Immortality Chapter 1166 Jun Tianxia
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1166 จวินเทียนเซี่ย.
Chapter 1166 Jun Tianxia
君天下(第二更!)
จวินเทียนเซี่ย.
จงซานที่กวาดตามองเสนาธิการคนสำคัญและกล่าวออกมาว่า,"ครั้งนี้,สามปราชญ์เทพเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้องลำบากขุนนางทุกคนแล้ว!"
"เป็นหน้าที่ของเฉินและทุกคนอยู่แล้ว!"เหล่าข้าราชบริพารที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"มอบรางวัลให้กับทุกคน,ข้าต้องการมอบให้กับขุนนางทุกคน,วันนี้ที่ให้ทุกคนมาในวันนี้,หลักๆแล้วเพื่อบอกความรู้สึกขอบคุณจริงๆ,ไม่ใช่แค่ตอบแทบคุณงามความดี,ครั้งนี้การต่อสู้นับว่าไม่ธรรมเลย,แม้ว่าจะเห็นว่าดูราบรื่น,ทว่ากลับซ่อนความเสี่ยงที่ร้ายกาจนัก,โชคดีที่ได้ทุกคนร่วมมือกันดี,ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถไล่ปราชญ์เทพกลับไปได้,กับการทำงานอย่างหนักของทุกคน,ข้าจะไม่ลืม!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,ทำให้ทุกคนรู้สึกอบอุ่น.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หวังคูที่ก้าวออกมาในทันที.
"เฉินได้เดินทางมาถึงล่าช้าที่สุด,ทำให้ต้องเสี่ยงอันตรายเพิ่มมากขึ้น,เฉินขอให้เซิ่งหวังลงโทษด้วย!"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ต้าเจิ้งต้องพบกับศัตรูที่แข็งแกร่ง,อย่างไรก็ตาม,ความจริงหวังคูนับว่ามาสาย,ทำให้อันตรายกลายเป็นอันตรายมาก,ก่อนหน้านี้การเตรียมให้เนี่ยนโหยวโหยวปลอมตัวเป็นตี้เสวียนชาเพื่อที่จะข่มขู่ปราชญ์เทพเท่านั้น.
หากแต่ในความเสียงที่มากมายนั้น,หากไม่มีกลุ่มของหวังคูปรากฏตัวออกมาแล้วล่ะก็,หยิงเห่าคงไม่หลงกล,แม้นว่าจะมีตี้เสวียนชาตัวจริงก็ตาม.
"ระหว่างทางนั้น,เกิดอะไรขึ้นรึถึงได้ล่าช้า?"จงซานที่สอบถามออกมาตามหน้าที่.
ในครั้งนี้,จงซานไม่ได้กล่าวปลอบ,ทว่าให้ทำการชี้แจ้ง,เพื่อที่จะทำให้ภายในใจของเขาติดค้าง,หากเขาปลอบ,เรื่องเช่นนี้ก็อาจจะมีโอกาสเกิดขึ้นอีก,และคนอื่นๆเองก็จะให้ความสำคัญในหน้าที่ลดน้อยลง.
"เรียนเซิ่งหวัง,การเดินทางมานั้น,ได้พบเข้ากลับบางอย่างจนทำให้ต้องล่าช้า."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"ระหว่างทางนั้นเฉินได้พบเข้ากับคนของเซิ่งหวังหลุนฮุย,ทำให้ต้องเข้าปะทะกับพวกเขาและจัดการพวกเขาทั้งหมด!"หวังคูที่กล่าวตอบ.
เหล่าเสนาธิการบางคนที่เผยท่าทางสงสัย,ชัดเจนว่าพวกเขาไม่เข้าใจเกี่ยวกับเซิ่งหวังหลุนฮุย.
อี้เหยี่ยนที่อยู่ข้างๆหยังคูที่กล่าวออกมาด้านหน้า.
ภายใต้การใต่ถามจองจงซาน,อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกมาอธิบาย,"ศาลเทวะหลุนฮุยนั้น,อยู่ข้างๆราชวงศ์ของเรา,นับเป็นหนึ่งที่ศาลเทวะที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปทิศเหนือ,เซิ่งหวังนั้นมีนามว่า,จุนเทียนเซี่ย,เขาเป็นเหมือนศิษย์เอกของปราชญ์เทพสังสารวัฏ,ในเวลาเดียวกัน,เขาก็เป็นบุตรชายสายโลหิตของปราชญ์เทพสังสารวัฏด้วย,ทว่าเขาไม่ได้ศึกษาวิชาเอกของปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ศึกษาสังสารวัฏวิถีสวรรค์,เขามีเทียนเต๋าสังสารวัฏ,ที่เป็นอีกแขนงหนึ่ง
เป็นวิถีนรก,เขาเป็นหนึ่งผู้มีอำนาจที่สุดของทวีปทวิปเหนือและกลายเป็นอีกหนึ่งราชวงศ์ที่แข็งแกร่งที่คอยขัดขวางราชวงศ์ของพวกเรา."
"ศาลเทวะหลุนฮุย?"เหล่าขุนนางหลายคนที่พยักหน้ารับ,รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมา.
