Immortality Chapter 571 Exploding furnace of paying a man back in his own coin

Immortality Chapter 571  Exploding furnace of paying a man back in his own coin

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 571   เอาคืน!

Chapter 571  Exploding furnace of paying a man back in his own coin

礼尚往来的炸炉

  เอาคืน!

เจ้าหน้าที่ผู้ช่วยปรุงยานั่นเล่นตุกติกใส่อะไรเข้าไปในน้ำ.

จงซานที่ลุกขึ้นในทันที,ทุกคนที่จ้องมองมายังจงซาน,ที่ตื่นตะใจเล็กน้อย!

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"กู่เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.

เทียนหลิงเอ๋อและเนี่ยชิงชิงที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ.

จงซานจ้องมองอย่างเย็นชาไปยังไท่จื่อฉงเทียน,ซึ่งอีกฝ่ายจดจ้องมองอย่างเหยียดหยันตอบ.

จงซานที่หันหน้าไปยังลานแข่งขัน,จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ.

สายไปแล้ว!

"คลืนนนนน"

เสียงที่ดังทึม,เตาปรุงยาของเป่าเอ๋อที่สั่นไหวไปมา,มีควันสีดำที่พุ่งโขมงขึ้นมาในทันที.

เป่าเอ๋อที่ใช้วิชาลับหยุดกระบวนการ,สายตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,ก่อนที่จะหันหน้าไปมามองจงซาน,ซึ่งจงซานเต็มไปด้วยความโกรธจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ด้านข้าง.

ใบหน้าของเป่าเอ๋อที่แข็งค้าง,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองเตาปรุงยา,สะบัดมือ,นำกากยาทั้งหมดที่อยู่ด้านในมาวางบนถาดหยก.

"นี่เจ้า..........."ทันใดนั้นเป่าเอ๋อที่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังเจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยา.

เขาที่หลบตาอย่างรวดเร็ว,จากนั้นก็แสดงท่าทางเหมือนว่าตัวเองบริสุทธิ์.

บางทีก่อนหน้านี้เพราะหงสาเพลิงได้ช่วยต่านเซิ่งเอาไว้,ต่านเซิงจึงได้ให้ความสนใจเป่าเอ๋อ

"สหายเตาเชวียน,กลั่นยาเสียอย่างงั้นรึ?"ต่านเซิงที่สอบถามออกมา.

"ต่านเซิงหลงหู่,ข้าหวังว่าท่านจะให้คำอธิบายต่อข้าได้!"สายตาของเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.

โดยทั่วไปเล่านักปรุงยานั้นจะคาดหวังและมั่นใจในตัวเอง,หากว่าหลอมยาเสียเกิดบางอย่างที่คาดไม่ถึงนั้นจนยาเสียนั้น,ส่วนมากพวกเขาจะเต็มไปด้วยความผิดหวังและห่อเหี่ยวใจ,ซึ่งต่างจากเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,โกรธเกรี้ยวอย่างงั้นรึ?

"เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"ต่านเซิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เจ้าน่าที่ช่วยปรุงยาของท่านจงใจที่จะกลั่นแกล้งข้า,ข้าต้องการใส่น้ำ 18 ขวด,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใส่น้ำมันผสมลงไปด้านใน,เขาไม่รู้รึอย่างไร? ว่าการปรุงยาหากพลาดเพียงนิดเดียว,ผลของมันจะแตกต่างกันหลายโยชน์? เตาปรุงยาของข้าที่กำลังจะเสร็จสิ้น,กลับถูกทำลายโดยคนของท่าน!"เป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.

เป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เป็นเหตุให้คนมากมายที่จ้องมองมา.

เกิดอะไรขึ้น?

ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความอยากรู้,สตรีผู้นี้กลั่นยาเสีย,กลับโกรธเกรี้ยวอย่างงั้นรึ?

"เรื่องนี้?"ต่านเซิ่งหลงหู่ที่จ้องมองไปยังคนรับใช้.

