Strongest Sect of All Times Chapter 127 Wish the heaven not to have the spear/gun
นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล
Chapter 127 Wish the heaven not to have the
spear/gun
愿天堂没有枪
สองมือสังหารที่ยอมตัดใจเลิกเป็นมืออาชีพ,เปิดเผยเรื่ององค์กรตัวเอง.
ไม่ใช่เพราะมื้ออาการ,ไม่ใช่ว่าถูกบังคับว่าให้เทอาหารทิ้ง,แต่เพราะหลิวหว่านซี.
เพราะว่าพวกเขาที่เป็นนักโทษของสำนักไท่กู่เจิ้ง,ถูกตราหน้าว่าเป็นนักโทษอย่างสมบูรณ์.
นับตั้งแต่พวกเขามาช่วยงานในโรงอาหาร,หลิวหว่านซีที่ไม่เคยปฏิบัติกับพวกเขาเหมือนกับนักโทษเลย,ยังปฏิบัติราวกับเป็นสหายที่สนิทสนม,ไม่เพียงแต่ทำอาหารที่อร่อยให้ทาน,ยังเป็นห่วงเป็นใยถามสารทุกข์สุกดิบเป็นประจำ.
แรก ๆ,ภายในใจที่รู้สึกขัดแย้งเหมือนกัน.
ทว่ายิ่งเวลาผ่านไป,จิตใจที่หนาวเย็นก็ถูกละลายด้วยความไร้เดียงสาน่ารักของหลิวหว่านซี.
พวกเขาที่แทบลืมสถานะมือสังหารของตัวเอง,พวกเขาที่คอยช่วยงานโรงอาหารเป็นเด็กเสิร์ฟ,ช่วยงานเล็ก
ๆ น้อย ๆให้กับสาวน้อย,ที่ชวนพวกเขาพูดคุยเป็นประจำ.
“พี่ดำหนึ่ง,พี่ดำสอง.”
ทุก ๆ
วัน,หลิวหว่านซี่ชอบท้าวคางสอบถามพวกเขา,”พวกท่านซ่อนอยู่ในเงามืดทุก
ๆวัน,ไม่รู้สึกหวาดกลัว,ไม่เหงาบ้างรึ?”
แม้นว่านางเอ่ยโดยไม่มีเป้าหมายอันใด,มันกับถูกส่งเข้าไปถึงจิตใจของพวกเขา.
นิสัยของมือสังหารที่ค่อย ๆ เปลี่ยนไปทีละน้อย
ๆ.
ไม่มีใครเกิดมาเลือดเย็นตั้งแต่เกิด,ไม่มีใครเกิดมาแล้วกลายเป็นคนดุร้ายเลย.
ทั้งวันทั้งคืนที่ซ่อนอยู่ในความมืด,ยืนอยู่บนคมหอกคมดาบ,ใครชอบชีวิตเช่นนี้ล่ะ?
คำพูดและนิสัยของหลิวหว่านซีที่สนทนากับพวกเขาเป็นประจำ,มันได้ส่งผลต่อความเย็นชาที่มีของพวกเขาเป็นอย่างมาก.
เมื่อครู่หนึ่ง,พวกเขาเห็นนางที่ถืออาหารทั้งสองจานไปด้วยน้ำตาคลอเบ้า,ก็เข้าใจถึงความโศกเศร้าของนางได้.
“อาหารแต่ละจานที่ตู้ตู้ทำให้พี่ดำหนึ่ง ดำสอง,กินใส่ความห่วงใยลงไปด้วย,ต้องกินให้หมด,อย่าให้เหลือเด็ดขาด!”
คำพูดของหลิวหว่านซีที่ดังก้องอยู่ในใจ.
ดังนั้นเมื่อเห็นนางกำลังจะนำอาหารที่เต็มไปด้วยความรู้สึกทิ้งไป,มือสังหารทั้งสองก็ไม่สามารถทนเอาไว้ได้ในที่สุด.
