Immortality Chapter 902 Abnormal Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 902 จงซานผู้ผิดปรกติ.
Chapter 902 Abnormal
Zhong Shan
"เป็นเช่นไรอย่างงั้นรึ?
วิหารซือกงของเจ้า,ในเวลานี้ถูกบุกโจมตี,ถูกทำลายล้างและลบออกจากโลกใบนี้ไปแล้วนั่นเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ถูกบุกทำลายอย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้,ต้าเจิ้งต้องรับมือกับแปดราชวงศ์สวรรค์,จะมีคนส่งไปทำลายนิกายซือกงได้อย่างไร!"แววตาของโหลวซิงเฉินที่ยังไม่ยอมเชื่อ.
"รับมือแปดราชวงศ์สวรรค์,ครั้งนี้เจ้าคิดว่าสามารถต้านพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งของข้านั้นได้เดินทางไปยังนิกายซือกง,มีเผ่าหม่าป่าระดับสูง,และยอดฝีมือของนิกายต้าหมิงทั้งหมด,แม่ทัพของข้าและเหล่าผู้มีพรสวรรค์อีกมากมาย,เซียนสวรรค์เพียงสามพันคน!
ไม่เพียงพอกำจัดนิกายของเจ้ารึอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"เซียนสวรรค์สามพันคนอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งของเจ้ามีเซียนสวรรค์สามพันคน,เป็นไปได้อย่างไร,ต้าเจิ้งยังก่อตั้งไม่ถึงพันปีด้วยซ้ำ,คนของโลกใบเล็กน้อยคนนักที่จะก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง,แล้วเจ้าจะมีคนถึงสามพันได้อย่างไร?"แววตาของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
สามพันเซียนสวรรค์,หากเป็นคนของโลกใบใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไรนัก,ทว่าพวกเขามาจากโลกใบเล็ก,โลกใบเล็กเพียงแค่เซียนสวรรค์สิบคนก็น่าอัศจรรย์ใจแล้ว,นี่มีจำนวนถึงสามพันคนเลยรึ?
สามพันเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ผ่านมานานเท่าไหร่กัน?
ต้าเจิ้งแข็งแกร่งขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ที่จริงสาเหตุมาจากปิศาจสวรรค์ของต้าเจิ้งนั่นเอง,ด้วยการใช้ปิศาจสวรรค์,ทำให้สามารถกลั่นจิตใจได้,ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น,พร้อมกับร่างกายมีกรรมวาสนาและวาสนามากมาย,พร้อมกับทรัพยากรมากมายของต้าเจิ้ง,เพียงเวลาไม่นานก็สามารถสร้างยอดฝีมือขึ้นมาได้มากมาย,ไม่ใช่เรื่องยากอะไร,นอกจากนี้เหล่าคนที่คัดมานี้ล้วนแต่เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม.
ท้ายที่สุดสองร้อยปี,เพียงแค่สองร้อยปี,กับพลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็ว,โดยเฉพาะตำแหน่งมรรคาที่ทั้งวาสนาและกรรมวาสนา,ทำให้พวกเขาเหล่านั้นมีความเร็วหลายสิบเท่า,การบำเพ็ญของพวกเขาเทียบเท่ากับการบำเพ็ญมาหมื่นปี,ตลอดจนหวนจีปิศาจสวรรค์ที่มีระดับที่สูงขึ้นทำให้กลั่นจิตใจยกระดับจิตใจของพวกเขาให้สูงขึ้นเป็นอย่างมาก.
สามพันสวรรค์แท้!
ก็ทำให้ทัพของจงซานสามารถบุกเบิกอาณาเขตจวงหลุนแห่งนี้ได้.
แปดราชวงศ์สวรรค์,ทรงพลังอย่างงั้นรึ?
พวกเขารวมกันทั้งหมดถึงจะมีเซียนสวรรค์สามพันคน,มีเหรอที่จงซานจะหวาดกลัวพวกเขา?
"เป็นไปไม่ได้,สามพันเซียนสวรรค์ก็ยังไม่พอที่จะทำลายวิหารซือกงได้เร็วขนาดนี้."โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"งั้นรวมคนภายในวิหารซือกงด้วยล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?
นี่เจ้าซือคนของวิหารซือกงอย่างงั้นรึ?"
กับเหตุผลดังกล่าวนี้,ทำให้หัวใจของโหลวซิงเฉินแทบแตกสลาย,ตัวเขาที่ได้ยินเรื่องราวภรรยารักของเขาได้นั้น,ไม่ใช่ว่าเป็นคนของจงซานเป็นคนเปิดเผยอย่างงั้นรึ?