"แน่นอน,สังสารวัฏวิถีนรกนั้นแข็งแกร่งมาก,ไม่ได้ด้อยกว่าบิดาของเขา,ปราชญ์เทพสังสารวัฏเลย! ดังนั้นพวกเราทุกคนหลังจากนี้,จึงจำเป็นต้องระมัดระวังศาลเทวะหลุนฮุย."อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับและถอยกลับ
(轮回Lúnhuí สังสารวัฏ)
ทุกคนพยักหน้ารับ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังคู,"เล่าต่อ!"
"ขณะที่พวกเราผ่านมานั้น,พบว่าเส้นทางหนึ่งที่เป็นทางผ่าน,กำลังถูกศาลเทวะหลุนฮุยเข้ายึดครอง,จนกลายเป็นเขตแดนของศาลเทวะหลุนฮุยแล้ว,ในเวลานั้นเหล่ายอดฝีมือของศาลเทวะหลุนฮุยกำลังไล่ล่าสังหารเหล่าคนของราชวงศ์ของดินแดนเดิมอยู่."หวังกูตอบ.
"เจ้าจับพวกเขามาสามคนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
ก่อนหน้านี้หวังคูเมื่อเดินทางมาถึง,ได้จับคนที่เต็มไปด้วยบาดแผลมาด้วยสามคน.
"เป็นไท่จื่อสามที่ถูกส่งมาทำลายราชวงศ์วาสนา!"หวังคูตอบ.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
"สุ่ยจิง,คนทั้งสามให้เจ้าเป็นคนสอบสวน!"จงซานกล่าว.
สุ่ยจิงที่ก้าวออกมาเผยยิ้มเล็กน้อย,"ให้เป็นคนขายชาติ,เซิ่งหวังโปรดวางใจ,ขอเวลาสักเล็กน้อย,พวกเขาจะกลายเป็นอาวุธที่จะสามารถใช้ในการทะลวงยึดครองแผ่นดินอื่นได้อย่างแน่นอน!"
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
คนอื่นๆย่อมเข้าใจความตั้งใจของจงซาน,ในวันข้างหน้า,คนทั้งสามนี้จะกลายเป็นตัวประกันที่ใช้ในการยึดครองดินแดนอื่นได้สะดวกรวดเร็วยิ่งกว่าเดิม.
"ในเวลานั้น,ข้าจำเป็นต้องส่งยอดฝีมือเข้าปะทะกับจัดการคนของศาลเทวะหลุนฮุยที่พบเห็นทั้งหมด,ไม่สามารถเร่งรีบมาด้วย,ด้วยกังวลความปลอดภัยของแดนเทวะดังนั้น......!"หวังคูเอ่ย.
"เรื่องนี้ไม่สามารถตำหนิเจ้าได้,กองกำลังหลังของเผ่าโครงกระดูกที่ถูกส่งออกมาเป็นกำลังหลัก,จำเป็นต้องเก็บเป็นความลับ,ความปลอดภัยของแดนเทวะโครงกระดูกนั้นเป็นสิ่งสำคัญ,ถือว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุเล็กน้อยที่ทุกคนคาดไม่ถึง!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ครับ!"หวังคูพยักหน้ารับ.
หวังคูที่ก้าวถอยกลับไป.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
"ลูกศรเทวะโห่วอี้? พลังของศรเทวะโห่วอี้?
โหลวซิงเฉินไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ที่ทวีปตะวันออก!"จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
"เรื่องนี้เป็นเพราะเซียนเซิงเซิ่ง,ไม่เช่นนั้นผู้น้อยคงไม่มีโอกาส!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
เซิ่งกงเป้าที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
ในเวลานี้,เซิ่งกงเป้าที่รู้สึกว่าการตัดสินใจครั้งนี้ถูกต้องมากยิ่งขึ้น,ต้าเจิ้งไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง,ไม่ได้ทำให้สหายของเขาผิดหวังด้วยเช่นกัน.
ด้วยกลับขับไล่สามปราชญ์เทพออกไป,ทำให้เซียนบรรพชนทั้งแปดเชื่อมั่นในคำพูดของเขาโดยสมบูรณ์,เหล่าเซียนบรรพชนที่เขานำมานั้นเผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
สามมารถเดินทางไปมาระหว่างภพหยินหยางอีก? มีน้ำพุเหลืองรึ?
ทุกคนต่างก็รู้ดี,ในโลกหล้านั้นมีเส้นทางน้ำพุเหลืองเพียงแค่สามแห่ง,ในทวีปตะวันออกหนึ่งแห่ง,ทวีปทิศใต้อีกแห่ง,และทวีปทิศตะวันออกอีกแห่ง,และยังมีค่ายกลฟ้าดินที่ปกคลุม,และไม่ใช่เส้นทางที่สะดวกนัก,เส้นทางน้ำพุเหลืองแต่ละแห่งนั้นไม่มีใครสามารถเป็นจะยึดครองได้ง่ายๆ,มีเพียงแค่ต้องกลายเป็นปราชญ์เทพก่อนเท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม,จงซานในทวีปทิศเหนือ,กับมีเส้นทางน้ำพุเหลือง,ที่สามารถที่จะให้เหล่าสมาชิกคนสำคัญของต้าเจิ้งเข้าออกตามใจปรารถนาอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งนับเป็นหนึ่งกลุ่มอิทธิพลใหญ่ของภพหยาง,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าในภพหยินจะยิ่งใหญ่กว่าซะอีก?