พวกเขาไม่ได้เลือดเย็นที่จะเห็นสาวน้อยเศร้าใจได้อีก,อาหารที่เต็มไปด้วยความห่วงใย
กับองค์กรที่เลือดเย็น,เขาเลือกที่จะทรยศองค์กรดีกว่า.
เพราะพวกเขาเวลานี้ไม่ได้เลือดเย็นอีกต่อไปแล้ว.
......
หลังจากได้ข้อมูลที่แน่นอนจากมือสังหาร,จุนซ่างเซียวที่จ้องมองสองมือสังหารที่กินอาหารอย่างหิวกระหาย,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,”ตลอดหลายวันมานี้,พวกเจ้าแสดงผลงานให้เปิ่นจั้วได้เห็น,สามารถเข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้งได้.”
”.”
เขาที่หยุดครู่หนึ่ง,กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม,”
การจะเป็นคนของสำนักไท่กู่เจิ้งหนึ่งวัน,เท่ากับเป็นคนของสำนักไท่กู่เจิ้งตลอดชีวิต,พลาดไปหนึ่งปี,พลาดไปหนึ่งวันพลาดไปหนึ่งชั่วยาม,เท่ากับพลาดไปตลอดชีวิต,ดังนั้นข้าจำเป็นต้องมั่นใจว่าพวกเจ้าซื่อสัตย์ต่อสำนัก.”
“เจ้าสำนัก,โปรดวางใจ!”
หลิวหว่านซียกมือน้อย
ๆขึ้น,แววตาที่เป็นประกาย,กล่าวด้วยความจริงจัง,”ข้าขอเอาชีวิตรับประกันพี่ดำหนึ่งดำสอง,พวกเขาจะเข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้งด้วยความซื่อสัตย์แน่นอน!”
มือสังหารทั้งสองที่ถือตะเกียบ,น้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด.
ข้าดำหนึ่ง!
ข้าดำสอง!
ถึงแม้นว่าจะต้องตาย,พวกเขาจะไม่ทำให้หลิวหว่านซี่ต้องเสียใจโดยเด็ดขาด!
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”ชิงหยางมอบเครื่องแบบสำนัก.”
“ครับ.”
ดำหนึ่งและดำสองที่ลงทะเบียน,ก่อนที่จะถูกปั้มตราสำนักและเป็นศิษย์คนที่
149และ 150 ในที่สุด,คะแนนสนับสนุนเพิ่มเป็น 267.
“ติ๊ง!
ยินดีกับโฮสน์ที่ทำภารกิจลับสำเร็จ【ตัดขาดจากกลุ่มชั่วร้ายและก้าวเข้าสู่กลุ่มที่มีอนาคต】ได้รับแต้มสนับสนุน 50 แต้ม!”
弃暗投明 [qì àn
tóu míng] ตัดขาดจากกลุ่มชั่วร้ายและก้าวเข้าสู่กลุ่มที่มีอนาคต
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน
: 317 / 500.”
ภารกิจลับ,เป็นภารกิจที่เป็นหลักการสำนวนคำสอนอีกแล้ว!
“ชิ.”
หม่าหยงหนิงที่ยืนอยู่ไกลถือมีดมองมือสังหารทั้งสอง,กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน,”พวกโลเล.”
“ลุงหม่า!”
หลิวหว่านซือที่กวักมือเรียก,ขยิบตาให้,”ต้องการเข้าร่วมสำนักไท่กู่เจิ้งหรือไม่?”
สาวน้อย.
เจ้าประเมินลุงหม่ามือดาบต่ำไปแล้ว!
“ติ๊ง! สมาชิกสำนัก:
151 / 500.”
“ติ๊ง!
คะแนนสนับสนุนสำนัก: 318 / 500.”
......
ห้องโถงสำนัก.
หลี่ชิงหยางที่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง,”เจ้าสำนัก,ท่านหาตำแหน่งที่ตักของศูนย์ใหญ่ตึกฝนพรำ,เป็นไปได้ว่า......”
“ไม่ผิด.”
จุนซ่างเซียวที่วางมือบนพนักพิง,แววตาเย็นชา,”ต้องทำลายให้สิ้น.”