ด้วยการรวมมือจากภายนอกและภายใน,วิหารซือกง คงยากจะต้านทาน,แม้นว่าจะมีคนอยู่มากมาย,แต่ก็ต้องถูกทำลายอย่างไม่ต้องสงสัย,นอกจากนี้วิหารต้าหมิงยังมีเจดีย์ฉีหลิงที่จงเทียนไม่ได้นำไปด้วย,สามารถยึดครองกรรมวาสนา,ของวิหารซือกงแทบจะในทันที,มีหรือที่วิหารซือกงจะอยู่รอดได้.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินกลายเป็นแดงซ่าน,เขาที่ในเวลานี้ถูกทั้งสาวก,ศิษย์,และภรรยารักทรยศ,วิหารซือกงถูกทำลาย,ภายในใจของเขาที่ลุกไหม้ด้วยความโกรธ.
ทุกอย่างเป็นเพราะเขาจริงๆรึ?
ไม่ใช่,ทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน,หากไม่เพราะเขา,วิหารซือกงก็คงไม่ถูกทำลาย,ศิษย์ของเขาก็ต้องไม่ตาย,ทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน,แม้แต่ภรรยารักของเขาที่ทรยศ,หากไม่มีจงซานทุกอย่างก็จะถูกแก้ไขได้.
ดูเหมือนว่าจงซานจะพอคาดเดาความคิดของโหลวซิงเฉินได้,ทำให้เขาได้แต่ส่ายหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ไร้ประโยชน์,ปัญหาของเจ้ามันสะสมมานานแล้ว,ถึงไม่มีข้า,อีกไม่นานมันก็ย่อมถูกเผยออกมาอยู่ดี!"
"ไม่,หากว่าข้าสังหารเจ้า,ต้าเจิ้งก็จะถูกทำลาย,วิหารซือกงก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม!"โหลวซิงเฉินที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เวลาผันแปร~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมกับผนึกเวลาเอาไว้อีกครั้ง.
เวลาหยุด,ห้วงอากาศที่หยุดนิง,ทุกอย่างหยุดหมด,ร่างของโหลวซิงเฉินที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วตรงไปยังร่างจงซาน,ฝ่ามือของเขาที่ฟาดออกไปอย่างดุร้ายรุนแรง.
"ฟิ้ว!"ร่างของจงซานที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว.
จงซานที่หนีออกจากจาก,พื้นที่ผนึกเวลา,ฝ่ามือของโหลวซิงเฉินตัดอากาศ.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่ส่ายไปมา,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซานด้วยความตื่นตะลึง.
"เจ้า?
เจ้าออกมาได้อย่างไร?"โหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
ในครั้งนี้,โหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความตื่นกลัวที่แท้จริง,จงซานออกมาได้?
เป็นไปไม่ได้,แม้แต่เซียนโบราณยังไม่สามารถหนีออกมาได้.
นี่นับเป็นครั้งแรกที่โหลวซิงเฉินพบว่าทักษะเทวะเวลาของเขาที่แข็งแกร่งกลับถูกคนทำลายได้ง่ายๆ.
กรงขังเวลา,จงซานหนีออกมาได้จากด้านในอย่างงั้นรึ?
"ไร้ประโยชน์,แม้ว่าทักษะเวลานั้นจะแข็งแกร่ง,ทว่ามันไร้ประโยชน์ต่อข้า,โหลวซิงเฉิน,ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งในเวลานี้,เจ้าจะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้าหรือไม่!"จงซานที่กล่าวเชื้อเชิญ.
โหลวซิงเฉินที่ในเวลานี้ทั้งประหลาดใจและไม่แน่ใจพร้อมๆกัน,ไม่คิดเลยว่าจงซานจะหลุดออกมาจากการผนึกเวลาของเขาได้,กับพลังที่ร้ายกาจของเขา
จงซานไม่ได้รับอันตรายเลยแม้แต่น้อย,ออกมาได้เลยอย่างงั้นรึ?
นี่เขามีทักษะเวลาด้วยอย่างงั้นรึ?
จงซาน,แน่นอนว่าสามารถออกมาจากกงขังเวลาได้นั้น,เป็นเพราะคุณสมบัติร่างแยกเงา,เพราะร่างแยกเงานั้นไม่มีผลใดๆกับค่ายกล,กงขังเวลาที่มีลักษณ์คล้ายค่ายกล,ดังนั้นจึงไม่มีผลต่อจงซานด้วยเช่นกัน.
