Immortality Chapter 703 Zhong Shan and Lu Buwei
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 703 จงซานและลู่ปู้เหว่ย.
Chapter 703 Zhong Shan and Lu Buwei
ภายในเมืองหลิวเหอ.
จงซานที่ทำการวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆจากทั่วทิศทางที่ได้จากเฟินเต๋าหอการค้าต้าหรง,หัวหน้าสาขาเจ้าไห่ที่เร่งรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
"เจ้าไห่,มีเรื่องอะไรกังวลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เงยหน้าขมวดคิ้วไปมา.
"ฝ่าบาท,ขณะที่ข้ากำลังค้นหาข่าวต่างๆของพื้นที่รอบๆ,ขณะที่เข้าไปในเมืองหลิวเหอ,ก็ได้ยินข่าวที่ผิดปรกติขึ้น!"หัวหน้าการค้าสาขาเจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เกี่ยวกับศิลามิติภูเขา,ที่จู่ๆก็มีราคาเพิ่มสูงขึ้น!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"ราคาสูงขึ้น?ศิลามิติภูเขานะรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
ศิลามิติ,ที่ใช้เป็นส่วนประกอบของกำไลเก็บของต่างมิติ,ซึ่งยิ่งศิลามิติมากก็จะได้ที่เก็บของต่างมิติมากขึ้น,ศิลามิติในทวีปศักดิ์สิทธิ์จึงเป็นสินค้าสามัญที่ทุกคนต้องการเหมือนกับศิลาวิญญาณ,ในแผนการสวรรค์ล่ม,จงซานได้ใช้ศิลามิติเป็นสินค้าในการวางแผน.ศิลามิติภูเขา,ก็คือศิลามิติที่มีขนาดใหญ่กว่าศิลามิติทั่วไปนั่นเอง.
"ครับ,ศิลาวิญญาณภูเขานั้น,ที่จริงในเวลานี้น่าจะมีราคาหนึ่งล้านศิลาวิญญาณระดับสูง! ทว่าในเวลานี้มันกลับมีร้านค้าที่รับซื้อมันด้วยราคามากกว่าเดิมถึงสิบเท่า,กลายเป็นสินค้าที่กลายเป็นที่ต้องการของตลาดไปในทันที,"เจ้าไห่กล่าวตอบ.
"หืม?
ราคาเพิ่มเป็นสิบเท่าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ขอรับ,สิบเท่า,ในคลังสินค้าของพวกเราตอนนี้มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน,หากว่านำออกไปขาย,อย่างน้อยก็จะได้กำไรเพิ่มขึ้น
20 %"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"หอการค้าต้าหรง,ยังมีสินค้าพอขายหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"มี,หอการค้าต้าหรงในเมืองหลิวเหอนั้น,นับว่าเป็นร้านขายศิลามิติขนาดใหญ่,พวกเราขายศิลามิติโดยเฉพาะ,และยังมีร้านค้าส่ง,หากใครที่จะซื้อต้องเข้าร่วมประมูล,ในเวลานี้การประมูลที่เป็นไปอย่างบ้าคลั่ง,ทำให้ราคาเพิ่มสูงขึ้น,ตอนนี้มีราคาเป็นสิบเท่าของราคาเดิมแล้ว!"เจ้าไห่กล่าวออกมา.
"ตอนนี้การตอบสนองของผู้คนเป็นอย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถามออกมา.
"พวกเขากำลังรอคอยเฝ้าดูสถานการณ์ความเป็นไปของศิลามิติอยู่,เวลานี้สายตาของประชาชนทุกคนต่างก็จ้องมองศิลามิติไม่วางตาเลย!"เจ้าไห่ครุ่นคิดและกล่าวรายงาน.
"สิบเท่าอย่างงั้นรึ? มีร้านศิลามิติกี่ร้านในเมืองนี้?"จงซานที่ขมวดคิ้วและสอบถามออกมา.
"มีทั้งหมดห้าสิบร้าน,รวมของหอการค้าต้าหรงของพวกเราที่มีอยู่สิบร้าน,ศิลามิติที่มีราคาสูงขึ้นสิบเท่าตอนนี้ได้ถูกส่งไปทั่วเมืองแล้ว,ร้านค้าทั้งหมดที่เตรียมปรับราคาขึ้น,อย่างบ้าคลั่งเลยทีเดียว."เจ้าไห่กล่าวตอบ.
"ปรับราคาเพิ่มขึ้นอย่างมากคลั่งอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วรับฟัง,ราวกับพบเรื่องผิดปรกติเข้าแล้ว.
