Immortality Chapter 1115 Eye of Heavenly Retribution, opens!
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1115 เนตรเทียนฟา,เปิด
Chapter 1115 Eye of Heavenly Retribution,
opens!
天罚之眼,开!
เนตรเทียนฟา,เปิด!
หางกระบี่จูเซียน,แม้นว่าจะยังเทียบไม่ได้กับพลังของปราชญ์เทพทงเทียน,ทว่าก็นับเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชน,จิตสังหารที่รุนแรงนั้นสั่นคลอนจิตใจทุกคน.
กระบี่ที่สะบั้นห้วงอากาศ,พุ่งตรงไปยังเทียนซู!
ใบหน้าของเทียนซูเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ร่างกายสั่นไหว,ผสานเทียนเต๋าทันทีในมือเหวี่ยงตำราโลหะขึ้นรับกระบี่จูเซียน.
"ตูมมม!”
หลังจากเกิดการระเบิดแล้ว,กระบี่จูเซียนที่สะบัดกลับไม่มีผลอะไร,ทว่าเทียนเต๋าของเทียนซูที่สั่นไหวเล็กน้อย!
จงซานที่ยืนอยู่บนหัวของแปดหางสวรรค์,ที่มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย,ราวกับว่ารับรู้อะไรบางอย่าง.
จงซานที่เป็นยอดนักคำนวณวางแผน,การต่อสู้เองก็ด้วย,ทุกอย่างล้วนมีการวางแผนที่เกี่ยวเนื่องหลายอย่าง,แม้แต่การต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง,ก็ไม่เคยหยุดวางแผน,เพราะว่าจงซานเข้าใจดีว่าการที่จินเผิงและคนอื่นๆก่อนหน้านี้หืดขึ้นคอ,แม้นว่าคู่ต่อสู้จะด้อยกว่า,ทว่ากลับมีประสบการและวิชาที่ลึกล้ำกว่า,จึงถูกศัตรูที่ด้อยกว่ากำราบไปในที่สุด.
การต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งนั้นแยกได้หลายรูปแบบ.
การต่อสู้ที่ไม่ต้องสู้,ก่อนหน้านี้จงซานเองก็ใช้บ่อยๆ,ทำให้คู่ต่อสู้ยอมรับความพ่ายแพ้,แม้แต่ก้มหัวให้,หากแต่ต้องใช้แผนการ.
การต่อสู้นั้นไม่จำเป็นต้องใช้กำลังเพียงอย่างเดียว,สิ่งสำคัญที่สุดคือสมอง,ในการวางแผนในการต่อสู้,ใช้หลายๆอย่างให้เกิดประโยชน์ในการต่อสู้,นำหลายๆสิ่งเข้ามาสนับสนุนพลัง,ควบคุมการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม.
ในเวลานี้พลังของเทียนซูนั้น,ถึงมีพลังแข็งแกร่งกว่าก็ใช้ไม่ได้ผล,ทำให้จงซานต้องลงมือด้วยตัวเอง,นับตั้งแต่แรกจงซานก็พอจะคาดเดาผลได้แล้ว.
แม้นว่าก่อนหน้านี้จะไม่ได้สู้,ทว่าสมองก็คำนวณครุ่นคิดวางแผนหลายอย่าง,วิธีการรับมือฝ่ายตรงข้าม,แม้แต่การควบคุมจิตใจ,จงซานที่เคยใช้มาหลายครั้ง.
แน่นอนหากว่าไม่มีแผนการ,จงซานคงก้าวมาไม่ถึงตอนนี้.
เพียงแค่กระบี่จูเซียนเล่มเดียว,ทว่าเทียนซูก็รับรู้ได้ถึงความกดดัน,ก่อนที่จะเขาจะปล่อยดัชนี,ลำแสงสี่เส้นพุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
"ปัง!"
รอบๆร่างของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้น,มีปราณกระบี่มากมายปะทุขึ้นมา,อำนาจของปราณกระบี่,ที่รวมตัวขึ้นเป็นรูปลักษณ์กระบี่เล่มหนึ่ง,ความเร็วของมันนั้นเกินพรรณนาและทรงพลังเป็นอย่างมาก.
กระบี่จูเซียน,ที่เหวี่ยงออกไปหลังจากทำลายลำแสงแล้ว,โจมตีเทียนซูในทันที.
ถัดจากนั้น,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียนสามคมกระบี่ที่โจมตีไปยังเทียนซู.
ใบหน้าของเทียนซูเทียนเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเพราะว่าคมกระบี่นั้นมาจากสามทิศทาง,และยังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว.