จงซานที่หลบออกมาจากทักษะที่แข็งแกร่งของโหลวซิงเฉินได้,ทั้งที่เขาทุ่มกำลังเต็มที่แล้ว.
เรื่องนี้ทำให้โหลวซิงเฉินตื่นตะลึงไม่น้อย.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินด้วยความเย็นชา,หรือกำลังกดดันโหลวซิงเฉินอยู่.
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองจงซาน,ทันใดนั้นก็บังเกิดความคิดบางอย่างในอดีตขึ้นมา,เจ้านี่เป็นคนจากโลกใบเล็ก,เป็นแค่เซียนสวรรค์จริงๆรึ?
แต่เพียงแค่เซียนสวรรค์,กำลังทำให้เขาจำนนรึ?
แล้วแรงกดดันจากจงซานในตอนนี้คืออะไร?
เป็นไปไม่ได้,โหลวซิงเฉินที่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง,มีเหรอจะยอมพ่ายแพ้เช่นนี้?
"เวลาผกผัน!"ไพลินบนหน้าผากของโหลวซิงเฉินที่เปล่งแสงออกมาในทันที.
ผลึกเวลาที่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง.
ทว่าผนึกเวลาในเวลานี้,ไม่ได้ทำให้หยุดหนิ่ง,ดูเหมือนว่าทักษะของโหลวซิงเฉินไม่ได้เพียงแค่ให้เวลาหยุดนิ่งยังทำให้เกิดการไหลของเวลาได้อีกด้วย.
กรงขังเวลาเวลานี้ไม่สามารถกักขังจงซานได้!
ด้วยการใช้ทักษะเทวะในเวลานี้,ทำให้เส้นโลหิตของโหลวซิงเฉินปูดไปทั่วร่าง.
"ย๊ากกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่คำรามดัง,ร่างกายของเขาที่ปล่อยแสงสีน้ำเงินออกไปทั่ว,ทรงผมกระเซอะกระเซิง.
"มีปัญหาอะไร,เจ้ายังมีวิชาที่ซ่อนเอาไว้อยู่อีกรึ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง
ทักษะก่อนหน้านี้ของโหลวซิงเฉินทำให้จงซานรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,นี่เขายังมีวิชาที่แข็งแกร่งอยู่อีกรึ?
"ข้ายอมรับ,จงซานเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เคยเจอมา,หากก่อนหน้าที่ข้าจะเก็บตัว,ข้าคงต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย,ทว่าหลังจากที่ข้าเก็บตัวฝึกฝนเมื่อไม่นานมานี้,ข้าได้พบกับวิขาใหม่,แม้ว่าจะยังไม่สมบูรณ์,แต่ข้าที่เป็นเซียนโบราณย่อมมีความภาคภูมิเป็นของตัวเอง,เจ้าเป็นเพียงแค่เซียนสวรรค์ต้องการกำราบข้ารึ?
ฝันไปเถอะ! วันนี้ข้าไม่ตายก็เจ้าม้วย!"โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ย้อนเวลา~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทว่าหลังจากที่เขาคำรามออกไปนั้น,แสงสีน้ำเงินที่กระจายไปทั่วหลุมสังสารวัฏในทันที.
และแสงสีน้ำเงินเองก็พุ่งไปยังร่างของจงซานอีกด้วย.
แสงสีน้ำเงินที่พุ่งออกไปนั้น,คล้ายกับผนึกเวลา,มันได้พุ่งตรึงร่างของจงซานเอาไว้,จงซานที่กำลังจะหลบหนีอออกจากกงเวลาอีกครั้ง,ทว่าแสงสีน้ำเงินนั้น,กลับทำให้จงซานไม่สามารถขยับได้.
จงซานที่รู้สึกแปลกประหลาด,พลังของเขากำลังลดลงอย่างงั้นรึ?
เป็นพลังฝึกตนของเขาที่กำลังลดลง?
นี่ไม่ใช่พลังของประชาชนทั่วต้าเจิ้งที่ลดลง,แต่เป็นพลังฝึกตน.
เซียนสวรรค์ขั้นที่แปด!
พลังฝึกตนของเขาที่ลดลงอย่างน่าสะพรึง,ย้อนเวลาอย่างงั้นรึ?
นี่คือการย้อนการไหลของเวลา!
จงซานในระดับเซียนสวรรค์,ถูกย้อนเวลาให้กลายเป็นมนุษย์,แม้แต่มีระดับแกนทองเท่านั้น.
ผิดปกติเกินไปแล้ว,จงซานที่ในเวลานี้รู้สึกตื่นตกใจ,ย้อนเวลาอย่างงั้นรึ?