"ครับ,หอการค้าต้าหรง,ร้านสวีมี,สถานการณ์เวลานี้อยู่สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทีเดียว!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หืม? ทำไม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ร้านค้าของพวกเรามาเปิดที่นี่,ข้ากล้ากล่าวเลยว่า,ร้อยปีมานี้ราคาของพวกเราไม่เคยขยับขึ้นเลย,แม้นว่าสินค้าของร้านอื่นจะขึ้นลงไม่สม่ำเสมอ,ทำให้ทุกคนมาซื้อสินค้าที่ร้านเราเป็นอย่างมาก,หากแต่เมื่อสินค้าของพวกเราขายสินค้าที่เป็นมาตรฐานย่อมได้รับชื่อเสียง,แต่หากเปลี่ยนแปลงไปมา,ย่อมทำให้ชื่อเสียงเสียหาย,การจะพัฒนาในวันข้างหน้าจะยากยิ่งกว่าเดิม!"เจ้าไห่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล.
"อืม,ความคิดของเจ้านับว่าดีเยี่ยม!"จงซานพยักหน้า.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เจ้าไห่ที่เผยยิ้มออกมาเป็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็นได้.
"ร้านที่รับซื้อด้วยราคาสิบเท่า,คือร้านอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"เป็นหอการค้าลู่ซือ,สี่เดือนที่แล้ว,พวกเขาเพิ่งปรากฏตัวขึ้นที่เมืองหลิวเหอ,เมื่อปรากฏตัวก็กลายเป็นที่พูดคุยกันทั้งเมือง,เพียงแค่สี่เดือน,ก็กลายเป็นที่รู้จักของคนทั้งเมืองหลิวเหอ,พวกเขาพัฒนาอย่างบ้าคลั่ง,เติบโตรวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง!
ทุกๆวันมีศิลาวิญญาณมหาศาลที่ไหลเข้าสู่หอการค้าลู่ซือ,ไม่ว่าพวกเขาจะเปิดร้านที่ใด,สินค้าที่พวกเขาขึ้นราคา,สถานที่อื่นก็จะขึ้นราคาตาม,และเมื่อพวกเขาลดราคา,ร้านค้าอื่นก็จะลดราคาตามด้วยเช่นกัน!"เจ้าไห่กล่าวอุทานออกมา.
"หืม? หอกรค้าลู่ซืออย่างงั้นรึ?
สี่เดือนที่แล้วเพิ่งเปิดตัว? กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วเมือง?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครับ!
นับตั้งแต่ทำธุรกิจวันแรก,ก็กลายเป็นที่สนใจต่อผู้คนมากมาย,ตลอดหนึ่งเดือนมีผู้คนเต็มร้านทุกวัน!"เจ้าไห่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"พวกเขาทำธุรกิจเป็นอย่างไร?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"พวกเขาทำเหมือนกันทุกวัน,หอการค้าลู่ซือไม่มีการโฆษณาป่าวประกาศแต่อย่างใด,เพียงแต่ในสินค้าของพวกเขาจะมีสัญลักษณ์บางอย่างเพิ่มลงไป."เจ้าไห่กล่าว.
"สัญลักษณ์อะไร?"
"สัญลักษณ์ที่แจ้งว่า"หากพบข้อบกพร่องทางคุณภาพในสินค้าทุกชิ้นที่ซื้อไป,หอการค้าลู่ซือจะมอบรางวัลหนึ่งล้านศิลาวิญญาณ!"จากนั้นเมื่อคนเห็นสัญลักษณ์ดังกล่าว,พวกเขาก็ตรวจสอบสินค้าอย่างระมัดระวัง,และเรื่องนี้ก็ถูกเล่ากันปากต่อปาก,จากสิบเป็นร้อย!เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!"เจ้าไห่กล่าว.
"หนึ่งคำพันทองคำ?
ลู่ปู้เหว่ยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
นี่ไม่ใช่เล่ห์เดิมของลู่ปู้เหว่ยหรอกรึ?
(หลี่ซือซุนชิว),หนึ่งประโยคที่ส่งผลทั่วหล้า,ค้นหาผู้มีโชคหนึ่งคน,ในทุกๆหนึ่งพันคน.
"หนึ่งคำพันทองคำ?"เจ้าไห่ที่ไม่เข้าใจเท่าใดนัก.
"อืม,ไม่ว่าอย่างไร,ข้าขอถามเจ้า,ว่ามีคนหาข้อบกพร่องในสินค้าพวกเขาได้หรือไม่?"จงซานสอบถามออกมา.
