Immortality Chapter 134 Search world
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 134 พลิกผืนปฐพี.
บทที่ 134 พลิกผืนปฐพี.
ร่างหลักของจงซานตอนนี้กำลังเดินทางกลับต้าเจิ้งอย่างรวดเร็ว,ส่วนร่างแยกเงาตอนนี้นั่งอยู่ในตำหนักเฉิงซ่าง,ซึ่งมีการประชุมด่วนขึ้นมา.
ที่ด้านนอกปราสาทมีคนมากมายล้อมกรอบอยู่เต็มไปหมด,ยกเว้นเหนือหัว,ไม่มีใครกล้าเข้าไป.
ใบหน้าของจงซานนั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เขาที่ก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว,ตรงไปยังสถานที่
เรียกว่า ตำหนักหมาป่า
,ที่ด้านหลังเขามีหลินเซียนและเหว่ยไท่จง,หยิงหลานและจงเจิ้ง.
คนทั้งสี่เวลานี้เต็มไปด้วยความกระวนกระวาย,จ้องมองไปยังจ้องซานด้วยความสงสัย,ทว่าก็ไม่มีใครที่กล้าสอบถาม
ได้แต่ขมวดคิ้วไปมา,สายตาของพวกเขารู้สึกอักอ่วน,เกิดอะไรขึ้นกันแน่,ฝ่าบาทถึงได้โกรธเกรี้ยวขนาดนี้กัน?
เหล่าองค์รักษ์ที่ยืนอยู่รอบๆวิหารหมาป่า,ต่างก็ประจำการอย่างเงียบๆ,ไม่มีใครกล้าขวาง,ในพระราชวัง,ไม่,น่าจะบอกว่าทั้งราชวงศ์ต้าเจิ้งเวลานี้,ไม่มีใครห้ามอะไรจงซานได้.
วิหารหมาป่าที่ปิดประตูแน่น,จนไม่มีใครรู้ว่าข้างในนั้นมีใครอาศัยอยู่.
"ไท่จง,ให้ทุกคนถอยออกไปให้หมด.
"รับด้วยเกล้า."เหว่ยไท่จงที่โค้งรับคำสั่งทันที,จากนั้นก็สั่งการอย่างรวดเร็ว,ให้เหล่าองค์รักษ์ออกไปจากลานกว้าง.
เมื่อเหล่าองค์รักษ์จากไปทั้งหมด,เหว่ยไท่จงก็กลับมายืนอยู่ด้านหลัง,จ้องมองไปยังจงซาน.
เขาที่ถอนหายใจยาว,จงซานที่กำลังโกรธและเต็มไปด้วยความหดหู่,ก่อนที่เขาจะใช้มือผลักประตูวิหาร.
"คลืนๆๆๆ"ประตูใหญ่เปิดออกช้าๆ,แสงตะวันที่สาดส่องเข้าไป.
คนทั้งสี่ที่จ้องมองเข้าไปด้วยความสงสัย,ที่ด้านในนั้น,เต็มไปด้วยศิลาวิญาณมากมาย,ถูกจัดเรียงกันเป็นค่ายกลเหมือนกับใยแมงมุมหมุนวนล้อมรอบ,ที่ด้านในตรงกลางนั้นมีชายกำยำในชุดสีเขียว,ชายคนดังกล่าวนั้นดูไม่ต่างจากบุรุษทั่วๆไป,ทว่าที่ใบหูของเขานั้นมีขนสีเขียวโผล่ขึ้นมานั่นเอง.
ทว่าเมื่อมองไปยังคนดังกล่าว,คนทั้งสี่ที่อยู่หลังจงซานหัวใจบีบรัดเลยทีเดียว,นี่มันอะไรกัน?ชายผู้นี้?เป็นอสูรอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านในนั้น,มีผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ต้าเจิ้ง
ชิงอวิ๋นหลางเจียงนั่นเอง.
เมื่อจงซานเปิดประตูเข้ามา,ชิงอวิ๋นหลางเจียงก็ลืมตาขึ้นมาในทันที.
เขาที่ขมวดคิ้วและยืนขึ้น,แสดงท่าทางประหลาดใจเมื่อเห็นจงซาน.
"เจ้าต้องการที่สร้างกองกำลังหมาป่าแล้วอย่างงั้นรึ?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงกล่าว.
"ชิงอวิ๋น,ข้ามีเรื่อง,อยากขอให้ท่านช่วย."จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"โอ้ว?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ท่านช่วยใช้ทัพหมาป่า,ค้นหาเหล่ยติงให้ข้า,เขาคือคนที่ทำร้ายเซียนเซียนก่อนหน้านี้นั่นเอง."จงซานที่กำหมัดแน่นกล่าวออกมา.