ในเวลานั้นแปดเซียนบรรพชนรู้สึกหวาดหวั่นจงซานขึ้นมาในทันที,แม้แต่รู้สึกขอบคุณเซิ่งกงเป้าด้วยซ้ำ.
เซิ่งกงเป้าเองถึงกับต้องถอนหายใจยาว.
ในอดีตศาลเทวะต้าซ่าง,ราชันย์โจวเองก็ไม่เกินจริงขนาดนี้,มีดินแดนทั้งภพหยินและหยางรึ?
ต้าซ่างไม่สามารถทำได้แน่,แม้นว่าจะแข็งแกร่งขนาดใหนก็ไม่สามารถที่จะยึดครองเส้นทางน้ำพุเหลืองได้.
ไม่มีเมืองเฟิงตู,ไม่มีเทือกเขาจิวหัวก่อนที่จะข้ามผ่านน้ำพุเหลือง,ก็สามารถข้ามผ่านไปได้.
ต้าเจิ้ง,แม้แต่จะไปจะมาได้ตลอดทุกเมื่อ.
เกี่ยวกับเรื่องหลาอย่าง,เซิ่งกงเป้าที่ได้ข้อมูลมากมายจากโหลวซิงเฉิน,เมื่อมาเห็นเองก็ทำให้ตัวเองต้องเผยท่าทางประหลาดใจ,ไม่คิดเลยว่าโหลวซิงเฉินเองก็รู้เพียงแค่ส่วนบนของยอดเขาน้ำแข็งเท่านั้น.
เซิ่งกงเป้าจ้องมองจงซานและส่ายหน้าไปมา,"เฉินอยู่ในต้าเซิ่ง,รับรู้ความลับของต้าซ่างในอดีตหลายอย่าง,รวมทั้งความลับของสุสานโหวอี้ด้วย,รู้ว่าที่ด้านในนั้นมีสมบัติตกทอดของโหวอี้,สิ่งนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรับได้,ในวันนั้นข้าเห็นโหลวซิงเฉินใช้ลูกศร,และมีโชคอยู่บ้าง,แต่ก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่า,โหลวซิงเฉินจะได้รับสมบัติตกทอดของโหวอี้."
"สุสานโหวอี้?
สมบัติตกทอดอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจสนใจขึ้นมาในทันที.
"เรียนเซิ่งหวัง,ที่จริงแล้วโหวอี้,มีทักษะเทวะเวลา,ดังนั้นจึงได้ยอมรับข้า!"โหลวซิงเฉินที่ตอบรับในทันที.
"โหวอี้เองก็มีทักษะเทวะเวลารึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วความประหลาดใจ.
"โหวอี้นั้น,เป็นยอดฝีมือเผ่าอูของภพหยาง,ในยุคเดียวกับกับจักรพรรดิเทวะไท่อี้?"หวังคูที่เอ่ยถาม.
"ถูกแล้ว!"เซิ่งกงเป้าพยักหน้ารับ.
"ยินดีกับประมุขนิกายโหลวด้วย!"หวังคูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ขอบคุณ!"โหลวซิงเฉินที่พยักหน้ารับ.
"ตอนนี้ทักษะเทวะเวลาของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
"ยังจำเป็นต้องฝึกฝนอยู่,ทว่านับว่าแข็งแกร่งกว่าในอดีต,นับตั้งแต่ได้รับบางอย่างที่หงจวินทิ้งเอาไว้,ข้าก็สามารถใช้พลังได้ดีขึ้น!"โหลวซิงเฉินเอ่ย.
"เมื่อครั้งอยู่ศาลสวรรค์ราชันย์หยก,ทำให้เจ้าสามารถใช้พลังได้ดีขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครับ!"
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับด้วยความพึงพอใจ.
"เซิ่งหวัง,มีเรื่องหนึ่ง,เฉินรู้มา,แม้นว่าจะยังไม่ยืนยัน,ทว่าก็ต้องการรายงาน!"เซิ่งกงเป้าเอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"หืม?"
"ขณะที่พวกเราออกมาจากทวีปตะวันออกนั้น,เฉินได้ข่าวที่ยังไม่ยืนยันจากสหายเก่า! แม้นว่าจะไม่ได้ยืนยัน,ทว่า ............!”เซิ่งกงเป้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"กล่าวได้ไม่มีปัญหา!"จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"บนทวีปตะวันออกนั้น,ตำหนักจื่อเซียวได้ปรากฏขึ้นแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยตอบ.
"ตำหนักจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,ตำหนักจื่อเซียว,ในอดีตนั้นมันเป็นวิหารของหงจวิน,ก่อนหน้าที่หงจวินจะล่วงหล่นจากสวรรค์,เขาได้ใช้วิชาลับดึงดินแดนดังกล่าวออกมาจากโลกใบใหญ่!"เซิ่งกงเป้าที่พยักหน้ารับ.