"หอการค้าลู่ซือนั้นมีขนาดใหญ่มาก,มีสินค้ามากกว่าล้านชิ้น,สินค้าของพวกเขาก็นับว่ามีคุณภาพสูง,หากแต่ก็มีคนที่พบข้อบกพร่องได้เช่นกัน,และหอการค้าลู่ซือเองได้มอบรางวัลหนึ่งล้านศิลาวิญญาณเป็นรางวัลด้วย!"เจ้าไห่กล่าว.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ใครจะคิดว่าไม่เพียงแค่สินค้าของพวกเขามีราคาแพง,แต่กลับกลายเป็นว่าทุกๆวันคนกลับมากขึ้นเรื่อยๆ,พวกเขาที่มีกำไรมากมายมหาศาลทุกวัน,เพียงแค่เวลาสี่เดือน,พวกเขาก็กลายเป็นร้านค้าอันดับต้นๆของเมืองหลิวเหอ."เจ้าไห่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ล่อลวงด้วยผลประโยชน์,แน่นอนว่าทุกคนก็ย่อมยินดี,เพราะว่าพวกเขามั่นใจว่าสินค้ามีคุณภาพดี,แม้แต่หากมีข้อบกพร่อง,ก็จะยิ่งดีอีก,ที่จะทำให้พวกเขาได้รับเงินล้าน,ทำให้ไม่ต้องกังวลกับคุณภาพสินค้าไม่ใช่รึ?"จงซานที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
ลู่ปู้เหว่ย,ควรค่าแล้วที่เป็นพ่อค้าลำดับหนึ่ง,หนึ่งคำหนึ่งพันทอง,การที่สินค้ามีตำหนิแน่นอนว่าย่อมทำให้ชื่อเสียงเสียหาย,ทว่าการค้นพบข้อตำหนิชิ้นแรกนั้นอาจจะเป็นลู่ปู้เหว่ยจงใจก็เป็นได้.
"ฝ่าบาท,พวกเราต้องทำอย่างไรดีในเวลานี้?"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"การซื้อขายศิลามิติในเมืองของร้านแต่ละร้านรวมตัวกันปรับราคาหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"ไม่,การปรับราคานั้น,มีการปรับราคาที่แตกต่างกันไป,ส่วนมากพวกเขาจะใช้ราคาเดียวกับหอการค้าลู่ซือ,หากว่าพวกเขาขายในราคาใหนก็จะขายตามนั้น,ส่วนประชาชนก็ไม่กล้าซื้อร้านอื่นด้วยเกรงว่าจะซื้อสินค้าในราคาที่สูงกว่าปรกติเช่นกัน!"เจ้าไห่กล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,อีกห้าวัน,จะมีการประมูลศิลาวิญญาณ,ในเวลานั้นพวกเราจะต้องเข้าร่วมด้วยเช่นกัน,เช่นนั้นจะทำให้ราคาของมันเพิ่มขึ้นสูงหรือไม่?"เจ้าไห่สอบถาม.
"ในเวลานั้นข้าจะไปพร้อมกับเจ้า!"จงซานกล่าว.
"ขอรับ!"
วันถัดมา.
"ฝ่าบาท,ราคาของหอการค้าลู่ซืออกมาแล้ว,ศิลามิติราคาขายปลีกเพิ่มขึ้นสิบเท่า!"เจ้าไห่ที่เร่งรีบเข้ามารายงาน.
"หอการค้าลู่ซือเพิ่มราคาอย่างงั้นรึ?
แล้วร้านค้าอื่นๆล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"มีเพิ่มขึ้นแล้ว,ส่วนมาก,เพิ่มขึ้นกว่า 20
ร้านตามหอการค้าลู่ซือ,เหลือไม่กี่ร้าน,หลายๆร้านยังขายราคาเดียวกับพวกเรา!"เจ้าไห่ที่กล่าวด้วยความกังวล.
"เหล่าประชาชนล่ะ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เหล่าประชาชนยังคงเป็นกังวลเกี่ยวกับการซื้อขาย,เวลานี้,การซื้อศิลาวิญญาณดูเหมือนว่าจะมากกว่าปกติ!"เจ้าไห่กล่าว.
"มากกว่าปรกติอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ครับ,ฝ่าบาท,ใกล้เมืองหลิวเหอนั้นไม่มีแร่ศิลามิติ,จะต้องนำเข้ามาจากด้านนอก,ซึ่งต้องใช้เวลาหลายปี,และยังเต็มไปด้วยความเสี่ยง,ต้องไม่ลืมด้วยว่าศิลามิตินั้นไม่สามารถใส่ลงไปในศิลามิติได้,มีแต่สร้างเป็นกำไรเก็บของ,และทำลายเพื่อนำมันออกมา,และยังได้จำนวนครึ่งหนึ่งของตอนแรกอีกด้วย,และในทวีปศักดิ์สิทธิ์เองก็เป็นสินค้าที่จำเป็น,เพราะว่าต้องใช้ในการสร้างกำไรเก็บของ,และเหมืองศิลามิติเองล้วนแล้วแต่เป็นของกลุ่มอิทธิพลใหญ่,ดังนั้นจึงนับเป็นสินค้าที่มีราคาดีอย่างแน่นอน."เจ้าไห่ที่กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
สามวัน,สี่วัน,หอการค้าต้าหรงที่มีคนมากมายหลั่งไหล่มาซื้อศิลามิติมากขึ้นและก็มากขึ้น!
วันที่ห้า.
จงซานและเจ้าไห่ที่จ้องมองไปที่ร้าน,หอการค้าต้าหรง,ร้านสวีมี่,ในเวลานี้มีคนมากมายมาต่อแถวรอเปิดร้าน!