เทียนซูไม่กล้าใช้ตำราปฐพีอย่างเดียวป้องกันเพราะตำราของเขานั้นป้องกันได้เพียงแค่ทิศทางเดียว.
ตำราปฐพีใช้ป้องกันร่างกาย,ส่วนมือซ้ายเขานำโล่ออกมาป้องกัน,ส่วนมือขวาเป็นดาบยาวเล่มหนึ่งป้องกันกระบี่จิวเซียน.
"ปัง!"
หลังจากรับการโจมตีแล้ว,เทียนซูที่แขนของเขาสั่นสะท้าน,เผยท่าทางประหลาดใจ.
เป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนจริงๆ!
ทว่าที่ไกลออกไปนั้น,จงซานเผยยิ้มออกมาบางๆ,เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว,จงซานต้องการไม่ให้เทียนซูนั้นนำตำราปฐพีเข้าไปในร่างกาย.
เพราะว่าจงซานสามารถมองเห็นได้ว่า,ทุกคนที่เทียนซูถูกโจมตีนั้น,เขาจะผสานมันเข้ากับตำราปฐพีเพื่อใช้วิชาฟื้นฟู.
หากไม่มีตำราปฐพี,เทียนซูก็ไม่สามารถใช้ทักษะฟื้นฟูได้,หากไม่ผสานมันเข้ากับร่างกายก็ไม่สามารถเป็นอมตะได้!
การเผชิญหน้ากับกระบี่เทวะสามเล่มด้วยกัน,หากว่าเทียนชูผสานตำราปฐพีเข้ารวมกับร่างกาย,ก็ไม่สามารถคุกคามจงซานได้,ทว่าหากไม่ผสานก็ยากที่จะต้านทานป้องกันการโจมตีของจงซานได้ทั้งหมด.
แน่นอนว่าเป้าหมายหลักนั้นไม่ใช่ให้เทียนซูและตำราปฐพีผสานร่างกัน,ทว่าในตอนท้ายพวกเขาต้องแยกกัน,ทว่าจำเป็นต้องมีแผนการบางอย่าง,ที่ทำให้เทียนซูลดความระมัดระวังตัว,มากขึ้นจนหลุดการควบคุมตัวเอง.
ตอนนี้จงซานบังคับให้เทียนซูผสานตำราปฐพีเข้าในร่างกาย,แต่ก็เป็นการลวงล่อให้เทียนชู,กำลังพบความพ่ายแพ้,เป้าหมายหลักไม่สามารถเผยให้เห็นได้จนกว่าจะจบ,มีหลากหลายวิธี,ที่จะทำให้เทียนซูนั้นไม่สามารถที่จะอดใจได้.
การต่อสู้นี้ยังคงดำเนินไป,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียน,สามกระบี่ที่เข้าโจมตีไม่หยุดโจมตีเทียนซู,ทว่าก็ปล่อยให้เขาโจมตีเข้ามาอย่างเฉียดฉิวเช่นกัน.
จงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ไม่เร่งรีบ,ยังคงมองอย่างสงบ.
แม้นว่าแผนการของจงซานจะยังไม่ประสบผล,ทว่าเทียนซูก็ถูกล่อลวงให้เดินไปตามแผนของจงซานช้าๆ,จงซานที่ค่อยๆกุมความได้เปรียบ..
การต่อสู้แต่เพียงฝ่ายเดียว,จับจ้องมองอีกฝั่งราวกับเป็นการแสดงให้ความสนุก.
"ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใดกัน,เจ้าตัวน้อยน่ารักยังไม่สามารถจัดการเจ้าสารเลวนั่นได้อีก!"เทียนหลิงเอ๋อที่เผยท่าทางร้อนใจ.
เนี่ยชิงชิงที่คอยปลอบโยนเทียนหลิงเอ๋อ.
ส่วนเห่าเม่ยลี่ที่คอยบริกรรมคำสาปอยู่เนืองๆ.
ทว่าจินเผิงและหวังจิงเหวินที่เผยท่าทางจริงจังเป็นอย่างมาก.
"พลังของเซิ่งหวัง,ข้ารู้สึกด้อยนัก!"หวังจิงเหวินที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เซียนเซิงหวังมีความเห็นใดอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
ถ้าจะให้กล่าวตามจริง,หวังจิงเหวินที่เพิ่งมีระดับเซียนสวรรค์,ย่อมไม่สามารถเข้าใจการต่อสู้ระดับนี้ของจงซานได้.
