Immortality Chapter 140 Bao'er trace
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 140 ร่องรอยของเป่าเอ๋อ.
บทที่ 140 ร่องรอยของเป่าเอ๋อ.
ทั้งคู่ที่ยกแก้วสุราหมื่นเกสรเก้าจิตวิญญาณ,พร้อมกับชนแก้วเบาๆ,ก่อนที่จะดื่มมันลงไป,จงซานที่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังงานที่แผ่ซานไปทั่วร่าง.
จงซานนั่งสมาธิในทันที,ดวงตาปิดแน่นควบคุมลมหายใจบำเพ็ญพลัง,พร้อมกับโคจรพลังเพื่อทะลวงจุดชีพจรอย่างรวดเร็ว.
"ปัง" "ปัง."
หลังจากเริ่มโคจรพลัง,ก็สามารถทะลวงจุดชีพจรได้ถึงสองจุด,จงซานที่ลืมตาขึ้นมาช้าๆ,จ้องมองไปยังหนานป่าเทียนด้วยท่าทางประหลาดใจ,นี่คือสุราหมื่นเกสรเก้าจิตวิญญาณอย่างงั้นรึ?ร้ายกาจมาก?
"เป็นอย่างไรบ้าง?"หนานป่าเทียนเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ร้ายกาจมาก."จงซานที่พยักหน้าให้.
"เป็นเครื่องดื่มที่ร้ายกาจ,ข้าได้มาแค่ไหเดียว."หนานป่าเทียนที่เผยยิ้มออกมา.
หนานป่าเทียนที่รินสุราให้กับเขาอีก,ก่อนที่ทั้งคู่จะชนแก้วกันอีกครั้ง,ทว่าผลของมันในครั้งหลังนี้ดูเหมือนจะอ่อนลงไป,ทว่าก็ช่วยเพิ่มแกนแท้เป็นอย่างมาก,สุรานี้ช่วยบำรุงพลังวิญญาณไม่น้อยเลย.
"ป่าเทียน,เจ้ารู้จักสำนักไท่ตานหรือไม่?"จงซานที่สอบถามหนานป่าเทียน.
"สำนักไท่ตาน,ในเกาะหมาป่าสวรรค์ไม่มีใครไม่รู้จักสำนักใหญ่ทั้งห้า,เจ้าไม่รุ้อย่างงั้นรึ?"หนานป่าเทียนกล่าวออกมาในทันที.
"อย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหนานป่าเทียน.
"สำนักไท่ตานนั้น,นับว่าเป็นนิกายใหญ่หนึ่งในห้าที่อ่อนแอที่สุด,แต่ก็เป็นหนึ่งในห้าสำนักที่ไม่สามารถล่วงเกินได้ที่สุดเช่นเดียวกัน."หนานป่าเทียนกล่าว.
"ทำไม?"จงซานที่สอบถามออกไปด้วยความสงสัย.
"เพราะว่าสำนักไท่ตานนั้นเป็นสำนักที่เชี่ยวชาญในการปรุงยา,พวกเขานับว่าเป็นสำนักที่มีผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้มากที่สุด,ถึงสำนักพวกเราจะมีคนปรุงยาได้บ้าง,ทว่าด้วยวิชาปรุงยาแล้วยังด้อยกว่าสำนักไทตานไม่น้อย,ถึงแม้ว่าพลังฝึกตนของพวกเขาจะมีจำกัด,อายุไขไม่ได้มากมายนัก,แต่พวกเขาก็เป็นหนึ่งในสำนักที่เชี่ยวชาญเฉพาะ,มีการทำธุรกิจเกี่ยวกับเรื่องเม็ดยาโดยเฉพาะ,โดยทำการแลกเปลี่ยนกับศิลาวิญญาณ."หนานป่าเทียนกล่าว.
"แล้วทำไมถึงไม่สามารถล่วงเกินได้ล่ะ?"จงซานพยักหน้า.
"คนของสำนักไท่ตานนั้น,เกือบทุกคนเชี่ยวชาญในการปรุงยา,พวกเขาทุกคนสามารถปรุงยาได้ทั้งหมด,แน่นอนว่ามีคนมากมายที่ต้องการผลผลิตที่พวกเขาปรุงขึ้นมาได้,สำนักไท่ตานถึงแม้ว่าจะไม่ได้แข็งแกร่ง,แต่ด้วยการสกัดกลั่นยาเป็นหลัก,ทำให้พวกเขามีพันธะมิตรมากมาย,ทำให้ด้วยเหตุหนี้,จึงเป็นสำนักที่ไม่สามารถที่จะล่วงเกินได้นั่นเอง."หนานป่าเทียนกล่าวตอบ.
