Immortality Chapter 502 You died
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 502 เจ้าตายไปแล้ว
Chapter 502 You died
你才死了呢
เจ้าตายไปแล้ว
เฉินฉีเทียนและเมล็ดมารที่เห็นการต่อสู้ไกลออกไป,พวกเขาที่ซ่อนอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง,พร้อมกับเก็บกลิ่นอายของตัวเองเอาไว้.
"นั่นเหล่าซานและเหล่าจิวรึ?"ผู้เยาว์เมล็ดมารผู้นี้ที่สูดหายใจลึกระงับความตื่นเต้น.
ส่วนเฉินฉีเทียนนั้นจับจ้องมองจงซานดวงตาหดเกร็ง,จ้องมองทะเลโคลนที่ซัดสาด,แววตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นห่อเหี่ยวในทันที.
กร่อนสรรพชีวิต,นี่เป็นวิชาที่เขาต้องการเรียน,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะตกอยู่ในมือของจงซานไปแล้ว.
"สหายเฉิน,สวรรค์ช่วยข้าแล้ว,เหล่าซานและเหล่าจิวต่อสู้กัน,ตราบเท่าที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บทั้งคู่,พวกเราจะเร่งรีบเข้าไป,และพวกเราก็จะมีหยกสัญญาณครบสามอันในทันที."เมล็ดมารกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ใช่แล้ว,ไม่จำเป็นต้องพยายามอะไรมากมาย,ไม่คิดเลยว่าจะโชคดีเช่นนี้?
"เรื่องนี้ไม่ง่ายนัก,เจ้าดูจงซาน,นั่นคือวิชา"กร่อนสรรพชีวิต"เป็นวิชาที่แข็งแกร่งมากๆของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ที่กำลังต่อกรกับชายชุดแดง,ดูเหมือนต้องใช้เวลาสักหน่อย."เฉินฉีเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
กร่อนสรรพชีวิต,เป็นการยืมพลังจากปฐพี,สร้างคลื่นโคลนปกคลุมทั่วท้องฟ้า,ตอนนี้จงซานได้ใช้คลื่นโคลนกลืนชายในชุดสีแดงแล้ว.
คนทั้งสองที่ต่อสู้กับอย่างรวดเร็ว.
คลื่นโคลนรึ?
ที่จริงการที่จงซานเลือกวิชาบำเพ็ญชุดนี้มา,เป็นเพราะเขาจำได้เมื่อยังเด็กเคยเห็นในข่าว,เคยเห็นการระเบิดของน้ำ,ไม่จำเป็นต้องทะลวงเข้าไปในแตงโมก็สามารถระเบิดออกมาเสียงดัง,เห็นได้ชัดเจนว่าพลังระเบิดของน้ำนั้น,ทรงพลังมาก,และสายน้ำยังชุ่มฉ่ำอาบฝั่งแน่นอยู่ในโคลนด้วย.
มีพลังป้องการที่แข็งแกร่งมาก,ด้วยการสร้างคลื่นโคลน,ทรงพลังทั้งรุกและรับ,ไม่ใช่พลังที่อ่อนด้อยเลยแม้แต่น้อย.
เมื่ออยู่ในการต่อสู้ที่รุนแรง,หากอยู่ในพื้นที่ที่ได้เปรียบ,จงซานจะกลายเป็นคนไร้เทียมทานเลยก็ว่าได้.
ดังนั้น,จงซานจึงเลือกวิชานี้โดยไม่ลังเล,กร่อนสรรพชีวิต,ควบคุมโคลนที่มีน้ำฝังอยู่,ควบคุมทุกสรรพสิ่งของผืนปฐพี.
เฉินฉีเทียนที่จับจ้องคลื่นสินามิโคลน,พร้อมกับสูดหายใจลึก.
นี่เป็นวิชาที่ไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย,การควบคุมคลื่นโคลนได้สมบูรณ์แบบ,เคลื่อนที่ไล่ตามฝ่ายตรงข้ามได้อย่างทรงพลัง.