"ตำหนักจื่อเซียวปรากฏ,บางที่ไม่ใช่ว่าหงจวินไม่สามารถทนอยู่ได้แล้ว!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา.
"หงจวินไม่สามารถทนอยู่ได้อย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ไม่เข้าใจ.
"ถูกแล้ว,ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถีได้จุติกลับมาก่อนแล้ว,หงจวินเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่งในเวลานั้น,เขาจะไม่สามารถจุติกลับมาได้อย่างไร?
ข้าคิดว่าเขาต้องซ่อนตัวอยู่ในที่ใหนสักแห่ง,รอคอยโอกาส,ทว่าตำหนักจื่อเซียวนั้นเป็นกุญแจสำคัญ,เมื่อตำหนักจื่อเซียวปรากฏแล้ว,หากมันไปปรากฏในมือยอดฝีมือที่ร้ายกาจคงจะต้องสูญหายแน่,ดังนั้นหงจวินอาจจะไม่สามารถปล่อยมันไปได้,ได้ยินข่าวลือมาว่าเขาได้ซ่อนพลังของตัวเองเอาไว้ในนั้น,แน่นอนเขาจะต้องปรากฏตัวกลับมานำตำหนักจื่อเซียวกลับไปแน่!"สุ่ยจงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เซิ่งกงเป้าพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง,"เฉินได้ยินมาว่า,ก่อนหน้านี้ที่เซิ่งหวังได้ออกจากทวีปตะวันออก,ก็มีบางคนที่ออกค้นหาแล้ว,รวมทั้งเผ่าไป๋ด้วย,ขณะที่พวกเราอยู่นั้น,ได้ยินมาว่าปราชญ์เทพเฉินโห่วได้ปรากฏขึ้นในทวีปตะวันออก,ข้าคิดว่าเฉิงโหวนั้นอาจจะกำลังหาตำหนักจื่อเซียวอยู่."
"ปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เฉินโหวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เคาะนิ้วไปบนพยักพิงเบาๆ.
เหล่าขุนนางที่รับรู้ว่าจงซานกำลังครุ่นคิด,จึงไม่ได้กล่าวขัด.
ขณะที่จงซานครุ่นคิด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอีกครั้ง,"ต้าฉินในทวีปตะวันออก,หยิงและกุยกูซือตอบสนองอย่งไรบ้าง?"
"เฉินเองก็จับจ้องมองต้าฉินเช่นกัน,ทว่า,คนของต้าฉินราวกับว่าไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!"เซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางสงสัย.
"ต้าฉินไม่สนใจอย่างงั้นรึ?ไม่น่าจะเป็นไปได้?"สุ่ยอู๋เหินที่ส่ายหน้าไปมาไม่อยากเชื่อ.
"แน่นอน,บางที่อาจจะมีความลับมากกว่านั้น,ข่าวที่ได้มานั้นถึงได้บอกว่าไม่สามารถยืนยันได้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
เซิ่งกงเป้าที่เพิ่งมายังต้าเจิ้ง,ได้สุ่ยอู๋เหินช่วยเหลือหลายอย่าง,ดังนั้นเขาจึงได้ตอบข้อสงสัยของสุ่ยอู๋เหิน.
ทว่าจงซานเข้าใจนิสัยของเซิ่งกงเป้า,ไม่ได้รับการยืนยันแต่ต้องมากกว่า
80%
ไม่เช่นนั้นเซิ่งกงเป้าคงไม่เอ่ยออกมาอย่างแน่นอน.
"หยิงไม่สนใจตำหนักจื่อเซียว,แน่นอนว่าต้องมีเรื่องสำคัญกว่าที่ทำให้เขาต้องดูเรื่องนั้นก่อน."จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลงกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"มีเรื่องสำคัญกว่าตำหนักจื่อเซียว?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ดูเหมือนว่า,เรื่องสำคัญที่ทวีปตะวันออก,จะมีอยู่มากมายจริงๆ!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"เซิ่งหวัง,เกี่ยวกับเรื่องของข้า,ต้าเจิ้งต้องการ.......?"เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางคาดหวัง.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"หงจวินได้ทิ้งผนึกไว้บนร่างเจ้าในอดีต,ยากที่จะแก้ไขจริงๆรึ?
"ครับ,เฉินเคยขอให้ปราชญ์เทพที่สนับสนุนต้าซ่างตรวจสอบให้ก็ไม่สามารถทำได้ได้สำเร็จ! ทำให้ความแข็งแกร่งของเฉินไม่สามารถใช้เกินระดับต้าเซียนได้! ตอนนี้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาด้วยความขมขื่น.
พลังฝึกตนเซียนบรรพชน,แต่มีความแข็งแกร่งแค่เซียนสวรรค์,กลายเป็นเรื่องที่ทรมานใจไม่น้อย.
"โปรดวางใจ,หากเดินทาง,ข้าจะให้เจ้าเดินทางไปยังทวีปตะวันออกพร้อมกับข้า!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"เซิ่งกงเป้าที่ตอบรับในทันที.
