Immortality Chapter 552 Reincarnation Passage
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 552 หลุมสังสารวัฏ.
Chapter 552 Reincarnation Passage
轮回通道
หลุมสังสารวัฏ.
ร่างของอสูรซือเนาในเวลานี้กำลังขยายแทรกออกมาจากยันต์หยกทมิฬ,ราวกับว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดาย,ราวกับว่าไม่อะไรสามารถหยุดมันได้.
การไล่ล่าไปยังเหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆดูเหมือนจะหยุดแล้ว,ในเวลานี้อสูรซือเนาได้จดจ้องมองไปยังจงซานเพียงคนเดียว,สายตาของมันที่โกรธเกรียว,ต้องการจะสังหารจงซานในทันที.
ร่างของทุกคนที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ทุกคนที่คิดราวกับว่าจงซานได้ช่วยพวกเขาไว้แล้ว,มันได้หยุดไล่ล่าพวกเขาแล้ว,ตอนนี้พวกเขาทำได้แค่จดจ้องมองไปยังจงซาน.
"ฮืมมมมมมม"
เสียงคำรามของอสูรซือเหนาที่ดังลั่น,ในเวลานี้มันเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ฟิ้วๆๆๆๆๆๆ"
เหล่าเม็ดโคลนมากมายที่พุ่งตรงมาจงร่างของจงซานอย่างบ้าคลั่ง,ทุกคนที่เห็นภาพต่างก็เต็มไปด้วยความหวาดผวา.
ในเวลาเดียวกันนี้,อสูรซือเหนาก็ปล่อยลำแสงออกมาจากตาด้วยเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมมมมมม"
อสูรซือเนาที่ขยายร่างมากขึ้นเรื่อยๆราวจะปิดท้องฟ้า,ขยายยืนออกไปยังทิศทางของจงซานในทันที,ร่างของมันที่ขยายออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
แรงกดดันวิญญาณที่ยิ่งใหญ่โถมกระหน่ำออกไป,ทุกคนที่เห็นถึงกับหัวใจรัดแน่น.
แรงกดดันที่โถมกระหน่ำลงมา,พลังของซือเนานั้นดูเหมือนว่าจะไม่ได้ด้อยกว่ากิเลนเลย,แม้ว่าเปลวเพลิงของกิเลนจะสามารถเผาทุกอย่างให้เหือดหายไปได้ก็ตาม,แต่อสูรซือเนากลับเป็นกลืนทุกอย่างให้หายไป.
"ตูมมมมม"
อสูรซือที่บดบังกลืนกินบึงเลนไปด้วย,ร่างของมันที่ขยายได้ไม่มีสิ้นสุด.
ทั่วทั้งท้องฟ้าและผืนปฐพีแทบจะถูกล่างของมันปิดเอาไว้,ปิดสิ้นทางทุกอย่าง,หากมันขยายออกไปหมดทุกคนทั้งหนึ่งร้อยจะต้องตาย,ตายแน่นอน,ตายจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก.
ทว่าก็เป็นโอกาสเช่นกันสำหรับคนอื่นในเมื่ออสูรซือเนาตอนนี้กำลังขยายร่างพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,ทำให้พวกเขาหลบหนีไปทางอื่นได้.
ส่วนจงซานเวลานี้,กำลังจดจ้องมองไปยังอสูรซือเนาที่กำลังขยายร่างเคลื่อนตรงมาหาเขา.
เหยี่ยนฉงจื่อและคนอื่นๆนั้นไม่สามารถลงมือได้,เพราะว่าอสูรซือเนานั้นร้ายกาจจนเกินไป,ตราบเท่าที่พวกเขาถูกเม็ดโคลนถูกร่างมันจะชอนไชเข้ามาในร่างกายในทันที.
จงซานที่กลับมาโจมตีอสูรซือเนาอีกครั้งด้วยยันต์หยกทมิฬเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของมัน.
