
“เคร้ง!”
กระบี่หานเฟิงที่กลับสู่ฝัก.
“พรึด โครม!”
“พรึด โครม!”
30 หมาป่าเพลิงชาดที่ร่างกายถูกแยกออกเป็นสองส่วนล้มแยกกัน,โลหิตและเครื่องในทะลักไหลออกมา.
30 กระบี่,สามสิบชีวิต.
แข็งแกร่ง!
แข็งแกร่งมาก!
ยิ่งท่าทางที่ดูสุขุมเยือกเย็น,ยิ่งทำให้เย่ซิงเฉินดูน่าเกรงขามขึ้นไปอีก.
“บู๋ โบ๋ว!”
ในเวลานั้น,หมาป่าเพลิงชาดหลายสิบตัวที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,พุ่งเข้าหาเย่ซิงเฉินทันที.
“เข้ามา,จะสับเป็นเต้าหูเลย.”
เย่ซิงเฉินที่จับด้ามกระบี่และฝักแน่น,แววตาที่เป็นประกายเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
หมาป่าเพลิงชาดหลายตัวที่พุ่งมา,ขาหน้าที่ตะวัดกงเล็บมาด้วยความเร็ว,ทว่าปรากฏริ้วแสงกระบี่ได้พุ่งเข้าหาพวกมันก่อน,จากนั้น...ร่างกายของมันก็ถูกตัดออกเป็นสองส่วน!
พรึดซี่! พรึด ซี่!
หมาป่าเพลิงชาดที่บุกโจมตีจากทุกทิศทาง,ทว่าขณะเข้าใกล้เย่ซิงเฉิน,ร่างกายของมันก็ถูกตัดออกเป็นสองส่วนแล้ว.
ผ่านไปเพียงนาทีเดียว.
หมาป่าเพลิงชาดอีกหลายสิบตัวที่นอนกองตกตายอย่างอนาถ,โลหิตที่ไหลราวกับเป็นสายน้ำ.
เหล่าหมาป่าที่เห็นพวกพ้องต้องตาย,ก็ยิ่งทำให้พวกมันบ้าคลั่ง!
“คมวิญญาณ!”
“คมวิญญาณ คมวิญญาณ!”
อีกฝั่งซูเซียวโม่ที่ใช้ทักษะพลังวิญญาณโจมตีออกไปไม่หยุด,คมดาบพลังจันทร์เสี้ยวที่สังหารหมาป่าเพลิงปฐพีตนแล้วตนเล่า.
“ลูกเตะบาทาไร้เงาไท่กู่!”
ส่วนหลี่เฟยที่นำลูกหินที่กลมเกลี้ยงออกมาจากแหวนมิติพร้อมกับเตะออกไปอย่างบ้าคลั่ง.
สามคนสามรูปแบบ,โจมตีเหล่าหมาป่าสังหารพวกมันไม่หยุด.
หมาป่าเพลิงชาดที่ไม่มีราชาหมาป่าควบคุม,ทำให้การโจมตีของพวกมันอ่อนลง,จึงถูกอีกฝั่งทะลวงแนวของพวกมันอย่างไม่ยากเย็นนัก.
“เก็บโล่,ออกไปสังหารพวกมัน!”จุนซ่างเซียวสั่งการ.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
หลี่ชิงหยาง,เซียวจุ้ยจื่อและหลี่ยูหัวที่เก็บม่านพลังป้องกันไป.
เหล่าศิษย์ที่เก็บโล่,คนที่มีอาวุธก็พุ่งออกไป,คนที่ไม่มีอาวุธก็ใช้ทักษะพลังวิญญาณ,เข้าโจมตีพวกมัน.
ต่อหน้าพวกเขาหมาป่าเพลิงปฐพีหลายร้อยตัว,ตอนนี้กำลังถูกศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งไล่สังหาร,ดูน่าหวาดกลัว,ราวกับว่า
พวกเขาดุร้ายยิ่งกว่าสัตว์ป่าซะอีก!
......
ที่ด้านหน้าหุบเขา.
เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ 30 คนถอยกลับออกมาแล้ว.
พวกเขาหาได้สนใจ,คนของสำนักไท่กู่เจิ้งจะเป็นจะตายแม้แต่น้อย.
หลายคนที่ได้แต่ครุ่นคิดถึงเงินที่จ่ายไป,ต้องไม่ลืมว่าพวกเขายังไม่ได้เก็บสิ่งใดเลย,ก็เสียเงินไปหนึ่งพันเหรียญแล้ว.
น่าเศร้านัก.
เงินที่อยู่ในมือจุนซ่างเซียวแล้ว,เป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้กลับคืนมา.
“แปลก!”
ชายคนหนึ่งเอ่ย,”ไม่มีคนของสำนักไท่กู่เจิ้งออกมาเลยรึ?”
“ไม่ใช่ว่าถูกล้อมเอาไว้หรอกรึ?”
“ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา,หากจะหนี,น่าจะทำได้ง่าย
ๆ.”
“มีคนมากมายรวมอยู่ทีเดียวกัน,เกรงว่าจะมีคงจะเจอโชคร้ายมากกว่าโชคดี!”
ทุกคนที่ยังคงรอคอย,ทว่ากลับไม่เห็นคนของสำนักไท่กู่เจิ้งเลยแม้แต่คนเดียว,พวกเขาที่เต็มไปด้วยความสงสัย,นี่พวกเขา
ถูกหมาป่าเพลิงชาดล้อมและสังหารไปหมดแล้วอย่างงั้นรึ?!