Chapter 1166 Jun Tianxia
君天下(第二更!)
จวินเทียนเซี่ย.
จงซานที่กวาดตามองเสนาธิการคนสำคัญและกล่าวออกมาว่า,"ครั้งนี้,สามปราชญ์เทพเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้องลำบากขุนนางทุกคนแล้ว!"
"เป็นหน้าที่ของเฉินและทุกคนอยู่แล้ว!"เหล่าข้าราชบริพารที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"มอบรางวัลให้กับทุกคน,ข้าต้องการมอบให้กับขุนนางทุกคน,วันนี้ที่ให้ทุกคนมาในวันนี้,หลักๆแล้วเพื่อบอกความรู้สึกขอบคุณจริงๆ,ไม่ใช่แค่ตอบแทบคุณงามความดี,ครั้งนี้การต่อสู้นับว่าไม่ธรรมเลย,แม้ว่าจะเห็นว่าดูราบรื่น,ทว่ากลับซ่อนความเสี่ยงที่ร้ายกาจนัก,โชคดีที่ได้ทุกคนร่วมมือกันดี,ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถไล่ปราชญ์เทพกลับไปได้,กับการทำงานอย่างหนักของทุกคน,ข้าจะไม่ลืม!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,ทำให้ทุกคนรู้สึกอบอุ่น.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หวังคูที่ก้าวออกมาในทันที.
"เฉินได้เดินทางมาถึงล่าช้าที่สุด,ทำให้ต้องเสี่ยงอันตรายเพิ่มมากขึ้น,เฉินขอให้เซิ่งหวังลงโทษด้วย!"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ต้าเจิ้งต้องพบกับศัตรูที่แข็งแกร่ง,อย่างไรก็ตาม,ความจริงหวังคูนับว่ามาสาย,ทำให้อันตรายกลายเป็นอันตรายมาก,ก่อนหน้านี้การเตรียมให้เนี่ยนโหยวโหยวปลอมตัวเป็นตี้เสวียนชาเพื่อที่จะข่มขู่ปราชญ์เทพเท่านั้น.
หากแต่ในความเสียงที่มากมายนั้น,หากไม่มีกลุ่มของหวังคูปรากฏตัวออกมาแล้วล่ะก็,หยิงเห่าคงไม่หลงกล,แม้นว่าจะมีตี้เสวียนชาตัวจริงก็ตาม.
"ระหว่างทางนั้น,เกิดอะไรขึ้นรึถึงได้ล่าช้า?"จงซานที่สอบถามออกมาตามหน้าที่.
ในครั้งนี้,จงซานไม่ได้กล่าวปลอบ,ทว่าให้ทำการชี้แจ้ง,เพื่อที่จะทำให้ภายในใจของเขาติดค้าง,หากเขาปลอบ,เรื่องเช่นนี้ก็อาจจะมีโอกาสเกิดขึ้นอีก,และคนอื่นๆเองก็จะให้ความสำคัญในหน้าที่ลดน้อยลง.
"เรียนเซิ่งหวัง,การเดินทางมานั้น,ได้พบเข้ากลับบางอย่างจนทำให้ต้องล่าช้า."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"ระหว่างทางนั้นเฉินได้พบเข้ากับคนของเซิ่งหวังหลุนฮุย,ทำให้ต้องเข้าปะทะกับพวกเขาและจัดการพวกเขาทั้งหมด!"หวังคูที่กล่าวตอบ.
เหล่าเสนาธิการบางคนที่เผยท่าทางสงสัย,ชัดเจนว่าพวกเขาไม่เข้าใจเกี่ยวกับเซิ่งหวังหลุนฮุย.
อี้เหยี่ยนที่อยู่ข้างๆหยังคูที่กล่าวออกมาด้านหน้า.
ภายใต้การใต่ถามจองจงซาน,อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกมาอธิบาย,"ศาลเทวะหลุนฮุยนั้น,อยู่ข้างๆราชวงศ์ของเรา,นับเป็นหนึ่งที่ศาลเทวะที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปทิศเหนือ,เซิ่งหวังนั้นมีนามว่า,จุนเทียนเซี่ย,เขาเป็นเหมือนศิษย์เอกของปราชญ์เทพสังสารวัฏ,ในเวลาเดียวกัน,เขาก็เป็นบุตรชายสายโลหิตของปราชญ์เทพสังสารวัฏด้วย,ทว่าเขาไม่ได้ศึกษาวิชาเอกของปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ศึกษาสังสารวัฏวิถีสวรรค์,เขามีเทียนเต๋าสังสารวัฏ,ที่เป็นอีกแขนงหนึ่ง
เป็นวิถีนรก,เขาเป็นหนึ่งผู้มีอำนาจที่สุดของทวีปทวิปเหนือและกลายเป็นอีกหนึ่งราชวงศ์ที่แข็งแกร่งที่คอยขัดขวางราชวงศ์ของพวกเรา."
"ศาลเทวะหลุนฮุย?"เหล่าขุนนางหลายคนที่พยักหน้ารับ,รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมา.