"อืม."จงซานพยักหน้า.
"จงซาน,เรื่องของหลิงเอ๋อ,ข้าเองก็ได้ยินมา,ไม่ว่าอย่างไร,ข้าและหลิงเอ๋อก็เติบโตมาพร้อมๆกัน,หลิงเอ๋อเลือกเจ้า,ข้าก็รู้สึกวางใจ."หนานป่าเทียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ขอบคุณ."จงซานที่พยักหน้าให้พร้อมกับมองไปที่หนานป่าเทียน.
"อืม,แม้ว่าหลิงเอ๋อจะเรียกข้าว่า
เสี่ยวหนานจื่อ,ทว่าข้ากับนางก็เหมือนกับพี่น้องกัน,หลิงเอ๋อเลือกเจ้า,ข้ารู้สึกดีกว่าที่นางเลือกศิษย์พี่ใหญ่."หนานป่าเทียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ศิษย์พี่ใหญ่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว,ศิษย์พี่ใหญ่นั้นถึงแม้ว่าจะดูน่าดึงดูดอย่างที่สุด,เป็นคนที่มีพรสวรรค์หายาก,ทว่าข้ารู้เขาเป็นคนที่ทรนงตัวสูงมาก,หากว่านางเลือกเขา,หลิงเอ๋อจะต้องเสียใจเป็นแน่,เป็นเรื่องที่ดีแล้วที่นางไม่ได้เลือกเขาในที่สุด."หนานป่าเทียนที่กล่าวพร้อมกับยกสุราขึ้นดื่ม.
จงซานที่จ้องมองไปยังหนานป่าเทียน,พร้อมกับพยักหน้าให้,เทียนชานั้นภายนอกนับว่าดูสมบูรณ์แบบหล่อเหล่า,มีพรสวรรค์ที่หายากมากๆ,แต่เขาก็หยิ่งผยองเกินไป,พร้อมที่จะทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นได้ทุกเมื่อ.
"จงซานก่อนหน้าเจ้าช่วยข้าให้สัมผัสได้ถึงแรงกดดัน,จนทำให้ข้าสามารถเลื่อนระดับได้,ข้าต้องขอขอบคุณ,จากนี้หนึ่งปี,ข้าจะช่วยเจ้าฝึกฝน,ทุกๆสามวันที่สนามประลอง,ข้าจะช่วยเจ้าฝึกกระตุ้นพลังของเจ้าให้."หนานป่าเทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของหนานป่าเทียน,ทำให้จงซานชำเลืองมองออกไปด้วยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณ,ความซาบซึ้งของบุรุษไม่จำเป็นต้องเอ่ยวาจา,ก็สามารถรับรู้ได้ด้วยใจ.
หลังจากวันนั้นมา,จงซานที่ฝึกฝนบำเพ็ญพลัง,เพื่อทะลวงชีพจรอย่างขะมักเขม้น,พร้อมกับใช้วิชากายาเทพอสูรอย่างต่อเนื่อง,เพื่อกระตุ้นในการเปิดจุดชีพจร,และทุกๆสามวันจงซานก็เข้าต่อสู้จริงกับหนานป่าเทียน,เป็นประจำ,ทำให้พลังฝึกตนของจงซานก้าวหน้ามากกว่าเมื่อก่อน.
ในเวลาเดียวกัน,อาณาจักรต้าเจิ้งหลังจากที่ได้รับการสนับสนุนจากเผ่าหมาป่า,กับชื่อเสียงและพลังของพวกเขาทำให้ประชาชนทั่วไปให้กับสนับสนุนเป็นอย่างมาก,และกองกำลังหมาป่าเองก็เพิ่มจำนวนมากขึ้นและก็มากขึ้น,ทว่าพลังฝึกตนของนักรบกองกำลังหมาป่าเองยังไม่สูงมากนัก.
ราชวงศ์ต้าเจิ้งเวลานี้,หยิงหลาน,จงเจิ้งและหลินเซียวได้ก้าวไปถึงระดับเซียนเทียนแล้ว,จงซานที่ทำการเลือกเคล็ดวิชาบำเพ็ญจากหอตำราสำนักไคหยาง,เพื่อเพิ่มพลังฝึกตนของพวกเขา,ทำให้พลังฝึกตนของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
ทุกคนต่างก็รับรู้เป้าหมายของจงซานดี,รู้ว่าเป้าหมายของเหนือหัวจะต้องก้าวเข้าไปในทวีปศักดิ์สิทธิ์,เป็นการบุกเบิกดินแดน,เปิดโลกใบใหม่เพื่อสร้างราชวงศ์สวรรค์ขึ้นมา.