ในเวลานี้ยันต์หยกทมิฬของจงซานที่เปล่งแสงสีดำทมิฬออกมา,ปิดกั้นร่างของอสูรซือเนา.ยันต์หยกทมิฒไม่เพียงแต่เป็นเหว่ยฉี,ทว่ายังเป็นเหว่ยฉีที่แข็งแกร่งกว่าปรกติอีกด้วย.
ในเวลาเดียวกันนี้,จงซาน,เซียนเซิงซือ,อาวุโสจิวและเหยี่ยนฉงจื่อ,ปรากฏแสงสีดำทมิฬ,ปกคลุมร่างกายของทุกคนเอาไว้ด้วยพลังของยันต์หยกทมิฬ.
อาวุโสจิวที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,จ้องมองยันต์หยกทมิฬของจงซาน.
"ฝ่าบาท,ขอให้ฝ่าบาทช่วยขวางมันเอาไว้ก่อน,เฉินจะทำการทะลวงค่ายกลของหนานกงเซิ่ง."เซียนเซิงซือที่กัดฟันแน่น.
จากนั้นทุกคนที่เห็นเซียนเซิงซือนำหัวใจสีแดงชาติออกมา,หัวใจที่เต้นไปมา,ราวกับว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิต,แน่นอนว่าสิ่งดังกล่าวนี้เป็นของล้ำค่าที่สุดของเซียนเซิงซือนั่นเอง.
เหยี่ยนฉงจื่อและอาวุโสจิวทั้งสองที่คราแรกจ้องมองเหว่ยฉีของจงซานด้วยความตื่นตะลึง,ในเวลานี้ก็หันมามองหัวใจสีแดงชาดในมือเซียนเซิงซือด้วยความตะลึงงันอีก.หัวใจที่เซียนเซิงซือนำออกมานั้น,ปล่อยกลิ่นอายปิศาจที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,แม้แต่ทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงความตาย,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
ก่อนหน้านี้เซียนเซียนก็ครั้งหนึ่งแล้ว,ที่นำของวิเศษระดับเก้าออกมาใช้งานแม้แต่ลดระดับพลังมันอย่างไม่สนใจ,จงซานที่นำเหว่ยฉีที่ร้ายกาจออกมา,เซียนเซิงซือเองก็นำของวิเศษที่ไม่ได้ด้อยไปกว่ายันต์หยกทมิฬออกมาใช้,กลุ่มคนเหล่านี้,มีของวิเศษมากมายขนาดนี้เลยรึ?
ผิดปรกติเกินไปแล้ว,ทั้งสองต่างจดจ้องมองไปยังจงซาน,ไม่สามารถเข้าใจจงซานได้,จงซานที่เป็นจักรพรรดิของราชวงศ์จักรพรรดิเท่านั้น,แต่กับสร้างความแปลกประหลาดสำหรับพวกเขามากมาย.
จงซานที่จ้องมองไปยังท่าทางของเซียนเซิงซือ,ภายในใจที่สั่นไหว,พร้อมกับก้าวมาจับแขนของเซียนเซิงซือไว้.
"เซียนเซิงซือ,เจ้าจะทำลายของวิเศษนี้เพื่อเปิดค่ายกลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ครับ!"แววตาของเซียนเซิงซือที่เผยท่าทางไม่ยินดีนัก,ทว่า,การจะออกไปนั้น,มันก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน.
"สิ่งนี้คือของสำคัญของเจ้าไม่ใช่รึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ของสำคัญ,หาได้สำคัญ,หากว่าไม่มีชีวิตให้ชื่นชม!"เซียนเซิงซือฝืนยิ้มออกมา.
"เก็บมันซะ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"เซียนเซิงซือจ้องมองไปยังจงซาน,ฝ่าบาทยังมีวิธีอยู่อย่างงั้นรึ?
"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้าในทันที.
เหยี่ยนฉงจื่อและอาวุโสจิวที่เผยแววตาประหลาดใจ.
จงซานที่หันหน้าไปยังอาวุโสจิวและเหยี่ยนฉงจื่อ.