"ฝ่าบาท,ดูคนเหล่านี้พวกเขาต้องการซื้อศิลามิติ,ตอนนี้ข้าได้กำหนดขีดจำกัด,แต่ละคนสามารถซื้อได้เพียงแค่คนละหนึ่งจินต่อวันเท่านั้น,แต่กลับมีคนมากมายที่ต้องการซื้อ!"เจ้าไห่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!
ไปเถอะ,พวกเราจะไปดูงานประมูลกัน!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอรับ!"
พวกเขาทั้งสองคนที่เดินทางมาถึงเทือกเขาขนาดใหญ่,ที่ใจกลางหุบเขานั้น,มีกองของหยกสีขาวที่ยังไม่เจียรนัย,นอกจากนี้ยังมีศิลามิติขั้นต้น,และมีกองศิลามิติกองเท่าภูเขาอีกด้วย.
มีเหล่าพ่อค้ามากมายที่เดินทาง,กระจายอยู่เต็มหุบเขาแห่งนี้,แม้นว่าจะมีหลายส่วนที่ซื้อสินค้าอย่างอื่น,แต่หลักๆแล้วก็เป็นศิลาวิญญาณภูเขา.
เจ้าไห่ที่ค่อนข้ามีสถานะสูง,ดังนั้นจึงไม่มีใครหยุดพวกเขา,ขณะที่พวกเขาก้าวเข้าไปด้านใน.
จงซานที่จ้องมองไปยังภูเขาศิลามิติมากมาย,กวาดตามองเหล่าพ่อค้า,ทันใดนั้นจงซานที่รู้สึกขนลุกขึ้นเลยทีเดียวเมื่อมองไปยังมุมหนึ่งของหุบเขา.
จงซานที่รู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนที่กำลังจับตาพวกเขาอยู่,ขณะที่หันหน้าไปมองนั้น,ก็พบชายวัยกลางคนที่สวมชุดหรูหรานั่งอยู่หน้าโต๊ะ,มีเหล่าบ่าวรับใช้มากมายที่นำเครื่องดื่มมาเสริฟขณะกำลังรอเวลา.
"ฝ่าบาท,คนที่นั่งอยู่นั่นก็คือผู้นำของหอการค้าลู่ซือ,ไม่มีใครรู้ว่าเขามีนามว่าอะไร,พวกเราเรียกเขาว่าเซียนเซิงลู่,ข้าเองก็รู้สึกคุ้นหน้า,ราวกับว่าเคยพบเขาที่ใหนเช่นกัน!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
เซียนเซิงลู่?จงซานที่จับจ้องมองไปยังชายที่สวมชุดที่ดูประณีตโอ่อ่า,ทว่าดูเหมือนว่าชายคนดังกล่าวเองก็จับจ้องมองมายังจงซานด้วยความสนใจ,ขณะที่ยกถ้วยสุราขึ้นทักทายจงซานด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะเผยยิ้มและก้าวตรงเข้าไปหาในทันที.
เจ้าไห่ที่ก้าวตาม.
"เซี่ยนเซิงลู่?"จงซานที่กล่าวทักทายเล็กน้อย.
"เซียนเซิงจง,เชิญนั่ง!"ชายในชุดที่ดูหรูหรากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานสามารถคาดเดาได้อย่างถูกต้องว่าคนผู้นี้ก็คือลู่ปู้เหว่ย,ทว่าไม่ต้องการเปิดเผย,ลู่ปู้เหว่ยเองก็รับรู้ตัวตนของจงซานเช่นกัน,และไม่ได้เปิดเผยสถานะของเขาเช่นกัน,และกล่าวต่อจงซานเชิญให้เข้าร่วมโต๊ะ.
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกแปลกประหลาดเช่นกัน,ทว่าก็กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ,"เช่นนั้นคงต้องเสียมารยาทแล้ว!"
จงซานที่นั่งลง,เจ้าไห่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง..
เห็นท่าทางมั่นใจของจงซาน,ปู้เหว่ยรู้สึกชื่นชมเล็กน้อย,ทว่าสายตาที่แสดงท่าทางล้อเลียนอยู่เหมือนกัน.
"เมืองหลิวเหอนั้นนับว่ามีอาหารที่อร่อย,และยังมีสุรารสเลิศ,เซียนเซิงจงจะลองชิมหน่อยหรือไม่?"ลู่ปู้เหว่ยสอบถาม.
"ทำไมจะไม่ล่ะ? เช่นนั้นคงจะเสียมารยาทต่อเซียนเซิงลู่เป็นแน่!"จงซานที่รับถ้วยสุรามา.
ลู่ปู่เหว่ยที่จับจ้องมองจงซานราวกับว่าต้องการศึกษานิสัยใจคอของจงซาน.
"นุ่ม,แต่ไม่ชื้น,สะอาดแต่ไม่เย็น,หวานแต่พอดี,สามารถช่วยกระตุ้นความคิดได้ดี,นับเป็นสุราชั้นยอด!"