"ข้าไม่สามารถเข้าใจได้,ทว่าข้าสามารถมองเห็นได้บางจุด,หลังจากที่เซิ่งหวังใช้กระบี่เข้าโจมตีแต่ล่ะครั้ง,ระหว่างที่เทียนซูโต้กลับมานั้น,มีช่องว่างเล็ก,แต่ก็แทบจะเท่ากัน,แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดได้,ทว่าข้าสัมผัสได้ว่าเซิ่งหวังนั้นมีแผนอะไรบางอย่าง,เทียนซูที่เหมือนว่าจะเหนือกว่าเซิ่งหวัง,แต่ก็ไม่เคยห่าง,เขาคงไม่รู้ว่าการต่อสู้นี้อยู่ในการควบคุมของเซิ่งหวัง!"หวังจิงเหวินที่กลาวพลางถอนหายใจ.
"จินเผิงก่อนหน้านี้ยังคิดว่าเซิ่งหวังด้อยกว่า,ทว่าลองคิดถึงพลังในอดีตกับตอนนี้,กลับเห็นว่ามันผิดปรกติ,เซิ่งหวังที่ดูผิวเผินด้อยกว่า,ทว่าการโจมตีแต่ละครั้งกลับมุ่งเน้นให้ฝ่ายตรงข้ามใช้พลังหวังให้พิชิตและกินแรงไปเรื่อยๆ,อีกทั้งดูเหมือนว่าเทียนซูเริ่มนำตำราออกมาโจมตีหวังพิชิตศึก,ทว่ากลับไม่สามารถจัดการได้,จินเผิงชื่นชมนัก!"จินเผิงกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หวังจิงเหวินที่พยักหน้า,หากแต่ไม่กล่าวอะไรต่อ.
การต่อสู้ที่ยังคงดำเนินต่อไป,จงซานที่ค่อยๆควบคุมการต่อสู้,ฝ่ายตรงข้ามที่เริ่มโจมตีหนักหน่วงเรื่อยๆ,ทว่าเทียนเต๋าของเทียนซูเองก็ถูกกระบี่ของจงซานลดพลังลงไม่น้อย.
เทียนซูนั้นไม่หวาดกลัวที่จะโดยสับ,และยังหลายๆครั้งที่เกือบพิชิตชัยได้,เทียนซูนั้นไม่กลัวที่จะถูกสับ,เพราะว่าเขามีทักษะฟื้นฟู,ทว่าสัมผัสความเป็นความตาย,ความเจ็บจากการถูกสังหารก็มากขึ้นเรื่อยๆสะสมยกระดับขึ้นไม่น้อย,จิตใจของเขาในเวลานี้ถูกกดดันแม้แต่ทำให้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ.
ส่วนจงซานไม่สามารถสังหารเทียนซูได้,ส่วนเทียนซูก็ไม่สามารถสังหารจงซานได้เช่นกัน,เพราะกระบี่จูเซียนนั้นเป็นองค์รักษ์ที่ทรงพลังให้กับจงซาน.
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด,ความหวาดกลัวความเจ็บปวดสะสมขึ้นเรื่อยๆ,เริ่มทำให้เทียนซูมีจิตใจที่กระวนกระวาย.
การต่อสู้ที่กระวนกระวายใจ,สูญเสียความเยือกเย็น,แน่นอนว่าย่อมเสียเปรียบในทันที.
ส่วนฝั่งจงซานในเวลานี้ยังคงสุขุม,กระบี่ที่ยังคงตะวัดไปมาอยู่เป็นระยะ,ทว่าบนท้องฟ้านั้นเมฆสีดำมากมายที่เริ่มขยับ,พายุสายฟ้าที่บ้าคลั่ง,คลื่นพลังที่รุนแรง,ฟาดลงมายังเทียนเต๋าของเทียนซูระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเช่นกัน,เกิดการระเบิดใหญ่,เป็นเหตุให้ท้องฟ้าส่องประกายวับวาวทอแสงแสบตา.
เห็นเพียงแค่ปราณกระบี่และปราณดาบเข้าปะทะกัน,และยังมีสายฟ้ามากมายส่องประกายแป๊บๆ,ทำให้ระดับของการต่อสู้เพิ่มขึ้นในทันที.
ช่างน่าเสียดายอำนาจสายฟ้าที่ยิ่งใหญ่แต่กลับไม่สามารถทะลวงเทียนเต๋าได้,เพียงแค่ทำให้ท้องฟ้าส่องสว่างเจ้าเท่านั้น.
แต่กระนั้นแรงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหวนั้น,กับทำให้เทียนซูกระวนกระวายมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม.