"โปรดวางใจ,ความสามารถทางร่างกายของเหล่าซานนั้นทรงพลังกว่าเหล่าจิว,นี่จะเป็นเหล่าจิวได้เปรียบ,ส่วนอีกฝั่งเป็นจงซานที่ได้เปรียบ,ทั้งคู่ต่างก็ต่อสู้ติดพันกัน,ทั้งสองกลุ่มที่กำลังอยู่ในภาวะสมดุล,พวกเราจงต้องเป็นคนลงมือ!"เมล็ดมารที่กล่าวออกมา.
"หืม?"เฉินฉีเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่สามารถเข้าไปสร้างความเสียหายได้,ทว่าไม่ใช่ว่าเจ้ามีไม้เท้าม่วงลายมังกรหรอกรึ?
เจ้าสามารถที่จะปลดผนึกได้สามครั้ง,กระบวนท่าติงไห่,แม้ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนราชันย์แท้,เพียงแค่โจมตีครั้งเดียว,มีเหรอที่จะรอดพ้น?นอกจากนี้ตอนนี้พวกเรายังลอบโจมตี,แน่นอนว่าจะต้องชนะอย่างไม่ต้องสงสัย."เมล็ดมารที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ติงไห่?"เฉินฉีเทียนจดจ้องมองไปยังผู้เยาว์เมล็ดมาร,ด้วยแววตาที่เฉยชา.
ติงไห่,ที่จริงเป็นทักษะต้องห้ามของไม้เท้าเมื่อชาติที่แล้ว,ทรงพลังอย่างแน่นอน,ก่อนหน้านี้,เข้าได้ใช้กระบวนท่าติงไห่ทำร้ายเจี้ยนหงจนได้รับบาดเจ็บ,ทำให้เขาอยู่ได้อย่างสบายใจในเวลานี้,ไม่รู้ว่าเจี้ยนหงจะหายดีเมื่อไหร่,หากนางหายดีชีวิตของเขาคงต้องวุ่นวายต่อไป.
อย่างไรก็ตาม,จงซานจะต้องตาย.
เฉินฉีเทียนที่นำไม้ทองม่วงลายมังกรออกมา,จดจ้องมองไปยังทะเลโคลน.
เขาที่กวัดแกว่งมันออกไป,ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรที่บินขึ้นไปหายไปบนชั้นเมฆ.
"สหายเฉิน,เจ้าทำอะไร?
ทั้งสองคนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างไร,พวกเราต้องรีบโจมตีพวกเขา,ไม่งั้นหากพวกเขารู้ตัวก่อน,คนที่จะเป็นศพจะกลายเป็นพวกเราแทน."ผู้เยาว์เมล็ดมารที่กล่าวออกมา.
แววตาของเมล็ดมารที่แฝงไปด้วยความกังวล.
"โปรดวางใจ,ข้ารู้ตัวว่าทำอะไร."เฉินฉีเทียนที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.
ผู้เยาว์เมล็ดมาได้แต่พยักหน้ารับ,ในเมื่อลงมือแล้วเขาย่อมไม่มีอะไรจะกล่าว.
เฉินฉีเทียนที่เผยรอยที่เย้ยหยันออกมาเล็กน้อย,ผลจะเป็นอย่างรึ?
ผลก็คือห้ามจงซานหนีไงล่ะ? จงซานต้องตาย,ข้าจะต้องทำทุกอย่างเพื่อสังหารมัน,ส่วนเจ้ารึ?
มิตรภาพไร้สาระ,เจ้าจะได้รับสืบทอดหรือไม่,เรื่องเล็กซะเหลือเกิน!
ที่ไกลออกไปนั้น,คลื่นโคลนที่ใหญ่โตมโหฬาร,เป็นคลื่นสึนามิ,กวาดพื้นที่รอบๆพุ่งทยานขึ้นบนท้องฟ้า,เห็นได้อย่างชัดเจนว่านี่เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงมาก.
และแล้วทันใดนั้น.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม"
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ทั่วทั้งทะเลโคลน,พลังพลังที่ยิ่งใหญ่ที่กวาดไปทั่วทุกพื้นที่,ทะเลโคลนครึ่งหนึ่งที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,เผยให้เห็นชายในชุดสีแดงที่หลุดออกมา.
ชายในชุดสีแดงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจไม่แน่ใจ,ที่บนหน้าผากของเขานั้นมีอักษร
"เหยา"ปรากฏขึ้นมาส่องประกายแสงสีม่วงออกมา,ผนึกเทวะนั่นเอง.
ชายในชุดสีแดงเปิดผนึกเพื่อให้หลุดออกมาจากพลังกักกันของจงซาน.
เสื้อผ้าทั่วร่างของเขาที่ฉีกขาดไปหมด,แม้แต่มีบาดแผลที่เปิดออกมา,ห้อโลหิต,จนเวลานี้ทำให้เขาต้องเปิดผนึกเทวะเพื่อหลบออกมาจากแรงระเบิด.
ชายในชุดสีแดงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ทว่าหลังจากที่เขาเปิดผนึกเทวะแล้ว,เขาก็ไม่หวาดกลัวจงซานอีกต่อไป,พลังของเขาเวลานี้ได้ก้าวขึ้นไปถึงระดับราชันย์แท้แล้ว.
เมื่อชายชุดแดงที่หนีจากทะเลโคลนของเขาได้,จงซานก็ค่อยเผยร่างออกมาจากทะเลโคน,ร่างกายของเขาที่ผุดออกมาช้าๆ.
คนทั้งสองที่จ้องมองกันและกันด้วยสายตาที่เย็นชา.
ที่ไกลออกไปนั้น,เฉินฉีเทียนที่ไม่รู้ว่าชายในชุดสีแดงตอนนี้ได้ยกระดับพลังไปเป็นระดับราชันย์แท้แล้ว,เขารับรู้แค่เพียงว่าจงซานนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย,ส่วนชายในชุดสีแดงนั้นอยู่ในสภาพอักอ่วน,ร่างกายที่เต็มไปด้วยแผล.
จงซานร้ายกาจจริงๆ.
คิดได้ดังนี้,เฉินฉีเทียนก็ไม่ลังเลอีกต่อไป,นิ้วของเขาที่ชี้ไปยังตำแหน่งของจงซาน.
ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรที่ซ่อนอยู่บนก้อนเมฆราวกับว่ามันได้รับคำสั่ง,มันได้พุ่งลงมาจากบนท้องฟ้าตรงไปยังร่างของจงซานในทันที.
ไม้เท้าทองม่วงลานมังกร,พุ่งลงมาด้วยความเร็ว,ไม่,ต้องบอกว่าด้วยความเร็วและพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,ขนาดของมันยังขยายใหญ่ปิดท้องฟ้าพุ่งตรงเป็นเส้นตรงลงมากด้านล่าง.
พลังที่ยิ่งใหญ่กำลังโถมกระหน่ำลงมาด้านพลัง,แรงกดดันที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว,แรงกดดันวิญญาณที่โถมกระหน่ำพุ่งตรงมายังร่างของจงซาน,พร้อมที่จะกระแทกร่างของจงซาน,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
พลังติงไห่,พลังจากไม้เท้า,ที่ขนาดใหญ่และระเบิดพลังระเบิดออกมาในทันทีทันใด.
พลังที่เพิ่มขึ้นไปจนถึงขีดสุด,ทำให้บรรยากาศรอบๆถึงกับบิดเบี้ยว,พื้นที่รอบๆที่คละคลุ้งมองอะไรไม่เห็น.
พลังของไม้เท้าที่พุ่งจาบนลงล่าง,ราวกับขุนเขาลูกใหญ่ที่ระเบิดออกมา,พลังทียิ่งใหญ่นี้ชายในชุดสีแดงสัมผัสได้,แม้แต่เขาก็ไม่กล้าสัมผัส,เขาที่ถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว.
ไม้เท้าที่กระแทกร่างของจงซาน,มันได้เล็งเป้าไว้แล้ว,พร้อมกับบดขยี้ร่างของจงซาน.
จงซานที่ทำได้แค่มองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ไม่มีเวลาให้หลบด้วยซ้ำ,ไม้เท้าก็ทะลวงมาบนหัวของเขาแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้นเฉินฉีเทียนที่จ้องมองอย่างตั้งใจ,กับการโจมตีในครั้งนี้.