Chapter 703 Zhong Shan and Lu Buwei
钟山与吕不韦
จงซานและลู่ปู้เหว่ย.
ภายในเมืองหลิวเหอ.
จงซานที่ทำการวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆจากทั่วทิศทางที่ได้จากเฟินเต๋าหอการค้าต้าหรง,หัวหน้าสาขาเจ้าไห่ที่เร่งรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
"เจ้าไห่,มีเรื่องอะไรกังวลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เงยหน้าขมวดคิ้วไปมา.
"ฝ่าบาท,ขณะที่ข้ากำลังค้นหาข่าวต่างๆของพื้นที่รอบๆ,ขณะที่เข้าไปในเมืองหลิวเหอ,ก็ได้ยินข่าวที่ผิดปรกติขึ้น!"หัวหน้าการค้าสาขาเจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เกี่ยวกับศิลามิติภูเขา,ที่จู่ๆก็มีราคาเพิ่มสูงขึ้น!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"ราคาสูงขึ้น?ศิลามิติภูเขานะรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
ศิลามิติ,ที่ใช้เป็นส่วนประกอบของกำไลเก็บของต่างมิติ,ซึ่งยิ่งศิลามิติมากก็จะได้ที่เก็บของต่างมิติมากขึ้น,ศิลามิติในทวีปศักดิ์สิทธิ์จึงเป็นสินค้าสามัญที่ทุกคนต้องการเหมือนกับศิลาวิญญาณ,ในแผนการสวรรค์ล่ม,จงซานได้ใช้ศิลามิติเป็นสินค้าในการวางแผน.ศิลามิติภูเขา,ก็คือศิลามิติที่มีขนาดใหญ่กว่าศิลามิติทั่วไปนั่นเอง.
"ครับ,ศิลาวิญญาณภูเขานั้น,ที่จริงในเวลานี้น่าจะมีราคาหนึ่งล้านศิลาวิญญาณระดับสูง! ทว่าในเวลานี้มันกลับมีร้านค้าที่รับซื้อมันด้วยราคามากกว่าเดิมถึงสิบเท่า,กลายเป็นสินค้าที่กลายเป็นที่ต้องการของตลาดไปในทันที,"เจ้าไห่กล่าวตอบ.
"หืม?
ราคาเพิ่มเป็นสิบเท่าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ขอรับ,สิบเท่า,ในคลังสินค้าของพวกเราตอนนี้มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน,หากว่านำออกไปขาย,อย่างน้อยก็จะได้กำไรเพิ่มขึ้น
20 %"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"หอการค้าต้าหรง,ยังมีสินค้าพอขายหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"มี,หอการค้าต้าหรงในเมืองหลิวเหอนั้น,นับว่าเป็นร้านขายศิลามิติขนาดใหญ่,พวกเราขายศิลามิติโดยเฉพาะ,และยังมีร้านค้าส่ง,หากใครที่จะซื้อต้องเข้าร่วมประมูล,ในเวลานี้การประมูลที่เป็นไปอย่างบ้าคลั่ง,ทำให้ราคาเพิ่มสูงขึ้น,ตอนนี้มีราคาเป็นสิบเท่าของราคาเดิมแล้ว!"เจ้าไห่กล่าวออกมา.
"ตอนนี้การตอบสนองของผู้คนเป็นอย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถามออกมา.
"พวกเขากำลังรอคอยเฝ้าดูสถานการณ์ความเป็นไปของศิลามิติอยู่,เวลานี้สายตาของประชาชนทุกคนต่างก็จ้องมองศิลามิติไม่วางตาเลย!"เจ้าไห่ครุ่นคิดและกล่าวรายงาน.
"สิบเท่าอย่างงั้นรึ? มีร้านศิลามิติกี่ร้านในเมืองนี้?"จงซานที่ขมวดคิ้วและสอบถามออกมา.
"มีทั้งหมดห้าสิบร้าน,รวมของหอการค้าต้าหรงของพวกเราที่มีอยู่สิบร้าน,ศิลามิติที่มีราคาสูงขึ้นสิบเท่าตอนนี้ได้ถูกส่งไปทั่วเมืองแล้ว,ร้านค้าทั้งหมดที่เตรียมปรับราคาขึ้น,อย่างบ้าคลั่งเลยทีเดียว."เจ้าไห่กล่าวตอบ.
"ปรับราคาเพิ่มขึ้นอย่างมากคลั่งอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วรับฟัง,ราวกับพบเรื่องผิดปรกติเข้าแล้ว.