ในสายตาของเทียนซูนั้น,คิดว่าจงซานมีความแข็งแกร่งทั่วๆไป,ที่น่าเกรงขามก็คือแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,พลังของจงซานเอง,ไม่มีทางที่จะทำร้ายตัวเองได้แน่นอน,แม้นว่าเขาจะไม่อยากประมาท,แต่ก็มั่นใจในกระบวนท่าเดียวไม่ทางสังหารเขาได้
,นอกจากนี้จงซานยังถูกตัวเองกำราบซะอยู่หมัด.
ความมั่นใจของเทียนซูมากขึ้นเรื่อยๆ,และยังคิดว่าสายฟ้านี้ไร้ประโยชน์,มีแต่ทำให้เขาเสียสมาธิเท่านั้น!
สิ่งที่เทียนชูคิดเวลานี้,กบบนกระทะไม่กลัวน้ำร้อน,น้ำที่ค่อยร้อนขึ้นช้าๆนั้น,แม้ว่าจะไม่สามารถเผาไหม้ได้ในทันที,ทว่ากว่าจะรู้ว่ามันร้อนคิดอยากหนีก็ทำไม่ได้แล้ว,หากไม่ฉวยโอกาสตอนนี้,กบอาจจะรู้ตัวก็ได้.
สายฟ้ามากมายที่กลายเป็นมังกรโจมตีอย่างไรก็ไร้ประโยชน์,จากนั้นมันได้กระจายไปทุกทิศทุกทางเข้าโจมตีโลกเขตแดนของเทียนซู,ทำลายท้องฟ้าของเทียนซู.กระจายไปทั่วเพื่อสั่นคลอนสัมผัสเทวะของโลกเขตแดน.
ในเวลานี้,ฟ้าดินที่เต็มไปด้วยสายฟ้าที่ไหลไปทั่วทุกสารทิศ,ทว่าเทียนซูเวลานี้ไม่มีเวลาสนใจสายฟ้า,เพราะว่าสายฟ้าเหล่านี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้.
เทียนซูที่มุ่งสมาธิเพื่อสังหารจงซาน,เพียงแค่หนึ่งการโจมตีจะต้องสังหารจงซานได้แน่.
ทว่าในเวลานี้ในพายุสายฟ้าที่สาดสายฟ้าไปทั่วทิศในเมฆสีดำเวลานี้ปรากฏอะไรบางอย่างแยกออกมา,รอยแยกที่โผล่ออกมาจากเมฆที่มืดดำที่เวลานี้ได้เปลี่ยนเป็นสีม่วง.
หากเป็นเวลาปรกติ,เทียนซูต้องรู้อย่างแน่นอนว่าเกิดความผิดปรกติขึ้น,ทว่าเวลานี้จิตใจของเขากำลังกระวนกระวายอยู่,แม้แต่ปรากฏรอยแยกขึ้นบนท้องฟ้าแผ่อำนาจสวรรค์ออกมาเทียนซูยังไม่รู้,ทว่ายังคงตั้งสมาธิเพื่อสังหารจงซานให้ได้.
รอยแยกที่แยกออกมาไม่หยุด,ที่มุมปากของจงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
มือขวาของจงซานที่ยกขึ้น.
เป็นการยกขึ้นเพื่อให้เป็นสัญญาณคล้ายกำลังใช้ทักษะต่อสู้,ทว่ากลับเป็นหวังจิงเหวินที่จ้องมองอย่างจริงจัง,ซึ่งก่อนหน้านี้เขาได้สั่งการเอาไว้ก่อนแล้ว.
หวังจิงเหวินที่นำหนูออกมา,เป็นหนูสัญญาณชีพที่จะส่งไปยังเต้าเหรินถูที่อยู่ไกลออกไปนั่นเอง.
หวังจิงเหวินที่เตรียมการ,ที่ไกลออกไปนั้นสายตาของจงซานที่จดจ้องมองรอจังหวะเวลา.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! „
บนท้องฟ้าเกิดเสียงดังกระหึ่มแตกแยกออกไปด้วยความเร็ว.
บนรอยแยกของท้องฟ้าเผยให้เห็นดวงตาขนาดหนึ่งแสนลี้,ดวงตาสีม่วงที่เปิดออกมา,ที่ใครก็ตามที่จ้องมองต้องสั่นสะท้านถึงดวงวิญญาณ.
เหล่าเจตภูติมากมายที่อยู่ใกล้เคียงเร่งรีบหนีตายแม้แต่แตกสลายกลายเป็นควันอย่างรวดเร็ว.