ร่างหลังของจงซานที่ได้อาศัยอยู่ในสำนักไคหยางรวมเป็นเวลาเกือบสามปีเต็มแล้ว,ความแข็งแกร่งของอาณาจักรต้าเจิ้งเองก็ก้าวหน้าไปด้านหน้าอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน,พวกเขาที่ทำการเปิดสงคราม,กับสามรัฐที่เหลือที่ร่วมมือกัน,ทว่าด้วยด้วยนักรบหมาป่าที่ทรงพลัง,ฝ่ายตรงข้ามทีมีเพียงนักรบอาชาทั่วไป,จึงไร้ซึ่งพลังต้านทาน,พันธมิตรของรัฐทั้งสามก็พ่ายแพ้ไปในที่สุด.
ด้วยการใช้เวลาเพียงแค่สามปีเท่านั้น,รัฐทั้งสาม,ก็พ่ายแพ้,ตระกูลราชวงศ์ยอมพ่ายแพ้,ยอมตกอยู่ในอำนาจของต้าเจิ้ง.
ความแข็งแกร่งของอาณาจักรต้าเจิ้งนั้น,พวกเขายากที่จะต้านทาน,ถูกกำราบลงอย่างรวดเร็ว.
ตำหนักเฉิงซ่าง.
"องค์เหนือหัว,หกรัฐรวมเป็นหนึ่ง,ประชาชนทั่วไปต่างก็ให้การยอมรับ."หยิงหลานที่กล่าวอกมาด้วยความตื่นเต้นจ้องมองไปยังจงซานที่นั่งอยู่บนบัลลัง.
เหล่าข้าราชบริพารในท้องพระโรงต่างก็สรรเชิญออกมาเช่นเดียวกัน.
"ทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆปี."
จงซานที่สามารถรวมหนึ่งเดียวของดินแดนแห่งนี้ได้,ก้าวแรกถือว่าประสบความสำเร็จ,แม้ว่าจะช้าอยู่ก็ตาม.
"จงเอ๋อ."จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"บุตรอยู่นี่แล้ว."จงเจิ้งที่ตอบรับในทันที.
"การก่อสร้างศิลามักกรเก้าร้อยจั้งเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่เอ่ยปากสอบถาม.
"เรียนฟู่หวง,การก่อสร้างแล้วเสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว,อีกครึ่งหนึ่งนั้นราวๆหนึ่งเดือนก็จะเสร็จสิ้น."จงเจิ้งตอบ.
"อืม,เมื่อใดที่ศิลามังกรแล้วเสร็จ,สองเดือนหลังจากนั้น,ให้รวบรวมคนงานแบ่งออกเป็นสองส่วน,บุกเบิกเจาะหิน,สร้างเส้นทางขนาดใหญ่ให้สามารถเปิดเส้นทางไปยังดินแดนทั้งสองให้ได้."จงซานที่สั่งการ.
"รับด้วยเกล้า."จงเจิ้งที่ตอบหลับในทันที.
"หลินเซียว."จงซานที่กล่าวขึ้นมาอีกครั้ง.
"เหนือหัว."หลินเซียวที่ตอบรับในทันที.
"เจ้าฝึกฝนกองกำลังให้หนัก,หนึ่งปีหลังจากนี้,เจ้าจะต้องนำกองกำลังที่หนึ่ง,บุกดินแดนตะวันออกของภาคใต้ซึ่งมีดินแดนอยู่ด้วยกันเจ็ดรัฐ"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างขึงขัง.
"รับบัญชาฝ่าบาท."หลินเซียวที่ตอบรับในทันทีเช่นกัน.
"หยิงหลาน."จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เหนือหัว."หยิงหลานที่ตอบรับในทันที.
"ฝึกฝนกองกำลังเจ้าให้ดี,หนึ่งปีหลังจากนี้,เจ้าจะต้องนำกองกำลังที่สองของต้าเจิ้ง,เข้ายึดครองดินแดนตะวันตกของภาคใต้,รวบรวมรัฐทั้งห้า."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"รับด้วยเกล้า."หยิงหลานที่ตอบรับด้วยความดีใจ.