"ครับ,หอการค้าต้าหรง,ร้านสวีมี,สถานการณ์เวลานี้อยู่สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทีเดียว!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หืม? ทำไม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ร้านค้าของพวกเรามาเปิดที่นี่,ข้ากล้ากล่าวเลยว่า,ร้อยปีมานี้ราคาของพวกเราไม่เคยขยับขึ้นเลย,แม้นว่าสินค้าของร้านอื่นจะขึ้นลงไม่สม่ำเสมอ,ทำให้ทุกคนมาซื้อสินค้าที่ร้านเราเป็นอย่างมาก,หากแต่เมื่อสินค้าของพวกเราขายสินค้าที่เป็นมาตรฐานย่อมได้รับชื่อเสียง,แต่หากเปลี่ยนแปลงไปมา,ย่อมทำให้ชื่อเสียงเสียหาย,การจะพัฒนาในวันข้างหน้าจะยากยิ่งกว่าเดิม!"เจ้าไห่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล.
"อืม,ความคิดของเจ้านับว่าดีเยี่ยม!"จงซานพยักหน้า.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เจ้าไห่ที่เผยยิ้มออกมาเป็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็นได้.
"ร้านที่รับซื้อด้วยราคาสิบเท่า,คือร้านอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"เป็นหอการค้าลู่ซือ,สี่เดือนที่แล้ว,พวกเขาเพิ่งปรากฏตัวขึ้นที่เมืองหลิวเหอ,เมื่อปรากฏตัวก็กลายเป็นที่พูดคุยกันทั้งเมือง,เพียงแค่สี่เดือน,ก็กลายเป็นที่รู้จักของคนทั้งเมืองหลิวเหอ,พวกเขาพัฒนาอย่างบ้าคลั่ง,เติบโตรวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง!
ทุกๆวันมีศิลาวิญญาณมหาศาลที่ไหลเข้าสู่หอการค้าลู่ซือ,ไม่ว่าพวกเขาจะเปิดร้านที่ใด,สินค้าที่พวกเขาขึ้นราคา,สถานที่อื่นก็จะขึ้นราคาตาม,และเมื่อพวกเขาลดราคา,ร้านค้าอื่นก็จะลดราคาตามด้วยเช่นกัน!"เจ้าไห่กล่าวอุทานออกมา.
"หืม? หอกรค้าลู่ซืออย่างงั้นรึ?
สี่เดือนที่แล้วเพิ่งเปิดตัว? กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วเมือง?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครับ!
นับตั้งแต่ทำธุรกิจวันแรก,ก็กลายเป็นที่สนใจต่อผู้คนมากมาย,ตลอดหนึ่งเดือนมีผู้คนเต็มร้านทุกวัน!"เจ้าไห่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"พวกเขาทำธุรกิจเป็นอย่างไร?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"พวกเขาทำเหมือนกันทุกวัน,หอการค้าลู่ซือไม่มีการโฆษณาป่าวประกาศแต่อย่างใด,เพียงแต่ในสินค้าของพวกเขาจะมีสัญลักษณ์บางอย่างเพิ่มลงไป."เจ้าไห่กล่าว.
"สัญลักษณ์อะไร?"
"สัญลักษณ์ที่แจ้งว่า"หากพบข้อบกพร่องทางคุณภาพในสินค้าทุกชิ้นที่ซื้อไป,หอการค้าลู่ซือจะมอบรางวัลหนึ่งล้านศิลาวิญญาณ!"จากนั้นเมื่อคนเห็นสัญลักษณ์ดังกล่าว,พวกเขาก็ตรวจสอบสินค้าอย่างระมัดระวัง,และเรื่องนี้ก็ถูกเล่ากันปากต่อปาก,จากสิบเป็นร้อย!เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!"เจ้าไห่กล่าว.
"หนึ่งคำพันทองคำ?
ลู่ปู้เหว่ยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
นี่ไม่ใช่เล่ห์เดิมของลู่ปู้เหว่ยหรอกรึ?
(หลี่ซือซุนชิว),หนึ่งประโยคที่ส่งผลทั่วหล้า,ค้นหาผู้มีโชคหนึ่งคน,ในทุกๆหนึ่งพันคน.
"หนึ่งคำพันทองคำ?"เจ้าไห่ที่ไม่เข้าใจเท่าใดนัก.
"อืม,ไม่ว่าอย่างไร,ข้าขอถามเจ้า,ว่ามีคนหาข้อบกพร่องในสินค้าพวกเขาได้หรือไม่?"จงซานสอบถามออกมา.