เนตรเทียนฟา,เปิด!
Chapter 1115 Eye of Heavenly Retribution,
opens!
天罚之眼,开!
เนตรเทียนฟา,เปิด!
หางกระบี่จูเซียน,แม้นว่าจะยังเทียบไม่ได้กับพลังของปราชญ์เทพทงเทียน,ทว่าก็นับเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชน,จิตสังหารที่รุนแรงนั้นสั่นคลอนจิตใจทุกคน.
กระบี่ที่สะบั้นห้วงอากาศ,พุ่งตรงไปยังเทียนซู!
ใบหน้าของเทียนซูเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ร่างกายสั่นไหว,ผสานเทียนเต๋าทันทีในมือเหวี่ยงตำราโลหะขึ้นรับกระบี่จูเซียน.
"ตูมมม!”
หลังจากเกิดการระเบิดแล้ว,กระบี่จูเซียนที่สะบัดกลับไม่มีผลอะไร,ทว่าเทียนเต๋าของเทียนซูที่สั่นไหวเล็กน้อย!
จงซานที่ยืนอยู่บนหัวของแปดหางสวรรค์,ที่มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย,ราวกับว่ารับรู้อะไรบางอย่าง.
จงซานที่เป็นยอดนักคำนวณวางแผน,การต่อสู้เองก็ด้วย,ทุกอย่างล้วนมีการวางแผนที่เกี่ยวเนื่องหลายอย่าง,แม้แต่การต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง,ก็ไม่เคยหยุดวางแผน,เพราะว่าจงซานเข้าใจดีว่าการที่จินเผิงและคนอื่นๆก่อนหน้านี้หืดขึ้นคอ,แม้นว่าคู่ต่อสู้จะด้อยกว่า,ทว่ากลับมีประสบการและวิชาที่ลึกล้ำกว่า,จึงถูกศัตรูที่ด้อยกว่ากำราบไปในที่สุด.
การต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งนั้นแยกได้หลายรูปแบบ.
การต่อสู้ที่ไม่ต้องสู้,ก่อนหน้านี้จงซานเองก็ใช้บ่อยๆ,ทำให้คู่ต่อสู้ยอมรับความพ่ายแพ้,แม้แต่ก้มหัวให้,หากแต่ต้องใช้แผนการ.
การต่อสู้นั้นไม่จำเป็นต้องใช้กำลังเพียงอย่างเดียว,สิ่งสำคัญที่สุดคือสมอง,ในการวางแผนในการต่อสู้,ใช้หลายๆอย่างให้เกิดประโยชน์ในการต่อสู้,นำหลายๆสิ่งเข้ามาสนับสนุนพลัง,ควบคุมการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม.
ในเวลานี้พลังของเทียนซูนั้น,ถึงมีพลังแข็งแกร่งกว่าก็ใช้ไม่ได้ผล,ทำให้จงซานต้องลงมือด้วยตัวเอง,นับตั้งแต่แรกจงซานก็พอจะคาดเดาผลได้แล้ว.
แม้นว่าก่อนหน้านี้จะไม่ได้สู้,ทว่าสมองก็คำนวณครุ่นคิดวางแผนหลายอย่าง,วิธีการรับมือฝ่ายตรงข้าม,แม้แต่การควบคุมจิตใจ,จงซานที่เคยใช้มาหลายครั้ง.
แน่นอนหากว่าไม่มีแผนการ,จงซานคงก้าวมาไม่ถึงตอนนี้.
เพียงแค่กระบี่จูเซียนเล่มเดียว,ทว่าเทียนซูก็รับรู้ได้ถึงความกดดัน,ก่อนที่จะเขาจะปล่อยดัชนี,ลำแสงสี่เส้นพุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
"ปัง!"
รอบๆร่างของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้น,มีปราณกระบี่มากมายปะทุขึ้นมา,อำนาจของปราณกระบี่,ที่รวมตัวขึ้นเป็นรูปลักษณ์กระบี่เล่มหนึ่ง,ความเร็วของมันนั้นเกินพรรณนาและทรงพลังเป็นอย่างมาก.
กระบี่จูเซียน,ที่เหวี่ยงออกไปหลังจากทำลายลำแสงแล้ว,โจมตีเทียนซูในทันที.
ถัดจากนั้น,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียนสามคมกระบี่ที่โจมตีไปยังเทียนซู.
ใบหน้าของเทียนซูเทียนเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเพราะว่าคมกระบี่นั้นมาจากสามทิศทาง,และยังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว.