"ค้นหาเขา?สังหารเขารึ?"ชิงอวิ๋นหรี่ตาจ้องมองจงซาน.
"ใช่แล้ว,ข้าต้องการฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ."จงซานที่ไม่ได้ปิดบังอะไร.
เห็นท่าทางจงซาน,ชิงอวิ๋นหลางเจียงกล่าวอีกต่อไปว่า"จื่อจุ้นได้กล่าวมาแล้วว่า,เรื่องที่ผ่านมาจะไม่สืบสาวอีก,ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าได้.
ได้ยินชิงอวิ๋นหลางเจียงกล่าว,คนทั้งสี่ที่อยู่ด้านหลังจงซานเผยสีหน้าโกรธเกรี้ยว,ทุกคนต่างก็จ้องเขม็งไปยังชิงอวิ๋นหลางเจียง,ทว่าก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา.
"ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือ,ข้าต้องการตำแหน่งของเขาเท่านั้น,ข้าจะสังหารเขาเอง."จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เจ้าต้องการสังหารเขารึ?ทำไม?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่จ้องมองไปยังชิงอวิ๋นหลางเจียง,พร้อมถอนหายใจยาว,"เขาเกือบที่จะสังหารคนใกล้ชิดของข้า,เขาคือศัตรูที่ไม่สามารถอยู่ร่วมฟ้าเดียวกันได้,ข้าต้องการถามแค่เพียงแค่ว่า,ท่านจะช่วยข้าหรือไม่?"
จงซานกล่าวพร้อมกับจ้องมองไปยังชิงอวิ๋นหลางเจียง,สายตาที่เต็มไปด้วยพลัง,เขาที่ไม่เพียงแต่ให้เกียรติชิงอวิ๋นหลางเจียงเพื่อขอให้เขาช่วย,หากชิงอวิ๋นหลางเจียงไม่ช่วย,แน่นอนว่าเขายังมีวิธีที่จะบังคับ,ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ชิงอวิ๋นหลางเจียงต้องการเห็นแน่นอน,เขาจะยอมอย่างงั้นรึ?แน่นอนว่าสำหรับจงซานแล้วเป็นไปไม่ได้แน่นอน,แม้ว่าพลังฝึกตนของเขาจะต่ำ,ทว่าจงซานกลับสามารถสร้างพันธะสัญญากับเผ่าหมาป่าได้,สถานะของเขานั้นเทียบได้กับจื่อจุ้นตี้เสวียนชา.
ทว่าตี้เสวียนชาจะนอบน้อมต่อชิงอวิ๋นหลางเจียงอย่างงั้นรึ?
ชิงอวิ๋นหลางเจียงจ้องมองจงซาน,ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่สัมผัสได้ถึงพลัง,แม้ว่าพลังฝึกตนของจงซานจะอยู่ในระดับเซียนเทียน,ทว่าเขากลับดูมีอำนาจอย่างแปลกประหลาด,มีเพียงเขาที่สามารถสัมผัสได้.
เขาที่ชำเลืองมองจงซานและเงียบอยู่ครู่หนึ่ง,ชิงอวิ๋นหลางเจียง,ท้ายที่สุดก็กล่าวว่า,"ข้าจะเจ้าเพียงแค่ค้นหา,แต่ไม่ลงมือ."
"ขอบคุณ."จงซานกล่าว.
"อืม."ชิงอวิ๋นหลางเจียงพยักหน้าให้.
"ท่านได้ข่าวแล้ว,ค่อนแจ้งต่อข้าก็แล้วกัน.
"ได้."ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่พยักหน้า.
"คนทั้งสี่,คือผู้ใต้บังคับบัญชาที่ข้าเชื่อใจ,หมาป่ากลุ่มแรก,จะเป็นพวกเขาที่จะทำพันธะสัญญา."จงซานที่เอ่ยออกมา.
จงเจิ้ง,หยิงหลาน,เหว่ยไท่จงและหลินเซียน,พวกเขาที่จ้องมองด้วยความสงสัย,จ้องมองไปยังชายกำยำที่เหมือนอสูร.
ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่พยักหน้าให้เบาๆ.
"นี่คือชิงอวิ๋นหลางเจียง."จงซานเอ่ยต่อคนทั้งสี่.
"จงเจิ้ง,คารวะชิงอวิ๋นหลางเจียง."จงเจิ้งที่กล่าวออกมาทันที.