"หอการค้าลู่ซือนั้นมีขนาดใหญ่มาก,มีสินค้ามากกว่าล้านชิ้น,สินค้าของพวกเขาก็นับว่ามีคุณภาพสูง,หากแต่ก็มีคนที่พบข้อบกพร่องได้เช่นกัน,และหอการค้าลู่ซือเองได้มอบรางวัลหนึ่งล้านศิลาวิญญาณเป็นรางวัลด้วย!"เจ้าไห่กล่าว.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ใครจะคิดว่าไม่เพียงแค่สินค้าของพวกเขามีราคาแพง,แต่กลับกลายเป็นว่าทุกๆวันคนกลับมากขึ้นเรื่อยๆ,พวกเขาที่มีกำไรมากมายมหาศาลทุกวัน,เพียงแค่เวลาสี่เดือน,พวกเขาก็กลายเป็นร้านค้าอันดับต้นๆของเมืองหลิวเหอ."เจ้าไห่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ล่อลวงด้วยผลประโยชน์,แน่นอนว่าทุกคนก็ย่อมยินดี,เพราะว่าพวกเขามั่นใจว่าสินค้ามีคุณภาพดี,แม้แต่หากมีข้อบกพร่อง,ก็จะยิ่งดีอีก,ที่จะทำให้พวกเขาได้รับเงินล้าน,ทำให้ไม่ต้องกังวลกับคุณภาพสินค้าไม่ใช่รึ?"จงซานที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
ลู่ปู้เหว่ย,ควรค่าแล้วที่เป็นพ่อค้าลำดับหนึ่ง,หนึ่งคำหนึ่งพันทอง,การที่สินค้ามีตำหนิแน่นอนว่าย่อมทำให้ชื่อเสียงเสียหาย,ทว่าการค้นพบข้อตำหนิชิ้นแรกนั้นอาจจะเป็นลู่ปู้เหว่ยจงใจก็เป็นได้.
"ฝ่าบาท,พวกเราต้องทำอย่างไรดีในเวลานี้?"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"การซื้อขายศิลามิติในเมืองของร้านแต่ละร้านรวมตัวกันปรับราคาหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"ไม่,การปรับราคานั้น,มีการปรับราคาที่แตกต่างกันไป,ส่วนมากพวกเขาจะใช้ราคาเดียวกับหอการค้าลู่ซือ,หากว่าพวกเขาขายในราคาใหนก็จะขายตามนั้น,ส่วนประชาชนก็ไม่กล้าซื้อร้านอื่นด้วยเกรงว่าจะซื้อสินค้าในราคาที่สูงกว่าปรกติเช่นกัน!"เจ้าไห่กล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,อีกห้าวัน,จะมีการประมูลศิลาวิญญาณ,ในเวลานั้นพวกเราจะต้องเข้าร่วมด้วยเช่นกัน,เช่นนั้นจะทำให้ราคาของมันเพิ่มขึ้นสูงหรือไม่?"เจ้าไห่สอบถาม.
"ในเวลานั้นข้าจะไปพร้อมกับเจ้า!"จงซานกล่าว.
"ขอรับ!"
วันถัดมา.
"ฝ่าบาท,ราคาของหอการค้าลู่ซืออกมาแล้ว,ศิลามิติราคาขายปลีกเพิ่มขึ้นสิบเท่า!"เจ้าไห่ที่เร่งรีบเข้ามารายงาน.
"หอการค้าลู่ซือเพิ่มราคาอย่างงั้นรึ?
แล้วร้านค้าอื่นๆล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"มีเพิ่มขึ้นแล้ว,ส่วนมาก,เพิ่มขึ้นกว่า 20
ร้านตามหอการค้าลู่ซือ,เหลือไม่กี่ร้าน,หลายๆร้านยังขายราคาเดียวกับพวกเรา!"เจ้าไห่ที่กล่าวด้วยความกังวล.
"เหล่าประชาชนล่ะ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เหล่าประชาชนยังคงเป็นกังวลเกี่ยวกับการซื้อขาย,เวลานี้,การซื้อศิลาวิญญาณดูเหมือนว่าจะมากกว่าปกติ!"เจ้าไห่กล่าว.
"มากกว่าปรกติอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ครับ,ฝ่าบาท,ใกล้เมืองหลิวเหอนั้นไม่มีแร่ศิลามิติ,จะต้องนำเข้ามาจากด้านนอก,ซึ่งต้องใช้เวลาหลายปี,และยังเต็มไปด้วยความเสี่ยง,ต้องไม่ลืมด้วยว่าศิลามิตินั้นไม่สามารถใส่ลงไปในศิลามิติได้,มีแต่สร้างเป็นกำไรเก็บของ,และทำลายเพื่อนำมันออกมา,และยังได้จำนวนครึ่งหนึ่งของตอนแรกอีกด้วย,และในทวีปศักดิ์สิทธิ์เองก็เป็นสินค้าที่จำเป็น,เพราะว่าต้องใช้ในการสร้างกำไรเก็บของ,และเหมืองศิลามิติเองล้วนแล้วแต่เป็นของกลุ่มอิทธิพลใหญ่,ดังนั้นจึงนับเป็นสินค้าที่มีราคาดีอย่างแน่นอน."เจ้าไห่ที่กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
สามวัน,สี่วัน,หอการค้าต้าหรงที่มีคนมากมายหลั่งไหล่มาซื้อศิลามิติมากขึ้นและก็มากขึ้น!
วันที่ห้า.
จงซานและเจ้าไห่ที่จ้องมองไปที่ร้าน,หอการค้าต้าหรง,ร้านสวีมี่,ในเวลานี้มีคนมากมายมาต่อแถวรอเปิดร้าน!