ย้อนเวลาที่ทำได้แม้แต่ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์,ไปจนถึงกลายเป็นเด็กเลยรึ?
ย้อนเวลากลับไปจนเขาเหลือเพียงแค่ปราณวิญญาณทั่วไป,นี่คือการย้อนเวลากลับรึ?
ทักษะเทวะเวลา?
เป็นทักษะเวลาที่น่าหวาดกลัว!
กับความเปลี่ยนเป็นของร่างกายตัวเอง,จงซานที่ตื่นตะลึงถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ไม่สามารถขยับได้,นี่คือทักษะเทวะเวลา?
น่าหวาดกลัวมาก,ไม่สามารถที่จะขัดขืนได้,ทำได้แค่ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลานั้นโหลวซิงเฉินที่ได้โอกาศกลับหยุดมืออย่างงั้นรึ?
จงซานที่ตื่นตกใจ,จดจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินในเวลานี้,ใบหน้าของเขาที่ปรากฏปราณแห่งความตายขึ้น,เห็นชัดเจนว่าทักษะย้อนเวลานั้นได้ผลาญกำลังกายไปอย่างน่าหวาดกลัว,แม้แต่เซียนโบราณก็ไม่สามารถทนได้.
แสงสีน้ำเงินที่สลายหายไป,ใบน้าของโหลวซิงเฉินที่กลายเป็นสีเทา,ขณะที่เขาเร่งรีบนำยาออกมาพร้อมกับกลืนกินมันลงไปอย่างรวดเร็ว.
จบแล้ว!
แม้ว่าโหลวซิงเฉินจะใช้พลังไปเป็นจำนวนมหาศาล,แต่ก็ประสบผล,จงซานมีระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังจงซาน,ที่มุมปากเผยรอยยิ้มที่ขมขืน,และจริงจังเออกมา,เขาไม่คิดเลยว่าการประลองในครั้งนี้จะยากลำบากขนาดนี้.
โหลวซิงเฉินที่ใช้ไพ่ลับใบสุดท้ายออกมา,ทำให้สถานการณ์พลิกกลับจากเสียเปรียบมาเป็นชัยชนะได้!
หลุมสังสารวัฏที่อ่อนแรงลงช้าๆ,หากไม่แล้วแม้แต่จงซานที่เป็นคนเปิด,ในเวลานี้คงล่วงหล่นลงไปในหลุมสังสารวัฏด้วยเช่นกัน.
"เจ้าพ่ายแพ้แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
ไม่ว่าอย่างไร,โหลวซิงเฉินก็ยังเป็นเซียนโบราณ,เพียงแค่มนุษย์ระดับแกนทอง,ไม่มีทางที่จะต่อกรเซียนโบราณได้เลย.
จงซานที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่ได้หวาดกลัว,เพราะว่าจงซานนั้นยังไม่พ่ายแพ้.
มือขวาของเขาที่ยืนออกไป,ก่อนที่จะชี้ไปที่หน้าผาก,ประทับมันเอาไว้.
"ย๊ากก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พลังมากมายที่กำลังหมุนวนแทรกเข้ามาในร่างของจงซาน,ราวกับพายุที่ระเบิดออกมามันกำลังหมุนวนล้อมรอบร่างของจงซานในทันที!
"วูซซซซ!"
พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง.
โหลวซิงเฉินในเวลานี้ที่มองเห็นภาพที่เกิดขึ้น,ตื่นตะลึงตาโต,อ้าปากค้างหุบไม่ลงเผยท่าทางหวาดกลัวอย่างที่สุด,มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
เป็นไปได้อย่างไร?
สิ่งที่โหลวซิงเฉินเห็นนั้น,รอบๆร่างกายของจงซานไม่ได้มีทักษะของเวลาแม้แต่น้อย,เป็นร่างของเขา,ที่เพิ่มพลังฝึกตนของตัวเองได้อย่างง่ายดาย.
ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกรึ? โลกใบนี้มีคนที่มีร่างกายแปลกประหลาดเช่นนี้ด้วยรึ?
โหลวซิงเฉินที่ร่างกายอ่อนแรง,ตื่นตกใจหมดแล้วซึ่งกำลัง.
Chapter 902 Abnormal
Zhong Shan
变态的钟山
จงซานผู้ผิดปรกติ.
"เป็นเช่นไรอย่างงั้นรึ?