"ไมมีทาง,ผู้น้อยจะกล้าได้อย่างไร,ผู้น้อยเป็นนักปรุงยา,ไม่มีทางกระทำเรื่องเช่นนั้นได้,นางไร้ความสามารถ,จึงได้กล่าวโทษข้า!"เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาที่ปฏิเสธเสียงแข็ง.

เซิ่งต่านหลงหู่ที่หรี่ตาจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยา.

เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาที่ร่างกายสั่นสะท้าน,ทว่าก็ยังคงกัดฟันทำไม่รู้ไม่ชี้.

คนที่จับจ้องมากมายมากขึ้นและก็มากขึ้น.

เจ้าหน้าที่ฉ้อฉนรึ?

"สหายเต๋าเชวียน,เรื่องนี้ข้าจะสืบสวนให้อย่างแน่นอน,ส่วนการหลอมยาของเจ้าที่เสียหายไปนั้น,ข้าคงบอกได้แค่ว่าน่าเสียดาย! หลังจากจบการแข่งขันหมื่นเม็ดยา,ข้าจะจัดการด้วยตัวเอง!"ต่านเซิงหลงหู่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.

ต่านเซิงหลงหู่เองก็สามารถมองเห็นความผิดปรกติของเจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาได้,นอกจากนี้คนภายในตำหนักหลวงนั้นก็มีหลายคนที่น่าสงสัยเช่นกัน,หากแต่เขาไม่มีหลักฐาน,หากว่าฝ่าบาทไม่สามารถควบคุมคนเหล่านั้นได้,ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนเองก็ต้องตกอยู่ในอันตรายจริงๆ.

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ต่านเซิงหลงหู่ไม่สามารถลงโทษเจ้าหน้าที่ผู้นี้ได้.

เพราะว่าตราบเท่าลงโทษเขา,นั่นก็แปลว่าเป่าเอ๋อจะได้รับโอกาสใหม่,และต้องใช้วัตถุดิบใหม่ไม่ใช่รึ? มันไม่ง่ายนัก,ซึ่งมีเหล่านักปรุงยาก่อนหน้านี้ที่ปรุงยาเสียไป,หากว่าพวกเขาเรียกร้องบ้างจะอธิบายพวกเขาได้อย่างไร?

แน่นอนว่าหากคนเหล่านั้นที่ปรุงยาเสียไป,หากไม่ยินยอมสร้างปัญหาเกิดขึ้น,ในเวลานั้นงานชุมนุมหมื่นเม็ดยาก็จะพังทะลายไม่เป็นท่า.

กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลานี้,ไท่ต่านหลงหู่จึงทำได้แค่กล่าวว่าเสียใจเท่านั้น.

หลังจากเสร็จงานชุมนุมหมื่นเม็ดยาจะสอบสวนอย่างงั้นรึ?

เป่าเอ๋อไม่ใช่คนโง่,ย่อมรับรู้ความคิดของต่านเซิ่งได้,นางคิดว่าต่านเซิงเองก็ไม่สามารถกระทำอะไรได้,สายตาของนางที่จ้องมองอย่างเย็นชาให้กับต่านเซิง.

"ชิ!"เป่าเอ๋อแค่นเสียงเย็นชา,จากนั้นก็หันหน้าไปมองผู้ช่วยปรุงยา.

เป่าเอ๋อจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ปรุงยาด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"เรื่องในวันนี้,ข้าจะให้เจ้าชดใช้อย่างสาสมแน่,ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้!"

หลังจากแค่นเสียง,เป่าเอ๋อหันหน้ากลับ,ไม่สนใจใครๆ,ทว่ายังคงจดจ้องมองไปยังวัตถุดิบที่เหลืออยู่เล็กน้อย.

เซิ่งต่านหลงหู่ที่จ้องมองเป่าเอ๋อพลางขมวดคิ้ว,ฝืนยิ้มออกมา,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวด้วยสายตาที่เย็นชา.