หลี่ชิงหยางเอ่ย,”เกี่ยวกับข้อมูลจากดำหนึ่ง,ความแข็งแกร่งของเจ้าตึกมีพลังบ่มเพาะอาจารย์ยุทธ์ขั้นห้าและยังมีมือสังหารไม้ตายที่มีระดับศิษย์ยุทธ์ระดับสี่ขั้นปลาย,พลังของพวกเขานั้นไม่ได้ด้อยกว่าสำนักระดับเจ็ดเลย.”
“อีกอย่าง.”
เขาหยุดและเอ่ยออกมาว่า,”องค์กรมือสังหารนั้นมักจะซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ลับ,เพราะเหมาะที่จะลอบโจมตี,ต้องการจะจัดการพวกเขานั้นดูเหมือนว่าจะยากกว่าปรกติ.”
ในเวลานี้,หลี่ชิงหยางที่พยายามวิเคราะห์ตามข้อมูลที่ได้มา.
“ชิงหยาง,การจะจัดการพวกเขานั้น,ทางที่ดีไม่ควรที่จะเปิดเผยตัวเช่นกัน,กระทำการเหมือนอย่างที่พวกเขาถนัดนั่นล่ะ.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
หลี่ชิงหยางเข้าใจ,เจ้าสำนักนั้นต้องการที่จะทำลายตึกฝนพรำด้วยแนวทางที่มือสังหารถนัดที่สุดนั่นเอง.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”สำนักต้องการให้เจ้าช่วยดูแลชั่วคราว,เปิ่นจั้วและจุ้ยจื่อจะซุ่มโจมตีพวกเขา,ทำเหมือนกับที่พวกเขาเคยกับพวกเรา.”
หลี่ชิงหยางที่ต้องการไปด้วย,ทว่าในเมื่อเจ้าสำนักได้เอ่ยปากให้เขาดูแลสำนัก,ก็ทำได้แค่พยักหน้ารับ,”ศิษย์จะดูแลสำนักเป็นอย่างดี.”
......
ตึกฝนพรำนั้นไม่ได้อยู่ในมลทนชิงหยาง,อยู่รอบนอกในเทือกเขาและป่าโบราณ.
เป็นองค์กรที่มีชื่อในยุทธ์ภพมานาน,ทำให้ร่ำรวยอยู่ไม่น้อย,เพราะช่วยทำงานสกปรกให้กับเหล่ากลุ่มคนมั่งมี.
หลากลายสำนัก,หลากหลายผู้ฝึกยุทธ์,พวกเขามีศัตรูมากมายที่ต้องการจัดการ,ทำให้ติดต่อกับตึกฝนพร่ำอยู่ตลอด,ทำให้องค์กรมือสังหารไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะไม่มีงาน.
ตึกฝนพรำมีการจัดการองค์กรที่ชัดเจน,ควบคุมโดยเจ้าตึกที่มีความสามารถ,แบ่งแยกมือสังหารออกเป็นระดับต่าง
ๆ,ระดับไพ่ตาย,ระทอง,ระดับเงิน.
ดำหนึ่งเป็นมือสังหารระดับทอง,ดำสองเป็นมือสังหารระดับเงิน.
เป็นการจัดแบ่งตามความสามารถ,เพื่อที่จะทำการกิจให้สำเร็จ,และคนที่ทำภารกิจล้มเหลว,ส่วนมากแล้วมักจะถูกลงโทษด้วยความตาย.
ดำหนึ่งและดำสอง,เนื่องจากทำภารกิจล้มเหลว,ต้องได้รับโทษตายเท่านั้น,จึงเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ต้องทรยศองค์กร.
“ปัง!”
ในเวลานั้น,ภายในป่าเขาที่เงียบสงบ,ก็มีเสียงดังสนั่น,ทำให้เหล่าหมู่มวลวิหกบินว่อนแตกรังกระจายไปทั่ว.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เงาสองเงาที่ออกมาจากที่ซ่อน,ก่อนที่จะมองหนึ่งคนร่วงหล่นจากต้นไม้,และอีกคนที่จ้องมองไปยังเพื่อนร่วมทีมหน้าอกเป็นรูหล่นลงพื้น,เสียงปืนที่ก้องไปทั่วป่า,จึงไม่รู้ว่ามาจากใหนกันแน่.