วิหารซือกงของเจ้า,ในเวลานี้ถูกบุกโจมตี,ถูกทำลายล้างและลบออกจากโลกใบนี้ไปแล้วนั่นเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ถูกบุกทำลายอย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้,ต้าเจิ้งต้องรับมือกับแปดราชวงศ์สวรรค์,จะมีคนส่งไปทำลายนิกายซือกงได้อย่างไร!"แววตาของโหลวซิงเฉินที่ยังไม่ยอมเชื่อ.
"รับมือแปดราชวงศ์สวรรค์,ครั้งนี้เจ้าคิดว่าสามารถต้านพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งของข้านั้นได้เดินทางไปยังนิกายซือกง,มีเผ่าหม่าป่าระดับสูง,และยอดฝีมือของนิกายต้าหมิงทั้งหมด,แม่ทัพของข้าและเหล่าผู้มีพรสวรรค์อีกมากมาย,เซียนสวรรค์เพียงสามพันคน!
ไม่เพียงพอกำจัดนิกายของเจ้ารึอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"เซียนสวรรค์สามพันคนอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งของเจ้ามีเซียนสวรรค์สามพันคน,เป็นไปได้อย่างไร,ต้าเจิ้งยังก่อตั้งไม่ถึงพันปีด้วยซ้ำ,คนของโลกใบเล็กน้อยคนนักที่จะก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง,แล้วเจ้าจะมีคนถึงสามพันได้อย่างไร?"แววตาของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
สามพันเซียนสวรรค์,หากเป็นคนของโลกใบใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไรนัก,ทว่าพวกเขามาจากโลกใบเล็ก,โลกใบเล็กเพียงแค่เซียนสวรรค์สิบคนก็น่าอัศจรรย์ใจแล้ว,นี่มีจำนวนถึงสามพันคนเลยรึ?
สามพันเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ผ่านมานานเท่าไหร่กัน?
ต้าเจิ้งแข็งแกร่งขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ที่จริงสาเหตุมาจากปิศาจสวรรค์ของต้าเจิ้งนั่นเอง,ด้วยการใช้ปิศาจสวรรค์,ทำให้สามารถกลั่นจิตใจได้,ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น,พร้อมกับร่างกายมีกรรมวาสนาและวาสนามากมาย,พร้อมกับทรัพยากรมากมายของต้าเจิ้ง,เพียงเวลาไม่นานก็สามารถสร้างยอดฝีมือขึ้นมาได้มากมาย,ไม่ใช่เรื่องยากอะไร,นอกจากนี้เหล่าคนที่คัดมานี้ล้วนแต่เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม.
ท้ายที่สุดสองร้อยปี,เพียงแค่สองร้อยปี,กับพลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็ว,โดยเฉพาะตำแหน่งมรรคาที่ทั้งวาสนาและกรรมวาสนา,ทำให้พวกเขาเหล่านั้นมีความเร็วหลายสิบเท่า,การบำเพ็ญของพวกเขาเทียบเท่ากับการบำเพ็ญมาหมื่นปี,ตลอดจนหวนจีปิศาจสวรรค์ที่มีระดับที่สูงขึ้นทำให้กลั่นจิตใจยกระดับจิตใจของพวกเขาให้สูงขึ้นเป็นอย่างมาก.
สามพันสวรรค์แท้!
ก็ทำให้ทัพของจงซานสามารถบุกเบิกอาณาเขตจวงหลุนแห่งนี้ได้.
แปดราชวงศ์สวรรค์,ทรงพลังอย่างงั้นรึ?
พวกเขารวมกันทั้งหมดถึงจะมีเซียนสวรรค์สามพันคน,มีเหรอที่จงซานจะหวาดกลัวพวกเขา?
"เป็นไปไม่ได้,สามพันเซียนสวรรค์ก็ยังไม่พอที่จะทำลายวิหารซือกงได้เร็วขนาดนี้."โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"งั้นรวมคนภายในวิหารซือกงด้วยล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?
นี่เจ้าซือคนของวิหารซือกงอย่างงั้นรึ?"
กับเหตุผลดังกล่าวนี้,ทำให้หัวใจของโหลวซิงเฉินแทบแตกสลาย,ตัวเขาที่ได้ยินเรื่องราวภรรยารักของเขาได้นั้น,ไม่ใช่ว่าเป็นคนของจงซานเป็นคนเปิดเผยอย่างงั้นรึ?