เป่าเอ๋อที่ตรวจสอบวัตถุดิบที่ยังคงเหลืออยู่.

ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็จับจ้องมองด้วยท่าทางตื่นตะใจ,เป่าเอ๋อเวลานี้เหลือวัตถุดิบ 12 อย่าง,จาก 92 อย่าง,เวลานี้ไม่เพียงพอที่จะหลอมเม็ดยาระดับ 8 ได้เลย,นอกจากนี้วัตถุดิบที่เหลือ 12 ชนิดนี้,ยังไม่สามารถสร้างเม็ดยาอะไรได้เลยด้วยซ้ำ.

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลอมเม็ดยาระดับแปดขึ้นมาได้.

นางต้องการอะไร?

เป่าเอ๋อยังไม่ยอมแพ้,ทว่าเหลือวัตถุดิบไม่มากนัก,นางที่แยกวัตถุดิบ,ก่อนที่จะนำมันลงเตาปรุงยาในทันที.

เป่าเอ๋อที่ใช้วิชาลับกายกลาง,พร้อมกับจุดไฟขึ้น,เริ่มหลอมยาอีกครั้ง.

ทุกคนที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อด้วยความตื่นตกใจเล็กน้อย,นางต้องการทำอะไร?ใช้วัตถุดิบที่เหลือปรุงยาขึ้นมาใหม่,เรื่องนี้ไม่มีทางเพียงพอ,นางยังคิดจะปรุงยาต่ออีกรึ?

ปรุงยาต่ออย่างงั้นรึ?

ทว่าในเวลาเดียวกันผู้ช่วยปรุงยาไม่สามารถอยู่ได้แล้ว,เขาที่หาโอกาส,ลอบหนีไปอย่างช้าๆ.

"หนีรึ?"ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวที่ถูกชายชุดสีแดงออกมาขวางในทันที.

เป็นจื่อเห่าที่จงซานสั่งไปขวางทางเอาไว้นั่นเอง.

"เจ้า,ต้องการทำอะไร?"ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.

"ไมได้ทำอะไร,หากแต่เจ้าไม่สามารถไปใหนได้!"จื่อเห่าแค่นเสียงเย็นชา.

จากนั้นเขาก็ถูกปิดผนึกพลังฝึกตนทันที,ก่อนที่จะถูกจับมาอยู่ด้านหน้าจงซาน.

"เจ้าต้องการทำอะไร?"ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.

"! เจ้าบังอาจทำให้นางโกรธ!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.

"เจ้ารู้ใหมที่นี่ที่ใหน,เจ้าต้องการทำอะไร? ต่านเซิง,ช่วยข้าด้วย!"ผู้ช่วยปรุงยาที่ร้องออกมา.

กับเสียงร้องของเขา,ที่เรียกร้องความสนใจให้คนรอบๆหันมามอง.

"หุบปาก! อยู่ตรงนั้น,ห้ามไปใหน!"แววตาที่เย็นชาของต่านเซิงหลงหู่เอ่ยออกมา.

เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาที่ถูกดุเสียงดัง,ทันใดนั้นได้แต่ก้มหน้า,ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก.

ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวไม่สามารถไปใหนได้,ส่วนสายตาคนอื่นๆนั้นก็เปลี่ยนไปจดจ้องมองเป่าเอ๋อ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่านเซิ่ง,สวีฝู,ไท่จื่อฉงเทียน!

ภายในลาน,มีหลายคนที่เริ่มหลอมเม็ดยาระดับแปดได้แล้ว,เพิ่มขึ้นคนแล้วคนเหล่า.