"แน่นอน,สังสารวัฏวิถีนรกนั้นแข็งแกร่งมาก,ไม่ได้ด้อยกว่าบิดาของเขา,ปราชญ์เทพสังสารวัฏเลย! ดังนั้นพวกเราทุกคนหลังจากนี้,จึงจำเป็นต้องระมัดระวังศาลเทวะหลุนฮุย."อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับและถอยกลับ
(轮回Lúnhuí สังสารวัฏ)
ทุกคนพยักหน้ารับ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังคู,"เล่าต่อ!"
"ขณะที่พวกเราผ่านมานั้น,พบว่าเส้นทางหนึ่งที่เป็นทางผ่าน,กำลังถูกศาลเทวะหลุนฮุยเข้ายึดครอง,จนกลายเป็นเขตแดนของศาลเทวะหลุนฮุยแล้ว,ในเวลานั้นเหล่ายอดฝีมือของศาลเทวะหลุนฮุยกำลังไล่ล่าสังหารเหล่าคนของราชวงศ์ของดินแดนเดิมอยู่."หวังกูตอบ.
"เจ้าจับพวกเขามาสามคนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
ก่อนหน้านี้หวังคูเมื่อเดินทางมาถึง,ได้จับคนที่เต็มไปด้วยบาดแผลมาด้วยสามคน.
"เป็นไท่จื่อสามที่ถูกส่งมาทำลายราชวงศ์วาสนา!"หวังคูตอบ.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
"สุ่ยจิง,คนทั้งสามให้เจ้าเป็นคนสอบสวน!"จงซานกล่าว.
สุ่ยจิงที่ก้าวออกมาเผยยิ้มเล็กน้อย,"ให้เป็นคนขายชาติ,เซิ่งหวังโปรดวางใจ,ขอเวลาสักเล็กน้อย,พวกเขาจะกลายเป็นอาวุธที่จะสามารถใช้ในการทะลวงยึดครองแผ่นดินอื่นได้อย่างแน่นอน!"
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
คนอื่นๆย่อมเข้าใจความตั้งใจของจงซาน,ในวันข้างหน้า,คนทั้งสามนี้จะกลายเป็นตัวประกันที่ใช้ในการยึดครองดินแดนอื่นได้สะดวกรวดเร็วยิ่งกว่าเดิม.
"ในเวลานั้น,ข้าจำเป็นต้องส่งยอดฝีมือเข้าปะทะกับจัดการคนของศาลเทวะหลุนฮุยที่พบเห็นทั้งหมด,ไม่สามารถเร่งรีบมาด้วย,ด้วยกังวลความปลอดภัยของแดนเทวะดังนั้น......!"หวังคูเอ่ย.
"เรื่องนี้ไม่สามารถตำหนิเจ้าได้,กองกำลังหลังของเผ่าโครงกระดูกที่ถูกส่งออกมาเป็นกำลังหลัก,จำเป็นต้องเก็บเป็นความลับ,ความปลอดภัยของแดนเทวะโครงกระดูกนั้นเป็นสิ่งสำคัญ,ถือว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุเล็กน้อยที่ทุกคนคาดไม่ถึง!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ครับ!"หวังคูพยักหน้ารับ.
หวังคูที่ก้าวถอยกลับไป.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
"ลูกศรเทวะโห่วอี้? พลังของศรเทวะโห่วอี้?
โหลวซิงเฉินไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ที่ทวีปตะวันออก!"จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
"เรื่องนี้เป็นเพราะเซียนเซิงเซิ่ง,ไม่เช่นนั้นผู้น้อยคงไม่มีโอกาส!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
เซิ่งกงเป้าที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
ในเวลานี้,เซิ่งกงเป้าที่รู้สึกว่าการตัดสินใจครั้งนี้ถูกต้องมากยิ่งขึ้น,ต้าเจิ้งไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง,ไม่ได้ทำให้สหายของเขาผิดหวังด้วยเช่นกัน.
ด้วยกลับขับไล่สามปราชญ์เทพออกไป,ทำให้เซียนบรรพชนทั้งแปดเชื่อมั่นในคำพูดของเขาโดยสมบูรณ์,เหล่าเซียนบรรพชนที่เขานำมานั้นเผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
สามมารถเดินทางไปมาระหว่างภพหยินหยางอีก? มีน้ำพุเหลืองรึ?
ทุกคนต่างก็รู้ดี,ในโลกหล้านั้นมีเส้นทางน้ำพุเหลืองเพียงแค่สามแห่ง,ในทวีปตะวันออกหนึ่งแห่ง,ทวีปทิศใต้อีกแห่ง,และทวีปทิศตะวันออกอีกแห่ง,และยังมีค่ายกลฟ้าดินที่ปกคลุม,และไม่ใช่เส้นทางที่สะดวกนัก,เส้นทางน้ำพุเหลืองแต่ละแห่งนั้นไม่มีใครสามารถเป็นจะยึดครองได้ง่ายๆ,มีเพียงแค่ต้องกลายเป็นปราชญ์เทพก่อนเท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม,จงซานในทวีปทิศเหนือ,กับมีเส้นทางน้ำพุเหลือง,ที่สามารถที่จะให้เหล่าสมาชิกคนสำคัญของต้าเจิ้งเข้าออกตามใจปรารถนาอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งนับเป็นหนึ่งกลุ่มอิทธิพลใหญ่ของภพหยาง,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าในภพหยินจะยิ่งใหญ่กว่าซะอีก?