ด้วยการรวมมือจากภายนอกและภายใน,วิหารซือกง คงยากจะต้านทาน,แม้นว่าจะมีคนอยู่มากมาย,แต่ก็ต้องถูกทำลายอย่างไม่ต้องสงสัย,นอกจากนี้วิหารต้าหมิงยังมีเจดีย์ฉีหลิงที่จงเทียนไม่ได้นำไปด้วย,สามารถยึดครองกรรมวาสนา,ของวิหารซือกงแทบจะในทันที,มีหรือที่วิหารซือกงจะอยู่รอดได้.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินกลายเป็นแดงซ่าน,เขาที่ในเวลานี้ถูกทั้งสาวก,ศิษย์,และภรรยารักทรยศ,วิหารซือกงถูกทำลาย,ภายในใจของเขาที่ลุกไหม้ด้วยความโกรธ.
ทุกอย่างเป็นเพราะเขาจริงๆรึ?
ไม่ใช่,ทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน,หากไม่เพราะเขา,วิหารซือกงก็คงไม่ถูกทำลาย,ศิษย์ของเขาก็ต้องไม่ตาย,ทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน,แม้แต่ภรรยารักของเขาที่ทรยศ,หากไม่มีจงซานทุกอย่างก็จะถูกแก้ไขได้.
ดูเหมือนว่าจงซานจะพอคาดเดาความคิดของโหลวซิงเฉินได้,ทำให้เขาได้แต่ส่ายหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ไร้ประโยชน์,ปัญหาของเจ้ามันสะสมมานานแล้ว,ถึงไม่มีข้า,อีกไม่นานมันก็ย่อมถูกเผยออกมาอยู่ดี!"
"ไม่,หากว่าข้าสังหารเจ้า,ต้าเจิ้งก็จะถูกทำลาย,วิหารซือกงก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม!"โหลวซิงเฉินที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เวลาผันแปร~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมกับผนึกเวลาเอาไว้อีกครั้ง.
เวลาหยุด,ห้วงอากาศที่หยุดนิง,ทุกอย่างหยุดหมด,ร่างของโหลวซิงเฉินที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วตรงไปยังร่างจงซาน,ฝ่ามือของเขาที่ฟาดออกไปอย่างดุร้ายรุนแรง.
"ฟิ้ว!"ร่างของจงซานที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว.
จงซานที่หนีออกจากจาก,พื้นที่ผนึกเวลา,ฝ่ามือของโหลวซิงเฉินตัดอากาศ.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่ส่ายไปมา,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซานด้วยความตื่นตะลึง.
"เจ้า?
เจ้าออกมาได้อย่างไร?"โหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
ในครั้งนี้,โหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความตื่นกลัวที่แท้จริง,จงซานออกมาได้?
เป็นไปไม่ได้,แม้แต่เซียนโบราณยังไม่สามารถหนีออกมาได้.
นี่นับเป็นครั้งแรกที่โหลวซิงเฉินพบว่าทักษะเทวะเวลาของเขาที่แข็งแกร่งกลับถูกคนทำลายได้ง่ายๆ.
กรงขังเวลา,จงซานหนีออกมาได้จากด้านในอย่างงั้นรึ?
"ไร้ประโยชน์,แม้ว่าทักษะเวลานั้นจะแข็งแกร่ง,ทว่ามันไร้ประโยชน์ต่อข้า,โหลวซิงเฉิน,ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งในเวลานี้,เจ้าจะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้าหรือไม่!"จงซานที่กล่าวเชื้อเชิญ.
โหลวซิงเฉินที่ในเวลานี้ทั้งประหลาดใจและไม่แน่ใจพร้อมๆกัน,ไม่คิดเลยว่าจงซานจะหลุดออกมาจากการผนึกเวลาของเขาได้,กับพลังที่ร้ายกาจของเขา
จงซานไม่ได้รับอันตรายเลยแม้แต่น้อย,ออกมาได้เลยอย่างงั้นรึ?
นี่เขามีทักษะเวลาด้วยอย่างงั้นรึ?
จงซาน,แน่นอนว่าสามารถออกมาจากกงขังเวลาได้นั้น,เป็นเพราะคุณสมบัติร่างแยกเงา,เพราะร่างแยกเงานั้นไม่มีผลใดๆกับค่ายกล,กงขังเวลาที่มีลักษณ์คล้ายค่ายกล,ดังนั้นจึงไม่มีผลต่อจงซานด้วยเช่นกัน.
จงซานที่หลบออกมาจากทักษะที่แข็งแกร่งของโหลวซิงเฉินได้,ทั้งที่เขาทุ่มกำลังเต็มที่แล้ว.
เรื่องนี้ทำให้โหลวซิงเฉินตื่นตะลึงไม่น้อย.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินด้วยความเย็นชา,หรือกำลังกดดันโหลวซิงเฉินอยู่.