...
จงซานที่ทำการออกคำสั่งออกไปนับไม่ถ้วน,ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องธรรมดาแล้ว,ดูราบรื่นเป็นอย่างมาก,ทำให้ราชวงศ์ต้าเจิ้งน่าเกรงขามขึ้นทุกวัน,พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ.
ในเวลาเดียวกันนี้,ที่ด้านหน้าของจงซานนั้น,มีตราลัญจกรหยกครรลองเก้ามังกรสวรรค์ที่ส่งประกายแสงอร่ามแวววับ,ไม่เพียงแต่มันเชื่อมต่อกับจงซานอย่างลึกล้ำ,มันยังเก็บรวบรวมวาสนาของอาณาจักรต้าเจิ้งอย่างรวดเร็ว,วาสนาฟ้าดิน,เพิ่มเกียรติยศชื่อเสียง.
......
มีที่อยู่อาศัยแห่งหนึ่ง,ข้ามผ่านไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะหมาป่าสวรรค์,เหนือขึ้นไปบนทวีปศักดิ์สิทธิ์,ลึกเข้าไปในหุบเขาแห่งหนึ่ง.
หุบเขาแห่งนี้มีลมพัดผ่าน,และยังมีน้ำพุขนาดใหญ่,ดูเหมือนกับหม้อปรุงยาขนาดสิบจั้ง,และมีกระท่อมมุงจากขนาดเล็กอยู่ด้านใน.
กระท่อมแห่งนี้มีประกายแสงสีแดงโอบอุ้ม,ดูเหมือนว่าเป็นค่ายกลขนาดเล็กที่ตัดด้านในและด้านนอกออกจากกันอย่างสิ้นเชิง.
ที่ด้านนอกนั้นมีกลุ่มคนชราสามคน,สองบุรุษหนึ่งสตรี,ผมที่ค่อนข้างขาวโพลน,ใบหน้าที่เหี่ยวย่น,กลุ่มคนชราที่จ้องมองเข้าไปด้านในกระท่อม,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมาพร้อมกับทอดถอนใจ,สายตาของพวกเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความเป็นกังวล.
ภายในกระท่อม,บนเตียงในเวลานี้,มีหญิงชราคนหนึ่ง,เป็นหญิงชราที่มีใบหน้าซีดเซียวผอมแห้ง,จ้องมองออกมา,หายใจหอบๆซึ่งที่ขอบเตียงมีหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังคุกเขาอยู่.
หญิงสาวที่งดงามคุกเข่าอยู่ต่อหน้าหญิงชรา,เส้นผมที่ม้วยเข้าหากัน,รวบเข้าเป็นมวยผมพร้อมกับปักปิ่นปักผมอยู่,แม้ว่าจะสวมชุดธรรมดา,แต่ก็ยากที่จะปิดบังความงามของนางเอาไว้ได้,ดวงตาของนางนั้นดูสดใส,แม้ว่าจะมีแววตาเศร้าจะแฝงเอาไว้อยู่,ทำให้คนที่เห็นรู้สึกเศร้าไปด้วย.
"อาจารย์."หญิงสาว,ที่จ้องมองด้วยความเป็นกังวลจับจ้องมองไปยังหญิงชรา.
"เป่าเอ๋อ,หลายปีมานี้ข้าไม่เคยให้เจ้าออกไปใหน,เจ้าคงคิดว่ามีอาจารย์ที่แปลกประหลาด."หญิงชราที่กล่าวออกมาด้วยความลำบาก.
"ศิษย์ไม่กล้า."เป่าเอ๋อที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องหลอกข้า,หลายปีมานี้,เจ้ายังรวบผมพร้อมกับปักปิ่นปักผมอันเดิม,ตลอดเวลาในฝันเจ้าละเมอคำว่า"เหล่าเย"ในทุกๆวัน,ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เคยลืมเขา,หลังจากนี้ไปอาจารย์ไม่สามารถควบคุมเจ้าได้อีกแล้ว."หญิงชราที่พูดออกมาด้วยความยากลำบาก.