เทียนซูไม่กล้าใช้ตำราปฐพีอย่างเดียวป้องกันเพราะตำราของเขานั้นป้องกันได้เพียงแค่ทิศทางเดียว.
ตำราปฐพีใช้ป้องกันร่างกาย,ส่วนมือซ้ายเขานำโล่ออกมาป้องกัน,ส่วนมือขวาเป็นดาบยาวเล่มหนึ่งป้องกันกระบี่จิวเซียน.
"ปัง!"
หลังจากรับการโจมตีแล้ว,เทียนซูที่แขนของเขาสั่นสะท้าน,เผยท่าทางประหลาดใจ.
เป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนจริงๆ!
ทว่าที่ไกลออกไปนั้น,จงซานเผยยิ้มออกมาบางๆ,เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว,จงซานต้องการไม่ให้เทียนซูนั้นนำตำราปฐพีเข้าไปในร่างกาย.
เพราะว่าจงซานสามารถมองเห็นได้ว่า,ทุกคนที่เทียนซูถูกโจมตีนั้น,เขาจะผสานมันเข้ากับตำราปฐพีเพื่อใช้วิชาฟื้นฟู.
หากไม่มีตำราปฐพี,เทียนซูก็ไม่สามารถใช้ทักษะฟื้นฟูได้,หากไม่ผสานมันเข้ากับร่างกายก็ไม่สามารถเป็นอมตะได้!
การเผชิญหน้ากับกระบี่เทวะสามเล่มด้วยกัน,หากว่าเทียนชูผสานตำราปฐพีเข้ารวมกับร่างกาย,ก็ไม่สามารถคุกคามจงซานได้,ทว่าหากไม่ผสานก็ยากที่จะต้านทานป้องกันการโจมตีของจงซานได้ทั้งหมด.
แน่นอนว่าเป้าหมายหลักนั้นไม่ใช่ให้เทียนซูและตำราปฐพีผสานร่างกัน,ทว่าในตอนท้ายพวกเขาต้องแยกกัน,ทว่าจำเป็นต้องมีแผนการบางอย่าง,ที่ทำให้เทียนซูลดความระมัดระวังตัว,มากขึ้นจนหลุดการควบคุมตัวเอง.
ตอนนี้จงซานบังคับให้เทียนซูผสานตำราปฐพีเข้าในร่างกาย,แต่ก็เป็นการลวงล่อให้เทียนชู,กำลังพบความพ่ายแพ้,เป้าหมายหลักไม่สามารถเผยให้เห็นได้จนกว่าจะจบ,มีหลากหลายวิธี,ที่จะทำให้เทียนซูนั้นไม่สามารถที่จะอดใจได้.
การต่อสู้นี้ยังคงดำเนินไป,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียน,สามกระบี่ที่เข้าโจมตีไม่หยุดโจมตีเทียนซู,ทว่าก็ปล่อยให้เขาโจมตีเข้ามาอย่างเฉียดฉิวเช่นกัน.
จงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ไม่เร่งรีบ,ยังคงมองอย่างสงบ.
แม้นว่าแผนการของจงซานจะยังไม่ประสบผล,ทว่าเทียนซูก็ถูกล่อลวงให้เดินไปตามแผนของจงซานช้าๆ,จงซานที่ค่อยๆกุมความได้เปรียบ..
การต่อสู้แต่เพียงฝ่ายเดียว,จับจ้องมองอีกฝั่งราวกับเป็นการแสดงให้ความสนุก.
"ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใดกัน,เจ้าตัวน้อยน่ารักยังไม่สามารถจัดการเจ้าสารเลวนั่นได้อีก!"เทียนหลิงเอ๋อที่เผยท่าทางร้อนใจ.
เนี่ยชิงชิงที่คอยปลอบโยนเทียนหลิงเอ๋อ.
ส่วนเห่าเม่ยลี่ที่คอยบริกรรมคำสาปอยู่เนืองๆ.
ทว่าจินเผิงและหวังจิงเหวินที่เผยท่าทางจริงจังเป็นอย่างมาก.
"พลังของเซิ่งหวัง,ข้ารู้สึกด้อยนัก!"หวังจิงเหวินที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เซียนเซิงหวังมีความเห็นใดอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
ถ้าจะให้กล่าวตามจริง,หวังจิงเหวินที่เพิ่งมีระดับเซียนสวรรค์,ย่อมไม่สามารถเข้าใจการต่อสู้ระดับนี้ของจงซานได้.