"หลินเซียว,คารวะชิงอวิ๋นหลางเจียง."
"หยิงหลาน,คารวะชิงอวิ๋นหลางเจียง."
"เหว่ยไท่จง,คารวะชิงอวิ๋นหลางเจียง."
"อืม."ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่พยักหน้าให้.
จากนั้น,จงซานก็นำคนทั้งสี่จากมา,ตลอดทางนั้น,จงซานที่ได้แต่เงียบ,คนทั้งสี่เองก็ไม่กล่าวกล่าวอะไรออกมาเช่นกัน.
จวบจนมาถึงตำหนังเฉิงซ่าง,จงซานที่นำตราสัญลักษณ์,ส่งให้หลินเซียว,"หลินเซียน,นี่คือตราสัญลักษณ์สูงสุดของตระกูลเจ้ารัฐต้าสง,เจ้านำตรานี้ไปยังตระกูลเจ้า,ตระกูลเจ้าจะอยู่ในการดูแลของเจ้า,รวมทั้งกองทัพของพวกเขาด้วย,ภายในหกเดือน,ให้รวมต้าสงเข้ามา."
หลินเซียวที่จ้องมองตราในมือของจงซาน,ดวงตาเป็นประกาย,นี่คือตราบัญชาการของตระกูลเจ้ารัฐต้าสงอย่างงั้นรึ?กองกำลังตระกูลเจ้านั้นถือว่ามีจำนวนหนึ่งในสามของอาณาจักรต้าสงเลยทีเดียว,หากว่าตรานี้เป็นของจริงล่ะก็,การจะยึดครองต้าสงใยต้องใช้ถึงครึ่งปีเลยรึ?แค่สองปีก็เกินพอแล้ว.
"รับด้วยเกล้า."หลินเซียวที่ตอบรับในทันที.
"อืม."จงซานพยักหน้า.
"หยิงหลาน,ค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,เจ้าฝึกฝนไปถึงใหนแล้ว?"จงซานเอ่ย.
"ตอนนี้เป็นรูปเป็นร่าแล้ว,สามารถที่จะต้านกองกำลังทั่วหล้าโดยไม่เพลี้ยงพล้ำได้แล้ว."หยิงหลานทีกล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"ดี,ภายในหกเดือนพวกเราจะเข้ายึดอาณาจักรทั้งหก,หากว่าเป็นไปด้วยดี,อาณาจักรต้าเจิ้งของพวกเราจะต้องเป็นผู้ปกครองพื้นดินแดนแห่งนี้,หลังจากยึดครองได้แล้ว,จากนั้นให้สร้างและฝึกฝนกองกำลังหมาป่าขึ้น,เพื่อบุกเบิกรวมดินแดนทั้งสามของภาคใต้."จงซานที่กล่าวออกมา
"ค่ะ."หยิงหลานที่ตอบรับในทันที.
"จงเจิ้ง."จงซานที่เอ่ยออกมา.
"บุตรอยู่นี่แล้ว."จงเจิ้งที่ตอบรับในทันที.
"สร้างระบบขนส่งให้สมบูรณ์,ให้สามารถเชื่อมต่อกับเมืองอื่นๆในปกครองของพวกเรา,เลือกตั้งผู้ปกครองเมืองต่างๆให้เหมาะสม,ดูแลอย่างใกล้ชิด."จงซานกล่าว.
"ครับ."จงเจิ้งที่ตอบรับในทันที.
"ไทจง."จงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"อยู่นี่แล้ว."เหว่ยไท่จงที่ตอบรับในทันที.
"หลังจากนี้เจ้าจงรับผิดชอบดูแลงานช่วยข้า,และเตรียมล่าเหล่ยติง."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างดุร้าย.
"รับด้วยเกล้า."เหว่ยไท่จงที่ตอบรับในทันที.
"อืม."จงซานพยักหน้า.
จากนั้น,ร่างหลักของจงซานที่ได้มาถึงอาณาจักรต้าเจิ้งแล้วได้ปิดตัวฝึกฝนพลังฝึกตนอยู่ในหมู่บ้านในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ตอนนี้เขามีตัวช่วยมากมาย,ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่ได้ส่งกองกำลังหมาป่าเป็นจำนวนมากออกไป,ตราบเท่าแม่ทัพเหล่ยติงไม่ออกไปจากเกาะหมาป่าสวรรค์,หมาป่ามากมายจะต้องพบตัวอย่างแน่นอน,ทว่าตอนนี้ยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับแม่ทัพเหล่ยติงแต่อย่างใด.