ส่วนที่เตาของเป่าเอ๋อนั้น,เป่าเอ๋อที่เปิดเตาออก,ทุกคนที่คิดว่านางจะใช้เพียงวัตถุดิบเล็กน้อยเท่านั้น,ทว่าเป่าเอ๋อที่เปิดเตาขึ้นมา,ซึ่งก่อนหน้านี้นางได้ใส่วัตถุดิบที่เหลือลงไปก่อนแล้วนั่นเอง,ทว่าเป่าเอ๋อที่ทำให้ทุกคนต้องตื่นตะลึงอีกครั้ง.

เป่าเอ๋อที่สะบัดเถ้ายาที่เอาออกมาวางอยู่บนถามหยกขึ้นมาใส่ลงไป.

ใช่แล้ว,มันคือเถ้าที่เสียก่อนหน้านี้,ตอนนี้มันเป็นเหมือนกับกากยา,พร้อมกับใส่ลงไปในเตาหลอมทันที.

เหล่านักปรุงยาทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้าง,นี่ทำอะไร? ใช้กากเถ้ายามาหลอมใหม่อย่างงั้นรึ? ไม่มีทาง,ไม่ว่าอยากไรก็ไม่สามารถหลอมเม็ดยาระดับแปดได้,เป็นไปไม่ได้,เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.

ทว่านี่คือความจริง,ทว่าเถ้ายาเหล่านี้หาได้ใช้ส่วนผสมหลัก,มันคือสวมผสมรองนั่นเอง.

ในเวลานี้,เป่าเอ๋อที่เริ่มหลอมสกัดกลั่นยา,แม้ว่าทุกคนไม่อยากเชื่อ,ทว่าก็ยังคงจ้องมองอย่างสนใจ.

ส่วนจงซานเวลานี้หันหน้าจ้องมองไปยังไท่จื่อฉงเทียนที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ด้วยแววตาที่เย็นชา.

แน่นอนว่าจงซานย่อมรับรู้ได้ถึงต้นต่อ,แม้ว่าจะไม่ต้องการแหวกหญ้าให้งูตื่น,ไม่ต้องการสังหารไท่จื่อฉงเทียน,ทว่ากับการที่เขาหาเรื่องนี้คงยากที่จะยอมได้.

กับรอยยิ้มที่เย็นชาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย,สายตาของจงซานที่กวาดตามองลงไปยังสนามการแข่งขันอีกครั้ง.

สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาของต้าสุ่ย.

ในเมื่อเจ้าเจ้าเป็นคนเริ่มก่อน,คิดว่าข้าจะย่อมง่ายๆอย่างงั้นรึ?

จงซานที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ย,ซึ่งตอนนี้กำลังดูดซับปราณรอบๆเข้ามาด้านในเตาปรุงยา,ดูเหมือนว่ากำลังจะควบเม็ดยาอยู่.

สายตาของจงซานที่จ้องมองไปยังเตาปรุงยา,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,ก่อนที่จะค่อยๆปล่อยหมอกหงหลวนส่งออกไปยังเตาปรุงยาของเขา.

หมอกหงหลวนที่เป็นเหมือนกับยากระตุ้นทางเพศ,เวลานี้มันได้ถูกส่งเข้าไปในเตาปรุงยา,แม้ว่าจะไม่รู้ผลที่จะออกมาก็ตาม!

เตาปรุงยาของเขาที่กำลังดูดซับหมอกหงหลวนเข้าไป,จงซานที่ส่งหมอกหงหลวนหล่อเลี้ยงเตาของเขาเรื่อยๆ.

ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่รู้สึกไม่ถูกต้อง,หากแต่ก็ไม่สามารถหาสาเหตุได้,หมายความว่าอย่างไร?

แม้ว่าเขาจะพบว่าการปรุงยาของเขานั้นจะดูไม่ถูกต้อง,ทว่าจวนจะเสร็จสิ้นกระบวนการแล้ว,เช่นนั้นเขาจึงได้ทำการสกัดกลั่นยาต่อไป.

จากนั้นไม่นาน,รอบๆเตาปรุงยาเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะส่องประกายแสงสีชมพูออกมา.