พลังติงไห่ที่พุ่งเข้าที่หัวของจงซาน,กระแทกด้วยความรุนแรง,ในเวลานี้,แม้แต่ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้ก็ยากที่จะหลบ,หนีรึ?
มีแต่รอคอยความตายเท่านั้น.
"ตูมมมมมม"
เสียงระเบิดที่น่าหวาดกลัว,ไม้เท้าที่พุ่งทะลวงร่างจนซานจมลงไปบนพื้นดิน,กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่หลายพันเมตร.
เป็นการโจมตีที่รุนแรงมาก,เป็นเหตุให้แผ่นดินสั่นสะเทือน,ชายในชุดสีแดงยังหนีตายออกไป,ปากของเขาถึงกับกระตุกด้วยความยินดีที่รอดมาได้.
ไม้เท้าที่มีขนาดใหญ่ลดขนาดลงในทันที,ก่อนที่จะหมุนคว้างกลับไปอยู่ในมือของเฉินฉีเทียนอย่างรวดเร็ว.
กับการโจมที่รุนแรงและมีขนาดใหญ่นั้นได้สร้างแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทุกทิศทุกทาง,เจี้ยนอ้าวและเหล่าซานที่ต่อสู้กันอยู่ก่อนหน้านี้,ถึงกับต้องหยุดลงในทันที,จ้องมองไปยังพื้นที่ที่ไม้เท้าใหญ่ยักษ์พุ่งลงมา.
บนที่ไกลออกไปนั้นผู้เยาว์เมล็ดมารและเฉินฉีเทียนกำลังยืนอยู่.
"เหล่าฉี?"เจี้ยนอ้าวและเหล่าซานเผยแววตาเย็นชาออกมาในทันที.
老七Lǎo qī เฒ่าเจ็ด.
คนสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่,คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะเป็นชาวประมงมาเก็บผลประโยชน์?
แทบจะในทันที,กับสายตาที่เป็นปฏิปักษ์ของทั้งสอง,เหล่าฉีที่มาปรากฏตัวขึ้นข้างๆพวกเขาอย่างคาดไม่ถึง,เหล่าฉีที่ต้องการลอบสังหารพวกเขารึ?
คาดไม่ถึงเลยจริงๆ.
เหล่าฉีที่หมายเอาชีวิตพวกเขา,หากว่าก่อนหน้านี้เขาลอบสังหารพวกเขา,พวกเขาคงยากที่จะหลบการโจมตีดังกล่าวด้วยเช่นกัน,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเฉินฉีเทียน.
เฉินฉีเทียนที่จับไม้เท้ามังกรทองม่วงลายมังกร,แววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
จงซานตายแล้ว,ในเวลานี้เขาตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ตายแน่นอน.
"ฮ่าอ่าอ่าฮ่า."เฉินฉีเทียนระเบิดเสียงหัวเราะ,ก่อนที่จะบินตรงขึ้นไปบนท้องฟา.
ไม่รอให้ฝ่ายตรงข้ามแสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว,เขาที่บินขึ้นไปบนเมฆสีดำ,หนีไปเพียงคนเดียว.
หนีขึ้นไปบนเมฆอย่างงั้นรึ?
แน่นอนคนอื่นๆย่อมไม่กล้าตามไป,การตามบินขึ้นไปก็หมายความว่ายอมแพ้การแข่งขัน,ใครกันเล่าจะยอมแพ้กัน?
เหล่าฉีแทบพ่นโลหิตด้วยความเจ็บใจ,เขานับว่าตาบอดมากๆ,คาดไม่ถึงจะเชิญคนเช่นนี้มาเป็นผู้ช่วย.
เหล่าฉีที่เห็นเฉินฉีเทียนจากไปแล้ว,ไร้ซึ่งความลังเมื่อคู่หูของเขาหนีไปไร้ซึ่งร่องรอย,สองกลุ่มที่กำลังจ้องมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว,เขาจึงได้หนีไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
เหล่าฉีและเฉินฉีเทียนหนีไปไม่เหลือร่องรอย,คนทั้งสามที่จ้องมองไปยังหลุมขนาดใหญ่.