เห็นได้อย่างชัดเจน,ก่อนหน้านี้แม่ทัพเหล่ยติงที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,จากฝ่ามือของผู้พิทักษ์แห่งขุนเขา,แน่นอนว่ากำลังปิดตัวรักษาร่างกายตัวเองอยู่.
ส่วนที่ดินแดนภาคเหนือซึ่งมีราชวงศ์หยินเยว่อยู่,ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่ส่งเผ่าหมาป่าอยู่มากมายออกไปค้นหาเหล่ยติง,แต่ก็ไม่สามารถพบเห็นได้เลย,แน่นอนว่าเขากำลังเก็บตัวรักษาร่างกายอยู่,บางทีอาจจะซ่อนตัวอยู่ที่ใหนซักแห่งก็ได้.
ผ่านไปวันแล้ววันเล่า,อาการบาดเจ็บของแม่ทัพเหล่ยติงในเวลานี้เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ,ทว่าเขาคงจะยังไม่รู้,จงซานตอนนี้ได้วางแผนที่จะสังหารเขาแล้ว,ถึงแม้ว่าจะเป็นวิธีแบบทางโลกปุถุชน,แต่เขามั่นใจว่าจะสามารถจัดการเหล่ยติงได้,นอกจากนี้เขายังสามารถอัญเชิญหมาป่าระดับแกนทองออกมาได้อีกด้วย.
หลากหลายพื้นที่ในหุบเขาลึก,ที่กองกำลังปุถุชนไม่สามารถเข้าไปได้,ทว่าก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับกองกำลังหมาป่า.
ภายใต้การนำของหลินเซียวและหยินหลาง,ราชวงศ์ต้าเจิ้งที่บุกไปทั่วทุกสารทิศ,สังหารเหล่าศัตรูที่ขัดขวาง,มีคนเป็นจำนวนมากที่ตายไป,ทว่าก็ยิ่งทำให้อิทธิพลของจงซานนั้นเรื่องลือออกไปมากขึ้นและก็มากขึ้น.
ครึ่งปีผ่านไป,อาณาจักรต้าเสวินและอาณาจักรต้าสง,ถูกยึดครองโดยอาณาจักรต้าเจิ้ง,อาณาจักรอื่นๆ
ไม่ใช่คู่มืออีกต่อไป,ตอนนี้สามอาณาจักรที่เหลือได้รวมตัวสร้างพันธมิตรกันขึ้นมา.
ทว่าตอนนี้,ไม่มีอาณาจักรใหนกล้าส่งกองกำลังออกมาท้าทายกองกำลังอาณาจักรต้าเจิ้งอีกแล้ว.
ในเวลานี้ทำให้อาณาจักรต้าเจิ้งอยู่ในช่วงฝึกฝนกำลังทหาร,ต้องไม่ลืมว่าการจะยึดครองดินแดนอื่นๆไม่ใช่เรื่องง่าย,แต่การปกป้องดินแดนที่ยึดมาได้ยากยิ่งกว่า,พวกเขาจำเป็นต้องสร้างปราการที่แข็งแกร่งขึ้นมา,พร้อมกับสร้างการเมืองให้มั่นคง,ซึ่งจำเป็นต้องใช้เวลาไม่น้อย.
ระหว่างนี้,หยิงหลาน,หลินเซียว,จงเจิ้งและแม้แต่เหว่ยไท่จง,สามารถที่จะฝึกฝนหมาป่ายักษ์ให้เชื่อฟังได้แล้ว,แม้แต่สามารถใช้มันเป็นพาหนะได้อีกด้วย.
หลินเซียว,หยิงหลาน,ตอนนี้ได้คัดเลือกเหล่านักรบที่มีความสามารถโดยเฉพาะ,ให้พวกเขาสามารถฝึกฝนหมาป่าให้เชื่อง,เพื่อที่จะฝึกสร้างกองกำลังหมาป่าที่เกรียงไกร.
ร่างแยกเงาจงซาน,ที่เป็นผู้บัญชาการเหล่าทหารให้ค้นหาและบริหารเมืองเสวียน,ส่วนร่างหลักเวลานี้,กำลังฝึกตนตัวเองอย่างหนัก,เพื่อเปิดจุดชีพจร,ซึ่งเขาอยู่ในระดับ
7 เซียนเทียนตอนนี้,ตอนนี้ตั้งหน้าตั้งตาทะลวงจุดชีพจรทั้งวันทั้งคืนเลยทีเดียว.