"ฝ่าบาท,ดูคนเหล่านี้พวกเขาต้องการซื้อศิลามิติ,ตอนนี้ข้าได้กำหนดขีดจำกัด,แต่ละคนสามารถซื้อได้เพียงแค่คนละหนึ่งจินต่อวันเท่านั้น,แต่กลับมีคนมากมายที่ต้องการซื้อ!"เจ้าไห่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!
ไปเถอะ,พวกเราจะไปดูงานประมูลกัน!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอรับ!"
พวกเขาทั้งสองคนที่เดินทางมาถึงเทือกเขาขนาดใหญ่,ที่ใจกลางหุบเขานั้น,มีกองของหยกสีขาวที่ยังไม่เจียรนัย,นอกจากนี้ยังมีศิลามิติขั้นต้น,และมีกองศิลามิติกองเท่าภูเขาอีกด้วย.
มีเหล่าพ่อค้ามากมายที่เดินทาง,กระจายอยู่เต็มหุบเขาแห่งนี้,แม้นว่าจะมีหลายส่วนที่ซื้อสินค้าอย่างอื่น,แต่หลักๆแล้วก็เป็นศิลาวิญญาณภูเขา.
เจ้าไห่ที่ค่อนข้ามีสถานะสูง,ดังนั้นจึงไม่มีใครหยุดพวกเขา,ขณะที่พวกเขาก้าวเข้าไปด้านใน.
จงซานที่จ้องมองไปยังภูเขาศิลามิติมากมาย,กวาดตามองเหล่าพ่อค้า,ทันใดนั้นจงซานที่รู้สึกขนลุกขึ้นเลยทีเดียวเมื่อมองไปยังมุมหนึ่งของหุบเขา.
จงซานที่รู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนที่กำลังจับตาพวกเขาอยู่,ขณะที่หันหน้าไปมองนั้น,ก็พบชายวัยกลางคนที่สวมชุดหรูหรานั่งอยู่หน้าโต๊ะ,มีเหล่าบ่าวรับใช้มากมายที่นำเครื่องดื่มมาเสริฟขณะกำลังรอเวลา.
"ฝ่าบาท,คนที่นั่งอยู่นั่นก็คือผู้นำของหอการค้าลู่ซือ,ไม่มีใครรู้ว่าเขามีนามว่าอะไร,พวกเราเรียกเขาว่าเซียนเซิงลู่,ข้าเองก็รู้สึกคุ้นหน้า,ราวกับว่าเคยพบเขาที่ใหนเช่นกัน!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
เซียนเซิงลู่?จงซานที่จับจ้องมองไปยังชายที่สวมชุดที่ดูประณีตโอ่อ่า,ทว่าดูเหมือนว่าชายคนดังกล่าวเองก็จับจ้องมองมายังจงซานด้วยความสนใจ,ขณะที่ยกถ้วยสุราขึ้นทักทายจงซานด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะเผยยิ้มและก้าวตรงเข้าไปหาในทันที.
เจ้าไห่ที่ก้าวตาม.
"เซี่ยนเซิงลู่?"จงซานที่กล่าวทักทายเล็กน้อย.
"เซียนเซิงจง,เชิญนั่ง!"ชายในชุดที่ดูหรูหรากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานสามารถคาดเดาได้อย่างถูกต้องว่าคนผู้นี้ก็คือลู่ปู้เหว่ย,ทว่าไม่ต้องการเปิดเผย,ลู่ปู้เหว่ยเองก็รับรู้ตัวตนของจงซานเช่นกัน,และไม่ได้เปิดเผยสถานะของเขาเช่นกัน,และกล่าวต่อจงซานเชิญให้เข้าร่วมโต๊ะ.
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกแปลกประหลาดเช่นกัน,ทว่าก็กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ,"เช่นนั้นคงต้องเสียมารยาทแล้ว!"
จงซานที่นั่งลง,เจ้าไห่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง..
เห็นท่าทางมั่นใจของจงซาน,ปู้เหว่ยรู้สึกชื่นชมเล็กน้อย,ทว่าสายตาที่แสดงท่าทางล้อเลียนอยู่เหมือนกัน.
"เมืองหลิวเหอนั้นนับว่ามีอาหารที่อร่อย,และยังมีสุรารสเลิศ,เซียนเซิงจงจะลองชิมหน่อยหรือไม่?"ลู่ปู้เหว่ยสอบถาม.
"ทำไมจะไม่ล่ะ? เช่นนั้นคงจะเสียมารยาทต่อเซียนเซิงลู่เป็นแน่!"จงซานที่รับถ้วยสุรามา.
ลู่ปู่เหว่ยที่จับจ้องมองจงซานราวกับว่าต้องการศึกษานิสัยใจคอของจงซาน.
"นุ่ม,แต่ไม่ชื้น,สะอาดแต่ไม่เย็น,หวานแต่พอดี,สามารถช่วยกระตุ้นความคิดได้ดี,นับเป็นสุราชั้นยอด!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น