"ไม่ถูกต้อง! ไม่ได้การแล้ว!"ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่จ้องมองด้วยแววตาที่แปลกประหลาด.

"ตูมมมมมมมมมมม"

เกิดระเบิดที่น่าตื่นตะลึงขึ้น,คาดไม่ถึงเลยว่าเตาจะระเบิด,เตาปรุงยาที่แตกเป็นเสี่ยงๆ,การหลอมยานี้พังทะลาย,จนทำให้เตาปรุงยาระเบิด,เสียงดังสนั่นหวั่นไหว,สายฟ้าที่ลั่นแปบๆบนท้องฟ้า.

เหล่าคนมากมายที่จ้องมองตัวสั่น.

กับการที่เตาระเบิดนี้,สร้างผลกระทบด้านจิตใจของทุกคนไม่น้อย.

น่าเศร้า,น่าผิดหวังอย่างที่สุด,ไม่ใช่ว่าหลอมยาเป็นกากของเสีย,ทว่ากลับทำให้เตาระเบิดออกมา.

มองไปยังตำแหน่งของปรมาจารย์ต้าสุ่ยอยู่ก่อนหน้านี้เป็นหลุมลึกขนาดใหญ่จมลงใต้ดิน,คาดไม่ถึงว่าเตาปรุงยาจะระเบิด,และยังมีเหล่านักปรุงยาอีกจำนวนหนึ่งที่ต้องโชคร้ายไปด้วย กับการระเบิดของเตาปรุงยาครั้งนี้,จบกัน,เม็ดยาของพวกเขาเสียหายไปหมด.

เหล่านักปรุงยาจำนวนไม่น้อย,ที่จ้องมองอย่างขุ่นเคืองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ย.

พวกเขาที่ได้รับความเสียหายไปด้วย,กับการระเบิดของเตาปรุงยาในครั้งนี้,คิดไม่ถึงจริงๆว่า,เตาปรุงยานี้จะระเบิดเช่นกัน,เป็นไปได้อย่างไร?

ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่กลับมาอยู่ข้างการไท่จื่อฉงเทียน,ใบหน้าที่ยังคงงงงวย,ไม่คาดคิด,ไม่เข้าใจแม้แต่น้อยว่าทำไมเตาปรุงยาของตัวเองถึงได้ระเบิด?

ส่วนนักปรุงยาอีกหลายคนที่ยังคงจ้องมองไปยังตำแหน่งของไท่จื่อฉงเทียน,พวกเขาที่ไม่สามารถทำอะไรได้แต่กัดฟันกำหมัดแน่น,ที่ต้องออกจากการแข่งขัน,ด้วยผลของการระเบิดของเตาปรุงยา.

ไท่จื่อฉงเทียนที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาที่อยู่ข้างๆ,แววตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,และโกรธเกรี้ยวไปพร้อมๆกัน!

"ฮึ!"ไท่จื่อฉงจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.

"ไท่จื่อโปรดอภัย,ผู้น้อยไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น,เป็นไม่ได้,ข้าปรุงยามาหลายครั้งแล้ว,ไม่เคยพลาดเลย!"นักปรุงยาต้าสุ่ยที่แสดงท่าทางงงงวยไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น.

ดูเหมือนว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยจะหมดโอกาสได้ตำราหมื่นเม็ดยาบรรพกาลแล้ว,จะไม่ให้ไท่จื่อฉงเทียนโกรธได้อย่างไร? เขาที่แสดงออกมาว่านักปรุงยาต้าสุ่ยนั้นแข็งแกร่งที่สุด,นี่ไม่เท่ากับว่าถ่มน้ำลายรดหน้าตัวเองหรอกรึ?

ไท่จื่อฉงเทียนที่โกรธเกรี้ยวมากขึ้นและก็มากขึ้น.

"ไว้รอกลับไป,ค่อยพูดอีกครั้ง!"ไท่จื่อฉงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.

"ครับ!"ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่เผยท่าทางอับอายออกมา.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.