"ทั้งสองต้องการยืมตัวข้าเพื่อเอาชีวิตรอดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
จงซานรับรู้ความสามารถของอาวุโสจิว,แน่นอนย่อมคาดเดาเป้าหมายได้.
อาวุโสจิวที่เผยยิ้มอย่างอักอ่วน,เหยี่ยนฉงจื่อที่พยักหน้ารับ."อืม,นี่เป็นเรื่องที่น่าอายนัก,ทว่าต้องขออภัยด้วย!"
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
อาวุโสจิวที่จ้องมองจงซานที่ไม่ได้ตำหนิอะไร,ดวงตาก็เปล่งประกาย.
"ข้าสามารถช่วยได้,ทว่าข้าไม่ต้องการให้พวกท่านเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"อาวุโสจิวที่ตกใจเล็กน้อย.
"ขอบคุณ!"เหยี่ยนฉงจื่อพยักหน้า,พร้อมกับโค้งคำนับให้กับจงซาน.
อาวุโสจิวไม่เข้าใจกับสิ่งที่เหยี่ยนฉงจื่อกล่าวเลยแม้แต่น้อย,จงซานต้องการให้พวกเขาช่วยอะไรอย่างงั้นรึ?
"พวกเราคงจะต้องเสียมารยาทแล้ว"จงซานที่จ้องมองไปยังเหยี่ยนฉงจื่อ.
อาวุโสจิวหาได้เข้าใจ,ใบหน้าที่เหรอหรางงงวย.
"เชิญลงมือ,ขอบคุณต้องรบกวนแล้ว!"เหยี่ยนแงจื่อที่กล่าวต่อจงซาน.
"อืม,เซียนเซิงซือ,ทำให้พวกเขาหมดสติ!"จงซานกล่าว.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,อาวุโสจิวท้ายที่สุดก็เข้าใจ,ทำให้พวกเขาหมดสติอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของอาวุโสจิวที่กระตุก,ค่อนข้างแปลกใจ,ทว่าก็ไม่ปฏิเสธ.
เหยี่ยนฉงจื่อที่เข้าใจตั้งแต่จงซานเอ่ยมาครั้งแรกแล้ว,เขาจะลงมือ,เมือเขาวางใจเท่านั้น.
อสูรซือเหนานั้นร้ายกาจมาก,มีเพียงแค่จงซานเท่านั้นที่เป็นความหวัง,หากไม่แล้วพวกเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ตอนนี้คงทำได้แค่เพียงยอมรับในข้อเสนอของจงซาน.
เหยี่ยนฉงจื่อและอาวุโสเทียนไม่ขัดขืน,เซียนเซิงซื่อที่ใช้ควันสีดำ,สร้างเป็นม่านพลังปกคลุมพวกเขาเอาไว้ให้พวกเขาถูกกักขังเอาไว้ด้านใน.
สำหรับใจซานนั้น,เซียนเซิงซือรู้สึกซาบซึ้งและคาดหวังกับฝ่าบาทผู้นี้จริงๆ.
เห็นเซียนเซิงซือพยักหน้า,จงซานที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,ซึ่งเวลานี้อสูรซือเนาถูกกักเอาไว้ด้วยแสงสีดำของยันต์หยกทมิฬ,ยันต์หยกทมิฬดูเหมือนว่าพลังของมันจะค่อยๆลดลงเรื่อยๆ.
ดูเหมือนว่าจะกักมันเอาไว้ได้อีกไม่นานแล้ว.
จงซานที่ยืนนิ่งกวาดตามองไปยังอสูรซือเนา,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
ลูกตาของจงซานที่หดเกร็ง,จากนั้นก็เบิกกว้าง,ลูกตาสีดำ,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวที่แปลกประหลาดขึ้นมาทันที.
เนตรสังสารวัฏ!
เปิดวัฏสงสาร,หยิน-หยางผันแปร!
พริบตาเดียวที่เนตรสังสารวัฏเปิดใช้งาน,ร่างของอสูรซือเหนาที่หยุดลงในทันที,ร่างของมันที่ล่วงจมลงไปในบึงเลน.