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองจงซาน,ทันใดนั้นก็บังเกิดความคิดบางอย่างในอดีตขึ้นมา,เจ้านี่เป็นคนจากโลกใบเล็ก,เป็นแค่เซียนสวรรค์จริงๆรึ?
แต่เพียงแค่เซียนสวรรค์,กำลังทำให้เขาจำนนรึ?
แล้วแรงกดดันจากจงซานในตอนนี้คืออะไร?
เป็นไปไม่ได้,โหลวซิงเฉินที่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง,มีเหรอจะยอมพ่ายแพ้เช่นนี้?
"เวลาผกผัน!"ไพลินบนหน้าผากของโหลวซิงเฉินที่เปล่งแสงออกมาในทันที.
ผลึกเวลาที่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง.
ทว่าผนึกเวลาในเวลานี้,ไม่ได้ทำให้หยุดหนิ่ง,ดูเหมือนว่าทักษะของโหลวซิงเฉินไม่ได้เพียงแค่ให้เวลาหยุดนิ่งยังทำให้เกิดการไหลของเวลาได้อีกด้วย.
กรงขังเวลาเวลานี้ไม่สามารถกักขังจงซานได้!
ด้วยการใช้ทักษะเทวะในเวลานี้,ทำให้เส้นโลหิตของโหลวซิงเฉินปูดไปทั่วร่าง.
"ย๊ากกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่คำรามดัง,ร่างกายของเขาที่ปล่อยแสงสีน้ำเงินออกไปทั่ว,ทรงผมกระเซอะกระเซิง.
"มีปัญหาอะไร,เจ้ายังมีวิชาที่ซ่อนเอาไว้อยู่อีกรึ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง
ทักษะก่อนหน้านี้ของโหลวซิงเฉินทำให้จงซานรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,นี่เขายังมีวิชาที่แข็งแกร่งอยู่อีกรึ?
"ข้ายอมรับ,จงซานเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เคยเจอมา,หากก่อนหน้าที่ข้าจะเก็บตัว,ข้าคงต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย,ทว่าหลังจากที่ข้าเก็บตัวฝึกฝนเมื่อไม่นานมานี้,ข้าได้พบกับวิขาใหม่,แม้ว่าจะยังไม่สมบูรณ์,แต่ข้าที่เป็นเซียนโบราณย่อมมีความภาคภูมิเป็นของตัวเอง,เจ้าเป็นเพียงแค่เซียนสวรรค์ต้องการกำราบข้ารึ?
ฝันไปเถอะ! วันนี้ข้าไม่ตายก็เจ้าม้วย!"โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ย้อนเวลา~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทว่าหลังจากที่เขาคำรามออกไปนั้น,แสงสีน้ำเงินที่กระจายไปทั่วหลุมสังสารวัฏในทันที.
และแสงสีน้ำเงินเองก็พุ่งไปยังร่างของจงซานอีกด้วย.
แสงสีน้ำเงินที่พุ่งออกไปนั้น,คล้ายกับผนึกเวลา,มันได้พุ่งตรึงร่างของจงซานเอาไว้,จงซานที่กำลังจะหลบหนีอออกจากกงเวลาอีกครั้ง,ทว่าแสงสีน้ำเงินนั้น,กลับทำให้จงซานไม่สามารถขยับได้.
จงซานที่รู้สึกแปลกประหลาด,พลังของเขากำลังลดลงอย่างงั้นรึ?
เป็นพลังฝึกตนของเขาที่กำลังลดลง?
นี่ไม่ใช่พลังของประชาชนทั่วต้าเจิ้งที่ลดลง,แต่เป็นพลังฝึกตน.
เซียนสวรรค์ขั้นที่แปด!
เซียนสวรรค์ขั้นที่หก!
เซียนสวรรค์ขั้นที่สาม!
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง!
ระดับราชันย์แท้!
ระดับจักรพรรดิแท้!
ระดับหลอมกายธาตุ!
ระดับก่อตั้งวิญญาณ!
ระดับแกนทอง!
พลังฝึกตนของเขาที่ลดลงอย่างน่าสะพรึง,ย้อนเวลาอย่างงั้นรึ?
นี่คือการย้อนการไหลของเวลา!
จงซานในระดับเซียนสวรรค์,ถูกย้อนเวลาให้กลายเป็นมนุษย์,แม้แต่มีระดับแกนทองเท่านั้น.
ผิดปกติเกินไปแล้ว,จงซานที่ในเวลานี้รู้สึกตื่นตกใจ,ย้อนเวลาอย่างงั้นรึ?