จงซานตายแล้วรึ?
เหล่าซานและชายในชุดสีแดงต่างก็คิดว่าจงซานตายแล้ว,ต้องไม่ลืมว่าการลอบโจมตีเมื่อสักครู่นี้,แม้แต่พวกเขายังไม่สามารถหนีได้,มีเพียงแค่เจี้ยนอ้าวที่เชื่อว่าจงซานยังไม่ตาย,เขาที่บินตรงไปยังหลุมยักษ์.
จงซานยังมีชีวิตอยู่อย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องแน่นอน.
หากแต่เขาคงไม่รอดพ้นจากการบาดเจ็บแน่.
ที่จริงแล้วจงซานที่ถูกโจมตีไปนั้น,ก็คือหนึ่งในร่างโคลนเท่านั้น.
ก่อนหน้านั้น,ขณะที่เขาอยู่ในทะเลโคลน,จงซานได้ซ่อนตัวส่งร่างแยกออกมา.
ร่างโคลนที่สร้างขึ้นมาจากร่างแยกเงาจงซาน,ร่างจริงที่ซ่อนอยู่ในกลุ่มร่างโคลน.
ในครั้งหนึ่งๆในหนึ่งชั่วยาม,ร่างโคลนของจงซานสามารถคงสภาพอยู่ได้,และร่างแยกเงายังแยกร่างโคลนได้มากกว่าหนึ่งด้วย,เขาที่ส่งร่างโคลนออกมาจากร่างแยกเงาของเขา.
ร่างโคลนแยกเงาที่ตายไปแค่หนึ่ง,ทว่าจงซานก็ยังมีร่างแยกเงาอีกหลายร้อยร่าง.
เคล็ดวิชาหมื่นเงาสวรรค์ก็เหมือนกับวิชาหงหลวนเทียน,ทั้งคู่ต่างก็เป็นวิชาบำเพ็ญที่ไม่ธรรมดา,ร่างแยกเงาของเขานั้นได้ฝึกเคล็ดวิชาหมื่นเงาสวรรค์,ซึ่งมีด้วยกันทั้งหมดสิบสองขั้น,ตอนนี้จงซานฝึกไปถึงขั้นที่แปดแล้ว,ต้องบอกเลยว่าไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.
ไม่ไกลออกไปนั้นชายในชุดสีแดงที่จ้องมองไปยังหลุมลึก,แววตาที่แสดงท่าทางสงสารจงซานที่ไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของเขา.
"เหล่าจิว,ผู้ช่วยของเจ้าตายไปแล้ว,ส่งหยกสัญญาณมาซะ,แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า."เหล่าซานที่จ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าวพลางเผยยิ้มออกมา.
"เจ้านะสิตาย?"ไม่ไกลออกไปนั้นจงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ได้ยินเสียงของจงซาน,เหล่าซานและชายในชุดสีแดงถึงกับขนลุกตั้งชัน,ดวงตากลมโตเบิกกว้างจับจ้องมองออกไปในทันที.
ทุกคนที่ตื่นตระหนก,ตกใจ,ยิ่งมีระดับจักรพรรดิแท้,พวกเขาย่อมเข้าใจเกี่ยวกับระยะและพลังโจมตีที่เกิดขึ้นได้,ทำให้เวลานี้พวกเขาตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
กับการโจมตีที่ทรงพลัง,ทำให้พื้นที่รอบๆเสียหายเป็นวงกว้าง,เขากลับออกมาโดยไม่เป็นไรเลยเหรอ?
เป็นไปไม่ได้?ก่อนหน้านี้เขาหลบได้อย่างงั้นรึ?
ต้องไม่ลืมด้วยว่าการโจมตีก่อนหน้านี้นั้น,แม้จะเป็นผู้ฝึกตนราชันย์แท้ยังไม่สามารถหลบได้,ทว่าจงซานกลับหลบได้,หนำซ้ำแม้แต่ชุดยังไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย,มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
***ปล.อัพก่อนสามตอน ดึงจะมาอัพให้อีกคับ
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น