"ข้าไม่สามารถเข้าใจได้,ทว่าข้าสามารถมองเห็นได้บางจุด,หลังจากที่เซิ่งหวังใช้กระบี่เข้าโจมตีแต่ล่ะครั้ง,ระหว่างที่เทียนซูโต้กลับมานั้น,มีช่องว่างเล็ก,แต่ก็แทบจะเท่ากัน,แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดได้,ทว่าข้าสัมผัสได้ว่าเซิ่งหวังนั้นมีแผนอะไรบางอย่าง,เทียนซูที่เหมือนว่าจะเหนือกว่าเซิ่งหวัง,แต่ก็ไม่เคยห่าง,เขาคงไม่รู้ว่าการต่อสู้นี้อยู่ในการควบคุมของเซิ่งหวัง!"หวังจิงเหวินที่กลาวพลางถอนหายใจ.
"จินเผิงก่อนหน้านี้ยังคิดว่าเซิ่งหวังด้อยกว่า,ทว่าลองคิดถึงพลังในอดีตกับตอนนี้,กลับเห็นว่ามันผิดปรกติ,เซิ่งหวังที่ดูผิวเผินด้อยกว่า,ทว่าการโจมตีแต่ละครั้งกลับมุ่งเน้นให้ฝ่ายตรงข้ามใช้พลังหวังให้พิชิตและกินแรงไปเรื่อยๆ,อีกทั้งดูเหมือนว่าเทียนซูเริ่มนำตำราออกมาโจมตีหวังพิชิตศึก,ทว่ากลับไม่สามารถจัดการได้,จินเผิงชื่นชมนัก!"จินเผิงกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หวังจิงเหวินที่พยักหน้า,หากแต่ไม่กล่าวอะไรต่อ.
การต่อสู้ที่ยังคงดำเนินต่อไป,จงซานที่ค่อยๆควบคุมการต่อสู้,ฝ่ายตรงข้ามที่เริ่มโจมตีหนักหน่วงเรื่อยๆ,ทว่าเทียนเต๋าของเทียนซูเองก็ถูกกระบี่ของจงซานลดพลังลงไม่น้อย.
เทียนซูนั้นไม่หวาดกลัวที่จะโดยสับ,และยังหลายๆครั้งที่เกือบพิชิตชัยได้,เทียนซูนั้นไม่กลัวที่จะถูกสับ,เพราะว่าเขามีทักษะฟื้นฟู,ทว่าสัมผัสความเป็นความตาย,ความเจ็บจากการถูกสังหารก็มากขึ้นเรื่อยๆสะสมยกระดับขึ้นไม่น้อย,จิตใจของเขาในเวลานี้ถูกกดดันแม้แต่ทำให้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ.
ส่วนจงซานไม่สามารถสังหารเทียนซูได้,ส่วนเทียนซูก็ไม่สามารถสังหารจงซานได้เช่นกัน,เพราะกระบี่จูเซียนนั้นเป็นองค์รักษ์ที่ทรงพลังให้กับจงซาน.
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด,ความหวาดกลัวความเจ็บปวดสะสมขึ้นเรื่อยๆ,เริ่มทำให้เทียนซูมีจิตใจที่กระวนกระวาย.
การต่อสู้ที่กระวนกระวายใจ,สูญเสียความเยือกเย็น,แน่นอนว่าย่อมเสียเปรียบในทันที.
ส่วนฝั่งจงซานในเวลานี้ยังคงสุขุม,กระบี่ที่ยังคงตะวัดไปมาอยู่เป็นระยะ,ทว่าบนท้องฟ้านั้นเมฆสีดำมากมายที่เริ่มขยับ,พายุสายฟ้าที่บ้าคลั่ง,คลื่นพลังที่รุนแรง,ฟาดลงมายังเทียนเต๋าของเทียนซูระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเช่นกัน,เกิดการระเบิดใหญ่,เป็นเหตุให้ท้องฟ้าส่องประกายวับวาวทอแสงแสบตา.
เห็นเพียงแค่ปราณกระบี่และปราณดาบเข้าปะทะกัน,และยังมีสายฟ้ามากมายส่องประกายแป๊บๆ,ทำให้ระดับของการต่อสู้เพิ่มขึ้นในทันที.
ช่างน่าเสียดายอำนาจสายฟ้าที่ยิ่งใหญ่แต่กลับไม่สามารถทะลวงเทียนเต๋าได้,เพียงแค่ทำให้ท้องฟ้าส่องสว่างเจ้าเท่านั้น.
แต่กระนั้นแรงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหวนั้น,กับทำให้เทียนซูกระวนกระวายมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม.