นับตั้งแต่คัดลอกตำราหายากออกมาจากหอตำรามาได้,จงซานนับว่ามีความรู้เรื่องผลไม้วิญญาณภายใต้โลกใบนี้เป็นจำนวนมาก,พร้อมกับเริ่มเก็บผลไม้วิญญาณที่หาได้จากทั่วสารทิศ.
แม้ว่าจะไม่ใช่ผลไม้วิญญาณชั้นยอดที่สามารถหาได้,ทว่าด้วยการใช้ผลไม้วิญญาณจำนวนมากก็สร้างผลประโยชน์ให้กับจงซานไม่น้อย.
แม้ว่าจงซานจะมีพรสวรรค์ไม่ดี,ทว่าด้วยจำนวนผลไม้วิญญาณจำนวนมาก,ตลอดจนวาสนาของราชวงศ์กษัตริย์ที่หมุนวนในร่าง,ภายในครึ่งปีมานี้,ทำให้เขาก้าวไปถึงระดับ
7
เซียนเทียนขั้นปลายแล้ว.ทว่าก็ยังยากที่จะทะลวงผ่านขั้น,หากสามารถเปิดจุดชีพจรได้อีกสอจุด,ก็จะสามารถก้าวไปถึงระดับแปด,ทว่าสองจุดที่ต้องเปิดนี้มีความเสี่ยงอาจทำให้สามารถตายได้,จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปิดชีพจรทั้งสอง.
เขาที่พยายามทะลวงจุดชีพจรมาหลายวัน,ทว่ากลับไม่สามารถมองเห็นวี่แววว่าจะสำเร็จได้เลย,ทำให้ร่างหลักจงซานที่ออกมาจากใต้ดิน,ตรงมายังตำหนักหลวงของราชวงศ์ต้าเจิ้ง.
หลังจากที่ผสานเข้ากับร่างแยกเงา,เขาก็เดินทางไปยังวิหารหมาป่า.
ครั้งนี้,จงซานที่ก้าวเข้าไปคนเดียว,ภายในวิหารหมาป่า,มีชิงอวิ๋นที่นั่งบำเพ็ญอยู่ด้านในคนเดียว,เมื่อเขาเห็นจงซาน,ก็จ้องมองออกมาด้วยความสงสัย.
"พบเหล่ยติงหรือยัง?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"ยังไม่มีข่าวเลย."ชิงอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้ามีเรื่องให้ท่านช่วย."จงซานกล่าว.
"หืม?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่เต็มไปด้วยท่าทางสงสัย.
"ช่วยใช้แรงกดดันวิญญาณของท่าน,สร้างความกดดัน,ช่วยให้ข้าทะลวงจุดชีพจรด้วย."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างขึ้นขัง.
"โอ้ว?,ต้องการใช้แรงกดดันวิญญาณเพื่อทะลวงผ่านระดับอย่างงั้นรึ?"ชิงอวิ๋นที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ถูกแล้ว,ข้าต้องการสัมผัสได้ถึงแรงกดดันของยอดฝีมือ,ข้าบอกได้ว่ามันช่วยข้าได้มาก."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง,เขานึกได้ถึงตอนแรกกับแรงกดดันวิญญาณของเนี่ยชิงชิง,จงซานต้องการบรรยากาศเช่นนั้น.
"ได้,ลองดู."ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่เผยยิ้มออกมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาต้องการจะเห็นว่าแรงกดดันวิญญาณจะสามารถช่วยคนทะลวงผ่านระดับได้อย่างงั้นรึ?
จากนั้นจงซานที่นั่งสมาธิลงอย่างรวดเร็ว,ตลอดจนชิงอวิ๋นปลดปล่อยแรงกดดันวิญญาณออกมา,โถมกระหน่ำใส่ร่างของจงซาน.
อีกฟากหนึ่งของเกาะหมาป่าสวรรค์,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,หมาป่าขนาดสองเมตรดวงตาสีเขียว,ที่หรี่ตาจ้องมองออกไป,ราวกับว่ามันได้พบอะไรบางอย่างที่สำคัญ,ก่อนที่มันจะจากไปอย่างรวดเร็ว.
ทว่าในเวลาเดียวกันภายในหุบเขาแห่งนี้,มีคนสองคน,หนึ่งคือแม่ทัพเหล่ยติงที่ได้รับบาดเจ็บหนักมาเมื่อครึ่งปีที่แล้ว,ซึ่งตอนนี้ได้หายดีกลับมาเป็นเหมือนเดียวแล้ว,ส่วนอีกคนหนึ่ง,ก็มือเซียนเซิงซือที่ลึกลับนั่นเอง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น