“มารดาเถอะ,ใครกันที่ไปกินดีหมีมา,ถึงกับกล้าลอบสังหาร,มือสังหารตึกฝนพรำกัน!”ชายชุดดำคนหนึ่งที่คำรามด้วยความโกรธ.
“ปัง!”
ในเวลาเดียวกัน,เสียงปื้นที่ดังขึ้นอีก,โลหิตที่หสาดกระจายไปทั่วใบหน้าของเขา,เพื่อนร่วมทีมอีกคนก็ถูกเจาะหน้าอกอีกคน.
มือสังหารของตึกฝนพรำที่สั่นสะท้านหนังหัวชาหนึบ,เร่งรีบหนีทันที.
“แก๊ก.”
ขณะที่กำลังก้าวหนี,ก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่เย็นยะเยือบพุ่งมาที่หน้าผากของเขาแล้ว.
จุนซ่างเซียวที่สวมแว่นกันแดคาบบุหรี่ในปาก,มือขวาถืออินทรีทะเลทราย,ขณะลั่นไกออกไป,”หวังว่าบนสวรรค์จะไม่มีปืนนะ.”
“ปัง-“
เสียงของปืนที่ดังขึ้นอีกครั้ง,ร่างของอีกฝ่ายก็ร่วงหล่นล้มลงบนพื้น.
หลังจากที่จัดการมือสังหารตึกฝนพรำสามคน,จุนซ่างเซียวที่เป็นฝ่ายตะเวนไปทั่วเพื่อจัดการอีกฝ่าย,ส่วนเซียวจุ้ยจื่อที่อยู่ในที่ซ่อนรอรับสันญาณ,จากนั้นก็เคลื่อนย้ายหายตัวไปอย่างรวดเร็ว.
เพียงไม่นาน.
เสียงปืนที่ล่อเหล่ามือสังหารของตึกฝนพรำออกมา,เมื่อพวกเขาเห็นมือสังหารเพื่อนร่วมทีมที่ตกตายไปอย่างอนาถ,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารก็แผ่ออกมา.
พื้นที่แห่งนี้คือดินแดนของพวกเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนอื่นเข้ามาหาเรื่องถึงที่.
“หนึ่ง,สอง,สาม......”
หลังศิลาก้อนใหญ่ก้อนหนึ่ง,ที่มีต้นไม้ใบหน้าปกคลุม,เซียวจุ้ยจื่อที่ซุ่มอยู่,กำลังนับจำนวนอีกฝ่าย.
“สิบคน?”
เซียวจุ้ยจื่อที่คำนวณ,และเล็งไปยังหน้าอกและหัว,ก่อนที่จะลั่นไก,เสียงของปืนที่ดังขึ้น,ริ้วแสงของลูกกระสุนที่พุ่งออกมา,สังหารมือสังหารสองคนในทันที.
จุนซ่างเซียวที่นั่งบนกิ่งไม้,เผยยิ้มอย่างพอใจ,”ยิงหนึ่งนัด
ตายสอง,ไม่เลว,ไม่เลว.
หลังจากจัดการมือสังหารสองคนแล้ว,เซียวจุ้ยจื่อที่ยกสไนเปอร์ไรเฟิล,ก่อนที่จะเปลี่ยนพื้นที่,หาตำแหน่งที่ซุ่มยิงอื่นในทันที.
พื้นที่แห่งนี้เป็นป่าที่ลึกลับซับซ้อน,จึงเหมาะอย่างยิงสำหรับมือซุ่มยิง!
จะให้กล่าวล่ะก็,มือสังหารตึกฝนพรำที่อยู่ในที่แจ้ง,เซียวจุ้ยจื่อซ่อนตัวอยู่ในที่มืดนั่นเอง.
ที่มา https://lnmtl.com/novel/strongest-sect-of-all-times
#นิยายแปล #Strongest Sect of All Times #นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น