ในเวลานั้นแปดเซียนบรรพชนรู้สึกหวาดหวั่นจงซานขึ้นมาในทันที,แม้แต่รู้สึกขอบคุณเซิ่งกงเป้าด้วยซ้ำ.
เซิ่งกงเป้าเองถึงกับต้องถอนหายใจยาว.
ในอดีตศาลเทวะต้าซ่าง,ราชันย์โจวเองก็ไม่เกินจริงขนาดนี้,มีดินแดนทั้งภพหยินและหยางรึ?
ต้าซ่างไม่สามารถทำได้แน่,แม้นว่าจะแข็งแกร่งขนาดใหนก็ไม่สามารถที่จะยึดครองเส้นทางน้ำพุเหลืองได้.
ไม่มีเมืองเฟิงตู,ไม่มีเทือกเขาจิวหัวก่อนที่จะข้ามผ่านน้ำพุเหลือง,ก็สามารถข้ามผ่านไปได้.
ต้าเจิ้ง,แม้แต่จะไปจะมาได้ตลอดทุกเมื่อ.
เกี่ยวกับเรื่องหลาอย่าง,เซิ่งกงเป้าที่ได้ข้อมูลมากมายจากโหลวซิงเฉิน,เมื่อมาเห็นเองก็ทำให้ตัวเองต้องเผยท่าทางประหลาดใจ,ไม่คิดเลยว่าโหลวซิงเฉินเองก็รู้เพียงแค่ส่วนบนของยอดเขาน้ำแข็งเท่านั้น.
เซิ่งกงเป้าจ้องมองจงซานและส่ายหน้าไปมา,"เฉินอยู่ในต้าเซิ่ง,รับรู้ความลับของต้าซ่างในอดีตหลายอย่าง,รวมทั้งความลับของสุสานโหวอี้ด้วย,รู้ว่าที่ด้านในนั้นมีสมบัติตกทอดของโหวอี้,สิ่งนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรับได้,ในวันนั้นข้าเห็นโหลวซิงเฉินใช้ลูกศร,และมีโชคอยู่บ้าง,แต่ก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่า,โหลวซิงเฉินจะได้รับสมบัติตกทอดของโหวอี้."
"สุสานโหวอี้?
สมบัติตกทอดอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจสนใจขึ้นมาในทันที.
"เรียนเซิ่งหวัง,ที่จริงแล้วโหวอี้,มีทักษะเทวะเวลา,ดังนั้นจึงได้ยอมรับข้า!"โหลวซิงเฉินที่ตอบรับในทันที.
"โหวอี้เองก็มีทักษะเทวะเวลารึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วความประหลาดใจ.
"โหวอี้นั้น,เป็นยอดฝีมือเผ่าอูของภพหยาง,ในยุคเดียวกับกับจักรพรรดิเทวะไท่อี้?"หวังคูที่เอ่ยถาม.
"ถูกแล้ว!"เซิ่งกงเป้าพยักหน้ารับ.
"ยินดีกับประมุขนิกายโหลวด้วย!"หวังคูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ขอบคุณ!"โหลวซิงเฉินที่พยักหน้ารับ.
"ตอนนี้ทักษะเทวะเวลาของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
"ยังจำเป็นต้องฝึกฝนอยู่,ทว่านับว่าแข็งแกร่งกว่าในอดีต,นับตั้งแต่ได้รับบางอย่างที่หงจวินทิ้งเอาไว้,ข้าก็สามารถใช้พลังได้ดีขึ้น!"โหลวซิงเฉินเอ่ย.
"เมื่อครั้งอยู่ศาลสวรรค์ราชันย์หยก,ทำให้เจ้าสามารถใช้พลังได้ดีขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครับ!"
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับด้วยความพึงพอใจ.
"เซิ่งหวัง,มีเรื่องหนึ่ง,เฉินรู้มา,แม้นว่าจะยังไม่ยืนยัน,ทว่าก็ต้องการรายงาน!"เซิ่งกงเป้าเอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"หืม?"
"ขณะที่พวกเราออกมาจากทวีปตะวันออกนั้น,เฉินได้ข่าวที่ยังไม่ยืนยันจากสหายเก่า! แม้นว่าจะไม่ได้ยืนยัน,ทว่า ............!”เซิ่งกงเป้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"กล่าวได้ไม่มีปัญหา!"จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"บนทวีปตะวันออกนั้น,ตำหนักจื่อเซียวได้ปรากฏขึ้นแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยตอบ.
"ตำหนักจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,ตำหนักจื่อเซียว,ในอดีตนั้นมันเป็นวิหารของหงจวิน,ก่อนหน้าที่หงจวินจะล่วงหล่นจากสวรรค์,เขาได้ใช้วิชาลับดึงดินแดนดังกล่าวออกมาจากโลกใบใหญ่!"เซิ่งกงเป้าที่พยักหน้ารับ.