อสูรซือเนาที่เผยแววตาประหลาดใจอย่างที่สุด,จดจ้องมองไปยังตำแหน่งจงซาน,ดวงตาของมันที่รู้สึกโกรธแค้น.
"ตายยยยยยยยย!"
เสียงคำรามของจงซาน,ร่างของอสูรซือเนา(อสูรกินสมอง)
ก็สั่นสะท้าน,ส่งเสียงร้องด้วยความหวาดหวั่นและโกรธเคือง.
"ฮึมมมมมมมม"
"ตูมมมมมมมมมมม,ตุมมมมมมมมมมม"
ด้วยพลังที่น่าเกรงขามของเนตรสังสารวัฏ,ร่างของอสูรซือเนาขนาดใหญ่ชั้นแล้วชั้นเล่าที่ระเบิดออกไป
กลายเป็นหมอก,ก่อนที่จะสลายหายออกไปทุกทิศทุกทาง.
หัวใจของเซียนเซิงซือที่หดเกร็ง,ทักษะของฝ่าบาทช่างร้ายกาจนัก.
นี่คือความสามารถอะไร?
ดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากเมื่อครั้งกำราบหวังคู,นี่คือทักษะอะไร?
คาดไม่ถึงเลยว่าเทพอสูรซือเนาไม่สามารถขัดขืนได้เลยรึ?
เพียงแค่การจ้องมองของจงซาน,ใช้เวลาครึ่งชั่วโมง,ในการระเบิดร่างของอสูรซือเนาให้กลายเป็นหมอก.
ไม่ธรรมดา,พลังของเนตรสังสารวัฏ,น่าหวาดกลัวถึงขนาดนี้เลยรึ?
ร่างที่ใหญ่โตของอสูรซือเนาได้หายไปเป็นจำนวนมาก,ทว่า,ก็ยังมีบางส่วนที่มันยังไม่ระเบิดเช่นกัน.
อสูรซือเนา,ที่จริงมันมีขนาดที่ใหญ่โตมโหฬาร,อย่างไร้ก็ตามส่วนร่างเหล่านั้น,เป็นเพียงพลังงานด้านนอกเหมือนเปลือกที่ร่างหลักสร้างขึ้นมา,ตอนนี้มันถูกทำลายสลายหายไป,ทำให้ร่างของมันลดลงเรื่อยๆ.
ร่างของมันที่ใหญ่โตมโหฬารนั้น,เพียงแค่ครึ่งชั่วโมง,ตอนนี้เหลือเพียงแค่หนึ่งร้อยจั้งแล้ว,สายตาของมันที่โกรธเกรี้ยว,จ้องมองเขม็งมายังจงซาน,รู้สึกหวั่นเกรง,และเกลียดอย่างที่สุดไปด้วย.
"นี่คือร่างหลักของอสูรซือเนา,ที่มันไม่ตาย,เพราะว่าเป็นเพียงแค่สร้างร่างขยายของมันปกคลุมเอาไว้ได้เท่านั้น,ตราบเท่าที่ร่างหลักของมันไม่มีเหลือ,ท้ายที่สุดก็จะถูกกำจัด,ทำลายร่างหลักได้ทั้งหมดอสูรซือเนาจะถูกสังหารไปจนสิ้น."เซียนเซิงซือกล่าวออกมาในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,เนตรสังสารวัฏของจงซานเหมือนว่ามันจะมาถึงขีดจำกัดแล้ว,ดูเหมือนว่าจะเพิ่มพลังขึ้นไม่ได้อีกแล้ว.
เสียงของอสูรซือเนาที่ร้องตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ฮึมมมมมมมมม"
อสูรซือเนา,ในโลกใบใหญ่มันมีอันดับที่ 94
เป็นเทพอสูรที่ทรงพลังมาก,ถึงแม้ว่าเนตรสังสารวัฏจะทรงพลัง,หากแต่ก็ไม่สามารถทำลายดวงวิญญาณของมันได้.