ในสายตาของเทียนซูนั้น,คิดว่าจงซานมีความแข็งแกร่งทั่วๆไป,ที่น่าเกรงขามก็คือแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,พลังของจงซานเอง,ไม่มีทางที่จะทำร้ายตัวเองได้แน่นอน,แม้นว่าเขาจะไม่อยากประมาท,แต่ก็มั่นใจในกระบวนท่าเดียวไม่ทางสังหารเขาได้
,นอกจากนี้จงซานยังถูกตัวเองกำราบซะอยู่หมัด.
ความมั่นใจของเทียนซูมากขึ้นเรื่อยๆ,และยังคิดว่าสายฟ้านี้ไร้ประโยชน์,มีแต่ทำให้เขาเสียสมาธิเท่านั้น!
สิ่งที่เทียนชูคิดเวลานี้,กบบนกระทะไม่กลัวน้ำร้อน,น้ำที่ค่อยร้อนขึ้นช้าๆนั้น,แม้ว่าจะไม่สามารถเผาไหม้ได้ในทันที,ทว่ากว่าจะรู้ว่ามันร้อนคิดอยากหนีก็ทำไม่ได้แล้ว,หากไม่ฉวยโอกาสตอนนี้,กบอาจจะรู้ตัวก็ได้.
สายฟ้ามากมายที่กลายเป็นมังกรโจมตีอย่างไรก็ไร้ประโยชน์,จากนั้นมันได้กระจายไปทุกทิศทุกทางเข้าโจมตีโลกเขตแดนของเทียนซู,ทำลายท้องฟ้าของเทียนซู.กระจายไปทั่วเพื่อสั่นคลอนสัมผัสเทวะของโลกเขตแดน.
ในเวลานี้,ฟ้าดินที่เต็มไปด้วยสายฟ้าที่ไหลไปทั่วทุกสารทิศ,ทว่าเทียนซูเวลานี้ไม่มีเวลาสนใจสายฟ้า,เพราะว่าสายฟ้าเหล่านี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้.
เทียนซูที่มุ่งสมาธิเพื่อสังหารจงซาน,เพียงแค่หนึ่งการโจมตีจะต้องสังหารจงซานได้แน่.
ทว่าในเวลานี้ในพายุสายฟ้าที่สาดสายฟ้าไปทั่วทิศในเมฆสีดำเวลานี้ปรากฏอะไรบางอย่างแยกออกมา,รอยแยกที่โผล่ออกมาจากเมฆที่มืดดำที่เวลานี้ได้เปลี่ยนเป็นสีม่วง.
หากเป็นเวลาปรกติ,เทียนซูต้องรู้อย่างแน่นอนว่าเกิดความผิดปรกติขึ้น,ทว่าเวลานี้จิตใจของเขากำลังกระวนกระวายอยู่,แม้แต่ปรากฏรอยแยกขึ้นบนท้องฟ้าแผ่อำนาจสวรรค์ออกมาเทียนซูยังไม่รู้,ทว่ายังคงตั้งสมาธิเพื่อสังหารจงซานให้ได้.
รอยแยกที่แยกออกมาไม่หยุด,ที่มุมปากของจงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
มือขวาของจงซานที่ยกขึ้น.
เป็นการยกขึ้นเพื่อให้เป็นสัญญาณคล้ายกำลังใช้ทักษะต่อสู้,ทว่ากลับเป็นหวังจิงเหวินที่จ้องมองอย่างจริงจัง,ซึ่งก่อนหน้านี้เขาได้สั่งการเอาไว้ก่อนแล้ว.
หวังจิงเหวินที่นำหนูออกมา,เป็นหนูสัญญาณชีพที่จะส่งไปยังเต้าเหรินถูที่อยู่ไกลออกไปนั่นเอง.
หวังจิงเหวินที่เตรียมการ,ที่ไกลออกไปนั้นสายตาของจงซานที่จดจ้องมองรอจังหวะเวลา.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! „
บนท้องฟ้าเกิดเสียงดังกระหึ่มแตกแยกออกไปด้วยความเร็ว.
บนรอยแยกของท้องฟ้าเผยให้เห็นดวงตาขนาดหนึ่งแสนลี้,ดวงตาสีม่วงที่เปิดออกมา,ที่ใครก็ตามที่จ้องมองต้องสั่นสะท้านถึงดวงวิญญาณ.
เหล่าเจตภูติมากมายที่อยู่ใกล้เคียงเร่งรีบหนีตายแม้แต่แตกสลายกลายเป็นควันอย่างรวดเร็ว.
เนตรเทียนฟา,เปิด!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น