老爷 (lǎo yé)เจ้านาย นาย คุณตา
"อาจารย์,ท่านต้องหายดี,อย่าได้กล่าวอะไรเลย,สำนักของพวกเรามี,"เตาเผาจักรวาล.,หากว่าพวกเราสามารถปรุงยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์ได้ล่ะก็,อาจารย์จะต้องก้าวขึ้นไปสู่อาณาจักรหลอมกายธาตุ.ตราบเท่าที่ปรุงมันขึ้นมาได้,อาจารย์จะต้องทะลวงผ่านระดับได้แน่นอน,เมื่อนั้นอายุไขของอาจารย์ก็จะเพิ่มขึ้นเป็น
800 ปี."เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
"เด็กโง่,เจ้าไม่รู้หรือไงว่าอาจารย์ควรจะตายไปเมื่อร้อยปีที่แล้ว,ด้วยการใช้,เม็ดยาผนึกวิญญาณ,ทำให้ยับยั้งการตายเอาไว้ได้,การอยู่มาถึงตอนนี้ก็ถือว่าปาฏิหาริย์,แล้วเม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์จะมีประโยชน์อะไร?
ร้อยปี,ร้อยปีที่ข้าคงอยู่,ข้าได้ทำงานลุล่วงแล้ว,เจ้าได้รับสืบทอดทุกอย่างของข้าไป,ข้าตายตาหลับแล้ว."หญิงชราที่กล่าวออกมาอย่างขึงขัง.
"อาจารย์."ดวงตาของเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยน้ำตา.
หญิงชราที่ยื่นมือออกมาเช็ดน้ำตาให้กับเป่าเอ๋อ.
"ที่ข้ารับเจ้าเป็นศิษย์นั้น,เจ้ารู้หรือไม่,เจ้าเป็นหญิงสาวที่หาได้ยาก,หนึ่งในร่างสถิตทั้งเก้า,เจ้ามีร่างสถิตกายกลาง.
ทำให้เจ้าสามารถรับสิ่งตกทอดจากข้าได้,ยกเว้นข้าแล้ว,ไม่มีใครรู้เรื่องนี้."หญิงชราที่กล่าวออกมาต่อหญิงสาว.
"ฮือๆๆ."เป่าเอ๋อที่ครวญครางน้ำตาไหลริน.
"ด้านนอกมีอาวุโสสามคน,พลังฝึกตนของพวกเขาล้วนแล้วแต่ใกล้บรรลุไปยังระดับหลอมกายธาตุ,เจ้าควรจะใช้ประโยชน์จากจุดนี้,ข้าจะทำการส่งตำแหน่งประมุขให้กับเจ้า."หญิงชราที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อด้วยความรัก.
"ค่ะ."เป่าเอ๋อที่เช็ดน้ำตา.
"ยื่นกำไลเก็บของเจ้ามา,ข้าจะมอบสิ่งของๆข้า,ส่งต่อให้เจ้าทั้งหมด."หญิงชรากล่าว.
"อาจารย์."น้ำตาของเป่าเอ๋อที่ไหลย้อนออกมา,หัวใจของนางเต็มไปด้วยความเศร้า.
"เร็วเข้า."หญิงชรากล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ค่ะ."เป่าเอ๋อที่ยืนแขนที่เรียวขาวของนางออกไป.
หญิงชราที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,ก่อนที่จะนำกำไลเก็บของนาง,แตะส่งผ่านสิ่งของทุกอย่างเข้าไปในกำไลเก็บของของเป่าเอ๋อ.
หญิงชราจ้องมองเป่าเอ๋อด้วยความพอใจ,เผยยิ้มอย่างอ่อนโยน,"ประมุขสำนักไท่ตาน,ข้ามอบให้เจ้า,สิ่งของเหล่านี้มีเพียงประมุขที่รับรู้,เจ้าจะต้องฟื้นฟูความรุ่งโรจของสำนัก,ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว,ข้าไม่ต้องการอะไร,ขอแค่เพียงสำนักไท่ตานรุ่งโรจน์ก็เพียงพอ."
"อาจารย์,ท่านอย่าเพิ่งจากไป."เป่าเอ๋อที่กุมแขนของนางเอาไว้,น้ำตาที่ไหลอาบเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์.
"หึหึ,เด็กไง่,ถึงเจ้าไม่อยากให้อาจารย์จากไป,แต่ก็ไม่สามารถที่จะห้ามลิขิตสวรรค์ได้,เจ้าไปเรียกอาวุโสทั้งสามเข้ามา,ข้าต้องการที่จะฝากฝั่งเจ้าอีกครั้ง."หญิงชราที่ลูบไปมาที่ศีรษะของเป่าเอ๋อขณะพูด.
"ค่ะ."น้ำตาของเป่าเอ๋อที่ไหลไม่หยุด,นางที่สูดหายใจเข้าอย่างแรงเพื่อตอบรับคำหญิงชรา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น