ย้อนเวลาที่ทำได้แม้แต่ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์,ไปจนถึงกลายเป็นเด็กเลยรึ?
ย้อนเวลากลับไปจนเขาเหลือเพียงแค่ปราณวิญญาณทั่วไป,นี่คือการย้อนเวลากลับรึ?
ทักษะเทวะเวลา?
เป็นทักษะเวลาที่น่าหวาดกลัว!
กับความเปลี่ยนเป็นของร่างกายตัวเอง,จงซานที่ตื่นตะลึงถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ไม่สามารถขยับได้,นี่คือทักษะเทวะเวลา?
น่าหวาดกลัวมาก,ไม่สามารถที่จะขัดขืนได้,ทำได้แค่ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลานั้นโหลวซิงเฉินที่ได้โอกาศกลับหยุดมืออย่างงั้นรึ?
จงซานที่ตื่นตกใจ,จดจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินในเวลานี้,ใบหน้าของเขาที่ปรากฏปราณแห่งความตายขึ้น,เห็นชัดเจนว่าทักษะย้อนเวลานั้นได้ผลาญกำลังกายไปอย่างน่าหวาดกลัว,แม้แต่เซียนโบราณก็ไม่สามารถทนได้.
แสงสีน้ำเงินที่สลายหายไป,ใบน้าของโหลวซิงเฉินที่กลายเป็นสีเทา,ขณะที่เขาเร่งรีบนำยาออกมาพร้อมกับกลืนกินมันลงไปอย่างรวดเร็ว.
จบแล้ว!
แม้ว่าโหลวซิงเฉินจะใช้พลังไปเป็นจำนวนมหาศาล,แต่ก็ประสบผล,จงซานมีระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังจงซาน,ที่มุมปากเผยรอยยิ้มที่ขมขืน,และจริงจังเออกมา,เขาไม่คิดเลยว่าการประลองในครั้งนี้จะยากลำบากขนาดนี้.
โหลวซิงเฉินที่ใช้ไพ่ลับใบสุดท้ายออกมา,ทำให้สถานการณ์พลิกกลับจากเสียเปรียบมาเป็นชัยชนะได้!
หลุมสังสารวัฏที่อ่อนแรงลงช้าๆ,หากไม่แล้วแม้แต่จงซานที่เป็นคนเปิด,ในเวลานี้คงล่วงหล่นลงไปในหลุมสังสารวัฏด้วยเช่นกัน.
"เจ้าพ่ายแพ้แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
ไม่ว่าอย่างไร,โหลวซิงเฉินก็ยังเป็นเซียนโบราณ,เพียงแค่มนุษย์ระดับแกนทอง,ไม่มีทางที่จะต่อกรเซียนโบราณได้เลย.
จงซานที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่ได้หวาดกลัว,เพราะว่าจงซานนั้นยังไม่พ่ายแพ้.
มือขวาของเขาที่ยืนออกไป,ก่อนที่จะชี้ไปที่หน้าผาก,ประทับมันเอาไว้.
"ย๊ากก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พลังมากมายที่กำลังหมุนวนแทรกเข้ามาในร่างของจงซาน,ราวกับพายุที่ระเบิดออกมามันกำลังหมุนวนล้อมรอบร่างของจงซานในทันที!
"วูซซซซ!"
แกนทอง!
ก่อตั้งวิญญาณ!
หลอมกายธาตุ!
จักรพรรดิแท้!
ราชันย์แท้!
สวรรค์แท้!
เซียนสวรรค์ขั้นที่สาม!
เซียนสวรรค์ขั้นที่ห้า!
เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ด!
เซียนสวรรค์ขั้นที่แปด!
พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง.
โหลวซิงเฉินในเวลานี้ที่มองเห็นภาพที่เกิดขึ้น,ตื่นตะลึงตาโต,อ้าปากค้างหุบไม่ลงเผยท่าทางหวาดกลัวอย่างที่สุด,มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
เป็นไปได้อย่างไร?
สิ่งที่โหลวซิงเฉินเห็นนั้น,รอบๆร่างกายของจงซานไม่ได้มีทักษะของเวลาแม้แต่น้อย,เป็นร่างของเขา,ที่เพิ่มพลังฝึกตนของตัวเองได้อย่างง่ายดาย.
ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกรึ? โลกใบนี้มีคนที่มีร่างกายแปลกประหลาดเช่นนี้ด้วยรึ?
โหลวซิงเฉินที่ร่างกายอ่อนแรง,ตื่นตกใจหมดแล้วซึ่งกำลัง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น