แต่แล้วทันใดนั้นดวงตาของจงซานก็แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมาเช่นกัน,ดวงตาของเขา,กำลังโคจรพลังอีกครั้งหนึ่ง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม"
บนพื้นดิน,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาในทันที,สายตาของเซียนเซิงซือสั่นไหว,ร่างกายเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,อ้าปากค้างหากแต่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมา.
รอบๆพื้นที่ร้อยลี้บึงโคลนหายไปในทันที,มันกลายเป็นหลุมดำขนาดใหญ่,หลุมดำที่ฉีกกระชากบรรยากาศ,เปิดออกมา,หลุมดำนี้,มีเพียงผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เท่านั้นสามารถสร้างได้,ทว่าในตอนนี้พลังหลุมดำนั้นกลับมีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าระดับสวรรค์แท้ซะอีก.
หลุมดำที่ยังไม่หยุดเท่านั้น,ที่ใจกลางของหลุมดำนั้นในเวลานี้ได้มีแสงสีเขียวเกิดขึ้น,มันรวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,พริบตาเดียวเท่านั้นก็กระจายไปทั่วหลุมดำ.
หลุมดำที่เปลี่ยนสี,และยังเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,มันเป็นหลุมสีเขียวที่น่าเกรงขาม.
เส้นทางสีเขียว,เส้นทางที่ไม่มีใครสามารถหลบเลี่ยงได้,มันมีพลังที่ไร้ขีดจำกัด.
ทันทีที่เส้นทางดังกล่าวเปิดออก,แสงสีเขียวมากมายเกิดเป็นสนามพลังพัดผ่านขึ้นมาด้านบน,กลิ่นอายของปิศาจที่มากมายนับไม่ถ้วนลุกโชนขึ้นมา.
เส้นทางที่ลึกสุดหยั่ง,พลังมากมายหลากหลายสีที่ปรากฏขึ้นหมุนวน,ไม่มีใครเข้าใจว่าด้านในนั้นจะไปสิ้นสุดที่ตรงใหน.
เซียนเซียนและเซียนเซิงซือนั้นทำได้แค่มอง,แววตาที่เต็มไปด้วยความงงงวย,พลังมากมายนั้นกำลังดูดทุกอย่างเข้าไปในหลุมสีเขียว.
ใบหน้าของจงซานที่ขาวซีดขึ้นมาเป็นอย่างมาก,ดวงตาที่มีเส้นโลหิตสีแดงขึ้นรอบๆ,เห็นได้ชัดเจนว่า,ทักษะดังกล่าวนี้,กินพลังมากมายมหาศาล.
อสูรซือเนาที่ต้องการบินขึ้นไปบนอากาศ,ทันใดนั้นมันก็ถูกลากลงมาด้านล่าง.
แววตาของมันในเวลานี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุดเกิดขึ้นแล้วในเวลานี้.
"วัฏจักรหยินหยาง,วิถีดับสลาย!"เสียงของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
เสียงของจงซานที่ดังขึ้น,ภายในหลุมสีเขียวเกิดเป็นสนามพลังวายุที่รุนแรงหมุนวนขึ้นมาในทันที,มันสูบทุกอย่าง,ดึงดูดพื้นที่รอบๆ,เป็นพลังสูบที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,ทุกอย่างที่ปลิวละล่องถูกดึงเข้ามาภายในหลุมดังกล่าว.
พริบตาเดียวเท่านั้น,บรรยากาศ,พื้นดิน,วัตถุสิ่งของกต่างก็ถูกดูดไปทั้งหมด,พื้นดินของดินแดนภูติโคลน,แตกระแหง,ท้องฟ้าบิดเบี้ยว,แม้แต่ค่ายกลที่ทรงพลังของหนานกงเซิ่ง,ในเวลานี้ก็ยังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ราวกับว่ากำลังล่มสลาย.
พลังดูดที่น่าสะพรึงกลัว,พลังสูบที่ไร้ขีดจำกัด,บางทีคงมีเพียงเซียนเท่านั้นถึงจะมีพลังที่โยกสวรรค์,สั่นคลอนปฐพีเช่นนี้ได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น