“หมาป่าเพลิงเพลงชาดแต่ละตน,ความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยกว่าราชาหมาป่าเพลิงปฐพีเลย,เมื่อกี้มีอย่างน้อย
70-80 ตัว,สำนักไท่กู่เจิ้งโดนปิดล้อม,ตอนนี้แม้แต่เนื้อก็ไม่เหลือแล้ว!”
“สำนักระดับแปดที่พาศิษย์ไปเอาชนะผู้นำฉิน ไม่น่าจะมาเคราะห์ร้ายเช่นนี้!”
“หากรู้ทุกอย่างจะเป็นเช่นนี้,ไม่มีทางที่พวกเราจะจ่าย
1000 เหรียญ,ตอนนี้คงตายในฝูงหมาป่า,แม้แต่ศพก็ถูกกินไปทั้งหมด,ไม่สามารถหาพบได้แล้ว!”
ทุกคนแทบทรุด.
ไม่ได้เสียดายสงสารสำนักไท่กู่เจิ้งหรอกนะ,แต่เสียดายเงินที่จ่ายไปต่างหาก
อ๊ากๆ!
“พวกเรารออีกสักหน่อย,ไว้พวกฝูงหมาป่าเพลิงชาดจากไปแล้ว,ค่อยไปดู,บางทีอาจจะมีอะไรเหลือก็ได้.”
“สำนักไท่กู่เจิ้ง,แม้นว่าจะไม่สามารถต้านฝูงหมาป่าฝูงใหญ่ได้,แต่ก่อนตาย,คงจะสังหารพวกมันได้สักตัวสองตัวล่ะ,หากว่าสามารถเก็บเกี่ยวมาได้,ก็ยังถือว่าขายได้ราคาดีอยู่!”
“ไม่เลว,ไม่เลว!”
พวกเขาที่ไม่ได้จากไปเลย,ยังคงรออย่างสงบ.
ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาเสียเงินไปแล้ว,หากไม่ได้อะไรกลับไปเลย,ก็ถือว่าขาดทุนเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,ผ่านไปราว ๆครึ่งชั่วยาม.
ชายคนหนึ่งก็เอ่ยออกมาว่า,”ข้ารู้สึกว่าพอเหมาะแล้ว,พวกเราลองไปดูดีกว่า?”
“ไม่ต้องรีบ,ไม่ต้องรีบ.”
ผู้ฝึกยุทธ์อีกคนที่เอ่ยกล่าวด้วยความระมัดระวัง,”รออีกครึ่งชั่วยามค่อยไป.”
ทุกคนที่รอคอยอีกครึ่งชั่วยาม,จากนั้นก็ค่อย
ๆเดินทางเข้าไปอย่างระมัดระวัง.
ในเวลานี้,พวกเขาที่ค่อย ๆ เข้ามา,ไม่ได้ยินเสียงหอนของหมาป่าเลยแม้แต่น้อย.
ไม่มีเสียงใด ๆเลย!
เสียงของสายลมที่เย็นยะเยือบที่พัดโบกมาเป็นระยะ.
ทุกคนที่มั่นใจในทันทีว่าฝูงหมาป่าเพลิงชาดคงถอยไปหมดแล้ว,หากว่ามีฝูงหมาป่าอยู่
พื้นที่รอบ ๆก็ควรจะสัมผัสได้ถึงอากาศร้อน!
เหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดที่ก้าวผ่านอุโมงค์เข้าไป,ขณะเข้ามาถึงหุบเขาแห่งความตาย,พวกเขาที่เห็นเหล่าศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งนั่งอยู่รอบ
ๆ,ใบหน้าพวกเขาถึงกับแข็งค้าง.
พื้นที่รอบ ๆ.
เต็มไปด้วยซากของหมาป่าเพลิงชาดกว่าสองร้อยตัว!
หมาป่าแต่ละตัวที่ถูกบดหัวเป็นรู,นอนตายเกลื่อนไปหมด.
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งกว่ายี่สิบคนที่อาบไปด้วยโลหิต,แขนทั้งสองข้างนั้นแดงฉาน,ราวกับคมกระบี่ที่เปื้อนโลหิต.
หมาป่าเพลิงชาดมากมายตายอยู่ทั่วทิศ,เป็นภาพที่น่าสยดสยองเป็นอย่างมาก!
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งทั้งยี่สิบห้าคน,ไม่มีใครตาย,ไม่แม้แต่บาดเจ็บ,แม้แต่ยังแข็งแรงกันทุกคน!
แววตาของผู้ฝึกตนไร้สังกัดที่ดวงตาเบิกกว้าง,แม้แต่รู้สึกขนลุกตั้งชูชัน!
พรึด ซี่!
ในเวลานั้น,ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งที่หันไปมองพวกเขา,พร้อมกับเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
เพราะใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยโลหิต,บอกกับรอยยิ้มที่แปลก
ๆนั่น,ราวกับปิศาจที่หลุดขึ้นมาจากหลุมนรกอเวจี!
กึก กึก กึก กึก!
เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัดที่เผลอถอยหลังออกไปสองสามก้าว,หนังหัวช้าหนึบขาสั่นอย่างไร้เหตุผล.
“ทุกท่าน.”
จุนซ่างเซียวที่ลากร่างราชาหมาป่าเพลิงชาดมา,ก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม,”พวกเจ้าออกไปจากหุบเขาแห่งความตายเมื่อกี้นี้,ก็เท่ากับเสียสิทธิ์ไปแล้ว,หากต้องการของเหลือจากสำนักไท่กู่เจิ้ง,จะต้องจ่ายมาคนล่ะหนึ่งพัน.”
ที่มา https://lnmtl.com/novel/strongest-sect-of-all-times
#นิยายแปล #Strongest Sect of All Times #นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น