"ตำหนักจื่อเซียวปรากฏ,บางที่ไม่ใช่ว่าหงจวินไม่สามารถทนอยู่ได้แล้ว!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา.
"หงจวินไม่สามารถทนอยู่ได้อย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่ไม่เข้าใจ.
"ถูกแล้ว,ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถีได้จุติกลับมาก่อนแล้ว,หงจวินเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่งในเวลานั้น,เขาจะไม่สามารถจุติกลับมาได้อย่างไร?
ข้าคิดว่าเขาต้องซ่อนตัวอยู่ในที่ใหนสักแห่ง,รอคอยโอกาส,ทว่าตำหนักจื่อเซียวนั้นเป็นกุญแจสำคัญ,เมื่อตำหนักจื่อเซียวปรากฏแล้ว,หากมันไปปรากฏในมือยอดฝีมือที่ร้ายกาจคงจะต้องสูญหายแน่,ดังนั้นหงจวินอาจจะไม่สามารถปล่อยมันไปได้,ได้ยินข่าวลือมาว่าเขาได้ซ่อนพลังของตัวเองเอาไว้ในนั้น,แน่นอนเขาจะต้องปรากฏตัวกลับมานำตำหนักจื่อเซียวกลับไปแน่!"สุ่ยจงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เซิ่งกงเป้าพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง,"เฉินได้ยินมาว่า,ก่อนหน้านี้ที่เซิ่งหวังได้ออกจากทวีปตะวันออก,ก็มีบางคนที่ออกค้นหาแล้ว,รวมทั้งเผ่าไป๋ด้วย,ขณะที่พวกเราอยู่นั้น,ได้ยินมาว่าปราชญ์เทพเฉินโห่วได้ปรากฏขึ้นในทวีปตะวันออก,ข้าคิดว่าเฉิงโหวนั้นอาจจะกำลังหาตำหนักจื่อเซียวอยู่."
"ปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เฉินโหวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เคาะนิ้วไปบนพยักพิงเบาๆ.
เหล่าขุนนางที่รับรู้ว่าจงซานกำลังครุ่นคิด,จึงไม่ได้กล่าวขัด.
ขณะที่จงซานครุ่นคิด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอีกครั้ง,"ต้าฉินในทวีปตะวันออก,หยิงและกุยกูซือตอบสนองอย่งไรบ้าง?"
"เฉินเองก็จับจ้องมองต้าฉินเช่นกัน,ทว่า,คนของต้าฉินราวกับว่าไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!"เซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางสงสัย.
"ต้าฉินไม่สนใจอย่างงั้นรึ?ไม่น่าจะเป็นไปได้?"สุ่ยอู๋เหินที่ส่ายหน้าไปมาไม่อยากเชื่อ.
"แน่นอน,บางที่อาจจะมีความลับมากกว่านั้น,ข่าวที่ได้มานั้นถึงได้บอกว่าไม่สามารถยืนยันได้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
เซิ่งกงเป้าที่เพิ่งมายังต้าเจิ้ง,ได้สุ่ยอู๋เหินช่วยเหลือหลายอย่าง,ดังนั้นเขาจึงได้ตอบข้อสงสัยของสุ่ยอู๋เหิน.
ทว่าจงซานเข้าใจนิสัยของเซิ่งกงเป้า,ไม่ได้รับการยืนยันแต่ต้องมากกว่า
80%
ไม่เช่นนั้นเซิ่งกงเป้าคงไม่เอ่ยออกมาอย่างแน่นอน.
"หยิงไม่สนใจตำหนักจื่อเซียว,แน่นอนว่าต้องมีเรื่องสำคัญกว่าที่ทำให้เขาต้องดูเรื่องนั้นก่อน."จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลงกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"มีเรื่องสำคัญกว่าตำหนักจื่อเซียว?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ดูเหมือนว่า,เรื่องสำคัญที่ทวีปตะวันออก,จะมีอยู่มากมายจริงๆ!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"เซิ่งหวัง,เกี่ยวกับเรื่องของข้า,ต้าเจิ้งต้องการ.......?"เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางคาดหวัง.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"หงจวินได้ทิ้งผนึกไว้บนร่างเจ้าในอดีต,ยากที่จะแก้ไขจริงๆรึ?
"ครับ,เฉินเคยขอให้ปราชญ์เทพที่สนับสนุนต้าซ่างตรวจสอบให้ก็ไม่สามารถทำได้ได้สำเร็จ! ทำให้ความแข็งแกร่งของเฉินไม่สามารถใช้เกินระดับต้าเซียนได้! ตอนนี้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาด้วยความขมขื่น.
พลังฝึกตนเซียนบรรพชน,แต่มีความแข็งแกร่งแค่เซียนสวรรค์,กลายเป็นเรื่องที่ทรมานใจไม่น้อย.
"โปรดวางใจ,หากเดินทาง,ข้าจะให้เจ้าเดินทางไปยังทวีปตะวันออกพร้อมกับข้า!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"เซิ่งกงเป้าที่ตอบรับในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น